Thank you for supporting my story...love you guys!!!!
Eliza POVSlight SPG !!!Pagkapasok ko sa aking silid ay tinungo ko ang aking cabinet at kumuha ng spaghetti top at isang maikling maong shorts. Nagmadali kong hinubad ang aking graduation dress na binili ko lang sa ukay-ukayan. Ganito ako katipid sa aking kasuotan, para sa akin mas mahalaga ang matustusan ang araw-araw na pangangailangan namin ni Inay Linda tulad ng gamot at pagkain at bayarin sa kuryente at tubig.Tinupi ko ang hinubad kong graduation dress at isinuot ang kinuhang damit pambahay. Nilagay ko sa tray ng mga maruruming damit ang graduation dress at kumuha ako ng hanger at isinabit ang toga na ginamit ko kanina sa graduation program. Nang matapos ako sa aking ginagawa ay isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Naupo ako sa aking pang-isahan na higaan at kinuha ang isang hindi kalakihan na salamin sa ulohan ng aking higaan. Doon ko ito tinatago dahil nakasanayan ko ng pagmasdan ang tinatago kong pilat sa loob ng mahigit sampung taon.Dahil minabuti ko ng manatili sa loo
Enzo POV2 months after.....Eight weeks have past to be exact but here I am, still in the verge of solving pieces of puzzles that I don't think I can't solve. I am losing hope already. My hired agents can't give me exact details of Eliza's whereabouts. I have collected all the reports filed in the police station and even the lawmakers who handled the case of Eliza's parents. They have the same statement "case dismiss because of lack of evidence" and "still missing person". Even my money can't buy justice for them. I can't go back to the states without Eliza, I need to find her and make her my own.Nilagok ko ang natitirang alak sa kopika at sinalinan ng bago. Halos maubos ko na ang isang bote ng alak na nasa counter. I am feeling desperate at ang mas lalo kung kinalulungkot ay wala man lang bagong nangyayari. I feel so stupid, helpless and useless. Naghihintay lang sa update ng mga tauhan na parepareho ang sinasabi.I had visited the place where the crime occurred. Hindi na ito isang
Enzo POV Nagising ako ng maaga na parang walang kakaibang nangyari kagabi. As usual, I do my morning routine but just inside my room specifically my wide and vast green garden. No one can enter my secret garden except me. It has its own mechanical built-in shower faucet na kusang magdidilig sa mga halaman. And it is built with timer and weather forecast so it is hassle-free. Kaya naman worry less ako sa mga halaman kahit walang garderner na nag-aalaga, my plants can survive. As for the dried leaves, I don't clean them anymore. Most of my plants don't wither because of the fertilizers that I've ordered from States pa. My secret garden as I've called it has a sentimental story which is the reason why I made it. Of course, it has something to do with Eliza. My Eliza loves garden. We used to play and spend our fun time together way back then. The most memorable and unforgettable experience I had with Eliza happened in our garden when they went to our house for a sleep-over. Mommy loves t
Enzo POV Slight SPG I catch my breath while chasing Eliza. Napahinto ako sa pagtakbo at bigla na lang nagslow motion ang lahat habang pinagmamasdan ko siya. Her three-sister pink long dress sways while she is running. Her long black shiny hair flaunts so magnificently. She is an epitome of perfection. Kung siya man ay isang bulaklak ay hindi ako magdadalawang isip na pitasin siya. I will keep her and preserve her beauty na kahit isang petal nito ay hindi ko papahintulotan na matuyo o malanta. I will do everything for her to stay fresh and attractive. "Enzo, habulin mo ako," pukaw sa akin ni Eliza habang ako ay nakatulala sa kanya. I came to my senses at hinabol siya. Kinabig ko siya paharap sa akin.I gently wrapped my arms around her tiny waist. She is so fragile na parang isang babasaging crystal.Tila nabigla din siya sa aking ginawa kaya't siya ay napakapit din sa aking leeg. We we're staring at each other's eyes for how many minutes. Walang gustong bumitaw, walang gustong bumab
