Nanghihinang lumuhod si Rose.Pinilit niyang dalhin ang kaniyang pagod na katawan na mayroong masakit na puso at bumalik sa Splendid Town.Ang dalawang bata ay mahimbing ang tulog at niyakap ni Rose ang kaniyang mga tuhod sa sofa. Binaon niya ang kaniyang ulo sa kaniyang mga tuhod at malungkot na humikbi.Siya ay nag-aalala kay Jenson!Ngunit nakikiramay rin siya kay Jay.Pakiramdam niya ay wala siyang magawa para sa kanila, at dahil doon ay naging mas malungkot siya at desperado.Nagising si Robbie ng paghikbi na nanggagaling sa sala. Sinuot niya ang kaniyang mga tsinelas at naglakad patungo sa sala. Ang kaniyang maliit na mga kamay ay niyakap ang ulo nang marahan, “Mommy, may problema ka ba?”Tumingala si Rose at nakita ni Robbie ang mapula, basa ng luha, at namamagang mga mata. Agad-agad siyang nalungkot. “Mommy, kinakawawa ka ba ng boss mo?”Lumitaw ang galit sa mga mata ni Robbie. Alam niya na ang pagtatrabaho ng kaniyang Mommy sa kumpanya ng kaniyang Daddy ay magsasanhi lamang ng
Ang puso ni Jay na nasa kaniyang lalamunan kanina sa wakas ay bumalik na sa dati. “Alam mo ba kung nasaan si Jenson?”Si Josephine ay pinatatalas ang kaniyang sungay at pinagyabang, “Dati pa man ay alam ko nang may tinatago ‘yang anak mo. ‘Yon ang dahilan kung bakit nagpunta ako rito upang pagmasdan siya noong umaga, ang batang ‘yon ay lumabas ng bahay noong alas sais. Dala-dala niya ang kaniyang bag at sumakay sa Bus 989 na patungo sa City North.”Nasindak si Jay. Sa kaniyang mga mata, si Jenson ay isang maliit na bata lamang na hindi kailanman lalabas nang walang kasamang nakatatanda. Paano niya nagawa nang ganoon kalayo nang mag-isa?“Jay, iyon lang naman ang masasabi ko. Nagmamaneho ako ngayon, sinusundan ko ang bus. Tatawagin kita sa sandaling may malaman ako tungkol sa kaniya.” Natapos magsalita si Josephine at binaba ang telepono.Bago pa man matanong ni Jay sa kaniya kung nasaan si Jenson, nalulugmok niyang binato ang kaniyang selpon sa gilid. Ang tanging magagawa na lamang niy
Bigla siyang tumakbo sa loob ng bahay dahil hindi siya sigurado kung si Robbie ay nasa loob.Iyon ay dahil minsan ay lumalabas si Robbie upang maglaro nang mag-isa. Akala niya ay sa sobrang miss niya kay Jenson ay nagkamali siya ng akala kay Robbie.Nang makita ni Jenson ang kaniyang Mommy na tumakbo palayo pagkatapos siyang makita, ang mga luha sa sulok ng kaniyang mga mata ay umagos.Gayunpaman, lumabas muli si Rose sa sumunod na sandali at niyakap nang mahigpit si Jenson.“Jens, ikaw nga talaga ‘yan.” Siya ay lubos na nasisiyahan at nananabik. Binuhat niya si Jenson gamit ang isang kamay at sinara ang pinto gamit ang kabila habang sumisigaw sa dalawang batang antukin sa kanilang silid. “Robbie, Zetty. Lumabas na kayo. Tignan niyo kung sino ang bumisita sa inyo.”Mabilis na tumakbo palabas sina Robbie at Zetty habang suot-suot pa ang kanilang mga pajama. Nang makita ni Zetty si Jenson, ang kaniyang mga mata ay nanlaki. “Kamukhang-kamukha niya si Robbie!”Tumingin si Robbie kay Jenson
