"HELLO THERE, SINNERITA."
Sinnerita move back in surprise when she heard a voice. And her eyes widened as her gazed landed on him. Luken, was now comfortably sitting in her chair.Hindi siya makagalaw sa kinatatayuan at humigpit lang ang hawak sa seradura. Nakangiti ang lalaki sa kanya. He looks good in his new crew cut hairstyle. Bumagay sa mukha nito ang bagong gupit. Hindi man lang nabawasan ang kagwapuhan ni Luken kahit pa nangingitim ang ilalim ng mata nito.She blinked many times and pulled herself together. Nagulat lang siya sa biglaang presensya ni Luken kaya hindi agad siya naka-react, iyon lang ang dahilan at wala ng iba pa. Hindi niya lang inaasahang madadatnan niya ito sa opisina niya pagkatapos nitong um-absent ng isang linggo. Ngayon niya lang ulit nakita ito.'Pero napansin mo ang bagong gupit niya? At paano mong nalaman na absent siya? Stalker ka na?' sabi ng isang bahagi ng kanyang isipan. Nailing na lamang siya sa sarili at napabuntong-hininga."Miss me?" Nakangiting sabi ni Luken."No," Sagot ni Sinnerita, na ikinanguso nito."You're hurting my feelings, don't you know? Miss na miss kita tapos ginaganyan mo ako?" Wika nito sa tila nasasaktang tono. May pahawak pa ito sa dibdib.Naiiling na isinarado niya ang pinto at naglakad patungo sa mesa niya. Ngiting-ngiti namang tumayo si Luken sa upuan niya, iminuwestra pa nitong maupo siya bago lumipat sa upuang na sa harapan ng mesa niya."What are you doing here, by the way? Naligaw ka yata." Nagtatakang tanong ni Sinnerita sa lalaki nang makaupo. Nilapag niya ang gamit sa mesa at pinagsiklop ang mga kamay. "Imposible namang may i-rereport ka.""I just want to see you," Nakangiting pa rin ang mga labi nito ng sabihin iyon. Nagpalumbaba sa mesa niya si Luken. "Isang linggo kaya kitang hindi nakita." Malambing na sabi nito na ikinataas ng kilay niya.He sighed and said, "Okay, I'm sorry. Sorry kung ngayon lang ako nagpakita sa 'yo. Something came up, and my twin needs me. Marami siyang inutos sa akin. So, even if I want to see you, I can't. My twin is very strict, especially on work. Kaya tinapos ko nang maaga ang mga dapat kong gawin dahil kung hindi, sa susunod na linggo mo pa ako makikita. Promise babawi ako sa'yo. Sa'yo ako ngayong araw na 'to!" Napatanga si Sinnerita sa biglaang pagpapaliwanag nito.He even said the word 'sorry' and 'promise'. Guguho na ba ang mundo? Si Luken Aiden Ashford ba talaga ang na sa harapan niya o alien na biglang bumaba mula sa kabilang planeta? Ilang minuto pa ang lumipas bago nagsalita si Sinnerita."You don't need to explain, Luken. Wala lang sa akin 'yon." Umayos ng upo si Luken saka pinatong ang isang kamay sa kanyang nakasiklop na mga kamay."I know, but I feel I need to explain my side. Hindi kasi ako mapakali, e.""Wala ka bang pasok?" Sabi na lang ni Sinnerita saka marahang hinila ang kanyang kamay at nilagay iyon sa kanyang mga hita. Walang tunog namang lumapat ang kamay ni Luken sa mesa niya.Hindi agad nakasagot si Luken kaya napatitig siya sa mukha nito. Wala sa kanya ang tingin ng lalaki kundi sa kamay nitong nag-ta-tap na sa mesa niya. Nagtatagis ang bagang nito habang nandoon ang atensyon."Luken?" Nang marinig nito ang