"I'm sorry..." I said in almost a whisper.
Kararating lang ni Vraxx ngayon sa kwarto namin. We were about to make love awhile ago, but I suddenly had an anxiety attack. The reason why he had to left me alone, because that's what I always want. Kung mananatili siya rito, mas lalong hindi ako kakalma.
I thought I was fine already...
Hindi pa pala.
Vraxx slowly went towards me. Nanunuyo ang mga mata niyang nakatingin sa akin, tila sinasabi niya mula roon na hindi niya ako sasaktan at ligtas ako ngayong nadirito na siya.
"You don't have to apologize, alright?" he softly said. "Can I sat down beside you?" kita ang pag-aalangan sa kanyang ekspresyon.
I nodded and gently pulled him beside me. We are now laying down our bed. Sumiksik ako sa kanya at niyakap siya nang buong-buo. He chuckled when he felt how tight my hug.
"You don't have to force yourself if you really can't do it... I can wait," he said in an assuring tone.
Umiling ako.
Ira's Point of view: (Flashbacks)"Oh, shit..."My eyes circled in surprise the moment I heard Iri's moans when I walked towards the bathroom.Iisa lamang kasi ang bathroom dito sa Barn. Maayos naman ang bahay at may sarili naman kaming silid, pero pagdating talaga sa Cr, palagi kaming nagtatalo."Oh, open your mouth baby..."Halos kilabutan ako sa narinig. Sino ang kasama niya roon? May kasama ba siya? Are they doing something strange inside the Barn?My body stiffened, I couldn't move with that thought.Kuryusidad na siguro ang nagtulak sa akin upang buksan ang pintuan at kumpirmahin ang nasa isip. I couldn't even think properly, I just realized what I did the moment our eyes met."Ah!" we both screamed at the top of our lungs.Shocked was written all over his face. Hindi maipinta ang mukha niya, pero tingin ko'y ganoon din ako.My eyes lowered down on his... Damn it!"What the hell, Iri?!" sigaw ko.He's
Iri's Point of View: "Crush niyong dalawa 'yong magkaibigan na 'yon?" tanong ni Wright sabay nguso sa Pinsan niyang babae katabi 'yong babaeng gusto ko. Vraxx panicked. I saw how his eyes widened in fraction. "Tanginamo, ingay!" Sinuntok niya nang mahina si Wright na ngayon ay natatawa lang. I chuckled. "Takot! Ano naman ngayon kung malaman ni Lady Nia na crush mo siya?" "Crush amputa," napaismid siya. "Mag bestfriend nga kayo, pareho rin ang tipo. Sige, basted din kayo riyan pareho. Friendship goals!" Humalakhak si Wright at pinag-aasar kami. I frowned as I darted my sight to the two ladies in front of us. Nasa field kami sa loob ng Atlas Organization kung saan kadalasan nagaganap ang pageensayo ng bawat Agents. Usually, dito nangyayari ang mga pagpapraktis kung papaano ang tamang pagbabaril at pagpapana. Just like what they're doing. Lady Nia and Agent Ira are practicing how to properly use the bow and arrow. Samantalang kami
Xiania's Point of View. "Vraxx..." I've been thinking about this for almost half of a year now. Matagal na rin mula noong trahedyang nangyari sa amin ni Ira... Sa akin. Magmula noon, hangga't maaari ay iniiwasan ng lahat ng naka paligid sa akin ang magbanggit ng kahit na anong maka pagpapaalala sa akin ng nangyari noon. It traumatized me a lot. It took me so long before I recovered. Until now, I wasn't sure if I am already fully recovered. Tingin ko, sa pinplano ko ngayon... Iyon na ang sagot sa paghihirap ko. "Do you need anything?" tanong niya habang nakatutok ang mga mata sa laptop. We're here inside our room. Kakatapos ko lang patulugin si Volt, ngayong kami na lamang dalawa ng Ama niya ang gising, tsaka ako nagpasya na kausapin si Vraxx. "Ah, ano kasi..." nangangapa kong panimula. I don't know if I can do this. Baka pa mamaya ay mas lalo ko pa na ikapahamak 'to. Sa pambibitin ko, naagaw ko ang atensyon niya. Vraxx worriedl
Xiania's Point of View."Are you really sure about this?" nag-aalalang tanong ng bawat tao na sasabihan ko ng pinaplano.I nodded confidently. "I already made up my mind, I'll do it."Actually, deep inside me... I am still afraid. I won't deny that. It's okay to feel scared sometimes, ang mali ay ang magpalamon sa takot, dahilan upang mapigilan tayong gawin ang mga bagay na dapat ay sinubukan pa rin natin kahit na walang kasiguraduhan.Worry was evident all over their faces. Hindi nila maitago ang pag-aalala, syempre dahil sa ilang taon na rin ang naka lipas, tapos ngayon pa ako biglaang magkakaganito."Thanks to your Girl, Wright." Binigyan ko ang pinsan ng isang matamis na ngiti.He smirked arrogantly. "She's not just my girl, Xiania."Umirap ako, heto nanaman siya. "Wala akong pakialam."Wright scoffed and just ignored what I've said. Our cousins remained silent while watching us. Maging si Vraxx na kasama ko ay tahimik din.
