While I was looking out the car window back home, I was just silent. It started when we got off the plane. I have no intention of moving. I have no words and no strength to speak now. And one more thing: the words he said to me yesterday were too painful to get out of my mind right away. Those words were worse than the three daggers that could be thrust into me.
Ngayon tuloy ay napapaisip ako.
Am I truly worse off than Rose?
It was like I was bombarded again and again every second I remembered Mateo's words to me. There is some truth in what he said, but I am confused if it is true that I am called a paid woman because my family received money from Don Madeo after the wedding. Am I really that low, even though I didn't use it? Is that the label?
Ngunit sa pagkakaalam ko ay regalo lamang iyon ng kanilang pamilya, sa pagkakaalam ko rin ay ginagawa nila iyon dahil sa tradisyon na kanilang nakasanayan at sinusunod. Na kung ang ikakasal mula sa kanilang angkan ay isang lalaki, magbibigay sila ng kalahati ng kanilang kayamanan o makikipagkasosyo sa pamilya ng babae. But to go back to Mateo's words, parang ang hirap ng paniwalaan na tradisyon lamang iyon.
Napasandal ako sa may bintana ng sasakyan kung saan ako nakapuwesto. Ang tingin ko ay nasa labas pa rin habang mahinang bumuntong hininga.
"Copy, Sir."
Naagaw ng driver ang paningin ko ng basagin niya ang katahimikang lumulukob sa buong sasakyan. Umayos ako ng upo at sinilip siya sa may review mirror.
"Bakit ka lumiko?" Takang tanong ko dahil malapit na kami sa subdivision nang magdirediretso naman siya sa pagmamaneho.
"Convoy daw tayo Ma'am sa sasakyan ni Sir, Mateo." Tipid niyang sagot, nabitin naman ako sa ikli no'n.
"Where are we going then?" Usisa ko habang seryosong nagtatanong.
"Sa mansion daw ho." Sagot niya't natigilan ako.
Napaayos ako ng upo at napatingin sa harapan kung saan tanaw ang sasakyan ni Mateo na halos ang bilis ng pagpapatakbo. Maging kami ay pabilis na rin nang pabilis upang masabayan si Mateo. Pagtataka naman ang namumutawi sa akin ngunit ikinalma ko ang aking sarili.
Nagmamadali ata siya?
Mayamaya pa ay mayro'n na namang kausap ang driver kong si Roger na sa pagkakadinig ko ay si Morgan, na kalaunan ay nakasunod na rin ang sasakyan sa amin.
Sandali ang lumipas at mula sa labas ng subdivision ng mga Vejar ay ipinarada ni Roger ang sasakyan hindi kalayuan sa may gate. Tanaw kong lumabas si Mateo sa kaniyang sasakyan at patakbong tinungo ang sasakyan na sinasakyan ko. Hindi pa man nakakalapit ng tuluyan ay sinenyasan niya si Roger na bumaba. Sandali silang nag-usap at maya'y pinagbuksan ako ng pinto.
"Bakit?" Tanong ko na naman bago lumabas.
"Sa sasakyan daw ho kayo ni Sir, Mateo." Aniya sabay alalay sa akin palapit sa amo niya.
Mateo immediately held my hand at halos makaladkad ako sa bilis ng pagtakbo niya. Napapangiwi na lang ako. Mabilis niya akong pinapasok sa sasakyan niya at maya'y nagsenyas kay Morgan na sumunod sa kaniya.
When we entered the village, we were immediately greeted by Vejar's staff. At the gate of Don Madeo, his bodyguards did not exceed twenty, followed by the assistants, who I counted around fifteen, and waited for us to enter.
When we got down, Mateo came closer to Morgan, and the two talked seriously. I just looked away when Rose got out of the car and they both supported her head.
Nag-inhale at exhale ko, ayaw ko munang isipin ang mga kalandian nila. Nandito kami kay Don Madeo, delikado kaming lahat kung mag-umpisang mag-init ang ulo ko't maisumbong ko sila ng wala sa oras.
Ngayon pa lang kahit wala naman akong ginawang kababalaghan ay alam kong madadawit ako, maging si Morgan. Sa ugali ng Don, hindi na ako magtataka.
"Where's lolo?" Si Morgan nang iabot niya sa isang tauhan ang susi ng kaniyang sasakyan.
"Nasa loob ho, kayo na lamang ang hinihintay, Sir."
Muling nagkatinginan ang magkapatid at binalingan ang tauhan.
"What do you mean by kami na lang ang hinihintay? Andito na ba silang lahat?" Tanong ulit ni Morgan.