pangalan ay inaangat nito ang tingin sa kanya ng nakangiti. Napakurap si Sinnerita sa biglaang pagbago ng emosyon nito."Walang teacher, e. May meeting 'di ba? Kaya ako nandito kasi wala naman akong gagawin sa classroom namin saka kung mayroon man akong klase ay hindi na ako a-absent. I want to prove to you that I'm a good boy. No other girls. No escaping classes. Makikibalita rin sana ako kung may nag-rereport pa rin ba sa akin?""I want to congratulate you, Mr. Ashford. As for this week, no one is reporting you. Walang babaeng umiiyak na pumasok dito sa opisina ko, last na iyong naka-sex mo," may diin na aniya."Ni-report ka niya sa akin." Ngumiwi ang labi ng lalaki sa narinig at nagkaroon ng takot ang kislap ng mga mata nito."Kailangan ba kitang palakpakan?" dagdag pa ni Sinnerita."About that… I want to explain my part. I'm just frustrated because of you, and I'm just a man, Sinnerita Naghubad siya sa harap ko, e. Kaya natukso ako. What can I do, right?" Umawang ang labi ni Sinnerita sa sinabi nito, hindi makapaniwala sa narinig."Ibig mong sabihin... kasalanan ko kaya ka nakipag-sex sa iba? Sinisisi mo ako?"Nanlaki ang mga mata ni Luken. "No! That is not what I mean!""Hindi, e! Iyon ang pagkakaintindi ko sa sinasabi mo. Hindi ko na kasalan kong m*****g ka lang talaga!" Asik ni Sinnerita sa lalaki.Umamo ang mukha ni Luken saka bumuntong-hininga. "Sorry, Sinnerita. Sorry kung 'yon ang pagkakaintindi mo sa sinabi ko. It's my fault, not yours. Nadala lang ako sa kalibogan ko kaya napatulan ko siya, lalaki lang ako. I promise to you, Sinnerita. Huli na 'to. Itataya ko ang buhay ko. She will be the last girl you will jealous of. Wala ng ibang babae ang makakapasok sa buhay ko kundi ikaw lang. Kaya huwag ka ng magselos pa." Nanunuyo at nanlalambing na sabi nito. His word is too good to be true. That she almost puke. Wait, anong nagseselos?"Hindi ako nagseselos!" Kunot-noong sigaw ni Sinnerita. Ngumiti lang ang lalaki ng kay tamis."I miss you, Sinnerita. Don't you miss me, too?""Bakit naman kita mamimiss, aber?" Tinaasan niya ito ng kilay."Because I'm your Suitor.""Marami naman akong suitor pero hindi ko naman sila namimiss, ah? Tsaka hindi kita pinayagang ligawan ako. Ni-reject kita, remember?" Nakangising aniya."But you accepted my gifts...""Hindi ako ang nang himulos no'n." Binigay ni Sinnerita ang mga chocolates at prutas sa mga batang lansangan dahil hindi naman niya iyon kailangan. Marami siya no'n sa bahay nila. Ang mga bouquet ng rosas naman ay dinonate niya sa simbahan. May itinira lang na isang rosas na kulay pink si Sinnerita para sa sarili. "Binigay ko sa mas nangangailangan.""What?" Nalukot ang guwapong mukha ng lalaki. "Your so heartless, Sinnerita. Hindi mo man lang ba na-appreciate ang effort ko? Binigay ko iyon para sa 'yo, e." Parang batang sabi nito, nagmamaktol.Ikiniling niya ang ulo saka tinuro ang pintuan. "I think you have to go, Luken. Pumunta ka sa classroom niyo, sa canteen o saan pa man basta huwag lang dito. You have no business here.""Meron akong business dito at ikaw 'yon." Nakangusong sabi nito. "Pwede ba munang tumambay dito? I'm not in the mood to wander around. I'm tired from a long trip and I