Pagdating ko sa bahay ay ibinagsak ko ang aking sarili sa sofa. Hindi maiwasang isipin na baka disappointed ang daddy ni AJ sa akin dahil hindi na ako nakahabol kanina sa usapan. Ang sabi pa naman niya ay mahalaga ang sasabihin niya kaya kailangan ay nandoon ako.
“Nakakahiya,” sabi ko sa aking sarili habang tinatanggal ko ang aking mga sapatos.
Hindi ko rin naman kagustuhan na masangkot ako sa aksidente. At mas lalong ayokong sabihin sa kanila ang tungkol doon lalo na’t hindi lang kung sino ang nakabanggaan ko.
Bakit naman kasi sa dinami-dami ng tao dito sa Pilipinas eh si Bernard pa talaga? Wala na po bang ibang option, Lord?
Humiga ako sa sofa at tumitig sa kisame. Hindi na rin ako nag abala pa na mag isip ng lulutuin at magluluto ng hapunan namin dah
Pinigilan ko ang kamay ni AJ. “Wait, someone’s knocking the door.” sabi ko.Akmang babangon ako ngunit pinigilan naman ako ni AJ at dinamba ako nito ng yakap. “Baka sa labas lang ‘yun ng bintana.” sabay halik sa aking pisngi.Ilang sandali lamang ay narinig ko na naman ang katok sa pintuan. This time, sure ako na sa pintuan iyon nanggagaling at hindi sa labas ng bintana.“I think it’s Sam.” sabi ko at pinahinto ko si AJ sa paghalik niya sa akin.“Tatawag naman si Sam kung siya ‘yun…–”Napahinto sa pagsasalita si AJ nang marinig namin ang boses ng anak ko sa labas ng kwarto."Mommy, I’m here
Kinabukasan, maagang umalis si AJ upang pumasok sa trabaho. Since siya na ngayon ang nag ha-handle ng restaurant ng daddy niya ay mas maaga na siya na pumasok kumpara noon.Hindi rin kami natuloy sa sinasabi ko na out of town namin ni AJ dahil sa conflict ng schedule niya. Marami raw siyang kailangan na asikasuhin at kausapin na tao. Pero pinangako niya na hahanap siya ng way para makapag bonding na kaming dalawa lang.“Sam, hurry up!” sigaw ko habang hinihintay ko si Sam sa loob ng sasakyan.“Coming, mom!”Pagsakay niya sa kotse ay hindi pa nakasuot ang sapatos nito. Bago ko pa mapaandar ang sasakyan ay inilagay ni Sam ang sapatos niya sa aking kandungan.“What do you want me to do with th
Anong ginagawa niya rito? Bakit dito pa? Hindi kaya alam niya ang nangyaring aksidente noong nakaraang araw? Nilaglag na naman ba ako ng Cesca na iyon kay Bernard? God! Hindi ko a po alam kung ano ang iisipin ko!“Hi,” bati niya sa akin, nakangiti ito at para bang wala kaming nakaraan.Bumilis ang tibok ng puso ko nang magtagpo ang aming mga mata. Hindi ako nakasagot kaagad dahil daig ko pa ang nai-starstruck ngayon.Hinawakan naman ni AJ ang aking kamay, samantalang si Sam ay abala sa paglalaro ng mga kubyertos. Ramdam din siguro ni AJ ang panginginig ng aking kamay kaya siguro biglang napakahigpit ang pagkakahawak niya sa akin.“Hey, Anton, ikaw na pala ang nagma-manage ng restaurant ng daddy mo.” sabi ni Bernard na hindi nawawala ang ngiti nito
Hanggang sa garahe ay sinusundan ko pa rin si AJ pero mukhang wala siyang balak na sagutin ako kung saan siya pupunta.“Ano ba, AJ?!” sigaw ko. “Ginagawa mo akong tanga rito!” at saka ko hinatak ang kanyang braso upang humarap siya sa akin."Bumalik ka na doon at patulugin si Sam." walang buhay niyang sagot sa akin sabay bawi ng kanyang braso.“Saan ka sabi pupunta?” pangungulit ko sa kanya."Anywhere." Then he paused for a second. "Basta, uuwi rin ako." he continued.Akmang sasakay na siya sa kanyang kotse ngunit napigilan ko ito dahil hinila ko ang kanyang polo.“Bakit mo ako binabastos ng ganito ngayon ha? Ano ba ang ikinagagalit
