Natahimik si Bianca sa kabilang linya. Ramdam niya ang panggigigil at desperasyon sa boses ng kaibigan."Monica, ano bang pinaggagawa mo?!" may halong takot at kaba ang boses nito.Ngunit sa halip na sumagot nang diretso, napangiti si Monica—isang mapanlinlang na ngiti na punong-puno ng determinasyon."Hindi niya ako pwedeng talikuran, Bianca. Lalo na ngayon. Hindi na siya makakatakas."Naglakad siya papunta sa salamin, tinitigan ang sarili at hinaplos muli ang kanyang tiyan."Kailangan ko lang hintayin ang resulta. Pero kung hindi ito magtagumpay… gagawa ako ng paraan para siguruhing hindi siya makakawala sa akin."Sa kabilang linya, napalunok si Bianca. Alam niyang seryoso si Monica. At alam din niyang hindi ito uurong sa kahit anong paraan—kahit pa ito’y mapanganib at mali."Monica, huwag mong ipilit ang sarili mo sa taong hindi ka mahal. Hindi mo pwedeng kontrolin ang buhay niya—"Ngunit agad siyang pinutol ni Monica."Kung si Apple ang pipiliin niya… edi aalisin ko siya sa equati
"Huwag mong gamitin ang pagpapakamatay mo, Monica," malamig niyang sabi. "Hindi na ako maniniwala sa iyo."Lalong lumakas ang hikbi ni Monica. "Lance, hindi mo ba naiintindihan? Hindi mo ba nakikita kung gaano kita kamahal? Lahat ng ginawa ko, para lang sa’yo!"Napailing si Lance, napuno ng pagod at hinanakit ang kanyang tinig. "Sinamantala mo ang pagiging maunawain ko, Monica. Akala mo, noong may nangyari sa atin, matatali mo na ako."Pinahid ni Monica ang kanyang luha, umiiling. "Hindi… hindi lang ‘yon, Lance! Hindi lang iyon!"Lumuhod si Lance sa kanyang harapan, hinawakan ang kanyang mga kamay at mahigpit itong pinisil. Sa unang pagkakataon, nakita ni Monica ang matinding lungkot sa mga mata ni Lance."Mahal kita," ani Lance. "Pero bilang kapatid… bilang kaibigan. Hanggang doon lang, Monica."Parang binagsakan ng langit at lupa si Monica. Hindi siya makahinga, hindi makagalaw."Huwag, Lance… please… huwag mong sabihin ‘yan.""Kailangan mo nang tanggapin ang totoo," sagot ni Lance,
Sa loob ng isang marangyang jewelry shop, tahimik na pinagmamasdan ni Lance Martin ang mga naggagandahang singsing na naka-display sa salamin. Ang kanyang postura ay matikas, at ang kanyang presensya’y hindi maikakailang makapangyarihan. Siya ang CEO ng Emerald Malls, isa sa pinakamatagumpay na negosyante sa bansa, ngunit ngayon, isa lang siyang simpleng lalaki na may balak gawing perpekto ang araw para sa babaeng minahal niya nang higit sa kanyang buhay—si Apple Imperial."Sir, alin po sa mga ito ang napupusuan ninyo?" tanong ng saleslady, ang tono’y magalang pero puno ng excitement. Tumingin si Lance sa tray ng diamond rings. Ang bawat piraso’y kumikislap sa ilalim ng ilaw, ngunit isang singsing ang umagaw ng kanyang pansin—isang klasikong solitaire diamond na elegante ngunit puno ng kahulugan."’Yan ang gusto ko," aniya, ang tinig ay puno ng kumpiyansa. "Kasing kislap nito ang mga mata niya." Nakangiti ang saleslady habang inilalabas ang singsing mula sa tray."Sigurado pong matutu
