Pagpasok na pagpasok pa lamang namin sa bahay ay pabagsak niyang ibinaba ang mga gamit na bitbit ni Bernard.
“What was that? Are you denying me in front of Anton?” tunog kalmado na sabi niya pero alam na alam kong may halong inis na iyon.
“Hindi ‘yun sa ganun, Bernard.” sabi ko naman at kaagad siyang nilapitan.
“Then what? Tapos he’ll call you pa daw, para saan?!” Bernard hysterically asked.
“Ayoko lang na sa ganoong paraan malaman ni Jasmin ang tungkol sa atin, she’s like a sister to me.” sagot ko at saka hinaplos ang kanyang braso. “At saka hindi naman ako tumango kay AJ noong sinabi niya na tatawag siya. Nakita mo ba akong tumango, ha?” tanong ko at lalong inilapit ang aking mukha sa k
Kabado ako sa aking pagpunta sa birthday ni Jasmin. Hindi ko alam kung ano ang pwedeng mangyari sa aming dalawa ni Bernard sa oras na malaman niyang nandito ako at kasama ko pa si AJ.Tuloy tuloy ako sa pagpasok sa loob ng venue nang biglang harangan ako ng isang usherette.“Ma’am, invitation niyo po?” sabi niya at iwinagayway pa ang kopya ng invitation card sa aking harapan.Mabilis naman akong sinaklolohan ni AJ. “She’s with me.” Then he offered his arms for me to wrap around.Kaagad namang humingi ng paumanhin ang usherette na humarang sa akin at saka kami iginiya patungo sa mga tables.Pagpasok na pagpasok ko sa mismong venue, kaagad kong iginala ang aking paningin upang hanapin si Fran
Bernard’s POVKahit na sinabihan ako ni Francesca na hayaan ko muna si Bianca, hindi ko pa rin maiwasan na mangamba. Natatakot ako na baka bigla na lang siyang umalis na hindi pinapakinggan ang eksplenasyon ko.Bumalik ako sa dressing room upang kunin ang susi ng sasakyan ko. Paglabas ko ng kwarto ay sinalubong naman ako ni Tita Amalia.“Bern,” tawag niya sa akin. Pinigilan niya akong umalis at sinabing, “Don’t go, importante ang araw na ito para kay Jasmin.”Napabuga ako ng napaka lalim na hininga at saka na sumagot kay Tita Amalia. “Mas importante si Bianca, Tita. You’ll know why once I settle the things that I messed up between us.”Hindi ko na hinintay pa si Tita Amalia na magsalitang muli.
Tulad ng sinabi ni Bianca, nagsimula na akong magpaliwanag sa kanya.“7 years ago nagpakasal ang daddy kay Tita Amalia. That time, I choose to be casual around them, lalong lalo na kay Jasmin dahil kahit na hindi sabihin ni Tita Amalia noon ay alam kong may pagtingin sa akin ang anak niya. She’s too young for me and I don’t think we’re compatible, that is why I choose to act like a real brother around him…–”“How is this so relevant to my kidnap case and to your lies about my mom?” Bianca cut me off.“Please bear with me, Bianca. I swear may patutunguhan itong mga sinasabi ko. Alam kong hanggang ngayon ay napapaisip ka rin kung bakit ganun na lamang ako kabilis mahulog sa’yo. Kaya hayaan mo akong magsalita ngayon upang maintindihan mo ako, Bianca.&rd
“Are you sure you don’t wanna to meet Tita Amalia and talk about the things between you and her?” tanong ni Bernard habang ako ay nagluluto ng aming kakainin.Nang tumawag kasi ang aking ina ay gusto niyang makausap si Bernard. Naisip naman nitong isa ay isama niya ako na tinanggihan ko naman dahil hindi pa ako handa na makaharap ang babaeng iyon. Ayoko na makita niya akong kaawa-awa, at ayoko ding makarinig ng ka-plastikan mula sa kanya.Lumapit si Bernard sa akin at aniyang sinabi, “Ayaw mo ba na mas makilala ka ni Jasmin? What if iyon lang pala ang susi para maging okay tayo sa kanya?”Binitawan ko ang hawak kong siyense, humarap ako sa kanya at naghalukipkip.“Bernard, kung magpapakilala man ako sa kanila bilang pamilya nila, sigur
