Napairap na lamang ako sa kawalan at ipinagpatuloy ko ang ginagawa ko.
“Stop fooling around, Bernard.” sagot ko sa kanya at saka ko pinalitan ang dami ng aka na basa sa pawis. “Alam mo na mahal na mahal kita noon, kaya kung nabuntis mo man ako ay tatakbo at tatakbo pa rin ako pabalik sa’yo.” dagdag ko at saka ako pumwesto patalikod sa kanya.
Ayoko na humarap sa kanya dahil alam kong mauutal lamang ako sa pagsagot kapag sa harapan niya ako nagsalita. Hindi makakaya ng sarili ko ang magsalita ng normal sa harapan niya kapag nagsisinungaling ako. Mahuhuli at mahuhuli niya ako panigurado.
“You sure?” ulit niya.
Tinapos ko muna ang pag asikaso ko aking anak bago ako sumagot muli.
"Ye
"Hello, Anton?" bungad ni Fran sa akin nang sagutin niya sa aking tawag."I'm going to your condo." Malamig kong sabi sa kanya at kaagad ko nang binaba ang tawag upang makapag drive ako ng maayos.Hindi pa lumilipas ang isang minuto ay siya naman itong tumwag muli.“What? I’m driving.” sabi ko nang ako naman ang sumagot."Really? Pupunta ka nga dito?” pangungulit niya sa akin. Napabuntong hininga na lamang ako. “Ok, nag lunch ka na ba? Am I going to cook some food for you? What do you want to eat?" alok niya.Muli akong napa buntong hininga at sumagot. "No, wala. Hintayin mo na lang ako diyan."Sa ikalawang pagkakataon ay binabaan ko siya ng tawag. I'
Gustong gusto ko na siyang sigawan ngayon but I'm controlling my temper because I wanna know their whereabouts."Nasaan sila, Fran? Please, stop playing games with me." kalmado kong sabi at ngayon ay naglalakad na ako palabas ng bahay.“I’ll text you the deets.” sabi niya at saka na pinatay ang tawag.Palabas na ng subdivision ang aking sasakyan nang natanggap ko na ang text message ni Fran kung nasaan ang mag ina ko ngayon.Pagdating ko naman sa nasabing lugar ay ang tangi ko lamang na nakita ay si Francesca na nakaupo sa isang bench."Nasaan sina Bianca at Sam?" tanong ko kaagad nang makalapit na ako sa kanya at saka pa luminga linga upang mahagilap ng aking mga mata ang aking mag ina.
“We are! Sadyang magaling lang talaga kayo ni mommy.” sabi naman ni Sam at nilapitan si Miley upang i-tap ang kanyang likod.“We are? You’re not lying?” ani Miley.“Of course I am telling you the truth!” masiglang sagot ni Sam. “Super magaling kayo! Maybe because it’s your birthday today kaya binigyan ka ni Papa Jesus ng strength.” pamomola pa niya.Pareho naman kaming natawa ni Bianca kay Sam. This child has a knack for persuading others.Ilang sandali lamang ay dumating na si Justine na may dala-dalang pagkain.“Yehey! Kakain na!” si Sam na nag sayaw pa.Hindi ko maiwasan na mapangiti rin sa reaksyon ni Bian
Lumapit ako kung saan hindi nila ako makikita. Alam kong masama ang makinig sa usapan ng iba pero mas lalo ako na hindi mapakali kapag hindi ko malalaman ang sadya niya.“What the hell are you doing here?” sabi ni Bernard nang makalapit na siya kay Cesca. “Sinong kasama mo?” halata sa boses niya na hindi siya natuwa sa biglang pagsulpot ng babaeng ito.“Ikaw dapat ang tinatanong ko, Bernard. Bakit kasama mo si Bianca?” pagbabaliktad naman ni Cesca sa kanya.Ano naman ang pakealam niya? Sila ba ulit? May something ba sa kanila kaya ganito maka react si Cesca?“That is none of your business, Fran.” sagot naman ni Bernard sa kanya.Cesca’s face turned into a serious one. &ldq
Mahimbing pa rin ang tulog ni Bernard samantalang ako ay mulat na mulat na. Tinititigan ko ang kanyang mukha, pero hindi ko alam kung bakit si AJ ang naiisip ko ngayon.For the second time, nagkasala na naman ako sa kanya. Baka ako talaga ang problema at hindi ang asawa ko. Baka hindi ko talaga maiparamdam kay AJ ang gampanin ko bilang asawa niya dahil nakakulong pa rin ako sa nakaraan namin ni Bernard.Mataman pa rin ako na nakatitig sa kanya nang biglang magising siya sa napakalakas na pagbukas ng pinto. Napabangon ako ng wala sa oras dahil nakita ko si Sam sa aming paanan.“What with that noise?” irita na sabi ni Bernard habang nakadapa pa rin ito at half asleep pa.Hindi naman ako makasagot dahil pinagmasdan ko rin ang itsura ko ngayon. I am all naked at