“Sabihin mo na, Jasmin.” ma-awtoridad kong sabi niya sa kanya.“Mukhang nag away kayo ha,” sabi niya sabay subo ng kanyang bacon. "Even so, unless you put anything in my pocket, I'm not going to tell you anything." pagpapatuloy niya.“Fine! Hintayin mo ako diyan.” sabi ko at mabilis na pumasok sa kwarto namin ni AJ upang kunin ang aking cellphone.Habang ako ay naglalakad pabalik sa kusina ay saka na ako nag transfer ng pera sa personal account ni Jasmin.“Happy?” sabi ko sa kanya at saka ko tinutok sa kanyang mukha ang screen ng aking cellphone.“Ayaaaan! Hindi na maze-zero balance ang account ko kapag ginamit ko. Sisihin mo na lang si mommy kung bakit nagpalabas ka ng pe
Kinuha ko ang aking cellphone sa ibabaw ng mini drawer namin sa tabi ng kama.“Why don’t you answer it?” irita niyang sabi sa akin at saka pa inagaw ang cellphone sa aking kamay.Napakunot ang noo niya nang makita niya na tanging itim na kulay lamang ang nasa aking screen. Hindi ang cellphone ko ang nag ri-ring dahil alam ko na pinatay ko iyon.“Maybe it’s your phone.” mahina kong sabi sa kanya.Napabalikwas naman siya ng upo nang mag sink in na sa kanya na may tumatawag sa kanyang cellphone. Lumabas siya ng aming kwarto upang sagutin ang tawag.Napabuntong hininga ako at saka na tinurn on ang aking cellphone. Wala pang ilang minuto nang buksan ko ito ay bigla namang may tumawag sa akin. Ti
Buong araw lamang akong nasa bahay; nagbabad sa panonood ng series. Sinubukan ko rin na tawagan si Cesca upang yayain siya na lumabas ngunit mukhang busy siya dahil hindi siya sumasagot sa tawag ko, oh baka naman dahil bago pa lang ang number ko kaya akala niya ay spam na naman.Tulad din ng sinabi ni AJ ay hindi ko na siya hinintay pa na makauwi at sinamahan na lamang ang aking anak sa kanyang kwarto.“Mommy, dito ka po mag sleep?” tanong sa akin ni Sam habang nakatingin siya sa TV."Kung hindi kaagad uuwi si daddy.” sagot ko sa kanya. “Gusto mo ba na dito ako matulog o gusto mo na maging independent sa pagtulog?” tanong ko rin.Umiling si Sam at saka niya ako sinagot. “No po, mommy, I'm going to sleep on my own na kasi 'yung friend k
Tingnan mo nga naman, ang bilis niya makauwi ngayon dahil alam niya na may kasalanan siya, samantalang kapag gusto niya ay napakarami niyang dahilan kapag hindi siya makauwi ng maaga.Hindi na ako lumingon pa at dire-diretso na akong pumahik dahil alam ko naman kung sino ang dumating.Sumunod naman siya sa aking paglalakad. “Hon,” tawag niya sa akin.Nanatili ako na nagbibingi-bingihan at dumiretso sa kwarto ni Sam. Akmang isasara ko na ang pinto kahit na hindi pa siya nakakapasok ngunit kaagad niya itong hinarangan ng kanyang braso.“Ouch!” daing niya kaya naman mabilis akong napalingon sa aking anak na nag react sa pag sigaw ni AJ.Hindi ko na inalam pa kung talaga ba na naipit ang lalaking ito
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s