want you feel your presence. Kung pwede lang dito ka sa kandungan ko maupo, e. Pakiramdam ko mawawala ang pagod ko kung malapit ka sa akin.""Nilalandi mo ba ako?" Naniningkit ang mga matang aniya kay Luken. Ngumisi naman ang lalaki."Ngayon mo lang napansin?" Napanganga si Sinnerita sa narinig."Umalis ka nga dito! Opisina 'to, hindi tambayan." Inis niyang sabi."Hindi kita i-istorbohin, Sinnerita. Pangako! Tsaka isa ako sa may ari ng university na ito, na sa akin na kung anong lugar ang gusto kong tambayan. I will behave here, just do your work, baby.""Anong baby? Mukha ba akong bata sa'yo?""E, 'di honey na lang!""Ano ako? Bubuyog?""Tart na lang?""Ayoko no'n, nang-aagaw ang tawagan na iyan!""You want an endearment, ha?" Masayang sabi ni Luken.Nanlaki ang mga mata ni Sinnerita ng mapagtanto ang sinabi nito."Hindi!" Iniwas niya ang tingin sa lalaki saka itinuro ulit ang pinto. "Umalis ka nga dito! Labas!""Dito lang ako," pinal na sabi nito.Napabuntong-hininga na lamang si Sinnerita at hinayaan ang lalaki sa gusto nito. Kinuha na lamang niya ang iniwang folder ni Maree at binuklat iyon, habang nagbabasa ay naiilang siya. Ramdam niya ang titig ni Luken na tumatagos sa balat niya. Pasimple niyang sinilip si Luken at nginitian siya nito ng magtagpo ang kanilang mga mata.Kakaiba ang mga tingin na binibigay ni Luken sa kanya. Kung makatingin kasi ang lalaki sa kanya para siya ang pinakamagandang tanawin sa mga mata nito."P-Pwede b-bang h-huwag mo akong t-titigan ng ganyan?" Nanunuyo ang lalamunan niya ng suwayin ang kaharap."Why? Does my stare bother you?" Kumislap sa kapilyunan ang itim na itim nitong mga mata."Yes," tapat niyang sagot.Luken sighed, "Your beauty is sinful, Sinnerita. You are perfect from your eyes, nose, lips, and your face. I can't take off my eyes of you. Can you be mine?" He just looked straight to her green eyes while he's saying those words with an honesty and tenderness. Nararamdaman niya ang katotohanan sa mga salita nito.Napaawang ang labi ni Sinnerita nang maramdamang nag-iba bigla ang ritmo ng kanyang puso. Malakas. Nakakapanikip ng dibdib. Hindi mapakali. Kumakabog-kabog. Nakakatakot na baka marinig ni Luken ang tunog no'n.Yumuko siya at pasimpleng sinapo ang dibdib, sa tapat ng kanyang puso.'This is not good.' She thought and tried to relax herself. Hindi niya dapat maramdaman ang bagay na iyon. Hindi dapat, lalo na kay Luken."AKO NA MAGDADALA NITO, HA?"Wala ng magawa si Sinnerita ng agawin ni Luken ang kanyang mga dalang libro. Nailing na lamang siya ng pagbuksan siya nito ng pinto at iminuwestra sa kanya na mauna na siyang lumabas. Ang binata na mismo ang nag-lock ng opisina niya. Alas-onse na ng umaga at wala ng pasok kaya maagang makakauwi ang estudyanteng pang-umaga ang schedule.Marahas na bumuntong-hininga si Sinnerita saka nauna ng lumakad. She felt suffocating all of a sudden. Parang kay hirap biglang huminga kung na sa iisang lugar silang dalawa ni Luken."Hey, wait up!" Narinig niya ang mabilis nitong hakbang kaya mas binilisan niya ang lakad pero kahit gaano pa yata siya kabilis, walang-wala siya sa malalaking binti ng lalaki. Naabutan pa rin siya nito. Hindi siya sumulyap o lumingon man lang kay Luken, deretso lang ang tingin niya sa daan."Pwede ka bang dalawin sa inyo?" Malambing na sabi nito. Napalingon si Sinnerita sa lalaki. Nasa isang bisig ni Luken ang kanyang mga libro at ang isa nito
