Pain
Alas diyes na ng gabi ng makauwi ako pagkatapos ng pag uusap namin nina Leley at Roma. Kinamusta ko sa kanila si Mariel, Marriane, Vaness at Roma.
Leley said na nangibang bansa si Vaness at doon nagpakadalubhasa sa kaniyang business. Pero bago daw matapos ang buwan ay uuwi ng Lucena si Vaness para sa reunion.
Nalaman ko rin na may reunion pala na magaganap sa Enverga. Lahat daw ng courses na grumaduate noong taong natapos sila.
Nasa Manila naman si Mariel at Marriane. Si Roma naman ay nanatili dito sa Lucena para i-handle ang farm ng kaniyang ama.
I also ask about Leley's life and she said she's now managing a cafe. And Niña is handling a boutique. I am very proud of them. Lahat sila ay nakamit ang mga gusto nila sa buhay.
Hindi ko akalain nasa loob ng pitong taon nakaya nilang mamuhay ng higit pa sa inaasahan ko. I am very very proud.
Kay
TalkHindi ako iniwan ni Dexter kahit pa sinabi ko sa kaniyang ayos na ako. Nandito kami ngayon sa Perez Park. Dito ko naisipang magpalipas ng oras at magpakalma ng sarili."You're ex is a jerk, Eina." Sabi niya sa gitna ng katahimikan. Nangilid muli ang luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko ay wala ng katapusan ang pagbuhos ng luha ko.Ang sakit sakit. Hindi ko akalain na masasabi sa akin yun ni Perfi. Wala akong naging ibang lalako noong nasa US ako. Because I love him! So much and I forgot how to love someone else! Pero...ganun pala ang tingin niya sa akin?Alam kong galit siya. Naiintindihan ko. Pero...isn't it enough? I thought he's moved on? Bakit hanggang ngayon ay nanunuot pa rin ang galit?Mahal niya pa rin ba ako?Napailing ako. Stop thinking Eina. Nasaktan ka na niya't lahat tanga ka pa rin! Bobo ka pa rin! When it comes to him I beco
Kiss you everydayWalang pagsilan ang kaba ko habang sumusunod sa paglalakad ni Perfi. Nasa likod niya lang ako habang sinusundan siya. Hindi ko alam kung saan kami mag uusap pero hindi pa rin ako mapakali. Lalo na dahil maraming nagmamasid sa aming dalawa. I mean kay Perfi lang pala. Napansin kong patungo kami sa parking lot ng Mall. Marahil ay gusto niya sa walang tao. Kahit naman ako.I sighed heavily. Hindi ko pa rin malimutan ang mga nasabi niya sa akin noong huli. May pagtatampo pa rin ako sa kabila ng mga narinig ko kagabi kina Roma. I know that he also suffered but is it right to judge me that easily? Nang tumigil siya sa tapat ng isang puting Chevy car ay huminto din ako. He opened the passenger seat for me. Agad naman akong pumasok doon at hindi na nagsalita.Pumasok din siya sa driver seat. And silence filled us. Ayaw kong ibuka ang bibig ko. Bukod sa kinakabahan ako
AssumedHindi ako makatulog. Kahit anong gawin kong pwesto sa aking higaan ay hindi pa rin ako makatulog.Dahil paulit ulit kong naaalala ang pag uusap namin ni Perfi kanina. At isa pa...we kissed! What is the meaning of that? Ayaw kong umasa na naman pero base sa nangyari kanina pakiramdam ko malapit ng bumalik sa dati.Convoy niya akong hinatid sa aming bahay. After what happened walang namutawing mga salita. Para bang parehas kaming nag iisip. Parehas kaming naguguluhan.When the morning came I tried so hard to wake up early but I just couldn't kaya naman late na akong nakapunta sa shop. Jez greeted me. Dire diretso ako sa office ko at agad kong hinarap ang trabaho para maalis ang aking mga nasa isip. Pero kahit anong trabaho ko laging sumisiksik sa isip ko ang mga nangyari kahapon. Sa kabila ng lahat ng sakit medyo gumaan ang loob ko. Hindi ko rin malimutan ang halik na pina
