CHAPTER 3

{YNA'S POV}

Napabalikwas ako ng bangon, hapong-hapo na kinapa ko pa ang dib-dib na ngayon ay sobrang bilis sa pagtibok. Panaginip. IT WAS JUST A DREAM.

Hinawakan ko ang kaliwang pisngi ko nang maramdaman ang mainit na likido na nagmumula sa mga mata ko. 

Umiiyak ako dahil sa napakasamang panaginip na 'yun.

Bahagya kong pinakalma ang sarili pagkuwa'y luminga-linga sa paligid.

Maliwanag parin ang buwan.

Nayakap ko ang sarili ko nang tumama sa'kin ang napakalamig na simoy ng hangin.

"Pstt"

Napalingon ako nang marinig 'yung tumawag sa'kin. Ngunit wala akong makitang tao sa likuran ko bukod sa punong nan'dun.

Tumayo ako at 'nun ko naramdaman ang pagkalam na naman ng sikmura ko, pero in- ignore ko 'yun at sa halip ay dahan-dahang lumapit sa puno kung saan narinig ko 'yung tila tumatawag sa'kin. Ilang beses pa akong napalunok.

"Si-sino 'yan?"

Kinakabahang tanung ko sa kawalan.

Bahagya akong napaatras nang lumabas mula 'dun sa puno ang isang pamilyar na lalake. 

"I-kaw?!"

Sabay na bulalas namin ng lalakeng siyang naghatid sa'kin sa bahay ni Hace, 'nung araw na nawalan ako ng malay sa palengke. Halos 'di ako makapaniwala na magkikita ulit kami. Siguro ay ga'nun din ito kasi nakita kong nakatunganga lang din ito sa harap ko.

Akmang magsasalita ako nang maramdaman ang pananakit ng tiyan ko. Medyu nahihilo na'din ako. Siguro ay dahil sa sobrang gutom.

"Are you okay?"

Nakita siguro ng lalake na mukhang may dinadam-dam ako kung kaya'y bahagya siyang nataranta. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. Alam kong tutulungan n'ya ako kagaya ng dati.

"Na-nagugutom kasi ako, kanina pa ako di kumakain."

"What? Seriously?"

Isang tango lamang ang isinagot ko sa gulat na namayani sa mukha nito.

Malalim na buntong hininga lang din ang isinagot nito pagkuwa'y napapailing.

"Come."

There's an authority in his voice dahilan upang mapasunod ako. Nang biglang,

"Where d'you think you're going, idiot?!"

Napasinghap ako nang marinig ko ang baritonong boses na 'yun mula sa likuran ko pagkuwa'y dahan-dahang napalingon. It was him. The man I love.

"H-Hace?"

Biglang nanuyo ang lalamunan ko nang makita si Hace na ngayon ay nakatayo sa harap namin 'nung lalakeng 'yun.

Nanginginig na din ang mga tuhod ko.

Siguro dala nadin ng matinding gutom at kaba. Kinakabahan ako sa tono ng pananalita nito na animo'y manunuklaw anu'mang oras. Aninag sa sinag ng buwan ang pagtiim ng bagang nito pagkuwa'y napatingin sa braso kong hawak 'nung lalakeng tumulong sa'kin. Agad naman 'yung binitawan ng estranghero at nagsalita.

"She's hungry, kakain lang kami."

Napalingon ako sa lalakeng nagsalita. 

Seryuso ang mukha nito na nakipag-titigan kay Hace at ako,

Ako ang natatakot para dito. Lihim akong nagdasal na sana hayaan na lamang niya si Hace sa kung anu'mang gawin nito.

I know Hace. Hinding-hindi ito papayag na malalamangan ito. Hindi na ako nagulat nang k'welyuhan nito ang estranghero.

"I'm not talking to you bastard, get lost!"

Sabay 'nun ang pagtulak nito ng pagkalakas-lakas 'dun sa estranghero na muntik ng ikatumba ng huli.

Lalapitan ko na sana ang lalakeng 'yun nang higitin ni Hace ang kaliwang braso ko at walang anu-anong kinaladkad ako papasok sa k'warto niya.

"H-hace, anu ba! Nasasaktan ako!"

Pagpupumiglas ko.

"Wala akong pakialam!"

Pagkapasok ay pilit niya akong 'pinaupo sa upuan sa bedside table. May platong nakalagay 'dun at isang tupper ware na may takip. Alam kong pagkain ang laman niyon.

God. Sobrang nagugutom na talaga ako.

"Open it!"

Utos nito. Bahagya akong napatingala sa mukha nito na ngayon ay makahulugang nakangiti.

"I said open it!"

Binuksan ko 'yung tupper ware, at tama nga ako. May kanin at ulam sa loob. Mukhang masarap. Pero nag-alangan akong kainin 'yun.

