Ada POVPagkarating namin sa mansiyon ni Mishon, ramdam ko ang ginhawang hatid ng katahimikan ng lugar. Hindi tulad ng bahay namin, walang galit na sigaw ng mama ko, walang sermon at walang sulsul ng kapatid kong si Verena. Para bang ito ang klase ng tahanang matagal ko nang hinahanap—puno ng kapayapaan at maaliwalas pa ang hangin dahil sa grapes farm na katabi nitong bahay.Agad akong naupo sa sofa sa sala. Napakalamig ng aircon, bagay na bagay sa pagod kong katawan mula sa maghapong shooting. Napansin kong dumiretso si Mishon sa kusina, pero hindi ko na inusisa kung ano ang ginagawa niya. Sa sobrang pagod, ipinikit ko muna ang aking mga mata at hinayaan ang sarili kong makatulog kahit saglit.Enjoy naman ang shooting kanina kasi ang galing ng ka-partner ko. Smooth ka-work si Yuri. At sa tingin ko rin ay magaganda ang shot namin kanina.Pagdilat ng aking mga mata, napansin kong may baso ng fruit shake sa lamesa sa harap ko. Napatingin ako kay Mishon, na kasalukuyang nakatayo sa tabi
Mishon POVTirik na tirik na ang sikat ng araw habang naglalakad ako sa mga makikitid na kalsada ng Paris. May kakaibang aliw talaga ang lungsod na ito—ang tahimik na mga umaga, ang halimuyak ng tinapay mula sa mga bakery at ang ingay ng mga taong abala sa kanilang araw. Pero ngayong araw na ito, wala akong ibang iniisip kundi ang espesyal na request ni Ada: pasta at pizza para sa merienda namin mamaya. Wala na naman siyang work, today, kaya maghapon na naman kaming magba-bonding. Ang saya nga kasi parang gusto niyang sa mansiyon ko na siya tuluyang tumira habang buhay kasi kita ko na masayang-masaya siya kapag nasa bahay ko.Sa akin ay ayos lang naman, hinihintay ko lang na magsabi siya.Kahit na simpleng pagkain lang ang hinihiling niya, hindi ko mapigilang gawing espesyal ang bawat pagkakataon para sa kanya. Kaya bago pa man ako pumunta sa grocery store, napagdesisyunan kong dumaan muna sa flower shop ni Ginang Franceska.Pagpasok ko sa shop, agad kong nakita si Ginang Franceska n
Ada POV Ang bango ng freshly baked pizza at creamy pasta na inihain ni Mishon sa dining table ay agad na nagdala ng init at saya sa buong paligid. Ang buong pamilya niya—si Everisha, si Czedric, at ang cute nilang anak na si Czeverick—ay abala sa pagtikim at pagtawa habang nagkukuwentuhan. Kasama ako sa hapag-kainan nila ngayon at habang pinagmamasdan ko sila, hindi ko maiwasang mag-isip…Kung ganito lang sana ka-saya ang pamilya ko, hindi siguro ako lumalayo sa kanila. Habang kumakain, hindi nawala ang maaliwalas na ngiti sa labi ko. Napakagaan ng pakiramdam na parang bahagi na ako ng pamilya nila. Si Mishon naman, mukhang masaya ring nakikita ang lahat na nag-e-enjoy. "Alright, everyone," sabi ni Mishon habang nakaupo sa head of the table, hawak ang isang slice ng pizza. "Honest opinions. How’s my cooking? Start with the pasta." Agad namang sumagot si Ate Everisha niya na may sauce pa sa gilid ng labi niya. "It’s amazing, as always, little brother. Creamy, flavorful and perfec
