Chapter 2

Kyoko POV

WALANG emosyon akong nakatingin sa salamin. Oo nga at maganda ang paglapat ng makeup sa aking mukha pero hindi nito natakpan ang kahungkagan na aking nadarama. Ngayong araw na ito ay opisyal na akong magiging Mrs. Rafael Cervantes. Kasal ko ngayong araw pero para akong namatayan. Naalala ko pa ang banta ni Rafael na magdurusa ako sa piling niya. Mapakla akong napangiti.

“Kaya mo ‘yan, Kyoko. Ikaw pa ba? Para matupad ang pangarap ni Tatay Felipe at masiguradong matutupad ni Hector ang pangarap niyang makapag-aral sa Ateneo de Davao,” kumbinse ko sa sarili. Huminga ako nang malalim at paulit-ulit na pinakalma ang sarili. 

“Handa na ba ang bride namin?” Sumungaw mula sa pinto ng maliit kong kwarto si Nanay Celina at Lola Mercedes. Nakangiti silang lumapit sa akin.

“Oo naman ‘Nay,” kulang sa sigla kong sagot.

“O, huwag kang sumimangot, apo. Alam mo, mabait naman talaga si Senyorito Rafael. Kailangan n’yo lang kilalanin ang isa’t isa. Payo lang apo, bawasan mo minsan ang pagiging prangka mo para magkaintindihan kayo,” payo ni Lola.

Tumayo ako at niyakap ang dalawang babae na pinakamahalaga sa buhay ko. “Pagsisikapan ko pong pakisamahan ng maayos si Rafael para sa kapakanan ng Hacienda. Huwag ninyo akong alalahanin at kaya ko ang sarili ko.”

May narinig na kaming busina ng sasakyan bumaba na si Kyoko. Naroon ang ilan sa mga tauhan sa Hacienda na nakaabang sa paglabas ko. Suot ko ang isang simpleng damit pangkasal. A line dress na floor length at sabrina style iyon. Pawang french lace lang ang pinaka adorno ng gown pero sadyang elegante itong tingnan.

Sumakay na ako  sa bridal car at tatlong minuto lang naroon na kami sa pagdarausan ng kasal. Sa dulong bahagi ng taniman ng cacao ko ninais idaos ang kasal na bagaman simple lang ay halata na ginastusan na i set up. Elegante ngunit simple lang ang venue pero naroon ang lahat ng mga tauhan ng Hacienda Esmeralda na siyang tanging hiling ko.

Naroon na sa kanyang upuan si Rafael. Napailing ako nang makita na nakasimangot siya kahit nasa tabi lang niya si Ninong Augustus.

Kaagad na sinimulan ang seremonyas ng kasal. Wala halos akong maintindihan sa sinabi ng judge na siyang officiating officer. Nang sabihin ng hukom na kailangan ng singsing ay awtomatikong inabot iyon ni Ninong Augustus kay Rafael. Nang isuot niya sa aking palasingsingan ang wedding ring ay nakasimangot ito. Halatang pilit ang bawat katagang namumutawi sa kanyang mga labi na dinidikta sa kanya ng hukom. Ang malamig na dantay ng singsing sa aking daliri ay hudyat na tuluyan na akong natali sa lalaking ayaw sa akin.

Hinahamig ko ang sarili ko na huwag maiyak sa kalagitnaan ng kasal namin. Ang pangarap kong masayang pag-aasawa ay pangarap na lang. Hinahanda ko na ang sarili ko sa masamang trato ni Rafael sa akin.

Sa inis ko, buong sigla kong binigkas ang mga katagang dinidikta ng hukom. Gusto kong bumunghalit ng tawa sa mukha ni Rafael. Halos lumuwa ang kanyang mga mata habang amused akong nagsusuot sa kanyang mahahabang daliri sa wedding band niya. Kung mataba at mahaba ang kanyang daliri ay tiyak akong ganoon din ang kanyang karg*da. Pigil akong napakagat sa aking pang-ibabang labi para hindi tumakas ang isang hagikgik.

“By the power vested upon me, I now pronounce you husband and wife,” saad ng hukom. “You may kiss the bride.”

Tumunog ang mga baso na mahinang hinahampas ng mga kubyertos.

“Kiss! Kiss!” Dinig ko ang sigaw na iyon ni Terence. Katabi niya si Faustina at si Tiffany.

Sa kawalan ng ginawa ni Rafael, lumapit ako sa kanya sa inis ko. Inabot ko ang kanyang balikat at hinila siya pababa sabay bulong. “Umayos ka Paeng!” mahina kong banta.

Nang nagsalubong ang kanyang mga mata, walang babala kong tinawid ang pagitan ng aming magkalapit na mukha. Ako na ang nagpasimuno sa halik namin. Napasinghap siya sa unang dampi ng aming mga labi. Smack lang ang ginawa ko pero napapikit pa si Rafael. Infairness, ang lambot ng labi ng mister kong masungit! 

“Yan ang kaibigan ko hanep humalik!” sigaw ni Terence. 

Kaagad ko namang binitawan ang labi ni Rafael. Bumukas ang kanyang mga mata at namula. Nagtatawanan na lang ang mga naroon sa kanyang reaksyon. Ang kanyang mga kaibigan ay hindi maiwasan na matawa sa ginawa ko. Panay kantiyaw ng dalawang kaibigan ni Rafael sa saglit na pagkatulala niya sa aming unang halik.

