Olivia
Hindi ko na namalayan na naka-idlip na pala ako. Naalimpungatan ko na lang si Lloyd na nilalagyan ako ng kumot. Napa-bangon pa akong bigla at napa-upo sa kama nang magising ako sa ulirat at ma-realise na si Lloyd nga.
“Anong ginagawa mo?” magkasalubong ang dalawang kilay at nagtatakang tanong ko habang diretso ang tingin sa kaniya.
“Don’t worry. Wala akong gagawing masama sa iyo. Pagdating ko kasi, nakita kong natutulog ka na kaya nilagyan kita ng kumot. Baka kasi nilalamig ka.”
Kalmado ang boses niya habang sinasabi niya iyon. Nakatingin lang ako ng diretso sa kaniya noong mga oras na iyon. Kaya napansin kong nakatingin siya sa kamay kong nakahawak sa kumot at pilit na tinatakpan ang katawan ko. Pagkatapos naman ng ilang sandali ay naglakad na siya palayo at naupo sa couch kung saan siya naka-pwesto.
Nakabihis pa siya ng long sleeves na polo noong mga oras na ‘yon. Naka-pants pa
Lloyd Hindi ko alam na nakatulog na pala ako dahil sa sobrang pagod. Sobrang dami naman kasing pinagawa sa akin ni Daddy kaya naubos talaga ang lahat ng lakas ko dahil sa tambak na gawaing binigay niya. Nagpasiya na akong bumangon upang asikasuhin ko muna ang aking sarili. Pero teka, bakit ako nakahiga sa kama? Dito ba talaga ako natulog? Nakatulalang iniisip ko ang mga sagot sa mga tanong sa isip ko. Hanggang sa natagpuan ko si Olivia na natutulog sa sofa na dapat ay pwesto ko. Ano bang nangyari kagabi? Bakit kami nagkapalit ng pwesto? Nag-away ba kami? Pero wala akong matandaan. Ang huling natatandaan ko lang ay ‘yong naupo ako sa couch at pagkatapos no’n ay wala na. Isa pang umagaw sa atensiyon ko ay ang mga nakalagay sa ibabaw ng lamesa. Pagkain ba ‘yon? Nagpasiya na akong tumayo at naglakad ng dahan-dahan upang tignan kung ano iyon at tumambad sa akin ang lutong pagkaing may iba’t-ibang putahe. Muli kong nilingon si Oliv
LloydLumabas na ng kwarto si Olivia dahil tinawag na siya for breakfast. Ako naman ay hindi na bumaba dahil busog pa naman ako. Buti na lang at nasa baba siya. Malaya akong mahiga sa malambot na kama ko. Isang linggo na rin kasi yata ang nakalipas mula nang huli akong mahiga dito.Gustuhin ko man kasing mahiga dito, ayoko namang mahiga sa tabi ni Olivia, ano. Hindi naman sa nag-iinarte ako. Alam kong wala namang malisya kung magtatabi kami sa pagtulog dahil at the end of the day, mag-asawa pa rin kami. Pero feeling ko kasi, parang kasalanan ‘yon sa relasyon namin ni Francheska.Alam kong mali. Hindi rin tama na ipagpatuloy ko ang relasyon namin ni Francheska dahil mahal ko siya pero hindi ko naman talaga gustong magpakasal sa babaeng ‘yon, ‘e. Pinilit lang ako ni Daddy. Ayoko namang sirain ang pangakong binigay k okay Fancheska na bibigyan ko siya ng maayos na buhay kaya napilitan akong magpakasal kaagad.Ayoko kaya na tanggalan ako ni Daddy ng m
LloydNang makarating ako sa bahay nina Alex ay natagpuan ko siyang nakaupo sa harapan ng kaniyang bahay habang hawak-hawak ang kaniyang cellphone at nakataas ang kaniyang kaliwang paa. Binusinaan ko pa siya no’n.Hindi kagaya namin, simple lang buhay na mayroon sina Alex. Noong nag-aaral pa lamang kami ay working student na siya hanggang sa maka-graduate kami ng college. Palagi kaming magkasama sa lahat ng bagay. Kahit na ganito ang estado ng buhay nina Alex, komportable ako na kasama siya at higit sa lahat, alam kong tunay siyang kaibigan.Tumayo na si Alex at naglakad palapit sa akin. Pinakbuksan ko naman siya ng pinto. Pagkatapos niyang sumakay ay sinabihan niya ako na dumretso sa supermarket hindi kalayuan sa kanilang lugar. Nang makarating kami ay ipinarada ko lang ang kotse ko at saka pumasok sa loob. Kumuha lang siya siya ng isang basket sa bungad ng supermarket. May bitbit rin siyang listahan at nakalagay kung magkano ang bawat isa no’n.
