AKIRA POV.Wala sa sarili akong lumabas ng mall. Para akong nakalutang pagkatapos kong marinig ang sinabe ni KYLE. Naging blangko ang utak ko at paulit ulit tumatatak sa utak ko ang sinabe niya kanina.Kinuha ko kaagad ang phone ko at hinanap ang phone number ng dati kong abogado dito sa pilipinas. Nakalabas na ako tuluyan ng mall habang kasalukuyang kinokontak ang abogado ko."Pasensiya na Mrs. Montenegro kong hindi ko nasabe sau kaagad, nag usap kame ng asawa mo kasama si atty. Tuazon na maayos na ang inyong relasyon at hindi na kailangan ng annulment"Pumikit ako ng mariin pagkatapos kong marinig un ng tinanong ko siya tungkol sa annulment. Napahilot ako sa sintedo ko at hindi ko alam kong anong mararamdaman ko.Sunod sunod ang problema ko. Sa anak ko, kay kyle, sa kompanya at tungkol sa annulment lalong lalo na ung banta ni Kyle na gagamitin ang anak ko. Nakaramdam ako ng pangamba at natatakot akong makuha niya si Kylee sa akin.Sinalubong kaagad ako ni Zoe ng narating ko ang park
"It's ok. U may now leave" sabe ni KYLE sa sacretary nito. Naramdaman kong dahan dahan lumabas si Vivien ng marinig ko ang pagsara ng pintuan at tanging dalawa nalang kami ni KYLE ang natira.Kaagad akong lumapit sa mesa nito saka hinampas. Hindi naman malakas ang hampas ko. Galit akong napatingin sa kanya habang siya naman ay manghang nakatingin sa akin."WHAT DID U DO?" Sigaw ko kaagad. Tinaasan niya ako ng kilay saka ito dahan dahan tumayo. Kumuha ito ng alak at nag salin ito sa baso."What? What Did I do?" Inosenteng tanong nito dahilan para mas lalo akong makaramdaman ng galit. Lumapit pa ako sa kanya."D*MN U... TIGILAN MUNA KASE PLEASE!" nag mamakaawang sabe ko. Desperada din ako na tigilan kami ni KYLE kahit na hindi ako siguradong titigilan nga kame. Gusto ko nalang mamuhay ng payapa kasama ang anak ko."Comeback to me then at don lang ako titigil." Napapikit ako sa sinabe niya. Gusto kong umiyak sa frustration dahil sa pinag gagawa ni KYLE. Nakaka stress ang lalaking to. Nil
"D*MN MAN! GET A ROOM. SORRY MY BAD WRONG TIMING PAG PUNTA KO DITO.. NAKA SAKSI PA AKO NG AWAYAN DITO"Un na ata ang dahilan para bumalik ako sa wisyo. Si art pumasok. Nanatili akong naka upo sa kandungan ni KYLE. Siniksik ko ang ulo ko sa leeg ni KYLE dahil sa kahihiyan. Naramdaman kong kasing pula na ng kamatis ang pisngi ko."D*MN U ARTHURO" Malutong na mura ni KYLE kay ART na tumatawang lumalabas sa office. Kinagat ko ang ang pang ibabang labe ko. Namumula ang pisngi ko at halos hindi ako makatingin sa mata ni KYLE."COME ON CONTINUE DON'T MIND ME!" mas lalo akong napapikit dahil sa sigaw na un ni ART. Mas lalo akong nakaramdam ng hiya. Narinig kong humahalakhak si KYLE sa tenga ko. Dahan dahan akong tumayo kahit hinang hina ako. Inalayan niya akong tumayo at siya na mismo ang nag ayos ng damit kong nagusot dahil sa nangyare.Nanatili akong naka yuko habang inaayos niya ang damit ko. Pumikit ako ng mariin. Hindi ako maka tingin sa mata ni KYLE.D*MN IT!Anong ginawa ko? Muntik na
Umiling ako. Iling ako ng iling. Hindi pwede. Mali ang iniisip ko. Ayokong tanggapin. Ayokong tanggapin ang sabihin ni Mom. Ayokonh tanggapin kong ano man un."MOM!.SPILL IT? ANO BA?" Frustrated kong sabe. Sunod sunod na umagos ang luha ko. Hindi. Mali ang iniisip ko. Napa upo na ako. Bigla akong dinaluhan ni Anne at saka ung mga empleyado."N-na aksidente k-kame.....Si K-KYLEE........Ang a-apo ko ang g-grabe. Critical si K-KYLEE"NO!THIS IS NOT HAPPENING!Bigla akong napa upo dahil pang hihina ng tuhod ko. Nabitawan ko ang phone ko. Natulala ako. Hindi ko matanggap sa utak ko ang sinabe ni Mom. Ayoko. Hindi to totoo.Sunod sunod umagos ang luha ko. Kahit nanghihina ako at pilit kong pinalakas ang katawan ko para tumayo lang. Kaagad akong pumasok sa kotse ko at iniwan ang mga tao doon ng punong puno ng pag aalala sa mukha.Pagkarinig ko ng pangalan ng anak ko para akong nawalan ng lakas. Ang anak ko na aksidente at nag aagaw buhay. Nanlalabo ang paningin ko habang nag mamaneho. Sa or
