May next update pa. HAHAHAHA. Sobrang bilis ba ng story? Feeling ko kasi konting push nalang matatapos na tayo. haha. Wala pa tayong 2 weeks pero nandito na tayo. Salamat sa pagsubaybay
Ganoon lang kami ni Tei ng ilang minuto. Humupa na rin ang pag-iyak ko. Nang humarap ako sa kaniya, malungkot siyang tumingin sa mga mata ko. “Galit ka ba sa ‘kin?” Umiling siya. “May nagawa ba ‘kong mali?” Umiling ulit siya. Hindi ko tuloy alam bakit at anong dahilan kung bakit siya lumayo ng isang linggo. “Then why?” kunot noong tanong ko. “Walang araw na hindi ako dumadalaw sa inyo,” sabi niya. “LIAR!” Hindi ko na napigilan magtaas ng boses. Araw-araw pero bakit hindi ko siya nakita? Nasaan siya kung ganoon? “Yes. But I don’t have a heart to show my face to you.” Kumunot ang noo ko. Bakit? Anong ibig niyang sabihin? “Anong ibig mong sabihin, Tei?” Ngumiti siya ngunit hindi iyon umabot sa mata niya. “I’ll tell you later,” aniya sabay haplos sa pisngi ko. Bakit later pa? “Would you like to come with me?” “Saan pupunta?” “Beach? I have something to show you.” Nagtataka man ay bumalik sa tabi ng upuan niya. Tumango ako. Pinanood ko siyang paandarin ang sasakyan. Hindi ko
“Ate, kumain ka na,” “Ayaw kong kumain!” Tumagilid ako ng higa at ipinikit ang mata. “Ako na diyan, Cha,” rinig kong boses ni Kei. “Demi, you need to eat for the baby.” Galit ko silang tiniginan. “Bingi ba kayo? Sabi ko hindi ako gutom!” “Demi!” Naiinis na tumayo ako para harapin si Kei. “Ano ba Kei, sabi ng hindi ako gutom.” “Why are you like that?” kunot noong tanong niya. “Stop being selfish and eat this. This is not for you. This is for the baby.” Natigilan ako sa biglang pagtaas ng boses ni Kei. Natigilan ako sa sinabi niya at napahawak sa tiyan ko. “You’re in pain? And what? Gusto mo rin pahirapan ang anak mo?” “Kuya,” tawag ni Cha kay Kei. “No Cha. Your ate need to understand na sa hindi niya pagkain, may batang naaapektuhan sa ginagawa niya.” Sunod-sunod ang luhang bumagsak mula sa mata ko kaya umupo ako sa kama at kinuha ang kutsara sa plato. Bawat subo ko ay iyak ako nang iyak. Nakita kong lumuhod si Kei para magpantay ang paningin namin. “Please take care of y
TEIVER TEJADA (His childhood memories) (3 years old si Demi at 6 naman si Teiver) “Tei, you’re 3 years older than Demi. She’s a girl so you can’t kidnap her to be your playmate,” I scoffed when Lianne said that. I want to play and I don’t even have a friend here. “Why is she so small and tiny?” I asked while eating the pancake that she gave me. Yummy pancakes. “Because she’s still a baby, Tei,” she said. I looked at her baby, she’s pinching my arm. She’s so tiny. She looks like a doll. “Is she a baby or a doll?” Lianne laughed at me. I don’t even try to crack a joke. “Silly. Of course, she’s a baby. Demi Moore, come here.” The little doll went to her mother. I don’t think she’s even breathing. What’s her name again? Mimor? “Princess, this is your kuya Tei na lagi kang kinikidnap at dinadala sa park.” “O-ya!” I flinched when I heard her calling me kuya. “It’s not o-ya. Ku-ya!” “O-ya!” I sighed when she pronounced it wrong again. This tiny little doll is dumb. “You two are