Mishon POVHindi mawala ang ngiti ko habang papunta kami nina Everisha at Czedric sa flower shop ni Aling Franceska. Iniwan muna namin si Czeverick sa kasambahay ko para makapaglibot nang maayos. Si Everisha ay halatang excited gumala, habang si Czedric naman ay abala sa pagtingin ng mga video reference sa cellphone niya habang nagkukuwentuhan kami tungkol sa music video niyang mangyayari na soon.Pagdating namin sa shop ni Aling Franceska ay agad na bumungad sa amin ang halimuyak ng sari-saring bulaklak. Ang tindahan ni Aling Franceska ay parang isang maliit na hardin sa gitna ng syudad—punong-puno ng kulay at sigla. Nang makita niya kami, agad siyang ngumiti nang malaki."Ah, Mishon! It’s so good to see you again!" bati ni Aling Franceska habang pinupunasan ang kanyang kamay gamit ang apron. Pagkatapos, napatingin siya kay Czedric at parang bigla itong napanganga. "Oh my! Is this… Czedric? The famous singer?"Tumawa si Czedric at iniabot ang kamay niya kay Aling Franceska. "Yes, ma’
Ada POVExcited ako dahil ngayon ang unang araw ng shooting namin ni Mishon para sa music video ni Czedric. Hindi ko maalis ang ngiti sa labi ko habang iniisip na muli na naman akong masasama sa isang proyekto ng isang sikat na international singer. Noon, isa lang itong pangarap, pero ngayon, narito na ako sa realidad. Isa ito sa mga bagong experience mo bilang fashion model. Para na rin akong artista tuloy.Habang nagbibihis ako ng casual ngunit classy na outfit para sa shoot, biglang pumasok sa isip ko ang mga nakaraang pagkakataon kung saan palagi akong pinapangaralan ng mama ko sa tuwing may ginagawa akong hindi niya gusto. Pero nitong huli, tila nag-iba ang ihip ng hangin. Nagpaalam ako nang dalawang araw para sa mga meeting at rehearsals para sa music video, pero hindi man lang ako hinanapan ng paliwanag o sinermunan ng mama ko.Pagbaba ko ng hagdan, nakita ko siya. Nakatayo siya sa gilid, naka-cross arm, na parang may hinihintay."Good morning, Ma," bati ko nang may pilit na ng
Mishon POVSa pagdating namin sa flower farm ni Aling Franceska, bumungad agad sa amin ang napakagandang tanawin ng mga bulaklak na nagkalat sa malawak na lupa. Napakalamig ng simoy ng hangin at ang bango ng mga bulaklak ay tila humahaplos sa bawat butas ng ilong ko. Pero ngayon palang ay parang kinakabahan na ako.Halos magkasunod lang kami dumating ni Ada. Habang bumababa ako sa kotse, natanaw kong kakalabas lang niya mula sa sasakyan niya. Napangiti ako. Si Ada ang isa sa mga dahilan kung bakit masaya akong sumali sa proyektong ito. Siya ang nag-push sa akin kaya pumayag ako kahit hindi ko porte ang pag-arte."Mishon!" tawag niya nang makita niya ako."Ada!" sagot ko habang nagmamadaling lumapit. Nang maglapit kami, mahigpit kaming nagyakapan, parang matagal na kaming hindi nagkikita, kahit ilang araw lang naman ang nakaraan mula noong huli kaming nagkita."Good morning!" bati ni Ada sa mga staff na naroon. Napapangiti talaga ako sa pagiging mabait niya. Parang lahat ng tao sa pali
Ada POVNang tawagin kami ulit ng director para sa susunod na eksena, nagkatinginan kami ni Mishon. Pareho kasi kaming shock pa dahil biglang nagkaroon ng kissing scene kanina. Nakalimang take pa kaya medyo nagkakahiyaan pa kami kahit alam kong may nangyari naman na sa amin sa kama. Kahit siya ang naka-virgïn sa akin, hindi ko maiwasang mahiya pa kasi normal ako, tapos lasing naman ako nung may mangyari sa amin. Iba talaga kapag ako.“I’m ready,” sabi niya habang nakangiti sa akin. Tila nawala na ang hiya niya, kaya dapat na rin akong umayos.Ang scene namin ay magkasama kaming mamimitas ng mga bulaklak habang naglalakad sa pagitan ng mga hilera ng sunflower at lavender na parang walang ibang tao sa paligid. Perfect para sa music video ni Czedric. Iba talaga mag-iisip ang mga staff ni Czedric. Talaga sinu-sure nilang maganda ang lahat ng magiging scene.“Just follow my lead, Mishon,” sabi ko habang binibigyan siya ng tip para magmukhang natural ang kilos niya.“Okay, but… don’t laugh