Mahal kitaNung nakabalik na ako sa office ay wala na akonf kagana gana. Pinilit kong bumalik sa trabaho pero nauukupa ni Perfi ang isip ko. Hindi ako matahimik. At iwasan ko mang maramdaman pero aaminin ko sa sarili ko na...nagseselos ako.Wala akong karapatang magselos. Wala kaming relasyon. I just felt down and hurt. At alam kong walang kasalanan dito si Perfi. Ako ang umasa, umasa akong parang tanga.Natigil ako sa pag iisip ng tumunog ang phone ko sa isang tawag. When I saw that it was Perfi agad kong pinatay ang phone ko. Pagkatapos ay nag out na rin ako sa trabaho at nagkulong na lang sa kwarto ko sa bahay.Pinilit kong matulog pero hindi ako dinadalaw ng antok. Sumulyap ako sa wall clock at nakita kong alas sais pa lang ng hapon. Kumain na ako kanina kaya gusto ko ng matulog. Sina mommy at daddy naman ay mamaya pang 9 pm ang uwi. I am now wearing my terno pajama,
ChoosePakiramdam ko panaginip lang ang lahat. Akala ko noon hindi ko na mararamdaman ang ganitong pakiramdam. I thought I was going to die, I thought that everything will just end to nothing. But here I am now inside Perfi's arms. Malalim na ang gabi pero nandito kami ngayon sa Perez Park. Dinala niya ako dito dahil gusto niya pa daw ako makasama. Hindi na ako nakatanggi dahil hinila niya na ako papasok sa sasakyan niya.Maraming ilaw sa Perez Park kaya kahit malalim na ang gabi ay maliwanag pa rin. Kaunti na lang din ang tao. And I also remember na naka pajama pa ako at tsinelas habang si Perfi ay sobrang lakas ng dating sa kaniyang suot na t shirt at maong pants. Nakasandal ako sa malapad na dibdib ni Perfu habang siya ang kaniyang mga braso ay nakapulupot sa aking bewang. He's also playing with my fingers. "Kung alam ko lang na nagselos ka kanina kaya ka umalis sana sumuno
Mi amor"I'm so happy for you anak.." mangiyak ngiyak na sinabi ni mommy habang naghahanda kami ng pagkain para sa dinner. Ngayon namin sinabi ni Perfi ang relasyon naming dalawa sa mga magulang ko. Tinutulungan ko si mommy sa paghahanda ng pagkain habang nag uusap naman sa salas si Perfi at daddy."Thank you Mom." I said with full of happiness. Nakita ko kung gaano kasaya si mommy para sa akin. "You've been face a lot of trials and now you deserve to be happy.." she said. Ngumiti ako. May kung anong emosyon ang dumaan sa aking puso. Parang naalala ko ang mga pinagdaanan ko noon. Yung mga takot, sakit at kung ano anong pangamba. Pero ngayon narito na ako kapiling ang pamilya ko at ang lalaking nagpapatibok ng puso ko.Nang magsimula na ang dinner ay naging maayos naman ang usapan. Madali lang nagka intindihan si Perfi and daddy lalo na pagdating sa business."K
Perfiñan Kyle SuarezI was five years old when I got introduce to the whole family. I remember how I cling to my mother because the people around me are not familiar. Marami akong kasing edad sa mga pinsan ko. At ang unang naging malapit sa akin ay si Isacar. Every summer we always go to our grandfather's mansion to visit him. At doon din nagsimula ang mga kalokohan namin."What's that?" Paris asked Jonas. Napatingin din ako kay Jonas na may hawak na isang patpat. My brows furrowed. Anong gagawin niya diyan?"Wag kang maingay Paris!" Pabulong nitong sinabi. Mas matanda ako kay Jonas ng isang taon pero kung makaasta ito ay parang siya lagi ang bida. Palibhasa ka ugali siya ni lolo."What are you going to do, Jonas?" Tanong ni Edu. Si Edu ang kapatid na panganay ni Jonas. Sumimangot si Jonas."Manunungkit tayo ng mangga!" Sabi nito. Tumaas ang
"Lucky"“Always remember Einalem that all of us have purpose in this world, the reason why we’re living now. Don’ waste this life because you have purpose, the only thing that you need to do…is find it. Einalem, find your purpose so you would have a reason to live.”That was my grandmother last message to me before she died in that hospital bed. After that day it always keeps repeating on my mind. Grandma says we all have purpose in this world the reason why we live. It means I have purpose. We’re not just nothing. While my mother says that s
