Rain
Gabi na nang natapos. Dumating din ang damit na ipinabili ni Yves kaya nakabihis narin ako. Palabas na kami sa villa nila nang bumuhos ang malakas na ulan.
Napamura si Yves nang nabasa ang damit naming dalawa. Kaagad na tumakbo kami papasok sa entrance ng villa. May mga tao pang napatingin sa gawi naming dalawa na basang-basa sa ulan.
"Sir, wait lang po. Kukuha lang kami ng towels." mabilis na nagpuntahan ang mga staff sa aming dalawa.
"Yes please."
Binalingan niya ako. "Okay kalang? Just wait for the towels. Baka sipunin ka."
I nod at him. "I am fine." napatingin ako sa basang basang damit niya. Bakat na bakat ang porma ng dibdib niya.
It's so unfair. Mukha siyang modelo kahit nabasa lang naman kami ng ulan.
"What's with the stare? Nandidiri ka ba?"
Kung nandidiri ako ay hi
Resort"Why the hell are you two together?" bungad niya palang na salita ay napapikit ako.I've missed him so bad. Wala akong ginawa kundi ang pagtuunan ang sarili habang hinihintay ang mga tawag niya tapos ganito na agad siya mag-isip."Please calm down, Yves. Mali ang iniisip mo." kalmadong sabi ko.Lumayo ako ng kaunti sa kanila. Kita ko ang pamumutla ni Janina. Si Fourth naman ay tahimik lamang na bumalik sa upuan niya."Really? I've been working here so bad. But seeing you with that guys makes me damn jealous."I can't believe him. I know he's busy there and I am always reaching out. He should at least hear my side."Nagkita lang kami. Papunta rin siya sa Estancia.""And you seem really sweet with each other in the picture. Kung hindi ko pa nakita kay Janina ay wala akong alam.""Goodness! Hindi namin alam na magkikita kami, okay? Paniwalaan mo naman ako." I am about to explode
QuestionBumalik kami sa Pavilion. Pagpasok namin ay napalingon ang iilang mga tao malapit sa entrance. Yumuko ako nang nakitang nagbubulungan sila.Maybe, the impression that had engraved on their minds still lives on. Kumalat din kasi noon ang alegasiyon sa pagguho ng building namin. The accusations were all pointed to Honorarios. Kahit na napatunayan naman ng Honorario na wala silang kasalanan ay nanatili iyon sa isipan ng tao at sa mga business families dito sa Estancia."Okay kalang?" hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko.I nod at him, not minding the stares of people.The emcee acknowledge Yves. Doon mas lalong dumami ang napatingin sa direksiyon namin."Fresh from United Kingdom, let's us acknowledge Yves Kristoff Honorario." nagsipalakpakan ang mga tao. We graced our way up to the stage. May mga bumati sa kaniya. Nahigilap ko naman sa di kalayuan sina Mommy at Janina na tinatanaw kami."W
AppreciationMas lalo akong nahiya sa mga pinagsasabi ni Mommy. Gusto ko nalang maging dekorasiyon sa gilid para itago ang sarili ko. Halos hindi mawaglit ang tingin ni Yves sa akin habang kumakain.Marami pa ang pinag-usapan nila. Salitan ang mga taong pumupunta kay Yves. Si Mommy ay marami ring kinakausap na mga businessman."Saan kayo nanggaling kanina? Nawala ka ng parang bula." nagulat ako nang nagsalita si Janina sa tabi ko."Sa beach. Nagulat nalang din ako nang nakita ko siya roon."Napaekis ang kamay niya. Tumango siya."Kanina pa ako ginagambala ng isang artista. He wants you to feature. Did he already approach you?"Napakunot noo siya. Pati siya sinabihan? What's with the eagerness to feature me?"Manolo Del Carmen?""Oo. Ang kulit niya nga eh. Hindi ko nalang siya pinansin. But do you want to take the offer?"Napainom ako ng wine. "I don't know.""Kung ako sa iyo, give i
