Falling
Nang dumaong na sa Polillo Island ang yate ay halos malaglag ang panga ko sa sobrang ganda ng tanawin! Sobrang sariwa ng hangin. Matatanawan mo ang malayong kagubatan sa dulo at sa kanan naman ay ang malawak na karagatan.
"Wow!" Namamanghang sinabi ni Roma at Leley habang nakamasid sa buong paligid.
"Welcome to the Suarez Paradise!" Malakas na sigaw ni Jonas na nag echo pa sa buong paligid.
Suarez Paradise?
Napatingin ako kay Perfi na ngayon ay nag iintay sa akin na mapasulyap sa kaniya. Nag taas siya ng kilay sa akin at ngumisi.
"Let's go?" He asked. I nodded at him. Nang naglakad na siya ay sumunod kami nina Leley at Roma. Sina Jonas naman ay nauna na yata sa Hotel.
Namamangha na lang ako habang napapatingin sa buong paligid. Sobrang aliwalas. Mukhang napaka pino ng kulay puting buhangin. Ang dagat ay kumikislap at napaka ganda n
Last"Gusto kita...no...I think I'm falling in love. Please be mine, Eina."Hindi ako makaimik. Pakiramdam ko ay nalunok ko na ang dila ko. My knees are trembling terribly. Ramdam na ramdam ko ang pagtambol ng puso ko sa loob ng dibdib ko. Pakiramdam ko ay malapit ng tumalon ang puso ko.Bumalik lang ako sa wisyo ng marinig ko ang mahina niyang paghalakhak."Where's your tongue now, Eina?" He teased. Dahil sa sobrang kaba ay sinubukan kong ialis ang kamay ko sa pagkakahawak niya pero mas hinigpitan niya lang ito at ang mas nakakainis mas napalapit pa ako sa katawan niya. We're just inches away."I-Inaantok na ako." Sabi ko habang iniiwas sa kaniya ang aking paningin but he's staring at me intently!"Girlfriend na kita?" He asked that made my eyes widened. What the hell?! Mas lalo akong nanlaban sa hawak niya p
Scared to deathKinabukasan ay agad nagplano ang lahat na mag swimming sa dagat. Pero dahil may mga hang over ang lahat tamad na tamad pa sila magsibangon. Si Roma naman ay umagang umaga nagsusuka sa banyo. Si Leley naman ay tulog na tulog pa sa kama. Itong babaeng ito isa pa eh. Inihatid siya dito ni Isaiah na tulog na tulog, lasing yata."Gising na Leley!" Sigaw ko sa tainga ni Leley sabay sipa ko sa paa niya. Natawa ako ng bigla siyang napabangon sa biglang gulat. Taas taas pa ang magulo niyang buhok. Mukha siyang sabog sa itsura niya."Eina naman eh!" Sabi niya sabay irap sa akin. Humalakhak ako habang pinagmamasdan siyang parang baliw na naglalakad sa banyo. Sakto naman na kalalabas lang ni Roma na nakasuot ng bathrobe."Anyare don?" Roma asked, confused because of Leley's weird face."Ayun, lasing parin yata hanggang ngayon." Sabi ko. "Ako nga rin eh. Ang
OverNaging masaya ang araw namin. Walang oras na hindi ako nakaramdam ng tuwa. Lalo na dahil sa kalokohan ng magpipinsan minsan ay sumasali pa sina Leley at Roma.Makikita na ang papalubog na araw sa horizon ng karagatan. It was beautiful. Hinding hindi ko ito malilimutan. The happiness...I'm feeling...I won't ever forget this.Sabay sabay kaming nanuod ng sunset, nagkaroon din ng pictorial ang mga Suarez. At syempre laging present ang digital camera ni Jonas. Pangarap niya yatang maging photographer.Naglabas din ng cellphone si Perfi at nag selfie kami parehas. At sa bawat ngiti ko ay walang mababasa ditong kalungkutan, purong kasiyahan lamang.Nang dumilim naman ay gumawa ng bonfire si Jonas at syempre may alak na naman. Nasa dalampasigan lang kami at sa gitna namin ay ang bonfire."At dahil last night na natin to maglalasing tayo hanggang sa hindi na tayo ma
SorryI am so lost. I am so sad. And at the same time...I feel so down. Hindi ko magawang ngumiti. Hindi ko magawang maging masaya sa kalagayan ko. Kaya paano ko ipapakita sa mga kaibigan ko na ayos lang ang lahat?Nasa loob ako ng aking Vios. Naka park na ako sa parking lot ng school pero...kinakabahan akong lumabas dahil alam ko kung anong makikita ko. Panigurado akong maraming naghihintay sa akin.Kinuha ko ang aking cellphone at tiningnan ang reflection sa camera. I tried to smile but my eyes is telling otherwise. Pero sa huli bumuntong hininga na lang ako.Just one month Eina. Spend your one month in darkness.Lumabas ako ng driver seat at kinuha ang aking bag. Tahimik akong naglakad papasok sa school pero agad ding natigilan ng makita ko si Perfi na nakasandan sa isang puno na para bang kanina pa may hinihintay. Agad sumibol ang kaba sa aking puso ng magta