Bianca’s POVTahimik at hindi ako makatingin kay Amalia. Akala ko kasi ang daddy lang ni Bernard ang haharapin ko, maging siya pala ay narito. Kaharap namin ngayon ay ang aking ina, sinabi niya na male-late daw ng dating ang daddy ni Bernard dahil may biglaang meeting ito, kaya naman nauna na siyang pumunta sa restaurant para samahan kami habang naghihintay sa kanyang asawa.“Hindi makakapunta si Jasmin dahil hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa’yo, Bernard.” Then she sips her coffee.Hindi naman sumagot si Bernard sa sinabi niya kaya inilipat niya ang kanyang atensyon sa akin.“How are you, Bianca?” tanong niya na para bang hindi pamilyar ang pangalang binabanggit niya.Tulad ni Bernard ay hindi rin ako suma
“Ilang beses ko pa ba dapat ulit-ulitin sa’yo na layuan mo ang Anton na iyon?” inis na sabi ni Bernard pagpasok na pagpasok pa lamang namin sa loob ng bahay.Hindi na ako kumibo pa at tuloy-tuloy na akong pumasok sa loob ng aking kwarto, siya namang sunod niya sa akin. Habang tinatanggal ko ang aking mga sapatos ay tuloy-tuloy din ang pagsasalita niya. Wala pa rin akong kibo at pinili kong manahimik dahil ayoko din na may lumabas sa bibig ko na hindi kaaya-aya.“Kahit sa bagay na iyon ay hindi mo ba ako mapagbigyan? Anton is a threat, you will never know whose side he is because he is fucking in love with Jasmin!” pasigaw na sabi ni Bernard.Sandali akong natigilan sa aking ginagawa. He is in love with Jasmin? Pero kung maka akto siya sa akin noong mga nagdaang buwan ay parang may pagti
Bagamat masakit pa rin ang loob ko kay Cesca, tinawagan ko siya upang makapag usap kami ng masinsinan. Sa dating tagpuan namin ay doon namin pinag desisyunan na magkita.Tumayo siya kaagad pagpasok na pagpasok ko pa lamang sa loob ng cafe. “Bianca,” tawag niya sa akin. “I’m glad that you called me.”Dire-diretso naman akong umupo sa kanyang harapan, at nang matingnan ko na siya mata sa mata ay kaagad ko rin siyang pinaulanan ng mga tanong na ilang araw ng bumabagabag sa akin.“Why did you do that to me? Kinaibigan mo lang ba ako dahil una pa lang ay ito na ang balak mo? Tinulungan mo ba ako para mapakinabangan mo ako at makaganti kay Bernard? Is this just all about your revenge? Bakit mo sinabi kay Bernard na wala na tayong komunikasyon where in fact lagi tayong magkasama mula noo
Tulad ng napag usapan namin ni Bernard, dumaan muna kami sa hospital upang kumustahin si Cesca. Sa aming paghihintay sa labas ng kanyang kwarto ay tanging ina lamang ni Cesca ang humarap sa amin upang sabihin na hindi muna sila tumatanggap ng kahit sinong bisita.Sa totoo lang, kita ko ang pagbabago sa ekspresyon ng ina ni Cesca nang makita niya si Bernard. Alam kong siya ang dahilan kaya siya nag desisyon na hindi sila tumatanggap ng bisita sa ngayon.“Gusto ko lang po na malaman kung ano ang lagay niya. Ako po ang huli niyang kasama nang mangyari ang aksidente kaya hindi po ako mapapanatag kung wala pa rin akong kasiguraduhan na maayos siya.” nag aalala na sabi ko.Hinawakan ako sa balikat ng mommy ni Cesca at sinabing, “Fran’s fine, hija. She was just shot on her arm, at ang sabi din ng do
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s