Nabalot ng kadiliman ang mukha ni Jay, ngunit ang kaniyang itsura ay nanatiling mapagpasensya. Tumingin siya kay Robbie at kalmadong nagpaliwanag, “Si Binibining Nancy ay hindi isang katulong. Kung magiging maayos ang lahat, siya na ang magiging mommy mo sa susunod. Kayong dalawa ay dapat maging mahinhin at malambing sa kaniya, naintindihan niyo?”Ang mood ni Nancy ay gumanda pagkatapos niyang makita na pinoprotektahan siya ni Jay.Si Jenson ay hindi nasisiyahan. Ang kaniyang ekspresyon ay madilim, ngunit nanatili siyang tahimik. Gayunpaman, siya ay halatang nilalamon ang kaniyang pizza.Napansin ni Robbie kung paanong ang kaniyang kuya ay tinatago ang kaniyang hindi pagkatuwa. Ang mga mata ni Robbie ay nagliwanag. Tumingin siya sa kaniyang daddy at nagtanong, “Daddy, ano’ng ibig mong sabihin sa ‘kung magiging maayos ang lahat’?”Napangiti ang mga labi ni Jay. Ang makulit na mga mata ng bata ay halatang-halata.“‘Wag kang mag-alala, magiging maayos ang lahat.” Ginulo ni Jay ang buhok n
Sina Robbie at Jenson ay lumapit sa kanilang daddy. Seryosong sinabi sa kanila ni Jay, “Si Binibining Nancy ay ang napiling babae ni Daddy. Dapat ay magustuhan niyo siya dahil siya ang ikakasal kay Daddy, hindi kayong dalawa. Kaya, tigil-tigilan niyo na ang mga kalokohan niyo.”Inosenteng tanong ni Robbie, “Daddy, pagkatapos niyong magpakasal, bibigyan niyo ba kami ng maraming ibang kapatid?”Walang alinlangang sagot ni Jay, “Hindi.”Tanong ni Robbie, “Paano kung may mangyaring aksidente sa pagitan niyong dalawa?”“Hindi magkakaroon ng anumang aksidente.” Masigasig na deklara ni Jay.Nabuo ang mga luha sa mga mata ni Robbie. “Wala naman ‘yang kasiguraduhan, eh. Tulad namin ni Jens. Sabi ni Mommy aksidente lang na nabuhay kami sa mundong ‘to.”Natuliro si Jay.Oo nga, ang paglitaw nina Jenson at Robbie ay wala sa kaniyang mga plano. Kung ‘di dahil kay Rose na gumamit ng matitinding paraan upang siya ay mabuntis, hindi siya magkakaroon ng dalawang cute at gwapong mga anak ngayon.Sa isan
Tumingin si Jay kay Jenson at nakita na ang mga mata ni Jenson ay malinaw at walang anumang kasinungalingan dito. Pinalaki niya ang batang ito at kilalang-kilala ang personalidad ni Jenson. Ang ugali ni Jenson ay kaparehas ng kaniya. Sa sobrang arogante nila ay hindi na nila kailangang magsinungaling para makuha ang gusto nila.Sinabi ni Jay, “Nancy, sa ibang araw na natin ‘to pag-usapan. Iuuwi ko muna ang mga bata.”Napakagat ng labi si Nancy. Ang paghihirap niya ay gumuguho na ngayon dahil sa biglang paglitaw ni Robbie. Siya ay nalulungkot at naiinis.Gayunpaman, wala siyang ibang magawa kung ‘di ang maging masunurin na pumayag sa mga sinabi ni Jay. “Jay, mauuna na akong umuwi.”Nag-aatubiling umalis si Nancy. Habang nakatingin sa malungkot niyang ekspresyon, nakonsensya sina Robbie at Jenson. Sila ay inosenteng mga bata lamang.“Masaya na ba kayo?” Tumingin si Jay sa dalawang makulit na bata habang siya ay nakahalukipkip. Tinanong niya ang mga ito nang may galit na ekspresyon.Yumuk
Si Jenson ay madalas na mayroong malamig na ekspresyon. Nang bigla siyang ngumiti, ito ay parang mga bulaklak na namulaklak sa tagsibol kung saan maraming kulay ang nagsilabasan. Sa sobrang ganda ng ngiti niya ay nawala ang mga kulay sa paligid nito.Sa huli, kinurot ni Jay ang mga pisngi ni Jenson. Kasabay nito ay isang magiliw na banta. “Ibura mo na ‘yan sa isipan mo nang tuluyan.”Masunuring tumango si Jenson.Sa huli, ang gabi ay papalapit na. Dahil sa mga kinakailangan ni Jenson na kainin, napagdesisyunan ni Jay na iuwi ang mga bata.Nang biglaan, sinira ni Jenson ang patakaran na iyon at sinabi, “Daddy, kumain tayo sa labas.”Natuliro si Jay. “Pwede ba?”Ngumuso si Jenson at bahagyang tumango.Ang ugali ni Jenson ay palaging malinis at tahimik. Ang bawat salitang sinasabi niya ay palagi niyang pinag-iisipang mabuti.Si Jay ay nasorpresa ngunit nananabik. “Jenson, kailan pa nawala ang takot mong kumain sa labas?”Napatingin si Jenson sa langit. “Ang sabi ni Mommy, ang mga matatapa