Muli ko siyang tinignan ng diretso sa mga mata. Mga isang minuto kaming nagka-titigan pagkuwa'y napaiwas siya ng tingin.

"Eat."

Sabay talikod na sabi niya.

"H-hace pa-pa'nu kung---"

Hindi ko na natapos ang sasabihin nang bigla na lamang n'ya akong hawakan sa magkabilang pisngi at pilit na 'pinasok sa bibig ko ang pagkain na hawak niya. Nangingilid ang luhang nginuya ko 'yun.

Ang sakit. Hindi lang sa sakit na dulot ng pagkakahawak niya sa pisngi ko, kun'di masakit dito sa dib-dib ko.

Parang ilang libong punyal ang tumusok sa puso ko.

"Walang lason 'yan, tanga!"

'Yun lang at bumalik na ito sa pagkakahiga at nagtalukbong ng kumot. Kumain akong hilam na naman sa luha ang mga mata. Halos hindi ko malunok ang pagkain na nasa bibig ko dahil sa sakit.

Napapahikbi na'din ako.

"F*ck!"

Napalingon ako kay Hace na ngayon ay bumalikwas.

"Hindi ka ba talaga tatahimik? O gusto mong ako ang magpapa-tahimik sayo?"

Dali-dali ko namang pinunasan ang luha ko at nag ayos ng sarili. Alam ko kasi na galit na galit na siya. Agad ko nang tinapos ang pagkain at niligpit ang pinagkainan ko. Nagpalinga-linga ako at baka sakaling may makita akong mineral water. Pero wala talaga. Hanggang sa nakita ko 'yung bote ng tubig sa tabi lang ng higaan ni Hace.

Tiningnan ko muna siya na nakatalukbong lang ng kumot. Kinuha ko 'yung mineral water at binuksan pagkuwa'y ininom ito. Kasalukuyan akong lumalagok ng tubig nang may biglang humablot sa'kin 'nun.

Nagkanda-ubo pa ako dahil sa tubig na pumasok sa ilong ko. Hindi pa ako nakabawi nang maramdaman ang malamig na tubig na sumaboy sa mukha ko. Agad itong nangilid sa dib-dib ko.

"Ilang beses ko ba dapat sabihin sa'yo na 'wag mong pakialaman ang sariling gamit ko?"

"Pe-pero Hace, nauuhaw kasi -"

Umurong ang dila ko nang nayupi ang plastic bottle ng mineral water na hawak ni Hace dahil sa higpit ng hawak niya 'dun.

"Pa-pasensya--"

{HACE'S POV}

Kapwa kami natigilan ng b'wesit na babaeng nasa harap ko nang tumunog ang phone kong nakapatong lang sa kama.

"Shit!"

Napamura ako. Sino naman kaya ang tatawag ng ganitong oras? I grabbed my phone and answer the call. It was my mom. Hindi ko alam kung ba't siya napatawag. But still I choose to calm my voice kahit pa b'wesit na b'wesit ako sa babaeng kasama ko ngayon.

May kung anu-anong bilin lang pala ito. Palibhasa'y magkaiba ang oras dito sa pilipinas at sa ibang bansa. She's saved by the phone call.

Tss.

Kaka-baba ko lang ng tawag nang malingunan kong wala na si Yna sa likuran ko. Kahit kailan nakaka-b'wesit talaga 'yun.

I opened the door only to see her looking up the sky. Silently watching the moonlight. Kasabay 'nun ang pagyakap nito sa sarili na tila giniginaw.

I don't know why but I felt something strange. I ignored that feeling and catch her attention.

"Who told you to just get out of the room without any of my permission?!"

Nakita kong natigilan ito at dahan-dahang lumingon? Bravo! I saw her again, CRYING. THAT'S MY HAPPINESS. SEEING HER LIKE THAT MAKES ME LAUGH.

"Get in!"

Walang emosyong utos ko dito na agad naman nitong sinunod. I just smirked when she simply wiped her tears. She deserves it.

*****

"Yna!"

Tawag ko dito pero tila wala manlang itong narinig. Tuloy-tuloy lang ito sa pagtakbo. I followed her hanggang sa marating namin ang isang napakatarik na pampang, tumigil s'ya at bahagyang nilingon ako na ngayon ay ilang dipa lang ang distansya mula sa kan'ya.

I saw her smiling. Ni hindi ko maaninag ang lungkot sa mga mata niya.

"I love you, Hace."

Kasabay 'nun ang pagtalon niya sa bangin.

"God! YNA!"

NAPABALIKWAS ako, ang samang panaginip. No. Ang gandang panaginip pala. But what the heck?

Why am I sweating too much? Ang lakas din ng kabog ng dib-dib ko.

Napatingin ako sa gawi ni Yna na ngayon ay natutulog sa sahig.

Dumako ang tingin ko sa mukha niya.

