Ikalabing-apat na Kabanata

Save

It was just a usual and gloomy day. Pagkatapos ng class namin ay nag-ayos na ako ng gamit para kumain.

Sa hapon ay bali-balitang walang klase dahil sa emergency faculty meeting. It somehow lessen my fear if there are emergencies this afternoon at the site. I could respond and go in there without holding back.

I already saved Yves' number in my phone. The delivery is also scheduled 4:30PM. Nahihiya rin akong magtanong sa kaniya o kulitin siya kung ano ang mangyayari kung may delivery. Baka isipin niyang nagpapapansin ako sa kaniya. O kulang ako sa pansin.

Kaya mamaya ko nalang siya tatawagan sa mismong pagpunta ko doon. Nakakahiya naman kasi na mas nauna pa siyang dumating sa akin.

Kaunti nalang ang tao sa room. Natapos na din ako sa pagligpit ng gamit. Nalingunan ko si Winona at Leticia na nakaabang sa dadaanan ko. They are both raising their on fleek brows and it seems like they are the model of a lipstick brand. Dahil sa pulang pula nilang bibig. 

I cleared my throat first. Tinaasan ako ni Leticia ng kilay.

"Nabalitaan ko nagkikita kayo ni Yves. Grabe ginamit mo pa talaga ang business niyo para mapalapit sa kaniya. Bilib na talaga ako sayo." she gritted her teeth.

Patagal nang patagal nagiging masama na ang pananaw ko sa kaniya. At ayokong umabot sa punto na mawawalan ako ng respeto sa kaniya.

"Purely business lang iyon. Huwag kang mag-overthink." I said it in a calm manner. Pero sa kasamaang palad mas naging iritado siya.

"Duh. Why would I overthink about you? Maybe, for Yves. Pero sayo? Asa ka. I'm just concerned about your freaking papansin moves. Baka masuka si Yves."

Tahimik lamang si Winona. Lumabas narin ang iibang kaklase namin dahil sa siguro naamoy na ang lansa ni Leticia at ang tensiyong nabubuo.

Mas nilapitan niya ako at hinawakan ang kuwelyo ng uniform ko. Ginawaran ko ang kamay niya nang nakakadiring tingin at may galit.

"You're starting to become warfreak too. You're expressions says it all, Pastel. Wala narin ba ang mabait na Pastel na nakakubli sa'yo?" hinawi ko ang kamay niya. At pasimpleng ngumisi.

Napaatras siya ng kaunti.

"Leticia, bakit ba pinoproblema mo pa ako? Concerned ka pa rin ba sa akin?" napahalakhak siya.

"Hell no! Nakakaawa kalang talaga. Kung noon patago ang kulo mo sa katawan ngayon bulgar ng sumisingaw."

I remained calm. Gusto ko na talaga siyang sigawan at saktan. I bit my lips.

"Ayaw ko ng away Leticia. At ang pakikipag-usap pa lamang sa'yo na walang kuwentang rason ay isa ng kahibangan." napahinga ako na malalim. Ramdam na ramdam ko na ang galit at nag-iinit narin ang mata ko. Kahit na naiinis ako, ang tono ko ay masyadong mabait pakinggan. Kaya parang walang epekto sa kaniya.

"You're really funny. Nakakatawa ang buong pagkatao mo. And..." sinuri niya ang mukha ko.

"You're even putting something in your face. Gumanda ka ba? I bet no. Mas pumanget ka pa ng tuluyan." my fist formed.

Yes, I put something on my face to atleast lighten my chaotic facade. But that doesn't mean it will reincarnate my face into a most beautiful woman in the world. Ito ang mga binigay at nirecommend ni Janina sa akin. Pati ba naman ito binabantayan niya?  Sumosobra na talaga ata siya.

