Happy reading.. 🤍
=Lumi’s Point Of View= A YEAR HAS PASSED… I was on my chemotherapy and my foster mom stared at me while she’s holding my son. “You can do this Lumi. Do it for Perenzio Laurent,” nakangiting sabi ni Mommy Eliza. She’s a business tycoon who owns big company from States who helps and donates from cancer patients. Mula nang makarating ako sa bansang ito ay nakilala ko siya dahil madalas siyang mamili ng tutulungan dahil namatay ang anak niya noon dahil sa cancer. “M-Mommy Eliza… P-Paano po kung hindi a-ako tumagal?” naiiyak kong sabi. “I won’t let that happen anak, I can’t lose anotherr daughter…” paninigurado niya at hinalikan ako sa noo. Nauubos na ang buhok ko, napapanot at nakakalbo na ako dahil sa chemotherapy. “You can do this.. For Eren na rin,” aniya niya sa nickname ng anak ko. Nanatili siya sa tabi ko mula nang ampunin niya ako. Itinrato niya ako ng mabuti na parang anak niya, bagay na hindi ko naramdaman noon. Bukod sa mommy ni Piere na nagmahal rin sa
=Lumi Anastasia’s Point Of View= Napahinga ako ng malalim nang malanghap ko ang sariwang hangin na mayroon ang Pilipinas. “Mommy! Let’s go! I’m excited about this new city!” at ang englishero kong anak na sana ay tinagalog ko na lang. Madalas ay mas fluent pa siya sa akin sa wikang engles dahil iyon ang kanyang kinalakihan. “Anak, deretso tayo sa house ha? Mga maids lang kasi ang nandoon.” Parang bata pa rin akong hinawakan ni Mommy Eliza kahit na si Eren ay mahal na mahal niya talaga. ‘Kumusta kaya ang tatay ko dito? Pinabayaan na kaya siya ni Piere?’ “Yes mommy, let’s go?” Nakangiting sabi ko at sumunod kami sa kanya. Parang dalawa nga kami ni Eren ang anak niya dahil may mga oras na umiiral ang pagiging weak-hearted ko at para akong batang umiiyak. But my Mommy Eliza taught me everything I need to learn, isa na doon ang huwag maging mahina ang loob. Pagkarating sa bahay ay namangha ako dahil tila mansion na ito sa tatlong palapag at sa lawak pa lang niya ay alam kong b
=Lumi Anastasia’s Point Of View= Alam ko… Alam kong marami kang tanong sa isip mo, Piere. Ngunit mas madadagdagan ‘yan sa oras na makilala mo kung sino ako at anong ganap ang ipinunta ko sa mismong party mo. Umakyat ako sa stage at magandang ngumiti. Ang bulungan ay lumakas. “She looks familiar right?” “I think I saw her before..” “Good evening, esteemed guests, colleagues, and friends, It is an immense honor to stand before you on this momentous occasion. Today, we celebrate not just the years of success but the relentless passion, innovation, and dedication that have brought us here. I am deeply grateful to be a part of this celebration as we reflect on how far we’ve come and look toward a future brimming with opportunity.” Nakangiting sabi ko, matahimik ang lahat at napatitig. “This anniversary also marks a time of reflection. It is a time to honor our history while recognizing that our legacy isn’t defined solely by the past, but by what we are building today. We must c
=Lumi Anastasia’s Point Of View=Magkakrus ang braso ko ngayon sa harapan ng conference room after explaining them the project. Piere is also here, together with her vice president and secretary.I don’t know but everyone agreed and only his permission is on pending. “So Mr. Monecidad, do I need to convince you more?” sabi ko at naglakad papunta sa gilig ng screen ng projector.“Yeah, I guess. Try hard,” he stated and boringly clicked his pen.“Okay. So I was saying that this project will bring us 200 million every week, divide that into seven, and if the sales went up, it could raise 15 percent of the daily profit. Simple as that, we’ll divide the outcome into 5 since we’re 5 companies here—”“How could we connect medical equipments into the project? When we’re not going to build more hospitals—”“Yes, Mr. Monecidad, but as we’re being practical here. Hindi lang Pilipinas ang nagtatayo ng mga ospital, we have a lot of countries that is waiting for Landers to embark a new journey and