TUMIGIL si Luken sa harapan ng babae. Nakaangat naman ang tingin nito sa kanya. He licked his lips while looking at her.Sabi ni Adair hindi daw siya pwedeng magkalat sa labas. Pero nandito naman siya sa loob ng pribadong kuwarto kaya ibig sabihin exemption itong gagawin niya.He grabbed her jaw and pulled her closer to his aching cock. Tinutudyo pa ni Luken sa gilid ng labi ng babae ang pagkalalaki niya."Suck it," utos niya rito. Kuminang naman ang pagnanasa sa mga mata nito.Napapikit ng mga mata si Luken ng isubo nito ang pagkalalaki niya, ginalaw niya ang balakang para mas mapasok sa bibig nito ang ari niya hanggang lalamunan. Napahawak ito sa kanyang binti.Nasabunutan niya ang buhok nito nang maramdamang nilalaro ng dila nito ang ulo. Nakakakiliti ang ginagawa nito. He hissed when she started to move her head. Gustong-gusto niya ang sadyang paghagod ng ngipin nito sa kanyang pagkalalaki. Habang nakasubo sa bibig nito ang ari niya ay nilalaro naman nito ang sarili."Hmp..." Ung
"SORRY, I'M LATE." Basa pa ang buhok ni Luken nang pagbuksan ng abangan niya ito sa gate. Napalunok si Sinnerita at hindi mapigilang hagudin ng tingin ang lalaki.Simple lang ang suot nitong asul na polo at black pants. Kumikinang pa ang sapatos nitong itim. Simple pero nakakaagaw pansin pa rin."Good evening, Sinnerita." Nakagat niya ang dila sa lambing ng boses nito."G-Good evening din sa'yo. Ayos lang. Pasok ka.""Thank you..."Naglalakad na sila sa may harden nang mapansin ni Sinnerita nang titig na titig sa kanya si Luken."B-Bakit? May dumi ba ako sa mukha?"He breathed."I'm sorry. Ang ganda mo kasi. You can take my breath away even by just looking at your simplicity. Kahit hindi ka nagpapakita ng balat ay nakakaakit ka pa rin na tingnan sa mga mata ko, Sinnerita." Namula ang pisnge ni Sinnerita sa narinig. Sanay siyang purihin ng ganoon pero bakit iba ang epekto kapag si Luken ang nagsabi?Isang bulaklakin na turtleneck neck dress na kulay puti ang suot niya. Longsleeve iyon.
"LOVING HEAVENLY Father we come to you this hour asking for your blessing and help as we are gathered together. We pray for guidance in the matters at hand and ask that you would clearly show us how to conduct our work with a spirit of joy and enthusiasm..."Hindi alam ni Sinnerita kung matatawa ba siya o maaawa kay luken. Nakayuko ang lalaki na tila natutulog. Hindi niya alam kung puyat lang ba ito o na-bobored sa prayer meeting nila. Halatang hindi ito sanay sa mga ganito. Mabuti na lang na sa pinakahulian sila naupo pero may iba pa rin na mga ginang na nagugulat ng makitang natutulog ang katabi niya.Siniko niya sa braso ni Luken saka binulungan. "Luken, wake up! Hoy!"Naalinpungatan ang lalaki at biglang sumigaw ng malakas. "Nasaan? Nasaan? Fuck! Fuck! Damn it!"Nanlaki ang mga mata ni Sinnerita sa pagmumura nito. Siya ang nahihiya sa ginawa nito! Gusto niyang magpalamon ngayon sa lupa dahil lahat ng mga mata ay nakatingin sa gawi nila.May ibang ginang na tila hihimatayin sa nari
