Niyakap ko ang aking sarili habang pinapanood siyang hinaan ang aircon sa kanyang opisina. After the steamy moment we had, he tucked me in this sofa bed and wrapped me up with blanket. Ramdam ko pa rin ang hapdi but it was more bearable than the last time. Bumalik si Leo sa tabi ko at nakipagkasya ang sarili sa ilalim ng blanket. Inusog niya ako palapit sa kanya at niyakap ako. His arms around me is making me feel warm no matter how cold the room temperature is. H******n niya ako sa noo at pinaunan ako sa kanyang braso. “I'm sorry for taking you again even knowing you're sore.” He kissed my temple. “I'm just really jealous, Allys.” Mariin kong pinikit ang aking mga mata. Kung dati…kung dati masaya akong marinig ang pangalang 'Allys' mula sa kanyang bibig. I thought he's creating a cute nickname for me because he find me unique and special. Ngunit matapos kong malaman ang tungkol kay Allysa Rockwell, wala na. I feel like he's not talking to me anymore. He's talking to the Allys he se
“Leon…” I sobbed. Kumalas siya sa yakap at kinapa ang aking pisngi. He wiped the tears on my cheeks. His eyes flashed with emotions I can't even name. Kita ko ang pawis sa kanyang sintido at parang hinihingal pa ito. “What happened? Bakit ka umiiyak?” Umiling ako. I can't utter a single word. I just keep sobbing so hard. Muli niya akong niyakap at narinig kong nagsalita ang police na kanina pa ako kinakausap at tinatanong bakit ako umiiyak. “Hindi rin po namin alam bakit siya umiiyak, Sir, e. Pumasok lang siya rito sa station na umiiyak. Akala namin ginahasa o ano sa daan. Hindi rin siya nagsasalita bakit siya umiiyak. Ikaw lang po hinahanap.” I felt him sighed. “Thank you for calling me. Iuuwi ko na siya.”Inalalayan ako ni Leon palabas ng Police Station. Yakap-yakap niya ako habang naglalakad. I keep sobbing as we reached his car. Pinagbuksan niya ako ng pinto at halos kargahin na ako para makapasok sa loob ng sasakyan. Nang ma-i-settle ako sa loob ay sinarado niya ang pinto at
Tahimik akong nakaupo sa kanyang couch habang siya ay nakaupo sa single couch at pinapanood ako. Tulala ako habang hawak ang whiskey na aking hiningi kanina. I need to breathe. I need to calm myself. The informations I discovered, the truths I unveil this morning, cannot sink in inside my head. Ayaw kong maniwala. Feeling ko parang laging kulang. Parang may kulang. Naramdaman kong may umagaw sa hawak kong baso. I lifted my gaze and found Leon did that. Nilapag niya ang baso ng whiskey sa center table at sinamaan ako ng tingin. Kung kahapon siguro— o sa mga nagdaang araw, siguro ay matatakot ako sa paraan ng pagtitig niya. But now? Nah. I can't even feel any emotions. I'm starting to get numb.“Matulog ka na.”Mahina akong natawa sa kanyang sinabi.“Umaga na. Dapat pa ba akong matulog?” walang buhay kong ani. I leaned against my seat and closed my eyes. “Kapag ba nakatulog ako, hindi na ako magigising?”“Allison, stop saying that.” I didn't talk. Pinagpahinga ko muna ang aking mga
A slap on my cheek wake me up from my deep slumber of sleep. Dahan-dahan kong dinilat ang aking mga mata at naglibot ng tingin. Then my eyes landed on the man in front of me; wearing a mocky smirk and holding a gun. I bet he was the one who slapped me.“Mabuti at gising na ang prinsesa.” Ngumisi ito at hindi ko maiwasang punahin ang nagdidilaw nitong ngipin.Disgusting. Napangiwi ako. “Ang ganda at kinis. Sayang ayaw ipaggalaw ni Boss.” “Manahimik ka nga.” Fear assaulted my being after I heard the man. Saka ko lamang naalala ang mga pangyayari. From Leo's confrontation, to the taxi, and here. I was kidnapped. Sa isiping 'yon ay halos manlamig ang tiyan ko. “Anong…anong kailangan niyo sa 'kin?” buong tapang kong tanong kahit na nanginginig na ako sa kaba at takot. Hindi ito nagsalita. Bagkus ay lumapit ito sa akin at hinawakan ang aking baba. Sinubukan kong igalaw ang aking mga kamay ngunit nakatali pala ang mga kamay ko. Even my feet are tied. I feel so hopeless.“Sayang ang ganda