MansionPinagmasdan ko nang maigi ang mga binili niya. Kahit nasa loob ng bagahe niya ay inilabas ko at isa-isang tinignan. Hinawakan ko ang bawat bahagi ng mga muwebles at ang maliliit nitong mga detalye. These are all precious and enticing to look. Hindi parin ako makapaniwala na binili niya ang mga ito sa akin. To think that these cost up to millions, no one would dare to purchase these materials for himself. But Yves is an exemption. To some, these are all waste and collections but for me it's a fulfillment.Napabaling ako sa direksiyon niya habang nagmamaneho. It's still dreamy that he has spend his money not just for himself but for me."Why are you starting?"I pursed my lips. "Wala lang. It's like art too just by staring at you."Umigting ang bagang niya. "I am more than the art."Tinaasan ko siya ng kilay. "Eh ano ka?""I am already your culture and lifestyle."Nagulat ako sa sinabi niya. That is so d
Accident"P-Pastel.." naalimpungatan ako sa nagmamadaling kilos ni Yves. Namataan ko siyang nagkukumahog na bumibihis at sobrang pawis.Namalagi kami sa ancestral house nila. At pagtingingin ko sa orasan ay halos 3 PM palang."May problema ba?" when I saw his face, pain and fear are painted into it. Nanlaki ang mata ko. Kaagad na pinuntahan ko siya sa posisyon niya at hinarap."Yves, may nangyari bang masama?" kinakabahan kong sabi. Ang mga butil ng pawis sa noo niya ay palantadaang may kung anong mali sa kaniya. He bite his lip and tears formed in his eyes."M-my dad got into accident." nabasag ang boses niya at humikbi sa harapan ko. I froze when it hit me to the bones. Hindi ako nakagalawa."Ngayon ko lang nabasa ang balita. And I don't have the face to face my family. Hindi ako kaagad na nakaresponde." hinagod ko ang likod niya. Seeing him saying to that I am behind the reason of his absence makes me hollow.Tumayo ako
DecisionMorning came so fast. Naalimpungatan ako sa pagtulog. Naroon ang mga relatives ni Yves. Pati narin mga businessmen.Halos hindi na ako napansin ni Yves dahil sa pag-aasikaso sa mga bisita nila. I just stayed at the sofa staring at them, preoccupied of a lot things.May isang relative nila ang tumabi sa akin."Are you okay? I heard the news. May pagkabias kasi ang mga tao dahil ibinubuntong nila ang nangyari sa inyong dalawa. Naawa ako sa inyo." she smiled weakly, siya ang kauna-unahang tao na kumausap sakin. Though, I understand that Yves should entertain his relatives and visitors.Ngumiti ako. Kita ang awa sa mukha niya. "Thank you. Naiintidihan din naman namin ang nangyari.""Ano ang plano mo?" naging kuryoso ako sa tanong niya."S-saan?""For all the possible happenings in the end. Rinig ko kasi magpapahinga muna si Tito and maybe he will undergo an operation. Baka pumalit
BackTrue to my words, umuwi ako sa Manila. Sa ilang weeks na pamamalagi ko rito ay naging boring ang buhay ko. Summer class, house, hang out with Janina and house are my routes."Hindi ka ba ba aalis ba diyaan?" napabalik ako sa ulirat sa sinabi ni Janina.."Give me five minutes.""Ano ba iyan? Kanina kapa sa cubicle na yan." rinig ko ang pagdabog niya.Nagtipa ako ng mensahe kay Yves. I keep on texting him from every now and then. He's father has undergone an operation because the results show that he has a clot in his brain. Naging maayos naman. Pero minsan ay hindi kami nagkakausap dahil busy siya at pati narin ako."Wait lang, Janina. Treat kita mamaya.""Oo na."Ako:Pupunta ako bukas sa Estancia. Bibisita ako kay Kuya Achim.Ilang sandali pa ay wala akong natanggap na mensahe sa kaniya. Ang huling message niya ay nasa work siya while he's dad is on recovery stage.
