Serenade
I spaced out and got preoccupied with Dad’s sentiment last night. Kahit anong pagwaglit ko ay pilit na binabagabag ako. What’s really giving hard time is that I don’t have a friend right now whom I can share my thoughts. Noon si Leticia ang pinagsasabihan ko pero ngayon sobrang hirap pala talaga.
Umaga na nang nakatanggap ako ng reply kay Yves. Nakatulog siya at alam ko namang pagod siya dahil may nag-offer sa kanila ng isang collaboration project.
We are currently at school. Sinamahan niya ako sa lockers room para kuhanin ang iilang books at gamit ko. The semester has already ended. All tests and defense are done too. Narito nalang talaga kami para mag-comply at i-settle ang mga iilang payments and projects.
“I have a business collaboration with Lamiernoz Group of Companies. Maybe, I’ll be busy in the coming days and we are also planning to have extend in Baguio.”
I w
Days came so fast like a whirlwind. Isinama ako ni Yves sa isang extended party. It is in celebration for the successful collaborative project between HGC and LHI. Tumabo kaagad ang sales ng bagong release na produkto nila. Laman din ng balita ang project na iyon."Patapos na ang building niyo and it's set to open weeks from now. Pero hindi parin maoopen dahil tuloy-tuloy ang ulan sa probinsiya. But aren't you excited?" ani niya habang nagmamaneho."Kinakabahan baka kasi hindi ako effective."Napahinga siya ng malalim. "Hindi sukatan ang pagiging epektibo ng isang tao sa ilang weeks or araw palang. Normal lang naman na kabahan. Nasa tabi mo ako." nilagay niya ang kamay niya sa namamahinga kong kamay."Malaking pera rin kasi ang nakataya. Kaya natatakot ako--" he cuts me off by a kiss.Natigil ang pagsasalita ko. He kissed me passionately while driving. His hands went to my waist while the other hand is maneuvering the wheel. Kaagad na
PainHindi na tumila ang iyak ko. Wala ng luha ang lumalabas sa mata ko at ramdam ko ang hapdi.Napadukmo ako sa table ko. Kahit papaano ay kumalma ako pagkatapos ng tawag ni Yves. Bakas parin sa akin ang pagkahiya at pagkamuhi.Why did you this to me Yves? Hindi ko kayang maatim na isipin na dinaya niya ako. He played me. He make used of me as a tool to dissolve our business.Parang bumalik ang ibinibaon kong trauma. Mas malala. Mas masakit at nakakabaliw.Napasilip ako sa binta ng bahay namin. Maggagabi na pero umiilaw ang kabuuan ng bahay dahil sa flash ng camera at mga ilaw ng sasaksiyan ng media. Maraming mga press sa labas ng bahay at hinihingi ang side ng pamilya namin.Sina Daddy ay naroon na sa presinto para linisin ang pangalan namin. The investigation is still on going but there are already possible cause of it. Ang mga foundation ang nakitaan ng
InitiationI did a lot of adjustments. Ibang-iba ang naging lakad ng pamumuhay ko sa Manila. Mabuti na lamang nariyan sina Janina at Kuya Quevin para tulungan ako. Sila ang naging sandalan ko sa mga oras na iyon. Gabi gabi ay nag-aala sa parents ko.Kasalukuyang, kumakain kami sa hapag nina Tita. They were all staring at me like a crystal glass. I become conscious with myself."Uh-h, iha. With all due respect ah? Ano ang plano mo ngayong pasukan? Mukha kasing matatagalan kang makabalik sa probinsya. And you know..you need to go on with your life.."Hindi ko alam ang isasagot ko. Biglang nagsalita si Janina."She can study on my current school." nginitian niya ako. Sinaway siya ni Tita at kaagad na humalukipkip sa gilid."Let her decide for herself. Huwag mong pangunahan. Malay natin baka may plano siya..--""I agree with Janina,
KickKinausap ako ng nurse at tinanong ako kung ano ba nangyari sa akin. Mayroong kurtina na nakaharang sa entrance kaya hindi ko alam kung nandiyan pa si Yves at Kuya Quevin. The nurse said that Kuya Quevin needs to attend a class. Ibinilin niya na lamang ako sa nurse para bantayan at makapagpahinga ako.Tinanong niya rin ako kung may ano nararamdam ko. Ramdam ko parin ang sakit ng paa ko sa kakatakbo. Pero medyo okay na ang paghinga ko.In-explain ko rin sa kaniya ang nangyari at mukha rin naman naiintidihan niya ng kaunti ang sinabi ko. But I modified some information to make my self credible."You mean you saw something creepy? Kaya ka tumakbo nang ganoon kalayo na distansiya?" pag-uulit ng nurse sa sinabi ko. I nod at her."Yes, nurse. May phobia po kasi ako sa mga gagamba. Kaya natakot at ako tumakbo ng matulin." kumunot noo siya na parang hindi niya nakukuha ang sinasabi