Mishon POVIba ang pakiramdam ko ngayon, parang ang gaan ng bawat galaw ko. Bakit hindi? Kahapon kasi ay naging official na kami ni Ada. Girlfriend ko na ang isang sikat na international fashion model! Hanggang ngayon, hindi pa rin ako makapaniwala.Pagbaba ko ng hagdan, diretso agad ako sa kusina. Wala akong pakialam kahit maaga pa, gusto kong magsimula nang maaga para maghanda ng sorpresa sa mga staff ko sa grapes farm ko.“Pizza for everyone!” sigaw ko sa sarili ko habang sinisimulan ang pagmamasa ng dough.Hindi ko alam kung bakit, pero napasipol ako habang naghahalo ng sauce. Ngayon lang ulit ako nakaramdam ng ganitong kasigla. Habang nilalagay ko ang toppings sa mga pizza, iniisip ko si Ada—ang mga ngiti niya, ang mga mata niyang kumikislap tuwing nagkikita kami. Hindi ko maiwasang mapangiti habang inaalala ang paraan ng paghawak niya sa kamay ko kahapon.Matapos ang halos dalawang oras ng pagluluto, inilabas ko ang mga mainit at mabangong pizza sa kitchen. Napuno ang lamesa ng
Samira POVNasa loob ako ng kuwarto ni Ramil ngayon. Busy sina Miro ngayon, kami lang nila Mama Ada at Ahva ang naiwan dito sa manisyon. Naisip ko naman na puntahan si Ramil kaya dinalhan ko siya ng pagkain—isang tray na may sinigang na baboy, kanin, at manggang hilaw na may bagoong.“You need to eat more,” sabi ko habang iniaabot ko sa kaniya ang tray. “You need strength, Ramil. Hindi ka puwedeng injury na lang habang buhay. Ikaw na ang nagsabi, kailangan nating maghanda kaya magpalakas ka rin.”Ngumiti lang siya sa akin. “Salamat, Samira. Huwag kang mag-alala, ito na, nagpapagaling at nagpapalakas na ako. Baka sa susunod na linggo, makalakad na ulit ako.”Habang kumakain na siya, pinagmamasdan ko lang siya, napansin ko, tila may gusto siyang itanong pero hindi niya agad masabi. Hanggang sa maya-maya'y nagsalita rin siya.“Ang mga manang pala, kumusta na sila?” tanong niya habang nakasandal sa mga unan.Napatingin ako sa kaniya. Biglang lumabas ang ngiti sa mga labi ko. Hindi pa nga
Miro POVPagkapasok namin sa mansiyon, agad kong tinapik ang balikat ni Ramil bilang hudyat na sa wakas ay nandito na kami, tuluyan na namin siyang nauwi. May lumabas na bahagyang ngiti sa labi niya, pero habang naglalakad at inaalalaya siya ng mga tito ko, hindi niya maitago ang pagngiwi ng mukha, halatang nasasaktan siya.Lumapit agad si Ahva at Mama Ada para salubungin siya. Lahat kami, may saya sa pagdating niya, pero may bigat din sa dibdib naming makita siyang halos ‘di na makalakad ng maayos.“Prepare his room,” utos ko sa isa sa mga tauhan. “Make sure it’s comfortable. Ramil needs full rest.”Nagkatinginan kami ni Samira. Ramdam ko ang lungkot sa mga mata niya. Alam naming hindi madali ang pinagdaanan ni Ramil. Kaya naman agad kong tinawagan si Dr. Elson, ang private doctor namin.“Ramil, the doctor will be here in ten minutes,” sabi ko sa kaniya habang inaakay siya papunta sa inihandang kuwarto para sa kaniya.“Thanks, Miro. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kung ‘d