Napatayo ako kaagad nang sabihin ni Sam na may sakit si Miley.“Nasa kwarto pa rin ba siya, Sam?” tanong ko at saka na kami naglakad tungo sa kwarto kung saan sila natulog ni Miley.“Yes po, mommy. She’s crying and ayaw niyang umalis sa bed.” sagot ng aking anak sa akin.Nakasalubong namin si Bernard; palabas siya sa kwarto.“Saan kayo pupunta? Bakit kayo nagmamadali?” tanong niya sa amin.“May sakit daw si Miley, Bernard.” sagot ko naman kaagad sa kanya at siya naman itong kumaripas ng takbo papasok sa kwarto kung nasaan si Miley.Pagpasok din namin ni Sam ay naabutan namin na umiiyak si Miley. Pinapatahan naman siya ni Bernar
"Wala naman si Sam, so pwede ba nating pag usapan ang tungkol sa atin? Alam mo na – 'yung sinabi ko kanina." aniya at nanatili na nakatayo sa gilid ng kanyang kotse.Nawala ang pagmamataray ng aking mga kilay at saka ako umiwas ng tingin sa kanya.Napabuntong hininga na lamang ako at sinabing, "Bernard, tama na. I realized na hindi tama itong ginagawa natin at hindi tama ‘yung ginawa natin.” sabi ko at saka ko na ibinalik ang aking mga tingin sa kanya. “At tungkol sa nangyari kagabi, kalimutan mo na lang please.” dagdag ko.Hindi ko na siya hinintay pa na sumagot sa akin. Pumasok na ako sa loob ng bahay at dumiretso ako sa kwarto. Good thing hindi na sumunod sa akin si Bernard.Nang magtatanghalian na ay naisipan kong lumabas na sa kwarto. M
Kinabukasan, napansin ko na hindi ako ginising ni Sam o ni AJ. Siguro ay masama din ang loob niya nang dahil sa sagutan na nangyari sa amin kagabi.Naghilamos naman muna ako bago ako bumaba, at nang makababa ako ay ikinagulat ko nang makita ko si AJ na nagluluto sa kusina.“Gising ka na pala,” sabi niya at kaagad na binitawan ang hawak niyang sandok. “Halika na, mag almusal ka na dito.” at saka niya hinila ang isang upuan sa dining table upang ako ay makaupo.“Hindi ka papasok sa trabaho?” tanong ko nang nakaupo na ako.Umiling naman siya. “Naka leave ako mula nung umalis kayo ng bahay ni Sam.” sagot niya.Hindi naman ako nakasagot dahil medyo nakaramdam ako ng guilty feeling da
A year has passed. Time flies very fast and I can’t even imagine that today is my little Erica’s birthday. Yes, hindi po siya baby boy.Actually, noong una kong ultra sound ang sabi ng doctor ko ay lalake ang baby ko.Kaya naman si Bernard ay umasa ng bongga, but it happens na it was just a false alarm. Nang manganak ako ay babae ang iniharap sa akin.“Love, hindi kaya napalitan ang anak natin?” tanong nitong asawa ko na paranoid.Hindi ko siya sinagot dahil busy ako sa panonood ng Scarlet Heart. Na K-Drama na rin kasi ako.“Sa palagay mo hon? Paano kung may sumabotahe sa atin dahil gwapo ‘yung anak natin kaya pinagpalit? Pero hindi ko naman sinasabing pangit ang baby Erica natin.”I did not answer him nor look at him. I’m busy watching Baekhyun and Joon Gi.“LOVE!” he shouted.Marahas kong sinarado ang laptop at sinamaan siya ng tingin.“Ano ba! Dun na ako sa nakaka iyak na part e! Alam mo ba ‘yung feeling na tutulo na ‘yung luha ko pero napaka epal mo?” sermon ko rito at muling binu
Months have passed since Bernard recovered from the accident. Halata na rin ang baby bump ko na ikinatutuwa naman ng aking asawa sa tuwing uuwi siya.Araw-araw pag uwi niya ng aming bahay ay agad tiyan ko ang kanyang hahalikan imbis na pisngi ko.“Hi baby. Daddy’s home!” kaagad siya na dumapa sa kama."Time to recharge!" Sabi pa niya at saka hinalikan ang aking tiyan.“Gusto ko paglabas mo baby boy ka ha.” aniya at ngayon ay hinihimas-himas niya ito.Napaisding naman ako sa kanyang sinabi. Magkaiba kasi kami ng gusto; ng gusto ko ay babae, siya naman ay lalake.“Look, Sammy, mukhang nagagalit si mommy kasi hindi natin siya pinapansin. She’s jealous.” Tuwang-tuwa pa nitong saad. Sinimulan pa niya itong tawagin na Sammy dahil gusto daw niya ay Samuel ulit ang pangalan ng bata kapag nagkataon na lalake ito ulit.Mariin ko naman siyang tinutulan sa gusto niya dahil ramdam ko na buhay pa rin ng anak namin na si Sam.Ikinagulat ko naman nang maramdaman ko ang paggalaw nito sa aking tiyan.