I don't need a man. That was one of my principles for my whole twenty five years of existence. Iyon na ang siyang nakatatak sa isipan ko mag mula nang mamulat sa mundo. I can live without a man, without a husband. I can provide for myself, for my own needs. I can do everything that I want all by myself. Hindi ko alam kung hindi ko ba nakikita ang sarili ko na may lalaking kasama, o talagang hindi lang ako attracted sa mga lalaki. I was surrounded with the boys, my cousins to be specific, ngunit kailanman ay hindi ako nagkaroon ng ibang malapit sa aking lalaki, maliban sa kanila. Sa tingin ko ay kabisado ko na ang bawat liko ng bituka ng mga iyon. No offense, but I believe that I have a right to not trust men, especially when it's all about Objectifying and Disrespecting women-the reason why I don't like being surrounded by them. Some were wondering how I survived being away from them. Lalo na't kapag usapang relasyon. Hindi
"Ang bilis mo namang pumayag," Harriet mockingly said.I sighed. I know, iyon nga ang siyang laman ng utak ko ngayon. Tangina, feeling ko ang laki laki ng problema ko.I rolled my eyes. "I don't have any choice. Kaysa naman maalis ako sa Atlas."Humalakhak ang mga pinsan ko sa hapag. Nandito na kami kanina pa ni Harriet, magka harapan kaming naka upo sa bakanteng mga silya.I kept hardening my jaw and clenching my fists when I sensed my cousins coming inside the Dining. Naagaw lamang ang atensyon ko nang kasama nilang lalaki na dahilan ng mga problema ko ngayon. Sa halip na iwasan ang mapang asar na tingin niya, hindi ko inalis ang madiin na titig ko sa kanya.He dragged the chair so he could sit beside Wright. All of my cousins are now sneering, weighing my expression."Hi, baby-" paunang bati niya."Fuck you," I blurted out, cutting him off.He smirked. "After our marriage babe,
"You can have your leave at work for the next days or week," Commander told us. I tried my hardest not to look disappointed by pressing my lips together. Tuwid akong naka tayo sa harapan niya. Vraxx Caldwell is currently standing beside me too, listening to the Commander's command. Pinatawag kami kanina matapos naming mag ayos ng gamit ko. I honestly don't like that idea. All my life, I already vowed to myself that I should live only with my work. I know that it's not a usual and normal job, but I love what I am doing. That's why being and letting myself be close to Vraxx, makes me think that I am sort of breaking my own principles. Hinahayaan ko lamang ang sarili ko ngayon na manipulahin at kontrolin nila ako. I just love my job so much that I can sacrifice myself, even if it means going out of my comfort zone. If this marriage is just going to be my downfall, then I don't want it anymore. "Nakapag usap na ba kayong dalawa
It was already Eight in the evening when we arrived at our new house. Naka silip ako mula sa loob ng sasakyan. Vraxx stop the engine and went outside the Car. Muli kong ibinalik ang atensyon sa magarang bahay. It was a black and grey modern house. Agad kong nagustuhan ang bubong niyon. It was a flat roof, making it low pitch look. However, I am bothered a bit because of its glass wall. Halos lahat ay salamin na kung titingnan mo ay matatakot ka agad na gumalaw dahil baka maaring makabasag anumang oras. Although, I can't deny the fact that I really like it. I trudged outside Vraxx' car, suspiciously wandering my eyes all over his front house. I noticed something, that's why I became alerted and composed, examining what the effing thing was wrong and weird. I glanced at the back where Vraxx is. Kasalukuyan niyang kinukuha ang luggage ko sa compartment. My breath rasped in my throat as I inhaled deeply.
