CHAPTER 03
"And that is not going to happen, Lyden." Agarang pagsagot ko. "Kaya hindi ko magawang sabihan si Morgan ay dahil na rin sa magiging kalabasan. Kung ibubuking ko sila, Mateo and Rose will leave happily, lalo na't sa ngayon ay alam kong unti unti nang nawawalan ng pakialam si Mateo sa mana niya."
A few days had passed after we went to their mansion, ay mas lalong naging malamig si Mateo sa akin, there are times that he will go back to our house with a lot of hickeys on his neck. He knows that I will never react to that, so he didn't even try to cover it up.
Ipinagwawalang bahala ko na lang 'yon kaysa sa dumada ako gayong alam ko namang walang pakialam si Mateo. Buti na lang din ay mabilis na gumana ang utak ko, I know Mateo will be irritated if I mess with him, at mailalagay ko lang rin ang sarili ko sa isang delikadong sitwasyon, I don't want it. I don't want it to happen.
"Kaya mo pa?" Lyden reached my hand.
"Kakayanin ko pa." Tipid kong sagot na ikinailing niya.
"Your husband doesn't deserve you. Vejar will never deserve a Fabian like you, Fayra. Sana matauhan ka."
I smiled weakly at her. Napaupo ako sa tabi niya at isinandal ang ulo ko sa backrest, kasabay naman nang matiim kong pagtitig sa kaniya, Lyden raised her eyebrows at me and gave me the what the fuck look.
Hindi man nagsasabi sa akin si Lyden simula nang maikasal ako ay ang balita naman na ang mismong lumalapit sa akin. I don't want to brag about this to her right now, but I know that she needs comfort.
"And he doesn't also deserve you, Lyden. Kung tanga ako mas tanga ka rin ata." Walang pakundangang saad ko na ikinalaglag ng panga niya.
"A-Anong pinagsasabi mo ja'n? Ikaw lang ang tanga sa ating dalawa 'no." Nguso niya.
Gusto kong matawa sa reaksyong ibinigay sa akin ni Lyden. Halata talagang may hindi siya sinasabi sa akin, ni hindi nga ako ngayon matitigan sa mga mata. Panay ang iwas na para bang hindi ko pa siya kilala.
"Just tell me what happened, Lyden. I won't judge you the way you judge me." Ngiwi ko sabay iling.
"May katotohanan naman 'yong judgement ko."
"Oh siya, sabi mo 'e." Suko ko na dahil kung masesentro lamang ang usapan namin doon ay uuwi akong walang makukuha na hinanakit niya. And I don't want that, gusto ko bago ako makauwi ngayon ay kahit papaano ay nakapaglabas siya nang sama ng loob.
Lyden smirked and poked her tongue out slightly. There is a brief pause, but I can tell she is about to say something to me.
Payak siyang natawa kinalaunan.
"You and Rose were by my side when I had my first heartbreak," she says, "But look at the turn now. You are the only one who can take my pain away. I-I still want those moments back, but seeing how Rose has forgotten our friendship and is ruining your marriage, I want to choke her until she begs me to stop."
Hindi ako umimik.
Sinariwa ko ang sinabi niya. Her first heartbreak, andoon kami ni Rose. Natatandaan ko pa kung papaano sinampal ni Rose 'yong ex niya at 'yong ipinalit kaagad kay Lyden na pinaghihila niya ang buhok kaya naman nagkagulo sa labas ng campus.
Rose didn't even blink when we got into the guidance office later on. She was furious during that time and used her surname to control the university... Even though she'll face punishment once her parents know about her actions.
Napangiti ako. Those days, our bond together was so strong. We got each other's backs, kahit hanggang saan kami umabot. Nagtatakipan kami, walang nag-iiwanan at sabay sabay na nangakong hindi kami masisira kailanman.
But looking at us now, Rose and I... Malabo. Malabo na kaming makabalik sa dati. I love Mateo so much. Since the day I met the Vejar's, bago pa man siya maipakilala ni Rose sa akin na manliligaw niya. I already knew him and liked him, and that turned into love, kaya naman pinatulan ko ang kasal.