HINDI MAGAWANG pekein ni Luken ang emosyon sa mga oras na iyon. Sobrang nakakatuwang makasalo ang mga magulang ni Sinnerita, lalo na ang mommy nito na todo asikaso sa kanya at panay tawag ng 'Anak' sa kanya. Nagkaroon tuloy siya ng instant mommy.Nakakalambot ng puso... isang pakiramdam na hindi niya na dapat maramdaman pa pero hindi niya mapigilan dahil nagkukusa. Naiinggit tuloy siya kay Sinnerita. He sighed with a aching heart.Lumaki silang dalawa ng kakambal niya nang walang mga magulang dahil bata pa lang sila ay namatay na ang mga ito sa isang aksidente. Kaya naiwan sila sa pangangalaga ng kanyang lolo, na pumanaw na rin kinalaunan. Hindi niya nga maalala kung minsan ba ay nagkakasabay silang dalawa ng kakambal niya sa isang mesa para magkuwentuhan o sabay na kumain bilang isang pamilya."Salamat po sa pagkain," Nakangiting sabi ni Luken."Walang anuman, anak. Bukas ulit, ha? Parehas na oras pa rin para sa prayer meeting." Sabi
INAANTOK pa si Sinnerita nang magising kinabukasan. Hindi kasi siya nakatulog ng maayos kagabe dahil sa paghalik niya kay Luken. Hindi niya alam kung bakit ginawa niya iyon. Nakakahiya ang ginawa niya.May kumatok sa pinto. "Sin?" Boses iyon ni nana Sita."Gising na po ako, nana Sita!" Sigaw niya."Pinatatawag ka na ng mommy mo. Na sa hapag na sila kasama iyong binata na pumunta dito kagabi. Ano nga ulit ang pangalan no'n... Luke... Luken. Tama! Luken ang pangalan niya!"Gulat na napatitig sa pinto si Sinnerita. Nandito na si Luken? Napabaling ang tingin niya sa orasang na sa side table niya, nanlaki ang mga mata niya ng makitang alasais medya na!"Pakisabi po baba na ako, nana Sita!" Sigaw niya saka mabilis na pumasok ng banyo. Mabilis siyang naligo, nagbihis at nagsuklay ng buhok. Nang makontento sa itsura niya ay agad siyang lumabas sa kuwarto.Nadatnan niya ang mga magulang sa hapagkainan, kasama nga si Luken. Masayang nag-uu
"SINNERITA!"Hindi agad nakagalaw sa gulat si Luken dahil sa biglang pag-alis ni Sinnerita. Hahabulin na sana niya ang babae ng bigla na lang sumulpot ang tatlo niyang kaibigan."Hey! Move away!" Sigaw niya sa tatlo pero hinarangan siya ng mga ito."Give her space, Luken. Mamaya mo na siya sundan." Sabi ni Adair.Umakbay sa kanya si Crassus. "Lagot ka pinaiyak mo si Miss President!""What? Hindi ko siya pinaiyak!"'Shit! Baka ma-itarak talaga ni tito Sorio ang katana niya sa akin!'"Umiiyak si Sinnerita ng talikuran ka niya, Luken." Napalingon siya kay Lennon nang marinig iyon."B-But w-why?" His heart tighten. Umiyak si Sinnerita pero bakit? "W-Wala naman a-akong ginawa..." Mahinang aniya saka napayuko."Sinabi mo lang naman sa lahat na nandito kanina iyong paghalik niya sa iyo."Nag-angat siya ng tingin kay Lennon. "Pinagyayabang ko lang naman na hinalikan niya ako, Lennon!""Pero nakakahiya iyon sa part ni Sinnerita. Some of the girls want a privacy... including the 'kiss' part, an