SkirtingNaging mailap ako sa mga tao dahil sa nangyari sa field. Si Yves ay hindi ko narin nakita pa. Na nagbigay sa akin ng maayos na araw palagi. There are times that I feel like my classmates are throwing daggers at me. Mabuti na lamang ay nariyan sina Rihanna at Segundina."Kailan ba ang deadline ng painting na yan?" frustration is painted in Rihanna's face. Kanina niya pa sinasabing hate niya ang mga ganiyang project."Next week. Kahit panget ay papasahan ko nalang." si Segundina."Ikaw Pastel? Balita namin na artist ka raw?"Tumango ako. "Gusto niyong magpagawa?" suhestiyon ko.Kaagad na umangal silang dalawa."Nako, huwag na. Talent mo yan kaya dapat ibuhos mo sa sarili. Kaya naman naming gumawa sa sarili namin."Pero dapat ko ring ishare--""No Pastel. That's your edge to us. I mean maybe it's not a competition for you but others vie for the recognition that they don't really deserve. Puwedi mo naman ka
End"It's not yet the good time to talk with it." pinal na sabi niya. Sumentro ang tingin niya sa unahan. His eyes is sad and seems longing for something.After the defeaning silence, he fastens my seatbelt. Napadikit ako sa upuan. Nanuot ang amoy ni Yves sa ilong ko. Maingat niyang inayos ang seatbelt. Bahagyang napadampi ang damit niya sa ilong ko.Pasimple akong umakto na walang pakialam. Pero sa loob loob ko ay naghuhuramentado ang puso ko. The same feeling felt when I am younger. Still reckless and too care free. Not yet mature and vulnerable.Nang natapos niya ay nakahinga ako ng maluwag. Again and again, there is silence. I am bit shocked with his long time sentiments. Parang nasapol ako sa mga sinabi niya. Even if he had defended the cases with its firm evidences that the incident was a product of soil identification lapses. It had even reached to the point that he sued the soil experts of our company. But here I am, still, not belie
NominationUmayos ako sa pag-upo. Mula nong nangyari iyong sa cafeteria ay ramdam ko ang mga kakaibang tingin ng mga classmates ko.Pain is still felt. Preska parin ang nangyari sa memorya ko. There were times that I cried hard. Mabuti nalang nariyan si Janina. She shared her sentiments and it somehow lessen my sadness."Sino ang gumawa nito?" napabalik ako sa ulirat nang nagtanong ang professor namin. Inilahad niya ang painting na ginawa ko. At mukhang nakalimutan kong lagyan ng pangalan.Wala ni isang nagtaas ng kamay. Kaagad na napalingon silang lahat nang nagtaas ako ng kamay."There you are Syjuco. Anggaling mo. This is what I am looking for. An art that is full of emotions. Stand up." nahihiya akong tumayo. Pumalakpak ang iba kong kaklase."What is your explanation for this?" natigilan ako. I worked with it amidst the times when Yves told me that he will not bug me anymore. And that's just a reflection of what I
Dance"Magkukulong ka nalang ba diyan sa kwarto mo? Weekends ngayon oh. Let's hang out." napapikit ako ng mata sa panggagambala ni Janina. It's already late and here she is bugging me to go to a bar."Gabi na. Pwedi namang maghang-out dito sa bahay."Umirap siya. At naiinis na tiningnan ako."Are you serious? Dito tayo maghahang out?"Tumango ako para matigil siya sa pagpipilit sa akin.Naupo siya sa tabi ko. At tiningnan ako ng maigi. She even held my chin and move it to the other side."You haven't moved on yet. Kaya ayaw mong maghang-out. Do you think it will make you move on faster if you'll do this to yourself?"I don't need to hang out to ease my feelings. Moving on is when you came to realize your value and worth. That love has two sides - the dark and vibrant colors which are evident in the system. But I don't know, I don't take my situation as a break up, it was a torch for me that enlightened mys