Perfiñan Kyle SuarezI was five years old when I got introduce to the whole family. I remember how I cling to my mother because the people around me are not familiar. Marami akong kasing edad sa mga pinsan ko. At ang unang naging malapit sa akin ay si Isacar. Every summer we always go to our grandfather's mansion to visit him. At doon din nagsimula ang mga kalokohan namin."What's that?" Paris asked Jonas. Napatingin din ako kay Jonas na may hawak na isang patpat. My brows furrowed. Anong gagawin niya diyan?"Wag kang maingay Paris!" Pabulong nitong sinabi. Mas matanda ako kay Jonas ng isang taon pero kung makaasta ito ay parang siya lagi ang bida. Palibhasa ka ugali siya ni lolo."What are you going to do, Jonas?" Tanong ni Edu. Si Edu ang kapatid na panganay ni Jonas. Sumimangot si Jonas."Manunungkit tayo ng mangga!" Sabi nito. Tumaas ang
Mi amor"I'm so happy for you anak.." mangiyak ngiyak na sinabi ni mommy habang naghahanda kami ng pagkain para sa dinner. Ngayon namin sinabi ni Perfi ang relasyon naming dalawa sa mga magulang ko. Tinutulungan ko si mommy sa paghahanda ng pagkain habang nag uusap naman sa salas si Perfi at daddy."Thank you Mom." I said with full of happiness. Nakita ko kung gaano kasaya si mommy para sa akin. "You've been face a lot of trials and now you deserve to be happy.." she said. Ngumiti ako. May kung anong emosyon ang dumaan sa aking puso. Parang naalala ko ang mga pinagdaanan ko noon. Yung mga takot, sakit at kung ano anong pangamba. Pero ngayon narito na ako kapiling ang pamilya ko at ang lalaking nagpapatibok ng puso ko.Nang magsimula na ang dinner ay naging maayos naman ang usapan. Madali lang nagka intindihan si Perfi and daddy lalo na pagdating sa business."K
ChoosePakiramdam ko panaginip lang ang lahat. Akala ko noon hindi ko na mararamdaman ang ganitong pakiramdam. I thought I was going to die, I thought that everything will just end to nothing. But here I am now inside Perfi's arms. Malalim na ang gabi pero nandito kami ngayon sa Perez Park. Dinala niya ako dito dahil gusto niya pa daw ako makasama. Hindi na ako nakatanggi dahil hinila niya na ako papasok sa sasakyan niya.Maraming ilaw sa Perez Park kaya kahit malalim na ang gabi ay maliwanag pa rin. Kaunti na lang din ang tao. And I also remember na naka pajama pa ako at tsinelas habang si Perfi ay sobrang lakas ng dating sa kaniyang suot na t shirt at maong pants. Nakasandal ako sa malapad na dibdib ni Perfu habang siya ang kaniyang mga braso ay nakapulupot sa aking bewang. He's also playing with my fingers. "Kung alam ko lang na nagselos ka kanina kaya ka umalis sana sumuno
Mahal kitaNung nakabalik na ako sa office ay wala na akonf kagana gana. Pinilit kong bumalik sa trabaho pero nauukupa ni Perfi ang isip ko. Hindi ako matahimik. At iwasan ko mang maramdaman pero aaminin ko sa sarili ko na...nagseselos ako.Wala akong karapatang magselos. Wala kaming relasyon. I just felt down and hurt. At alam kong walang kasalanan dito si Perfi. Ako ang umasa, umasa akong parang tanga.Natigil ako sa pag iisip ng tumunog ang phone ko sa isang tawag. When I saw that it was Perfi agad kong pinatay ang phone ko. Pagkatapos ay nag out na rin ako sa trabaho at nagkulong na lang sa kwarto ko sa bahay.Pinilit kong matulog pero hindi ako dinadalaw ng antok. Sumulyap ako sa wall clock at nakita kong alas sais pa lang ng hapon. Kumain na ako kanina kaya gusto ko ng matulog. Sina mommy at daddy naman ay mamaya pang 9 pm ang uwi. I am now wearing my terno pajama,
AssumedHindi ako makatulog. Kahit anong gawin kong pwesto sa aking higaan ay hindi pa rin ako makatulog.Dahil paulit ulit kong naaalala ang pag uusap namin ni Perfi kanina. At isa pa...we kissed! What is the meaning of that? Ayaw kong umasa na naman pero base sa nangyari kanina pakiramdam ko malapit ng bumalik sa dati.Convoy niya akong hinatid sa aming bahay. After what happened walang namutawing mga salita. Para bang parehas kaming nag iisip. Parehas kaming naguguluhan.When the morning came I tried so hard to wake up early but I just couldn't kaya naman late na akong nakapunta sa shop. Jez greeted me. Dire diretso ako sa office ko at agad kong hinarap ang trabaho para maalis ang aking mga nasa isip. Pero kahit anong trabaho ko laging sumisiksik sa isip ko ang mga nangyari kahapon. Sa kabila ng lahat ng sakit medyo gumaan ang loob ko. Hindi ko rin malimutan ang halik na pina