OliviaBalak ko sanang maglinis ng kwarto nang bigla akong makarinig ng kumakatok sa pinto. Kaya’t tumayo na ako upang buksan ito. Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan at tumambad sa akin si Daddy Richard na nakatayo sa harapan ng kwarto namin ni Lloyd.“Daddy Richard, kayo po pala. Bakit po? May problema po ba?” tanong ko habang diretso ang tingin sa kaniya.“Can I come in?” he asked. Tumango lang ako bilang pagsang-ayon sa kaniya. Binuksan ko nang mas malaki pa ang pintuan upang papasukin si Daddy Richard. Pagpasok pa lamang niya ay priming iniikot niya ang kaniyang mata na para bang nagmamasid sa buong kwarto. Napansin din niya ang unan at kumot sa couch kaya’t nilapitan niya ito at tsaka nagtanong sa akin. “Bakit may unan at kumot dito? Hindi ba kayo nagtatabi sa pagtulog?”“To be honest po, Daddy Richard, no’ng first day lang po namin kami nagtabi pero after po no’n ay hindi na.”Bigla siyang nagsalubong ng kila
OliviaIlang minuto ko ring pinag-isipan kung dapat ko na bang puntahan si Daddy. Bigla kasi akong nakaramdam ng matinding kaba sa aking dibdib kanina. Hindi ko alam kung tama ba ang pagkakaintindi ko pero sabi ng mga matatanda noon, kapag nakaramdam ka daw ng sobrang kaba, maaaring may masamang mangyari, o mangyayari sa isang mahal mo sa buhay.Hindi ko tuloy maiwasang isipin kung ano nang nangyayari kay Daddy sa mga oras na ‘to. Hanggang sa magdesisyon ako na puntahan na siya. Bahala na. Lulunukin ko na ang pride ko, masiguro ko lang na nasa maayos na kondisyon si Daddy.Nilikom ko lang ang mga nakakalat sa kwarto bago ko kunin ang tuwalya ko at maligo. Hindi rin ako nagtagal dahil may parte sa akin na gustong-gusto nang makita si Daddy kaya wala na akong inaksaya pang oras. Wala pang kalahating oras nang matapos ako sa paliligo.Binilisan ko na ang pamimili ko ng damit pati na rin ang pag-aayos ko bago ako magpasiyang iw
OliviaParang ayaw ng tadhana na makarating ako kaagad kay Daddy dahil sunod-sunod na aksidente sa daan ang nakikita namin. Lalo pa tuloy itong nakapagpadagdag sa lakas ng kabog sa aking dibdib. Idagdag pa ang napakabigat na traffic na humaharang sa amin na makarating doon kaagad.“Wala na bang ibang daan, Zander? Kailangan ko nang makita si Daddy.” Sambit ko habang sinisipat mula sa bintana ang kahabaan ng traffic. Balisa na ako noong mga oras na ‘yon. Idagdag pa ang hindi nawawalang panginginig ng mga kamay ko.“Pasensiya nap o, Ma’am Olivia pero ito na po ang pinaka mabilis na daan papunta sa opisina ng Daddy ninyo. Hindi naman po talaga nagta-traffic ditto noon. Hindi kop o alam kung bakit ganito ngayon.” Katuwiran naman niya.Wala na akong nagawa kung hindi ang mapabuntong hininga. Alam kong kanina pa ako tinitignan ni Matthew ngunit maging siya ay wala ring magawa kung hindi ang maghintay
OliviaI chose to stay in my father’s office to spend more time with him. Matagal ko rin siyang natiis na iwasan at hindi kausapin kaya sa tingin ko naman ay deserve kong ubusin ang lahat ng oras na meron ako ngayon. In fact, hindi naman siguro magagalit si Daddy Richard kung pipiliin kong mag-stay muna kay Daddy dahil alam kong maiintindihan naman niya.I took a very deep sigh while staring at him. Halos dalawang linggo lang ako nawala pero ang laki ng ibinagsak ng katawan ni Daddy. Ang payat na niya lalo at kitang-kita ko iyon sa kaniyang mukha.“By the way, Daddy… nanggaling ako sa bahay bago ako pumunta dito. Sabi ni Yaya Luna hindi ka na raw kumakain doon. Totoo ba?” seryosong tanong ko habang diretso ang tingin sa kaniya.“Ah, ‘e,”Hindi siya makapagsalita at nakatitig lang sa akin.“Kung hindi ka kumakain sa bahay, ibig sabihin hindi ka rin kumakain dito sa off