"Ikinaganda mo rin ba ang mga masasangsang na sinabi mo? If ang problema mo ay tungkol sa business. Magtayo karin ng negosyo para naman mapansin ka ni Yves. Don't you ever insult my entity, Leticia. Alam kung singkapal ng aspalto ang mukha mo. Pero naman sana bawas bawasan mo ang walang hiyang ugali mo." bakas ang gulat niya sa sinabi ko. Pati narin si Winona.

"At tsaka hindi mo pag-aari si Yves. Don't act like you own him. Hindi ka isang titulo ng lupa para ariin mo ang isang tao. At higit sa lahat hindi ikaw iyong taong kagusto-gusto dahil sa sama ng ugali mo." mahinahong sabi ko.

"Gusto mo ba siya? Bakit hindi mo sinabi noon pa? Sana noon palang sinabunutan na kita." she throw intense stares at me.

Napalunok ako. "So what kung gusto ko nga talaga siya? It's not even a crime to adore him. Ang masama rito Leticia ay ikaw. You've been possessively owning him even if you don't have the right."

Naglakad ako paalis.

Hindi ko pinagsisihan ang sinabi ko. I'm right to say it in her face. Noong maayos pa ang lahat pinupuntahan niya talaga ang mga nagkakagusto kay Yves para awayin o pahiyain. Hindi na tama. At hindi ko man lang siya minsan sinasaway.

"Wait." natigil ako sa paglalakad sa pagtawag ni Winona.

"Ingat ka kay Kuya Yves. He might tame you and your business." paalala niya na may mapaglarong tono.

I pursed my lips. Pati ba naman kapatid niya sisiraan niya? Yves has no evil agendas. At alam kung kaswal lang ang pagdedeliver niya sa amin.

Napabaling ako sa kanila. Leticia is still in awe. Winona is smirking and sending me fear.

What if totoo ang sinasabi niya? Pero ano naman ang makukuha niya sa pagdedeliver ng materyales sa amin? It will just boost their sales. Nothing more!

"T-thank you. Hindi naman siguro ganoon ang kapatid mo." ramdam ko ang pag-iiba ng timpla ko. Nag-iba ang emosiyon niya.

I went straight to the cafeteria alone. Nag-order narin ako ng pagkain. Natitigilan nalang ako minsan sa mga pinag-iisip ko patungkol sa sinabi ni Winona.

She's her sibling. Kaya kinakabahan ako sa banta niya.

Napabuntong hininga ako sa inakto. Am I too harsh a while ago with my words?

Nagulat ako nang biglaang sumulpot si Piettro sa harapan ko at naupo. Nakangisi siya. At may dala ring order.

"Gulat ka ata sa kagwapuhan ko."

I chuckled at his thoughts.

"Mag-isa kalang?" nang binalingan niya ang kabilang upuan ay nakita niya sina Winona at Leticia.

"Really? They are now friends?"

Tumango ako.

"Are you okay?"

"Tanggap ko naman ngayon. Leticia is just a temporary figure. Mas mabuting maaga kung nalaman ang ugali niya." he looked at me with pity.

"Huwag mo akong kaawaan. I'm actually happy. Dahil alam kung nakawala ako sa isang taong ganon." ani ko. At ngumiti sa kaniya. Kumain ako. Nanatili ang titig niya sa akin. It felt awkward.

"I can be a friend you know." sabi niya. Napaangat ang tingin ko sa kaniya.

"I think you're an ideal friend, Piettro. You're a friend of everybody."

The word friend was super redundant. Ngumisi siya sa akin ng kakaiba.

"Yeah..only a friend." napahinto ako sa tono ng pagsasalita niya. Nakatingin siya sa akin.

"Bakit?" awkward kung sabi.

"Wala. So, kaibigan mo na ako?"

Tumango ako ng walang pag-aalinlangan. I also tapped his shoulder. Pero biglaan siyang napa-aray. Kaya naman kaagaran kung kinuha dahil sa takot.

"N-napano?"

"Just a cramps kanina."

Kasabay ng paghawak ko ulit sa shoulder niya ay ang pagdaan ni Yves sa harapan namin.