Tumango ito. "Nauna hong dumating dito ang mga pinsan niyo, kasama na rin po sa loob ang mga bisitang inimbitahan ng Don." Maikling paliwanag niya.
We were already walking when Mateo signaled to Morgan. The couple went ahead while we were just walking in front, but I was stunned when Mateo came to me and put his hand on my waist. He gave me a warning look.
"Just like we always did, act normal and pretend that we are a happy lovey couple, as what my grandpa always wants." Sarkastiko niyang paalala.
"I know, you don't need to remind me."
Mateo chuckled. "Then that's good. We're not having a problem here, but once you make a scene again with Rose, I'll make sure you regret it. Understand?
I nodded and continued walking with him. I immediately put on my fake smile and brighten my eyes so Don Madeo doesn't suspect me. This is nothing new to me. I could say I'm a great actor for a month in a row. Maybe if I had pursued my dreams as a child, I could have won an Oscar.
"The wait is over for everyone; my favorite grandchildren are now complete," Don Madeo said as he saw us. I smiled broadly and turned my gaze to the visitors.
I was astounded by how many people had gathered at Don Madeo's Mansion. There are so many that I can't even count them on my fingers. I still rolled my eyes at everyone, and from where I was standing, I noticed Matthias, Maximilian, and Massimo winking at me. As I saw them laughing and giving me the peace sign, I shook my head.
Inalalayan ako ni Mateo na humanap ng bakanteng lamesa para sa aming dalawa, hindi naman naging mabagal iyon dahil nagpapasok pa si Don Madeo ng ilang lamesa para sa mga ilang nakatayong bisita.
I wasn't able to properly look at his guests, and now that we were seated and facing everyone, I looked at their faces one by one. I wasn't surprised to see families close to the Vejars like the Monrids, Parisi, Rossi, Bourbon, and my family, the Fabians.
Five families that have never been lost among the guests of Don Madeo. Five families that will not let their connection to the Vejars be lost, and neither will the Vejars.
"I still can't believe how well our companies are doing together and how our projects are expanding nationwide," he says. "But now, I just want to tell everyone to keep up the good work, because this isn't the end. We can be even be better ten or one hundred times if we keep going with what we've started." He said, raising his glass with a glass of champagne. "Anyways, I called you all here today not to talk all day about businesses, but to party and celebrate our success. We can't be here if you, my dear stockholders, back out. " Don Madeo's laughed and shouted cheers for everyone.
Nagtuloy tuloy pa ang ilang anunsyon ng Don bago niya iniwan nang tuluyan ang kaninang puwesto upang tumutok naman sa mga bigating kasosyo sa kanilang negosyo na galing pang iba't ibang bansa.
I followed the Don, and from where he stopped, I saw my mother smile when our eyes met. I felt a pain in the corner of my eye. I also clenched my fist to stop my own tears in front of them all.
Later, dad also gave me a sidelong glance as mommy grinned at me. Dad also did the same and gave me a flying kiss, which caused me to smile somewhat as well.
I'm missing them. If I could just run to them right now, I would.
"I can't handle his jokes anymore, kaunti na lang ay mapupuno na ako kay Lolo." Angal ni Massimo habang panay ang subo ng pagkain sa kaniyang bibig. Para itong paslit sa kaniyang pagkakanguso. "Tingnan niyo nga ang matandang 'yan," he added. "Look at how happy he is. Look at that old man."
I heard Don Madeo's grandchildren sigh at the same time. We all followed Massimo's snorting face. Don Madeo can be seen from where we are sitting, and his incessant laughter, that is always followed by his drinking of alcohol, can also be heard from here.
"Hindi dapat 'yan umiinom, pero tingnan niyo, talagang andaming inihandang alak na akala mo para sa mga bisita pero ang totoo kalahati sa kaniya ang nandiyan." Si Massimo ulit, pikon na pikon talaga 'to kay Don Madeo.
"Allow him to have whatever he wants now, but not after this party. Kunin na na'tin lahat ng mga alak niya, tutal ay hindi niya naman 'yon kailangan. Mabuti pang kape na lamang ang isama niya sa handa sa susunod, lamay mang tingnan, mas maigi naman 'yon sa kalusugan nila." Saad ni Maximilian na sinundan nang pagtango nilang lahat.
Naiwan ang tingin ko kay Don Madeo. Hindi ko maiwasang hindi magpigil nang ngiti sa kaniyang asal ngayon, masayang masaya ang Don, ngunit sa kabila ng kaniyang mga halakhak ay ang mga apo niyang gigil na gigil na sa kaniya. Alam kong gusto niya lang namang mabigyan siya ng atensyon, katulad noon, ngunit hindi naman maganda ang kaniyang biro. Lalo na sa nangyari ng pagmamaneobra ni Mateo kanina nang dahil sa pagmamadali.
