HULING araw na ni mama ngayon, nandito kami ngayon sa sementeryo. Talagang ngayon na ang huling araw na masisilayan ko si mama. Nagsi-uwian na ang mga taong sumama sa paghatid kay mama. Tanging mga kapamilya na lang namin ang natira. 'Di nagtagal ay umalis na rin sila at ako na lang ang natira.
"Ate Khei, dito ka pa ba?" tanong sa akin ni Wendy.
"Oo, Wendy. Iwan mo muna ako rito," sagot ko naman sa kaniya.
"Sige, Ate Khie." Umalis agad ito kasama ang iba ko pang mga pinsan. Ako na lang ang natira sa puntod ni mama. Umalis kasi si Jonathan dahil may inasikaso. Nahihiya na nga rin ako sa kaniya dahil sobra na ang pagtulong sa akin. Hindi ko naman siya mahihindian dahil sa sobrang kulit nito. Kaya sobra akong nagpapasalamat sa kaniya, hindi ko alam kung paano ko siya mababayaran sa mga tulong niya sa akin.
"Ma, salamat! Sana masaya ka ngayon sa piling ni God. Alam kong sobrang hirap ang inabot mo sa pagpapalaki sa akin. Sorry din, ma dahil hindi ko kayo
BALIK ulit ako ngayon sa aking trabaho, pagkatapos kasi sa nangyari sa akin kahapon ay bumalik na kami sa Manila ni Jonathan. Kinakabahan ako dahil isang linggo akong hindi pumasok, hindi rin ako nakapagpa-alam sa boss ko. Pati rin si Jonathan nadamay ko. Tiyak ako siguro na tanggal na ako. Pero 'yong sa sementeryo, sure talaga ako na si boss ang nagsabi no'n pero hindi ko alam bakit ako nahihilo. Sabi sa akin ni Jonathan nawalan ako ng malay.F L A S H B A C KInunat ko ang aking kamay, nagulat ako dahil parang nasa kama ako. Bumangon agad ako at tumambad sa akin ang kwarto ko na nakasama ko si Jonathan."Thanks, God. You're awake," sabi ni Jonathan sa gilid ko."Huh? Bakit matagal ba akong natutulog?" tanong ko naman sa kaniya."Five hours lang naman," sagot niya sa akin. F-five hours?! The f! Ganoon ako katagal natulog? Agad kong naalala ang lalaki kanina sa sementeryo."May nakita ka bang lalaki sa sementeryo?" tanong ko sa kaniya. Kumun
SA ISANG RESTAURANT tumungo si Jonathan at Khei matapos silang umalis sa De Geihalvonte Company kung saan pagmamay-ari ni Lewis. Dinala ni Jonathan ang dalaga rito para kumain at gusto rin niya ito bigyan ng bagong trabaho."Bakit tayo nandito?" ani Khei kay Jonathan. Binigyan lang ito ng isang ngiti ni Jonathan. Sabay agad silang pumasok sa loob."Good morning, Sir and Ma'am," bati sa kanila ng staff na nakabantay sa pinto. Tumango lang silang dalawa sa staff. Humanap agad sila nang mauupuan, nilibot nila nang tingin ang buong pasilyo hanggang may nahanap si Jonathan na bakanteng mesa sa dulo. Tumungo agad sila para umupo."Pumili ka sa menu," ani Jonathan kay Khei. Binuklat agad nila ang menu. Habang tumingin si Khei sa menu. Halos wala siyang mapili dahil hindi niya alam ang mga nakasulat. "Ano ba 'tong mga pagkain nila," sabi sa isip ni Khei."May napili ka na?" tanong ni Jonathan sa kaniya.Ngumiti lang siya at umiling, "Wala ehh."