Our eyes immediately converge. Natigilan ako at mas nasentro ang mata ko sa kaniya na ngayo'y naglalakad papunta sa unahang table malapit sa'kin. 

There is something on his aura today. Kapansin-pansin din na nagpagupit siya ng usong gupit. It really suits him. Mukha siyang prinsipe sa isang kaharian.

Kaagad na nakita ko ang hindi maipintang mukha ni Leticia. Winona smirked.

"Yves, pare." Piettro waves at him. Ngayon ay seryoso na ang mukha niya.

Yves just smirked. At nagtungo sa direksiyon namin ni Piettro.

Tumambad ang bulto ni Yves sa harapan ko. Nakakapanibago ang gupit niya at ang pagiging mayabang ng itsura niya.

"Dude bagay sa iyo ang gupit mo. Right, Pastel?" binalingan ako ni Piettro. Napangisi si Yves sa akin.

"O-Oo.." I stammered. My heart is really hammering.

"Siguro, gusto mong magpa-impress sa isang babae. Who's the girl?"

"Hindi ko na kailangang magpa-impress. I think she's really impressed with me from the start." makahulugang sabi niya.

The audacity of this man! Sino kaya ang tinutukoy niya?

Natawa si Piettro. Napilitan din akong pumeke ng tawa.

He just chuckled. Nahagip niya ako ng tingin.

"Gusto ko siya makilala." si Piettro.

"Bakit?" takang tanong ni Yves.

"Tatanungin ko kung bakit ka niya nagustuhan." biglang nag-iba ang ekspresiyon ni Yves.

Napaisip ako sa sinabi ni Piettro. Napababa ako ng tingin. Bakit ko nga ba siya nagustuhan? Maybe he's attitude? Noong una palang alam kung medyo sablay siya sa ugali pero ang ugaling iyon ang nagpapastand out sa kaniya at medyo babaero din.

"B-bakit? Hindi ba ako kagusto-gusto?" naiinis na sabi ni Yves. Natawa ulit si Piettro. Napaangat ako ng tingin.

"Bakit parang galit ka, dude?" si Piettro na may panunukso sa tono.

Hindi nakasagot si Yves at napaawang ang bibig. Napaiwas siya ng tingin. At bumalik ulit sa dakilang mayabang na ekspresiyon niya.

"Why would I?" si Yves. I just chuckled at his overflowing confidence.

Nanatili si Yves sa harapan ni Piettro.

Napahawak si Piettro sa balikat niya. Siguro iniinda niya ang sakit ng muscle cramps niya.

Binalingan ako ni Piettro nang nakangiti. May gusto siyang sabihin pero tinikom niya ang bibig niya.

Nagulat ako ng may biglaang may sumaboy sa aking likod na pagkain. Sa sobrang bilis ng pangyayari ay kumalat sa likod ko ang pagkaing dala-dala ni Winona.

Hindi ko namalayang nasa likod ko na pala silang dalawa. At mas hindi ako makapaniwala ay may ngisi sa mukha nina Leticia at Winona nang makitang natigilan ako sa nangyari.

Hindi ako nakapagsalita. Si Piettro ay kaagad na napadalo sa akin para punasan ang nagkalat na pagkain sa uniform ko.

"What the hell Winona!" galit na singhal ni Yves. Nasa harapan na ngayon siya ni Winona. Tinanaw niya muna ang sitwasiyon ko bago hinarap ang kapatid niya.

Humalukipkip si Winona. "It was an accident, kuya."

Napababa ako ng tingin. Amoy na amoy ko ang pagkain sa likod ko. At nanunoot narin sa balat ko ang basa.

"It's not an accident. You did it intentionally."

Why is he defending me? Baka magkasiraan pa sila ng kapatid niya.

"Pinagduduhan mo ba ako Kuya? I'm saying the truth." kahit hindi ako nakatingin alam kung nakataas ang kilay nilang dalawa ni Leticia.

