I'm hurting for Valentin, I love him. But I never knew and expect that he would cheat on me, I trust him! I thought he already changed for playing the girls' feelings, but he didn't. Ginawa niya lang sa akin ang ginagawa niya sa mga babae niya noon.
One week had pass ay nandito lang ako sa loob ng ospital at nakaratay. At ngayon ay ang schedule ng paglabas ko dahil wala na akong sugat, my brothers and my cousins really made sure that I have no scars left of my whole body especially on my face. Dinalaw rin ako nila mom and dad. Noong nakita ko ang sarili kong may sugat sa mukha ay binulungan ko si Light na ipatanggal ang scars ng mukha ko pati sa katawan ko.
And Valentin really don't left beside me. Dito siya natutulog, n
"Okay, I'll get you a water." Pumasok siya sa loob ng bahay.Nang makarating ako ng backyard ay nandoon ang Castel clan, Rama clan, Alondra, Sebastian. Naglakad ako papalapit sa kanila, may nakita akong iba't-ibang alak sa table. Pinasadahan ko silang lahat ng tingin, tumingin silang lahat sa akin habang nakangiti at nagtatawanan.Tumakbo papalapit sa akin si Mazu, lumuhod ako at sinalubong siya ng yakap. I suddenly felt urge to cry. Tumulo ang isang butil ng luha ko hanggang sa sunod-sunod na bumagsak, I tried my best to stop from sobbing loud but I can't do it.As I sobbed loud, silence crept us all around. An
Nakita ko na lang ang pagbagsak ni Valentin sa sahig dahil sa lakad ng pagsuntok sa kaniya ni Von, inawat ko agad si Von at hinila papalayo kay Valentin dahil baka kung ano pa ang magawa niya."Pinagkatiwalaan kita, Valentin. Tarantado ka," kalmadong sabi ni Von."Tandaan mo ang bawat parte ng mukha ng kapatid ko, Valentin. Dahil paglabas namin dito ay hinding-hindi mo na makikita ang kapatid ko. Ilalayo ko siya mismo sayo." Iyon ang huling sinabi ni Veron at hinila na ako paalis ni Light doon.Natulog ako ng pagod noon at nagising rin ako ng pagod. Kinuha ko ang cellphone ko sa side table at tinignan ang notifi
I'm planning on saying it to them right now that I'm pregnant. Both Castel's and the Rama's are here. Veron and Von are both beside me, our cousins are standing behind the sofa where we're sitting.. our friends are with them.Kinakabahan man ako ay kailangan nilang malaman ito, hindi ako pwedeng umalis ng bansa ng basta-basta at hindi nila alam. At kailangan din nilang malaman na buntis ako."What is it, anak?" My mom smiled sweetly, tinignan nila akong lahat kaya yumuko ako. Natatakot ako.. natatakot ako!Paano kung hindi nila tanggapin ang magiging anak ko? Paano kung hindi nila kami tanggapin? Paano kun
When you have been hurt before at the hands of another, it can be difficult to convince yourself to risk your heart, it can be difficult to convince yourself that there are those in this world who will keep it safe, who will protect it. When you have been hurt before, despite wanting to experience love again, you can let the what if's hold you back. Sometimes things go wrong. The things we never expected to happened to us, happens. Experiences that are out of your control hit you like a wall, and there's nothing you can do other than accept this phase of life. In those moments, it's hard to believe that life will be okay again. Because how can it be when everything is going wrong.
"Good morning, little sissy! Wakey wakey, malapit na ang flight mo! Sorry kung ginawa ko 'to, baka matagalan pa sa pagulit!" Humagalpak ng tawa si Veron kasabay ng barkada at ng mga pinsan ko. Tinarayan ko sila, at imbis na mainis sa kanila ay natawa na lang din ako. Tumayo ako at dinampot ang twalya ko at dire-diretcho sa banyo para maligo dahil ngayong araw pala ang alis ko sa Pilipinas papuntang America. Kagabi habang nasa biyahe kami ni Light pauwi ay nabanggit niyang sasama siya sa akin sa America para sa business nila at para maalagaan ako. I thanked him for being always there for me. Hin
Mommy nod calmly and looked at me, "And don't forget your check up, Markisha. Don't do household chores," nagbabanta ang boses niya at tumingin muli kay Light, "Remind her the check ups and the vitamins she needs to drink. Okay?" Tumango na lang si Light at sumulyap muli sa akin. Namataan ko ang mata ni Mommy na matalim ang titig sa akin, iniwas ko ang tingin ko dahil alam kong hindi niya ako magawang sermunan sa harapan ni Light at nasa harapan kami ng hapag. 5 buwan na ang lumipas at katatapos ko lang sa pag-aaral. Nang isang araw ay iniwan kami ni Light para sa trabaho niya. Hindi pa rin makapaniwala si Mommy at Daddy na buntis ako. I cried and Mommy cried. Hindi alam ni Daddy kung sino ang aaluin sa a
"I'm sure maiinggit si Alondra. Ang sabi niya pupuntahan niya ako pagkatapos ng trabaho niya para makita ang anak ko." I smiled widely. Mommy and Daddy supposed to have a shopping date today. Pero nang malaman nilang dadating si Florence ay hindi na sila tumuloy dahil kagaya ko, matagal rin nilang hindi nakita si Florence. "Hello, Aurora.." ngumiti si Florence kay Aurora at ibinigay ang regalo niya. It's a large disney princess, Aurora doll. It's her favorite, saktong Aurora ang ipinangalan ko sa kaniya. Kumikislap ang mga mata ni Aurora habang tinitignan ang regalo sa kaniya ni Florence.
Heto na naman kami. Tuwing nagpapanic si Mommy kada pinag-uusapan naming ang ganitong paguusap namin ay kung ano-anong bagay ang sumasagi sa isip niya. Wala akong magawa kundi ang paulit-ulit na ipaintindi sa kaniya ang lahat.That was her forever lines and quotes. Isang bagay ang mabilis na dumikit sa aking isipan simula noon pa man. Paulit-ulit kaya nagkaroon ito ng marka, na ang dating pagmamahal ko sa kaniya noon at napalitan ng pagkamuhi.Unti-unti ko nang natanggap at naintindihan ang lahat. Hanggang sa mawala na ang pagkamuhi at mapalitan ng wala nang nararamdaman kahit ano pa sa kaniya. Namanhid ang nararamdaman ko sa kaniya sa dami ng pagsubok ng buhay.