PADABOG NA PUMASOK si Jonathan sa bahay nila. Sinalubog siya ng kaniyang ina."Welcome home, anak," anito."Hellcome home baka mo," bulong naman ni Jonathan sa sarili. Pilit siyang ngumiti sa harap ng ina. Napagkuwan niya na madali itong malulungkot kapag nakikita siyang malungkot din. Pumasok na rin ang ama nito kasama ang fiancé niyang si Liane."Oh my ghad, darling! What happened to your face?" napatakip sa baba ang ginang sa nakita niya. Hindi 'to pinansin ni Jonathan at tuloy-tuloy na lumakad papuntang kwarto niya."Jonathan, take care your wife, soon," ani ng ama nito sa kaniya."She can handle herself, dad. She's not PWD." Tumuloy ito sa paglalakad. Parang gustong sumabog ni Liane sa sinabi ni Jonathan. Hindi siya makapaniwala na pagsalitaan siya nang ganoon. Pasalamat talaga siya kaya niyang magtimpi hanggang hindi pa sila tuluyang nagpakasal. Wala sanang sagabal sa kasal nila kung wala ang babaeng kasama niya sa restaurant kan
MARAHANG GINALAW ni Khei ang katawan niya. She notice that she's lying on the bed. Nang makita niya ang kaniyang ayos ay agad siyang sumigaw. Tanging undergarments lang ang suot niya. Hindi niya alam kung bakit gano'n ang ayos niya. Mabuti na lang ay siya lang ang tao sa kwartong 'yon at medyo madilim din dahil tanging lamp shade sa kaliwa ang nagbibigay nang konting liwanang sa buong kwarto. Pero ang akala niyang siya lang ang taong nasa kwarto na 'yon pero nagkakamali siya."I'm glad that you're already awake." Halos ibalot na niya sa kaniyang katawan ang comforter sa kama dahil sa pagka-gulat."Sino ka? Bakit ganito ang ayos ko? Nasaan ang mga damit ko?" sunod-sunod na tanong ni Khei sa kausap niya. Wala siyang nakuha na sagot mula sa kausap niya. Hindi rin niya ito maaninag dahil nasa madilim na parte ito ng kwarto. Nagtataka siya kung paano siya napunta sa kwartong 'to ang huling natandaan niya ay kasama niya si Jonathan no'ng pina-alis sila ng boss ni
It's nine o'clock in the morning when Khei wake up. Wala na sa tabi niya ang kaniyang boss. Inunat niya agad ang kaniyang katawan at tumayo. Wala pa rin siyang damit, mabuti na lamang ay siya lang ang tao sa kwarto.Nagtataka rin siya kung bakit hindi siya nahihiya sa itsura niya at hindi man lang siya natakot na baka kung ano ang gawin ng boss niya. Pagkatapos ay naghanap siyang damit na masusuot. Mabuti na lang ay may iniwan na damit si Lewis sa kaniya. Kinuha niya agad ito at pumasok sa banyo para maligo. Manghang-mangha siya sa ganda ng banyo. Naligo agad si Khei dahil gusto na niyang umalis sa bahay ng kaniyang boss. Nagmamadali siyang maligo at mabilis pa sa alas-tres ang kaniyang pagbihis. Pagkatapos ay lumabas na siya sa kwarto at bumaba patungo sa pinto. Binuksan agad ni Khei at lumabas. Nakalanghap agad siya nang sariwang hangin. Nilibot niya ang buong bahay, napaka-ganda nito. Pero wala na siyang panahon magtagal baka maaubutan pa siya ng boss niya. Binuksan ag
NAKASIMANGOT SI KHEI habang sakay sa kotse ng boss niya. Wala siyang nagawa kun'di sumama sa lalaki. Ikaw ba naman na buhatin na parang sako at inilagay sa kotse. Kahit anong pagpupumiglas niya ay hindi magawa. Habang nagmamaneho an lalaki tahimik lang ito. Gano'n din si Khei. Dahil sa hindi sanay si Khei na tahimik. 'Di nagtagal ay nagsalita."Ano ba talaga ang gusto mo?" inis niyang saad sa boss niya na nakatutok sa daan. Tinaas lang nito ang dalawang balikat niya."Stop this car!"" sigaw ni Khei pero walang narinig si Lewis. Lalo pa niyang binilisan ang pagtakbo ng kotse."Oh my ghad!" gulat na sabi ni Khei. Mas lalong binilisan ni Lewis ang pagmamaneho. Samantalang halos hihimatayin si Khei sa kaniyang nararamdaman dahil sa sobrang takot. Biglang nakahinga ng maluwag si Khei nang mapansin niyang unti-unting binagalan ni Lewis ang kaniyang pagmamaneho."Papatayin mo ba ako sa nerbiyos?!" inis na sigaw nito sa lalaki ngunit hindi pa rin siya pinap