"Your immature truths. Kelan kapa naging ganiyan ah?" galit na sabi ni Yves.

Pinunasan ni Piettro ang damit ko. Napabaling ako sa kaniya na ngayon ay seryosong nakatingin sa'kin. He just smiled weakly at me. Do I really looked pitiful?

"K-kuya..I-Im not lying."

"Y-yves, it was an accident. Believe her." si Winona.

I could really feel the embarassment. Alam kung maraming nakatingin ngayon sa direksiyon namin. At mas lalo lang pinapalaki nila dahil sa pag-aaway nila.

"Shut up. You're not my sister. I'm not talking to you."

"Dude, kalma kalang." si Piettro. Hindi ko na nakayanan kaya napatayo ako. Gusto ko ng umalis at palampasin nalang ito.

"Tama na. Aksidente lang siguro." I pursed my lips. Hindi makapaniwalang napatingin sa akin si Yves. Piettro even cursed to what I just said.

Nilapitan ako ni Yves at hinila ang kamay ko. Dumapo ang tingin ng lahat sa ginawa niya. Pati ako ay nagulat din.

"A-Ah, Yves." iyon lamang ang nasabi ko. Napaiwas ako ng tingin dahil sa seryosong mukha niya. Si Piettro sa gilid ay literal na umawang din ang labi.

"Kuya, what are you doing?" Winona exclaimed with exaggeration.

Hindi siya pinansin ni Yves. My knees were trembling. The way he held my hands made me melt. Para akong hinahawakan ng maraming tao dahil sa ginawa niya.

Hinila niya ako ng marahasan paalis doon. I was really in a state of suffocation and shock. Ano ba ang naisip niya bakit hinihila niya ako ngayon? I don't even remember a reason to make this scene.

Natapon lamang ako ng pagkain. I could eventually wipe and clean the dirt afterwards. At hindi na kailangang gawin niya pa ito.

Malakas ang puwersa niya. Nagpumiglas ako. And I even cursed his name. Pero para wala siyang narinig sa mga pinagsasabi ko.

Pinabigat ko ang katawan ko para mahinto siya paghihila sa akin. Luckily, he stopped. Binalingan niya ako ng tingin.

Napahinto kami malapit sa field. Medyo kaunti ang tao at mukhang pauwi ang iba.

"Ano bang ginagawa mo?" may halong inis na sambit ko.

Mariing tinitigan niya ako at sinusuri. I cleared my throat because of the intense stares he's giving to me.

"Nothing..I was.. helping--" napako ako sa posisyon ko sa sinabi niya.

"W-why? I can wipe the stain and forgive your sister. Hindi mo na kailangang gawin pa ito."

He swallowed hard.

"That's my sister's fault... and.. you can change now." he keeps on ignoring my question.

Napasapo siya ng ulo, na parang nahihirapan sa mga sinasabi.

"I'll drive you..and..we will proceed at the site after that." sabi niya at nauna siyang maglakad.

Kinagat ko ang labi ko. "S-salamat."

Kaunti nalang talaga..Parang nasa bangin na ako...

What should I react? Na espesiyal ako? Hell, no! Baka gusto niyo lang talagang linisin ang kalat ng kapatid niya. And there's nothing more!

Naguguluhan ako kung sasama ba ako sa kaniya o mag-isa na lamang akong uuwi para makabihis. But he seems serious with his words.

Tinanaw ko siya sa kalayuan na ngayon ay binubuksan ang kotse niya. Nagtungo ako kinaroroonan niya.

Pinagbuksan niya ako ng pinto. Ang mata niya ay nakatutok lamang sa akin. Nang makapasok ako ay pinilit ko ang sarili kung maging tahimik.

I can smell his manly scent inside. But the food in my shirt contrast his scent. Medyo giniginaw din ako dahil basa ang likod ko. Hindi ko rin dinikit ang likod ko sa back rest ng upuan baka madumihan.

"Here. Take this." iminuwestra niya ang isang jacket. At mukhang mamahalin.