Without mePinigilan kong tumulo ang mga luha ko habang nakatulala sa madilim na kalangitan. Wala man lang akong makitang bituin sa langit. Pakiramdam ko pati ang gabi ay nalulungkot sa kalagayan ko.Hindi ko pa rin makalimutan ang sagutan namin kanina ni Perfi. I know he's hurt. I hurt his feeling. But it feels so right. Alam kong sa huli ay ito pa rin ang tamang gawin. Ayaw kong madamay siya sa kalungkutan na dinadanas ko ngayon. Ayaw kong kaawaan niya ako."Anak.." i heard mom on my back. Tumabi siya sa akin dito sa veranda. Sumandal din siya sa railing at pinagmasdan ang madilim na kalangitan."I know that guy. He's Gov. Danillo Suarez's son, right?" She asked.Tumingin ako kay mommy na nakatingin sa akin. Her eyes resembled mine."Ilang beses niya akong tinanong kung anong problema mo. Kung anong problema natin...but I didn't told him anything because
FarewellAkala ko noon wala ng mas sasakit pa na marinig sa doktor na may blood cancer ako pero hindi ko akalain na may mas maisasakit pa pala ang pag iwan sa lalaking minahal mo ng todo.Pinilit kong wag umiyak pero habang hinahakbang ko ang mga paa ko palayo sa classroom ay mas lalong bumibigat ang puso ko. Mas lalo akong nasasaktan. Pakiramdam ko ay hindi na ako makahinga. I wiped my tears as I walk faster in the parking lot. Pero natigilan ako ng makita ko sina Roma, Leley, Mariel, Vaness, Marianne at Niña sa harapan ng sasakyan ko. Para bang kanina pa nila ako iniintay na dumating.These are the friends I treasured the most. I won't ever forget them.Habang palapit ay nagulat na lang ako ng mabilis na lumapit sa akin si Roma at isang malakas na sampal ang naramdaman ko sa aking kanang pisngi. Pumaling ang ulo ko. Napapikit ako ng mariin sa hapdi nito,"Roma
Go backMarami akong pinagsisisihan sa buhay. At first I wasted my time for anything and not minding the people who loves me. I did not thought that they also want me to live. They want me to stay.But I chose to turned my back on them. And there's someone who made my eyes opened from everyone. Hindi man niya alam ang kalagayan ko pero nagawa niya pa ring imulat ang mga mata ko. He made me believe that it's worth it to live your life. He made me believe that I have purpose in this life.And I hope everything will be fine. I hope for my life. And the only thing that I am wishing for...is to have more days in this world.Ilang buwan na rin akong nandito sa hospital dito sa U.S. Maraming medication akong dinaanan. Patuloy na tumutulong sa amin ang tito ko na doktor. I am very thankful dahil tinutulungan niya kami. At sa bawat araw na nagigising ako ay dobleng sakit ang nararamdaman
Sleepy"Baka ma move ang flight natin pabalik. Hindi kasi tinanggap ng boss ko ang resignation letter ko. Kailangan ko pang maghanap ng papalit sa akin." Mom explained.I stared at my mom. Sabagay mahirap nga namang umalis na lang si mommy ng walang kapalit."Is it okay?" She asked dad."It's fine. Nandoon naman ang secretary ko. May acting CEO din kaya pwede namang next month na tayo umalis." Dad said.Tumigil ako sa pagtingin sa aking laptop at tumingin kay daddy."Dad, paano yung Hardware shop ko dun?" I asked. Hardware shop is my business I built. Noong isang buwan ko yun sinimulan. Nag utos si dad ng tauhan niya doon sa Lucena na maghanap ng lupa kung saan itatayo ang shop kaya ngayon ay nakahanap na under construction pa lang ito pero malapit ng matapos,"It's just okay hija, Architect Gardner is keeping me updated to it." Dad answered,
