Gustong gusto ko na siyang sigawan ngayon but I'm controlling my temper because I wanna know their whereabouts.
"Nasaan sila, Fran? Please, stop playing games with me." kalmado kong sabi at ngayon ay naglalakad na ako palabas ng bahay.
“I’ll text you the deets.” sabi niya at saka na pinatay ang tawag.
Palabas na ng subdivision ang aking sasakyan nang natanggap ko na ang text message ni Fran kung nasaan ang mag ina ko ngayon.
Pagdating ko naman sa nasabing lugar ay ang tangi ko lamang na nakita ay si Francesca na nakaupo sa isang bench.
"Nasaan sina Bianca at Sam?" tanong ko kaagad nang makalapit na ako sa kanya at saka pa luminga linga upang mahagilap ng aking mga mata ang aking mag ina.
“We are! Sadyang magaling lang talaga kayo ni mommy.” sabi naman ni Sam at nilapitan si Miley upang i-tap ang kanyang likod.“We are? You’re not lying?” ani Miley.“Of course I am telling you the truth!” masiglang sagot ni Sam. “Super magaling kayo! Maybe because it’s your birthday today kaya binigyan ka ni Papa Jesus ng strength.” pamomola pa niya.Pareho naman kaming natawa ni Bianca kay Sam. This child has a knack for persuading others.Ilang sandali lamang ay dumating na si Justine na may dala-dalang pagkain.“Yehey! Kakain na!” si Sam na nag sayaw pa.Hindi ko maiwasan na mapangiti rin sa reaksyon ni Bian
Lumapit ako kung saan hindi nila ako makikita. Alam kong masama ang makinig sa usapan ng iba pero mas lalo ako na hindi mapakali kapag hindi ko malalaman ang sadya niya.“What the hell are you doing here?” sabi ni Bernard nang makalapit na siya kay Cesca. “Sinong kasama mo?” halata sa boses niya na hindi siya natuwa sa biglang pagsulpot ng babaeng ito.“Ikaw dapat ang tinatanong ko, Bernard. Bakit kasama mo si Bianca?” pagbabaliktad naman ni Cesca sa kanya.Ano naman ang pakealam niya? Sila ba ulit? May something ba sa kanila kaya ganito maka react si Cesca?“That is none of your business, Fran.” sagot naman ni Bernard sa kanya.Cesca’s face turned into a serious one. &ldq
Mahimbing pa rin ang tulog ni Bernard samantalang ako ay mulat na mulat na. Tinititigan ko ang kanyang mukha, pero hindi ko alam kung bakit si AJ ang naiisip ko ngayon.For the second time, nagkasala na naman ako sa kanya. Baka ako talaga ang problema at hindi ang asawa ko. Baka hindi ko talaga maiparamdam kay AJ ang gampanin ko bilang asawa niya dahil nakakulong pa rin ako sa nakaraan namin ni Bernard.Mataman pa rin ako na nakatitig sa kanya nang biglang magising siya sa napakalakas na pagbukas ng pinto. Napabangon ako ng wala sa oras dahil nakita ko si Sam sa aming paanan.“What with that noise?” irita na sabi ni Bernard habang nakadapa pa rin ito at half asleep pa.Hindi naman ako makasagot dahil pinagmasdan ko rin ang itsura ko ngayon. I am all naked at
Napatayo ako kaagad nang sabihin ni Sam na may sakit si Miley.“Nasa kwarto pa rin ba siya, Sam?” tanong ko at saka na kami naglakad tungo sa kwarto kung saan sila natulog ni Miley.“Yes po, mommy. She’s crying and ayaw niyang umalis sa bed.” sagot ng aking anak sa akin.Nakasalubong namin si Bernard; palabas siya sa kwarto.“Saan kayo pupunta? Bakit kayo nagmamadali?” tanong niya sa amin.“May sakit daw si Miley, Bernard.” sagot ko naman kaagad sa kanya at siya naman itong kumaripas ng takbo papasok sa kwarto kung nasaan si Miley.Pagpasok din namin ni Sam ay naabutan namin na umiiyak si Miley. Pinapatahan naman siya ni Bernar
"Wala naman si Sam, so pwede ba nating pag usapan ang tungkol sa atin? Alam mo na – 'yung sinabi ko kanina." aniya at nanatili na nakatayo sa gilid ng kanyang kotse.Nawala ang pagmamataray ng aking mga kilay at saka ako umiwas ng tingin sa kanya.Napabuntong hininga na lamang ako at sinabing, "Bernard, tama na. I realized na hindi tama itong ginagawa natin at hindi tama ‘yung ginawa natin.” sabi ko at saka ko na ibinalik ang aking mga tingin sa kanya. “At tungkol sa nangyari kagabi, kalimutan mo na lang please.” dagdag ko.Hindi ko na siya hinintay pa na sumagot sa akin. Pumasok na ako sa loob ng bahay at dumiretso ako sa kwarto. Good thing hindi na sumunod sa akin si Bernard.Nang magtatanghalian na ay naisipan kong lumabas na sa kwarto. M
Kinabukasan, napansin ko na hindi ako ginising ni Sam o ni AJ. Siguro ay masama din ang loob niya nang dahil sa sagutan na nangyari sa amin kagabi.Naghilamos naman muna ako bago ako bumaba, at nang makababa ako ay ikinagulat ko nang makita ko si AJ na nagluluto sa kusina.“Gising ka na pala,” sabi niya at kaagad na binitawan ang hawak niyang sandok. “Halika na, mag almusal ka na dito.” at saka niya hinila ang isang upuan sa dining table upang ako ay makaupo.“Hindi ka papasok sa trabaho?” tanong ko nang nakaupo na ako.Umiling naman siya. “Naka leave ako mula nung umalis kayo ng bahay ni Sam.” sagot niya.Hindi naman ako nakasagot dahil medyo nakaramdam ako ng guilty feeling da
I was ready to take his phone from the counter, but he beat me to it.“Ako na,” sabi niya at sinagot na ang tawag. Bahagya rin siyang lumayo nang kausapin na niya ang nasa kabilang linya ng tawag na iyon.Hindi ako nag umpisa sa pagkain hangga’t hindi bumabalik si AJ. Hindi naman iyon nagtagal at nakabalik na siya sa harap ng hapagkainan."Sino 'yun?" tanong ko pag upo na pag upo ni AJ."Sa restaurant, may problema daw." Sabi niya at tumitig sa kanyang plato na wala pang laman."Ganun ba? Bakit daw?" usisa ko.Hinilot niya ang kanyang sentido at pumikit ng ilang sandali. "A-ano, kailangan daw ako sa restaurant..—"
Bigla kong naalala ang nangyari sa amin ni Fran kanina, I suddenly feel guilty. Huminto ako at napabuntong hininga nang umupo ako sa kama. "Why?" tanong niya sa akin. “Biglang sumama ang pakiramdam ko e, wait lang, hon.” sabi ko at pumasok sa loob ng CR. Nagpanggap na lamang ako na masakit ang tiyan upang hindi mapansin ni Bianca ang napaka-awkward kong pakiramdam ngayon. “Ok ka lang bam AJ?” tanong ni Bianca sa akin na halatang nasa tapat ng pintuan. “Yes, hon, ok lang ako. Don’t worry, baka sumama lang ang tiyan ko sa taste testing kanina sa restaurant.” sagot ko. Hindi na ako gaanong nagtagal sa loob ng banyo, lumabas na ako at dumiretso sa paghiga. Nadatnan ko naman si B