"RITA, AYOS KA LANG BA?"Nag-angat siya ng tingin sa katabing kaibigan saka nginitian ito ng matipid. Puno ng pag-aalala at pagtatanong ang mga mata nito. Alam niyang nakarating na rin sa kaibigan niya ang balita tungkol sa kanya at kay Luken pero hindi ito nagtanong nang makitang namumugto ang mata niya kanina."Ayos lang ako, Mad." Aniya saka iniwas ang tingin dito at itinuon ang atensyon sa sinusulat. Ramdam niya pa rin ang titig ni Madden sa kanya. Marahas na bumuntong-hininga si Sinnerita.Biglang bumigat ang nararamdaman niya lalo na ng hindi man lang siya sinundan ng Luken. Hindi naman sa umaasa siya pero may parte pa rin sa kanya na nagbabakasali.Napatigil sa pagsusulat si Sinnerita at napahigpit ang hawak sa ballpen. Kumalat agad sa buong campus ang tungkol sa kanilang dalawa ni Luken. Lahat ng mata ay nakatingin sa kanya, nag-uusisa at nagdududa. Naiilang si Sinnerita at hindi siya komportable sa atensyong nakukuha niya. Pakiramdam niya isa siyang suspek sa krimen na hindi
"YES DAW!" Nahampas niya ulit si Madden.Sumimangot ang kaibigan niya. "Rita! Kailan ka pa naging brutal, ha?""Sinisigaw mo kasi iyong sinasabi ko.""Alangan! Hindi maririnig niyan ang sasabihin mo dahil medyo malayo kaya tayo sa kanila!" Sarkastikong sabi nito.Ilang beses na napakurap-kurap si Sinnerita at napasulyap kay Luken na nakatingin sa kaniya. Napagtanto niyang tama si Madden. Na sa third floor sila habang sa soccer field naman sina Luken at ang mga kaibigan nito."Oo nga, no? Sorry, Mad." Umikot ang magaganda nitong mga mata bago siya nilapitan at inakbayan."Sigurado ka na ba sa desisyon mo, Rita?" Bulong nito sa kanya."Oo, siguradong sigurado na ako, Mad. Mahal ko talaga, e." Walang rason para magsinungaling si Sinnerita sa tunay na nararamdaman niya. Nang ilang araw niyang hindi nakita ang lalaki ay iniyakan niya ito at inamin sa sariling mahal na niya si Luken."Ayan, na sabi mo rin," Yumakap ito sa kanya. "Masaya ako para sa'yo, Rita. Pero huwag mong kalilimutan 'yon
"NO! I WANT TO LEAVE!" Sigaw ni Luken at mabilis na hinila ang kanyang suwero. Wala siyang pakialam kung dumugo na naman ang kamay niya."Sir, huminahon po kayo hindi pa kayo pwedeng gumalaw-galaw. Mabibinat kayo.""Gusto kong umalis dito. Ayoko dito." Ayaw niya sa kuwartong ito.Umiling si nurse Mia. "Maraming bodyguard sa pintuan niyo, sir. Siguradong hindi kayo makakalabas sa pintuang 'yan. Magpahinga muna kayo at magpagaling para maakalis na kayo dito.""Tsk!"Hinayaan na lamang ni Luken na ayusin ni nurse Mia ang suwero niya na ilang beses na niyang tinanggal.Ayos naman siya, ah? Wala na siyang nararamdamang sakit sa katawan. Gusto na niyang lumabas sa kuwartong 'to. Kinuha ni Luken ang papel sa ilalim ng kanyang unan saka tinupi iyon."Nurse Mia...""Yes, sir?"Inabot niya ang nakatuping papel dito na agad naman nitong tinanggap. "Pakibigay...""Makakaasa po kayo, sir." Nakangiting sabi nito saka isinilid sa bulsa ang binigay niya."Kamusta sila?""Na sa labas pa rin sila. Hind
'I WANT YOU HERE.'Four words. One text. Ano pa ba ang bago? Anong aasahan niya sa kakambal na ite-text nito? I miss you? Kamusta? Baka mamatay na lang siya hindi pa rin nito masasabi ang mga salitang iyon. Humigpit ang kapit niya sa cellphone at matagal siyang napatitig do'n."Luken, kamusta si Adair?" Boses iyon ni Lennon na nagpaangat sa kanya ng tingin. Gising pa pala ang dalawa at naglalaro ng baraha."Nakatulog na. Lasing na lasing, e. Kapag nagising ang isang iyon bigyan niyo