Home / Romance / Scars From The Past / Chapter One- Her Simple Life

Share

Scars From The Past
Scars From The Past
Author: Sweety Elle

Chapter One- Her Simple Life

Author: Sweety Elle
last update Huling Na-update: 2023-04-16 12:43:42

Eliza POV

Maaga pa lamang ay gising na si Eliza upang gumayak papunta sa palengke. Ito na ang nakagisnan niyang buhay mula sa trahedyang naganap sa kanyang tunay na mga magulang.

“O, Liza, anak, gising ka na pala,” bungad ni nanay mula sa kanyang silid na nakapagpamulat sa aking ulirat.

“Opo, nay, handa na po ang inyong agahan, may tinipla po akong kape para sa inyo, inumin n’yo na po baka lumamig,” tugon ko kay nanay na may halong paglalambing.

“Wow, ang bait talaga ng anak ko. Salamat ‘nak ha at swerte talaga kami ng tatay Fidel mo sa iyo. Ang bait na ang ganda-ganda pa,” sabi ni nanay na may ngiti sa labi.

“Asus, si nanay binobola na naman ako, hayaan n’yo nay malapit na ako makapagtapos maihahaon na kita sa hirap. Tiyak saan man si tatay ngayon masaya na siya nay.”

“Totoo yan ‘nak, proud na proud si tatay sa’yo. Ako rin nak. Napalaki ka naming mabuti,” maiyak-iyak na sabi ni nanay.

"Oh, 'nay, iiyak na naman kayo niyan? ang puso n'yo nay, naku! naku! makaalis na nga at ng makarami ng benta. Kayo ng bahala dito nay ha, tapos na ang labada at nakapaglinis na rin ako. Magpahinga kayo nay at ako ng bahala sa palengke.Bye, nay!," sabay sabi at halik sa pisngi ni nanay.

Dalawang buwan na lang at magtatapos na ako sa kursong kinuha ko na BS Accountancy. Sabay ginapang ng nakagisnan kung magulang ang aking pag-aaral. Kaya lang maagang kinuha ni Lord si tatay Fidel dalawang taon na ang nakakalipas. Naaksidente siya habang nagmamaneho ng truck lulan ang mga gulay at prutas na pinamili pa niya sa ibang probinsiya.

Masipag sa trabaho si tatay Fidel at ulirang maybahay si nanay Linda ngunit sa loob ng mahabang panahon ng kanilang pagsasama, wala sila nabigyan ng pagkakataon na magkaroon ng sariling anak. Kung kaya't ng mapulot siya ni tatay Fidel sa daan sampung taon na nakakalilipas, tuwang-tuwa ang mag-asawa at tinuring siyang tunay na anak. Binusog siya ng pagmamahal at lahat ng bagay na gusto niya ay binibigay sa kanya.

Pasado alas kuwatro ng umaga ng makarating siya sa pwesto nila sa palengke. Marami-marami na rin ang mga tao at sakto naman na natapos na pagbubukas ng kanilang tindanan si Diding, ang kanyang katulong sa pagtitinda. Matandang dalaga ito at wala ng kasama sa buhay. Kaya naman ng tinanggap niya ito sa trabaho upang patigilin na ang kanyang nanay Linda sa pagtitinda dahil na rin na may iniinda na itong arthritis at sakit sa katawan.

Isang taon na si Aling Diding na kasama-kasama ko sa pagtitinda. Maasahan at mapagkakatiwalaan, kaya naman inahahabilin ko sa kanya ang tindahan kung pumapasok ako sa unibersidad. Pagsapit ng hapon naman galing sa eskwela ay deretso ako sa palengke para ligpitin at maginbentaryo na rin sa kinita namin sa buong araw.

Awa ng Diyos, nakakaraos naman kami ni nanay sa buhay. Nakakabayad ng mga bills at renta sa palengke at naigagapang ang mga gastusin sa araw-araw lalo na sa eskwela at pati na rin ang capital ng tinda naming sa palengke. Mahirap pero kinakaya. “Laban lang sa buhay,” yan ang parating naririnig ko kay tatay sa tuwing napaghihinaan ako ng loob. Masakit at wala na siya, pilit kong pinapatatag ang aking sarili para sa amin ni nanay.

“Aling Ding, ang aga yata natin at ang blooming mo yata ngayon?” masiglang bati ko sa kanya.