Mula sa hospital hanggang sa iuwi na sa bahay si Bernard, magdamag ko pa rin na binabantayan ang aking asawa. Normal lang daw na hindi pa magising si Bernard sa ngayon. Ang mahalaga ay nagpakita na ng response si Bernard na conscious na siya.“Ate, ako muna magbabantay diyan kay Bernard.” Presinta ng aking kapatid. "Kailangan mo nang mag pahinga dahil hindi maganda sa buntis ang laging pagod at puyat." dagdag pa niya."How about Bella?" tanong ko at saka pa nag unat ng katawan.Pinatayo na niya ako at umupo na siya sa aking pwesto."Adri is a doting father, ate. Kahit isang segundo lang yata ay ayaw niyang malayo sa anak namin. Inispoil na nga siya na laging naka karga." sagot ni Jasmin sa akin.Tumango na lang din ako at saka na lumipat ng kwarto. Pero bgo ko pa lisanin ang kwarto kung nasaan si Bernard ay binigyan ko ito ng halik sa pisngi.Pagpasok ko sa kwarto ay nakita ko na nakabukas ang cabinet kung saan ko nilagay ang mga gamit pambata.Sa sobrang excited ko na makahawak ng
Pagkabasa ko sa text ni Adri kung nasaan ang aking asawa ay pinaharurot ko na kaagad ang sasakyan ko."Pare? Nasaan na ang asawa ko?" tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.Kanina ko pa iniikot ang aking paningin dito sa address na sinend niya ngunit hindi mahagilap ng aking mga mata si Bianca."Aish! Nasa loob siya ng apartment na iyan." sagot naman niya sa akin.Binaba ko na kaagad ang tawag at saka na inalis ang aking seatbelt.Hindi pa ako nakakababa ng sasakyan ko nang makita ko si Bianca na palabas ng apartment na iyon at kasama niya si Anton.Nag yelo ako sa kinauupuan ko at nakramdam ng kirot sa puso. "Fvck." Pabulong na mura ko. "Sa lahat ng tao na pupuntahan niya, bakit si Anton pa?"Kita ko mula sa kanilang tinatayuan hanggang sa aking pwesto ang pagtango ni Bianca, ang mga ngiti nito, at maging ang yakapan nila.I heard from Anton last time we met that he and Fran are not on good terms. So there is a possibility that Bianca could grow feelings towards Anton again
Naramdaman ko lang na nananakit na ang paa ko nang mapadpad ako sa hindi pamilyar na lugar.Umupo ako sa may plant box at hinilot ang aking paa.“Bianca?”Pag-angat ng aking ulo ay bumungad sa aking harapan si AJ na kasama si Francesca. May tulak tulak si Cesca na stroller kung saan lulan doon ang bata, samantalang si AJ ay may dalang paper bags.“Uh, hi Bianca.” Bati sa akin ni Cesca.Ngumiti ako ng matipid. “K-kumusta kayo?” tanong ko sa kanila na hindi man lang makatingin sa kanilang mga mata."Why are you here?" tanong ni AJ sa akin."I… I was just roaming around – unwinding." pagdadahilan ko at umiwas ng tingin."Sakto, our apartment is nearby. Gusto mo bang tumuloy muna?" tanong ni AJ sa akin at ngayin ay nakatingin naman siya kay Cesca."Y-yah, come on. Let's catch up." sang ayon naman ni Cesca.Tumuloy kami sa apartment na tinutuluyan nina AJ at Cesca. Dumiretso sa kusina si AJ at kaagad niya nang inayos ang laman ng dala niya na paper bags. Meanwhile, Cesca did the baby work.