Perfiñan Kyle SuarezI was five years old when I got introduce to the whole family. I remember how I cling to my mother because the people around me are not familiar. Marami akong kasing edad sa mga pinsan ko. At ang unang naging malapit sa akin ay si Isacar. Every summer we always go to our grandfather's mansion to visit him. At doon din nagsimula ang mga kalokohan namin."What's that?" Paris asked Jonas. Napatingin din ako kay Jonas na may hawak na isang patpat. My brows furrowed. Anong gagawin niya diyan?"Wag kang maingay Paris!" Pabulong nitong sinabi. Mas matanda ako kay Jonas ng isang taon pero kung makaasta ito ay parang siya lagi ang bida. Palibhasa ka ugali siya ni lolo."What are you going to do, Jonas?" Tanong ni Edu. Si Edu ang kapatid na panganay ni Jonas. Sumimangot si Jonas."Manunungkit tayo ng mangga!" Sabi nito. Tumaas ang
Mi amor"I'm so happy for you anak.." mangiyak ngiyak na sinabi ni mommy habang naghahanda kami ng pagkain para sa dinner. Ngayon namin sinabi ni Perfi ang relasyon naming dalawa sa mga magulang ko. Tinutulungan ko si mommy sa paghahanda ng pagkain habang nag uusap naman sa salas si Perfi at daddy."Thank you Mom." I said with full of happiness. Nakita ko kung gaano kasaya si mommy para sa akin. "You've been face a lot of trials and now you deserve to be happy.." she said. Ngumiti ako. May kung anong emosyon ang dumaan sa aking puso. Parang naalala ko ang mga pinagdaanan ko noon. Yung mga takot, sakit at kung ano anong pangamba. Pero ngayon narito na ako kapiling ang pamilya ko at ang lalaking nagpapatibok ng puso ko.Nang magsimula na ang dinner ay naging maayos naman ang usapan. Madali lang nagka intindihan si Perfi and daddy lalo na pagdating sa business."K
ChoosePakiramdam ko panaginip lang ang lahat. Akala ko noon hindi ko na mararamdaman ang ganitong pakiramdam. I thought I was going to die, I thought that everything will just end to nothing. But here I am now inside Perfi's arms. Malalim na ang gabi pero nandito kami ngayon sa Perez Park. Dinala niya ako dito dahil gusto niya pa daw ako makasama. Hindi na ako nakatanggi dahil hinila niya na ako papasok sa sasakyan niya.Maraming ilaw sa Perez Park kaya kahit malalim na ang gabi ay maliwanag pa rin. Kaunti na lang din ang tao. And I also remember na naka pajama pa ako at tsinelas habang si Perfi ay sobrang lakas ng dating sa kaniyang suot na t shirt at maong pants. Nakasandal ako sa malapad na dibdib ni Perfu habang siya ang kaniyang mga braso ay nakapulupot sa aking bewang. He's also playing with my fingers. "Kung alam ko lang na nagselos ka kanina kaya ka umalis sana sumuno
Mahal kitaNung nakabalik na ako sa office ay wala na akonf kagana gana. Pinilit kong bumalik sa trabaho pero nauukupa ni Perfi ang isip ko. Hindi ako matahimik. At iwasan ko mang maramdaman pero aaminin ko sa sarili ko na...nagseselos ako.Wala akong karapatang magselos. Wala kaming relasyon. I just felt down and hurt. At alam kong walang kasalanan dito si Perfi. Ako ang umasa, umasa akong parang tanga.Natigil ako sa pag iisip ng tumunog ang phone ko sa isang tawag. When I saw that it was Perfi agad kong pinatay ang phone ko. Pagkatapos ay nag out na rin ako sa trabaho at nagkulong na lang sa kwarto ko sa bahay.Pinilit kong matulog pero hindi ako dinadalaw ng antok. Sumulyap ako sa wall clock at nakita kong alas sais pa lang ng hapon. Kumain na ako kanina kaya gusto ko ng matulog. Sina mommy at daddy naman ay mamaya pang 9 pm ang uwi. I am now wearing my terno pajama,
AssumedHindi ako makatulog. Kahit anong gawin kong pwesto sa aking higaan ay hindi pa rin ako makatulog.Dahil paulit ulit kong naaalala ang pag uusap namin ni Perfi kanina. At isa pa...we kissed! What is the meaning of that? Ayaw kong umasa na naman pero base sa nangyari kanina pakiramdam ko malapit ng bumalik sa dati.Convoy niya akong hinatid sa aming bahay. After what happened walang namutawing mga salita. Para bang parehas kaming nag iisip. Parehas kaming naguguluhan.When the morning came I tried so hard to wake up early but I just couldn't kaya naman late na akong nakapunta sa shop. Jez greeted me. Dire diretso ako sa office ko at agad kong hinarap ang trabaho para maalis ang aking mga nasa isip. Pero kahit anong trabaho ko laging sumisiksik sa isip ko ang mga nangyari kahapon. Sa kabila ng lahat ng sakit medyo gumaan ang loob ko. Hindi ko rin malimutan ang halik na pina
