"Pa, kayo muna bahala kay Zacky." "Saan ka pupunta?" Tanong ni Papa. sumulyap ein si Zaji at Nika sa'kin. "Makikisuyo ako kila Den kung pwede ko bang huramin yung motor niya," sambit ko. Naalala ko kasi na may motor si Den "Pero, Ate, baka tulog sila, at-" Natigilan si Nika sa pagsasalita nang magsalita ako. "Eh ano ang gagawin ko? Ang taas na nang lagnat ng anak ko. Kakapalan ko na ang mukha ko," sambit ko. Nanligaw si Den sa'kin noon, pero hindi ko sinagot at alam ko na masama ang loob niya sa'kin dahil roon. "Kumuha ka ng damit ni Zacky at ilagay mo sa bag, para pagbalik ko ay handa na," sambit ko. Bago tumayo ay hinalikan ko muna ang noo ni Zacky. Miss na miss na niya ang ama niya. Si Zachary kaya? Namimiss niya rin ba si Zacky? Nang makarating sa bahay nila Den at nag doorbell ako, ang kaso ilang beses na akong nag doorbell, pero wala pa rin, pero hindi ako tumigil. Nanatili ako sa pagdodoorbel hanggang sa makita ko na ang paglabas ni Den. Napangiti ako. Kinuskos
Zachary'S POV Mom and I was not okay. Simula noong nalaman ko ang totoong dahilan kung bakit pumayag sa kasunduan si Gillian ay lumayo na nang tuluyan ang loob ko sa kanya. I guess if I hadn't come that night, I'd still think Gillian only wanted money. She is only into money. Well, it's true that Gillian wants money, but she has a reason, at iyon ang hindi sinabi ni Mommy. Kung sinabi niya siguro ay hindi naging sarado ang isip ko. Hindi siya mukhang pera. Mali ako sa pag judge sa kanya. Nagulo yung mundo ko. Parang ayoko nang mabuhay habang iniisip kong gaano ko siya sinaktan. Gusto kong saktan ang sarili ko habang naaalala ang pagluhod niya para sa kaunting oras na hinihingi niya. I even stopped managing the Villa Company. Alam ko naman na ang kompanya ang dahilan kung bakit ako pilit na pinapaniwala ni Mommy na pera lang ang gusto ni Gillian sa'kin. Alam ni Mommy na kapag nalaman ni Lolo na nahuhumaling ako sa babaeng hindi mayaman ay tuluyan nang babawiin ni Lolo ang kompa
"Stop drinking, Zach!" Si Mandy at mabilis na kinuha ang hawak kong baso na may alak. Tinignan ko siya at napapikit pa nang umikot ang paningin ko. Fuck! "And what are you doing here?" Tanong ko. "Umuwi ka na. Gabi gabi ka na lang nandito," mahinang sambit niya at hinawakan ang kamay ko, pero inalis ko agad ang kamay niya. "Huwag mo akong hawakan," sambit ko sabay lagok. "Zach!" Pigil niya sa'kin. Nang malagok ko iyon nang tuluyan ay pinunasan ko ang labi gamit ang likod ng palad ko. "Masaya ka na?" Tanong ko sa kanya. Kita ko ang pagtataka sa mukha niya. "Zach, naman. Of course, not-" "Are you happy because she's gone? Huh? If you think I'll come back to you because Gillin isn't here anymore, you're wrong. I will never ever come back to you, Mandy. Never." I said seriously, and put down the glass in front of me. Pansin ko ang pagluha niya, pero hindi ko iyon binigyan nang pansin. "Iniwan na niya ako nang tuluyan, and that is because of you and Mom," mahinang sambit ko. "You