“Hi, Liza, good morning! Saan parte ang blooming day? Kumuha siya ng salamin sa bulsa at iniharap sa kanyang mukha. “Wala naman ah, tingnan mo nga, tuyong-tuyo na aking pislak, paano ba naman wala pa rin dumarating si Mr. Right. Buti pa itong benta nating gulay at prutas, fresh na fresh,” maarteng sabi niya sa akin.

“Huwag kayong mag-alala Aling Ding, darating din yon, basta ang ganda n’yo ngayon maskin walang Mr. Right…hehehe,” pagkukumbense ko sa kanya.

“Naku, Liza palagi mo na lang akong pinagtritripan. Maiba nga tayo, wala ka bang pasok ngayon?.”

“Mamaya pa pong hapon ang pasok ko. Minor subjects na lang naman. Mamaya pang alas nuwebe ako uuwi ng bahay para makapaghanda. So, marami pa akong oras dito.”

Pinabayaan ko na si Aling Diding sa pagasikaso sa mga bagong dating na mamili at ako naman ay pumuwesto na sa upuan sa loob ng maliit na tindahan namin dito sa palengke. Binilang ang pera at sabay ayos sa lalagyan. Kung may bibili, inaabot ni Aling Diding ang bayad at susuklian ko naman kong mayroong sukli. Pagsapit ng alas nuwebe ng umaga ay nagpaalam na ako sa kanya.

Inihanda ko na ang aking kasuotan kanina bago pumunta sa palengke kaya’t may oras pa akong magpahinga at matulog. Pagdating ko sa aming bahay, nabungaran ko si nanay na nanonood ng paborito niyang palabas sa TV, nakaupo sa kanyang paboritong silya na kawayan na pang-isahan.

“Mano po ‘nay,” sabay abot ng kamay ni nanay.

“Kawaan ka ng Diyos anak.Kumusta ang palengke ‘nak?.”

“Mabuti naman ‘nay, marami marami rin tayong kita ngayong umaga.”

“Mabuti kung ganun anak. O siya magpahinga ka muna at maaga pa naman para sa tanghalian.”

“Opo, ‘nay, matutulog muna ako ‘nay medyo napagod ako. Dito muna kayo ‘nay,” paalam ko kay nanay.

Pagkapasok ko sa aking munting silid na napapalibutan ng pink na wall paper. Paborito ko kasi ang pink. Pink din ang aking kurtina, pati na rin ang bed sheet at punda ng aking dalawang unan ay pink din. Nahiga ako sa aking pang-isahan na kama, di naman ako magalaw matulog kaya ayos lang ang liit nito sa akin. Minabuti kong pumikit at umidlip ng sandali para naman fresh ako mamaya pagpasok sa aking klase.

“Nak, gising na at kakain na tayo,” tinig ni nanay na nagpagising sa akin. Haist, anong oras na kaya? Papungas-pungas pa akong lumabas ng silid.

“Halika ka na Liza at kain na tayo, anong oras ka ba naggising kanina at naluto mo itong lahat? Ininit ko na lang at nang mainitan iyang sikmura mo.”

Tiningnan ko si nanay na nakaupo na sa aming pang-apat na lamesa, nakahain na ang mga luto kung ulam. May pritong isda, tinolang manok at cucumber salad.

“Ay, alas tres po ako naggising ‘nay. Habang nagluluto pinaikot ko na ang washing machine para mapadali ang labada. Oh, di ba ang dali ‘nay?” yakap-yakap ko si nanay sa kanyang likod.

“Oh, siya, kain na at may isang oras ka pa para di mahuli sa klase mo. Kumain ka ng marami para may sigla ka sa pagsagot mamaya, at di puro hangin laman ng tiyan mo,” paalala ni nanay.

Magana ang pinagsaluhang tanghalian naming ni nanay. Simpeng pagkain basta puno ng pagmamahal at kwentuhan, ay talagang busog na busog ako. Pagkatapos kung kumain ay nagpahinga lang ng saglit at tinungo ang maliit na CR upang maligo. Nagbihis lang ako ng simpleng skinny jeans na faded at crop top na paborito kong kulay na pink. Pinasadahan ko ng tingin ang aking kabubuan sa salamin at sinuklay ang aking mahabang buhok na basa pa ng konti. Naglagay na rin ng manipis na lipstick na bigay pa sa akin ng aking best friend na si Rica. Nagpolbo na rin at nagwisik ng cologne sa aking leeg at magkabilang pulso.