Kiss you everydayWalang pagsilan ang kaba ko habang sumusunod sa paglalakad ni Perfi. Nasa likod niya lang ako habang sinusundan siya. Hindi ko alam kung saan kami mag uusap pero hindi pa rin ako mapakali. Lalo na dahil maraming nagmamasid sa aming dalawa. I mean kay Perfi lang pala. Napansin kong patungo kami sa parking lot ng Mall. Marahil ay gusto niya sa walang tao. Kahit naman ako.I sighed heavily. Hindi ko pa rin malimutan ang mga nasabi niya sa akin noong huli. May pagtatampo pa rin ako sa kabila ng mga narinig ko kagabi kina Roma. I know that he also suffered but is it right to judge me that easily? Nang tumigil siya sa tapat ng isang puting Chevy car ay huminto din ako. He opened the passenger seat for me. Agad naman akong pumasok doon at hindi na nagsalita.Pumasok din siya sa driver seat. And silence filled us. Ayaw kong ibuka ang bibig ko. Bukod sa kinakabahan ako
TalkHindi ako iniwan ni Dexter kahit pa sinabi ko sa kaniyang ayos na ako. Nandito kami ngayon sa Perez Park. Dito ko naisipang magpalipas ng oras at magpakalma ng sarili."You're ex is a jerk, Eina." Sabi niya sa gitna ng katahimikan. Nangilid muli ang luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko ay wala ng katapusan ang pagbuhos ng luha ko.Ang sakit sakit. Hindi ko akalain na masasabi sa akin yun ni Perfi. Wala akong naging ibang lalako noong nasa US ako. Because I love him! So much and I forgot how to love someone else! Pero...ganun pala ang tingin niya sa akin?Alam kong galit siya. Naiintindihan ko. Pero...isn't it enough? I thought he's moved on? Bakit hanggang ngayon ay nanunuot pa rin ang galit?Mahal niya pa rin ba ako?Napailing ako. Stop thinking Eina. Nasaktan ka na niya't lahat tanga ka pa rin! Bobo ka pa rin! When it comes to him I beco
PainAlas diyes na ng gabi ng makauwi ako pagkatapos ng pag uusap namin nina Leley at Roma. Kinamusta ko sa kanila si Mariel, Marriane, Vaness at Roma.Leley said na nangibang bansa si Vaness at doon nagpakadalubhasa sa kaniyang business. Pero bago daw matapos ang buwan ay uuwi ng Lucena si Vaness para sa reunion.Nalaman ko rin na may reunion pala na magaganap sa Enverga. Lahat daw ng courses na grumaduate noong taong natapos sila. Nasa Manila naman si Mariel at Marriane. Si Roma naman ay nanatili dito sa Lucena para i-handle ang farm ng kaniyang ama. I also ask about Leley's life and she said she's now managing a cafe. And Niña is handling a boutique. I am very proud of them. Lahat sila ay nakamit ang mga gusto nila sa buhay.Hindi ko akalain nasa loob ng pitong taon nakaya nilang mamuhay ng higit pa sa inaasahan ko. I am very very proud.Kay
StillSobrang sakit na malaman na halos ayaw kang makita ng taong mahal mo. It's so painful na para bang ayaw ko na ulit magpakita sa kaniya.Kung ito ang gusto niya hinding hindi ko na ulit hahayaan na magtagpo ang aming landas. At kahit isang sulyap lamang ay hindi ko na pagbibigyan ang sarili ko.At siguro ito na rin ang daan para itigil ko na ang nararamdaman kong ito. It needs to stop because he's already move on. Purong galit na lang ang nararamdaman niya sa akin.Hindi ko alam kung ilang gabi akong umiyak dahil sa favor na hiningi ni Perfi sa akin. Pero sa mga araw na lumipas mas naging matamlay ang aking pagkilos. Hindi na rin ako ulit pumasok sa kahit anong Mall dito sa Lucena. Ang naging buhay ko sa mga nakalipas na araw ay trabaho at bahay lamang."Hello Fate!" Masaya kong bati kay Fate. Napag isipan kong bumisita kay Fate dito sa hospital kung saan siya na confine. Fi