“Sir Kei, ang gwapo niyo po,” ngumiti at kumaway ako sa sinumang studyanteng nadadaanan ko. “Good afternoon, sir Kei,” geez. I thanked God hindi ko pinili maging teacher. It’s not for me. It’s not my thing being kind as Kei. Maraming studyante ang kunwari nagpapa check ng schoolworks nila kahit na hindi naman kailangan. Even teachers, they keep trying to flirt me. Gusto kong magreklamo pero hindi ko magawa because this is not Kei’s thing. Masiyado siyang considerate and I’m not. I sighed and sleep in my table here in the faculty room. Why would I even agreed to Kei? Siya sana dito. “Tei, your food,” napaangat ako nang tingin at kumunot ang noo ko nang tumambad sa akin ang isang babae. “I’m Ylaya. Kei asked me to bring this food to you,” she smiled shyly. Napaayos ako ng upo at napatingin sa pagkain. She’s whispering, para kami lang dalawa makarinig. Walang nakakakilala sa akin dito na ako si Tei and not Kei. Well except to this woman in front of me. She’s cute. “Maraming may
“Ngayon ka lang?” Kei asked, when he opened the door for me. “The school is full of dumb students,” Kumunot ang noo niya and tried to asked me what happened. I don’t even in the mood to reply kaya pinagsarhan ko siya ng pintuan. “You home, Tei?” text ni Yla. I replied yes and off to the bathroom to shower. Early in the morning, pasok ulit ako sa skwelahan at nakasabayan ko iyong tangang babae na hindi ko alam kung nag-iisip ba o hindi. Nasa likuran niya ako kaya malaya kong napagmamasdan ang mukha niya mula sa gilid. My lips twitch up when I noticed how sharp her nose is. She has almost a perfect pair of lips together with her porcelain skin. But she didn’t stand out because she’s hiding her beauty in her old-fashioned clothes. Lumiko na ako papunta ng faculty room while she’s walking straight ahead to her room. Bandang uwian, Ylaya texted if she can invite me for a dinner and I said yes. Nagmamadali na akong pumunta ng faculty to get my things when I see Demi again in the benc
“What are you doing here?” my brother’s brow arched when he sees me entering his room. “That girl in your car, what’s her name?” I asked kahit alam ko na anong pangalan niya/ “Stop your plan whatever it is. She’s not a girl you should mess with, Tei.” Naikuyom ko ang kamao ko but didn’t say a thing. “She’s my secretary and she’s still young.” Dagdag niya. Secretary? Napataas kilay ako. Ano bang tingin niya sa akin? Gurang? “Bakit may maleta ka?” tanong ko nang mapansin ang maleta na nakakalat sa kwarto niya. “Dubai,” simpleng sagot niya. “Anong gagawin mo doon?” Tumingin siya sa akin at pinagsingkitan ako ng mata. “I won’t tell you,” aniya at iniwan ako sa kwarto niya. Tumiim bagang ako. He’s hiding something. Kaya I called Ylaya to ask kung alam ba niya bakit pupunta si Kei ng Dubai. “Gusto nilang kunin ang Donio. Bakit?” Donio? Kilala ko ang mga Donio. Si Fernandez Donio ba? The father of little demon? “Wala naman. He’s alone?” “I think isasama niya ang bagong secretary
Demi is acting like Lianne. She took care of me like I am her responsibility. It’s a small detail ngunit ang simple niyang pagbalat ng shrimp, sa pag-ihip ng mainit na soup para ibigay sa akin at kahit ang simpleng dumi sa damit ko na inaalis niya ay malaking bagay na. Si Lianne lahat ng naaalala ko. I left her my credit card to her. Hindi ko alam anong paggagastusan niya. Kung ubusin man niya ay wala akong paki-alam. Nasa resting chair ako, nakasandal habang pinapanood si Demi na kumakain mag-isa. I’m guarding her obviously just in case may mang-harass sa kaniya. But she’s thinking nambababae ako. Tumayo ako at lumapit sa kaniya. Itinukod ko ang kamay ko sa tuhod ko t nilapit ang mukha ko sa mukha niya. Napagmasdan ko sa malapit ang mukha niyang namumula na. This woman doesn’t know what beauty she possessed. She’s a trophy very beautiful. The beauty beyond words. “Feed me,” I said. I thought ayaw niya, ngunit nagulat ako nang subuan nga niya ako ng pagkain. I was taken aback