Pagkatapos malaman ni Jay Ares na nabigo si Josephine na sundan si Jenson, nag-aalinlangan siyang tumawag kay Rose Loyle, tila nag-aalala sa kaligtasan ng bata.Nagulat si Rose nang makita niya ang pangalan ng tumatawag. Hindi niya sinasadyang mabitawan ang selpon at ito ay nahulog sa sahig.Ang selpon ay bumagsak sa sahig nang may matigas na tunog. Ang likod na takip ng selpon ay natanggal at ito ay agad na namatay. Ang pagtunog ay biglang tumigil.Hinihintay ni Jay na sagutin ang kaniyang tawag nang may isang tinig na nagsabi sa kaniya na ang telepono sa kabilang linya ay namatay. Ang gwapo niyang mukha ay nagdilim. ‘Ang lakas naman ng loob niyang patayin ang kaniyang selpon?’Napagdesisyunan ni Jay na personal na magtungo sa Splendid Town upang harap-harapan siyang tanungin. Nang palabas na ang kaniyang Rolls Royce sa garahe, nakatanggap siya ng isang tawag mula kay Rose. Si Jay ay bahagyang nagulat nang makita niya ang tawag. Bigla niyang naalala na kailangan siya nitong sundin d
“Wala ka nang masabi, ano? Naubusan ka na ba ng mga palusot?” Malamig na sabi ni Jay.Ang mapanlaban na tono ni Rose ay biglang lumambot. “Sa tingin ko kailangan kong munang pag-isipan kung ano ang nangyayari.”Agad na pinatay ni Jay ang telepono.Sumigaw si Rose kay Robbie sa palaruan. “Lumapit ka nga rito, Robert Loyle.”Mabilis na lumapit si Robbie at tumayo na parang isang sundalo sa harap ni Rose. “Narito na si Robert Loyle. Ano ang maiuutos mo, Commander?”Nagtanong si Rose habang nakahalukipkip ang kaniyang mga braso. “Sabihin mo nga sa akin ang totoo, ano’ng ginawa mo nitong mga nakaraan kasama si Jenson Ares?”“Nagkamali ako, Mommy.” Yumuko si Robbie at humingi ng tawad nang makita niyang galit ang kaniyang ina.“‘Wag ka nang magpaligoy-ligoy pa. Seryoso ito. Sabihin mo sa akin ang lahat.”Hindi naglakas-loob si Robbie na itago ang katotohanan nang sabihin ng kaniyang ina na seryoso ang kanilang pag-uusapan. “‘Wag kang magagalit sa akin, Mommy, sasabihin ko sa ‘yo ang lahat. N
Nang dumating si Jay sa Block 9 ng Splendid Town, lumitaw si Josephine sa likod ng isang palamuting bato. “Kanina pa ako nag-iintay dito, pero ang Jenson na iyon ay hindi pa rin lumalabas,” nalulungkot niyang sinabi.Malungkot na tumingin si Jay sa nakasaradong pinto ng apartment complex at tumalikod upang kausapin si Grayson na sumama sa kaniya. “Pumunta ka sa management office at hanapin mo ang unit number ni Rose Loyle.”Nang paalis na sana si Grayson, ang pinto ng apartment ay biglang bumukas. Lumitaw si Rose Loyle habang buhat-buhat si ‘Jenson’. Ang kaniyang mga mata ay mapula, halatang dahil sa pag-iyak.“Hipag?” Ngumiti si Josephine nang makita niya si Rose.Nakatanggap si Josephine ng pamatay na titig ni Jay. “Tumigil ka nga. Wala siyang relasyon sa Pamilya Ares.”Natakot si Josephine sa panakot na titig ng kaniyang kapatid. “Ano’ng ibig mong sabihin? Siya ang mommy ni Jenson,” angal niya.Malapit nang kainin ni Jay si Josephine gamit ang kaniyang mga mata. Mahinang sinampal ni
Hindi na magawa pa ni Josephine na ngumiti dahil napagtanto niya na mukhang mas lumala ang schizophrenia ni Jenson.“Oh, hindi. Kuya, malala na ang schizophrenia ng baby ng pamilya natin.”Tumingin si Jay kay Robbie na nakangiti nang maliwanag, at ang kaniyang mood ay pumangit.Ang unang bagay na ginawa ni Jay pagkatapos niyang dalhin si Robbie pabalik ay ang ilabas ang bag na naglalaman ng mga gamot upang maudyok si Robbie na inumin ang mga ito. “Maging mabait ka at inumin mo ‘to.”Bumuntong-hininga si Robbie na parang isang matanda. “Hay. Kapag nagbigay ang kalangitan ng mahirap na gawain, kailangan ng isang tao na sumailalim sa lahat ng kahirapan, sakit, at gutom upang maabot ang yugto ng kawalan…”Nagdugo ang puso ni Jay habang siya ay nakatingin sa kaniyang matalino at cute na anak.Kinuha ni Robbie ang gamot at nagpaawa sa kaniyang daddy. “Daddy, pwede bang ‘wag ko itong inumin?”Gumatong pa nga si Josephine sa pamamagitan ng pagsabi ng, “Jenson, hindi pwede. Ang sakit mo ay nak