Sinukbit ko na ang aking sling bag na may lamang maliit na note pad, ballpen at suklay at aking mini wallet. Hindi ako nagbabaon ng mga kolorote sa bag dahil hindi naman ako mahilig magpaganda oras-oras. Isang pasadahan lang sa buong araw ay okay na iyon sa akin. Hindi rin ako gumagamit ng android cellphone, isang keypad lang pwede na para may maggamit ako sa pagtext o pagtawag.

Nagpaalam na ako kay nanay. Nagbilin na inumin ang kanyang gamot sa Arthritis at high blood pressure. Magiisang taon na itong may maintenance sa kanyang sakit. Sa loob-loob niya, pagnakatapos na siya at makahanap ng maayos na trabaho ay ipasusuri niya ito sa espesyalista.

Nagjeep lang siya papunta sa kanilang unibersidad. Isang sakayan lang naman,kaya medyo nakatipid siya sa pasahe. Pagbungad pa lang niya sa labas ng matayog na gate ng university ay mapapansin na agad ang mga estudyanteng papalabas at papasok. Tila ba walang katapusang hilera ng mga estudyanteng walang kapaguran.

Masuwerte siyang nakapasok dito. Bukod sa isa siyang academic scholar dahil nakapagtapos siya ng Valedictorian sa high school. Ngayon nga at dalawang buwan na lang ay matatapos na siya bilang Magna cum Laude. Sa hirap ng buhay, ay napagtagumpayan niya ang lahat ng pagsubok sa pag-aaral. Mayroon araw noon na hirap na hirap siya sa pagpasok at pagpasa ng mga requirements dahil na rin sa kapos sa pera dahil bago pa lamang namatay ang kanyang tatay Fidel. At nagsisimula pa lamang sila sa pagbangon ng kanilang tindahan sa palengke. Dahil na rin sa kanyang diskarte at tibay ng loob lahat ng iyon ay naggawa niyang lutasan.

Nagsisimula pa lamang siya sa paglalakad papunta sa building ng kanyang klase ay may tumapik sa kanyang balikat. “Huli ka friend,” si Rica, ang aking nag-iisang best friend, sabay sundot sa aking tagiliran.

“Ano ba, Rica, umayos ka nga, nakakagulat ka naman,” inis na sabi ko sa kanya.

“Oi, ito naman hindi na mabiro. Friend, my chika ako sa iyo, guest what?”, pabitin na sabi niya.

“Hay naku, Rica wala akong panahon sa mga chika mo. Nagmamadali ako at may klase pa ako. Diyan ka na,” nagwalk-out na ako sa kanya baka matagalan pa ang usapan naming at talagang mahuhuli na ako sa klase.

“Oi, sandali lang, oh etu, tingnan mo,” sabay pakita ng larawan sa kanyang android phone na kinikilig.

“Eh, anu naman iyan?”

“Hello, hindi mo siya kilala. My geeeed friend. Si Lorenzo Aragon iyan ang super hunk, yummylicious na business tycoon ng bansa yan friend. Ang nag-iisang tagapagmana ng mga Aragon group of companies sa bansa. Maliban pa diyan may sarili na siyang business aside sa mga namana n’ya. Oh, di ba bongga?”

“Eh, ano naman ngayon, kilala kaba n’ya, ano naman tungkol sa kanya na kinikilig ka diyan?”

“Hindi. Pero friend pamatay sa kagwapuhan friend at balita pa dyan friend, uuwi na daw siya dito sa bansa. At bibisita daw dito sa ating lugar, may mga negosyo pala dito yan friend. Magkikita na rin kami sa wakas. Hi, my ultimate crush,” nangangarap na sabi ni Rica.

“Ambot sa imuha Rica,” yan ang salitang bisaya na binitawan ko sa kanya.

Education ang course ni Rica at magtatapos na rin ito ngayong taon. Classmate ko si Rica noong elementary at high school. Magkasama kami palagi sa mga lakaran at mga gimik. Kaya lang noong namatay si tatay, dumalang na ang aming bonding dahil na rin naging abala ako sa palengke at pag-asikaso kay nanay.