Naging napakasaya ng reception. Komportable kaming gumalaw lalo at pawang mga tauhan ng Hacienda Esmeralda ang mga naroon. Hindi rin naman mga matapobre ang mga Fontanilla at ang mga kaibigan ni Ninong Augustus na mga karatig Hacienda.

Katulad ng karaniwang mga kasal, may mga tradisyonal na sayaw at pagbibigay ng mensahe sa bagong kasal. Halos napuno rin ng cash at tseke ang aming mga damit sa dami ng nagbigay ng pakimkim.

Matapos ang sayaw, si Nanay Celina at Mama Margarita ang nagtanggal ng mga pakimkim sa aming mga damit. Kaagad na umalis si Rafael at hindi ko na alam kung saan nagpunta.

Hapon na natapos ang reception. Inaayos ko ang aking gown at lumapit kay Mama Margarita para magpaalam. Kita ko sa aking peripheral vision ang palihim na pagpunta ni Rafael sa likuran ng venue. At dahil na-curious ako, sinundan ko siya. Napaawang ang aking labi nang makita ko kung paano sabik na naghalikan si Rafael at Ate Fiona. 

Akala ko na hindi ako naaapektuhan ng mga nakita ko. Pero, parang sinuntok ang aking dibdib sa aking nasaksihan. Parang may bumara sa aking lalamunan habang pinagmamasdan sila sa kanilang nakaw na sandali. Wala pang bente kwatro oras at heto si Rafael na pinamumukha sa akin ang kawalang halaga ng aming kasal.

“Rafael!” 

Napaigtad ako sa mala kulog na boses ni Ninong Augustus. Si Rafael at Ate Fiona ay kusang naghiwalay na kanina lang ay walang sawang naghahalikan. Lumapit si Ninong Augustus sa kanila at walang babala na sinampal si Rafael.

“Nasaan ang delicadeza mo? Hindi mo na ako binigyan ng kahihiyan! At dito pa talaga sa feception ng kasal mo?!” ani Ninong. Namumula na siya at lumapit na ako sa kanilang tatlo.

“Ninong, hayaan nyo na sila. Kumalma kayo,” payo ko. Lingid sa kaalaman ng nakararami, may iniindang sakit si Ninong Augustus. 

“No! Hindi ako papayag na harap-harapan kang bastusin ng dalawang ito! This is not how we raised you, Rafael!” gigil na saad ni Ninong Augustus. Napailing ako lalo at ramdam ko ang masidhing emosyon niya.

Hindi nakaimik si Rafael lalo at nag-umpisa nang magbulungan ang mga tao sa paligid. Tumikhim si Ninong Augustus at kaagad naman na umalis ang mga tauhan.

“Ikaw babae, ang lakas naman ng loob mo na pumunta pa sa kasal ng dati mong kasintahan!” puna ni Ninong kay Ate Fiona.

“Sa inyo na rin nanggaling. Dati akong girlfriend. At sa pagkakaalam ko, hindi pa kami hiwalay ni Rafael at pinilit lang siya na pakasalan ang katawang bata na si Kyoko,” patuyang saad ni Ate Fiona. Bumalasik pa ang kanyang anyo nang masilayan ako sa likod ni Ninong Augustus.

“Hindi ka na welcome dito sa Hacienda Esmeralda. At sa iyo na nanggaling, ikinasal na ang boyfriend mo. So, that makes you a mistress if you still continue to have a relationship with a married man. My, what will be your manager and agent’s opinion that their model is a mistress?” ani Ninong. 

“Lolo, please nag-usap lang kami ni Fiona,” mahinahong saad ni Rafael.

“I already saw what I need to see Rafael! Now, Miss Ricaforte, off you go!” taboy ni Ninong Augustus.

Walang nagawa si Ate Fiona kundi ang tahimik na umalis. Nang lumingon ako, nakita ko si Lola Mercedes na nasa isang upuan na pinapaypayan ni Nanay Celina. Gusto ko man siyang lapitan pero nahihiya akong i-approach siya. Naturingang si Ate Fiona ang apo pero ni wala man lang siyang pagmamahal kay Lola Mercedes.

“Kyoko, hija naihanda ko na ang mga gamit mo. Pupunta kayo ni Rafael sa Palawan para sa inyong honeymoon. Ihahatid kayo ni Lito,” sabi ni Ninong sa akin. “Mag-ingat kayo doon at bigyan mo kaagad kami ng apo.”

Mapakla ang ngiti na gumuhit sa aking mga labi. Kitang kita ko rin ang pagtiim ng mga labi ni Rafael.

Nang lulan na kami ng sasakyan papunta sa airport, hindi man lang ako kinibo ng ‘asawa’ ko. Tumunog ang kanyang cellphone at kaagad niya itong sinagot.

“Yes. We are heading towards the airport. Magkita na lang tayo doon. Hihintayin kita.” Binaba na kaagad ni Rafael ang cellphone niya at hinarap ako. “Fiona is coming with us. And I don’t wanna know na magsusumbong ka kay Lolo Augustus.”