Mateo drove fast like he owned the road a while ago. Even Morgan on our back was driving so freaking fast. Kung wala lang nga siguro si Rose ay mas mabilis pa ata doon ang magiging patakbo niya.
"I canceled all my meetings for him," Matthias explained, "and I even dropped my real estate project with the Hilton group for him. My date was even canceled... lagi na lang, ganito rin ang nangyari noon."
Pagkasabi niya no'n ay hindi nakatakas sa atensyon ko ang pagtingin ni Matthias kay Rose, He gave her a quick glance before turning away and finishing his glass of wine. My brow furrowed as I remembered the day he started courting Rose and asked her out on a date, but Don Madeo wouldn't let him go and grounded him for courting a woman who was also being courted by three other Vejar.
"I'll just go to my family." Nasunod ang tingin namin nang walang ano ano'y tumayo si Rose. Hinabol pa siya ng mga mata ko dahil sa biglaan niyang pag-alis na alam ko namang naalala din niya ang nakaraan.
Silence and awkwardness surrounded our table. Later on, Maximilian and Massimo broke the silence.
"Should we scare him too?" Bigla na lamang sabi ni Massimo na mabilis na nabatukan ni Maximilian.
Massimo glared at him like he was going to do the same, but when Morgan interrupted, he pouted.
"Try to get back at him; I'll punch you." Banta ni Morgan.
"Tch, you know I'll never do that, and I don't have the guts to do it. Takot ko lang sa inyo, lalo na sa 'yo." Bulong niya ngunit rinig pa rin namin. "Pero gusto ko talaga iparamdam kay lolo kung papaano tayo nag-alala---"
"Es-tu stupide, Massimo?!" (Are you stupid, Massimo?!) Nanlalaki ang mata ni Maximilian habang bumibigkas ng kanilang lenggwahe "If you ever do that, baka naman tuluyang atakihin si Lolo, pensez-vous même, hein?!" (Are you even thinking, huh?!)
"Oo na, oo na." Sukong saad nito ngunit bigla na lamang kinalabit si Mateo.
Mateo, on the other hand, raised his brows. "I won't help you; we're no longer children; just drink and forget what our Lolo did." Sabay bukas nang panibagong alak.
Even though Don Madeo was a royal pain in their asses for not doing what they wanted for his health, they still loved him. Ramdam ko ang pag-aalala sa kanila, na kahit may mga ginagawa silang importante ay kaya pa rin nilang iwanan iyon, makita lamang ang kalagayan ni Don Madeo. After all, family matters the most.
Pagkatapos nang ilang pag-uusap nila ay nagpaalam ang tatlo na lilipat muna ng lamesa, nakita daw nila ang isa sa mga partner nila sa real state project na plinaplano ni Massimo kasama sila Matthias. Ang lagay ngayon ay kami na namang apat ang nasa iisang lamesa, sakto din kasing bumalik si Rose at ang atmosphere ay napaka-awkward. Para kaming nasa burol although nagtatawanan ang buong nakapaligid sa amin.
Naagaw lamang ang aming atensyon ng muling tumayo si Don Madeo at pinakiusapan ang lahat na ibigay muna kahit sandali ang atensyon sa kaniya. Halatang may tama na sa kaniyang iniinom ang Don.
His grandchildren were alarmed by the behavior of the Don. From my front, I could see that anytime Morgan signaled, Mateo would act quickly.
"You know, I'm about to die." The old man was drunk but did not even tremble when he spoke. The guests hummed and told the Don that he was still strong and young. The old man laughed again. "But I'm not really joking. I know I only have a little time left in this world, so I'm doing everything I can, especially the plan I have for my beloved grandchildren."
Natigilan ang lahat ng suminghot si Don Madeo.
"Lolo, may mga media, ayaw kong makita kang headline sa diyaryo o sa television bukas!" Sigaw ni Massimo.
The Don raised an eyebrow and pointed to his grandson. "Massimo?" His eyes narrowed. "My grandson is already crippled by me," he laughed when he realized it was Massimo. The Don sighed and took a serious stance.
"For the past few years, I, Vejar, have made a deal with one of my closest families here that I will do anything to enhance our friendship. My grandson Morgan Flavio Vejar is now wed to Rose Saverina, a Monrid." He proudly pointed at Morgan and Rose.
Morgan's face brightens, and I know it's due to Don Madeo's words. Rose, on the other hand, had been preoccupied with her cake the entire time.
Lumingon ang Don sa aming gawi, ngumiti ito sa akin.
"And on the other hand, I have Mateo Alarkin Vejar, who's married to Fayra Amora Fabian." Galak ang tono sa kaniyang boses.
