Mesaiyah's Point of ViewHindi ako nakapagreview para sa quiz namin ngayon sa math dahil tinatamad ang utak ko na mag-isip. Ewan ko ba kung bakit nagkakaganito na ako.Simula nang iwan ako ni Angelo, araw-araw na akong nakakaramdam ng tamad pero kahit ganun pinipilit ko pa rin sa sarili ko na wala na siya.Lunes na hapon na ngayon at napakaganda ng araw para sa lahat, ni hindi nagbabanta ang langit para sa malakas na ulan o anumang magpapasama sa panahon samantalang nakikita ko ang mga freshman student na masayang naglalaro sa ground kasama ang mga kaklase nila,it flash back in my mind when I just was like them playing at the ground with my bestfriend, Angelo.Nagbabatuhan kami ng damo, tinatakbo ang buong campus, naghahabulan at kung ano-ano pa ang ginagawa namin. Napakasayang balikan ang araw na 'yun subalit sa ngayon, isang ala-ala nalang 'yun at alam kong hindi na muling maibabalik pa.Naiinggit ako sa kanila kasi ginagawa nila ang dati naming ginagawa ni Angelo pero hindi madalin
Mesaiyah's Point of ViewNow playing: Complicated heart by michael learns to rockDon't know what to say nowI don't know where to startI don't know how to handleA complicated heartYou tell me you are leavingBut I just have to say before you throw it all awayEven if you want to go aloneI will be waiting when you're coming homeIf you need someone to ease the painYou can lean on me my love will still remainPagkatapos ng klase namin, hindi muna ako umuwi sa bahay dahil inaya ako ni seth na lumabas muna kaya nasa Sardoné cafe kami ngayon."Kailan ko makukuha ang aking sweldo?" I asked as I sip my coffee latte float."Ahm. Hindi mo sakin kukunin ang sweldo mo. Dun sa may-ari ng runaway house." he answered."Ahh. Sa madaling panahon kailangan ko ng makuha ang sweldo ko.""Parang dali-dali ka yata ah!""Aba! Syempre. Magkano ba ang suswelduhin ko?""Depende dun sa may-ari kung nagustuhan ang performance mo.""Ahh. Kailangan ko palang galingan sa tuwing kakanta tayo.""Teka!'Yung sch
Mesaiyah's Point of ViewKriiiiingg......kriiiiiiinggg...Nagising ako sa malakas na tunog ng alarm clock sa tabi ko. Inunat ko ang aking mga kamay at kinusot-kusot ang aking mga mata. Niyakap ko ang katabi ko na sa pagkakaalam ko ay si inay pero pagmulat ko.Hindi ako makapagsalita. Walang lumalabas sa bibig ko. Gusto kong sumigaw pero walang salita na lumalabas."Teka? P-panong napunta ako dito?" tanong niya pero nanatili akong nakatikom ang bibig."Bakit hindi ka nagsasalita?""Huwag mong sabihin. Gusto mo din akong katabi?" dagdag niya at kinuha ko ang unan at pinaghahampas sa kanya."OUCH!MASAKIT!!" reklamo niya."Manyak ka talaga kahit kailan!! Si inay ang katabi ko pero bakit paggising ko, ikaw na?" patuloy ang paghampas ko sa kanya ng unan hanggang sa mabutas ito at magkalat ang mga bulak."Hindi ko nga alam kung bakit katabi na kita!""Nagssleep walk ka ganun? Ha?""Hindi.""Eh di tumabi ka talaga sakin! Yaaaaaah!!!" kinuha ko ulit yung isa pang unan at hinampas sa kanya, nag
Prince Anhiro Point of ViewLumabas ako sa kwarto namin ni seyah at sa living room nagdiretso. Bakit ba kasi pumunta pa siya dito? Buti nalang hindi niya nakita si seyah at buti nalang talaga wala ang ate Anthea ko, kung hindi, magkakaroon ng gera dito sa bahay."Hindi na ako babalik sa Japan." straight to the point kong sabi."3 years na kayong naninirahan dito at 2 years nalang ang natitira. Pagkatapos nun, magpapakasal na tayo diba? 'Yun ang sabi ng lolo mo." "Kosuri." mahinahon kong tinawag ang pangalan niya."Kosuri. Huh! Kosuri. Napakagandang pakinggan sa tainga ko. Sa tuwing tinatawag mo ng ganyan ang pangalan ko." Napatungo nalang ako sa kanyang sinabi."Maghihintay nalang ako. Kung kailan mo gustong bumalik sa Japan." Hindi ako tumitingin sa kanya."Okay lang. Kasalanan ko din naman kung bakit nangyari ito eh. S-sige. A-alis na ako." kinuha na niya ang kanyang bag at tumayo na at umalis samantalang sinundan ko siya ng tingin hanggang sa makaalis na siya. Huminga ako ng malal