Ako 'yung tipo ng lalake na hindi nakikinig sa sasabihin ng iba, pero dahil siguro sa suntok ng kapatid ko ay nagising ako. Tama siya. I need to fix myself. Hindi habang buhay ay magpapabugbog ako at lulunurin ang sarili sa alak. Hindi ko naman gusto na datnan niya akong ganoon. Walang kasiguraduhan na magkikita kami, pero wala namang masamang umasa diba? Bumuntong hininga ako. Alam ko na hindi siya mukhang pera gaya sinasabi ni Mandy at Mama, gaya ng sinabi ko sa kanya, but when we see each other, if she wants money. If she needs money, then I fucking gave my money to her. Everything she wants, I fucking give her everything kahit mamulubi ako basta ba akin siya. Hindi na ako nagtayo nang kompanya ko. Ang ginawa ko na lang ay nag invest ng nag invest. "Umuwi si Dexie? Pero bakit hindi siya umuwi rito?" Takang tanong ko habang umaahon sa pool. I brought my own house. Mas malaki kaysa sa family house namin. "I don't know. Nakita siya ni Nheya sa airport," sambit ni Zeyo hab
Imumulat ko sana ang mata ko, pero hindi ko tinuloy. Hindi, Zachary. Ano bang iniisip mo. Hindi siya 'yun. Wala siya rito. Kung nandito siya dapat sinabi ng kapatid mo. Bumuntong hininga ako. "What kind of drinks are available?" Tanong ko na lang. Naghintay ako sa pagsasalita niya ngunit hindi ito nagsalita. "Hey, I'm asking you!" Irita nang sambi ko. Sa inis ko ay nagmulat ako at handa na sanang pagalitan ang waiter na 'to, pero para akong nananaginip. Parang nakalimutan kong huminga. Parang nakalimutan kong magsalita. "Mama!" Isang boses ng bata ang narinig ko, pero wala roon ang atensyon ko. Fuck! Nag iilusyon nanaman ba ako? Isa nanaman ba 'to sa ilusyon ko? Hindi. Siya 'to. Kung isa ito sa ilusyon ko ay kanina pa siya naglaho, pero hindi. Naghintay ako sa paglaho niya, pero hindi nangyare. Nandito siya. Nandito sa harap ko ang matagal ko nang gustong makita ulit. Nanikip ang dibdib ko sa subrang saya. "K-Kukuha lang po ako ng listahan ng available ng drink," utal na
Napasimangot ako nang mahanap ng mata ko si Gillian na malapit nanaman sa lalakeng 'yun. What with her? Nagtrabaho na nga siya kanina, tapos ngayon magtatrabaho ulit? Lumapit ako at nilagay agad ang kamay ko sa bewang niya para mapalapit sa'kin. Napansin ko ang pagkatigil niya, pero ang paningin ko ay nasa harap ko, kung nasaan ang lalakeng obvious naman na may gusto sa kanya. Back off! She is mine. "Baby, kanina pa kita hinihintay," sambit ko. Sinubukan niyang tanggalin ang hawak ko sa bewang ko, pero hindi ko siya pinahintulutan. "Zachary," inis na bulong niya. Damn it! I like the way she mention my name. Buti na lang at nakakaintindi naman ang lalakeng 'yun at tinaas agad ang kamay. "Oh. I'm sorry, Bro," sambit nito at tumalikod na. Nang makaalis siya ay binitawan ko naman na agad ang pagkakahawak ko sa bewang ni Gillian. "Anong problema mo!" Inis na sambit ko. "Wala," simple kong sambit at tinalikuran na siya. **** She's jealous. Sigurado ako sa nakita ko. F
"How could you do this to me, Gillian?" Halos hindi ko masambit nang tama ang mga salitang 'yun. I have a child. May anak ako. May anak kaming dalawa. Sa 6 na taon ay naitago niya iyon. Itinago niya na may anak ako. Pinagkait niya ang pagiging ama ko. Pero napagtanto ko. Noong panahong lumuhod siya para sa kaunting oras ko. Kaya ba niya nagawa iyon dahil gusto niyang ipaalam ang tungkol sa pagbubuntis niya. I fucking want to kill myself. Kung noon ay nagsisi ako dahil sa ginawa kong pagtaboy, pagtulak, pananakit sa kanya gamit ang mga salitang bagay, ngayon... gusto ko na lang patayin ang sarili ko. Hindi lang ang taong mahal ko ang tinaboy ko noon, kundi pati ang anak ko na nasa sinapupunan niya. Fuck! Hindi ko siya masisi. Galit ako, pero hindi sa kanya, kundi sa sarili ko. "Papa!" That was the first time i heard him saying that. Napangiti ako, pero naglaho iyon nang mapagtanto na hindi ako ang tinawag niyang papa. Nasasaktan ako. Nadudurog ako tuwing nakikita ko ang an