KAHARAP NGAYON ni Jonathan ang pamilya niya including Liane. Masaya silang kumakain nang agahan. Isang linggo na rin ang lumipas but it's still fresh to his mind what he saw last week night. Hindi niya pa rin lubusang maisip kung bakit nagawa nila 'yon. Nag-iiwan pa rin ito sa kaniya nang isang palaisipan."Are you ok, son? Why you are so quite? Anything bothered on you?" anang ama ni Jonathan na kaharap niya ngayon. Hindi niya tinitigan ang mga mata nito. Tinuon na lang niya sa kaniyang pagkain ang atensyon niya."Nothing, dad," sagot niya at kumuha ng ulam."Ok," tanging sabi ng ama niya. Katahimikan ang bumalot sa dining area. Tanging tunog ng kutsara at tinidor na tumatama sa pinggan at mangkok na siyang bumasag sa katahimikan.Jonathan cough therefore all eyes focused in his. He clean his throat before he speak."I'm gonna marry, Liane." Lahat ay nagulat sa sinabi niya."Really?" Liane said in amusement. Tumango lamang
KAHARAP NGAYON ni Jonathan ang pamilya niya including Liane. Masaya silang kumakain nang agahan. Isang linggo na rin ang lumipas but it's still fresh to his mind what he saw last week night. Hindi niya pa rin lubusang maisip kung bakit nagawa nila 'yon. Nag-iiwan pa rin ito sa kaniya nang isang palaisipan."Are you ok, son? Why you are so quite? Anything bothered on you?" anang ama ni Jonathan na kaharap niya ngayon. Hindi niya tinitigan ang mga mata nito. Tinuon na lang niya sa kaniyang pagkain ang atensyon niya."Nothing, dad," sagot niya at kumuha ng ulam."Ok," tanging sabi ng ama niya. Katahimikan ang bumalot sa dining area. Tanging tunog ng kutsara at tinidor na tumatama sa pinggan at mangkok na siyang bumasag sa katahimikan.Jonathan cough therefore all eyes focused in his. He clean his throat before he speak."I'm gonna marry, Liane." Lahat ay nagulat sa sinabi niya."Really?" Liane said in amusement. Tumango lamang
Alas-dose ng hapon nang magising si Khei sa mga bisig ni Lewis. After sa nangyari sa madaling araw ay para lang wala. Dahan-dahan siyang tumayo dahil ayaw niya na magising ang natutulog niyang boss. May benda na ang kanang kamay nito, 'yong ginamit niya sa pagsuntok ng salamin at pader. Mabuti na lang ay pumunta si Fred--- 'yong doctor na kasama ni boss sa hospital no'ng nawalan ako ng malay. Magkaibigan pala ang dalawa kaya sila close. Ang gwapo rin ng doctor na 'yon. Tapos ang bait pa. Swerte talaga ng babae sa kaniya. Tiningnan ni Khei ang buong ayos ni Lewis habang natutulog. Bigla tuloy siyang natakam. Parang may pagkain na nakahain sa mesa.. Sobrang yummy. Ano ba 'tong isip ko ang dumi! Bago pa siya magawa ng kasalan sa boss niya. Nilagyan niya ito ng kumot at tumungo sa kusina para magluto. Naghanda agad siya nang lulutuin. Pagkatapos na mahanda ang gamit ay nagsimula na siyang maghiwa ng karne ng baboy.NASA KWARTO NGAYON si Jonathan. Ilang araw ang lumipa
