Happy reading! 🥰
=Piere’s Point Of View= Nang makarating sa bahay ni Lumi ay nabigla siya, even her mom is here. Eliza Landers. “L-Late na, anong ginagawa mo dito?” gulat niyang tanong at lumapit, ngunit hinawakan ko amg kamay niya. Itinaas ko ang sleeves ng kanyang sweater at doon ko nakita ang mga marka ng tila tinutusukan ng karayom. Umawang ang labi ko. “I’m sorry for visiting late, Mrs. Landers,” angil ko at hinarap si Lumi tsaka ko siya hinila papunta sa kanyang kwarto. “S-Sandali nga Piere!” “S-Saan mo ba ako dadalhin!” nagwawala niyang sabi ngunit hinarap ko siya. “Take me to your room? Where’s your room?” sunod-sunod kong sabi at bumuntong hininga. Nag-alangan siya dahilan para halughugin ko ang bawat pinto na nagsisilbeng kwarto bukod sa kwarto na puno ng sticker ng sasakyan. I know it’s my son’s room. Hindi ko siya iistorbohin. Nang makita ‘yon ay pinigilan ako ni Lumi at halos itulak. Ngunit binuksan ko ang kanyang drawer. Napahinto ako nang makita ang samu’t saring mga bo
=Piere’s Point Of View= A week later, while I was at my office, Lumi visited me with a cute bento lunch box again.. Of course I’ll pretend to throw them again. I bought a new trashcan bin only for that. Only for that show. ‘Will she give up?’ “I told you not to take home-cooked food, I hate it.” Masungit na sabi ko at kinuha ang lunch box. Itinapon ko iyon sa basurahan na malinis. If you get what I mean. Nang tignan ko ang kanyang mukha ay nanatili ang tingin niya sa basurahan bago siya huminga ng malalim at pilit na ngumiti. “I’ll be back tomorrow naman, and sana huwag ka kumain ng lunch. I’ll try to be early,” pabulong niyang aniya at tinalikuran na ako. Napalabi ako at huminga ng malalim bago hinila ang special na basurahan at kinuha ang lunch box na ginawa niya para sa akin. Maagap ko iyong hinawakan at pinunasan. Sana ay hindi nasira ang nasa loob, maagap ko namang binitiwan kanina. Ipinatong ko iyon sa desk ko at dahan-dahan na binuksan. Nang makita ko ang luto
=Lumi Anastasia’s Point Of View= Nang humiwalay siya ay nagtaka ako sa pamamaraan ng pagtitig ng berde niyang mata. “W-Why did you keep it to me? H-Hindi ba ako reliable n-na asawa?” mahinang kwestyon niya at hinawakan ang kamay ko. “N-Nagkaroon ka ng c-cancer while pregnant, p-paano mo n-nakaya?” Mabilis na nangilid ang luha niya sa mata at ganoon kabilis akong naging emosyunal. ‘He find out..’ “L-Lumi— p-putangina wala ba talaga akong kwentang asawa? Huh?” pabulong niyang sabi, patuloy ang pag-agos ng luha sa kanyang mga pisngi at ang berde niyang mata ay sakit na sakit. “H-Hindi… H-Hindi ganoon, Piere—” “Then what? Damn it. I should be there for you, Lumi. I-I can be there for you, you treated me so weak… I can be with you while you’re in pain,” umawang ang labi niya at napahid ang luha. “K-Kasama mo dapat ako no’n. B-Bakit pinagmukha mo naman akong walang magawa? H-Hindi ko ba kayang gawin ang lahat para sa’yo huh?” Patuloy niyang sumbat habang umiiyak, napaiwas tingi