Nagising ako sa tunog ng cardiac monitor. Langhap na langhap ko ang amoy ng ethyl alcohol na karaniwan kong naaamoy sa mga ospital. Masakit ang buo kong katawan at pilit kong inaalala kung ano ang mga nangyari bago ako mawalan ng malay. The kidnap. Takot ang namayani sa buo kong sistema habang nagpa-flashback sa 'king utak ang mga nangyari kanina. At bago ako mawalan ng malay ay nakita ko ang isang bulto ng lalaking kilalang kilala ko. Or maybe I was just hallucinating that time? Naramdaman kong may humawak sa 'king kamay. Hinahanda ko pa ang aking mga mata sa pagdilat dahil sa hindi mapaliwanag na dahilan, inaantok ako. Parang gusto ko na lang matulog ulit at h'wag na magising. Because waking up means continuing my suffering to survive. “I'm sorry…” rinig kong wika ng isang paos na tinig. Gusto ko idilat ang aking mga mata. This is frustrating. Gusto kong igalaw ang daliri ko ngunit may pumipigil sa akin. Lalo na nang marinig ko ang paghikbi ng taong hawak ang kamay ko. I don't w
Niyakap niya ako nang mahigpit kasabay nu'n ang paghalik niya sa aking noo. It's past ten. Pinipilit niya akong matulog ngunit hindi ako makatulog. I've been sleeping since we arrived here. Nakapalibot ang kanyang braso sa 'king beywang at nakaunan ako sa kabila niyang braso.Ni minsan ay hindi ako nakaramdam ng ganitong kakalma sa piling ni Gio. Only Leo— I mean Pierce can make me feel this way. He played with my fingers. I guess this became his habit. Kasalukuyan niya ngayong kinukwento ang pinagdaanan niya habang buhay pa si Allysa.“You really love her, don't you?” Pilit kong inaalis ang pait sa 'king tinig habang sinasabi 'yon. “You're willing to ruin your name for her.”“I'd do the same for you, Hon.” He caressed my arm softly. “Always.” Gusto kong sabihin sa kanya na baka ay nalilito lang siya. Na baka ay nalilito lamang siya. Nakikilala ng puso niya ang puso ko. They used to love each other back then. Hindi imposibleng nalilito lamang siya. Na ang totoo ay si Allysa pa rin a
“Aray!” Malakas akong napasinghap nang masagi ng braso ko ang matulis na parte ng Christmas tree.I groaned before I stepped away from the Christmas tree. Tinignan ko ang aking braso na natamaan and thank God it didn't scratch my skin. Akmang ibababa ko na sana ang aking braso nang may humawak nito.“What happened?” He scanned my arm. “Are you hurt?”Nangunot ang aking noo sa kanya. “Huh? I... I'm totally fine. Bakit?”He frowned. “I heard you screamed.”Huh? Did I scream?“Ha? Hindi naman ako tumili ah? Um-aray lang ako.” Napapantastikuhan ko siyang tinignan.He sighed and nodded. “I'm just...” He looked away. “Worried.”I pursed my lips to stop myself from smiling. Delikado kapag ganito siya lagi. Baka mas lalo akong mahumaling sa kanya nang todo. Wala pa namang kasiguraduhan kung may katumbas ang pagmamahal na 'yon.Loving someone was never this scary to me. Just now... because of my husband.“Miss Crizel, nakahanda na raw po ang pananghalian. Hali na raw po kayo,” nakangiting usal
Tahimik akong kumakain ng prutas habang pinapanood sila Pierce na i-set ang fireworks para mamaya. And seriously, tinawagan niya pa ang kanyang driver na dito na lang mag-celebrate para may kasama kami. Luckily, his driver said yes. “May strawberries pa po rito, Hija.” Inalok sa akin ni Manang Karen ang lalagyan ng mga strawberries. Kanina ko pa kasi nilalantakan ang strawberry. Hindi ako pumupulot sa ibang prutas. Strawberry lang talaga. I'm not fond of this fruit. Sadyang natakam lang ako bigla sa kanyang hitsura kaya heto, nakaupo ako sa concrete chair namin sa garden at kumakain.Ilang minuto na lang ay papatak na ang alas dose. Busy pa rin sila Pierce kaya hindi na ako nang-abala pa. Kuntento na ako sa pinapapak kong strawberry. Pinanood ko lang sila dahil tinatamad akong gumalaw. Naiilang pa ako kapag naaalala ko ang sinabi sa akin ni Pierce kanina.It's really obvious. He heard me. Damn it. Nagsisisi tuloy ako sa mga sinabi ko kay Ylena. My plan was just to annoy her! Wala sa
"You've been staring at him since we came. Let's go home."Naramdaman ko ang pagpatong ni Pierce ng jacket sa aking balikat. Pinikit ko ang aking mga mata at muling hinaplos ang kanyang lapida. My heart's aching so bad that even if a year had already passed, it's still here. Nandito pa rin 'yung sakit na hatid ng alaala ng pagkamatay ng aking unang anak.Mikee...I blamed myself for his death. Kung hindi ko nagmatigas nang sabihin nilang h'wag na akong sumama ay sigurong buhay pa si Mikee. Siguro hindi magiging ganoon kasakit ang pagkamatay niya. He choose to sacrifice his life for the sake of my daughter. Wala man lang akong magawa kundi ang umiyak nang umiyak.Isang taon na ang lumipas, e. Pero buwan-buwan akong bumibisia sa puntod niya para makita siya kahit na tanging lapida niya na lamang ang aking nahahawakan. I was so damn guilty. Konting panahon pa lang kaming nagkasama matapos ng anim na taon kong pagkawalay sa kanya tapos kukunin pa siya sa akin. If it weren't for my daughter