184Bianca’s POVI kept on asking my husband why we had to leave the house so early in the morning. Pinilit ko si Bernard na pumunta sa opisina upang makapag paalam man lang ako sa kapatid ko dahil ang sabi niya ay matatagalan ang pagbalik namin sa Manila.That moment when I heard my sister screaming, I felt my knees become numb. I can't hear anything and the only people I see moving were Yngrid and Jasmin.Para bang literal na tumigil ang ikot ng mundo ko pati narin ang mga taong nakapaligid sa amin.Inilipat ko ang tingin ko kaya Bernard pero naka yuko lang ito.That is why, the moment I got the chance to escape that building, ginawa ko na. Imagine, narinig ng mga empleyado ni Bernard ang katarantaduhan na ginawa niya.Hindi na ako nahihiya sa sarili ko, para kay Bernard o kahit kanino man sa kanila ni Yngrid at Jasmin.Tanging galit na lang ang nararamdaman ko ngayon sa dibdib ko.I thought tapos na ako sa ganitong sitwasyon pagkatapos din akong lokohin ni AJ – hindi pa pala tapos
Yngrid’s POV“Isinusumpa ko ang lalaking iyon kapag hindi ka niya pinanagutan! Hahanapin ko iyon kahit saan mang lupalop siya ng mundo magtago!”Iyan ang huli kong narinig kay daddy bago siya magdesisyon na lumuwas ng Maynila. Hindi naman ako nagdalawang isip na sundan sila ni mommy na ngayon ay nag aayos sa kanilang kwarto."Dad! Stop! We… we can't do anything anymore. May asawa 'yung tao!" sigaw ko habang kinakatok ko ang pintuan ng kanilang kwarto.Ilang sandali lang ay bumukas ito at humarap sa akin si mommy."Hindi magkakaganito ang daddy mo kung hindi ka pabaya." sabi niya sa akin; walang emosyon at puno pa rin ng galit ang mga mata niya sa akin."Ano pa ba ang aasahan ko? Matagal ka nang pabaya, noon pa man nang mawala si Yvonne…–""Mom, stop! Okay? Puro ka Yvonne! She's dead! Mas lalong wala ka nang magagawa doon! She chose that path, mom. She chose to be brave, kaya huwag niyong isisi sa akin ang katangahan ng kapatid ko!" sigaw ko.Wala pang ilang segundo ang nakakalipas nan
Matutulog na lang kami nang biglang tumayo si Bianca at nag umpisa na naman siya na kalkalin ang mga bag na ginamit namin noong pumunta kami sa resort."What are you looking for?" tanong ko at umupo sa kama.Hindi niya ako pinansin, at ang kasunod niyang kinakal ay ang mga drawers namin."Hindi mo ba ako kakausapin?" tanong ko at nag simula na akong sumimangot.Huminto siya at sa aking palagay ay nahanap na ni Bianca ang hinahanap niya.“Actually...—”Naputol naman ang sasabihin niya nang biglang nag ring ang aking cellphone. Ngayon, siya naman ang sumimangot at umupo sa kama. Samantalang ako ay tumayo upang sagutin ang tawag.“Bilisan mo diyan at bumalik ka kaagad.” Sabi nito at umirap pa.Lumabas ako ng kwarto at pumunta sa veranda. Pagkakita ko pa lamang kasi sa pangalan ng tumatawag ay kailangan ko na talagang lumabas upang hindi marinig ni Bianca ang usapan namin.“Yngrid?” sabi ko nang sagutin ko ang tawag.“B-bernard… I'm sorry, I shouldn't brought you in this situation." sabi
Nasa biyahe na ako at tanging nasa isip ko lamang ay si Bianca. Wala na akong pakialam sa iisipin ng mga magulang ni Yngrid. Hindi sila kasama sa buhay ko kaya gagawin ko ang lahat para lang makauwi. Gusto kong bumawi at lambingin ang asawa ko. Konting oras ko lang siyang hindi makita ay punong-puno na ng pag aalala ang isip ko. I can't let them be in danger again, lalo na si Miley. Dahil medyo malayo-layo sa Zambales ang tinitirhan nina Yngrid, at naging totoo ang pag over heat ng sasakyan ay inabutan na ako ng haring araw nang nakarating ako sa bahay. “Love, Bianca?” Walang sumasagot kaya hinalughog ko ang unang palapag ng aming bahay. “LOVE! BIANCA! WHERE THE FUCK ARE YOU?!” halos mapaos na ako sa sobrang lakas ng boses ko. Pumanhik ako sa aming kwarto at walang Bianca akong nadatnan. Sinabunutan ko ang aking sarili. Hindi ko alam kung ano ang titingnan ko sa kwarto namin. Ang daming naglalaro sa aking isip ngayon. Na baka... Umalis siya ng bahay at naglalakad-lakad lamang s