Si Robbie ay ganap na walang masabi at inasar si Josephine. “Tita Josephine, ang lawak talagang imahinasyon mo. Sayang lang dahil hindi ka nagsusulat ng libro.”Agad na ninais ni Josephine na hilain ang tenga ni Robbie. Sa tuwing makikipag-away siya kay Jenson, hihilahin niya ang tenga nito dahil sa nakasanayan. Susubukan ni Jenson na iwasan ang kaniyang mga kamay at bigyan siya ng masamang tingin bilang pagprotesta. Gayunpaman, ang taong naka-upo rito ngayon ay si Robbie na marunong mag-Taekwondo. Ang una niyang reaksyon sa karahasan ay hindi ang iwasan ito at gamitin ang kaniyang mga natutunan.Tinabing niya ang papalapit na kamay ni Josephine at hinawakan ang kaniyang kamay. Hinila niya ito at nagsanhi ito kay Josephine na mapahiyaw sa sakit.“Ah… Ang sakit! Jenson, bitawan mo ako!”Binitawan ni Robbie si Josephine. Pinagpag niya ang kaniyang kamay sa sakit at tumingin kay Jay nang may malalim na pagkabalisa. “Kuya, nakikita mo naman, ‘di ba? Hindi ka naniniwala no’ng sinabi ko sa’
Sinadya ni Angeline na patunugin ang posas, ngunit hindi siya narinig ng matandang babae. Nakatuon lamang ito sa pagkuha ng kaniyang pulso.Napagtanto ni Angeline na ang doktor na ito ay kumakampi sa mas masamang panig. Siya ay isang doktor na walang moralidad.Pagkatapos ay bigla siyang naging walang galang sa matandang babae. Sinadya niyang pahirapan ang matanda. “Doc, hindi ba’t madalas nilang kinukuha ang pulso sa kanang kamay? Bakit mo ginagamit ang kaliwang kamay mo?”Wala talaga siyang alam tungkol sa medisina. Sinasadya lang niyang magreklamo.Tumingin sa kaniya ang doktor at ngumiti. “Ang mga mata ng babaeng ito ay maliwanag at puno ng enerhiya. Hindi naman mukhang may sakit siya sa utak.”Tumingin nang masama si Angeline kay Jay.Ang mukha ni Jay ay parang isang yelo. Tumingin naman nang masama si Angeline kay Finn na nakatayo sa isang gilid.Mukhang ang dalawang ito ay nagsinungaling sa matandang babae, sinasabi na siya ay may sakit sa utak. Kaya pala hindi nag-react ang mat
“Tumigil ka na sa pagpapanggap. Alam kong hindi ka na pwedeng mabuntis.” Nilantad ni Jay ang pagpapanggap ni Angeline.Nagulat na tumingin sa kaniya si Angeline. Biglang naalala ni Angeline noong siya ay kinawawa ng mag-amang Bell, ang kaniyang uterus ay napinsala at nawalan siya ng kakayahan na magkaroon pa ng anak.“Eh… Bakit ako nagsusuka?” Si Angeline ay nalito.Tumingin si Jay sa seryosong mga mata ni Angeline, at naramdaman niya ang pagsikip ng kaniyang dibdib.Hindi naman mukhang nagsisinungaling ang babaeng ito.Nagpadala siya ng mensahe kay Finn. ‘Papuntahin mo rito ang obstetrician-gynecologist.’Patuloy na nasusuka si Angeline. Ngayon, siya ay nakahiga na lamang sa kama. Ang kaniyang mukha ay payat at maputla.“May cancer ba ako?“Intestine cancer?“Stomach cancer?”Nagsimula siyang mag-overthink.“Hindi, bakit parang parehas ‘to ng nararamdaman ko noong pinagbubuntis ko sina Jenson?”…Napakunot ang kilay ni Jay bago siya tumalikod at umalis.Pagkatapos ng ilang sandali, pu