Naging maayos na kami ni Mandy. She said sorry at hindi naman pwedeng habang buhay ay magalit ako sa kanya. Alam ko rin naman sa sarili ko na may kasalanan talaga ako kaya ako iniwan noon ni Gillian. Kaya ano 'to? Responsibilidad? Halos manlumo ako nang malaman ko na buntis si Mandy at sinabi raw ni Mandy na ako ang ama. Fuck! Ni humalik sa babae ay hindi ko na magawa noong tuluyan akong iwan ni Gillian, kaya paanong buntis si Mandy at ako ang ama? "I'm sorry, Zach. Hindi ko na talaga alam kong anong rason ang gagamitin ko. My dad wants me to abort my baby, and I don't want that to happen." umiiyak na sambit ni Mandy. Napapikit ako. Hindi ko alam ang gagawin ko. Gusto niyang magpanggap ako na ako ang ama ng dinadala niya. Gusto niyang manatili ako sa tabi niya ng isang buwan para hindi ipalaglag ng ama niya ang nasa sinapupunan niya habang hindi pa napapaniwala ni Mandy ang ama ng anak niya. "What about the father of your baby, Mandy. I can't do what you want," sambit ko. Umi
"Why are you crying?" Hindi ko namalayan na nasa pinto na si Zachary at nakita nito ang pag-iyak ko. Bakit nga ba ako umiiyak? Siguro ay dahil sa subrang saya. Subrang saya ko sa nangyayare. Kita ko ang galit sa mata niya habang mabilis ang paglapit niya sa'kin. Naupo siya sa kama at pinunasan ang luha ko. "Damn! May ginawa ba si Mommy? May sinabi siy? What is it, Baby?" Nag-aalalang simbit niya. Inilahad ko ang palad ko sa harap niya. Naguguluhan niya iyong tinignan. "Asan na?" Para na akong tanga habang umiiyak na tinatanong 'yun. "Asan ang alin? Come on, Baby? What is it? Baka biglang pumasok ang anak natin dito at isipin na pinapaiyak kita. Badshot pa ako sa anak na'tin-" Taka nitong sambit. "Bakit ang dami mong sinasabi? 'Yung singsing lang naman ang kailangan ko!" Inis na sambit niya. Sinubik nitong magsalita, pero natigilan rin at napatitig sa'kin. "What is it again?" Pinunasan ko ang luha ko. "Ano? Ayaw mo na akong pakasalan?" Inis kong tanong. Pumukit ito
Nasa hapag na kami. Inaasikaso ni Madam si Zacky, si Zacky naman ay tudo ngiti. Napanguso na lang ako. Hindi ako makagalaw galaw ng maayos. Takot ako na mabaling sa'kin ang atensyon ni Madam Anastasia. Kung tanggap niya ang anak ko, hindi ibig sabihin na pati ako ay tanggap niya. "Kumain ka na." Nagulat ako nang magsalita si Zachary. Napasulyap ako sa kanya nang lagyan niya ng pagkain ang pinggan. Dahil sa ginawa niya ay napasulyap silang lahat samin. Zachary naman! Hindi na nga ako gumagalaw rito para hindi nila ako mapansin tapos gaganyan ka pa. Susko! Napainom tuloy ako ng tubig. "Hija, bakit hindi mo sinama ang ama mo para mapag-usapan na ang kasal niyo." Halos mabilaukan ako nang marinig iyon galing sa ama ni Zachary. Napasulyap na lang ako kay Madam Anastsia sa tabi ni Zacky nang bitawan niya ang hawak kubyertos. "Bakit? Ayaw mong pakasalan ang anak ko?" Si Madam Anastasia. Napaubo na ako. Halos pinagpapawisan na ako. Hindi ko na alam ang gagawin at sasabihin ko.