=Lumi Anastasia’s Point Of View= Kamot ulo akong nakikinig sa sermon ni Piere sa yaya ni Eren. “Yaya naman, don’t speak inappropriate words when my son is around. Kung ano-ano natututunan eh,” kalmado niyang sabi. “Sorry sir… Hindi ko po alam na nakikinig siya,” nahihiyang sabi ng yaya ni Eren. “Hayaan na, huwag sana maulit. He’s still three years old to know about something like kisses and stuff,” kalmadong aniya ni Piere at nilingon ako. Mabilis kong binawi ang ngiti sa labi. Lumapit siya sa akin at halos manlaki ang mata ko nang paluin niya ang pwetan ko. “Isa ka pa, stop smiling babe. Pag maaga natutunan ni Eren ang mga salitang iyon, he won’t be innocent as he is,” sermon niya rin kaya kumawala lalo ang ngiti ko. “Magiging pilyo rin, mana sa ama,” ngising aniya ko at doon ay hindi napigilan ni Piere mangiti. “Ang ina ba ay hindi pilya? Kiss lang ang itinuturo ko sa’yo noon pero anong inaral mo?” asar niya na ikinamula ng mukha ko. “Piere naman!” Lumapit ang labi ni
=Lumi Anastasia’s Point Of View= “It’s not my intention! Hindi ko alam nang una na asawa ni—” “H-Hindi mo alam? Stop lying Eliza! May iba pa bang Monecidad bukod sa amin huh?!” bulyaw ng daddy ni Piere, galit na galit. “How would I know about that huh?!” tugon ni mommy at dahil doon ay mas humarang ako sa kanyang harapan dahil parang mananakit ang daddy ni Piere sa galit. “Believe me or not, Lumi Anastasia! She’s fooling you! She’s using you to take down all of the Monecidad!” bulyaw pa ng daddy ni Piere. “I will not do that!” sigaw pa ni mommy. “Teka lang! Teka lang nga!” awat ni Piere na sigaw. “Why would she do it dad? Why would she use Lumi!? Why would she want to take us down?!” Naguguluhang sabi ni Piere. “Because she’s my first love! Siya ang pinangakuan ko ng kasal pero mommy mo ang pinakasalan ko, that’s why she wants to get back at me, ‘yon iyon!” sabi ng daddy ni Piere na ikinagulat naming dalawa. Hindi nakasagot si mommy, bakit? Totoo ba? “I-It
=Lumi Anastasia’s Point Of View= Walang nagawa si Eren nang buhatin siya ni Piere, kahit ako ay tinangay ni Piere papaalis doon. I was crying the whole ride. Nang makarating sa mansion ni Piere ay hinarap ko ang tatay niya. Tinalasan ng tingin. “I-Iakyat niyo si Eren, ngayon na..” Mariing sabi ko at kahit si manang ay nabigla, ngunit napasunod rin. Nang wala na ay doon tumaas ang init sa ulo ko. “D-Do you really have to ruin everything? H-Huh?” galit kong sabi sa tatay ni Piere. “I didn’t ruin it! I just showed you her true colors…” “Really?! H-Hindi ba’t ikaw naman talaga ang may kasalanan kung bakit ganoon si mommy? M-May iba kang anak pero n-nagawa mong pabayaan sila! Hindi na ako magtataka dahil ganoon ka kasama!” galit kong bulyaw. “T-That must be why.. That must be why everyone hates you! Because you mess with everything, m-maayos na ang relasyon ko kay mommy. P-Pero dahil sa’yo nasira ‘yon! Nasira mo ang tahimik naming buhay! I-It’s all your fault!” galit at umiiya
=Lumi Anastasia’s Point Of View= Isang linggo na ang nakalipas mula nang bumalik kami kay Mommy Eliza, pasikreto naman kami kung magkita ni Piere. Madalas ay lumalayo kami sa siyudad upang magtagpo. Kahit papaano ay kumalma naman si Mommy Eliza ngunit napapansin ko na madalas ay wala siyang ganang kumain. Ngayon ay magkakasama kami ni Mommy Eliza at Eren na nakaupo sa hapag kainan. Tahimik lang. “I have a business trip tomorrow, I’ll leave at 4 AM..” mahinahon na sabi ni mommy. “S-Sige po mommy, mag-iingat kayo,” tugon ko. “Lola buy me pasalubong please?” pa-cute na sabi ng anak ko dahilan para ngumiti si mommy. “Yes darling, I’ll buy you a lot,” ngiti niyang tugon kay Eren at pinunasan ang amos ni Eren sa gilid ng labi. “Thank you lola! You’re the best! I love you!” malambing na sabi ni Eren na mas ikinangiti ni mommy. Dahil doon ay inantay kong mag-umaga bago ko tinext si Piere na aalis si mommy. Para kaming mga teenager na pasimple kung magtagpo. Isinasama ko nam