I can't let him go. Not now. Not tomorrow. Kailanman ay hindi ko siya bibitawan kahit kapalit pa ang pagkakaayos namin ni Rose. There's already a big hole between Rose and I; it can't be fixed. It needs replacement and truly needs abandonment.
At isa pa, hindi lahat ng nakaraan ay dapat ayusin. May mga bagay na sadyang kailangang mangyari na hindi na muling maitatagpi sa nakaraang pilit na yinuyupi.
"It's ironic that I dislike what Rose has done to you. It's funny to think that I want to hurt her for hurting you, but to tell you right now... We're the same."
Agad na nangunot ang noo ko nang basagin ni Lyden ang hunahuna ko.
"But I don't know if he has a wife when I entered this relationship; I only found out yesterday." She smiled, but her face was filled with pain.
Mas lalo akong hindi nakapagsalita. All this time, akala ko maayos na siyang lalagay sa tahimik kasama ang fiancé niya. Ngunit malaking dagok pala ang kapalit ng bawat sandaling ipinapadama nito dahil may kaakibat na sabit. Akala ko, ayos na. Perpekto.
"He cheated. He lied... Can I call Rose right now and tell her to punch my fiancé?" She laughed as she wiped her tears.
"Do you want us to drink for you to ease the pain?" Alok ko.
Umiling siya. "No. Mateo will get mad at you if you come back home drunk as shit. I know you, Fayra. Bago pa ako malasing, bagsak ka na. Alam ko na rin kung saan tayo hahantong nito pagkatapos. Ako pa rin sa huli ang mag-aasikaso sa 'yo, imbes na ako ang asikasuhin mo." Ngiwi pa niya sabay hagis sa akin ng naka-sealed na pop corn.
I opened it and grabbed as much as I could with my fingers. "I'm not leaving tonight. I'm staying with you."
"Sira ka ba? Paano ang asawa mo---"
"Rose was there." I cut her off.
"Where?"
"In our house---"
"What?!"
"Mateo wants her there for the meantime, wala kasi si Morgan dahil out of town nito para sa project nilang magpipinsan, hindi umayon si Mateo doon dahil planado na niya ang lahat." Kalmadong kuwento ko.
"Then it's fine for you?"
I shook my head. "Nope, it's not fine with me. It's never been fine with me to see my husband flirting with his sister-in-law."
"Then what are you doing here?" Panlalaki ng mga mata niya sa akin. "You are supposed to go back now and get what belongs to you. Get your ass up now and take what's yours."
Tinitigan ko sandali si Lyden bago muling ngumata. Ipinatong ko pa ang isang binti ko sa mini table niya at humarap sa television.
"I want to rest for now, Lyden. I want peace for my soul, my heart, and for my mind. Atsaka na ako babalik doon kapag kaya ko na, pagkaya ko nang ipaintindi sa sarili ko ngayong gabi na makakasama ko si Rose sa iisang bubong."
"So magtatagal ka dito?"
"Hindi. Hindi ako puwedeng magtagal. Kailangan ko lang maintindihan at pahabain ang pasensiya ko ngayong gabi. Hindi rin naman ako papayag na masolo niya ng lubusan ang asawa ko. Baka masampal ko ulit siya."
Hindi kumibo si Rose. Lumapit ito sa akin at yumakap.
"Don't pity me, Lyden. I can handle myself properly. Hindi pa naman ako nagpapakababa sa kaniya para kaawaan mo ako. Don't feel sorry for me because I'm not yet begging or kneeling---"
"Bakit may plano ka? May plano kang magmakaawa at luhuran ang walang puso mong asawa?" Hiwalay niya sa akin sabay pitik sa noo ko. "Don't you dare, Fayra." Mahihimigan ang pagbabanta sa kaniyang boses. "Don't kneel on that Vejar! Don't you ever dare kneel for him to choose you. I'm warning you, Fayra."
Days have passed since I saw his hickey, which was most likely done by Rose. I looked in the mirror and spoke like an idiot. It hurts to see that I'm here, but he's still going back and forth to Rose. It hurts to see how in love he is with Rose when it should be me. It's difficult to accept the truth, but it's even more difficult to accept the fantasy I had for my marriage life.
There are some advantages and many disadvantages. Mateo Vejar is the most difficult to come across. I was willing to do it if begging and kneeling for him was the only way for him to feel sorry for me and decide to stay for a little longer. I'm willing to degrade myself just for him and because... Because I love him that much.