"Wow!" Si Zacky habang nakatingin sa bahay ng papa niya. Kitang kita ko ang paghanga ni Zacky sa mata niya."Let's go. Pasok na tayo," si Zachary habang bitbit na ang gamit namin. Kinuha ko ang isang gamit sa kanya, ayaw pa nga niya noong una, pero binigay pa rin.Papalapit pa lang kami ay bigla nang bumukas ang pinto. Akala ko noong una ay automatic lang, pero kasunod non ang sabay sabay na sigaw at pagputok ng confetti."Welcome home!!" Umawang ang labi ko nang nangunguna ang boses ni Dexie."Tita Ganda!" Si Zacky at tumakbo para yakapin si Dexie."I miss you gwapo kong pamangkin!" Si Dexie at pinaulanan niya ng halik si Zacky sa mukha. Natatawa naman si Zacky sa pinaggagagawa ng tita niya.Ngingiti na sana ako, kaya lang natigilan ako nang mapasulyap sa mga taong nasa gilid lang at nanonood.Para akong nawalan nang lakas nang makita ko si Mandy kasama sila Madam Anastasia, sa tabi nito ay ang sa tingin ko ay Papa ni Zachary. May kasama pa silang matanda. Titig na titig sila kay Za
"Zacky, pupunta tayo sa bahay ni Papa," sambit ko. Nakita ko ang pagningning ng mata ni Zacky, pero hindi kalaunan ay naging simangot ulit iyon. Masaya siya, pero parang may pumipigil sa kanya sa pagpapakita non. "I don't have papa," sambit nito kaya nagkatinginan kami ni Zachary. "Zacky-" Natigilan ako nang hawakan ni Zachary ang isang kamay ko na para bang pinapatigil ako. "Hayaan mo na-- Ouch" Paano ba naman ay biglang kinurot ni Zacky ang kamay ng ama niya na nakahawak sa kamay ko. "Don't touch my mama!" Irita at masungit na sambit ni Zacky habang nakatayo na. Sinununos naman ni Zacky ang ama. Naupo ito at sinuot ang seatbelt. "Okay. Okay, Son. Maupo ka na and put your seatbelt back on." si Zachary at tinanggal na ang kamay niya sa kamay ko. "Damn! Masungit na nga ang ina, masungit pa ang anak," mahina niyang sambit, pero narinig ko. "Are you telling me na sa'kin nag mana ng kasungitan ang anak mo?" Hindi makapaniwalang sambit ko. Ngumuso ito at unti unting ngumit
Pagkatapos kong marinig 'yun ay nanlambot na ako. Parang natibag na ang pader na nilagay ko sa gitna namin nang marinig ang rason niya. "Hindi ako naniniwala. Hindi na ako naniniwala sayo," sambit ko. Kita ko na hindi na niya alam ang gagawin niya. Bago pa siya makapagsalita ay inunahan ko na siya. "Saka lang ako maniniwala kapag sinama mo kami ng anak mo sa manila at makausap si Mandy para matanong sa kanya ang totoo." Hindi ito makapaniwalang tumingin sa'kin. Para bang hindi siya sigurado kung tama ba ang narinig niya. Sunod ay ang sunod sunod na pagmura ito. "Fuck! Damn! Hell! I'm hearing it right, right? Fuck! Sasama ka na sa Manila? Sasama na kayo ni Zacky? Sasama na kayo sa'kin?" Tanong nito at lumapit na para hawakan ang dalawang kamay ko. Kita ko ang saya sa mata niya kaya napaiwas ako. Tinanggal ko ang pagkakahawak niya sa kamay ko. "Sabihin mo na lang kung kailan," paos kong sambit at naglakad na papunta sa kwarto, pero bago ako makapasok ay narinig ko ang boses niy
"Kung ang pagbubuntis ni Mandy ang usapan, huwag na tayo mag-usap," sambit ko at tinalikuran siya, pero—"Ang mahirap sayo hindi ka nagtatanong. You had time to ask me earlier about Mandy, but the first thing you want me to do is to leave,"Inis ko siyang hinarap. "So anong gusto mo? Kailangan ba na manggaling sayo at marinig ko mula sayo na nakabuntis ka? Na may posibilidad na hindi na talaga mabigyan ng buong pamilya ang anak ko-""Damn it, Gillian! Hindi ako ang ama ng pinagbubuntis ni Mandy! Matagal nang walang kami. Simula noong iniwan mo ako-""Correction, pinagtabuyan mo ako. Hindi ako aalis non kung hindi mo ako pinagtabuyan," bulyaw ko.Napahilot ito sa noo na para bang sumasakit na ang ulo niya."Fine! Simula noong pinagtabuyan kita at umalis ka ay hindi ko na nakaya pang humalik ng ibang babae, tapos makakabuntis? Damn it! I swear, that is not my child, so please stop thinking nonsense. Hindi ako magkakaanak sa iba! Kung may mabubuntis man ako ulit, ikaw ulit 'yun! Kung may