agad ng gamot, sasakit ang ulo no'n.'' Bilin niya sa mga ito. Inabot ni Luken ang susi ng kotse na nakalapag sa mesa.Pinagpagan niya ang jacket na suot saka nagpaalam sa dalawa. "Aalis muna ako."Kumunot ang noo ni Crassus. "Saan ka pupunta? Gabing-gabi na dre.""My twin, text me." Natigilan ang dalawa ng sabihin niya iyon. Alam ng mga ito ang trabaho niya sa kakambal.Tumango ang dalawa sa kanya. "Mag-iingat ka.""Pag-tinext kita! Mag-reply ka dre, ha!"Ngumisi si Luken at tinaasan ito kilay. "Ano kita s
NAIILING NA napatitig si Luken sa kaibigan na halos humiga sa sahig sa kalasingan."Tama na iyan, Adair. Lasing ka na." Sabi ni Lennon."H-Hindi pa ako l-lashing! Inom pa ako!""Let him be, his heartbroken." Aniya saka inabutan ng beer si Adair."Luken!""Ano ba ang kulang? Shakin, ha? Mayaman naman ako! Guwapo! Malaki ang titi! Maganda ang lahi! Pero bakit iniwan pa rin ako?""This is the first I see drunken Adair. His wasted, dre. Sobrang daldal niya.""Bakit, Crassus? Hindi ba madaldal si Adair kapag hindi lasing? Madaldal pa rin naman, ah.""Lennon, nakikita mo ang itsura niyan?'' Tinuro ni Crassus si Adair. "Larawan iyan ng lalaking nasaktan sa pag-ibig. Nagiging madaldal ang isang tao kapag lasing lalo na kapag nasaktan!""Na-experience mo na ba? Parang ang dami mong alam, e!""Hindi pa. Pero minsan ko na rin nakita noong na lasing ka, pangalawa na itong si Adair.""Hoy, kailan 'yon? Fuck!""Sino kaya ang susunod?"Tumaas ang kilay ni Luken nang makitang nakatingin sa kanya si C
"NANLILIGAW BA SA 'YO SI LUKEN, SINNERITA?"Iyon agad ang tanong ni Madden sa kanya nang makalabas sila ng classroom. Tapos na ang klase nila at napagpasyahan nilang dalawa ni Madden na kakain muna sila sa canteen bago umuwi.Napalunok si Sinnerita bago sumagot. "O-Oo...""Seryoso?" Nanlalaki ang mga mata nito."Oo nga!""Kailan pa, ha? Bakit hindi ko alam?""Magdadalawang linggo na rin, Mad. Sorry hindi ko nasabi sa'yo, hindi naman kasi iyon importante.""Hindi ako makapaniwala..." Tumingin ito sa kanya. "Okay lang sa 'yo?""Ang alin?""His records as a playboy. Paiyak ng babae there and here." She stated as a fact.Nagbaba ng tingin si Sinnerita sa White tulips na dala niya at napabuntong-hininga. "Alam ko naman iyon, Mad. Alam na alam ko."Lumapit si Madden sa kanya at inakbayan siya. "Hindi naman sa dini-discourage kita, Sinnerita, ha? We're bestfriends and I'm worried about you. Ang tulad ni Luken ay hindi dapat paniwalaan. May isa din ako kakilala na tulad niya... and base on my
"RITA, AYOS KA LANG BA?"Nag-angat siya ng tingin sa katabing kaibigan saka nginitian ito ng matipid. Puno ng pag-aalala at pagtatanong ang mga mata nito. Alam niyang nakarating na rin sa kaibigan niya ang balita tungkol sa kanya at kay Luken pero hindi ito nagtanong nang makitang namumugto ang mata niya kanina."Ayos lang ako, Mad." Aniya saka iniwas ang tingin dito at itinuon ang atensyon sa sinusulat. Ramdam niya pa rin ang titig ni Madden sa kanya. Marahas na bumuntong-hininga si Sinnerita.Biglang bumigat ang nararamdaman niya lalo na ng hindi man lang siya sinundan ng Luken. Hindi naman sa umaasa siya pero may parte pa rin sa kanya na nagbabakasali.Napatigil sa pagsusulat si Sinnerita at napahigpit ang hawak sa ballpen. Kumalat agad sa buong campus ang tungkol sa kanilang dalawa ni Luken. Lahat ng mata ay nakatingin sa kanya, nag-uusisa at nagdududa. Naiilang si Sinnerita at hindi siya komportable sa atensyong nakukuha niya. Pakiramdam niya isa siyang suspek sa krimen na hindi