Pa ulit ulit na nag ring ang doorbell sa labas. Hindi ko pa man puntahan, alam kong si Kei iyon. Nang malalim na ang pagtulog ni Demi, saka ako tumayo para puntahan ang kapatid ko. Pagkabukas ko pa lang ng pinto, kamao ko na agad ang sumalubong sa kaniya. “Leave!” “Akin na si Demi!” “She’s staying here in my pad!” “Nababaliw ka na ba?” galit ko ulit siyang sinuntok. Nagpipigil lang ako. Napapagod na akong magkunwari na suportado ako kay Demi dito sa walang kwenta kong kapatid. “Ikaw ang nababaliw! Umalis ka Kei at huwag mo ‘kong galitin!” “Uuwi lang ako kung kasama ko si Demi. Hindi siya pwedeng manatili dito sa condo mo!” Nanginginig na ang kamao ko habang nakatingin sa kaniya. “Anong sabi mo? Uuwi ka Kei sa ayaw at sa gusto mo ng mag-isa!” Galit siyang tumayo at kwinelyuhan ako. Kitang kita ko ang galit sa mga mata niya. Alam ko. Alam kong laging nagpapaubaya si Kei sa akin. Pero nagpapaubaya rin ako sa sarili kong paraan. “I’m so sick of you, Tei! Laging nalang ikaw kasi
Epilogue This is it! Napahawak ako sa kamay ni mama habang dinadala na ako sa labour room. Ang laki ng tiyan ko kasi totoo ang sinabi ni Rio. Magsisilang ako ng quadruplets kaya we were told na kailangan kong e cesarean. “Ma, si Rio, nakasunod ba?” “Hinila pa ng kapatid ko dahil nahimatay sa labas,” ang sabi ni mama. Ang dalawang papa ko naman ang siyang kumuha ng gamit na naiwan ni Rio sa bahay habang si mama Kapilan ang nakikipag coordinate ngayon sa mga doctor. “Ano ba naman itong si Rio!” Reklamo ko at napaigik dahil sumakit na naman ang tiyan ko. Ano ba naman iyan mga anak. Anong ginagawa niyo diyan magkakapatid? Nagbo-budots ba kayo? “Ma, gusto na yata talaga nilang lumabas.” Naiiyak na sabi ko. “Konting tiis nalang. Malapit na tayo,” sabi ni mama. Huminga ako ng malalim habang hinihintay na makarating ako sa kwarto ko. “Ma, pakisabi kay Rio na malalagot talaga siya sa akin matapos kong manganak.” Kung saan kailangan ko siya, saka pa siya nabubuang. Nang maipasok ako
Naalimpungatan ako at nakita si Rio na nasa gitnang bahagi na ng hita ko. Where’s my clothes? Napatingin ako sa gilid at nakita na nandoon na lahat at sira. “Rio, bakit mo naman sinira ulit?” Napahiga ako sa kama nang suklian niya ng pagsipsip ang sagot niya sa tanong ko. “Ahhhh—“ pahapyaw na da!ng ko ng pinasok ni Rio ang dalawang daliri niya habang busy naman ang dila niya doon. Bumilos ang paglabas masok niya when he felt how my flesh clenched his fingers and I came. Hinihingal ako no’ng siilin niya ko ng haIik sa labi. Mahina ko siya nasapak na ikinatawa niya. “Ang aga aga Rio,” actually, for five days na narito kami sa Rosario, ganoon niya ako ginigising. “That’s what I get for marrying a goddess,” Kinurot ko siya sa tagiliran at yumakap sa kaniya patagilid. “You’re doing that on purpose. Gusto mo ‘kong buntisin kaagad noh?” “Iyon din,” sabi niya at natawa. We’re on our 5th day of honeymoon now and we decided to do it in Rosario. After nito, aalis kami papuntang New Y