LloydKagaya ng isang tipikal na birthday-an, siyempre meron ding inuman. Medyo maaga nga lang dahil tanghalian pa lang ay nagsisimula na kaming tumagay. Iilan lang naman ang bisita ng kapatid ni Alex pero mas marami ay ang mga kaibigang madalas na kasama ni Alex.Actually, hindi na bago sa akin ang ganitong bagay. Dahil ang hindi alam ni Daddy ay madalas akong laman ng inuman. Pero hindi naman ako laging taya, ha? May mga pagkakataon lang na nagdadagdag ako para makapag-ambag.Sa katunayan nga ay dito ko rin nakilala si Francheska. Isa kasi siya sa malapit na kaibigan ni Alex na naging kaibigan ko rin naman simula noong college. Ewan ko ba pero komportable ang loob ko sa kaniya. Ganoon din naman si Alex sa akin kaya hindi kami nagkaroon ng problema.Habang umiikot ang baso’y nagkakasiyahan na kami. Maririnig mo hanggang sa kapit bahay ang malalakas na halakhakan at tawanan mula sa iba pang nakaupo sa lamesa namin. Sa totoo
Nagpatuloy si Lloyd sa panliligaw niya kay Olivia, kasabay ang unti-unti niyang pagbuo sa kanilang pamilya. Alam ni Lloyd na hindi madaling ibalik ang tiwala ng dati niyang asawa pero handa siyang gawin ang lahat para lamang bumalik ito sa kaniya. Bawat araw, pinaparamdam ni Lloyd kung gaano niya kagustong mabuo sila. Lahat ng alam niyang paraan ay ginagawa niya. Halos araw-araw niyang binibigyan ng bulaklak si Olivia. Araw-araw niya itong niyayayang lumabas at higit sa lahat, bumabawi siya sa kanilang anak. Mas marami nang pasanin si Lloyd. Malaki na ang responsibilidad na pasan pasan niya sa kaniyang balikat. May sarili na siyang pamilya at hawak pa niya ang kanilang kompanya.Pero kaya ito ni Lloyd. Kakayanin niya dahil pinatatag si Lloyd ng mga pagsubok na pinagdaan niya kaya alam niya na kakayanin niya ang lahat. Ngayon pa na bumalik na ang taong hinihintay niya. Ngayon pa na nagkaayos na sila't nagkalapit na ng kapatid niya. Marami na ring nangyari sa pagdaan ng panahon. Noo
LloydMakalipas ang tatlong taon...Matapos kong malaman na hindi pala ako ang ama ng dinadala ni Francheska, para akong nabunutan ng tinik sa dibdib. Para akong nakahinga ng maluwag.Ginusto kong muling bumalik kay Olivia. Ginusto kong suyuin siya ulit ngunit napag-alaman ko na umalis na pala siya kina Matthew. Umalis siya ng hindi man lang nagpapaalam sa akin. Dumating ang pinakamalaking dagok sa buhay ko. Para akong nalulunod sa patong-patong na problema. Hindi ko matanggap na nagawa ni daddy na makipagsabwatan kay Francheska para sirain kami ni Olivia. Hindi ko alam na kinaya niyang lunukin lahat ng sinabi niya laban sa ex-girlfriend ko para lamang sirain kami ng babaeng ipinakasal niya sa akin.Ginusto kong sumuko. Ginusto kong bumitaw na lang at isuko na ang lahat dahil wala na rin namang saysay. Wala na si Olivia. Wala na ang babaeng pinakamamahal ko pero 'yong mga panahong sukong-suko na ako at gusto ko nang bumitaw, pinatatag ako ng pagmamahal ni Matthew para sa akin bilang