VisitorsNagpatuloy sa pagsasalita nang kung ano ano si Fabio. Ramdam ko na ang sobrang iritasiyon sa mukha ni Yves."I am his boyfriend. You keep in speaking Spanish there but I understand it, dude. So, would you shut your mouth?"Natigil si Fabio at matamang tiningnan ang direksiyon ko. His face was in awe and embarrassment. Nang natanto niya iyon ay nagfocus na lamang siya sa paggawa ng presentation.Ipinaasikaso ko muna si Fabio kay Janina. Malimit lamang na pinapansin ako ni Yves. Maybe he really saw that close encounter with Fabio. Hinahayaan ko muna siyang magpakalma. Napagdesisyunan ko na lamang na maghanda ng meryenda.Tahimik lamang akong naghahanda sa kitchen. Nagtimpla narin ako ng juice at nagluto ng lasagna.Yves popped out of the blue. Dumiretso siya malapit sa akin. At may kung anong kinuha sa ibabaw ko. Inipit ko ang hininga ko nang bahagyang dumikit ang katawan namin. He's just staring at me while extendin
Colors Nagising ako sa malamig na pagbuga ng hangin galing sa maalong dagat. Kagabi ay nagkuwentuhan kami sa kung ano ano mang bagay. And we forgot to go to our room. Nakatulog kami sa tent namin katapat ang dagat. Niligon ko si Yves sa tabi ko. He was peacefully sleeping in a handsome way. May mga kaunting buhangin sa mukha niya kaya kinuha ko. I can't believe I was blessed by his genes. Lucky for our child to have a handsome but arrogant father. Nagising din naman siya kalaunan. We enjoyed our day eating and doing things we never done before. We went to ancient caves, huge rainforest and stepped foot on the promising falls. "Kumain kana muna. You need to be healthy." "Andami ko nang nakain." "That's better." "Baka naman masobrahan ako." He smirked. "You think?" Tumango ako. He just chuckled. "Don't worry. I just want the best for you." Panay ang bigay niya sa akin ng samu't sa
RestNapabalikwas ako nang nagising ako na bumulagta ang puting kisame sa itaas ng ceiling. Kinilabutan ako at baka kung ano ang nangyari sa anak ko.Kaagad na dinaluhan ako ni Yves at sakto ring papasok sina Mommy at Daddy sa loob ng hospital room. Kitang kita ko ang pag-aalalang nakapinta sa mga mukha nila.Nakatulog ako? Bigla kaagad na bumalik at sumagi sa isip ko ang kawalang hiyaang ginawa ni Kuya Achim sa akin. It sent shivers to my spine. I felt my feet and hand trembled and became numb. Labis ang pagkamuhi ang naramdamam ko at kasabay nito ang pagpatak ng mga butil ng luhang may halong inis at paghihinagpis.The same Kuya Achim of my cruel past gave me strange nightmares...again. I felt dirty, continuously molested and hammered. It's still fresh. My body could feel and testfiy how a demon laid his hand on my skin and other parts of my body.Naramdaman ko ang paglakbay ng kamay ni Yves. Nagkatingin kami. I saw glint of vul
ShoutPagkatapos ng tagpo sa office nila ay panay ang tanong ni Yves tungkol sa ipinakuha kong durian sa staff niya. The rumors of the employees even escalated. Mabuti na lamang ay umalis din naman kami."Why do you want to eat it? Baka ikasama ng tiyan mo. You're not fond of it." napailing ako sa paulit-ulit niyang tanong. Kanina pa niya ako kinukulit tungkol dito. Kinuha ko ang durian dahil nahihiya naman ako na hindi kuhanin kasi parang binili niya pa sa merkado.Napatabon siya ng ilong dahil umaalingasaw ang amoy ng durian. Panay ang mura niya pero kapag binabalingan ko siya ay napapaayos siya."Gusto ko ngang i-try." ulit na sabi ko.He sighed violently. "It is a stinky food. Ang baho na ng kotse ko.""Gusto mo itapon ko nalang ba?" I narrowed my eyes at him."I-I didn't say that." depensa niya. It's true. The durian stinks very hard inside his car. Kahit na pinatay na ang aircon ay grabe parin ang baho."You can always te
Stinky True to his words, sinamahan ako ni Yves palabas. Napagpasiyahan ni Janina na lumarga kaya naiwan akong mag-isa.Pahamak! "Uh-h, I need to go. May pupuntahan pala ako." "Ano?" Ngumisi si Janina ng pilit. Nakamasid lamang si Yves sa amin. "May pupuntahan nga ako." sinamaan ko siya ng tingin. Alam kong nagsisinungaling lamang siya para makaalis. "Wala akong naalala na may pupuntahan ka." "Eh, basta! Bahala ka diyan." "Janina." huli na nang bigla siyang umalis ng walang pakundangan. Wala naman talaga akong kukunin sa kotse. It's just that gusto ko lang mawala ang inis ko. Tahimik siyang nakasunod sa tabi ko. Panay ang baling niya sa akin pero hindi ako nag-atubiling lumingon sa kaniya. Am I being reasonable right? I was exhausted. Naroon din ako sa punto na parang ambigat palagi ng katawan ko. I have experienced mood swings. And