"Baka madumihan."  nahihiyang sambit ko.

He just chuckled. "Wear it. I don't mind." he said with finality.

"Sure ka?"

He nodded. I shyly smiled. At sinuot ang jacket. Napakaganda sa katawan ang amoy at lambot ng jacket.

Naging tahimik ulit. Sinentro ko ang tingin sa kalsada. Pasimpleng napapasulyap ako sa kaniya na ngayo'y nagmamaneho.

The last thing I checked, wala siyang car noong nasa sementeryo kami ng Balasan.

"I'm sorry in behalf of my sister." si Yves nang namataan panay na pagtitig ko sa kaniya.

"B-baka aksidente lang naman talaga."

He checked the road first before shifting his gaze at me.

"No, she did it intentionally. I saw it." natahimik ako. Ano ba ang kasalanan ko?

"Why are you like that?" naguguluhang sabi niya.

"H-Huh?"

"You're so dumb. Ni hindi mo kayang lumaban." binalik niya na ang tingin sa unahan. I'm out of words. Pero sumagot parin naman ako.

"I don't want to complicate things. Alam kung galit sina Winona at Leticia sa akin."

"Because Winona likes Piettro a lot. You should distance yourself at him." literal na nanlaki ang mata ko. What?

"A-ano?"

Kaya ba ganoon na lang siya magreact? Aware ba si Piettro?

"Tss."

"Hindi ko naman gusto si Piettro eh." I defended myself.

"Then who?" tinikom ko ang bibig ko sa tanong niya. I felt my tongue was stucked inside my mouth.

Ngumuso siya. At parang nasisiyahan.

Dinala niya ako sa isang department store. Binilhan niya ako ng damit at pambihis narin. Isang pair ng branded t-shirt, fitted jeans at sapatos. Gusto ko sanang ako nalang ang magbayad pero inunahan niya na ako.

"Babayaran ko nalang bukas." tukoy sa ginasta niyang pera. Napatingin na lamang ako sa mga damit na binili niya. Doon ko na napiling magbihis para less hassle.

"Don't mind it." sabi niya.

He even bought a food for me, which made me very shy at his kindness. Nahihiya na talaga ako sa mga pinanggagawa niya.

I don't have a choice but to nod. Maybe, I can give him something in exchange for this.

Marami siyang nakatawagan kanina. At hula ko'y mga delivery trucks nila iyon para sa mamayang delivery namin.

Palagian ulit akong napapasulyap sa kaniya. Wala naman kasi akong maaring gawin.  I keep on adoring his strong features. At kapag nahahagip niya ako ng tingin ay pasimple akong napapaiwas ng titig.

"The delivery will cost 100,000 for today. On the other day, expect that the prices will get higher. But don't worry I'm giving huge discounts on you."

Napatango ako. Earlier, daddy handed me the cheques for the payment. I just need to prepare a liquidation for the expenses.

"Ano ba ang idedeliver niyo ngayon?" kuryoso kung tanong. I didn't have the needed materials for this week. Kaya naman wala akong alam kung anong mga materyales ang idedeliver nila.

"Cement, steels, nails and etc. And the other orders are to be followed." 

I nodded at him. Maybe, I should note this. Does it mean there will be more encounters with him?

Papasok na kami sa site. Nang namataan kami ng mga construction workers ay napatigil sa mga ginagawa nila at napahilera. 

Sa likod namin ay nakaparada na ang mga delivery trucks ng HGC. At mukhang naghihintay na para kay Yves.

Bumaba kami kaagad. Unang nadatnan ko si Roel na nakangiti sa akin. Yves immediately blocked my sight.

"You should check the materials. Para masuri mo ang quality ng materials."

Napatango ako sa kaniya.

"Ma'am Pastel." Roel's voice popped up out of the blue. Kaagad na nagkantiyawan ang mga kasamahan niya.

Napatingin narin si Yves sa kaniya. Tinanguan niya si Yves bago pinagtuunan ako ng pansin.