"SINNERITA!"Hindi agad nakagalaw sa gulat si Luken dahil sa biglang pag-alis ni Sinnerita. Hahabulin na sana niya ang babae ng bigla na lang sumulpot ang tatlo niyang kaibigan."Hey! Move away!" Sigaw niya sa tatlo pero hinarangan siya ng mga ito."Give her space, Luken. Mamaya mo na siya sundan." Sabi ni Adair.Umakbay sa kanya si Crassus. "Lagot ka pinaiyak mo si Miss President!""What? Hindi ko siya pinaiyak!"'Shit! Baka ma-itarak talaga ni tito Sorio ang katana niya sa akin!'"Umiiyak si Sinnerita ng talikuran ka niya, Luken." Napalingon siya kay Lennon nang marinig iyon."B-But w-why?" His heart tighten. Umiyak si Sinnerita pero bakit? "W-Wala naman a-akong ginawa..." Mahinang aniya saka napayuko."Sinabi mo lang naman sa lahat na nandito kanina iyong paghalik niya sa iyo."Nag-angat siya ng tingin kay Lennon. "Pinagyayabang ko lang naman na hinalikan niya ako, Lennon!""Pero nakakahiya iyon sa part ni Sinnerita. Some of the girls want a privacy... including the 'kiss' part, an
INAANTOK pa si Sinnerita nang magising kinabukasan. Hindi kasi siya nakatulog ng maayos kagabe dahil sa paghalik niya kay Luken. Hindi niya alam kung bakit ginawa niya iyon. Nakakahiya ang ginawa niya.May kumatok sa pinto. "Sin?" Boses iyon ni nana Sita."Gising na po ako, nana Sita!" Sigaw niya."Pinatatawag ka na ng mommy mo. Na sa hapag na sila kasama iyong binata na pumunta dito kagabi. Ano nga ulit ang pangalan no'n... Luke... Luken. Tama! Luken ang pangalan niya!"Gulat na napatitig sa pinto si Sinnerita. Nandito na si Luken? Napabaling ang tingin niya sa orasang na sa side table niya, nanlaki ang mga mata niya ng makitang alasais medya na!"Pakisabi po baba na ako, nana Sita!" Sigaw niya saka mabilis na pumasok ng banyo. Mabilis siyang naligo, nagbihis at nagsuklay ng buhok. Nang makontento sa itsura niya ay agad siyang lumabas sa kuwarto.Nadatnan niya ang mga magulang sa hapagkainan, kasama nga si Luken. Masayang nag-uu
HINDI MAGAWANG pekein ni Luken ang emosyon sa mga oras na iyon. Sobrang nakakatuwang makasalo ang mga magulang ni Sinnerita, lalo na ang mommy nito na todo asikaso sa kanya at panay tawag ng 'Anak' sa kanya. Nagkaroon tuloy siya ng instant mommy.Nakakalambot ng puso... isang pakiramdam na hindi niya na dapat maramdaman pa pero hindi niya mapigilan dahil nagkukusa. Naiinggit tuloy siya kay Sinnerita. He sighed with a aching heart.Lumaki silang dalawa ng kakambal niya nang walang mga magulang dahil bata pa lang sila ay namatay na ang mga ito sa isang aksidente. Kaya naiwan sila sa pangangalaga ng kanyang lolo, na pumanaw na rin kinalaunan. Hindi niya nga maalala kung minsan ba ay nagkakasabay silang dalawa ng kakambal niya sa isang mesa para magkuwentuhan o sabay na kumain bilang isang pamilya."Salamat po sa pagkain," Nakangiting sabi ni Luken."Walang anuman, anak. Bukas ulit, ha? Parehas na oras pa rin para sa prayer meeting." Sabi