Kahit sa pagtulog ay nakakunot ang noo niya. Wala akong ibang nararamdaman kun'di poot,

At,

At,

Haysstt!

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko pagkuwa'y bumalik na sa pag-kakatulog. Ginising ako ng walang k'wentang panaginip na 'yun.

{Yna's POV}

NAGISING ako na wala na si Hace.

Ang sakit ng likod ko 'saka ng ulo ko.

Pa'nu ba naman wala man'lang akong unan kagabi. 'Saka anung oras na ako nakatulog.

Tumayo na ako at nag inat. Hayss.

Ang lamya talaga ng katawan ko ngayon. Saglit akong nagsuklay ng buhok pagkuwa'y lumabas na ng silid na 'yun. Naglakad-lakad ako sa dalampasigan. Hinahanap ko si Hace pero 'di ko s'ya makita.

Maya-maya ay napansin ko ang ilang grupo ng babae at lalake sa 'di kalayuan. Natanaw ko din si Hace 'dun kung kaya dali-dali kong tinungo 'yun at mukhang nag be-beach volleyball sila.

3 versus 2?

Si Venice 'saka 'yung dalawa niya pang kasama laban sa dalawang babae. Dumako ang tingin ko kay Venice na ngayon ay naka two piece lang. Litaw na litaw ang ganda nito.

Nakita kong todo support naman si Hace dito. Malapad ang ngiti nito habang pasigaw-sigaw pa na 'GO VENICE!'

Tsk.

Malamang mananalo 'yang mga 'yan kasi dalawa lang ang kalaban nila. Ang babaw. Hanggang sa naisipan kong inisin lalo si Hace. Or should I say, mag pa-impress.

Ewan ko lang kung e-epekto 'yun pero wala namang masama kung susubukan ko. Ngayon ko lang naisip ang ganito at natatawa ako sa gagawin ko. Dali-dali akong bumalik sa room ni Hace kung saan nan'dun ang mga gamit ko.

Kung sexy si Venice, p'wes ipapakita ko din kung anong meron ako. Medyu matagal na din mula 'nung nagsuot ako ng mga sexy na damit. Maybe this time mapansin na ako ni Hace.

I WORE a light blue two piece na mas lalong nagpatingkad sa kaputian ko.

Itinali ko din ang mahaba kong buhok showing my neck. Pagkatapos ay nagtapis lang ng manipis na tela at lumabas na ng silid na 'yun.

Kapansin-pansin ang paglingon sa'kin ng mga kalalakihang nadada-anan ko.

Meron pang tumawag sa'kin ngunit in-ignore ko 'yun at nagtuloy-tuloy lang sa kinaruruonan nila ni Hace.

Halos napalingon ang lahat sa'kin nang marating ko 'yung dalampasigan kung saan sila nag be-beach volleyball. Batid kong isa na si Hace 'dun. Inilibot ko ang paningin sa mga taong nan'dun and there,

I saw him.

Pero hindi sa'kin nakatingin kun'di kay Venice. Ngunit pasasaan ba at titingnan din niya ako. I will make sure of that. Lumapit ako sa dalawang babaeng kalaban nila Venice.

"P'wedeng sumali?"

I paint a wide smile at mukhang mabait naman ang mga ito at agad na tumango. Here we go. Makikita mong Hace ka na mas magaling ako sa ka fling mo.

Nagsimula na kami. Parang biglang nawala ang pananamlay ko. Ini-spike ni Venice ang bola at ini-spike ko ito pabalik.

Walang gustong magpatalo.

Pangiti-ngiti lang ako nang tamaan ako ng bola sa noo dahilan ng pagkatumba ko. Hindi naman masakit pero hindi ko alam kung anung ginawa nito. Nakaramdam ako ng hilo.

Hinintay ko na lapitan ako ni Hace pero hindi nangyari. Nakita ko pa s'yang lumapit kay Venice at nakipagtawanan. Inalalayan ako ng isang pamilyar na lalake. At di nga ako nagkakamali. 'Yun ang estranghero kagabi.

"Okay kalang?"

Bakas sa boses nito ang pag-aalala.

Tumango ako na kay Hace parin nakatingin. Ni hindi manlang siya nag-alala sakin.

Ayt!

Yna!

Anu ba kasi. Gusto ka ngang saktan 'nun eh. Tapos a-asa ka pang mag aalala 'yun sa'yo? In your dreams Yna. In your dreams.'

Bulong ng isip ko. Isang marahas na hininga ang pinakawalan ko pagkuwa'y nagsimula ulit kaming maglaro.

This time, titiyakin kong makakaganti ako. Isang malakas na hampas ang pinakawalan ko at,

Boom!! Sapol si Venice sa noo.

Matutuwa na sana ako kaso, I saw Hace, patakbong tinungo nito ang kinaruruonan ni Venice at agad na dinaluhan ang huli.

It brokes my heart over and over again.