Nagpasya na akong lumakad ng matulin habang nakatulala pa rin si Rica sa pag-iisip sa kanyang ultimate crush. Nakarating naman ako sa aking klase ng matiwasay. Madali lang naman natapos dahil review lessons lang naman para sa nalalapit naming final exam.

Bago umuwi ay dumaan muna ako sa registrar at admin office para kunin ang mga requirements sa aking nalalapit na graduation. Mabuti ng paunti-unti ay naisayos ko na iyon, para mabawasan naman ang aking iintindihin.

Naglakad na lang ako papunta sa palengke dahil malapit lang din naman. Ganyan ako katipid at kawais. Hindi naman ako mapapagod dahil malilibang ako sa paglalakad sa baywalk papunta sa palengke. Mahaba-habang baywalk kung saan madalas ang mga estudyante nagtatambay, magsyota na naglalakad na magkaholding hands, magpamilya na kumakain nga barbecue at isaw sa hilerang sementadong upuan.

Mahangin dahil na rin sa hampas ng alon sa karagatan at mga palm trees na nakalinya mula sa pagtuntong sa baywalk hanggang sa huling daan. At isa pa na gustong-gusto niya doon dahil malaya niyang napagmamasdan ang papalubog na araw.

Isang araw na naman ang natapos sa kanyang simpleng buhay. Naupo siya sa sementong upuan at pinagmasdan ang papalubog na araw. Sa tuwing pinagmamasdan niya ito ay may sumasagi sa kanyang isipan, ang nakaraan na pilit niyang kinakalimutan ngunit palagi itong pinaalala sa kanya. Kinapa niya ang kanyang dibdib. Tila ba kahapon lamang ang krimen na naganap na kumitil sa buhay ng kanyang mga magulang.

Natagil siya sa kanyang pagmumuni-muni ng may magsalita sa kanyang likod.

“Yes, Ma, I will look for her. Don’t worry I will move heaven and earth just to find her for you. Don’t worry okay? Just promise me Ma, to never give up to live. Okay, take care. Love you,’ isang baritonong boses ang aking naulinigan na may kausap sa cellphone netu.

Umikot ako at nakita ang matipunong likod ng lalaki ang naglalakad at naupo sa bakanteng upuan sa aking kaliwa. Medyo patagilid ang lalaki mula kung saan ako. Nakasuot ito ng faded jeans at fitted shirt na hakab na hakab sa mamuscle nitong katawan. Nakasuot din ito ng cap at shade kaya hindi masyado kita ang hitsura nito. Napakatangos at mapula-pula ang labi nito.

Nadarang ako sa pagmamasid sa lalaki sa aking harapan. Nakapamaywang na pala ito at nakatitig din sa akin.

“Miss, are you okay? Are you done checking me out? Buti na lang, I am not an ice cream, kung sa mga titig mo lang siguro tunaw na ako,” preskong sabi ng gwapong lalaki.

“Naku, ang yabang mo naman!! hoy, lalaki for your information, hindi ka gwapo at hindi kita pinagpapantasyahan,” sigaw ko sa kanya at dali-daling iwas at takbo ang ginawa ko makaalis lang sa lugar na iyon.

Hiningal ako sa pagtakbo, mabuti na lang at agad ako nakarating sa palengke. Umiwas ako sa mga tanong ni Aling Diding kung bakit ako parang sinakluban ng langit at lupa, busangos ang itsura at di mapakali.

Kung bakit pa kasi di maalis-alis sa aking isipan ang encounter namin ng gwapong lalake kanina. I find him intriguing. Tila kilala siya ng aking puso at isipan. Para bang kaytagal ko na siyang kilala kaya di siya mawaglit sa aking isipan.

“Hay, naku, Liza, umandar na naman iyang paglokaret mo,” sabi ng aking isipan. Lokaret talaga!!! Ngayon ko lang nga siya nakilala, paano ko nasabi na kilala ko siya. Hayssst! Erase! Erase! Di ko siya type! Mayabang at I’m sure isa din siyang playboy dahil sa kanyang maharot na hirit sa akin kanina.

Imbis pa mag-isip lalo, inabala ko na lang ang aking sarili sa pagtulong kay Ate Diding. Nang wala na masyadong tao at namimili, nagkwenta na ako ng aming benta at nagpasyang magligpit na kami.

“Te Ding mauna na po ako sa inyo, hetu na po ang inyong sweldo,” sabi ko sa kanya ng matapos kami sa pagliligpit ng aming pwesto.