Xiania's Point of View."Are you really sure about this?" nag-aalalang tanong ng bawat tao na sasabihan ko ng pinaplano.I nodded confidently. "I already made up my mind, I'll do it."Actually, deep inside me... I am still afraid. I won't deny that. It's okay to feel scared sometimes, ang mali ay ang magpalamon sa takot, dahilan upang mapigilan tayong gawin ang mga bagay na dapat ay sinubukan pa rin natin kahit na walang kasiguraduhan.Worry was evident all over their faces. Hindi nila maitago ang pag-aalala, syempre dahil sa ilang taon na rin ang naka lipas, tapos ngayon pa ako biglaang magkakaganito."Thanks to your Girl, Wright." Binigyan ko ang pinsan ng isang matamis na ngiti.He smirked arrogantly. "She's not just my girl, Xiania."Umirap ako, heto nanaman siya. "Wala akong pakialam."Wright scoffed and just ignored what I've said. Our cousins remained silent while watching us. Maging si Vraxx na kasama ko ay tahimik din.
Xiania's Point of View. "Vraxx..." I've been thinking about this for almost half of a year now. Matagal na rin mula noong trahedyang nangyari sa amin ni Ira... Sa akin. Magmula noon, hangga't maaari ay iniiwasan ng lahat ng naka paligid sa akin ang magbanggit ng kahit na anong maka pagpapaalala sa akin ng nangyari noon. It traumatized me a lot. It took me so long before I recovered. Until now, I wasn't sure if I am already fully recovered. Tingin ko, sa pinplano ko ngayon... Iyon na ang sagot sa paghihirap ko. "Do you need anything?" tanong niya habang nakatutok ang mga mata sa laptop. We're here inside our room. Kakatapos ko lang patulugin si Volt, ngayong kami na lamang dalawa ng Ama niya ang gising, tsaka ako nagpasya na kausapin si Vraxx. "Ah, ano kasi..." nangangapa kong panimula. I don't know if I can do this. Baka pa mamaya ay mas lalo ko pa na ikapahamak 'to. Sa pambibitin ko, naagaw ko ang atensyon niya. Vraxx worriedl
Iri's Point of View: "Crush niyong dalawa 'yong magkaibigan na 'yon?" tanong ni Wright sabay nguso sa Pinsan niyang babae katabi 'yong babaeng gusto ko. Vraxx panicked. I saw how his eyes widened in fraction. "Tanginamo, ingay!" Sinuntok niya nang mahina si Wright na ngayon ay natatawa lang. I chuckled. "Takot! Ano naman ngayon kung malaman ni Lady Nia na crush mo siya?" "Crush amputa," napaismid siya. "Mag bestfriend nga kayo, pareho rin ang tipo. Sige, basted din kayo riyan pareho. Friendship goals!" Humalakhak si Wright at pinag-aasar kami. I frowned as I darted my sight to the two ladies in front of us. Nasa field kami sa loob ng Atlas Organization kung saan kadalasan nagaganap ang pageensayo ng bawat Agents. Usually, dito nangyayari ang mga pagpapraktis kung papaano ang tamang pagbabaril at pagpapana. Just like what they're doing. Lady Nia and Agent Ira are practicing how to properly use the bow and arrow. Samantalang kami
Ira's Point of view: (Flashbacks)"Oh, shit..."My eyes circled in surprise the moment I heard Iri's moans when I walked towards the bathroom.Iisa lamang kasi ang bathroom dito sa Barn. Maayos naman ang bahay at may sarili naman kaming silid, pero pagdating talaga sa Cr, palagi kaming nagtatalo."Oh, open your mouth baby..."Halos kilabutan ako sa narinig. Sino ang kasama niya roon? May kasama ba siya? Are they doing something strange inside the Barn?My body stiffened, I couldn't move with that thought.Kuryusidad na siguro ang nagtulak sa akin upang buksan ang pintuan at kumpirmahin ang nasa isip. I couldn't even think properly, I just realized what I did the moment our eyes met."Ah!" we both screamed at the top of our lungs.Shocked was written all over his face. Hindi maipinta ang mukha niya, pero tingin ko'y ganoon din ako.My eyes lowered down on his... Damn it!"What the hell, Iri?!" sigaw ko.He's
"I'm sorry..." I said in almost a whisper.Kararating lang ni Vraxx ngayon sa kwarto namin. We were about to make love awhile ago, but I suddenly had an anxiety attack. The reason why he had to left me alone, because that's what I always want. Kung mananatili siya rito, mas lalong hindi ako kakalma.I thought I was fine already...Hindi pa pala.Vraxx slowly went towards me. Nanunuyo ang mga mata niyang nakatingin sa akin, tila sinasabi niya mula roon na hindi niya ako sasaktan at ligtas ako ngayong nadirito na siya."You don't have to apologize, alright?" he softly said. "Can I sat down beside you?" kita ang pag-aalangan sa kanyang ekspresyon.I nodded and gently pulled him beside me. We are now laying down our bed. Sumiksik ako sa kanya at niyakap siya nang buong-buo. He chuckled when he felt how tight my hug."You don't have to force yourself if you really can't do it... I can wait," he said in an assuring tone.Umiling ako.