=Lumi Anastasia’s Point Of View=“Perenzio Laurent!” malakas na sita ko sa anak ko nang paulit-ulit siyang kumukulit. Nasapo ko ang noo dahil doon lang siya huminto nang tinawag ko siya sa buong pangalan niya.‘Ang kulit na bata!’“But mommy—”“Eren, anak… Let’s not be makulit and listen to mommy. What if mapano ka? Nasa public place tayo,” buntong hininga ko at hinawakan ang kamay niya habang naglalakad kami sa mall.“But it’s safe here mommy,” rason pa ni Eren. Tinitigan ko ito at mata pa lang ay sobrang gwapo na, sabagay.. Tatay niya ba naman si Piere.Tulak-tulak ko ang cart ay panay lagay na naman ng laruan si Eren. Mahilig siya sa sasakyan, namana niya rin siguro sa daddy niya na mahilig sa sports car.Palagi namang ganito. I can’t let him meet his daddy yet, kaya naman ibinibigay ko sa kanya ang lahat ng bagay na kailangan at gusto niya.Matapos niya mamili ay binayaran ko na lahat sa counter at inutusan ang isa sa mga kasama namin na yaya niya na igiya sa sasakyan ang lahat at
“I-If I didn’t cut you in— w-what do you think will happen to you?” Umawang pa ang labi niyang sabi kaya umiwas tingin ako.“Don’t be stupid.” Nakaiinsulto niyang sabi kaya inis kong tinulak siya sa kanyang balikat kahit napakaliit ko.“Stupid? Pe-preno naman ako pag malapit na!” galit kong sabi.“Don’t call me stupid, you don’t have the right to call me stupid!” I added and glared into his green eyes, ngunit nanatiling blangko ang tingin niya.“Alam mo ba kung gaano kabilis ka nagpatakbo? Tinalo mo pa yung sports car! Look at your damn tires! Look at the damn road! It’s all black! Your tires are damn flat!” sigaw niya pa, “Pudpod! At ano sa tingin mo ang rason?!”Hindi ako nakasagot dahil nakita ko ngang may itim na marka galing sa gulong ko ang kalsada, uminit sa sobrang bilis ko nagpatakbo.“Kung magpapakamatay ka, mag-isip isip ka!”“Oh bakit?! Papatayin na rin naman ako ng tatay ko! Ano bang pakialam mo kung mawala ako!?”“Huwag kang tanga Lumi Anastasia! I told you to rest first
=Lumi Anastasia’s Point Of View=Nang maisakay niya ako sa sasakyan ko ay huminga siya ng malalim bago ako basta-basta na tinalikuran at sumakay na sa sasakyan niya.Bumuntong hininga ako at inalis ang mamahalin kong takong na nasira lang. Dahil ayoko munang makaharap ang tatay ko ay inutusan at nakiusap ako kay manang na kunin ang mga resibo ng nagastos ni tatay galing sa pera ni Piere.Nang makita ang mga ‘yon ay napalunok ako dahil milyon-milyon na amg nagasta ng tatay ko at ginastos sa kanya ni Piere.I wrote a cheque for all of it and went to his office later on… Nang makaharap ko siya ay nagtataka niyang tinignan ang cheque na nakalapag sa kanyang harapan. “What’s this for?” pabalang niyang tanong.“Para sa mga perang sinayang ng tatay ko,” paliwanag ko. Umayos siya ng upo at itinulak ‘yon papalapit sa akin.“I don’t need it. Wala na akong paglalagyan ng pera na ‘yan,” dismayado niyang sabi kaya tumaas ang kilay ko.“If you don’t want to keep it, just donate it to the leas for
=Lumi Anastasia’s Point Of View=Nang makauwi ay sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Parang sasabog ito at gugustuhing kumawala mula sa katawan ko.Hindi ako makapaniwalang nagkita si Eren at si Piere. Ngayon ay batid kong puno na ng pagdududa si Piere tungkol sa amin ni Perenzio.I really don’t know what to do…A FEW WEEKS LATER..Natigilan ako nang makaharap si Piere, seryoso ang mukha at magkalapat ang mga labi. Tila iritable ang mga kilay niya at salubong na salubong iyon. Ang matangos niyang ilong ay akala mo aapoy sa sobrang intense ng tingin niya.Inilabas niya ang nasa folder. Nang ilapag niya ‘yon sa harapan ko ay napahinto ako nang dumapo agad ang mata ko sa dalawang salita.[Divorce Papers]Matagal akong napatitig doon, bago ko siya tiningala. “If you— cheated on me.. Sign it,” pabulong na sabi niya at tila hangin na lamang ang makakaunawa.“But if Perenzio’s my son, don’t sign it and tear the paper in front of me.” It was a demanding tone, hindi ako nakaimik.‘Damn… It will