Mateo caught my gaze. His face was emotionless, but I couldn't shake the feeling that he was upset by what his grandfather said.
Napaiwas ako ng tingin at payak na napangisi.
"At ang iba ko namang mga apo ay ayon, hinahanapan ko pa rin ng mapapangasawa mula sa mga pamilyang nakikitaan ko na makakabuti ang babae nilang anak para sa aking mga apo." Don Madeo shook his head. "Other people called me names for ruling my grandson's life, but to tell you, I know what I'm doing." Pagmamalaki ng Don na tinanguan ng ilan.
"I just want them to be happy, hindi man nila nakikita ng lubusan ang parteng 'yon. Tiwala ako sa naging pasya ko." Pagkasabi no'n ay humarap muli ito sa amin at tumutok ang tingin kay Mateo, mas lalong lumapad ang pagkakangiti ni Don Madeo, halatang may gustong sabihin ngunit isinarili na lamang.
"When I'm gone, I know they'll thank me for ruling their lives. Hindi ako mabibigo, at hindi mawawasak nang mabilis ang pamilyang gusto kong simulan para sa kanila."
Don Madeo's words played over and over in my head. What if he discovers that his decisions are not always correct? What if tolf him that he was suffocating his grandchildren because of the choice he made for them?
Napapaisip tuloy ako, Don Madeo's words are unbreakable, sa lahat ng naging bukambibig niya wala pa talagang hindi nagkatotoo, but pertaining to my situation right now with his grandson, palpak siya doon.
"Mauna ka nang umuwi, sumabay ka kay Massimo at magpahatid sa bahay." Turan ni Mateo nang makalabas kami ng mansyon.
Huminto ito at naglabas ng sigarilyo't nagsindi at lumingon sa akin.
"Put lolo's words out of your mind. He's not a fortune teller to claim that we'll be grateful to him for ruining our lives, particularly mine. I'm still unhappy that I wed a woman like you, even on the last day of my life."
That struck me hard. Mateo left after saying those words to my face. He was spilling his guts about being married to me.
Ramdam ko ang pagbagsak ng aking luha, sinabayan pa iyon nang mahinang pagtawa ni Rose na nakasunod lang pala sa amin. She's not with Morgan; she's all alone by herself.
"The next time Mateo says those words to you, nasa tabi niya na ako, tatawanan ka't iingitin. You're legal, but only on paper, so don't expect too much, dahil once na hindi na makayanan ni Mateo ang patago naming relasyon, baka magising ka na lang na wala nang bisa ang pagiging mag-asawa niyo."
CHAPTER 03"If I we're you I'll stick to my plan na, magalit man sila, deserve naman nila ang gagawin mo. After all, mas tutulungan mo pa nga sila, and by that, you may leave the Vejar's circle at any time.""And that is not going to happen, Lyden." Agarang pagsagot ko. "Kaya hindi ko magawang sabihan si Morgan ay dahil na rin sa magiging kalabasan. Kung ibubuking ko sila, Mateo and Rose will leave happily, lalo na't sa ngayon ay alam kong unti unti nang nawawalan ng pakialam si Mateo sa mana niya."A few days had passed after we went to their mansion, ay mas lalong naging malamig si Mateo sa akin, there are times that he will go back to our house with a lot of hickeys on his neck. He knows that I will never react to that, so he didn't even try to cover it up.Ipinagwawalang bahala ko na lang 'yon kaysa sa dumada ako gayong alam ko namang walang pakialam si Mateo. Buti na lang din ay mabilis na gumana ang utak ko, I know Mateo will be irritated if I mess with him, at mailalagay ko lan