"Kailangan niyo po ba ng assistant? Puwedi po ako." sa sobrang lawak ng ngiti niya ay hindi ko ata maabot ang kasiyahan niya.

I think there's no need for to me assist by him. Kayang-kaya ko na ito.

"She doesn't need it. He needs workers to finish the job." Yves spoke.

Nawala ng parang bula ang ngiti niya sa sinabi ni Yves.

"Si Ma'am Pastel po ang tinatanong ko."

I shifted my gaze at Yves. He seems annoyed with Roel's answer.

"I think Yves is right. I can handle this. But thanks for the offer Roel." ngumiti ako at tumango.

"Okay lang ma'am. Pwedi niyo po akong gawing alipin mo habang buhay rito." mas umingay ang mga kasamahan niya. Nakaramdam ako ng hiya.

Napangisi ako ng pilit. I know I shouldn't take his joke seriously. Natural na siguro sa kaniya ang pagiging ganiyan.  Bumalik narin naman sila sa kani-kanilang trabaho. Nauna si Yves na sa paglalakad.

Hmmp. Suplado talaga.

Nag-umpisa na kami sa pagcheck ng mga materyales. It was frustrating to check the materials without further knowledge about the quality and its brand. Ang ginawa ko na lamang ay naghihingi ako ng mga payo sa iilang construction workers. And it somehow help.

Sandamakmak na materyales ang ipinababa ng mga kargador ng HGC.

Yves is just boldly standing in the side with folders in his hand. Kitang-kita ko kung papaano niya gawing madali ang lahat. He orchestrated the over all scheme.

Pero kanina ko pa napapansin na badtrip si Yves. He's temper isn't that good. May napapagalitan din siyang kargador.

"Faster..." nanlaki ang mata ko sinabi ni Yves. Iba ang naiisip ko sa sinabi niya. Pagkatapos niyang sabihin iyon ay napabaling siya sa akin, naguguluhan kung bakit iyon ang eskpresiyon ko.

I shifted my gaze to the materials. I just keep myself busy checking the materials. Hinimas ko pa ng kaunti kung matibay ba o hindi.

Ilang segundo pa ay naramdaman ko ang presensiya ni Yves sa gilid ko.

"How's the materials?" nilingon ko siya at napatigil sa ginagawa ko.

"Saan ba ang manufacture place nitong mga materyales ninyo?"

"Marikina Branch." napatango ako.

"I've noticed that there are some rust on it. Maybe it can affect the quality?"

"It's really normal to see some rust on the steels and other materials. But don't worry we will replace it later. It's just that some stocks were mixed to the old ones in our storage department or maybe on the shipping delivery. But I'm assuring you that it's a quality materials."

"I'm just curious if you'll replace all those materials with rust. I mean..it can be your loss."

He shook his head. "We are valuing customers' satisfaction. So, it's our main responsibility to cater your demands and needs."

Yeah, I'm satisfied with you. Napangisi ako. Napangunot noo naman siya.

"Wait, I will check this portion. Hindi ko pa nacheck. Only a few have rust and the rest are in good state and quality."

He nodded. Ngumuso narin siya ng kaunti. 

Hinimas ko ulit. At medyo nadumihan ang kamay ko.

"Uhh.." nahihirapan kung sambit nang nalagyan din ng alikabok. Ano bang pumasok sa kokote ko bakit hindi ako nagsuot ng gloves at bota?

Pinagpagan ko ang kamay ko dahil nalagyan ng alikabok ng steel. Kaso ang alikabok ay napunta sa damit ko. May nilahad siyang panyo sa harapan ko. Pero hindi ko makuha ang panyo dahil may natirang alikabok sa kamay ko. Kung kaya kinuha niya ang kamay ko at nilinisan ito.

Napatingin ako sa ginawa niya. At parang nabulunan ng semento at hollow blocks. Nakatuon ang tingin niya sa kamay ko.  Ramdam ko ang panginginig ng kamay ko sa haplos ng kamay niya.

