“Hindi maaaring siya si Angeline Severe, ‘di ba?” Biglang sigaw ni Jack. “Si Angeline Severe ay siyam na taon nang patay.”Ang mga pulis ay naghihinalang nagtinginan, ang kanilang mga tingin ay papalit-palit kina Jack at Angeline.“Ang isa sa inyong dalawa ay nagsisinungaling.”Tinuro ni Jack si Angeline. “Siya ‘yon. Siya ang sinungaling. Hindi siya si Angeline Severe. Pwede niyong tingnan ang mga papeles niya, officer.”Noong ilabas ng pulis ang kaniyang phone upang humingi ng tulong sa ibang departamento, mabilis na lumapit si Angeline upang pigilan siya.Lumalapit kay Ginoong Carter na nakatayo sa tabi ni Jack, inabot ni Angeline ang papel sa kamay nito. Kinuha niya ang isang marriage certificate at binigay ito sa pulis.“Hindi ko na kayo pahihirapan. Tingnan niyo ang araw sa marriage certificate namin ng asawa ko. Sinasabi niyan sa inyo kung ako ba ang manugang ng Pamilya Ares o hindi.”Pagkatapos no’n, binuksan niya ang folder upang ipakita ang unang pahina ng certificate kung saa
Nang makita si Old Master Severe, agad na lumapit si Jack nang may pekeng ngiti sa kaniyang mukha. “Dali, Tito Severe, tingnan mo ‘tong babae na nagpapanggap bilang minamahal mong apo. Tingnan mo siya. Paanong nangyari na siya ang apo mo?”Inangat ni Old Master Severe ang kaniyang ulo upang tumingin kay Angeline na nasa harap niya.Hindi mapigilan ni Angeline na maluha sa tuwa noong panoorin niya ang kaniyang lolo na igalaw ang kaniyang ulo nang malaya at nang mag-isa habang ang dalawa niyang kamay ay nakapatong sa patungan ng wheelchair. “Lolo.” Lumapit nang marahan si Angeline upang lumuhod sa harap ni Old Master Severe nang may luha sa kaniyang mga mata.Nag-abot si Old Master Severe ng nanginginig na kamay upang himasin ang pisngi ni Angeline habang may mga luha na lumalabas mula sa kaniyang mga mata. “Masakit ba?”Marahil para sa isang lalaki tulad ni Old Master Severe na maraming naranasan sa buhay, hindi lamang itsura ang kailangan niya upang makilala ang isang tao, dahil ang m
Ang dating walang kapantay na kakisigan ay naiwan ng mapanghimagsik na gulo.Tumitig sa kaniya si Angeline sa gulat habang ang kaniyang mga luha ay malayang bumabagsak.Sa sobrang pagkapuno ng kaniyang mga emosyon ay kinailangan niyang takpan ang kaniyang bibig ng kaniyang kamay para ang kaniyang mga paghikbi ay hindi maririnig.Sa huli ay gumugol siya ng 18 na oras kasama si Jay, tahimik na pinapanood siya nang hindi umiinom ng tubig o kumakagat ng pagkain.Ilang beses siyang hinimok ng doktor, ngunit palagi niyang natatanggap ang ‘di mapalagay na sagot mula kay Angelie. “Hayaan mong tumabi muna ako sa kaniya nang mas matagal.”Hindi niya kailanman naisip na makinig kay Jay sa buhay na ito. Palaging mag-iisip si Jay na itali siya sa kaniya, habang siya naman ay mag-iisip ng palusot para lang iwan si Jay.Marahil ay hindi makakaranas nang ganito si Jay kung ‘di dahil sa kakulitan at katigasan ng kaniyang ulo. Kahit na hindi matatakasan ni Jay ang ambush, nasa tabi sana siya ni Jay noon
“Gusto kong makita si Grayson.” Si Jay ay hindi isang tao na nag-aaksaya ng enerhiya sa bagay na walang patutunguhan. Kung hindi gagaling ang kaniyang mga binti, tatanggapin na lamang niya iyon.Mayroong mas mahalagang mga bagay na kailangan niyang gawin sa sandaling ‘yon.Ang doktor ay pinasa ang mensahe ng presidente kay Grayson, na mabilis na pumasok sa kwarto.“Gusto ko nang ma-discharge.”Ang mga mata ni Grayson ay lumaki sa kahilingan ng presidente. “Ngayon mismo, Ginoong Presidente? Sabi ng doktor ay kailangan pang magamot ng mga binti mo. Kailangan mo rin ng mahabang physical therapy at post-treatment.”Maaaring mahina nga si Jay sa sandaling ‘yon, ngunit ang matalas na liwanag sa kaniyang mga mata ay hindi humina noong tumingin siya nang masama kay Grayson. “Bakit kailangan mong mag-aksaya ng oras sa isang bagay na maaaring walang ibigay na resulta?”Sumagot si Grayson, “Kailangan pa rin nating subukan, Ginoong President.”“Grayson!” Mabangis na sigaw ni Jay, “Lumalabag ka na