"Hindi ka pa ba uuwi dito hija? Masyado nang sinosolo ng kalaguyo ng asawa mo ang dapat na sa iyo. Aba'y, Fayra. Umuwi ka na."Napabuntong hininga ako sa naging salita ni Manang Celly. Halata sa boses niya ang matinding inis. Ngunit ano namang magagawa ko? Ni hindi ko pa nga alam kung handa na ba akong makaharap silang dalawa. Kakayanin ko ba? Nasapo ko ang noo ko. It's so hard to decide when I'm torn between all the choices."Antabayan niyo na lang ho ako mamaya, Manang. Uuwi ho ako." Lakas loob kong saad na ikinatuwa naman ni Manang Celly sa kabilang linya."Oh, siya sige. Ako nang bahala dito, tumawag ka kapag malapit ka na. Hindi ko kayang pakisamahan ang babaeng ito, kaya't mabuti talagang makauwi ka na."Sandali pa kaming nagkausap ni Manang, pagkatapos ay ako na rin mismo ang nagbaba sa tawag. Nilingon ko si Lyden na nakamasid lang habang nagtitimpla ng kape namin. Ngumiti ako sa kaniya at lumapit sa hapag.Wala kaming kibuan. Hindi na rin ako nagtangka pa dahil dumating ang fi
Ako naman ay muling bumalik sa pagkain ko't panay ang tapik sa lamesa nang mabosesan ko ang hindi ko inaasahang panauhin kailanman. "Hon, nakikiliti ako, tumigil ka nga muna!" Pasigaw na suway nito ngunit sinundan ng malalanding hagikhik. "Ang bango bango mo, talagang pinaghandaan mo ako ah." Napaarko ang kilay ko sa narinig, tumayo ako at inilapag sa sink ang platong pinaglagyan ng pinagkainan ko. Isang makahulugang tingin naman ang iginawad ni manang sa akin bago ako tuluyang makalabas ng kusina. "S-Stop, Mateo! Gosh, s-stop!" Halinghing pa na mas lalong nakapagpataas ng aking kilay. Dirediretso akong lumiko sa pesteng pasikot sikot na bahay na ito, ngayon lang ako nainis sa bahay dahil sa pagkalaki laki nito, hindi ko man lang mabilisang masisilip kung ano ang nangyayari sa ibang pasilyo ng kabahayan. "Kuya Mateo!" Dinig kong sigaw ni Mira sa pangalan ng aking asawa. Sumakto din na nasa bakuna na ako ng sala at doon ko nakita ang nakapatong kong asawa sa dati kong kaibigan.
Manang Celly's POV"Kawawa naman ang anak nila Sir, Francis. Keganda gandang bata, inaalipin nang pag-ibig niya sa isang Vejar."Napaharap ako kay Jose at sinang-ayunan ang kaniyang sinabi."Ewan ko ba naman din sa batang 'yon. Masyadong malakas ang naging tama sa bunsong apo ni Don Madeo. Kung ako ang tatanungin, may mas gwa-gwapo pa naman siguro kay Mateo. Hindi lang naman Vejar ang may makisig na pangangatawan at kagwapuhang taglay." Ngiwi ko at pinasadahan ng tingin si Fayra na inaasikaso ang pagdidilig sa kaniyang mga halaman kasama si Mira.Bawat hinanakit ng batang ito ay alam ko. Bawat iyak niya ay lagi kong naririnig. Ang bawat emosyong pinapakawalan niya ay alam ko dahil hindi niya kayang itago 'yon. Kung titingnan siya ngayon, animo'y walang dinadala na mabigat sa loob. Animo'y masaya sa kaniyang buhay may asawa ngunit ang totoo ay hindi.Napabuntong hininga ako at inabot kay Jose ang sandok para sa ginataang papaya na ni-request ni Mateo para sa kanilang tanghalian."Kawaw
"Hindi ko nga akalaing makikita ko ang ngiti sa labi ng batang 'yan, kung hindi dahil sa 'yo baka hanggang ngayon ay nangangapa pa rin sa nakaraan niya si Mira."Isang magiliw na pagkakangiti ang iginawad ko kay Sister Arlet. Tuwa at labis na kasabikan kay Mira ang isinalubong niya sa amin kanina sa bakuna pa lamang ng bahay ampunan. Agad niyang iginaya si Mira sa mga bata na nakasama nito noon na magpahanggang ngayon ay wala pa ring pamilyang gusto silang kupkupin."Ako rin naman po, Sister Arlet. Kung hindi dahil kay Mira ay baka nangungulila pa rin ako na magkaroon ng nakababatang kapatid, maging sila mommy ay gano'n din ang nararamdaman. Laking pasasalamat ko na lang po talaga at hinayaan niyo kaming alagaan si Mira." Inabot ni sister ang kamay ko't mahina iyong pinisil. Muli akong napangiti kay Sister Arlet at sinuyod ng tingin ang bagong ayos na bahay ampunan. Kung noon ay halos lilingunin mo lang ang buong pasilyo ay makikita mo na lahat ng bata, ngunit ngayon, napakalaki na n