“Salamat Liza, cge, bukas naman ulit.”

“Ok, po, cge po bye!”

Araw-araw ito ang mga nakasanayang ganapan sa aking simpleng buhay. Mahirap man ngunit pilit nilalabanan at mga pagsubok. Basta kasama ko si nanay, go lang ng go para kay nanay at sa aking mga pangarap. Sa susunod ko na lang iisipin ang bangungot ng nakaraan kung kaya ko na itong harapin at bigyan ng hustisya.

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Kaugnay na kabanata

  • Scars From The Past   Chapter Two- Her Complicated Life

    Enzo POV “Mom, just hold on, I will be right there,” sabi ko kay Mommy over the phone. She’s awake already from how many hours of sleep. She has trouble in sleeping, actually insomnia and anxiety as one. Over the years, ganyan na siya since her first husband, my dad died and the worst when her best friend with her husband was brutally murdered. Mabuti na lang Tito Francisco, my dad’s best friend was there to support us. He became his knight and shining armour and he married my mom para masaayos ang company sa kanyang pamamalakad. I was 14 back then, naïve and purely innocent about my family’s business. Actually, it’s a joint corporation between Tito Rafael, Tito Francisco and Dad. Kaya lang mas malaki ang share ni Daddy. After ng kasal nila at ng nangyaring trahedya, my stepfather brought us to US para mapaggamot si Mommy. She became restless each day. Mas lumala ang kanyang depression at anxiety so Tito force us to leave the country to find special treatment and therapy for Mommy.

    Huling Na-update : 2023-04-16
  • Scars From The Past   Chapter Three- His Burden

    "My son, my son, you're here!Where have you been?", patiling sabi ni Mommy pagkakita sa akin."Mom, I am working at the office you know!Kumusta na ang aking pinakamagandang Mommy sa balat ng lupa?," sabi ko sa kanya sabay halik sa kanyang pisngi."Oh, you know that I always miss you, at di ako mapakali wala ka sa tabi ko, dito ka lang, please?," parang batang nagmamaktol na sabi ni Mommy.Ganito na siya mula ng dumito kami sa US, very clingy at iyakin, bugnitin at minsan nga bigla na lang sisigaw at maghysterical."Mom, di pwde palagi na lang ako sa tabi mo, your son needs to work, marami akong trabaho sa opisina, besides nandyan naman si Tita Ren at Tita Celeste.""Ayaw ko sa kanila, pinapatulog nila ako parati. I want to go with you and find my little Eliza.Nakita na ba siya?Son, please look for Eliza, kawawa ang batang 'yon,please!please!, " hikbi ni Mommy na para bang nahihirapan.Ako rin naman sa tuwing ganito siya, triple ang nararamdaman ko, parang may kutsilyong nakasaksak sa p

    Huling Na-update : 2023-04-16
  • Scars From The Past   Chapter Four-The Sexy Encounter

    SPG ( Some scenes are not appropriate for young readers, read at your own risk!!!)Enzo POVWhen I entered the bar, ingay at usok ang sumalubong sa akin. I can see couples making out, or should I say halos mag- sex na sa harapan ko. Maaga pa naman pero dagsaan na ang mga tao.Some horny predators looking for their prey tonight. Mga wild at liberated women na game na game naman sa pagsasayaw at inuman. The atmosphere is exactly the opposite of my so-called refuge at home, my safe haven. But this place is chaotic but exciting, my night escapade begins when I met a client last year at dito pa mismo sa bar na ito nagpaappointment, and the rest is history. I just found myself going in here once in a while to destress and para na rin pagbigyan si Jake sa kakakulit.Di mapigilan ang kaba niya sa paglalakad papunta kung nasaan ang kaibigan at si Trish, his new sex toy. Yes, his into sexy time, this became his past hobby this past few months dahil na rin sa pagkukumbinsi ng kaibigan at ang mga k

    Huling Na-update : 2023-04-16
  • Scars From The Past   Chapter Five- His Sexy Game Time