Si Jay ay nagalit. “Angeline, walang hiya ka talaga.”Nabaliw na si Jay. Kinuha niya ang braso ni Angeline at hinila siya patungo sa kabilang kwarto.Si Angeline ay nalilito. Si Jay ay nasa isang wheelchair. Paano niya nagawang magkaroon ng ganoon katinding aura?“Bitawan mo ako.” Nagpumiglas si Angeline sa hawak ni Jay. Sa sumunod na segundo, ang kaniyang mga kamay ay naipit sa dulo ng kama.Pagalit na tumingin sa kaniya si Jay. “Kaninong anak ‘yan?”Nakita ni Angeline ang pagkabaliw sa mga mata ni Jay. Bigla siyang natawa. “Ginoong Ares, ‘wag mong sabihin sa ‘kin na nag-aalala ka pa rin sa ‘kin. Ano’ng dapat kong gawin? Ang dami-daming pwedeng maging ama ng batang ‘to.”Ninais siyang sakalin ni Jay hanggang kamatayan. Gayunpaman, naalala niya na ang leeg ni Angeline ay sensitibo. Noong naisip niya kung paanong nagsusuka kanina si Angeline, lumambot ang kaniyang puso.Hindi niya kayang gawin iyon kay Angeline.Binawi niya ang kaniyang kamay. “Angeline, parang gusto mo atang maparusaha
Sinabi ni Angeline, “Ginoong Ares, maikli lang ang buhay at kailangan mong maging mabuti sa anumang oras. Ayaw ko nang magpanggap pa para sa mga bata.”Kapag mas bumibitaw si Angeline, mas nababaliw si Jay.Bigla niyang nilapitan si Angeline nang may agresibong itsura sa kaniyang mukha. Ang malaki niyang kamay ay humawak sa lalamunan ni Angeline. “Kung gusto mo talagang maging malaya, magpakamatay ka na lang.”Ang kamay ni Jay ay nasa leeg ni Angeline, nagsasanhi sa babae na makaramdam ng pagkahilo. Pagkatapos no’n, hindi na niya ito matiis pa. Nasuka siya sa puting damit ni Jay.Tumingin si Angeline sa dumi sa kwelyo ni Jay at napagtanto na siya ay nasa isang malaking gulo.Siya lang ang nakakaalam kung gaano ka-obsessed si Jay sa kalinisan.“Angeline Severe, ang kapal ng mukha mo?” Sigaw ni Jay.Noong nakita ni Angeline ang gulo, muli siyang nahilo.“Umalis ka sa harap ko!”Bago pa man makaalis si Jay, napasuka muli sa kaniya si Angeline.Ang itsura ni Jay ay para bang sumuko na siya
Tumingin si Angeline kay Jay na nasa sulok ng kwarto mula sa sulok ng kaniyang mga mata. Nakita niya ang walang emosyon na mga mata ni Jay at nagsimulang magrebelyo.Kung siya ay nakikisama sa ibang mga lalaki at wala pa ring pakialam si Jay, dapat na niyang tigilan ang lahat ng pantasya niya tungkol kay Jay.Mahinang tinanong ni Angeline si Gordon, “Alam mo ba kung paano humalik?”Tumingin si Gordon sa mapulang mga labi ni Angeline at nagkaroon ng pandidiri sa kaniyang mukha. “Binibini, hinihiling ko lang naman sa ‘yo na magpanggap na kasintahan ko. Hindi mo naman kailangang gawin ang lahat.”Sinabi ni Angeline. “Pekeng halik. Alam mo ba kung paano?”Napatingin si Gordon kung saan nakatingin si Angeline. “Para ba sa kaniya?”Tumango si Angeline.Napabuntong-hininga si Gordon sa ginhawa. “Sige.”Pagkatapos no’n, hinawakan nila ang isa’t isa. Ginamit ni Gordon ang kaniyang kamay upang takpan ang kaniyang mga labi, ngunit mula sa direksyon ni Jay, silang dalawa ay mukhang naghahalikan.B
Malamig na sinabi ni Jay, “Hindi mo kailangang mag-alala sa Grand Asia.”Walang maisagot na pambai si Sean kay Jay. Nababalisa niyang sinabi, “Sige, Master Ares, magsaya ka muna d’yan.” Pagkatapos no’n, naglakad siya palayo nang nalulugmok.Tumingin si Angeline kay Jay. Ang lalaking ito ay isang bisita, ngunit pinahiya niya ang host ng party. Nagawa pa rin niyang manatili at samsamin nang walang inaalala ang kaniyang wine.Hindi na ito matiis pa ni Angeline. Pinaalalahanan niya si Jay at sinabi, “Ginoong Ares, ‘wag mong kalimutan. Kailangan mong magtira ng dignidad para sa ibang tao para hindi nakakailang kapag nagkita ulit kayo sa susunod.”Tumingala si Jay upang tumingin kay Angeline. Mayroong bakas ng lungkot sa mga mata ni Angeline na hindi niya nagawang matago. Alam ni Jay na nag-aalala sa kaniya si Angeline.Sinabi ni Jay, “Hindi naman na kami magkikita sa susunod. Kaya, syempre, hindi ko kailangang magtira ng dignidad para sa kaniya.”Alam ni Angeline na hindi makatwiran si Jay.