"Fayra! Open this fucking door! Fayra!" Bumalikwas ako sa pagkakatihaya ko nang marinig ang sunod sunod na malakas na pagkatok mula sa labas ng kwarto ko. Galit na galit ang bawat tunog na ibinibigay ng lakas ni Mateo sa pinto ko. Napalabi ako sa isipang nasa akin man ang susi ng silid ko ay alam kong makakagawa pa rin siya nang paraan para makapasok at tuluyan akong makompronta. Kinuha ko ang phone ko at dali daling nagpadala ng mensahe kay Sister Arlet na huwag na munang ihatid si Mira dito sa bahay. Ayaw kong masaksihan niya ang pagsigaw at ang galit ni Mateo. Itinabi ko kalaunan ang aking phone at ilang beses na bumuntong hininga habang nakatunghay sa pinto ko na para bang nakikita ko doon ang asawa kong nagrurumagudo na sa kaniyang galit. Galit dahil isinama ni Don Madeo ang mahal niyang si Rose dahil sa aking sinabi. Pagkainis at labis na pagkaselos ang nag-udlot sa akin upang gawin 'yon sa kanila. Kailangan kong gawin 'yon dahil asawa ako at kabit lang naman siya. Kung ako k
“I got a call from Lolo right away. Wala pa nga akong ilang araw sa States na-m-miss niya na agad ako? Ang tindi ng matandang 'yon. Hindi halatang paborito niya ako ah.” Napangiwi ako sa sinabi ni Morgan. Tinapos ko muna ang pagti-timpla ng juice bago ko siya nilingon. “Niloloko mo na naman ang sarili mo. Parehas na'ting alam na si Mateo ang paborito ng lolo niyo.” Isang mahabang pagnguso ang ginawa ni Morgan sabay senyas sa akin na bigyan ko siya sa tinitimpla ko. Napalabi ako at inabutan ng isang basong juice si Morgan. Ilang araw simula nang mapauwi siya kaagad ni Don Madeo ay dito naman siya ngayon dumiretso. He was supposed to talk to my husband, but he's not here, probably nasa kompanya niya dahil tinambakan siya ni Don Madeo ng mga papeles. Mas maigi nga 'yon, he's busy with his own company rather than being busy because of Rose. “As if you don't know why Don Madeo called you.”Naupo ako sa tabi niya at inumpisahang buksan 'yong chips na dala niya. “Ang sabi niya sa akin a
“What if one day . . . What if one day magising ka na lang na 'yong mga taong akala mo totoo ang ipinapakita sa 'yo ay huwad pala, can you forgive them?” Napalingon si Morgan sa akin sa kasagsagan nang kaniyang pagmamanaeho. “Naka-ayon sa sitwasyon ang magiging desisyon ko kung sakali man, Fayra. Kung masyadong masakit, hindi ko ata kaya.” Sunod ang mahina niyang pagtawa na napapailing pa. “Bakit mo naitanong?” “Bigla lang sumagi sa isip ko. Gusto ko lang rin malaman kung magpapakatanga ka ba kung mismong ang sinisinta mo ang nasa posisyong tinutukoy ko.” “Give me an example then, and I will answer it truthly fully. ” Tinantsa ko ng tingin si Morgan. Nang makampante ako ay isang buntong hininga muna ang ginawa ko bago umayos sa pagkaka-upo. “What if si Mateo . . .” I mumbled, and gazed at him. “Go then,” senyas niya. “What if he was l-lying to you all this time? Like, the aura he's giving you . . . j-just a stage at all?” Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi sa katanungang
Siguro nga dapat munang dinahan dahan muna namin ang lahat. Hindi nagpadalos dalos sa bugso ng damdamin upang hindi kami makagawa ng ubod ng kapusukan. Marami akong natutunan. Natutunan na isa na doon ang pahalagahan ang sarili. Isalba hanggat kaya pa. Dahil sa huli, ikaw lang sa sarili mo ang tutulong mismo sa 'yo. Wala nang iba pa. Hindi ko alam kung kaya ko bang kalimutan pa ang nakaraan na nagturo sa akin maging matatag at tumayo sa sarili kong mga paa. Ngunit hindi na nga ata mawawala sa akin ang nakaraang gusto kong ibaon na ng tuluyan dahil kasama ko na ito hanggang sa ako'y mabawian ng buhay. Cheating is a choice na hindi mo puwedeng sabihin lang na hindi mo sinasadya o kaya natukso ka lang kaya mo nagawa ang isang pagkakamaling iyon. Alam kong walang kapatawaran ang kasalanan iyon. Walang tamang ekplinasyon para makalusot dahil kapalit nang pagkakasalang iyon ay ang hinagpis ng isang taong kinukwestiyon kung ano ang mali at kulang sa kaniya. Akala ko, hanggang doon na lang