Colors Nagising ako sa malamig na pagbuga ng hangin galing sa maalong dagat. Kagabi ay nagkuwentuhan kami sa kung ano ano mang bagay. And we forgot to go to our room. Nakatulog kami sa tent namin katapat ang dagat. Niligon ko si Yves sa tabi ko. He was peacefully sleeping in a handsome way. May mga kaunting buhangin sa mukha niya kaya kinuha ko. I can't believe I was blessed by his genes. Lucky for our child to have a handsome but arrogant father. Nagising din naman siya kalaunan. We enjoyed our day eating and doing things we never done before. We went to ancient caves, huge rainforest and stepped foot on the promising falls. "Kumain kana muna. You need to be healthy." "Andami ko nang nakain." "That's better." "Baka naman masobrahan ako." He smirked. "You think?" Tumango ako. He just chuckled. "Don't worry. I just want the best for you." Panay ang bigay niya sa akin ng samu't sa
RestNapabalikwas ako nang nagising ako na bumulagta ang puting kisame sa itaas ng ceiling. Kinilabutan ako at baka kung ano ang nangyari sa anak ko.Kaagad na dinaluhan ako ni Yves at sakto ring papasok sina Mommy at Daddy sa loob ng hospital room. Kitang kita ko ang pag-aalalang nakapinta sa mga mukha nila.Nakatulog ako? Bigla kaagad na bumalik at sumagi sa isip ko ang kawalang hiyaang ginawa ni Kuya Achim sa akin. It sent shivers to my spine. I felt my feet and hand trembled and became numb. Labis ang pagkamuhi ang naramdamam ko at kasabay nito ang pagpatak ng mga butil ng luhang may halong inis at paghihinagpis.The same Kuya Achim of my cruel past gave me strange nightmares...again. I felt dirty, continuously molested and hammered. It's still fresh. My body could feel and testfiy how a demon laid his hand on my skin and other parts of my body.Naramdaman ko ang paglakbay ng kamay ni Yves. Nagkatingin kami. I saw glint of vul
ShoutPagkatapos ng tagpo sa office nila ay panay ang tanong ni Yves tungkol sa ipinakuha kong durian sa staff niya. The rumors of the employees even escalated. Mabuti na lamang ay umalis din naman kami."Why do you want to eat it? Baka ikasama ng tiyan mo. You're not fond of it." napailing ako sa paulit-ulit niyang tanong. Kanina pa niya ako kinukulit tungkol dito. Kinuha ko ang durian dahil nahihiya naman ako na hindi kuhanin kasi parang binili niya pa sa merkado.Napatabon siya ng ilong dahil umaalingasaw ang amoy ng durian. Panay ang mura niya pero kapag binabalingan ko siya ay napapaayos siya."Gusto ko ngang i-try." ulit na sabi ko.He sighed violently. "It is a stinky food. Ang baho na ng kotse ko.""Gusto mo itapon ko nalang ba?" I narrowed my eyes at him."I-I didn't say that." depensa niya. It's true. The durian stinks very hard inside his car. Kahit na pinatay na ang aircon ay grabe parin ang baho."You can always te
Stinky True to his words, sinamahan ako ni Yves palabas. Napagpasiyahan ni Janina na lumarga kaya naiwan akong mag-isa.Pahamak! "Uh-h, I need to go. May pupuntahan pala ako." "Ano?" Ngumisi si Janina ng pilit. Nakamasid lamang si Yves sa amin. "May pupuntahan nga ako." sinamaan ko siya ng tingin. Alam kong nagsisinungaling lamang siya para makaalis. "Wala akong naalala na may pupuntahan ka." "Eh, basta! Bahala ka diyan." "Janina." huli na nang bigla siyang umalis ng walang pakundangan. Wala naman talaga akong kukunin sa kotse. It's just that gusto ko lang mawala ang inis ko. Tahimik siyang nakasunod sa tabi ko. Panay ang baling niya sa akin pero hindi ako nag-atubiling lumingon sa kaniya. Am I being reasonable right? I was exhausted. Naroon din ako sa punto na parang ambigat palagi ng katawan ko. I have experienced mood swings. And
Girl"What's with the face? Hindi ba kayo nag-usap ni Yves? Magkaaway kayo, no?" napalingon ako kay Janina.I hide my annoyance against Yves. Kakatext ko lang sa kaniya pero hindi man lang ako ni-replyan. Hindi ko pa sinabi sa kaniya na umuwi ako sa Estancia. I want to surprise him but I got irritated right now."I don't know why he's not entertaining me.." naiinis na sabi ko habang nakadungaw sa malaking establisyemento ng Honorario. Sa kabila ay ang site namin na ngayon ay pinatayuan namin ng bagong negosyo. It's now booming. The losses we have in the past have been slowly replaced by good trades of investments and other more."Pastel, he's a busy person. Ano kaba? Huwag ka magpastress! Masama iyan sa condition mo." napahalukipkip siya sa likod ko.Malaki ang naging improvement ng Estancia. There are signs of urban development. Mayroon na ring mga traffic lights and iilang billboards nakalagay sa payapang espasyo doon malapit sa piyer. It was sad