Enzo POVIsang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko bago ko pihitin ang doorknob ng pinto papasok sa office ni Daddy dito sa aming mansion. My forehead is sweating at kabado ako sa anuman ang kahihinatnan ng aming pag-uusap. Pagkabukas ko ng pinto ay nakita ko si Daddy na nakaupo sa swivel chair na nakatalikod sa akin. I close the door behind me and say a prayer in my mind. Bahala na anuman ang kanyang sasabihin ay tatanggapin ko ng maluwag sa dibdib."Dad, I am here," bungat ko sa kanya. "What's that Lorenzo? Are you out of your mind? Is that how we raise you up to disrespect woman? My God Lorenzo, you are such a reckless asshole!" sermon sa akin ni Daddy na inikot ang swivel chair paharap sa akin.Yumuko ako bilang pagtanggap ng aking kamalian , "I am sorry Daddy, I can't help it, I adore Eliza so much, no I think I love her that I want to own her. I want to marry her." Isang nakakalokong tawa ang pinakawalan ni Daddy, "Are you serious son? You are just 14 for Christ's sa
nzo POVNagkakalampagan na mga baso at plato ang naulinigan ko pagpasok ko sa kusina upang magtimpla sana ng kapeng barako. Katatapos ko lang magbihis mula sa pagbabad sa shower. I don't know these past few days, nakahiligan ko ng uminom ng kape. Halos three times a day ako umiinom at hindi ko ito pinagsasawaan. It is something new to me kasi hindi naman ako mahilig magkape. One cup of coffee, preferably black coffee for me in the morning is enough for me."Good morning Manang Lupe," bati ko sa aking katiwala."Oh, hi Sir Enzo, good morning din po," bati niya rin sa akin."Manang Lupe, where is Mang Damian?" tanong ko sa kanya."Ah, eh, Sir Enzo, hayun si Damian inaatake na naman ng rayuma niya, masakit daw ang mga tuhod niya. Eh,paano ba naman nilantakan niya ang lamang loob kagabi. Eh, bawal sa kanya ang mga iyon dahil mataas ang kanyang uric acid," mahabang paliwanang niya."I see, did he drink pain reliever already?" I asked."Tapos na Sir. Hayun nga at nakatulog, kagabie pa yon b
Eliza POV Humahangos ako sa katatakbo matakasan lang si Enzo. Balak ko sanang magbantay sa tindahan ngayong araw dahil nabuburo na ako sa bahay sa kahihintay sa tawag ng inaplayan kong kumpaya. Ang hirap palang maging isang unemployed. Isang linggo palang ang nakakaraan buhat ng ako'y makapagtapos ngunit ito ako hindi mapakali. Hindi kasi sanay ang utak kong walang iniisip o ginagawa tulad ng dati na nag-aaral pa ako. Bago ako nagtungo sa palengke ay nakapagluto na ako ng agahan ni Inay Linda pati ang kanyang tanghalian ay naihanda ko na rin. Nakapaglaba na rin ako at nalinis ko na ang bawat sulok ng kabahayan. Panatag din ang ang aking isipan ng umalis sa bahay dahil nandoon si Rica sa bahay na nagbabakasyon. Hindi ko alam ang trip ng babaeng iyon. Sa liit ng aming bahay ay mas gusto pa niyang sumiksik doon kaysa sa kanila na hindi hamak naman na komportable at malaki kaysa sa amin. Hindi ko alam kung sinundan ba ako ni Enzo, pero mabuti na ang nag-iingat at makalayo agad sa kanya.
Eliza POV "Not now, not yet, soon Enzo magpapakita din ako sa iyo!" Kahit ako'y nalilito sa mga pinapakitang kilos ni Enzo ay hindi dapat ako magpapatangay sa aking damdamin. Isa siyang kaaway na dapat kong iwasan. Kahit pa siya'y nagkapuwang sa aking puso't isipan dahil sa kanyang matatamis na salita na puno pala ng paglilinlang, isa pa rin siyang taksil at hindi dapat pagkatiwalaan. Nagmadali akong lumabas sa aking pinagtaguan ng narinig ko ang sasakyan na mabilis na lumayo. Hindi na rin ako nagtagal sa sementeryo at nilisan ko ito. Pumara ako ng taxi ng may dumaan sa labas ng gate ng sementeryo. Nagpahatid ako sa pinakamalapit na shopping mall. Tanghali na pala kung kaya't umorder ako sa isang sikat na fast food chain ng combo value meal. Sobrang gutom at uhaw ko kung kaya't simot lahat ng pagkain na inorder ko. Nagpalipas pa ako ng ilang minuto bago nagpasyang maglibot libot muna sa loob ng mall. Bukod sa sobrang init sa labas para umuwi, mas maginhawa naman ang aking pakiramda
