*****RAIN***** EXCITED NA naghanda ng sarili si Rain pagkarating nito sa kanilang bahay. She took a lot of time bathing herself, scrubbing every exposed area of her skin. Nag-blowdry siya pagkapos doon, she tied her hair into a messy bun. Hindi gaanong marunong si Rain sa pag-aayos ng buhok, usually ang mama niya ang gumagawa noon para sa kaniya. Ngunit nang tingnan na niya sa salamin ang kaniyang sarili ay mukhang nakuha niya naman nang tama. Pagkatapos sa buhok ay dumako naman siya sa mukha. She do an evening make up, mas makapal kaysa sa madalas niyang gawin. Ipinares nalang din niya sa kulay ng kaniyang damit ang eye shadow; napa-ngiti siyang muli matapos na ma-perfect ang paglalagay ng mascara sa may kahabaan niyang pilik-mata. This time, she chose to use Jack's lipstick for her lips. Gabi naman at madilim, plus it's a night make-up so it will suit her face better. Nang makayari ay pinulot niya ang naka-charge niyang cellphone sa maliit na lamesang malapit sa kama para kumuha
*****ART***** "ARE YOU damn playing with these two girls, Art?" Despite his father's hectic schedule and birthday preparations, he still managed to visit him in his office to nag like a hen just because he thought that he's playing with Rain and Jane. Halos humahangos ito sa galit. Hindi iyon ang unang beses na sinugod siya ng kaniyang ama sa parehong dahilan, there's also one time that his father went to his condo very furious. Halos isampal nito kay Art ang isang newspaper na may mukha nila ng pamilya nina Jane while having a dinner at the picture. Sa kabuuan ng article ay naka-tala ang mga detalye tungkol sa nalalapit nilang pag-iisa ni Jane, merging of families and merging of companies. They fought, it's been a quite long time of debate between them. Hindi nito gusto ang ideya ng merging ng mga kompanya nila, but more than that he hates the idea na mag-iisa ang mga pamilya nila. Alam nitong hindi niya mahal si Jane sa paraang iniisip ng lahat. Art didn't know how his father see
DARKNESS approached them immediately as they walked back inside the hall. Ang nag-e-speech sa harapan niyang ama ang nasa stage nang maka-pasok na sila, tahimik na roon at ang lahat ay taimtim na nanonood dito... Jane never released of his hand so, it was just easy for her to pull him towards the stage where her parents table is near. Sandali silang nag-umpisa ng kuwentuhan doon hanggang sa ipasa ng ama niya ang microphone sa kaniyang mommy. It wasn't a long speech, she just thanked everyone who came and joined them. Then, her eyes immediately landed down on their table. Special mention ang mga magulang ni Jane, gano'n din ang mga Ambanta na first time dumalo sa party na sila ang host. She flattered them very well, mas lumawak lang ang ngiti ng pamilya kaya bahagyang nawala ang kaba ni Art. Mukhang maayos na ang mga ito tungkol sa kanila ni Jane, in a matter of fact na-unang nag-greet sa kaniya si Mr. Ambanta, followed by his wife. They seemed comfortable being there tonight, so Art
"ANG TIGAS talaga ng ulo mo!" anang isang galit na galit na tinig mula sa kaniyang likuran. "Nagpunta ka pa talaga rito." Dumagundong ang dibdib ni Rain nang mapagsino nito ang may-ari ng nagngangalit na tinig, nanghihina man ay pinilit niyang harapin si Art. Fury is dripping from his handsome face, it's igniting like flame and it scorched her heart miserably. Gone the gentleness from his face, no more trace of kindness, and even his attractive smile. Just this undescribable anger for her, but that wont scare the shit out of her because she's angrier than him. Unti-unting nagiging poot ang bawat sakit na nararamdaman ni Rain sa kaniyang kalooban, at gusto niyang ibunton kay Art ang nararamdaman niya. Gusto niya itong sigawan, saktan, at awayin. "Alam mong hindi ka welcome rito, Rain. Why is it so hard for you to see that?" bahagyang bumaba ang tinig nito ngunit ang mga salita nito'y lalong dumurog sa puso niya. "We can't be, I don't like you. So, go away..." That robs her the cap