Girl"What's with the face? Hindi ba kayo nag-usap ni Yves? Magkaaway kayo, no?" napalingon ako kay Janina.I hide my annoyance against Yves. Kakatext ko lang sa kaniya pero hindi man lang ako ni-replyan. Hindi ko pa sinabi sa kaniya na umuwi ako sa Estancia. I want to surprise him but I got irritated right now."I don't know why he's not entertaining me.." naiinis na sabi ko habang nakadungaw sa malaking establisyemento ng Honorario. Sa kabila ay ang site namin na ngayon ay pinatayuan namin ng bagong negosyo. It's now booming. The losses we have in the past have been slowly replaced by good trades of investments and other more."Pastel, he's a busy person. Ano kaba? Huwag ka magpastress! Masama iyan sa condition mo." napahalukipkip siya sa likod ko.Malaki ang naging improvement ng Estancia. There are signs of urban development. Mayroon na ring mga traffic lights and iilang billboards nakalagay sa payapang espasyo doon malapit sa piyer. It was sad
HomeMabuti na lang at natapos din iyon. Pagkatapos noon ay nagpasa lamang ako ng last requirements sa school.I am wearing a simple white flowing dress paired with stilleto. As of now, I don't feel anything. May part sa akin palagian na pagmomonitor at pinakikiramdaman ko ang sarili ko."Punta tayo sa private clinic maya maya." hindi ko masyadong napagtuunan ng pansin ang sinabi ni Janina. Yves only texted me once this morning. Not that I am being demanding but I need him right now. Pero kailangan ko pa muna ng strong confirmation. I won't disturb him for now. Baka nasa trabaho parin siya.Bukas na bukas aalis ako papuntang Estancia. I'll bring good news and blessing to him.Napangiti ako."Huh? Ano ulit iyon?"Binalingan ko si Janina na naiirita na."Sabi ko pupunta tayo sa clinic mamaya para makapagpa-check na tayo.""Okay Janina. Salamat talaga." humalukipkip siya."Tsee. Pero sigurado akong ang gwapo/maganda
ConfirmationI enjoyed that night. I guess.Pagkatapos ng gabing iyon, umuwi na kami sa Manila. Yves needs to attend to their operation in Estancia.Mabuti nalang tapos na ang second take report namin ni Fabio. It went well naman kasi pinaghandaan na namin. Requirements at iilang write ups nalang then I am free. Well for now, I need to finish my summer class nang sa gayon ay makabakasyon ako sa Estancia.Yves:Maybe, I can't text with you this day. May inauguration kasi kami and I need to spearhead. I love you.I smiled with his sweet gesture. I mean he doesn't need to make me aware every bit of his work. Naiintidihan ko naman na kailangan siya ng kompanya nila. And I support him with that. Kaya nakakataba ng puso na palagi kang nireremind sa mga ganitong bagay. It feels like you he can't function with my awareness.Magtitipa ako sana ng reply nang biglang sumama ang sistema ko. Kaagaran akong patakbong pumunta sa comfort room. I feel
Stars I wore a layered jacket and sweater. Ganoon din naman si Yves. Baguio's weather is really cold especially we are at its cold peak season. The cold is crawling into my body like wildfire. Napagpasiyahan naming kumain narin sa labas. We ate in a fine dining restaurant. Hindi kami masyadong nagtagal doon. "Mukhang sarado na ang mga tourist attractions." he said while we stopped at Mines View Park. Oo nga sirado. Binalingan niya ako. "You alright? You seem disappointed." I shook my head. "I'm not." "Okay. Let's try another spot here in the vicinity." I was really a bit disappointed. Pero siyempre hindi ko pinahalata. This is our last day. And haven't stroll around here. Hanggang condo lang talaga ako. Naglibot pa kami sa ibang tourist spot. May isang pinuntahan kami pero magsasara na sila. "Wala na po ba? I can pay for the overtime fee of this spot." My eyes widened. Ngumisi
Symptoms It was really hard to comprehend Yves' weird actions. It was as if he is hallucinating of something. He is also the one who cook for us and paid extra effort to always feed me. "If you are busy, I can cook for us. You don't need to do that." napahawak ako sa sentido. This past days I always experience dizziness. Maybe, because of the shift of environment here in Baguio and the cold temperature. Seryoso siyang nakatutok sa laptop niya bago binalingan ako. "I can do it. Just chill yourself. I'll do the cooking and all." Nagulat ako. I am really touched with his changes. Kung noon medyo arogante siya, now seeing him maturely grown makes me happy. "But I can cook. Ginagawa mo akong embalido rito." naiinis na sabi ko. Tinaasan niya ako ng kilay. His playful eyes darted at me with adoration. "You deserve to be worshipped." napapaos niyang sabi. Am I a God? Bigla ko tuloy kwinestiyon sarili ko. I rolled my eyes. "You