I smiled bitterly at Lyden. I'm not giving her any more assurances that she wanted. On the contrary, I'm assuring her of one thing that I'll do for sure one day.
"If I am left with no choice, rather than that, I will do it, Lyden. I will."
"Hindi ka pa ba uuwi dito hija? Masyado nang sinosolo ng kalaguyo ng asawa mo ang dapat na sa iyo. Aba'y, Fayra. Umuwi ka na."Napabuntong hininga ako sa naging salita ni Manang Celly. Halata sa boses niya ang matinding inis. Ngunit ano namang magagawa ko? Ni hindi ko pa nga alam kung handa na ba akong makaharap silang dalawa. Kakayanin ko ba? Nasapo ko ang noo ko. It's so hard to decide when I'm torn between all the choices."Antabayan niyo na lang ho ako mamaya, Manang. Uuwi ho ako." Lakas loob kong saad na ikinatuwa naman ni Manang Celly sa kabilang linya."Oh, siya sige. Ako nang bahala dito, tumawag ka kapag malapit ka na. Hindi ko kayang pakisamahan ang babaeng ito, kaya't mabuti talagang makauwi ka na."Sandali pa kaming nagkausap ni Manang, pagkatapos ay ako na rin mismo ang nagbaba sa tawag. Nilingon ko si Lyden na nakamasid lang habang nagtitimpla ng kape namin. Ngumiti ako sa kaniya at lumapit sa hapag.Wala kaming kibuan. Hindi na rin ako nagtangka pa dahil dumating ang fi
Ako naman ay muling bumalik sa pagkain ko't panay ang tapik sa lamesa nang mabosesan ko ang hindi ko inaasahang panauhin kailanman. "Hon, nakikiliti ako, tumigil ka nga muna!" Pasigaw na suway nito ngunit sinundan ng malalanding hagikhik. "Ang bango bango mo, talagang pinaghandaan mo ako ah." Napaarko ang kilay ko sa narinig, tumayo ako at inilapag sa sink ang platong pinaglagyan ng pinagkainan ko. Isang makahulugang tingin naman ang iginawad ni manang sa akin bago ako tuluyang makalabas ng kusina. "S-Stop, Mateo! Gosh, s-stop!" Halinghing pa na mas lalong nakapagpataas ng aking kilay. Dirediretso akong lumiko sa pesteng pasikot sikot na bahay na ito, ngayon lang ako nainis sa bahay dahil sa pagkalaki laki nito, hindi ko man lang mabilisang masisilip kung ano ang nangyayari sa ibang pasilyo ng kabahayan. "Kuya Mateo!" Dinig kong sigaw ni Mira sa pangalan ng aking asawa. Sumakto din na nasa bakuna na ako ng sala at doon ko nakita ang nakapatong kong asawa sa dati kong kaibigan.
Manang Celly's POV"Kawawa naman ang anak nila Sir, Francis. Keganda gandang bata, inaalipin nang pag-ibig niya sa isang Vejar."Napaharap ako kay Jose at sinang-ayunan ang kaniyang sinabi."Ewan ko ba naman din sa batang 'yon. Masyadong malakas ang naging tama sa bunsong apo ni Don Madeo. Kung ako ang tatanungin, may mas gwa-gwapo pa naman siguro kay Mateo. Hindi lang naman Vejar ang may makisig na pangangatawan at kagwapuhang taglay." Ngiwi ko at pinasadahan ng tingin si Fayra na inaasikaso ang pagdidilig sa kaniyang mga halaman kasama si Mira.Bawat hinanakit ng batang ito ay alam ko. Bawat iyak niya ay lagi kong naririnig. Ang bawat emosyong pinapakawalan niya ay alam ko dahil hindi niya kayang itago 'yon. Kung titingnan siya ngayon, animo'y walang dinadala na mabigat sa loob. Animo'y masaya sa kaniyang buhay may asawa ngunit ang totoo ay hindi.Napabuntong hininga ako at inabot kay Jose ang sandok para sa ginataang papaya na ni-request ni Mateo para sa kanilang tanghalian."Kawaw
"Hindi ko nga akalaing makikita ko ang ngiti sa labi ng batang 'yan, kung hindi dahil sa 'yo baka hanggang ngayon ay nangangapa pa rin sa nakaraan niya si Mira."Isang magiliw na pagkakangiti ang iginawad ko kay Sister Arlet. Tuwa at labis na kasabikan kay Mira ang isinalubong niya sa amin kanina sa bakuna pa lamang ng bahay ampunan. Agad niyang iginaya si Mira sa mga bata na nakasama nito noon na magpahanggang ngayon ay wala pa ring pamilyang gusto silang kupkupin."Ako rin naman po, Sister Arlet. Kung hindi dahil kay Mira ay baka nangungulila pa rin ako na magkaroon ng nakababatang kapatid, maging sila mommy ay gano'n din ang nararamdaman. Laking pasasalamat ko na lang po talaga at hinayaan niyo kaming alagaan si Mira." Inabot ni sister ang kamay ko't mahina iyong pinisil. Muli akong napangiti kay Sister Arlet at sinuyod ng tingin ang bagong ayos na bahay ampunan. Kung noon ay halos lilingunin mo lang ang buong pasilyo ay makikita mo na lahat ng bata, ngunit ngayon, napakalaki na n