SA ISANG SULOK ng kwarto. Kaharap niya isang full-body mirror habang tinititigan niya ang buong katawan. Naka-suot lamang siya ng isang Climalite Boxer Briefs. Kitang-kita ang maskuladong niyang katawan sa buong salamin. Para itong isang Greek God dahil sa kakisigan, dagdag pa ang gwapo nitong mukha. Mula sa makapal na kilay, nagpupugay nitong mga mata na kulay abo. Mahabang pilik mata, matangos nitong ilong, perfect jawline na bumagay sa mukha niya. Manipis na labi na namumula at kaysarap nitong halikan. Habang nakatutok siya sa salamin bigla na lamang nag-iba ang eksprisyon niya. Para itong may ibang katauhan na lumabas sa kaniya."Please, stop! I'm now happy with her," anang ng lalaki."Hahaha, don't worry.. I won't ruin your happiness but don't forget about your position and responsibility." Isang malamig na boses ang binitawan nito."I know. I didn't forget my responsibility to my assassination," sagot naman muli."Really? Are you sure? Parang
"BATA, BAKIT KA UMIIYAK?" tanong ng isang batang babae ss isang batang lalaki na umiiyak.Nakita niya kasi ito na umiiyak kaya nilapitan niya ito."My pet is dying. I can't accept na mawawala na siya sa akin. Huhuhu," paiyak na sagot ng batang lalaki."Here, tanggapin mo." Binigay agad nang batang babae ang panyo niya. Pagkatanggap ng batang lalaki sa panyo ay agad siyang hinalikan sa pisngi ng batang babae at saka tumakbo papalayo."Teka!" tawag ng batang lalaki pero nakalayo na ito sa park kung nasaan siya ngayon kaya hindi na ito narinig. Agad niya itong tiningnan ang panyo na binigay. Napansin kaagad niya ang naka-ukit na pangalan sa panyo. Shara. Tinago agad niya ang panyo at umalis sa park. Dahil alam niyang hinahanap na siya sa bahay nila.MAPAKLANG NGUMITI si Lewis nang maalala niya ang unang pagkikita nila ni Shara sa park na 'yon kaya mas lalo siyang tumatambay roon palagi hanggang nakita niya muli si Shara.B
KAHARAP NGAYON ni Jonathan ang pamilya niya including Liane. Masaya silang kumakain nang agahan. Isang linggo na rin ang lumipas but it's still fresh to his mind what he saw last week night. Hindi niya pa rin lubusang maisip kung bakit nagawa nila 'yon. Nag-iiwan pa rin ito sa kaniya nang isang palaisipan."Are you ok, son? Why you are so quite? Anything bothered on you?" anang ama ni Jonathan na kaharap niya ngayon. Hindi niya tinitigan ang mga mata nito. Tinuon na lang niya sa kaniyang pagkain ang atensyon niya."Nothing, dad," sagot niya at kumuha ng ulam."Ok," tanging sabi ng ama niya. Katahimikan ang bumalot sa dining area. Tanging tunog ng kutsara at tinidor na tumatama sa pinggan at mangkok na siyang bumasag sa katahimikan.Jonathan cough therefore all eyes focused in his. He clean his throat before he speak."I'm gonna marry, Liane." Lahat ay nagulat sa sinabi niya."Really?" Liane said in amusement. Tumango lamang
KAHARAP NGAYON ni Jonathan ang pamilya niya including Liane. Masaya silang kumakain nang agahan. Isang linggo na rin ang lumipas but it's still fresh to his mind what he saw last week night. Hindi niya pa rin lubusang maisip kung bakit nagawa nila 'yon. Nag-iiwan pa rin ito sa kaniya nang isang palaisipan."Are you ok, son? Why you are so quite? Anything bothered on you?" anang ama ni Jonathan na kaharap niya ngayon. Hindi niya tinitigan ang mga mata nito. Tinuon na lang niya sa kaniyang pagkain ang atensyon niya."Nothing, dad," sagot niya at kumuha ng ulam."Ok," tanging sabi ng ama niya. Katahimikan ang bumalot sa dining area. Tanging tunog ng kutsara at tinidor na tumatama sa pinggan at mangkok na siyang bumasag sa katahimikan.Jonathan cough therefore all eyes focused in his. He clean his throat before he speak."I'm gonna marry, Liane." Lahat ay nagulat sa sinabi niya."Really?" Liane said in amusement. Tumango lamang