“Mommy, makapunta pa kaya ako sa Disneyland?” mahinang sabi ni Kath matapos kong isara ang librong ginamit ko sa kaniya.Binabasahan ko kasi siya ng lovestory. Nagkatinginan kami ni Rio na papunta na sa gawi namin.“Oo naman, baby. Bakit hindi?”Hindi siya sumagot. Isiniksik niya ang katawan niya sa katawan ko at niyakap ako ng mahigpit.“I don’t think so.. I’m so weak.” Sabi niya.“Don’t say that, baby.. Of course, gagaling ka. Brave ka kaya,” pang-aalo ko.“Thank you mommy. Goodnight,” at tuluyan na siyang natulog.Malungkot ang mata ni Rio habang nakatingin sa anak niyang mabilis na nakatulog sa tabi ko.HinaIikan niya ang bata. “She’ll be fine. Gagaling siya because your daughter is brave like you.”Tumango si Rio at tumabi sa amin ng higa.Agad niya kaming niyakap ni Kathleen.Kinabukasan, nang magising ako, nakita ko nalang na naghagikgikan ang dalawa sa tabi ko.Ang saya nila pagmasdan ni Rio.“Good morning,” sabi ko.“Good morning, mommy…”“Good morning, baby..” Sabay na sabi
“Ayos lang ba talaga sa inyo Rio, Noelle?” tanong ni Nichole habang kaharap kami. Tumango ako at sinabing, “oo”. “Sige na. Mag enjoy kayo,” sabi ni Rio sa kanila ni General. “Ayaw ko sana siya iwan pero kasi baka mamaya may mangyaring hindi maganda,” nag-aalalang sabi niya. Pupunta kasi sila sa isang isla na hindi na sinabi ni Nichole sa amin saang isla. May gaganapin daw party doon at hindi pwedeng mawala si Dille. 3 days silang mawawala kaya wala siyang choice kun’di iwan sa amin si Kathleen. “Naku! Ayos lang iyon, Nichole.” Sabi ko at ngumiti. “Princess, halika kay daddy,” ibinaba ni Dille si Kathleen at naglakad ito papunta kay Rio. Hindi pa rin maayos ang kalagayan niya at halata iyon sa mukha ng bata pero kahit papaano ay bumubuti naman. “Bye, mama, bye papa,” sabi ni Kathleen. Tumingin si Dille kay Nichole. “I can’t leave my daughter here, love. Hindi nalang kaya tayo tumuloy.” Rinig naming sabi ni Dille. “Pero hindi ba importante iyon?” sagot ni Nichole. “Pero si Kat
Nang makalabas si Rio sa hospital, pinili ko ng sa bahay nila mama Kapilan tumuloy. May permission naman nina mama at papa. Gusto ko sanang tabi kami sa kwarto pero ayaw naman niya at siya pa mismo nagsabi sa mga magulang niya na magkahiwalay damit kami ng kwarto. Para namang gagahasain ko siya. “Maya ka na lipat sa kwarto mo,” nakangusong sabi niya sa akin habang pinapainom ko sa kaniya ang gamot niya. Kung pwede ko lang siyang kurutin ay ginawa ko na. “May pasabi sabi ka pa na dapat hindi tayo same ng room e ikaw naman itong gusto pa lang tabi tayo.” “E dapat kasi firm ako sa pangako kong birhen kitang ihaharap sa altar.” Agad ko siyang sinimangutan. “May sakit ka na nga’t lahat lahat, iyan pa rin ang iniisip mo? Bakit? Hindi ba pwedeng tabi tayo matulog na hindi mag si-sex?” Nakagat niya ang pang ibabang labi niya para pigilan na matawa. Agad niyang kinuha ang kamay ko at hinila pahiga sa tabi niya. “This is surreal,” aniya. “Indeed.” Nakatalikod ako sa kaniya habang nak
NOELLE DONIO TEJADA “Baby,” nag-angat tingin ako at nakita si Rio na nakatingin sa akin. Agad nanubig ang mata ko nang makita siya. “Rio,” malalaki ang hakbang niyang lumalapit sa akin at agad akong niyakap. Umiyak ako. Bumalik ang takot sa puso ko no’ng nasa bahay ako ni Rick at nakakulong. Buong akala ko ay hindi ko na mayayakap pa si Rio. Akala ko ay hindi ko na siya makikita pa. Buong akala ko ay mamamatay na ako. Mas humigpit ang pagyakap ko sa kaniya ay humagolhol sa dibdib niya. “I’m sorry baby.. I’m sorry,” mga bulong niya sa akin. Pinatakan niya ng mabababaw na haIik ang ulo ko habang mahigpit akong niyakakap pabalik. Nang ilayo ko ang ulo ko sa kaniya, nagtagpo ang paningin namin. “Natakot ako.. Kasalanan ko kung bakit namatay si D-Dan,” umiiyak na sabi ko. Ngumiti siya at umiling sabay pahid ng luha sa mata ko. “Wala kang kasalan. Hindi mo kasalanan lahat.. You hear me, baby? Wala kang kasalanan..” Natahimik ako. Dahan-dahan akong tumango. Dinala niya ulit a