THE PARTY continued and ended, ngunit hindi na nagawa pang ibalik ni Art ang timplang mayroon siya kanina. Nakihalo sila ni Jane sa mga bisita, kumain, sumagot ng mga tanong at marami pang iba ngunit hindi pumatak ang isang segundong nawala si Rain sa kaniyang isip. The way she cries, her pleads and the hope that he murdered mercilessly without blinking. Ilang beses nang minumura ni Art ang kaniyang sarili sa pananakit dito, may lubid na humihila sa kaniyang lumabas mula sa hall para sundan si Rain at ipaliwanag dito ang tungkol sa plano nila. That's going to be easier for sure. But he doesn't wanna be unfair to her. Alam ni Art na maaari pang magbago ang isip ng kaniyang mommy sa susunod na mga araw. Walang kasiguraduhan ang kalayaang makukuha niya rito kahit pa tumupad siya sa plano, his mom can play dirty and he'd witnessed that multiple times already. Still he gambled not just for his freedom, but also for Rain's safety. Gaya ng hula niya noon pa, his mom will use Rain to threa
SADYANG na-puno ng lungkot ang dibdib ni Rain sa sumunod pang araw, halos mawala siya sa kaniyang sarili kaya naman maski ang pagkain at pagligo'y hindi na niya ma-alalang gawin. Para ma-aliw ay ina-abala niya sa iba't ibang mga bagay ang kaniyang sarili, at nang isang araw nga ay na-tagpuan naman niya ang kaniyang sariling nagbibisikleta sa park na malapit sa kanila. Paikot-ikot siya roon, walang kapaguran habang inu-ubos niya ang natitirang liwanag ng araw. Nang tuluyan na ngang magdilim sa paligid ay pinili niyang bumaba muna sa kaniyang bisekleta at magpahinga sa malapit na bench kung saan ay hindi ma-tao at hindi rin masyadong maingay. Gaya ng madalas ay tulala lang siyang muli sa malayo, naka-taas sa upuan ang pareho niyang paa habag yakap-yakap niya ang mga iyon nang mahigpit. Nakuha nang malayong oval ang pansin niya, bigla-bigla ay sumilay ang ilang memorya sa kaniyang isip. The night when he danced her through the song that both of them was not really familiar but because
*****RAIN***** "ART, HINDI KO KAYA! Huwag kang umalis!" Humahangos na napa-bangon si Rain mula sa kaniyang kama; tutop ang kaniyang dibdib ay naghabol pa siya ng hininga. Nabaling sa papa niya ang kaniyang mga mata nang mabilis itong umupo sa may paanan para bigyan siya ng isang basong tubig, tinaggap 'yun ni Rain bago magpunas ng pawis sa kaniyang noo. "N-nasaan po si Art?" halos bulong na lamang ang kaniyang tinig. Palinga-linga siya sa paligid, ninanais na maka-hanap ng sagot o mahanap si Art. "Anong sinasabi mo?" Kinunutan siya ng noo ng kaniyang papa matapos na tanggapin ang ibinalik niya ritong baso. "Nasa bahay nila syempre, o baka nasa hospital na para sa trabaho niya." "Nandito po siya kagabi, hindi ba?" Sandali siyang tinitigan ng kaniyang papa, may awang kumislap sa mata nito bago umiling. Tumayo ito tsaka nag-iwas ng tingin kay Rain. "Masyado 'atang malalim ang panaginip mo, anak at iniisi—" "Panaginip?" Hirap siyang paniwalaan ang sinabi nito. "Hindi po 'yun pan
*****RAIN***** BUMALIK SA CAFE si Rain gaya ng pangako nito sa kaniyang mama at Tita Riz, she tried to compose her broken self again despite the deep cut inside her chest. Kasabay ng pagsusuot niya sa kaniyang uniporme'y ang pagsusuot niyang muli sa kaniyang tapang para magpatuloy pa rin sa kabila ng mga nangyari. Matamis siyang ngumiti sa kaka-pasok na costumer bago magtungo sa table kung saan niya i-seserve ang dalang dalawang kape at soft roll. "Enjoy your coffee, ma'am," wika niya sa dalawang babae na nag-order no'n. Pagkatapos ay sumunod naman siya roon sa kakarating lang para alukin sila ng tubig kung sakaling ayaw pa nilang umorder. "May hinihintay pa'ko, miss," anang babae habang palinga-linga ito sa may pintuan. "Ay! ayan na pala sila." Itinuturo nito ang kung sino sa may bulwagan; nagtaas ito ng kamay just to wave to someone. "Dito!" hiyaw nito sa kung sino. "Art, dito tayo!" Natutuwa itong nag-aabang sa kaniyang kasama habang na-estatwa naman si Rain sa kaniyang k
"ANG PAG-IBIG kapag tunay handang magtiis, handang magsakripisyo, handang magbigay, handang humamak gaya ng nasa mga pelikula't nobela..." "Hindi lang ito tungkol sa ngiti kapag masaya, tungkol din ito sa ngiti kung mayroong pighati. Sa luha kapag na sa'yo siya tuwing mahirap ang sitwasyon at hawak ang kamay mo hanggang sa muling pagsikat ng umaga sa mundong ginagalawan ninyo." Ngumiting pareho sina Art at Rain habang nakikinig sa kay Wind na naroon sa stage at nagpe-perfom para sa spoken poetry nila sa paaralan for their school's annual event para sa celebration ng buwan ng wika. Nagpatuloy ito roon at bawat salitang binibitiwan nito ay walang ibang sumasagi sa isip ni Art kun'di ang babaeng nasa kaniyang tabi ngayon, naka-ngiti at tutok din ang mga mata sa stage. The love story they have might look the typical one that started with unexpected friendship at first, and as they go along the way many hindrances; pain and tears attacked them which causes their almost parting. But thank