HomeMabuti na lang at natapos din iyon. Pagkatapos noon ay nagpasa lamang ako ng last requirements sa school.I am wearing a simple white flowing dress paired with stilleto. As of now, I don't feel anything. May part sa akin palagian na pagmomonitor at pinakikiramdaman ko ang sarili ko."Punta tayo sa private clinic maya maya." hindi ko masyadong napagtuunan ng pansin ang sinabi ni Janina. Yves only texted me once this morning. Not that I am being demanding but I need him right now. Pero kailangan ko pa muna ng strong confirmation. I won't disturb him for now. Baka nasa trabaho parin siya.Bukas na bukas aalis ako papuntang Estancia. I'll bring good news and blessing to him.Napangiti ako."Huh? Ano ulit iyon?"Binalingan ko si Janina na naiirita na."Sabi ko pupunta tayo sa clinic mamaya para makapagpa-check na tayo.""Okay Janina. Salamat talaga." humalukipkip siya."Tsee. Pero sigurado akong ang gwapo/maganda
ConfirmationI enjoyed that night. I guess.Pagkatapos ng gabing iyon, umuwi na kami sa Manila. Yves needs to attend to their operation in Estancia.Mabuti nalang tapos na ang second take report namin ni Fabio. It went well naman kasi pinaghandaan na namin. Requirements at iilang write ups nalang then I am free. Well for now, I need to finish my summer class nang sa gayon ay makabakasyon ako sa Estancia.Yves:Maybe, I can't text with you this day. May inauguration kasi kami and I need to spearhead. I love you.I smiled with his sweet gesture. I mean he doesn't need to make me aware every bit of his work. Naiintidihan ko naman na kailangan siya ng kompanya nila. And I support him with that. Kaya nakakataba ng puso na palagi kang nireremind sa mga ganitong bagay. It feels like you he can't function with my awareness.Magtitipa ako sana ng reply nang biglang sumama ang sistema ko. Kaagaran akong patakbong pumunta sa comfort room. I feel
Stars I wore a layered jacket and sweater. Ganoon din naman si Yves. Baguio's weather is really cold especially we are at its cold peak season. The cold is crawling into my body like wildfire. Napagpasiyahan naming kumain narin sa labas. We ate in a fine dining restaurant. Hindi kami masyadong nagtagal doon. "Mukhang sarado na ang mga tourist attractions." he said while we stopped at Mines View Park. Oo nga sirado. Binalingan niya ako. "You alright? You seem disappointed." I shook my head. "I'm not." "Okay. Let's try another spot here in the vicinity." I was really a bit disappointed. Pero siyempre hindi ko pinahalata. This is our last day. And haven't stroll around here. Hanggang condo lang talaga ako. Naglibot pa kami sa ibang tourist spot. May isang pinuntahan kami pero magsasara na sila. "Wala na po ba? I can pay for the overtime fee of this spot." My eyes widened. Ngumisi
Symptoms It was really hard to comprehend Yves' weird actions. It was as if he is hallucinating of something. He is also the one who cook for us and paid extra effort to always feed me. "If you are busy, I can cook for us. You don't need to do that." napahawak ako sa sentido. This past days I always experience dizziness. Maybe, because of the shift of environment here in Baguio and the cold temperature. Seryoso siyang nakatutok sa laptop niya bago binalingan ako. "I can do it. Just chill yourself. I'll do the cooking and all." Nagulat ako. I am really touched with his changes. Kung noon medyo arogante siya, now seeing him maturely grown makes me happy. "But I can cook. Ginagawa mo akong embalido rito." naiinis na sabi ko. Tinaasan niya ako ng kilay. His playful eyes darted at me with adoration. "You deserve to be worshipped." napapaos niyang sabi. Am I a God? Bigla ko tuloy kwinestiyon sarili ko. I rolled my eyes. "You