Kaagad na binawi ko ang kamay ko sa kaniya. Bahagyang nagulat siya at napakunot noo.

"A-ako na. I can handle it." mahinang sambit ko.

Napakagat labi siya. At napatango.

"O-okay." nilahad niya sa akin ang panyo at kaagad ko naman kinuha.

I let out a heavy sigh when he went to his original position. Pinagmasdan ko ng maigi ang kamay na pinunasan niya. Parang sobrang linis sa paningin ko.

Marami pa ang chineck ko. Pero medyo mahirap icheck ang iilan dahil naroon pa sa may putikan at medyo basang bahagi ng lupa ang pinaglagyan. Mamaya pa ata ilalagay sa tuyong bahagi at mas maayos na lugar.

But I was really eager to check it. Kaya naman nagtungo ako doon. Unang apak ko palang ay nadumihan ang sapatos ko. Napamura ako sa isip ko. I think this is a bad decision.

Nilibot ko ang tingin ko at mukhang walang tao. Nasaan sila? Ayaw ko namang sumigaw dito. Kung kaya sinikap kung makaalis doon.

Naramdaman ko na lamang ang haplos ng kamay sa baywang ko. It sent electricity in my insides. Gusto kung tingnan kung sino. I'm sure this is Yves! Naiisip ko pa lang na hinahawakan niya ako at tinulungan sa sitwasiyon ko ay gusto ko nalang mastuck sa putikang bahaging ito.

Nag-init bigla ang mukha ko.

Pero nakita ko ang medyo maduming kuko at may putik na kamay ang nakahawak sa baywang ko. Nanlumo ako pero hindi ako nagreklamo.

Nang naaninag ko ang itsura niya ay nawala ang kulay ko. It was Roel. Pero kaagad na lumihis ang titig ko sa likod niya. Yves is standing behind him with a stoic face. He's throwing misleading stares at me.

"Okay kalang ma'am?" nag-aalalang sabi ni Roel.

I nodded. "Oo. Salamat Roel." Parang nawalan ako ng hangin at naging blangko.

Kasalukuyang, naglalakad ngayon si Yves papunta saming posisyon. Pinatabi niya sa gilid si Roel. Napatalon si Roel sa biglaang pagsulpot ni Yves sa likod niya.

"You're needed in the working site, boy! Your job is to construct the building not to flirt with her." maangas na sabi ni Yves. Inalalayan ako ni Yves.

Bahagyang nasaktan si Roel sa sinabi ni Yves.

"Sino kaba tiyong? Kung makasalita ka ahh. Isa ka lang namang delivery boy." naiinis na sabi ni Roel.

Hinarap siya ni Yves. Nakaside view silang dalawa.

Yves smirked. Si Roel naman ay halata na medyo pikon na at gustong gawaran ng suntok ang guwapong mukha ni Yves.

"Tama na nga yan." namomroblema kung sabi. Magkakilala ba sila? Parang matagal na silang may alitang dalawa.

"Sorry ma'am. Alis na po ako. Pakisabi sa delivery boy niyo na porket may itsura siya ay siya pa ang magyayabang rito.Tumutulong lang naman ako." umalis si Roel kalaunan. Hindi pa ata alam ni Roel ang tungkol kay Yves.

Yves gritted his teeth. Bahala ka sa buhay mo. Sobrang yabang niya talaga.

Napatingin ako sa putikang jeans at sapatos ko. Sobrang dumi. Bago pa naman ito.

"I can't believe you have construction worker that has thick face. Tss." gigil niyang sabi at hinarap ako. Napataas ang kilay ko.

He crossed his hand on his chest. At kita sa ekspresiyon niya ang irritasyon. Ano bang nasa isip niya bakit sobrang hilig niyang maghanap ng gulo at away?

"But I can't believe that you're more than just a thick face and arrogant. Pinatulan mo pa talaga ang isang trabahador." singhal ko at umalis na sa harapan niya.