JUST A few minutes after all the lights turned on. Nagliwanag sa paligid, kasabay ng malakas na palakpakan at mga confetti na sabay-sabay na nagputukan. She knew it, hindi lang sila ang naroroon! Hindi na muna umahon si Rain sa dibdib ni Art dahil akala niya ay mga employee lang ng building ang nasa paligid. Subalit nang marinig niya ang mga kantyaw ni Jan ay agad niya itong sinilip, tumagos ang mga mata ni Rain sa mga kakilalang nasa tabi nito. Ang papa niya, kapatid, maski si Tita Tin ay maluha-luhang pumapalakpak. Their eyes were bloodshot too but thei smiles says everything. Beside them is Art's mother and his brother, Andrew. Naka-yapos ang ginang sa katawan ng anak habang maligayang nanonood sa kanila Present din si Air kasama sina Jack at Nate. Tumakbo naman si Jean sa kanilang dalawa nang magliwanag na nang tuluyan, malambing itong yumakap sa kanilang pareho ni Art at humalik din. "Congrats po, ninang ganda at..." Sinipat nito ang mukha ni Art, she smiled to him and so Art
"ART! Will you please, smile?" Nang hindi ito sumunod ay binibat ni Rain ang labi nito at hinalikan, may munting ngiti namang sumilay roon pero sadyang masama talaga ang loob nito sa kaniyang gagawin. Natatawang inayos ni Rain ang collar ng suit nitong suot, pagkatapos ay panggigigil niyang pinisil ang pisngi nito bago humalakhak. "You should be proud, come on!" Pareho nilang tiningnan ang mga noo'y kalinya nito sa pila andd realized that she was right because Art is the youngest on the line. Well, kung hindi lang naman talaga mapagbiro si Kim ay hindi talaga dapat dooon si Art. Although, hindi rin naman angkop na ihelera ang binata sa mga teenager na pinsan ni Kim at ng asawa nito. "Ikaw ang pinaka-guwapo sa lahat nang naririto..." Ngumiti siya nang may sumulyap na gulat sa mata nito. As if hindi ito aware. "...para sa akin." Dahan-dahang pumatak ang ngisi sa labi nito. "Guwapo lang?" "Hot din, syempre." Pa-simple niyang hinaplos ang abs nito sa ilalim ng suit. "Proven and tes
*****RAIN***** PAGKATAPOS ng dinner ay lumabas na nga ang dalawa sa garden para doon mag-usap at maka-pagsarilinan. Dessert lang din ang tinapos nina Jack at maski sila ay nagpaalam na ring uuwi, pareho silang pagod galing trabaho at anito ay may mga orders pa na i-dedeliver bukas ng umaga. Iniwan niya sina Art at Wind sa sala para ihatid sandali sina Jack. Dumiretso sina Rain sa gate at bago maghiwalay ay humalik pang muli sa kaniya ang inaantok na si Jean. Even Jack gave her another warm hug before settling to her seat. Ibanaba pa nito ang bintana para silipin siya't makapagbilin bago umalis. "Manghingi ka ng singsing, Rain. Para mas kapani-paniwala." Ngumiti lang si Rain at umiling. Lumingon siya sa bahay nila, buti na lang din at inabala na agad ni Wind si Art sa mga katanungan nito sa bago nitong libro. Hindi na siya sumama sa paghatid, hindi niya alam kung dapat pa nitong marinig ang mga kantyaw ni Jack na ganito. "You have to update the world." "We wanted to be private, Ja
*****RAIN***** SA BAHAY, pagkatapos ma-discharge ni Rain sa hospital ay tsaka pa lang naka-dalaw sina Jack at Nate. Both of them have been really busy attending the cafe's different branches, wala si Rain kaya't si Jack ang namahala sa mga orders at ilang deliveries na na-iwan niya bago naganap ang insidente. Nagkaroon din nang kaunting imbestigasyon sa nangyaring pamamaril ni Jane sa cafe, they helped Art with that and that's why it explains their absence for the following days. Both of them were very sorry, yet bawing-bawi naman lalo't pagkarating ng mga ito ay kasama nila ang napaka-cute na si Jean. She's with a fresh bouquet of flowers and she immediately hand it to her before she showered her with sweet kisses. Ngumiti lang si Rain