=Lumi Anastasia’s Point Of View= Nasa venue kami ng business party ngayon, si Eren ay may tatlong yaya na bantay kung kaya’t wala si Eren ngayon. Nasulyapan ko naman ang pamilyang Monecidad sa hindi kalayuan at marami ang sumasalubong sa kanila. Nang matanaw ko si Piere ay namangha ako sa nakataas niyang buhok, magandang kasuotan, ang pula at itim ay nag-match sa kanyang kulay. Hindi rin maitatanggi ang mata niyang agaw pansin dahil sa pagka-emerald green nito. Nang tumikhim si mommy ay mabilis akong umiwas tingin kay Piere, napaabot ako ng kupita ng alak at sumimsim na lang doon. “Mind you’re alcohol intake, anak. Your tummy is sensitive,” mahinahon na sabi ni mommy kaya huminga ako ng malalim. Later on the party begins and I was called on stage before Piere, I walked with elegance, nang sulyapan ko si Piere ay grabe ang mga titig niya sa akin. Nakakalusaw, he even licked his lips before smirking a little. ‘Inang mukha ‘yan, ang sarap!’ Napailing ako sa tumatakbo sa
=Avelina’s Point Of View= A week later… Dahil sa mga hints ni Eren at mas ninenerbyos ako sa tuwing nasa paligid siya. Para bang may gagawin o sasabihin na naman siyang bago at hindi ko inaasahan. Pagkauwi ko ng bahay ay madilim na sa labas, pagkapasok ko ng penthouse ay natanaw ko kaagad si Eren na nakaupo sa sala kaharap ang laptop niya. “I’m home,” bati ko. Napalingon siya at tumango, abala sa pagtipa ng kanyang laptop. “Did you eat?” tanong niya habang hindi nakatingin sa akin. “Mm, with my friends…” “That’s good. Because I already did with my parents,” kwento niya. “Shower lang ako,” paalam ko. Tango lamang ang ibinigay niyang sagot kaya naman pumasok na ako sa kwarto at nilinisan ang sarili ko. Matapos mag-shower ay lumabas akong basa pa ang buhok. Sinulyapan ko siya na abala sa pagtitipa pa rin sa kanyang laptop. Nang mapansin niya ako ay mabilis akong umiwas tingin lalo na nang lumingon ang berdeng mata niya na batid kong nakuha niya sa ama niya. “Avi,” I he
=Avelina’s Point Of View= “Naging literal na sandal ah,” natatawang sabi ko sa kanya. “Ah…” mahinang tugon niya at tumawa ngunit napalunok ako nang abutin niya ang kamay ko at hawakan iyon sa ibabaw ng kanyang hita. ‘Luhhhh?!’ “This is how I lean on someone, that’s why I’m not used to it,” he whispered lowly before chuckling. Napangiti ako at hindi ko maitanggi na ang kiliti sa puso ko ay mas lumala. Hindi ko alam kung bakit, pero parang tumigil ang mundo nang hawakan niya ang kamay ko. Para bang gusto kong magtanong, pero natatakot akong malaman ang sagot. Tinitigan ko siya, pero abala siya sa pagtitig sa aming magkahawak na mga kamay, parang wala siyang balak bitawan ito. “Eren…” mahina kong tawag, pero parang wala siyang naririnig. Tumayo siya bigla, hawak pa rin ang kamay ko, at hinila ako papunta sa balcony. Napatigil ako nang maramdaman ang malamig na hangin sa labas. Tila nagising ako mula sa tulirong pakiramdam kanina. “Ano na naman ’to?” tanong ko, pilit na ina