Kiss you everydayWalang pagsilan ang kaba ko habang sumusunod sa paglalakad ni Perfi. Nasa likod niya lang ako habang sinusundan siya. Hindi ko alam kung saan kami mag uusap pero hindi pa rin ako mapakali. Lalo na dahil maraming nagmamasid sa aming dalawa. I mean kay Perfi lang pala. Napansin kong patungo kami sa parking lot ng Mall. Marahil ay gusto niya sa walang tao. Kahit naman ako.I sighed heavily. Hindi ko pa rin malimutan ang mga nasabi niya sa akin noong huli. May pagtatampo pa rin ako sa kabila ng mga narinig ko kagabi kina Roma. I know that he also suffered but is it right to judge me that easily? Nang tumigil siya sa tapat ng isang puting Chevy car ay huminto din ako. He opened the passenger seat for me. Agad naman akong pumasok doon at hindi na nagsalita.Pumasok din siya sa driver seat. And silence filled us. Ayaw kong ibuka ang bibig ko. Bukod sa kinakabahan ako
TalkHindi ako iniwan ni Dexter kahit pa sinabi ko sa kaniyang ayos na ako. Nandito kami ngayon sa Perez Park. Dito ko naisipang magpalipas ng oras at magpakalma ng sarili."You're ex is a jerk, Eina." Sabi niya sa gitna ng katahimikan. Nangilid muli ang luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko ay wala ng katapusan ang pagbuhos ng luha ko.Ang sakit sakit. Hindi ko akalain na masasabi sa akin yun ni Perfi. Wala akong naging ibang lalako noong nasa US ako. Because I love him! So much and I forgot how to love someone else! Pero...ganun pala ang tingin niya sa akin?Alam kong galit siya. Naiintindihan ko. Pero...isn't it enough? I thought he's moved on? Bakit hanggang ngayon ay nanunuot pa rin ang galit?Mahal niya pa rin ba ako?Napailing ako. Stop thinking Eina. Nasaktan ka na niya't lahat tanga ka pa rin! Bobo ka pa rin! When it comes to him I beco
PainAlas diyes na ng gabi ng makauwi ako pagkatapos ng pag uusap namin nina Leley at Roma. Kinamusta ko sa kanila si Mariel, Marriane, Vaness at Roma.Leley said na nangibang bansa si Vaness at doon nagpakadalubhasa sa kaniyang business. Pero bago daw matapos ang buwan ay uuwi ng Lucena si Vaness para sa reunion.Nalaman ko rin na may reunion pala na magaganap sa Enverga. Lahat daw ng courses na grumaduate noong taong natapos sila. Nasa Manila naman si Mariel at Marriane. Si Roma naman ay nanatili dito sa Lucena para i-handle ang farm ng kaniyang ama. I also ask about Leley's life and she said she's now managing a cafe. And Niña is handling a boutique. I am very proud of them. Lahat sila ay nakamit ang mga gusto nila sa buhay.Hindi ko akalain nasa loob ng pitong taon nakaya nilang mamuhay ng higit pa sa inaasahan ko. I am very very proud.Kay
StillSobrang sakit na malaman na halos ayaw kang makita ng taong mahal mo. It's so painful na para bang ayaw ko na ulit magpakita sa kaniya.Kung ito ang gusto niya hinding hindi ko na ulit hahayaan na magtagpo ang aming landas. At kahit isang sulyap lamang ay hindi ko na pagbibigyan ang sarili ko.At siguro ito na rin ang daan para itigil ko na ang nararamdaman kong ito. It needs to stop because he's already move on. Purong galit na lang ang nararamdaman niya sa akin.Hindi ko alam kung ilang gabi akong umiyak dahil sa favor na hiningi ni Perfi sa akin. Pero sa mga araw na lumipas mas naging matamlay ang aking pagkilos. Hindi na rin ako ulit pumasok sa kahit anong Mall dito sa Lucena. Ang naging buhay ko sa mga nakalipas na araw ay trabaho at bahay lamang."Hello Fate!" Masaya kong bati kay Fate. Napag isipan kong bumisita kay Fate dito sa hospital kung saan siya na confine. Fi