"Fayra! Open this fucking door! Fayra!" Bumalikwas ako sa pagkakatihaya ko nang marinig ang sunod sunod na malakas na pagkatok mula sa labas ng kwarto ko. Galit na galit ang bawat tunog na ibinibigay ng lakas ni Mateo sa pinto ko. Napalabi ako sa isipang nasa akin man ang susi ng silid ko ay alam kong makakagawa pa rin siya nang paraan para makapasok at tuluyan akong makompronta. Kinuha ko ang phone ko at dali daling nagpadala ng mensahe kay Sister Arlet na huwag na munang ihatid si Mira dito sa bahay. Ayaw kong masaksihan niya ang pagsigaw at ang galit ni Mateo. Itinabi ko kalaunan ang aking phone at ilang beses na bumuntong hininga habang nakatunghay sa pinto ko na para bang nakikita ko doon ang asawa kong nagrurumagudo na sa kaniyang galit. Galit dahil isinama ni Don Madeo ang mahal niyang si Rose dahil sa aking sinabi. Pagkainis at labis na pagkaselos ang nag-udlot sa akin upang gawin 'yon sa kanila. Kailangan kong gawin 'yon dahil asawa ako at kabit lang naman siya. Kung ako k
“I got a call from Lolo right away. Wala pa nga akong ilang araw sa States na-m-miss niya na agad ako? Ang tindi ng matandang 'yon. Hindi halatang paborito niya ako ah.” Napangiwi ako sa sinabi ni Morgan. Tinapos ko muna ang pagti-timpla ng juice bago ko siya nilingon. “Niloloko mo na naman ang sarili mo. Parehas na'ting alam na si Mateo ang paborito ng lolo niyo.” Isang mahabang pagnguso ang ginawa ni Morgan sabay senyas sa akin na bigyan ko siya sa tinitimpla ko. Napalabi ako at inabutan ng isang basong juice si Morgan. Ilang araw simula nang mapauwi siya kaagad ni Don Madeo ay dito naman siya ngayon dumiretso. He was supposed to talk to my husband, but he's not here, probably nasa kompanya niya dahil tinambakan siya ni Don Madeo ng mga papeles. Mas maigi nga 'yon, he's busy with his own company rather than being busy because of Rose. “As if you don't know why Don Madeo called you.”Naupo ako sa tabi niya at inumpisahang buksan 'yong chips na dala niya. “Ang sabi niya sa akin a
“What if one day . . . What if one day magising ka na lang na 'yong mga taong akala mo totoo ang ipinapakita sa 'yo ay huwad pala, can you forgive them?” Napalingon si Morgan sa akin sa kasagsagan nang kaniyang pagmamanaeho. “Naka-ayon sa sitwasyon ang magiging desisyon ko kung sakali man, Fayra. Kung masyadong masakit, hindi ko ata kaya.” Sunod ang mahina niyang pagtawa na napapailing pa. “Bakit mo naitanong?” “Bigla lang sumagi sa isip ko. Gusto ko lang rin malaman kung magpapakatanga ka ba kung mismong ang sinisinta mo ang nasa posisyong tinutukoy ko.” “Give me an example then, and I will answer it truthly fully. ” Tinantsa ko ng tingin si Morgan. Nang makampante ako ay isang buntong hininga muna ang ginawa ko bago umayos sa pagkaka-upo. “What if si Mateo . . .” I mumbled, and gazed at him. “Go then,” senyas niya. “What if he was l-lying to you all this time? Like, the aura he's giving you . . . j-just a stage at all?” Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi sa katanungang