"Calm down, okay?"Pilit akong pinapakalma ni Pierce. But I can't stay calm. Kanina ko pa siya pinipilit na magtungo kami sa Police Station para i-report ang nangyari ngunit ayaw niya. He wants me to stay here. Hindi ko maintindihan kung bakit ganito siya ka kalmado."Pierce, what if may gawing masama 'yung kidnapper kay Cheska?! How can you be so calm while our daughter has been kidnapped?!"Napatingin ako sa yaya ni Cheska na umiiyak din sa tabi at may sugat sa noo. According to her, someone hit her with a bat from behind making her fall on the ground and her head was hit by something. Hindi ko alam. Panay ang hagugol nito.Pierce held my hand making me look at him. "Calm down, okay? Panics won't take us anywhere. So just calm down. I already made some calls."Humikbi ako at mabilis niya akong binalot ng yakap. Kinakabahan ako dahil baka kung ano na ang nangyari sa akin anak. I am blaming myself for this. Ako ang rason kung bakit na-kidnap ang aking anak. If it weren't for me exposin
"She's pretty as hell."Napatingin ako sa aking kapatid na busy sa kanyang phone. Nangunot ang aking noo at hindi ko maiwasang sumilip kung ano ang kanyang tinitignan. It was just a peck. But I saw the woman in his phone screen. And I hate to admit but she's really pretty."I want to marry her someday," he said.I shook my head. He's obsessed. Naglakad na lang ako palabas ng bahay at bumungad sa akin si Allys na nakangiti habang hawak ang susi ng aking sasakyan. Her smile instantly lighten my mood after the argument I had with my father.Nagulat ako nang hawakan nito bigla ang aking magkabilang pisngi. Tumingin ako sa kanya at napansing mas lalong lumawak ang ngiti nito."Ano ka ba. Nakasimangot ka na naman. Ngiti ka naman diyan minsan. Sige ka, papangit ka kapag lagi kang nakasimangot."I always treat my life as worthless. I'm a rebel yet favorite child of my father who was planning to let me have all his inheritance after knowing I'm a member of a Spanish Mafia Clan called Oumini Per
"Careful," I whispered.Maingat na nilapag ni Pierce ang bata sa kama na aming hihigaan. She settled Cheska between us so he can hug her if he wants to. I can't help but look at his eyes and notice how teary it was while looking at our daughter. Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapait.Cheska and Pierce spent the whole afternoon talking and talking. Mukhang hindi naman napagod si Pierce kahit na puro barbie at modeling lang ang laging bukambibig ng aking anak. At dahil sa nasaksihan ay nakaramdam ako ng guilt. I feel so guilty to see how much he adored the kid right now after taking all his rights away to witness our child's growth.Kinumutan niya si Cheska at inayos ang buhok nito saka hinalikan ang noo at pisngi bago siya tuluyang tumayo. His eyes are still glued to his daugher. To the first born of the Farris' new legacy."She's so beautiful," he said.I nodded my head. Lumapit siya sa akin at nagulat ako nang bigla niya akong niyakap. His embrace were tight as if he's afraid to let
"How come you're here, manang?" tanong ni Pierce habang nakaupo kami sa salas.Kakatapos lang kasi naming mag-ayos sa bahay kasama ang ibang mga utusan ni Pierce. Inayos namin ang masters bedroom pati na rin ang magiging silid ni Cheska. It was tiring, but it keep me from opening my phone and seeing all the issues that has involved my name."Dito po ako nagpupunta, Sir, kapag day off ko. Na sa Davao ang mga anak ko at hindi madaling umuwi doon kaya dito na lang ako nagpupunta kasama si Mikee. Pasensya na, Sir, kung hindi ko sinabi agad. Natatakot kasi akong-""It's fine, manang." He cut her. Inakbay niya ang kanyang braso sa aking balikat at hinila akong palapit sa kanya para halikan sa noo. "Kunin na natin si Cheska."Napangiti ako at tumango. Hinaplos ko si Mikee na nakahiga sa aking kandungan at mahimbing ang tulog. Dahan-dahan at maingat kong inangat ang ulo ng aking pinakamamahal na anak at pinalitan ng unan ang aking kandungan nang sa gayon ay hindi ito magising."Ipagluluto ko k