"I c-can't do this y-yet..." Xiania looks like she's in pained the moment she avoided my face, when I tried to kisa her.Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig. I quickly get off from her. Nang tuluyan akong makalayo sa kanya, tsaka pa lamang siya naka hinga nang maluwag. Kitang kita ko kung paano siya napa singhap at naghabol ng hininga."Baby..." I whispered.She's trembling so bad. Hindi ko iyon napansin kanina nang magdikit kami at sinimulan ko siyang halikan. We're in the middle of our honeymoon. We were so fine awhile ago, but then... This suddenly happened.I don't know what happened...Dahan dahan ko siyang pilit na inabot. Kahit na natatakot, sinikap ko siyang hawakan. Ngunit agad din akong napalayo nang para siyang napasong lumayo sa akin. She looks shocked and scared at the same time.It hurts to see her like this.Later on, she cried furiously. Yakap niya ang sariling tuhod at doon yumuko.My lips quive
"Ano ba ang dream wedding ni Xiania?" Wala sa sariling tanong ko habang tulala sa kawalan. I'm currently here at the Flint's mansion. I'm with Xiania's cousins. Kami ang naiwan dito ngayon dahil si Xiania ay nagpa-check up kasama ang Parents niya. Naiwan sa amin ang anak ko, smantalang ang mga pinsan naman ni Xiania ay sinamahan ako sa pagbabantay kay Volt. "Gago! Wala nga sa plano ni Xiania 'yon, tapos tatanungin mo kung ano ang dream wedding niya?" natatawang sabat ni Diveghn. Natawa naman ang iba pa nilang pinsan kaya't napasimangot ako. Oo nga pala... "Bakit? Payag na raw ba talaga siya magpakasal sa'yo? Sure na 'yon?" Kenzie asked dubiously. I glared at him. "Oo nga! She was the one who proposed!" They all laughed again. Parang pinagkakaisahan naman ako ng mga tanginang 'to. Ba't ba ayaw nilang maniwala? Is that too hard to believe that Xiania fell inlove with me? I bit my lip to stop myself from smiling. Agad naman akong
"Vraxx, magtimpla ka ng gatas!"I pursed my lips as I make Volt's milk to his baby bottle. Bahagya akong sumulyap sa gawi ni Xiania at nakitang abala siya sa pagpapatahan sa bata. Volt has been crying since earlier today."Ano na? Pakibilisan naman!" she irritatingly said.Napangiwi ako at kaagad na iniabot sa kanya ang bote. She looks so tired. Lagi naman kaming ganito magmula noong nanganak siya. Yes, we're fine and happy... Well, I can say that."Shh, baby... What do you want?" halos maiyak na niyang tanong dahil umiiyak pa rin si Volt.I sighed. "Give him to me..."Xiania looked at me pleadingly, like she wants me to make him stop crying. Nang mapunta na sa mga bisig ko si Volt, parang nagkaroon ng magic na bigla na lamang siyang tumahan.Xiania's face was too hard to read. Para siyang nakahinga ng maluwag, pero galit at the same time."Oh fine! Ayaw mo sa Mommy mo?" Humalukipkip siya at parang inaway pa ang bata.I
"What happened?" Mom worriedly asked as soon as they arrived at the Hospital. He's with my Dad. Sila ang nauna ko na tawagan nang itakbo ko si Xiania kanina rito dahil sa manganganak na raw siya. Of course I was so nervous. She's just 8months old pregnant. Delikado iyon pag nagkataon. "She's currently inside the ER." Pinasadahan ko gamit ang aking mga daliri ang buhok na nabasa dahil sa pawis. "Manganganak na raw ba?" I nodded anxiously. "Sabi niya..." "Diyos ko! Buti sana kung pitong buwan pa lang siyang buntis!" Iyon nga ang nasa isip ko. Syempre ay inaral ko na iyon nang mga panahong nagbubuntis si Xiania, at malayo ako sa kanya. I still want to understand her, and also take care of her even though she doesn't wants me to. Sabi na nga ba't magagamit ko iyon pagdating ng panahon. "Calm down, anak... For sure kakayanin ni Xiania 'yon at ng anak niyo." Dad tapped my shoulder to gave me an assurance. Wala ako sa sariling