NAKASIMANGOT SI KHEI habang sakay sa kotse ng boss niya. Wala siyang nagawa kun'di sumama sa lalaki. Ikaw ba naman na buhatin na parang sako at inilagay sa kotse. Kahit anong pagpupumiglas niya ay hindi magawa. Habang nagmamaneho an lalaki tahimik lang ito. Gano'n din si Khei. Dahil sa hindi sanay si Khei na tahimik. 'Di nagtagal ay nagsalita."Ano ba talaga ang gusto mo?" inis niyang saad sa boss niya na nakatutok sa daan. Tinaas lang nito ang dalawang balikat niya."Stop this car!"" sigaw ni Khei pero walang narinig si Lewis. Lalo pa niyang binilisan ang pagtakbo ng kotse."Oh my ghad!" gulat na sabi ni Khei. Mas lalong binilisan ni Lewis ang pagmamaneho. Samantalang halos hihimatayin si Khei sa kaniyang nararamdaman dahil sa sobrang takot. Biglang nakahinga ng maluwag si Khei nang mapansin niyang unti-unting binagalan ni Lewis ang kaniyang pagmamaneho."Papatayin mo ba ako sa nerbiyos?!" inis na sigaw nito sa lalaki ngunit hindi pa rin siya pinap
It's nine o'clock in the morning when Khei wake up. Wala na sa tabi niya ang kaniyang boss. Inunat niya agad ang kaniyang katawan at tumayo. Wala pa rin siyang damit, mabuti na lamang ay siya lang ang tao sa kwarto.Nagtataka rin siya kung bakit hindi siya nahihiya sa itsura niya at hindi man lang siya natakot na baka kung ano ang gawin ng boss niya. Pagkatapos ay naghanap siyang damit na masusuot. Mabuti na lang ay may iniwan na damit si Lewis sa kaniya. Kinuha niya agad ito at pumasok sa banyo para maligo. Manghang-mangha siya sa ganda ng banyo. Naligo agad si Khei dahil gusto na niyang umalis sa bahay ng kaniyang boss. Nagmamadali siyang maligo at mabilis pa sa alas-tres ang kaniyang pagbihis. Pagkatapos ay lumabas na siya sa kwarto at bumaba patungo sa pinto. Binuksan agad ni Khei at lumabas. Nakalanghap agad siya nang sariwang hangin. Nilibot niya ang buong bahay, napaka-ganda nito. Pero wala na siyang panahon magtagal baka maaubutan pa siya ng boss niya. Binuksan ag
MARAHANG GINALAW ni Khei ang katawan niya. She notice that she's lying on the bed. Nang makita niya ang kaniyang ayos ay agad siyang sumigaw. Tanging undergarments lang ang suot niya. Hindi niya alam kung bakit gano'n ang ayos niya. Mabuti na lang ay siya lang ang tao sa kwartong 'yon at medyo madilim din dahil tanging lamp shade sa kaliwa ang nagbibigay nang konting liwanang sa buong kwarto. Pero ang akala niyang siya lang ang taong nasa kwarto na 'yon pero nagkakamali siya."I'm glad that you're already awake." Halos ibalot na niya sa kaniyang katawan ang comforter sa kama dahil sa pagka-gulat."Sino ka? Bakit ganito ang ayos ko? Nasaan ang mga damit ko?" sunod-sunod na tanong ni Khei sa kausap niya. Wala siyang nakuha na sagot mula sa kausap niya. Hindi rin niya ito maaninag dahil nasa madilim na parte ito ng kwarto. Nagtataka siya kung paano siya napunta sa kwartong 'to ang huling natandaan niya ay kasama niya si Jonathan no'ng pina-alis sila ng boss ni
PADABOG NA PUMASOK si Jonathan sa bahay nila. Sinalubog siya ng kaniyang ina."Welcome home, anak," anito."Hellcome home baka mo," bulong naman ni Jonathan sa sarili. Pilit siyang ngumiti sa harap ng ina. Napagkuwan niya na madali itong malulungkot kapag nakikita siyang malungkot din. Pumasok na rin ang ama nito kasama ang fiancé niyang si Liane."Oh my ghad, darling! What happened to your face?" napatakip sa baba ang ginang sa nakita niya. Hindi 'to pinansin ni Jonathan at tuloy-tuloy na lumakad papuntang kwarto niya."Jonathan, take care your wife, soon," ani ng ama nito sa kaniya."She can handle herself, dad. She's not PWD." Tumuloy ito sa paglalakad. Parang gustong sumabog ni Liane sa sinabi ni Jonathan. Hindi siya makapaniwala na pagsalitaan siya nang ganoon. Pasalamat talaga siya kaya niyang magtimpi hanggang hindi pa sila tuluyang nagpakasal. Wala sanang sagabal sa kasal nila kung wala ang babaeng kasama niya sa restaurant kan