Napasinghap ako nang hinilang bigla Ylena ang aking buhok. Akmang sisipain ko ito nang biglang napahiga si Ylena sa sahig. Hinila ako ng isang malakas na bisig at binalot ako sa isang mahigpit na yakap. I lifted my chin to look at the person who did that and found out it was my husband.“Cut it off, Ylena.” Dumagundong ang malamig nitong tinig. “Hurt my wife again or I'll tear you into pieces.”Everyone gasped at that. My eyes widened while looking at him. Tuluyan ko nang nakalimutan ang sakit mula sa pagkakahila ni Ylena sa aking buhok. My eyes remained on him. Ang mga mata nitong galit ay nakatitig kay Ylena. Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot sa uri ng paninitig nito."A-ano?" rinig kong ani ni Ylena. "N-nakakaalala ka na?"His jaw clenched. And without any word, he turned around and walked away, dragging me together with him. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong isipin, kung ano ang dapat kong maramdaman. Nakakatitig lamang ako sa kamay niyang hawak ang aking kamay at nagla
Days past after that incident. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kung palaging sunod nang sunod sa akin si Pierce. Nalilito na ako sa tunay niyang nararamdaman. He was mad at me over days ago because I had his first love's eyes and heart. But then now...I'm confused."Let's have lunch together, then?" aniya habang na sa loob kami ng bago niyang sasakyang Bentley."No," I firmly replied. "Ayokong madungisan na naman ang imahe ko."Nangunot ang noo nito. Alam kong may sasabihin pa siya pero pinilit niya na lang na itikom ang kanyang bibig at bumuntong hininga. Tumingin naman ako sa labas ng bintana at humikab. Kakatapos lang kasi naming ihatid si Cheska sa school at ngayon ay papunta na rin kami sa aming paaralan.Yes, I continued studying there. Ganito ako katanga pagdating kay Pierce. Hindi ko alam kung nakakaalala na ba siya o ano. After that day, palagi na naming hinahatid sa school si Cheska. Minsan ay nangungulit siyang mag-lunch kami ng magkasama. And Ylena? Hindi ko alam. Matap
Tahimik ko lang silang pinapanood. Cheska is smiling while watching her father making her some milk. Hindi pa rin ako makapaniwalang nandito si Pierce at pinagtitimpla ng gatas ng anak niya. Mariin kong kinagat ang aking ibabang labi upang pigilan ang pagsilay ng malungkot na ngiti.I feel bad for our daughter. Hindi niya alam na ama na niya pala ang nakakausap niya. She thought her father is in a faraway place that even I- her mom, can't find him. At ayoko ng ganito. Nahihirapan ako. Mas lalo akong nakakaramdam ng guilt sa bawat araw na nagdadaanan."Mommy, are you gonna take me to school today?" tanong sa akin ni Chessy.I nodded my head. "Yes, sweetie. Mommy's gonna take you to school."Mukhang natapos na si Pierce na magtimpla ng gatas at nilapitan si Chessy. "Here's your milk, princess."Ngumiwi ako. I'm not used to hear someone call my daughter princess. Lalo na't galing 'yon sa ama ng anak ko. At mas lalo akong napangiwi nang pumalakpak si Chessy na parang tuwang-tuwa."Thank yo
Hindi ko alam kung lasing lang ba ako o talagang si Pierce itong nakikita ko. Mahigpit ang kanyang pagkakahawak sa akin at malapit ko nang mapaniwalaang totoo siya. Na hindi lang ito produkto ng imahinasyon ko. Ang mga mata nitong alam mong galit na nakatitig kay Leon. Gustong gumalaw ng aking mga kamay para hawakan siya sa mukha at nang masigurong totoo itong nakikita ko. But then I realized...Why would he come here anyway? E kanina ay galit na galit siya sa 'kin na parang sobrang laki ng kasalanan ko sa kanya. The only mistake I can recall that I did is when I left him six years ago. Bukod doon ay wala na. Matapos niya akong mapaikot-ikot na parang tanga.Tears flooded my eyes. Pumiglas ako sa hawak nito at tumakbo patungo kay Leon. Leon spread his arm openly. Nang makayakap ako sa kanya ay kaagad kong binaon ang aking mukha sa kanyang leeg at kasabay na noon ang paghikbi ko."Get off her!""Shut up, Leo! Natutulog ang bata!" I heard Leon hissed. "How did you even get here?""Ibigay