Pagbalik sa kanyang opisina, pakiramdam ni Lance ay parang naiwan ang bigat sa kanyang puso. Ilang araw na ang lumipas mula nang makita niya ang eksena sa jewelry shop, ngunit ang sakit at pagkadurog ng kanyang damdamin ay parang sariwa pa rin. Sa kanyang isip ay paulit-ulit niyang tinatanong ang sarili: *Bakit? Bakit kailangang gawin ito ni Apple? Hindi ba sapat ang pagmamahal ko sa kanya?Sa loob ng tatlong araw, tahimik si Lance. Para siyang multong gumagala sa sarili niyang mundo. Sa kabila ng kanyang abalang iskedyul bilang CEO, ang mga naiisip niya ay umiikot lamang sa iisang bagay—si Apple, ang babaeng pinakamamahal niya, ang babaeng niloloko siya. Isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalan habang nakaupo sa loob ng kanyang opisina. Naroon ang alahas na binili niya noong nakaraang linggo, naka-display sa ibabaw ng mesa. Kumikislap ito sa ilalim ng ilaw, pero para kay Lance, parang ito'y nagiging isang paalala ng kanyang pagkatalo. "Bakit hindi siya makuntent
Kinagabihan, nagpunta si Apple sa isang lugar na malapit sa puso niya—ang bar na madalas nilang puntahan ni Lance. Umaasa siyang baka naroon ito, nag-iisa at nag-iisip. Ngunit imbes na si Lance ang makita niya, naroon si Eric, ang isang lalaki na madalas niyang gamitin sa kanyang laro bilang gold digger. "Apple! Wow, it’s been a while," masayang bati ni Eric. Ngumiti si Apple, ngunit halatang alangan siya. "Hi, Eric. Kamusta?" "You look stressed. Problema ba?" tanong nito habang nag-order ng dalawang baso ng alak. Napailing si Apple. "Hindi naman. Medyo pagod lang." Habang umiinom sila, pilit na ikinukubli ni Apple ang kanyang takot at kaba. Pero hindi niya napansin na ang bar na iyon ay hindi lamang lugar para sa kanilang dalawa. Sa isang private corner ng bar, naroon si Lance, tahimik na pinapanood sila mula sa malayo. Hindi inaasahan ni Lance ang pagkikita nilang iyon, ngunit nang makita niya si Apple na masayang nakikipag-usap kay Eric, parang nagbalik lahat ng sakit s
Napailing si Apple, pilit na nagpapaliwanag. "Lance, hindi iyon ganoon. Hindi mo naiintindihan. Nagpunta ako roon dahil tinulungan ko lang siya para sa kapatid niyang ikakasal!""Talaga? Ganoon na ba kababaw ang paliwanag mo? Sa tingin mo, maniniwala pa ako sa’yo?" sagot ni Lance, bumibigat ang bawat salitang binibitawan niya.Nagsimulang tumulo ang mga luha ni Apple. "Lance, mahal kita. Bakit ko gagawin iyon? Bakit ako maghahanap ng iba kung ikaw lang ang gusto ko?"Tumahimik si Lance. Sa kabila ng lahat, ramdam niya ang katapatan sa boses ni Apple. Ngunit ang sakit ay masyadong sariwa pa."Hindi ko alam kung paano pa kita pagkakatiwalaan, Apple. Sobrang mahal kita, pero hindi ko kayang balewalain ang nakita ko," mahinang sabi ni Lance."Lance, please... Bigyan mo ako ng pagkakataong patunayan sa'yo na mali ang iniisip mo," pagsusumamo ni Apple.Ngunit umiling si Lance. "Kailangan ko ng oras. Kailangan ko ng espasyo para makapag-isip. Wala akong tiwala sa'yo ngayon."At sa pagkakatao
"At ikaw, William, huwag ka nang makialam!" sigaw ni Lance. "Alam kong pinagtatakpan mo lang siya. Lumabas ka na sa opisina ko bago pa ako tuluyang mawalan ng kontrol!"Napabuntong-hininga si William at tumayo. "Sana maisip mo kung gaano kahalaga si Apple sa'yo bago pa mahuli ang lahat," huling sabi nito bago tuluyang umalis.Paglabas ni William, ang tensyon sa loob ng opisina ay tila sumabog. Humarap si Lance kay Apple, ang malamig na ekspresyon sa mukha niya ay nagbigay ng lalong bigat sa sitwasyon."Sabihin mo sa'kin, Apple," mariing tanong ni Lance, "bakit mo ginawa ito? Ano ba ang kulang sa'kin?""Hindi ko ginawa ito, Lance!" sigaw ni Apple. "At kung kulang ka, bakit ako magtatagal sa'yo? Mahal kita, Lance, at kahit anong sakit ang idulot ng pagdududa mo, hindi kita kayang iwan!""Ang pagmamahal na walang tiwala ay walang halaga, Apple," malamig na sagot ni Lance. "At ngayong wala na akong tiwala sa'yo, anong halaga pa ang pagmamahal mo?"Tumulo ang luha ni Apple, ngunit hindi si