Miro POVOras na para bumawi kay Ramil. Nanghingi siya ng tulong sa amin na kung maaari ay i-rescue na siya kasi nahihirapan na siya sa kinalalagyan niya ngayon.Ako mismo ang nagmaneho ng sasakyan habang tahimik kami sa loob. Kasama ko sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx. Dapat, nagbabakasyon sila ngayon sa Palawan kasi matagal na nila itong na-book. Pero dahil nakatanggap kami ng problema, hindi ko na muna sila pinatuloy kasi baka maging maaga ang paggalaw ni Vic. Ayaw ko naman na wala sila kapag lumaban na ulit kami, parang kulang na kasi ako kapag wala sila. Hindi ako nakakapag-isip ng maayos kapag wala ang mga tito ko. Oo, may Samira akong matapang at matalino, pero iba pa rin talaga kapag may nakakatanda na nangangasiwa sa amin.Tanggap ko nang parang hindi ako mafia boss, oo, mas babagay ito kay Samira, pero wala na akong pakelam ngayon sa posisyon na iyon. Ang gusto ko na lang sa ngayon ay matapos ang gulo, wala ng problema at dapat puro kasiyahan na lang.“We finally trac
Samira POVWala pa man ang gulong magiging dala ni Vic, pero ang balita tungkol sa pagbabalik niya ay sapat na para yanigin ang katahimikan ng lahat. Ngunit kahit na natatakot ang lahat, hindi kami puwedeng manatiling walang ginagawa. Walang nakakaalam kung ano ang mga kaya niyang gawin kaya halos parang nanganga pa kami.Sa totoo lang, hindi kami nahirapang pabagsakin si Don Vito, walang masyadong labanan na nangyari, kasi dito pala kami mapapasabak ng husto kay Vic. Pero sana, gaya nang pagbabagsak namin kay Don Vito, ganoon din kadali ang kay Vic.Kaya ngayon, dinala ko sina Mama Ada at Ahva sa garden ng mansiyon para simulan ang isang bagay na mahalaga naming gawin ngayon, at ito ay ang matuto na rin silang lumaban.“Okay, start with your stance,” sabi ko habang pinaposisyon ko si Ahva at Mama Ada. “Feet shoulder-width apart. Arms up. Chin down.”“Like this?” tanong ni Mama Ada, na medyo nag-aalangan habang tinaas ang dalawang kamay.“Yes, ganiyan nga. Pero relax lang po, Mama. Hi
Samira POVPawisan at halos humihingal kaming dalawa ni Miro matapas ang umaatikabong pagse-sëx. Galing si Miro sa isang event at tipsy ito nung umuwi. Pagpasok niya rito sa kuwarto namin, bigla na lang naglambing. Hanggang sa magtanggal na kami ng saplot at wala na akong nagawa kundi ang magpaubaya na lang.Matutulog na dapat ako, pero biglang nag-vibrate ang cellphone ko sa may nightstand. Mabilis ko iyong kinuha, akala ko ay notification lang mula sa social media, pero natigilan ako nang makita ang pangalan na naka-flash sa screen.Si Ramil, tumatawag. Nung una, inisip ko na baka ibang tao, baka may nakakuha lang ng phone niya. Pero nang sagutin ko ang tawag niya, doon na ako lalong nagulat.Buhay pa nga si Ramil.“Ramil?” mahinang tawag ko sa kaniya na halos pabulong lang.“Samira,” bulong rin niya mula sa kabilang linya at agad kong naramdaman ang takot sa boses niya. “Walang oras para magpaliwanag, pero nakatakas ako nung dakpin ako ng mga tauhan ni Don Vito nun. Nung hinahabol
Samira POVMaaga pa lang, tinawag na ako ni Mama Ada. Nagtaka naman ako kung anong kailangan niya. Nakakatawa kasi may gagawin sana kami ni Miro, pero dahil hindi naka-lock ang pinto at tinatawag ako ng isang kasambahay, nahinto tuloy. Pero mukhang mahalaga ang sasabihin niya kaya pinuntahan ko siya kahit kagigising ko palang.Pagkakita ko sa kaniya sa sala sa ibaba, sinalubong niya ako ng maganda niyang ngiti.“Samira, come with us today. Let’s do something fun,” sabi niya habang nakangiti at nakaayos na ang buhok. Kasama niya nun si Ahva, na sa wakas ay masaya na rin at palaging nakatawa.Napatango na lang ako, kahit may kinakabahan. Hindi ko kasi alam kung saan kami pupunta. Hindi na rin kasi ako nakapagtanong. Hindi ako sanay na isinasama nila sa mga ganitong lakarin. Pero habang tinitingnan ko ang ngiti ni Mama Ada, ramdam ko na tanggap na niya talaga ako. Hindi na ako outsider, kundi parte na ng pamilya nila.Nung magpaalam ako kay Miro, natuwa pa siya. Sinabi niya na magandang
