Hinintay ko na sumagot sila, they are just looking at me. Hindi ko tuloy alam kung mukha akong tanga doon sa sinabi ko o baka hindi nila maintindihan ‘yung sinabi ko.
“I’m sorry, I know my ideas are a bit cliche…–”
Napatigil ako sa pagsasalita nang bigla silang pumalakpak. I was overwhelmed kaya hindi ako nakapag react kaagad.
“I like that idea! Hindi ‘yung puro na lang kung ano ang obvious na makikita sa isang produkto.” komento ng kliyente at saka pa napatayo. “I bet she is new.” dagdag pa niya at kaagad na tiningkop ang kanyang mga gamit.
“Yes, first day niya ngayon.” sagot naman ni Miss Eva.
“I see,” saka na isinabit ng kliyente ang bag niya sa kanyang balikat. “Start the new idea now, I want to hear your pitch tomor
“Bianca, wait!”“What?!” hindi ko napigilan na pagtaasan ng boses si AJ dahil hanggang ngayon ay binabalot pa rin ako ng emosyon ko.Nang mapansin ko na nagulat siya sa aking inasal ay kaagad akong humingi ng tawad sa kanya.“I-I’m sorry.” sabay hawi ng aking buhok sa mukha habang pinipigilan ko na tuluyang bumagsak ang aking emosyon.Lumapit naman siya sa akin para aluin ang aking likod.“He left,” sabi niya habang patuloy siya sa pag alo sa akin. “Are you sure you want him to go? Habang nandito ako, hahabulin ko siya para sa’yo.” he continued.Umiling na lamang ako at saka na siya tinalikuran upang makapasok
Bianca’s POV“As I was saying, we are gonna make a digital video and a 10 seconds promotional video for the upcoming launch of the sanitizer’s new flavor.” I said while flashing the storyboard on the white screen.“Okay, that’s it?” tanong naman ng kliyente.“Yes, ma’am. That is all for today’s pitching.” Then I ended my presentation with a smile.“Well, I guess it’s a wrap! I like everything, Eva.” komento niya at saka na tumayo mula sa kanyang upuan. “Start producing the materials, and let’s talk about the additional payment tomorrow as your bonus.” dagdag ng kliyente at saka na nakipag shake hands kay Miss Eva.Sabay-sabay kaming nag tinginan n
“I’m sorry natagalan,” sabi ni AJ na nag jo-jogged palapit sa akin. “Siningitan kasi ako sa parking kanina, medyo nagka-iringan dahil sa pwesto.” dagdag niya habang ang kanyang kamay ay nasa kanyang batok.Hanggang ngayon ay ramdam ko pa rin ang pagkabigla sa anunsyo sa akin ni Jasmin kanina. Hindi ko alam kung inaasar lang ako ng batang iyon o seryoso talaga siya. Sa itsura kasi niya ay parang tuwang-tuwa talaga siya.“Hello, Bianca?” Sabi ni AJ at saka niya iwinagayway ang kanyang kamay sa aking harapan. Madali naman na napukaw ang aking atensyon sa kanya. Tumayo siya sa aking harapan at itinapat ang mukha niya sa aking mukha sabay tanong ng, “What is wrong? Are you okay?”Kaagad naman akong tumango upang hindi na siya magtanong pa.
Nasa engagement party ako ngayon kasama si AJ at Miss Eva. Hindi ko maiwasang mangamba dahil makikita ko ang ex boyfriend ko na mae-engage sa iba, at sa half sister ko pa.“Sandali lang ha, may pupuntahan lang ako.” sabi ni AJ habang may hawak itong brown envelope.“Saan ka na naman ba pupunta? Mag start na ang program any moment.” si Miss Eva naman ay hinila niya ang braso ng kanyang anak upang pigilan ito sa pag alis.“Mabilis lang ‘to, mommy. This is very important.”Hindi na napigilan pa ni Miss Eva si AJ sa kanyang pag alis. Samantalang ako ay iginala ko na lamang ang aking mga mata sa paligid ko. Nagbabakasakali ako na may makita na kakilala bukod kay Miss Eva.“What
“Tell me what is going on.” sabi ko kay Bernard nang huminto kami sa isang gasolinahan.“I will explain everything pagdating natin sa pad ni mommy. Basta ang masasagot ko lang sa’yo ngayon ay oo buntis si Jasmin, pero hindi sa akin.” sagot niya at saka na muling pinaandar ang kanyang sasakyan.Kung inakala ni Bernard na siya ang ama kaya pumayag siya sa engagement party na ito, ibig sabihin ay may nangyari sa kanila.“Stop staring at me like that, Bianca.” sabi niya habang naka pokus pa rin sa daan.Paano naman ako hindi mag d-doubt sa lalaking ito, sa dami ng pangako na pinako niya sa akin ay parang nahihirapan na ako na paniwalaan siya. He can’t blame me, you can’t blame me.
Bianca’s POVIkinuwento ni Bernard ang lahat ng nangyari bukod sa kung sino ang ama ng batang dinadala ni Jasmin. Napapaisip tuloy ako na baka si AJ ang ama dahil sa mga kinikilos niya lately.Noong mga nakaraang linggo kasi bago ang engagement nina Jasmin at Bernard, although lumalabas kami pagkatapos ng trabaho ay naging busy naman sa labas si AJ kapag buhay ang araw. Minsan ay hindi rin alam ni Miss Eva kung saan nagtutungo ang anak niya, as in bigla na lang siyang missing in action sa office.“Do you believe me, Bianca?” tanong ni Bernard sa akin sabay haplos sa aking pisngi.I saw how fervid AJ was, sa palagay ko naman ay hindi niya rin basta basta ipagkakatiwala ang sasakyan niya kay Bernard.“How about AJ? Mabuti at
Isang buwan na ang lumipas at nagtatago pa rin kami ni Bernard sa rest house ng mommy niya. He cut all the connections in this house – the landline and even the electricity. Kaya tuwing gabi ay puro kapaan ang nagaganap. Kahit na may mga kandila kami na ilaw ay hindi naman iyon sapat para maaninag ang buong bahay. Ang tanging natira na lamang na linya sa bahay na ito ay linya ng tubig.Isang buwan na rin akong nakakulong dito sa bahay, madalas kong naiisip ang naiwanan kong trabaho sa Procedure. Hindi ko alam kung tatanggapin pa ako ni Miss Eva pagbalik ko sa Maynila. Isang buwan ba naman akong nag awol.Samantala, sa usapang pagkain naman ay tanging si Bernard lamang ang lumalabas para bumili. Isang buwan na rin kaming nabubuhay sa fast food dahil ayaw niya na mag grocery kami dahil naniniguro siya na walang makakakita sa amin.
“Congrats, bro.”Isa-isang bumati ang mga kaibigan ni Bernard.“I think, ‘congratulations’ is not the right term for Bianca, ‘no?” sabi ni Alfred at saka pa humarap sa kanyang mga kasamahan. Tila kumukuha ito ng simpatya mula sa kanila.Sabay sabay naman silang nag ngitian at saka tumango.“Good luck yata dapat.” si Reniel na parang hindi pa sigurado sa ibabati sa akin.Kasunod naman na gumatong sa pang aasar kay Bernard ay si Adrian. “No, no. For me, condolences might be the most appropriate one.”“Tama, tama! A sympathy!” sang ayon naman ni Daniel. At nang humarap ito sa akin ay para bang awang-a
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s