Biglang humarap si Lance, ang galit at sakit ay kitang-kita sa kanyang mga mata. "At bakit hindi mo sinabi agad? Kung talagang wala kang ginawang mali, bakit hindi mo agad ipinaliwanag?""Dahil natakot ako," amin ni Apple. "Natakot akong hindi mo ako paniwalaan. At ngayon, heto na nga tayo. Ginawa mo na ang hatol mo kahit hindi mo pa naririnig ang buong kwento."Hindi agad nakapagsalita si Lance. Tumitig siya kay Apple, parang may bahaging gusto siyang paniwalaan ngunit ayaw ng kanyang pride. "At ano ngayon ang inaasahan mo? Na pagkatapos ng lahat ng ito, maniniwala ako sa isang simpleng paliwanag?"Tumango si Apple, pinipilit maging matatag. "Oo, dahil iyon ang totoo. At kung hindi ka maniniwala ngayon, Lance, wala akong magagawa kundi maghintay. Pero alam ko sa puso ko, darating ang araw na maiintindihan mo rin."Hawak-hawak pa rin ni Apple ang sulat habang humakbang siya papalapit kay Lance. "Ito, Lance," sabi niya, iniaabot ang liham. "Basahin mo. Kung hindi mo kayang tanggapin an
"Huwag mong gamitin ang pagpapakamatay mo, Monica," malamig niyang sabi. "Hindi na ako maniniwala sa iyo."Lalong lumakas ang hikbi ni Monica. "Lance, hindi mo ba naiintindihan? Hindi mo ba nakikita kung gaano kita kamahal? Lahat ng ginawa ko, para lang sa’yo!"Napailing si Lance, napuno ng pagod at hinanakit ang kanyang tinig. "Sinamantala mo ang pagiging maunawain ko, Monica. Akala mo, noong may nangyari sa atin, matatali mo na ako."Pinahid ni Monica ang kanyang luha, umiiling. "Hindi… hindi lang ‘yon, Lance! Hindi lang iyon!"Lumuhod si Lance sa kanyang harapan, hinawakan ang kanyang mga kamay at mahigpit itong pinisil. Sa unang pagkakataon, nakita ni Monica ang matinding lungkot sa mga mata ni Lance."Mahal kita," ani Lance. "Pero bilang kapatid… bilang kaibigan. Hanggang doon lang, Monica."Parang binagsakan ng langit at lupa si Monica. Hindi siya makahinga, hindi makagalaw."Huwag, Lance… please… huwag mong sabihin ‘yan.""Kailangan mo nang tanggapin ang totoo," sagot ni Lance,
Natahimik si Bianca sa kabilang linya. Ramdam niya ang panggigigil at desperasyon sa boses ng kaibigan."Monica, ano bang pinaggagawa mo?!" may halong takot at kaba ang boses nito.Ngunit sa halip na sumagot nang diretso, napangiti si Monica—isang mapanlinlang na ngiti na punong-puno ng determinasyon."Hindi niya ako pwedeng talikuran, Bianca. Lalo na ngayon. Hindi na siya makakatakas."Naglakad siya papunta sa salamin, tinitigan ang sarili at hinaplos muli ang kanyang tiyan."Kailangan ko lang hintayin ang resulta. Pero kung hindi ito magtagumpay… gagawa ako ng paraan para siguruhing hindi siya makakawala sa akin."Sa kabilang linya, napalunok si Bianca. Alam niyang seryoso si Monica. At alam din niyang hindi ito uurong sa kahit anong paraan—kahit pa ito’y mapanganib at mali."Monica, huwag mong ipilit ang sarili mo sa taong hindi ka mahal. Hindi mo pwedeng kontrolin ang buhay niya—"Ngunit agad siyang pinutol ni Monica."Kung si Apple ang pipiliin niya… edi aalisin ko siya sa equati