Miro POVKapwa kami good mood ni Samira habang umiinom ng milktea, sakay kami ni Samira ng itim na van ko at papunta kami ngayon sa tinutuluyang mansiyon ng mga manang.Habang nasa biyahe, panay ang tingin ko kay Samira. Ang ganda niya sa ayos niya ngayon. Nakakatuwa kasi napag-trip-an siya ni Ahva na ayusan. Naka-light makeup siya, nakakulot ang buhok at naka-dress din. Napilit siya ni Ahva na maging ganito kahit ang totoo ay hindi siya sanay. Pero para sa akin, ibang Samira ang kasama ko. I mean, hindi naman sa sinasabi kong parang iba, maging ako kasi ay hindi makapaniwala na ganito siya kaganda at ka-sexy kapag nakabihis ng maganda at kapag nakaayos ang mukha at buhok. Nawala tuloy bigla ang pagiging assassin cool niya. Kumbaga, parang tanggal angas niya ngayon.Papunta kami ngayon sa mga manang kasi ngayong araw na namin ibibigay ang isang bilyong piso na pabuya sa kanila para sa pagkakahuli nila kay Don Vito. Napapailing pa rin ako hanggang ngayon. Hindi ko pa rin kasi lubos mai
Samira POVPagkagising ko kinabukasan, ramdam ko pa rin ang bigat ng pagod sa katawan ko dahil sa nangyari kagabi, pero mas nangingibabaw ang gaan sa dibdib ko. Sa wakas, ligtas na si Ahva, at si Don Vito naman ay nagpapahinog sa ospital at malapit-lapit na ring makulong na. Hindi ko na kailangan pang magpanggap na matapang—kahit sa loob-loob ko ay halos gusto ko nang bumigay sa pagod at gutom kagabi.Paglabas ko ng kuwarto, dumiretso ako sa hallway. Doon, nagulat ako nang pagbukas ko ng pinto ng kabilang kuwarto ay lumabas si Mama Ada. Diretso niya akong nilapitan.“Samira, ija,” mahinahon ang boses niya, pero may lungkot at saya na halong-halo sa mga mata niya. Akala ko magtataray na naman siya, pero bigla niya akong niyakap. Hindi lang basta yakap—mahigpit pa ang ginawa niya at dama ko ang init ng pasasalamat niya.“Thank you, Samira. Thank you so much,” bulong niya habang bahagyang nanginginig ang boses niya. “I’m really, really sorry sa lahat ng naging ugali ko sa ‘yo. I was so w
Samira POVHindi pa man lubos na nakakabawi ang katawan ko, kailangan na namang maglakad. Nagdesisyon na kaming maghiwa-hiwalay ng landas sa gubat para mapabilis ang paghahanap kay Ahva. Bawat isa sa amin ay may hawak na radyo at may kasama ring dalawang sundalo para sa seguridad. Gusto ko na rin sanang matulog at mamahinga, pero kailangan pa ring lumaban at kawawa naman si Ahva kung hahayaan naming mag-isa sa gubat. Kung nakaligtas man siya sa kamay ni Don Vito, baka sa mga mamabangis na hayop dito, hindi siya makaligtas.“You okay po, Ma’am Samira?” tanong ng isa sa mga sundalong kasama ko. Tumango lang ako kahit nanghihina pa ako. Mabuti na lang at may dalang tubig sina Miro, kahit papaano ay may laman ang tiyan ko mula sa tinapay na isinabay ko sa pag-inom ng malamig na tubig habang naglalakad.Tahimik ang gubat habang naglalakad kami. Pero parang may ilog kaming naririnig sa hindi kalayuan. Ang flashlight na hawak ng mga sundalo ay tumatama sa mga punong kahoy at mga sanga, para