Mateo's POV"Ilang araw nang nasa sa 'yo 'yan, bro. Parang wala kang balak na ibigay 'yan kay Fayra."Nag-angat ako ng tingin kay Morgan na kakapasok lang sa opisina ko. Binuksan ko ang drawer at ipinasok ang hawak hawak ko doon. Inabot ko sa kaniya ang mga papeles na tapos ko nang pirmahan kani-kanina lang. "Naghahanap lang ako ng tama panahon. At hindi naman sa wala akong balak. Hindi pa ata handa si Fayra na muling matali sa akin." Malungkot kong saad. Umupo ito sa may couch at pinag-cross ang dalawang binti habang ang paningin ay nasa akin. "Isang taon na kayong nagsasama after mong bumalik. Hindi ka pa rin sigurado kung gusto niya ba o hindi?" Takang tanong niya. Napasandal ako sa upuan ko at napabuntong hininga. "Pakiramdam ko lang naman. May mga times kasi na parang ilang pa rin siya about some things. Maybe because akala niya bumabalik kami sa dati." "That's bad, bro. Don't you think it's a sign?" Napakunot ang noo ko. "A sign of what?" "A sign that you should leave he
"Mateo, ano na naman ba 'to? Ang dami na namang bulaklak." Nakanguso kong wika habang sinusuyod ng tingin ang buong kusina na halos punuin niya na ng mga rosas.Napatigil ito sa pagva-vacuum at gulat na napatingin sa akin."Bakit hindi ka nagsabing dadating ka na pala?" Balik naman nitong tanong sa akin na ikinabuntong hininga ko. Inilagay ko ang shoulder bag ko sa sofa at sinuyod muli ng tingin ang kusina.Nang lingunin ko siya ay nagkamot ulo ito sabay lapit sa akin. Agad niyang pinulupot ang braso niya sa akin at pinupog ako ng halik."Babe, magrereklamo ka na naman eh." Nangingiwing aniya sa akin sabay hubad sa coat ko. Isinampay niya iyon sa balikat niya at hinapit ako paharap sa kaniya. Nangingiti na ito at agad akong kinintilan ng halik. "A-Ay!" Natatawang hawak nito sa noo niya pagkatapos kong pitikin.Inirapan ko siya at marahang itinulak."Nanliligaw ka pa nga lang may pahalik halik ka na. Ayos ka rin eh noh." Asik ko sa kaniya na ikinatawa niya ng husto."Matik 'yon, babe.
"Mommy, wake up na po.""Mommy."Marahan akong napadilat ng marinig ang boses ng anak ko at ang mahinang pagyugyog niya sa akin. Nang magmulat ako ng husto ay kinusot ko muna ang mga mata ko at iniunat ang braso."Kanina ka pa ba gising?" Tanong ko't sabay yakap sa kaniya at hinilakan siya sa pisngi.Yumakap naman ng mahigpit pabalik si Ace sa akin. Nang humilay siya sa akin ay nakangiti itong bumaba ng higaan at inabot ang kamay ko."Stand up ka na, Mommy. Ready na ang breakfast na'tin." Aniya niya't ayaw akong tigilan sa paghila."Susunod ako anak, mag-aayos lang si mommy." Aniya ko't bumangon dahil mukhang hindi siya naniniwala."We'll wait for you, Mom." Saad pa nito at parang bulang naglaho sa harapan ko.Napabuntong hininga ako at muling nag-unat. Bigla naman akong natauhan nang maalala na nandito nga pala ang ama niya. Kaagad akong napabangon at basta na lang tinali ang buhok ko. Humarap ako sa salamin para suriin ang sarili ko. Maayos naman akong tingnan kahit wala pang hilam
CHAPTER 50"Pumunta ka, Fayra. Aasahan kita sa birthday ni Rian. Kaunting salo salo lang naman ang mayro'n para sa kaniya, at kaunti lang rin ang inimbita ko kaya magiging simple lang ang ganap ngayong taon unlike last year."Nakangiti kong tinanggap ang invitation letter na iniabot ni Rose sa akin. Tinapos ko muna ang paghigop ko sa kape ko bago ko buksan ang card at basahin ang nasa loob no'n."Biruin mo, siyam na taon na pala ang anak mo. Tumatanda ka na Rose, tingin ko kailangan mo nang sundan si Rian." Komento naman ni Lyden.Napagawi ang paningin ko sa kaniya at natawa."Hindi ba't ayaw niya na ngang sundan si Rian. Ito talagang buntis na 'to." Ngiwi ko na ikinatawa nila."Masyado na akong maraming ginagawa. May bakery ako, at may plano pa akong magbukas ng panibago. At isa pa, sino namang bubuntis sa akin? Alam niyo namang ayaw ko na nang lalaki sa buhay ko—""Ay, grabeng pagbabago naman ang ginawa mo sa buhay mo, Rose. Paano ka sa gabi niyan—""Hoy, Lyden. Magpigil ka nga sa b