HER POV “Wow, fren, hindi ka na talaga mareach.. kahit pa siguro buong araw na libutin ko itong mansiyon mo ay hindi ko matatapos!,” anas pa ni Rica sa akin na hindi mapigilang mamangha sa paglilibot sa bagong tapos na mansiyon na pinaggawa ko. "Sobra ka naman Ric! Hindi naman sobrang laki nito na hindi na tayo magkikita- kita. Sakto lang ito para sa atin nila Inay Linda," komento ko pa na nangingiti na rin sa reaksiyon nito. "Haler sakto lang, sobra- sobra na ito para sa atin. Iyon lang nga bahay ninyo sa probinsiya ay hindi na nga tayo naririnig ni nay Linda sa mga harutan at tsismisan sa maliit mong silid, ito pa kaya!," paliwanag pa nito. "Haist, fren, siyempre level-up na tayo ngayon iba na ang buhay natin ngayon at kasama ka sa pag-asenso ko!," tinapik- tapik ko si Rica sa kanyang balikat na sakto namang paglabas ni Inay Linda sa sasakyan na bagong dating. Pinasundo ko si Inay Linda sa probinsiya sa aking company driver. Wala na akong balita kay Mang Damian at kay Ma
"My son.... Enzo... hmmm...," pilit na ibinubuka ni mommy ang bibig niya upang kausapin ako ngunit pinigilan ko siya agad. "Shhhh... okay lang mommy, huwag ka munang magsalita, hindi makakabuti sa iyong kalagayan," sabi ko pa. Ngumiti si mommy sa akin at pinisil rin ang kamay kong hawak niya. Awa ng Diyos matapos ang mahabang oras ng operasyon at ilang oras niyang pananatili sa recovery room ay naggising na rin si mommy. Matagumpay ang naging operasyon kay mommy. Mabuti na lang ay minor reconstruction lang ng heart niya ang ginawa sa kanyang puso. Inayos lang ang mga valves na bumura ng daluyan ng dugo sa kanyang puso na hindi na madadala sa gamutan ng tabletas at kapsula. "Mom, don't worry too much, ayos lang ako, ang intindihin mo ang magpaggaling, okay?," tumatango-tango siya sa akin at biglang tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata. "Mom... naman please tatagan mo ang sarili mo... I love you, mom... please don't cry," sinikap kong hindi mapaiyak at mapiyok sa pagsubo
"Mom, magpaggaling ka para sa amin ni Eliza... kailangan ka namin please... mom...," usal ko habang nasa labas ng operating room. Kinakailangang maoperahan agad- agad si mommy dahilan sa paghina ng puso nito. Ang dami ng komplikasyon ng sakit niya. Sa pagdaan ng panahon mas lalong lumalala ang kanyang kondisyon. We have the best doctors but then wala pa ring pinagbago ang kalagayan niya. I had to fly back here in the US without Eliza's knowledge. Masakit man na iwan ko siya ng walang paalam at kinakailangan upang hindi na siya madamay pa sa mga kaguluhan ng pamilya ko. Yes, my family... my mom's medical condition and my stepdad's evil doings. Hindi ko na alam kung sino pa ang pagkakatiwalaan ko dahil ang akala ko na kapamilya at may malasakit sa amin ni mommy ay siyang nagtraydor sa amin. Kaya pala hindi gumagaling si mommy dahil mali- mali ang mga gamot na iniinom nito. At ang may pakana ng lahat ay walang iba kung hindi ang demonyo kong amain. Titodad did all these to momm
"Wow, friend, bigatin muna talaga, ang ganda ganda muna plus itong opisina mo super ganda, asinsado kana talaga," sabi ng kaibigan niyang si Rica na ipinalit niyang bagong executive assistant pagkatapos niyang palayasin ang malanding si Jen. Buhat ng tagpong nasaksihan kong kababuyan ng aking sekretarya at tinuring na boy bestfriend na si Anton ay hindi na ako nag-opisina pa sa silid na iyon.Agad kong pinabaklas ang opisina at nagpaggawa ako ng bagong silid sa top floor pa rin. Sa lapad ba naman ng espasyo sa executive floor ay makakagawa ako ng maraming silid kung gugustuhin ko.Dalawang silid lang ang pinaggawa ko.Ang aking main office at isang private suite kung saan ako matutulog kung maisipan kong hindi na uuwi pa sa nirentahang apartment. "Hindi naman friend!" nangingiti kong sabi dito. "Sus, napakalow key person mo talaga,Eliza!Obvious na obvious na nga deny ka pa diyan, eh, kurutin ko nga iyang singit mo ngayon, sige ka!" turan sa akin ni Rica. "Oo na nga, huwag mo
Pumara ako ng taxi at sumakay papunta sa E-Business Empire company. Ibinalik ko sa dating orihinal na pangalan ang kumpanya.Iyon ang una kong inilakad ng nauna akong humalili bilang OIC ng kumpanyang basta na lang nilisan ni Enzo. And this is the second time around he leave the company without any notice.Tila ba na parang bula na agad ding nawawala. Hindi naman nagtanong ang herodes na Enzo kung ano ang pinanggagawa ko sa kumpanya. In short, hinayaan na nito ako sa mga decision making ng kumpanya. At mas pabor nga sa akin ang ginawa ni Enzo dahil mabilis kung masasakatuparan ang aking mga plano. Ang una ay mapunta sa aking pangalan ang pag-aari ng kumpanya.Although, major stockholder din ang parents ni Enzo sa kumpanya ay mas malaki naman ng aking mga magulang. Si Daddy naman ang nagsimulang nagtatag ng kumpanya dahil siya naman ang bihasang arkitekto at ang mga itinuring niyang kaibigan ay pawang mga investors lamang. They are not really into developing properties u