Mesaiyah's Point of ViewPinasakay niya din ako sa kanyang motor. Pinagpagod niya lang ako sa paghahabol sa kanya.Nasa school na kami at magkasabay kaming naglalakad sa hallway, buti nalang wala ang mga student council officer sa gate. Diretso lang ang tingin niya sa daan habang nakalagay ang dalawa niyang kamay sa magkabilang bulsa ng kanyang pantalon at as always..nakasuot siya ng bonnet na black at ako naman..sinisilip ang kanyang mukha na nakatungo.Tumitingin din siya sakin pero saglit lang. Napatigil kami parehas sa paglalakad dahil sa mga estudyante na humarang samin. Ito na ang mga student council officer."Cutting class o late?" tanong ng SC president ng school."Late..kaming pumasok." sagot ko at tumungo."Ahh. O-okay lang..k-kahit malate kayo. Tara na guys. A-alis na tayo." nauutal na sabi nung president. Bakit nagka ganun 'yun?Kilala ko siya pero hindi kami masyadong close, lagi kasi naming nakakalaban ni Angelo 'yan sa mga contest, quiz at sa kung ano-ano pa ang nangyay
Terra's Point of ViewInuunat ko ang dalawa kong kamay papunta sa kusina para magluto ng almusal ni kerk. Haaay! Lasunin ko na kaya 'yang lalaki na 'yan para mawala na sa buhay ko pero hindi pwede, kailangan ko pang bayaran ang utang ng mga magulang ko sa kanya."Mukhang malalim ang iniisip mo babe." sabi niya at naupo sa ibabaw ng lamesa ng kusina."Iniisip ko lang na lagyan ng maraming sulfur chloride o muriatic acid ang pagkain mo para mamatay kana.""Woah! Woah! Bakit gusto mo na akong mamatay?""Isa kang napakalaking kuto na tumubo sa aking ulo at napakasarap mong tirisin." with action pa 'yan na sabi ko. Lumapit siya sakin at umakbay."Alam mo babe. Kailangan mo lang ng ki-----Aww!!Ouch!!Hooooooh!!Awwww!!" Alam kong hahalikan niya ako kaya agad kong hinarangan ng mainit na sampi ang labi ko. Hahahahaha!"Wag mo akong halikan. Humanap ka ng hahalikan mo. Wag ako o kaya bumili kana lang ng babaeng hahalikan mo tutal marami ka namang pera." Nagwalkout siya sa sinabi ko. Buti nga sa
Mesaiyah's Point of ViewAnd then the next day...And then the next day again..Araw-araw dumadalaw sa school namin si Kosuri para kay stranger. Hindi ko pa din nasasabi kay stranger ang pinapasabi niya. Hindi ko alam kung ayaw kung sabihin o sadyang walang pagkakataon para sabihin 'yun sa kanya.Naglalakad ako papunta sa office of the principal para dalhin ang file na pinabibigay ng adviser ko nang bigla kong nabanggaan si Dianne or should i say, sinadya niyang banggaan ako. Siya ang SC President ng school at ang exalted na estudyante dahil sa katalinuhan niya."Sorreh. Ha. Sorreh." she said in a maarte way. Feeling si Steffy Cheun na nasa My love from the star. Hindi bagay sa'yo!"O-okay lang." sagot ko habang pinupulot ang mga papel na nahulog. Hindi man lang niya ako matulungan, siya na nga ang nambangga."Mesaiyah. You're a loser as always." hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya kundi dumiretso na sa office ng principal namin. Pagkatapos kong maibigay ang mga file, nakikita ko
Author's Point of ViewPagkatapos na kausapin ni Anhiro si Mesaiyah na makahulugan. Agad nitong tinawag si Razec para puntahan si Dianne na nanakit kay Mesaiyah para turuan ng leksyon na nararapat sa kanya. Nakita nila itong kasama ng iba pang student council officer na masayang nagkukwentuhan sa waiting shed ng school.Every end corner nito ay meron ding ibang estudyante na nagkukwentuhan at iba't-iba ang topic pero ang pinaguusapan ng mga student council ay si Mesaiyah lalo na si Dianne na tuwang-tuwa sa nangyari na hindi nito alam, nagkamali siya ng inaway na babae. Napayuko ang lahat na parang may prinsipe na darating ng makita nila si Anhiro."Kayong lahat ay inaalis ko sa pagiging officer niyo dito sa school." mahina ngunit madiin at naiintindihan naman nila ang kanyang sinabi. Gulat ang lahat sa sinabi ni Anhiro lalong-lalo na si Dianne at nagsimula ng magkwentuhan ang mga tao na nakakakita."Dianne. You..have no rights to hurt seyah dahil wala kang alam sa buhay niya." his eye