Sexual Scene! I could see my husband's hands advancing toward Rose's bare back from where we were standing. On Mateo's table was her dress. She was completely exposed, and her arms were wrapped tightly around Mateo's neck. I can't help it; I'm going to cry quietly so as not to disturb them. My husband's mouth was on her body, kissing and sucking her skin like a newborn begging for milk. They both groan in satisfaction as they share their alluring agony. “F-Fuck me harder, M-Mateo . . .” Rose's voice suddenly filled the whole room while she was grinding at my husband, who was guiding her to move up and down.Wala sa sariling nabitawan ko ang lunch box na dala dala ko na nagsanhi nang nakakabinging ingay sa buong kwarto. Napahinto ang dalawa at gano'n na lamang ang panlalaki ng kanilang mga mata nang makita kami.Salit-salitan ang naging tingin sa amin ni Mateo. Maging si Rose ang gano'n din. “K-Kuya,” gulat na sambit ni Mateo habang hawak hawak ang braso ni Rose na ngayon ay pinipil
Siguro nga dapat munang dinahan dahan muna namin ang lahat. Hindi nagpadalos dalos sa bugso ng damdamin upang hindi kami makagawa ng ubod ng kapusukan. Marami akong natutunan. Natutunan na isa na doon ang pahalagahan ang sarili. Isalba hanggat kaya pa. Dahil sa huli, ikaw lang sa sarili mo ang tutulong mismo sa 'yo. Wala nang iba pa. Hindi ko alam kung kaya ko bang kalimutan pa ang nakaraan na nagturo sa akin maging matatag at tumayo sa sarili kong mga paa. Ngunit hindi na nga ata mawawala sa akin ang nakaraang gusto kong ibaon na ng tuluyan dahil kasama ko na ito hanggang sa ako'y mabawian ng buhay. Cheating is a choice na hindi mo puwedeng sabihin lang na hindi mo sinasadya o kaya natukso ka lang kaya mo nagawa ang isang pagkakamaling iyon. Alam kong walang kapatawaran ang kasalanan iyon. Walang tamang ekplinasyon para makalusot dahil kapalit nang pagkakasalang iyon ay ang hinagpis ng isang taong kinukwestiyon kung ano ang mali at kulang sa kaniya. Akala ko, hanggang doon na lang
Mateo's POV"Ilang araw nang nasa sa 'yo 'yan, bro. Parang wala kang balak na ibigay 'yan kay Fayra."Nag-angat ako ng tingin kay Morgan na kakapasok lang sa opisina ko. Binuksan ko ang drawer at ipinasok ang hawak hawak ko doon. Inabot ko sa kaniya ang mga papeles na tapos ko nang pirmahan kani-kanina lang. "Naghahanap lang ako ng tama panahon. At hindi naman sa wala akong balak. Hindi pa ata handa si Fayra na muling matali sa akin." Malungkot kong saad. Umupo ito sa may couch at pinag-cross ang dalawang binti habang ang paningin ay nasa akin. "Isang taon na kayong nagsasama after mong bumalik. Hindi ka pa rin sigurado kung gusto niya ba o hindi?" Takang tanong niya. Napasandal ako sa upuan ko at napabuntong hininga. "Pakiramdam ko lang naman. May mga times kasi na parang ilang pa rin siya about some things. Maybe because akala niya bumabalik kami sa dati." "That's bad, bro. Don't you think it's a sign?" Napakunot ang noo ko. "A sign of what?" "A sign that you should leave he
"Mateo, ano na naman ba 'to? Ang dami na namang bulaklak." Nakanguso kong wika habang sinusuyod ng tingin ang buong kusina na halos punuin niya na ng mga rosas.Napatigil ito sa pagva-vacuum at gulat na napatingin sa akin."Bakit hindi ka nagsabing dadating ka na pala?" Balik naman nitong tanong sa akin na ikinabuntong hininga ko. Inilagay ko ang shoulder bag ko sa sofa at sinuyod muli ng tingin ang kusina.Nang lingunin ko siya ay nagkamot ulo ito sabay lapit sa akin. Agad niyang pinulupot ang braso niya sa akin at pinupog ako ng halik."Babe, magrereklamo ka na naman eh." Nangingiwing aniya sa akin sabay hubad sa coat ko. Isinampay niya iyon sa balikat niya at hinapit ako paharap sa kaniya. Nangingiti na ito at agad akong kinintilan ng halik. "A-Ay!" Natatawang hawak nito sa noo niya pagkatapos kong pitikin.Inirapan ko siya at marahang itinulak."Nanliligaw ka pa nga lang may pahalik halik ka na. Ayos ka rin eh noh." Asik ko sa kaniya na ikinatawa niya ng husto."Matik 'yon, babe.