Hinila niya siya at pinaikot upang humarap sa kanya. "Laging seryoso ako pagdating sa pagbibigay sa'yo ng orgasms."Binalot niya ang kanyang mga braso sa kanyang leeg, ang kanyang ari ay pumasok sa pagitan nila.Ipinatong niya ang kanyang bibig sa kanya, pinayagan niyang makalusot ang kanyang dila sa pagitan ng kanyang mga labi. Ang halik ay malalim at makabuluhan. "Oo, Lance, ito ay simula pa lamang, at buti na lang at pinindot mo ang go; magiging akin ka." Isang masamang ngiti ang nanatili sa mukha ni Monica, determinado na agawin si Lance at mapasakanya ulit . Malapit na siyang magtagumpay, kahit na maraming beses na tinawag siya ni Lance na Apples dahil sa kalasingan at epekto ng gamot. Habang natutulog silang hubad, mahigpit siyang niyayakap ni Lance.Pagmulat ng mata ni Lance, pakiramdam niya ay mabigat ang kanyang katawan. Nasa kama siya, hubo’t hubad, at may nakahiga sa tabi niya—si Monica.Napabalikwas siya ng bangon, hawak ang kanyang ulo na tila sumasabog sa sakit."A
Mabilis siyang sumunod at agad na naroon ang kanyang ari, pumasok muli sa kanyang puki habang hinahawakan ang kanyang mga suso."Ahh...Lance..Mas malalim pa please..mas matindi at mas mabilis ahhh...." Magiging maganda ito. Maaari niyang ipasok nang malalim muli at malamang ay makatagpo ng isa pang orgasmo. Wala nang pakialam si Monica kung marinig ng ibang silid ang kanyang mga bulong ng kaligayahan.Ang mga kamay ni Lance ay nasa lahat ng dako, hinahaplos ang kanyang katawan na parang hindi niya alam kung saan unang hahawakan. Hinila niya ang kanyang mga utong hanggang sa maging matigas ang mga ito, pagkatapos ay hinawakan ang mas mabigat na ilalim ng kanyang mga suso at piniga ang mga ito nang magkasama."Yumuko ka," sabi niya sa kanyang tainga. “Maaabot ko nang husto ang loob mo mula sa anggulong iyon.”Hindi inisip ni Lance na maaari pa siyang lumalim kaysa sa dati, pero nahulog siya pasulong, ang kanyang mga palad ay lumubog sa impiyernong kama.Pinagkabit niya ang kanyang mg
Ang kumot ay kumikiskis sa kanyang mga tuhod, mga paa, at puwet, habang sinimulan niyang sipsipin siya ayon sa gusto niya. Gusto ni Monica na maging espesyal ito para kay Lance gaya ng para sa kanya."Ah oo," sabi niya, nakatingin sa ibaba, nakabuka ang bibig. "Ang ganda ng ginagawa mo."Nilawayan niya ang dulo at pagkatapos ay isinubo nang mas malalim, pinatigas ito nang todo. Napakasarap magtalik nang walang proteksyon, binibigyan siya ng oral sex. Isang panganib na tanging kay Lance lang niya gagawin at handa siya magbuntis.Pagkalipas ng ilang minuto, natakpan ng pre-cum ang kanyang dila.Hinila niya siya para tumayo, ang mga suso niya ay dumampi sa kanyang dibdib habang hinahalikan siya. "Masarap ba, Lance?" "Nasalo niya ang kanyang matibay na ari.""Sabayan mo akong labasan." Kumislap ang kanyang mga mata. "Gusto kong nasa loob kita kapag labasan na ako.""Maging ikaw." Lumapit siya sa kama, hinahatak siya sa kanyang ari.Sinundan niya ito na may braso sa paligid niya. P
Ito ang araw na matagal na niyang pinlano. Ang araw na hindi lang siya basta magdiriwang ng kaarawan kundi sisiguraduhin niyang hindi matatapos ang gabing ito nang hindi natutupad ang pangarap niyang magkaroon ng anak. Anak na mag-uugnay sa kanya kay Lance magpakailanman.Sa loob ng mamahaling hotel suite na pinili niya para sa espesyal na selebrasyon, naglakad-lakad si Monica habang hawak ang cellphone. Tumawag siya sa kanyang kaibigan na si Bianca. Ang tanging taong alam niyang makakatulong sa kanya."Bianca, kailangan ko ng tulong mo. May alam ka bang aphrodisiac na mabilis at malakas ang epekto?""Hala, girl. Para saan? Baka naman may masama kang balak, ha?""Wala. Gusto ko lang ng perpektong birthday celebration. Gusto kong maging espesyal ang gabi ko kasama si Lance."Natahimik si Bianca sa kabilang linya."Hmm... Alam kong may mga natural na pampagana. Pero kung gusto mo ng siguradong epekto, meron akong gamot na mabilis at tiyak ang resulta. Pero Mon, sigurado ka ba dito?""Oo