AKIRA POV.Nanatiling naka yakap ako kay Dad habang nasa tabe namin ang nurse na kasalukuyang chinecheck ako. Patuloy sa pag agos ang luha ko na parang ulan. Walang katapusan. Hinahabul ko parin ang hininga. Nasa tabe ko rin si Mom hinihimas ang likod para kumalma ako pero hindi ko magawang kulmalma habang iniisip ang anak kong nasa loob nag aagaw buhay.Para akong pinapatay habang iniisip ang anak kong paniguradong nahihirapan. Para akong pinapatay habang iniisip ang anak kong nasasaktan. Halos hindi ko maisip kong anong nangyare sa loob ng sasakyan kong bakit siya pa ang napuruhan.Nahagip ng paningin ko si Zoe na karga karga si SKY habang natutulog sa balikat nito. Mas lalong umagos ang luha ko ng makita ko rin ang sugat ng anak sa braso nito. Sabay kaming napatingin sa operating room ng bumukas ito at lumabas galing sa loob ang lalaking doctor na naka mask at naka gloves.Kahit nanghihina ako ay humiwalay ako kay Dad at pilit lumapit sa doctor. Nasa tabe ko si Mommy nakaalalay sa
Sa puntong to wala na akong pakealam kong anong mangyare at ang tanging importante lang sa akin ngaun ay ang gumaling ang anak kong nag aagaw buhay na. Kaagad akong lumuhod sa harapan ni KYLE dahilan para mas silang magulat sa ginawa ko. Narinig ko singhap ni Tito saka ni Tita sa gilid.Nanginginig ang balikat ko dahil sa pag iyak. Tumingala ako sa mukha ni KYLE at tumambad sa akin ang gulat niyang mukha habang nakatingin sa akin na nakaluhod sa harapan niya."S-si K-KYLEE!! I need u... we need u. K-kailangan ka ng a-anak ko..... k-kailangan ka ng anak MO" sinabe ko un sa kanya habang nanginginig ang kamay kong inabut ang kamay niya. Yumuko ako at mas lalong umiyak sa harapan niya. Please kailangan ka ng anak ko. Kailangan ka ni KYLEE. nag aagaw buhay ang anak ko."WHAT HAPPEN? ANONG NANGYARE SA ANAK KO" narinig ko ang singhapan nina Tito dahil sa narinig mula kay KYLE. Seryoso si KYLE ng mag tanong siya sa akin. Naka luhod na ito katulad ko habang seryosong nakatingin sa akin."N-nas
Sigaw un ni Tita pero hindi ko napansin. Nanatili ang mata ko sa mag amang nagyakapan. Kaagad lumipad ang palad ko sa bibig ko. Sunod sunod umagos ang luha ko habang nakatingin sa dalawa.Nasasaktan ako habang nakatingin sa anak kong sunod sunod tumulo ang luha nito. Nakarinig naman ako ng singhut ng kong saan. Naninikip ang dibdib ko."I'm Sorry!" Rinig kong sinabe ni KYLE kay SKY habang umiiyak ito sa balikat niya.AKIRA POV.Nanginginig ang balikat ko habang nakatingin ngaun sa dalawang nagyayakapan parin. Tahimik parin ang lahat. Ni isa sa kanila walang nag salita at nanatili ang paningin ng lahat sa mag amang nag yayakapan parin."I'm sorry.... I'm.sorry" naririnig kong sinabe ni KYLE sa anak kong umiiyak. Mahigpit ang yakap nito. Nakakagulat ang lalaking to. Hindi ko iniexpect na matatanggap niyang meron kaming anak. Samantalang noon ayaw na ayaw niyang mag kaanak kami. Hindi ako makapaniwala na ganito ang reaction niya ngaun sa mga nalalaman niya.Napatingin ako sa taong kakara
Gusto ko sabihin sa kanya ang salitang yan pero naduduwag ako. Gustong gusto ko humingi ng tawad pero hindi ko magawa.Pinauwi ko sina mommy at daddy kahit ramdam kong papagalitan nila ako. Kami nalang ang natira dito. Sina rose at ung sinasabe ata ni Kylee na tito niya. Masakit parin ang braso ko pero hindi ko na ininda. Hinalikan ko ang noo ni sky. Matagal bago ko tinanggal ang labi ko doon.Kinabukasan nilipat si kylee ng kwarto. Pinalipat ko siya sa isang malaking kwarto dito sa hospital. Nilapag ko si sky sa soffa dito sa kwarto ni kylee sako ko pinagmasdan ang mukha niya. Para talagang ako nong bata pa ako. Hindi ko akalain na dalawa pala ang anak ko.Mas lalo akong na guilty tuwing sumasagi sa isip ko ang unang pag bubuntis ni akira? Paano niya nakaya to? Yong unang pag bubuntis niya. Yung unang lihi niya. Ung unang panganak niya. Yung unang araw niya bilang ama. Pinaiyak ba siya?D*MN IT!Sana andon ako. Sana andon sa lahat ng una. Sasamahan siya at kasama niyang palakihin ang