Noah Tejada Ilang araw na pero wala pa ring balita kung saan possibleng dinala ni Dan si Noelle. “Bakit ba kasi hindi ko pa binalik ang anklet?” balisang sabi ni kuya sa sarili. Lahat naka antabay sa ibabalita ng informant kung saan pwedeng dinala si Noelle. “Rio,” napatayo ako at nakita si Dille na paparating. “No traces kung saan dinala si Noelle. Suspetya namin ay nasa lugar siya kung saan nagtatago ngayon si Belerick.” Napaupo si kuya Rio sa sahig habang ako ay nakakuyom ang kamao. Hindi ko mapapatawad si Daniel oras na mapahamak ang kapatid ko. “Dille, saan ba possibleng nagkukuta si Rick?” “Hindi ko masasagot Noah. Wala pa ring balita mula sa mga tao ko but please know na ginagawa namin ang lahat,” sabi ni Dille. Alam ko. Kahit ang mga informants namin ay wala ring sinabi tungkol sa possibleng pinagdalhan ng gagong Dan na iyon sa kapatid ko. Oras na makita ko ang gagong ‘yon, papatayin ko siya. “Noah,” napatingin ako kay papa na kakarating lang. “Si mama?” ilang araw
Mga tawanan ang naririnig ko sa labas at labis ang kaba ko habang nakikinig sa kanila. Sabado na ngayon ng gabi at ito ang araw na sinasabi ni Dan. Abot hanggang langit ang kaba ko habang pinapakinggan ang mga boses nila. Hanggang sa biglang tumahimik. Bumukas ang pintuan at nakita kong pumasok si Dan. Agad siyang lumapit sa akin. “Shh…” Ang sabi niya sabay tanggal ng posas sa paa ko. “Dan,” “Aalis na tayo… e uuwi na kita,” bulong niya. Tumulo ang luha ko at tumango. Pinagsiklop niya ang kamay namin dalawa. Lumabas kami ng kwarto ko at agad niya akong hinila palabas ng mansion. Ngunit dahan-dahan ang paglakad-takbo namin dahil nagkalat ang mga tauhan ni Rick sa buong bahay. “Dito tayo dumaan,” sabi ni Dan. May hawak siyang baril sa isang kamay niya. Papaliko na kami ng hallway nang bumulaga sa amin ang mga tauhan ni Rick. “NOELLE, YUKO!” Tumakbo kami ng mabilis dahil hinahabol na kami ng mga tauhan ni Rick. Puro mga putukan ng baril ang naririnig ko at halos hindi ko na al
“DAAAN!” Sigaw ko. Nagmamadali si Dan sa pagpunta pabalik sa akin habang ang luha ko ay sunod sunod na sa pagtulo. “Noelle!” Niyakap ako ni Dan nang makabalik siya at ako ay umiiyak sa dibdib niya. “Dan, dinilaan niya ang leeg ko,” sumbong ko habang umiiyak. “Chill, Dan, wala akong ginagawang masama sa kaniya,” naunuwayang sabi ni Rick. “Alam mo ano ang masama na tinutukoy ko. Simpleng pagdila sa leeg niya ay hindi niya ikamamatay,” at tumawa siya ng malakas. Nanginginig ako sa takot. Hindi ko kayang tagalan ang kuya ni Dan. “Kuya naman. Huwag mo namang galawin si Noelle.” “Of course baby brother. Pag-aari mo siya hindi ba?” Hindi na sumagot si Dan. Pero ramdam ko ang mariin na titig ni Rick sa mukha at katawan ko. “Sa kwarto nalang tayo kakain,” bulong ni Dan sa akin. Tumango ako at inakay niya ako pabalik sa kwarto na pinagdalhan niya sa akin dito. Hindi pa rin matigil sa pagtulo ang luha ko. Natatakot ako lalo’t sobrang manyak makatingin ng mga tauhan ni Rick sa akin. Al