at mahigpit itong niyakap, humalakhak siya nang hindi iyon matapos-tapos. She started asking her a bit questions about her wounds, she also asked about the bad girl who caused it. "Nasa proper place na po ba siya, ninang?" Nilingon niya si Jack sa
*****RAIN***** "I WON'T LEAVE, unless you will promise me that you will go with me and not leave me again. Could that be? Art, could that be?" Gumapang ang isang kamay niya sa long sleeve ni Art dahilan para lingunin siya nito. Rain shook her head to stop him from doing it, she doesn't want him to make a bad decision... Jane with her mental illness is a really a bad thing, but Jane with a gun is a different story. "Jane, please open your eyes. Talo na tayong dalawa sa laro, our plans fell down." Si Ma'am Ja muli mula sa kaniyang puwesto. "Let Art have his freedom here and now. You should start accepting that he's not the one—" "No! Hindi pa'ko talo, tita. I still have my gun, I still have my power. Hawak ko nga ang mga buhay ninyo, can't you see?" Humalakhak ito, ang luhaan nitong mata ay paikot-ikot sa kanilang tatlo nina Art. "Nasa akin pa rin ang desisyon at kung gustuhin kong patayin kayo ay magagawa ko. Nasa akin ang desisyon!" "Yeah, but I know you won't hurt us. Hindi ka ga
*****RAIN***** "WHATEVER IT IS, aalis pa rin ako dahil 'yun ang makabubuti para sa lahat. You should support me on this, mas makakahinga kayo nang maluwag kapag wala na'ko," pagmamatigas nito. "Yeah, indeed. Pero hindi po ba't mas maiging maayos muna ninyo ang lahat bago kayo lumayo? More than ever, Airish needs you right now. She needs you to explain everything, cheer her up to get back her confidence to face the world again." Ma'am Ja just stared at her in disbelief, na-pipilan ito nang ilang minuto. "Why you're doing this? I've hurt you so much, I almost ruined your life. Pagkakataon mo na para gumanti—" Mabilis na umiling si Rain. "Not my thing, I'm sorry." Sadness glistened from her face. Bumuntong hininga ito at napa-tango. "I see..." "Loosing a mother has been the most painful thing I've ever experienced, at mahal ko si Airish para gustuhing maramdaman niya rin ang nararamdaman ko ngayon. Hindi ito tungkol sa akin, tungkol ito sa kaniya at sa nararamdaman niya... I don't
*****RAIN***** PINK ang theme ng party ni Airish kayait isang pink button down dress ang piniling suutin ni Rain, maganda ng pagkaka-yakap nito sa manipis niyang katawan hanggang sa itaas ng kaniyang tuhod. Rain chose to pair it with a simple t-strap dark sandals, sapat lang ang tatlo nitong pulgadang heels para bigyan siya ng kaunti pang height. She reserved her next ten minutes styling her face and her hair. Pinupulupot niya sa curling iron ang kaniyang buhok nang kumatok ang papa niya sa kaniya silid. Bumukas iyon at ang medyo ligalig nitong mukha ang sumungaw mula roon, binaklas niya ang kulot niyang buhok sa curling iron bago ito nilingon. "Party po ni Airish, pa. You remember?" paalala niya rito, pagbasag sa katahimikang dala ng ama niya. "Ngayon po kasi 'yun, sa cafe ang celebration." "Oh, tanda ko nga. Sayang at hindi kami makakapunta ni Wind dahil mukhang may sakit pa 'yun." "Uminom na po ba ng gamot, pa?" "Pinainom ko na rin..." anito't naroon pa rin ang kung ano sa kan
*****RAIN***** BUMALIK SI Art at ihinatid nito ang damit nilang masusuot ni Airish, anito ay na-tawagan na rin nito ang papa niya para sabihing hindi siya makaka-uwi. Malalim na ang gabi, actually pa-umaga na rin at alam ni Rain na pagod si Art sa mga trabaho nito. They don't have enough energy to discuss over the said matter, ayaw naman niyang pilitin pa itong ipag-drive pa siya para lang makauwi. Nang magka-unawaan sila roon ay nagpaalam na rin ito para sa mga kailangan niyang gawin habang si Rain nama'y sinimulan na rin ang pagpupunas kay Airish at pagpapalit sa dalaga. She struggled a bit changing Airish's clothes, it took her almost an hour because her dark lacey dress is too complicated to remove. Isama pa ang paulit-ulit na pagtataboy nito sa kaniyang kamay sa pag-aakalang siya ang ina nito. Pagkayari sa pagpupunas at pagpapalit ay si Rain naman ang sumuong sa shower at naghugas ng katawan. Masarap sa pakiramdam ang tubig, hindi mainit at hindi rin malamig. Tumingala siya h