"Mommy, wake up na po.""Mommy."Marahan akong napadilat ng marinig ang boses ng anak ko at ang mahinang pagyugyog niya sa akin. Nang magmulat ako ng husto ay kinusot ko muna ang mga mata ko at iniunat ang braso."Kanina ka pa ba gising?" Tanong ko't sabay yakap sa kaniya at hinilakan siya sa pisngi.Yumakap naman ng mahigpit pabalik si Ace sa akin. Nang humilay siya sa akin ay nakangiti itong bumaba ng higaan at inabot ang kamay ko."Stand up ka na, Mommy. Ready na ang breakfast na'tin." Aniya niya't ayaw akong tigilan sa paghila."Susunod ako anak, mag-aayos lang si mommy." Aniya ko't bumangon dahil mukhang hindi siya naniniwala."We'll wait for you, Mom." Saad pa nito at parang bulang naglaho sa harapan ko.Napabuntong hininga ako at muling nag-unat. Bigla naman akong natauhan nang maalala na nandito nga pala ang ama niya. Kaagad akong napabangon at basta na lang tinali ang buhok ko. Humarap ako sa salamin para suriin ang sarili ko. Maayos naman akong tingnan kahit wala pang hilam
CHAPTER 50"Pumunta ka, Fayra. Aasahan kita sa birthday ni Rian. Kaunting salo salo lang naman ang mayro'n para sa kaniya, at kaunti lang rin ang inimbita ko kaya magiging simple lang ang ganap ngayong taon unlike last year."Nakangiti kong tinanggap ang invitation letter na iniabot ni Rose sa akin. Tinapos ko muna ang paghigop ko sa kape ko bago ko buksan ang card at basahin ang nasa loob no'n."Biruin mo, siyam na taon na pala ang anak mo. Tumatanda ka na Rose, tingin ko kailangan mo nang sundan si Rian." Komento naman ni Lyden.Napagawi ang paningin ko sa kaniya at natawa."Hindi ba't ayaw niya na ngang sundan si Rian. Ito talagang buntis na 'to." Ngiwi ko na ikinatawa nila."Masyado na akong maraming ginagawa. May bakery ako, at may plano pa akong magbukas ng panibago. At isa pa, sino namang bubuntis sa akin? Alam niyo namang ayaw ko na nang lalaki sa buhay ko—""Ay, grabeng pagbabago naman ang ginawa mo sa buhay mo, Rose. Paano ka sa gabi niyan—""Hoy, Lyden. Magpigil ka nga sa b
Mateo's POV"You're not going anywhere, Mateo! I'm warning you! I can do whatever I want if you choose her over me!"I closed my eyes and tried to calm my nerves so that I wouldn't lose control. I'm tired of this. I'm tired of keeping a plan in my mind, but then here it is; my plan for making a bond with my son and his mom is not going to happen anymore. Alam kong pagkatapos nitong biglaang pagsulpot ni Rose sa bahay ni lolo ay mahihirapan na naman akong mapalapit kay Fayra. "What do you think you're doing, Mateo huh?! Tingin mo ba wala akong alam sa gusto mong mangyari?" Punong puno ng galit ang mga mata niya habang nakatingin sa akin, hindi pa siya nakuntento at hinawakan niya pa ako sa polo ko. "I'm tired of this, Rose. I'm tired." Sukong saad ko. Hinawakan ko siya sa pulsuhan niya at unti unting inilayo sa akin. Ang kaninang matapang niyang aura sa akin ay unti unting nawawala at napapalitan ng pagtataka. Naging malikot ang kaniyang mata. Alam kong hindi niya inaasahan ang nar