Nagsimulang hikayatin ni Angeline si Grayson gamit ang lohikal at emosyonal na mga pamamaraan. “Kasi, Grayson, ang boss mong ‘to ay mukhang mahirap lapitan dahil sa kaniyang ekspresyon at iba pa, pero ako lang ang nakakaintindi sa kaniya. Hindi naman siya laging walang pakialam tulad ng itsura niya. Sa katunayan, lubos siyang nagmamahal at nag-aalala sa inyong lahat.”Ang mga salita ni Angeline ay naabot ang kaibuturan ng puso ni Grayson. Maaari ngang matigas sa kanila ang presidente, ngunit siya ay magaling at marami silang natutunan mula sa kaniya.Habang mukha nga siyang malamig sa mga taga-labas, ang ‘di mahahawakan niyang ekspresyon ay isang maskara lang na ginagamit niya pagdating sa kaniyang mga tauhan.Nagdagdag pa si Angeline para mas makasiguro, “Minsan iniisip ko na kung ang dahilan sa likod ng pagiging tahimik niya ay dahil sa ‘di nalinang na kaisipan noong bata pa lang siya. Maaaring bigyan niya kayo ng ilusyon na siya ay mabangis, ngunit nangangako ako sa ‘yo na ang lahat
“Wala akong paki kung sino pa ‘yan. Gusto kong lumabas at walang makakapigil sa ‘kin.”Isang pares ng galit na pulang mga mata ang tumingin nang masama kay Grayson. “Pipirmahan mo ang mga dokumento para sa isang discharge kung ayaw mong mawala ang trabaho mo.”Lubos na nagulat, mabilis na tumango si Grayson. “Opo, opo, syempre po, Ginoong President. Gagawin ko na agad.”Tumakbo palabas si Grayson ng kwarto at nakaharap si Angeline.“Ano’ng nangyari? Nagbago ba ang isip ng presidente?”Ang gulat ay nanatili sa mukha ni Grayson at tulalang umiling. “Nakapagpasya na ang presidente, Missus. Wala na akong magagawa.”Nakatingin kay Angeline, nagmakaawa si Grayson, “Palagi namang nakikinig sa ‘yo ang presidente, Missus. Sigurado akong magbabago ang isip niya kapag ikaw ang nanghikayat sa kaniya.”Naramdaman ni Angeline ang panghihina niya. “Ang tigas naman ng ulo. Bakit ba ayaw niyang makinig sa katwiran? Siguro ako na lang ang manghihikayat sa kaniya?”Napabuntong-hininga sa ginhawa si Grays
Ang pintuan ng kwarto ay nagsimulang tumunog, para bang mayroong umuutot. Ito ay may kasamang paninigas.Napakunot ang mga kilay ni Jay sa ‘di pagkatuwa. Ang balisang nararamdaman niya ay tumitindi sa bawat sandali.Nagpapadala ng malamig at naiinip na tingin sa pintuan, pinanood niya ang maliit na puwang na gumawa ng tunog habang marahan itong bumubukas.Pagkatapos ng mahabang sandali ay saka lamang ito naging kasing laki ng isang palad.Naramdaman ni Jay ang pagbagsak ng kaniyang nararamdaman dahil sa matagal na pagbukas ng pinto.Nang sapilitan, pinigilan niya ang galit na kumukulo sa loob niya at naghintay nang may matinding pasensya para sa taong nagbubukas ng pinto.Babawian niya ang taong ‘yon para sa inis na binibigay nito sa kaniya.Sa sandaling ‘yon, isang ‘di inaasahang kamay na may puting surgical gloves ang lumitaw sa puwang. Ang maliit na sukat nito ay pinapahiwatig na ito ay mula sa isang babae.Agad na nakumpirma ni Jay na ito ay isang care worker.Nilipat niya ang kani
Ang katigasan ng ulo ni Angeline ay lumabas. “Dahil hindi tayo pwedeng magpatuloy sa anumang discharge sa ngayon, Ginoong President, paano kung manatili ka muna sa loob ng isa pang araw–”“Lumabas ka!” Nagagalit, ang tono ni Jay ay niyanig ang lupa.Agad na sumuko si Angeline. “Okay, okay. ‘Wag kang magalit, ang negatibong mga emosyon ay masama sa paggaling. Aalis na ako. Aalis na ako ngayon.”Pagkatapos no’n, tumakbo siya palabas nang hindi pa nagtatagal ng kahit kaunting sandali.Sa kaniyang pagkatakot, nakalimutan niyang isara nang maayos ang pinto sa likod niya.Nagningning ang mga mata ni Jay.Mula sa pinto ay pumasok ang bulungan sa pagitan nina Grayson at Angeline.“Kumusta ang presidente, Missus?” Kinakabahang tanong ni Grayson.“Hindi ako masyadong sigurado. Galit siya, pero siguro iyon ay dahil hindi ako pumayag sa discharge niya,” nalilitong sagot ni Angeline.Pagkatapos ay dinagdag niya, hindi kumbinsido sa sarili niyang paliwanag, “Maliban na lang kung iyon ay dahil sa men