Olivia"I-I'm sorry, Francheska... p-pero hindi ko na kaya. Hindi ko na kayang lokohin ang best friend ko. Ang sarili ko. Ang lahat. Kaya magsasalita na ako." Tumikhim si Alex at nakita ko na may pumatak na luha sa mata niya ngunit kaagad niya itong pinunasan."Alex—Alex, please... tell them na si Lloyd nga ang ama ng dinadala ko. Please, Alex, I'm begging you.""No! Tama na ang pagpapanggap. Napapagod na rin ako. Hindi ko na kaya 'tong dalhin pa kaya magsasabi na ako ng totoo. Sasabihin ko na sa kanila ang dapat nilang malaman.""Ano pang hinihintay mo, Alex? Sabihin mo na ang nais naming marinig." Ani Matthew. Tiningnan siya ng masama ni Francheska."Manahimik ka, Matthew. Bakit mo ba pinagpipilitan?""Bakit hindi, Francheska? Niloloko mo ang kapatid ko. Pinagmumukha mo siyang tanga. Alam mo, ang kapal ng mukha mong ipa-ako sa kaniya ang batang hindi naman sa kaniya.""Wala kang alam kaya manahimik ka na lang. For sure naman, sinasabi mo lang 'yan para mapunta sa akin ang sisi. Pali
OliviaKanina pa ako naghihintay dito sa parking lot ng building na pag-aari ng mga Montero. Iniwan kasi ako dito ni Matthew dahil gusto niyang komprontahin ang nakatatandang kapatid niya patungkol sa ginawa nitong pamumwersa sa akin noong nasa resort pa kami. Inawat ko siya at ginusto ko rin namang sumama sa kaniya pero talagang inayawan niya kaya wala akong magawa kung hindi ang maghintay na lamang dito sa sasakyan.Makalipas ang ilan pang minuto, dahil sa labis nang pagkainip ay naisipan ko nang lumabas ng sasakyan. Akmang bababa na sana ako nng biglang dumating si Matthew kaya muli akong bumalik sa loob. "Kumusta? Nakausap mo ba si Lloyd? Anong sabi niya? Humingi man lamang ba siya ng dispensa sa 'yo?" sunod-sunod ang mga tanong ko pero wala ni isa doon ang sinagot ni Matthew. "Matthew, naririnig mo ba ako?!" Dahil nanatili pa ring walang imik si Matthew. Hinampas ko na ng mahina ang braso niya, dahilan para muli siyang makabalik sa ulirat. "Ayos ka lang ba? Kanina pa ako salit
Chapter 116LloydSa resort kami nagpalipas ng tatlong araw. Sa tatlong araw na iyon, walang oras na hindi ginugulo ni Olivia ang utak ko.Habang abala ako sa paggagawa ng report patungkol sa napag-usapan noong meeting, ramdam kong may pumasok sa pinto ng opisina ko. Paglingon ko, bumungad sa akin si daddy."Kanina ko pa hinahanap si Francheska pero hindi ko siya makita. Nasaan ba siya?""Bakit sa akin mo siya hinahanap, dad? Mukha ba akong tanungan ng nawawalang sekretarya?""Pilosopo ka, ha?! Nasaan na iyong summarize report ng napag-meeting-an sa resort? Inabot ba sa iyo ni Francheska?""Inabot? Hindi naman siya gumawa. Ni hindi nga siya dumadalo sa meetings namin dahil wala siyang ibang ginawa kung hindi bantayan ako.""Oh, eh nasaan na iyong report?""Tinatapos ko pa, dad. Ilalagay ko na lang sa table mo pagkatapos.""Bilis-bilisan mo ng kaunti ang paggawa niyan dahil kahapon ko pa iyan hinihintay."Hindi na ako sumagot pa kaya tumalikod na si daddy. Ngunit makalipas lamang ang i
Olivia"What is going on here?" tanong ko matapos makitang tila nagtatalo si Matthew at si Francheska sa hindi kalayuan.Sabay na lumingon si Matthew at si Francheska at bakas sa kanilang mukha ang labis na gulat."Gabi na, ah?! Bakit nasa labas ka pa rin, Francheska? Hindi mo ba alam na delikado sa buntis ang lumabas kapag gabi? Mag-ingat ka. Baka mapahamak ang baby mo.""H-hindi ko kailangan ng opinyon mo, Olivia. Alam ko ang ginagawa ko kaya pwede ba, manahimik ka na lang?" Inikot niya ang kaniyang mga mata matapos niyang magsalita. Saka siya naglakad paalis at binangga pa ako gamit ang kaniyang balikat. Samantala, pagkaalis na pagkaalis ni Francheska ay nilapitan kaagad ako ni Matthew."Ayos ka lang ba? Bakit ba sumunod ka pa dito sa labas? Tinarayan ka pa tuloy ng babaeng 'yon!""Wala akong pakialam sa kaniya. All I care is her baby. Iniisip ko lang naman iyong bata sa sinapupunan niya." Dahil sa sinabi ko, ngumiti ng pagkalaki-laki si Matthew. "Grabe talaga 'yong ugali mo, ano