"Biro? Sa tingin mo nagbibiro ako, Lance?!" Maluha-luha si Monica habang nanginginig ang kamay niyang may hawak ng kutsilyo. "Anong silbi ng buhay ko kung iiwan mo lang ako? Minahal kita ng sobra, Lance! Ginawa ko ang lahat para sa'yo! At ano?! Si Apple pa rin ang gusto mo?!"Huminga nang malalim si Lance, pilit pinapanatili ang kalmado niyang boses. "Monica, alam kong nasasaktan ka. Pero hindi ito ang tamang paraan. Hindi mo kailangang saktan ang sarili mo.""Bakit? Para saan pa? Para lang makita kong masaya kang bumabalik-balik kay Apple?!" Nag-uumapaw ang emosyon sa boses ni Monica. "Hindi mo ba nakikita kung gaano kita kamahal, Lance? Ako lang ang dapat mong piliin!"Dahan-dahang lumapit si Lance, iniunat ang kamay. "Wala nang kailangang piliin, Monica. Ang gusto ko lang ay tumigil ka sa ganito. Ibalik mo 'yan, ayokong may mangyaring masama sa'yo.""Mahal mo ba ako?" tanong ni Monica, puno ng desperasyon ang tingin niya kay Lance. "Kahit konti?"Natahimik si Lance. Alam niyang mal
Natapos ang araw at kailangan nang umalis ni Lance, pero hindi pa rin siya nagmamadaling lumabas ng opisina.Nakaupo siya sa waiting area, hawak ang maliit na kamay ni Amara, habang si Apple naman ay abala pa rin sa pakikipag-usap sa isa pang kliyente. Panay ang sulyap niya rito, pero agad ding iniiwasan ni Apple ang tingin niya.Napabuntong-hininga si Mia na kanina pa nakamasid. "Hoy, Lance, wala ka na bang ibang trabaho? O baka naman gusto mo na lang mag-apply dito bilang assistant ni Apple?" bulong nito, sabay tawa.Ngumiti si Lance. "Depende. Malaki ba ang sahod?""Naku, kahit libre pang pagkain, hindi kita kukunin! sagot ni Mia, pabirong sinamaan siya ng tingin. "Alis na at baka mabato ka na ni Apple ng flower vase!"Natawa si Lance pero hindi pa rin siya natinag. Tumayo siya, karga si Amara, at lumapit kay Apple. "Alis na ako."Saglit siyang nilingon ni Apple. "Good.""Namiss mo ba ako?" tanong niya bigla, may pilyong ngiti.Napatingin sa kanila ang kliyente ni Apple, kaya napil
Sumabat naman ang groom. "Pero Miss Apple, parang bagay naman talaga kayo. May chemistry kayo eh!"Napatitig si Apple sa kanila, pilit na hindi nagpapahalata ng emosyon. "Salamat, pero mas mabuti sigurong pag-usapan natin ang kasal niyo kaysa sa buhay ko."Mia, na kanina pa natatawa sa tabi, ay biglang nagsalita. "Bakit ba kasi hindi mo na lang pagbigyan, Apple? Baka naman seryoso si Lance!"Sumingkit ang mata ni Apple at sinamaan ng tingin si Mia. "Mia, ‘wag kang dumagdag."Pero si Lance, halatang natutuwa sa sitwasyon. "O, kita mo? Kahit si Mia, agree na dapat bigyan mo ako ng second chance!"Napabuntong-hininga si Apple. "Lance, hindi mo ako mapipilit. Tapos na tayo. Ang tanging koneksyon na lang natin ay si Amara."Napayuko si Lance, saglit na natahimik. Pero ilang segundo lang, ngumiti ulit siya. "Kung hindi mo ako gustong balikan ngayon, sige. Pero tandaan mo, Apple, hindi ako susuko. Hindi ako aalis hangga't hindi kita napapanalo ulit."Nagtaas ng kilay si Apple. "Good luck na