"Good morning!" Masiglang bungad ni Mateo sa akin. "Maayos na ba ang pakiramdam mo?" Tanong pa nito na ikinatango ko. Malawak siyang ngumiti sa akin at bago pa man siya makalapit sa akin ay agad ko nang hinarang ang kamay ko sa pagitan naming dalawa. Nawala ang pagkakangiti niya ngunit mabilis namang bumalik iyon."Come here, take your breakfast na." Paghihila nito ng upuan sa akin na pinaunlakan ko naman. "Heavy breakfast ang hinanda ko for us, since puro lugaw ka lang naman kahapon." Saad nito at sinalinan ang plato ko. Isang putahe lang ang nasa mesa. At paborito ko pa ang inihanda niya para sa umagahan. "Paborito mo, right?" Paglalapag nito sa plato ko. Binigyan ko lang siya ng isang tingin at kinuha na ang kutsara't tinidor at inumpisahang tikman ang niluto niya. Ilang beses akong napalunok. Nanunuot sa lalamunan ko ang lasa ng luto niya. Tama ang lasa, masarap. "Does it taste bad?" May pag-aalala sa boses niya. Nagtaas ako ng tingin at umiling. Para naman siyang nakahinga
"Can you please stop looking at me, Mateo. Kanina pa ako napipikon sa 'yo, makakatikim ka na talaga sa 'kin." Pikang sambit ko na ikinangiwi niya naman.Nagpatuloy ito sa pagkain niya at katulad kanina ay unti unti na naman nitong ibinabalik ang paningin niya sa akin.Napapikit ako at nagyuko. Hindi ako makakain ng maayos dahil sa nakakairita niyang panonood sa akin. Ni hindi ko nga malunok ng maayos kahit lugaw na lang ang kinain ko dahil bigla bigla siyang ngingisi na animo'y nasiraan na ng bait."Pagka-uwi ni Ace, gusto kong tayo namang tatlo ang mag-bonding---""Ayaw ko." Mabilis kong sagot. "Fayra naman.""Bakit kailangang tayo lang tatlo? Kung kasama sila Morgan baka pumayag pa ako." Nagkamot siya sa batok at naglabi. "It's a family bonding, Fayra." Tila nauubusan na siya ng pasensiya sa akin. Kunwaring nagulat naman ako sa kaniya. "Family bonding?" Hindi kunwari makapaniwalang saad ko. Ang tingin na ipinukol niya sa akin ay tingin nang isang naaasar. "Kailan pa?" "Stop play
"You don't need to bring that much, Ace. Just put three shirt and short, then your undergarments." Sita ko kay Ace nang mabalingan ko ito na pinupuno ang pack bag niya. Ngayon siya susunduin ni Mateo para dalhin sa lolo niya. Ilang araw ko ring inisip kung dapat ko ba silang pagbigyan. Ilang araw na rin ang nakakaraan nang magpadala muli ng mensahe ang Don sa amin. Maging ang secretary nito ay nagre-reach out sa amin sa gusto niyang mangyari. Sa huli ay ito. Kinain ko rin lahat ng sinabi ko. Labag man sa kalooban ko na ipasama si Ace, gayong hindi ko naman kaya na mawalay siya sa akin kahit na isang araw ngunit ngayon ay dapat ko munang tiisin. Nagka-usap na rin kami ni Mateo na huwag pabayaan si Ace dahil talagang malilintikan siya sa akin. Tinatawanan pa ako ng lalaking 'yon na para bang nagbibiro ako sa kaniya. Ang kampante niya sa akin, para bang maayos na kaming dalawa. "Mommy," "Yes, anak?" Baling kong muli sa kaniya. "Why don't you want to come with us po?" Ngusong tanong