Lloyd Nasa kalagitnaan ako ng pagmamaneho patungo sa resort nang bigla akong mapahinto."Anong problema, Babe? Bakit ka tumigil?" Tanong ni Francheska na nakalingon sa akin habang nakaupo sa tabi ko."I think I saw her—" matipid kong sagot."Sino?" mabilis na tanong ni Francheska. "Tungkol na naman ba 'to kay Olivia? Ilang buwan na kayong wala. How dare you talk to me about her, huh? Hindi ka pa ba nakaka-move on? Magkakaanak na tayo, Lloyd, pero ang babaeng iyon pa rin ang iniisip mo.""Shut up, Francheska. I'm not asking for your opinion. Tsaka pwede ba, huwag kang umasta na feeling mo ay girlfriend kita. Secretary lang kita.""P-pero magkakaanak na tayo, Lloyd. Ano ba naman 'yong bigyan mo ng pagkakataon ang magiging anak mo na magkaroon ng buong pamilya.""No! I promised myself na hinding-hindi na kita babalikan. Maaaring sa 'yo nga ako magkakaanak, pero hindi mo mababago ang nararamdaman ko. Si Olivia pa rin ang mahal ko. Siya lang at wala nang iba.""Ano bang pinakain sa 'yo ng
OliviaMaaga akong gumising para sumama kay Zander sa pamamalengke ng mga gulay at prutas na ilalagay sa fridge. Isasabay na rin ang pamimili ng mga karne at isda. Isang beses isang linggo kasi ang paglalagay nila ng stock do'n kaya maaga talaga akong gumising para lang makasama kay Zander.Isa pa, gusto ko ring ipagluto si Matthew ng paborito niyang sarsiyadong tilapia at dinuguan."Malayo pa ba ang supermarket dito?" tanong ko kay Zander habang nakatanaw sa bintana."Supermarket po? You mean palengke po, Ma'am?" Tanong niya."I guess tinagalog mo lang!" Ngumisi ako bago muling magpatuloy. "Mukhang malayo pa tayo dahil wala pa akong natatanaw na mga establishments. Puro malalaking bahay.""Wala po talaga kayong matatanaw dito. 'Yon ay dahil malayo po ang mga ganoong building dito. Ang palengkeng pupuntahan natin ay nasa dulo lang ng kalye. Pagkatapos nating baybayin ang daang ito, mararating na natin ang palengke.""Gano'n ba talaga kayaman ang mga nakatira dito sa subdivision na 'to
OliviaMatthew rushed himself to go inside by continously knocking on the door a couple of times while calling my name.I hurriedly opened it while asking him what is the problem."I have a bad news for you!" sambit niya habang hinihingal pa.Kumunot ako ng noo at saka siya tiningnan. "Sabi mo may surpresa ka para sa akin. Bad news ang surpresa mo?""No, hindi! Magkabukod iyon." Turan niya."Oh, sige! Magsimula ka sa bad news.""Magkakaanak na si Kuya Lloyd!" Wika ni Matthew.Tinawanan ko siya. "I'm not pregnant!""Hindi sa 'yo! Kay Francheska."Halos malaglag ang panga ko dahil sa sinabi niyang iyon. Napabuntong hininga ako ng wala sa oras habang diretso ang tingin sa kaniya."Saan mo naman nalaman 'yan?" seryoso ang pagkakatanong ko kay Matthew habang siya, diretso ang tingin sa akin na animo'y hinihintay ang reaksiyon ko."Kay Francheska mismo. Narinig ko 'yon sa kaniya habang sinasabi niya kay papa na magkakaanak na sila ni kuya.""So, ayos na pala sila ni Richard? I thought she w