“Walang problema na hindi kayang lutasin ng pera,” may kumpiyansang sinabi ni Old Master Ares sa kabilang linya.Ang Pamilya Ares kailanman ay hindi naubusan ng pera, kaya sa loob ng ilang henerasyon, sinundan nila ang gintong patakaran na ito.Walang hindi mahirap sa mundong ito basta’t ang tamang presyo ay inalok.Gayunpaman, noong nakaraang ilang araw nang gawin ni Jay ang ginintuang patakaran na ‘to, siya ay nabuhusan ng tsaa ni Rose at naging mukhang kaawa-awa.Kaya nang banggitin ni Old Master Ares ang gintong patakaran na ‘to, bigla itong naging pambata at materyalistiko para kay Jay.“Ama, ayaw ni Rose ng pera. Ang gusto niya lamang ay ang anak niya.” Seryosong sinabi ni Jay kay Old Master Ares. “Iyon ang dahilan kung bakit hindi ako sigurado na ang bata ay maayos na makakapunta sa press conference bukas.”Si Old Master Ares ay natahimik nang sandali bago sabihin, “Ayaw niya ng pera? Hindi masama, siya ay isang babae na mayroong prinsipyo at lakas ng loob. Pero ano’ng gagamitin
Isang nakayayanig-lupang pagbabago ang nangyari sa labas habang sila ay kumakain.Nang umalis ng kainan si Jay at ang mga bata nang may dala-dalang pagkain, nakapansin siya ng isang mahabang linya ng yayamaning mga kotse sa labas. Mga bodyguard na may maayos na mga uniporme ang nakatayo nang may matinding pag-iingat sa tabi ng mga kotse na iyon.Ang unang reaksyon ni Jay sa nakita niya ay ang buhatin si Jenson.Si Jenson ay ayaw sa maraming tao, at ayaw na ayaw niyang hinahawakan siya ng mga estranghero. Iyon ang dahilan kung bakit ang lolo’t lola ni Jenson ay hindi nagtatawag ng mga tagapag-alaga o tagapag-maneho para sa kanilang minamahal na apo at sa halip ay dinadala siya sa paligid nang personal, tulad ng normal na mga tao.Gayunpaman, ang apat na henerasyon ng Pamilya Ares ay namumuhay nang magkasama sa iisang lugar. Ang lolo at lola ni Jenson at Jay siguro ay hindi masyadong nang-aakit ng atensyon, ngunit si Grand Old Master Ares at ang tatlo niyang ibang mga anak ay lubos na ma
Halata kay Robbie ang pag-aatubili. Tumingala siya at inosenteng tumingin sa kaniyang Daddy. “Daddy, gusto ko nang umuwi. Sa Exuberant City,” mahina niyang sabi.Hindi nasisiyahan si Jay nang tumingin siya sa nagmamakaawang mga mata ni Robbie, ngunit nanatili pa rin siyang kalmado. “Robbie, si Lolo, at ang mga Tito-Lolo mo ay narito para i-uwi ka. Ayaw mo bang sumama sa akin sa lupain ng Pamilya Ares sa loob ng ilang araw?”Hindi nasisiyahan si Robbie sa ideya na iyon, pero ayaw niyang isipin ng kaniyang Lolo na siya ay walang galang na bata. Nag-aalinlangan siyang tumango ngunit nagpatuloy na makipag-negosyo sa kaniyang Daddy. “Dalawang araw lang, Daddy. Pagkatapos ng dalawang araw, gusto ko nang bumalik sa Exuberant City kahit anuman ang mangyari. Kung ‘di, mag-aalala si Mommy.”“Sige.” Tumango si Jay at nangako.Iyon ang nangyari kung paano napunta si Robbie sa kotse at dinala pabalik sa Tourmaline Estate.Ang Tourmaline Estate ay mayroong sakop na ilang libong ektarya. Ang mga gusa
Napabuntong-hininga si Grand Old Master Ares. “Bakit ba takot na takot kayong dalawa? Hindi naman isang mabangis na tigre ang Lolo niyo, hindi ko kayo kakainin! Tara na, naghanda si Lolo ng isang regalo para sa inyo. Kung wala kayong tapang na kuhain ‘yon, baka magbago ang isip ko at babawiin ko na lang.”Nagtawanan ang kanilang mga tito at tita, ngunit ang pagtawa ay tila awkward na para bang ginawa lamang nila ito bilang paggalang sa Grand Old Master.Hindi sumagot sina Robbie at Jenson sa Grand Old Master, na siyang nagsanhi sa kaniya na magmukhang hindi natutuwa.“Ama, napakatahimik naman ng dalawang bata na ‘to. Para ‘di sila katulad ng kanilang ama. Hindi ba’t si Jay ay isang makulit na bata noon?” Sabi ni Jay.Ang mga salita na iyon ay parang isang biro, ngunit ang ibig nitong sabihin ay ang dalawang bata ay hindi talaga tunay na mga anak ni Jay.Ang mukha ni Jay ay dumilim sa sandaling iyon.Nasulyapan ni Robbie ang nagdilim na ekspresyon ng kanilang ama. Bumaba siya mula sa ka