Gillian's POV Hindi ako mapakali habang nakatingin kay Zachary. Pinapaalis ko na siya, pero hanggang ngayon ay nandoon pa rin siya nakaupo sa kung saan ko siya iniwan. Umuulan na rin sa labas, pero parang wala itong pakealam. Parang wala itong pake na maulanan siya. Hindi pa naman siya gaanong basa, pero kahit na! Bakit ba hindi na lang siya umalis! "Binanggit mo, Ate, 'yung tungkol sa nabasa na'tin sa phone ni Zaji?" Tanong ni Nika habang nakatingin rin kay Zachary. Nandito na rin sila papa galing sa bayan. Gaya ko ay gusto rin nilang paalisin si Zachary, pero hindi siya umalis. "Hindi," mahina kong sambit. Siguro hindi lang dahil sa hindi niya pagtupad sa pangako niya kaya gusto ko siyang paalisin. Aaminin ko, isa sa dahilan ay dahil sa magkakaanak na siya sa iba. Hindi ko na talaga alam kung anong gagawin at iisipin ko. "Ate, hindi ka pa ba nadala? Sa tingin mo ba may napapala ang taong sarado ang isip? Ikaw mismo ang nakaranas niyan, Ate. Isipin mo, naging sarado noon a
"Hindi mo ako masisisi kung bakit ako galit sayo dahil hindi mo nakita kung gaano umiyak si Zacky dahil pinaghintay mo siya! Kahit tulog ay tinatawag niya ang pangalan mo. Wala ka noong gabing sabik na sabik siyang makita ka at lagnatin na sa pagkasabik sa pagbalik mo!" Lumapit ako at tinulak siya. Hindi ko alam kung malakas ba ang pagkakatulak ko o ano dahil halos matumba ito. "Bakit ka pa ba bumalik!? Bakit hindi mo na lang panindigan ang hindi mo pagbalik!?" Bulyaw ko. Kasi alam ko naman na aalis ka rin ulit, lalo na at magkakaanak ka na kay Mandy. Magiging bastardo rin naman ang anak ko, at sa huli siya pa rin ang kawawa. Gusto kong sabihin iyon, pero hindi ko tinuloy. "Can you listen to me first?" mahinahon niyang sambit. Umiling ako. "Kapag nakinig ako sayo, baka dumating ulit ang panahon na mangangapa kami ng anak ko. Ang mas nakakabuti mong gawin ay ang umalis rito." "Hindi ako aalis. Suntukin mo ako. Saktan mo ako," lumapit pa siya at siya ang nagdala ng kamay ko sa muk
Gillian's POV Sa isang buwan na hindi niya pagbalik ay bumalik siya. Nang tumingin siya sa'kin ay nagpatuloy ako sa pagsasampay. Anong ibig sabihin nito? Bakit siya nandito? Ilang segundo ay natungo na niya kung nasaan ako. Bago pa siya makapagsalita ay inunahan ko na siya. "Umalis ka na ngayong nakakausap mo pa ako nang maayos," sambit ko at kumuha ulit ng damit para isampay. Nasa loob si Zacky. Gusto kong makita niya ang ama, pero kapag nakita niya ulit ang ama, baka umasa siya sa sinabi ko na sasama na kami sa kanya. Hindi na iyon mangyayare. "I'm sorry, hindi ako nakabali--" "Wala akong pakealam sa sasabihin mo," seryosong sambit ko at sinampay na ang huling damit. "Baby, Listen to--" Isang sampal ang binigay ko sa kanya. Baby? Kung sa tingin niya makukuha niya ulit ako sa pa baby baby niya, nagkakamali siya! Sinubukan kong gawing seryoso ang expression ko. Nakatagilid ang mukha niya at gulat sa ginawa ko. Nagulat din ako sa ginawa ko, pero 'yun naman kasi talaga ang gu