Mateo's POV"You're not going anywhere, Mateo! I'm warning you! I can do whatever I want if you choose her over me!"I closed my eyes and tried to calm my nerves so that I wouldn't lose control. I'm tired of this. I'm tired of keeping a plan in my mind, but then here it is; my plan for making a bond with my son and his mom is not going to happen anymore. Alam kong pagkatapos nitong biglaang pagsulpot ni Rose sa bahay ni lolo ay mahihirapan na naman akong mapalapit kay Fayra. "What do you think you're doing, Mateo huh?! Tingin mo ba wala akong alam sa gusto mong mangyari?" Punong puno ng galit ang mga mata niya habang nakatingin sa akin, hindi pa siya nakuntento at hinawakan niya pa ako sa polo ko. "I'm tired of this, Rose. I'm tired." Sukong saad ko. Hinawakan ko siya sa pulsuhan niya at unti unting inilayo sa akin. Ang kaninang matapang niyang aura sa akin ay unti unting nawawala at napapalitan ng pagtataka. Naging malikot ang kaniyang mata. Alam kong hindi niya inaasahan ang nar
"Good morning!" Masiglang bungad ni Mateo sa akin. "Maayos na ba ang pakiramdam mo?" Tanong pa nito na ikinatango ko. Malawak siyang ngumiti sa akin at bago pa man siya makalapit sa akin ay agad ko nang hinarang ang kamay ko sa pagitan naming dalawa. Nawala ang pagkakangiti niya ngunit mabilis namang bumalik iyon."Come here, take your breakfast na." Paghihila nito ng upuan sa akin na pinaunlakan ko naman. "Heavy breakfast ang hinanda ko for us, since puro lugaw ka lang naman kahapon." Saad nito at sinalinan ang plato ko. Isang putahe lang ang nasa mesa. At paborito ko pa ang inihanda niya para sa umagahan. "Paborito mo, right?" Paglalapag nito sa plato ko. Binigyan ko lang siya ng isang tingin at kinuha na ang kutsara't tinidor at inumpisahang tikman ang niluto niya. Ilang beses akong napalunok. Nanunuot sa lalamunan ko ang lasa ng luto niya. Tama ang lasa, masarap. "Does it taste bad?" May pag-aalala sa boses niya. Nagtaas ako ng tingin at umiling. Para naman siyang nakahinga
"Can you please stop looking at me, Mateo. Kanina pa ako napipikon sa 'yo, makakatikim ka na talaga sa 'kin." Pikang sambit ko na ikinangiwi niya naman.Nagpatuloy ito sa pagkain niya at katulad kanina ay unti unti na naman nitong ibinabalik ang paningin niya sa akin.Napapikit ako at nagyuko. Hindi ako makakain ng maayos dahil sa nakakairita niyang panonood sa akin. Ni hindi ko nga malunok ng maayos kahit lugaw na lang ang kinain ko dahil bigla bigla siyang ngingisi na animo'y nasiraan na ng bait."Pagka-uwi ni Ace, gusto kong tayo namang tatlo ang mag-bonding---""Ayaw ko." Mabilis kong sagot. "Fayra naman.""Bakit kailangang tayo lang tatlo? Kung kasama sila Morgan baka pumayag pa ako." Nagkamot siya sa batok at naglabi. "It's a family bonding, Fayra." Tila nauubusan na siya ng pasensiya sa akin. Kunwaring nagulat naman ako sa kaniya. "Family bonding?" Hindi kunwari makapaniwalang saad ko. Ang tingin na ipinukol niya sa akin ay tingin nang isang naaasar. "Kailan pa?" "Stop play
"You don't need to bring that much, Ace. Just put three shirt and short, then your undergarments." Sita ko kay Ace nang mabalingan ko ito na pinupuno ang pack bag niya. Ngayon siya susunduin ni Mateo para dalhin sa lolo niya. Ilang araw ko ring inisip kung dapat ko ba silang pagbigyan. Ilang araw na rin ang nakakaraan nang magpadala muli ng mensahe ang Don sa amin. Maging ang secretary nito ay nagre-reach out sa amin sa gusto niyang mangyari. Sa huli ay ito. Kinain ko rin lahat ng sinabi ko. Labag man sa kalooban ko na ipasama si Ace, gayong hindi ko naman kaya na mawalay siya sa akin kahit na isang araw ngunit ngayon ay dapat ko munang tiisin. Nagka-usap na rin kami ni Mateo na huwag pabayaan si Ace dahil talagang malilintikan siya sa akin. Tinatawanan pa ako ng lalaking 'yon na para bang nagbibiro ako sa kaniya. Ang kampante niya sa akin, para bang maayos na kaming dalawa. "Mommy," "Yes, anak?" Baling kong muli sa kaniya. "Why don't you want to come with us po?" Ngusong tanong