Iyon ay isang party upang i-celebrate ang isang buwan ng pagkabuhay ng anak ni Sean.Naalala ni Angeline na si Sean ay isang dating kaibigan na nakipagtulungan sa kaniya dati. Walang dahilan para sa kaniya na hindi magbigay kay Sean ng regalo.Marahil ay pwede siyang makipagtulungan ulit kay Sean.Tulad ng kadalasan, pagkatapos magbihis ni Angeline, nagmaneho siya patungong Imperial Capital mula sa Swallow City.Ang party ng mga Bell ay nangyari sa isang five-star hotel.Noong pumasok si Angeline sa hall, agad niyang inakit ang atensyon ng lahat.Siya ay isang magandang babae, at nagpaganda pa siya para sa okasyon na ito.Siya ay may suot na backless lace dress na pinapakita ang perpekto niyang katawan. Mayroong dugo sa pula niyang “Ginoo.”Sa isang sulok, si Jay ay nakikipag-usap kay Sean noong biglan silang inistorbo ni Finn.Tumingin nang masama si Jay kay Finn. “Tumahimik ka nga.”Sinenyasan siya ni Finn gamit ang kaniyang mga mata upang sabihin sa kaniya na tumingin sa pintuan.T
Gumapang siya papalapit kay Jay at tinulungan ang lalaki sa kaniyang mga damit.Nakita ni Jay na ang mga kamay ni Angeline ay lubos na nanginginig. Halata naman na siya ay kinakabahan at natatakot.Agad na naglaho ang masamang binabalak niya kay Angeline. “Angeline, sa tingin mo ba ay dapat lang na ibenta ang katawan mo para sa kumpanya mo?”Si Angeline ay natuliro. Sinabi niya, “Wala nang pera ang kumpanya at higit pa sa isang daang mga empleyado ng Severe Enterprises ang mawawalan ng trabaho. At saka, wala akong pera para bayaran ang mga utang namain. Kapag nangyari ‘yon, kamatayan ko na lang ang makakapagbayad sa mga pagkakamali ko.”Biglang kinuha ni Jay ang braso ni Angeline. “Ano’ng sinabi mo?”Bayaran ang kaniyang mga pagkakamali gamit ang kaniyang kamatayan? Hindi siya nagpakahirap para kay Angeline para lang patayin niya ang kaniyang sarili.Matapang na tumingin si Angeline sa galit na mga mata ni Jay. “Ginoong Ares, ambisyoso ka at ayaw bigyan ang ibang mga kumpanya ng pagkak
Hindi siya nakakuha ng anumang resulta pagkatapos humingi ng tulong sa labas, kaya narito siya ngayon at bumalik kay Jay. Wala siyang ibang magagawa.Tulirong tumingin si Angeline kay Jay. Marahil ay mas nangingibabaw na ang itsura niya ngayon dahil siya ay lasing na.“Jay Ares, sabihin mo sa ‘kin. Ano ang dapat kong gawin para pagbigyan mo na ang Severe Enterprises?”“Ganito ka ba magmakaawa?” Haha, ang lakas naman ng loob ng babaeng ito na tawagin siya sa buo niyang pangalan? Sino ang nagbigay sa kaniya ng lakas ng loob na gawin ito?Umayos ng tindig si Angeline. Tumayo siya sa harap ni Jay na parang isang estudyante na may nagawang mali.Ganito siya tumayo sa tuwing may nagagawa siyang mali noong siya ay bata pa. Ngayon, siya ay nakatayo sa ganitong posisyon dahil lang sa nakasanayan.“Kung papayag ka na pakawalan ang Severe Enterprises, pwede mong kuhain ang buhay ko kung gusto mo.” Matigas na sabi ni Angeline.Nanigas ang mukha ni Jay. “Bakit ko kakailanganin ang buhay mo?”Gusto