=Avelina’s Point Of View= I stayed by his side hanggang sa maging stable si Lysèe. “M-Maupo ka muna while your parents are on their way,” mahinahon na sabi ko kay Eren at hinawalan siya sa braso at iniupo sa tabi ko. Tulala niya akong sinunod. Hindi inaalis ang tingin kay Lysèe. Para siyang na-trauma. Namumutla rin ang mukha niya at punong puno ng dugo ang damit at katawan niya. Bumuntong hininga ako. Galing kasi sa ibang bansa ang parents niya dahil sa business trip. Nang mailipat si Lysèe sa pribadong kwarto ay nagising na si Lysèe. “J-Just w-why did you do that huh?” Mariing tanong ni Eren at tila maluha-luha ang mga mata. “K-Kuya,” mahinang tawag ni Lysèe at doon ay sunod-sunod na siyang umiyak. “I’m asking you! What’s happening huh?” gitil ni Eren at halatang pinipigilan ang galit. “I-I’m so tired, I’m so t-tired…” umiiyak na bulong ni Lysèe at nakakahawa ang iyak niya dahilan para umiwas tingin ako. Lalo na nang yakapin siya ni Eren at patahanin. It was so emotion
=Avelina’s Point Of View= I really had fun with him. Parang kumpletong kumpleto ang araw ko sa mga simpleng tawa at ngiti niya. Sa pagod kakakuha ng litrato ay parehas kaming bumagsak sa kama. Hinarap niya ang laptop at ako naman ay nag-edit ng pictures. Nakadapa ako sa kama habang siya ay nakasandal ang likod sa headboard at prenteng tumitipa sa kanyang latest na laptop. “How’s business?” kalmadong tanong ko while playing with the filters. “Good. Doing great and smooth,” tugon niya. “Pinag-isipan mo na ba yung alok ko na trabaho?” “Mm, kahit ano. Ayos lang. Basta kumikita. Dad won’t let me in on his company. Wala siyang tiwala sa isang gastador na tulad ko,” mahinang sabi ko at tumawa. Napansin ko ang pagsulyap ni Eren sa akin kaya tinignan ko rin siya. “Oh baka wala ka na ring tiwala sa akin?” natatawang biro ko pa at sinagi ang hita niyang nasa gilid ko lang. “Hindi naman. But I can train you in handling company, since we’re husband and wife. Para naman may katulong
=Avelina’s Point Of View= “Let’s go shopping,” sabi bigla ni Erem. Mapabangon ako sa kama at mabilis na pumasok sa closet at kinuha ang damit na nadala ko sa maleta tsaka mabilis na lumabas. “Tara?” anyaya ko agad. “Bilis ah?” he chuckled. “Syempre! Ikaw na nag-insist no’n eh,” ngising sagot ko at inunahan ang daan. Sa pagsunod niya ay nagawa niyang sabayan ang excited na yabag ng paa ko. Habang papunta kami sa magagandang bilihan rito ay nagkusa na siyang kumuha ng basket at sinundan ako. “Uy bagay sa’yo ‘to! Kunin natin!” angil ko at inilagay ‘yon sa hawak niyang basket. Halos ang daming bagay sa kanya na masusuot dito at hindi ko mapigilan ang sariling pormahan siya. Para kasi siyang model, halos lahat bagay at maganda tignan lalo na sa physique niya. Habang tumitingin ay natigilan ako nang hawakan niya ang kamay ko at iharap ako sa kanya. “Stop picking something for me, Avi. Choose something for yourself too,” seryosong sabi niya magkalapat ang mapupulang labi dah
=Avelina’s Point Of View= [Sa Resort] Pagdating namin sa isang mamahaling resort na may pribadong villa, napalunok ako sa laki ng lugar. Ang buong paligid ay parang postcard na binuhay. May infinity pool, mga punong nakapalibot sa villa, at ang dagat na hindi kalayuan. “E-Eren… this is too much,” mahina kong sabi habang nakatingin sa paligid. “Hmm. This is just the standard,” sagot niya, tila walang epekto sa kanya ang engrandeng lugar na ito. Pumasok kami sa loob ng villa, at lalo lang akong natulala. Ang loob ay moderno at elegante, mula sa mga chandelier hanggang sa napakalambot na sofa. Ang kama sa kwarto ay napakalaki, at tila ba ang bawat detalye ay iniisip para sa karangyaan. Habang abala si Eren sa pagseset ng mga gamit niya, ako naman ay napaupo sa gilid ng kama. Hindi ko alam kung matutuwa o maiilang. “Avelina, tara. Let’s eat dinner,” tawag niya mula sa terrace na may perfect view ng dagat. Sa Dinner Tahimik ang paligid habang kumakain kami ng masarap na st