"Make me the new version of me," saad ko sa tauhan sa parlor na pinasukan ko sa mall. Katatapos ko lang magshopping ng mga bagong damit dahil ang mga luma kong mga damit ay sabay ko ng dinespatsa sa basurahan. Out with the old me and even the pretender me.Just in with my new me, my new look. Sabay ng aking pagmomove on ay ang pagbabago ng lahat ng aking istilo.Mula sa mga damit papunta sa nakagawian na hitsura ay babaguhin ko na. Mabuti na lang at dininig ng Diyos ang aking hiling na patulugin ako at pahupain ang aking nalulumbay na damdamin. Kaya't may lakas akong makalabas ng apartment at tumungo sa mall at simulan na ang pagbabago sa aking sarili. "Yes mam, pagagandahin kita ng bonggang bongga, just wait and see," tugon pa ng baklang tauhan na sa unang tingin ay mapagkakamalang babae kung hindi lang ito nagsalita at narinig ko ang bekeng boses nito. Sinabi ko naman sa bakla ang gusto kong make-over na kalalabasan.Kinumbinse niya naman ako na kaya niyang gawin ang gusto
I can't never turn back time nor I can't never bring back the torn pieces into one.Hindi na maibabalik ang nakaraan at hindi na maaring maitatama ang pagkakamali. What was done was done.Hindi ko na dapat pang pag-aksayahanan ng mga luha at hinagpis ang taong ayaw ng magpakita sa akin at tila kinalimutan na lang ako ng ganun ganun na lamang. Bumangon ako sa higaan dahil hindi ako makatulog.Nagtungo ako sa kusina at kumuha ng isang baso sa cupboard.Nagsalin ako ng malamig na tubig sa baso na nakuha ko sa loob ng ref. Nakaramdam ako ng kaginhawaan sa malamig na tubig na dumaloy sa aking lalamunan na pakiramdam ko kanina na nanunuyo na sa labis kong pag-iyak. "Pinapangako ko Enzo huling gabi na itong pagdadalamhati ko sa iyo, hinding-hindi na ako iiyak sa katulad mong walang kwenta!" malakas kong sabi sa kawalan. Napasalampak ako sa malamig na tiles at doon ibinuhos lahat ng sama ng loob.Isang buwan na rin akong ganito, wala sa sarili at laging pumapalahaw ng iyak. Dati sa b
"Tutuloy na po ako, maraming maraming salamat po sa lahat ng kabutihan at pag-aalaga n'yo po sa akin," pagpapaalam ko kay Manang Lupe. "Talagang hindi na ba kita mapipigilan, hija? baka kasi bumalik si Enzo dito at hindi ka maabutan, eh sayang naman," pagpipigil niya sa akin. "Hindi na darating iyon Manang Lupe, kung may plano iyong bumalik sana ay noong nakaraan pa," sabi ko pa sa kanya. "Sabagay tama ka naman hija," sagot nito. Isang buwan na ang nakalipas ngunit wala pa ring Enzo na bumalik at nagpakita sa akin.Kung gusto may paraan, kung ayaw maraming dahilan.Bakit hindi niya na lang direktang sabihin sa akin na tapos na ang kahibangan niya sa akin.Hindi itong pinaghihintay niya ako sa wala. Sa bagay, wala namang kaming matatawag na relasyon.We both shared how many nights of passion and union but there was never been total confrontation and affirmation of our true feelings for each other. Walang kami, what we shared was purely lust.Hindi matatawag na pag-ibig ang pin
Eliza POV Malapit na talaga akong maloloka sa kaiisip kung nasaan na si Enzo.Hindi ko maggawa itong tawagan dahil hindi ko naman alam ang numero nito. Hindi din alam ni Manang Lupe ang numero ni Enzo.Ang dahilan niya pa ay ang mister niya lang daw ang nakakatawag dahil mayroon itong sariling telepono. Ayon kay Manang Lupe ay hindi daw siya marunong gumamit ng telepono kaya't hindi na siya nag-abala pa bilhan ang sarili ng ganoong gamit. Mas gusto pa daw ni Manang Lupe ang magluto at maglinis ng bahay buong araw kaysa magbabad sa makabagong telepono. Kaya't hindi ko mawari kung paano kokontakin ang lalakeng tumangay ng aking pagkabirhen.Pagkatapos akong pagsawaan ay agad din akong iniwan ng basta basta ng walang pasabi. Inilipat ko ang mini stereo ni Manang Lupe sa aking silid upang hindi naman ako maburo.At least, maaliw ako sa pakikinig ng musika at pati na rin ang pag-awit ng videoke ay sinubukan ko na rin. Araw-araw na rin akong tumatawag kina Ate Diding at Inay Linda