=Avelina’s Point Of View= Makalipas ang isang linggo. Tahimik naman ang naging buhay namin ni Eren, prenteng trabaho ang inatupag niya at ako naman ay naghahanap ng maaring pasukan sa trabaho. Hanggang sa tumayo siya bigla sa harapan ko. “How about you work for me?” taas kilay na sabi niya kaya naman napalunok ako. “Ano naman magiging trabaho ko sa company mo?” kalmadong tanong ko. “Well, it depends on you. What can you do?” kwestyon niya. Napaisip ako ng malalim dahil nangangamoy seryoso siya. “Uhm…” napaisip ako. “Anything. What can you offer? Basta mataas salary?” pabulong na request ko. “Then be my secretary,” angil niya. “The salary depends on your performance. Can you hold a big amount of money?” “Uy! Bet ko ‘yan! Tutal mukha akong pera,” pag-amin ko. Tumaas ang kilay niya at mahinang natawa. “Honest mo naman masyado,” he joked which made my brows furrowed. Hindi man lang niya itanggi! “Honest mo rin e ‘no? ‘Di mo man lang itanggi,” singhal ko at hinampas siya
=Avelina’s Point Of View=Pagkatapos ng mahabang dinner, speeches, at endless photo sessions, nahanap ko ang sarili kong umiinom ng champagne sa isang sulok. Ang dami kong naiisip.“Hindi ka ba masaya, anak?” tanong ni mommy, na lumapit sa tabi ko.Tumingin ako sa kanya, kita ang saya sa mukha niya. Para sa kanya, para kay Papa, siguro ito ang pinakamagandang araw ng kanilang buhay. Pero paano ako sasaya kung pakiramdam ko, lahat ng ito ay isang deal lang?“Masaya po ako, Ma,” kasinungalingan ko, pilit na ngumingiti.Tinapik niya ang kamay ko. “Alam kong hindi naging madali ito, anak. Pero ito ang tamang desisyon. Si Eren… mabait siya. Alam kong aalagaan ka niya.”Tumingin ako sa malayo, sa direksyon ni Eren. Nakatayo siya kasama ang ilang bisita, nag-uusap, pero halatang bored na siya. Mabait ba talaga siya?=Eren’s Point of View=Habang nakikinig ako sa walang katapusang papuri ng mga bisita, nararamdaman ko ang bigat ng bagong role na ito. Para bang lahat ng tao dito ay inaasahang
=Avelina’s Point of View= “Miss Serrano,” bulong ni Eren, na ikinalingon ko sa kanya. Malamig ang kanyang boses, pero may kakaibang tapik iyon na parang nagdadala ng kahit kaunting kalma. “Don’t overthink. This is just a show.” Tumingin ako sa kanya, at doon ko naalala kung bakit ako nandito. Para sa pamilya ko. Para sa negosyo. At kahit gaano ko kinaiinisan si Eren, mas mabuti na siya kaysa mapunta ako kay Mr. Ariano. Nakarating kami sa bahagi ng seremonya kung saan kailangan nang magsabi ng “I do.” “Avelina Serrano, do you take Perenzio Laurent Monecidad to be your lawfully wedded husband?” tanong ng pari. Tumigil ang lahat. Para bang lahat ng mata sa simbahan ay nasa akin. Tumingin ako kay mom na nakaupo sa harap, at doon ko nakita ang tahimik niyang dasal. Para sa kanya, para sa negosyo, at para sa lahat ng itinaya niya, hindi ako puwedeng umatras. “I… I do,” mahinang sabi ko. Ang bahaging iyon ay tila sapat na para bumalik ang sigla sa paligid. Ang pari ay lumipa