    WARNING: SUPER SPG!!!! READ at your own RISK....Enzo POVNang makapasok na kami sa kotse.Sinunggaban agad ni Trish ang aking labi. Siniil niya ako ng maalab na halik, mapaghanap ang kanyang mga haplos papunta sa ibaba ng aking puson at nang matunton niya ang pakay, ang aking pagkalalake, minasahe niya ito.Ako naman na nabigla s kanyang pagkaagresibo, ay napapiksi at sabay tulak sa kanya sa passenger seat."I told you not so fast,woman!You can drive me later," I warned her seductively.I don't like aggresive woman na pinapangunahan ako at sa mga preferences ko sa pakikipagtalik. I like them obedient, gentle and sweet. It makes me turn on even more.I immediately turn on the car and drive to her condo. I already background check Trish before meeting her tonight. Di naman ako basta- basta pumapatol sa kung sino sinong babae .Of course, I made it sure that my toy is safe and at least descent for a sex game with me.Nang makarating sa kanyang condo. Iginiya niya ako sa kanyang kwarto. Daha

    Huling Na-update : 2023-04-20
  • Scars From The Past   Chapter Six- The Final Search

    Enzo POVPagdating ko sa aking condo ay agad kong hinubad lahat ng aking kasuotan at nagtungo sa banyo. I took a shower para mahismasan sa init na lumukob sa aking katauhan kanina lang. Nagpatangay na naman ako sa aking isipan na mapaligaya ng babae na tinantangi ng aking puso ngunit sa ibang paraan. Gumagamit ako ng iba't -ibang babae para sa panandaliang saya. O kabaligtaran nga ba, dahil sila ang nasisiyahan sa paggamit sa aking katawan, samantalang ako ay nasa isang babae ang imahinasyon, si Eliza, ang babaeng bata pa lang ako ay may kakaibang damdamin na nagpapabaliw sa aking makamunduhang isipan. Naalala ko noon na sa edad na labing-apat ay handa ko na sanang pakasalan si Eliza. Pinagtapat ko ito kay Mommy at pinagtawanan lang ako. Minsan pa nga ay ninanakawan ko ng halik si Eliza kapag siya ay nakatulog sa kanyang silid. Mahilig kasi kaming magsleep-over nila Mommy at Daddy sa kanila at sila din sa amin. But we never share bed with Eliza. Ayon pa kina Mommy at Tita mahirap

    Huling Na-update : 2023-04-20
  • Scars From The Past   Chapter Seven- The Fly Way Back Home

    Enzo POVHatinggabi pa lang ay nasa airport na ako, waiting for my name to be called at the boarding area. Alas 3 pa naman ang flight ko pero ito ako, excited at di mapakali. This is my first time to travel alone going back to the Philippines, where my heart is. Umabot din ng sampung taon ang paghihintay ko sa pagkakataong ito. It's now or never, tapos na ang pagtitimpi ko na si Titodad ang nasusunod at nagdedesisyun sa anong dapat gawin sa paghahanap kay Eliza at pati na rin sa pagtugis sa totoong may sala sa pagpatay sa mga magulang ni Eliza.It's fucking 10 years, sa loob ng mahabang panahon nagpakalunod ako sa pag-aaral, pag-aalaga kay Mommy at pagpapayaman. Ngayon ang tamang panahon para harapin ang multo ng nakaraan at mabigyang hustisya ang karumaldumal na pagpaslang sa mga magulang ni Eliza. Palagi na lang sinasabi ni Titodad na ginagawa niya ang lahat ng kanyang makakaya para malutas ang kaso, Nakakakuha din minsan ng lead at mga suspects pero pinapalabas din sa kulangan

    Huling Na-update : 2023-04-20
  • Scars From The Past   Chapter Eight- Home At Last

    Enzo POVThe waiting is now finally over.Sa wakas, nakalanding na rin ang eroplanong lulan ko. Mahigit 10 minutes din ang nilakad ko papuntang arrival area kung saan damang-dama ko na ang mainit at maingay na paligid ng NAIA airport. Talagang nasa Pilipinas na nga ako.I thought I could not go against Titodad's rules. Puwede ko pala siyang salungatin and I did it. Isa sa mga pinagsisihan ko ay kung bakit ngayon ko lang ito ginawa. I've wasted many years of being manipulated by Titodad's decisions. But on the contrary, may maganda din itong naidulot sa akin. I've became who I am, I am now a billionaore on top, I can buy and own anything that pleases me.I can live in luxury and spend expensively. Ngunit, kahit ano pa man ang yaman na mayroon ako ngayon ay hindi pa rin sapat dahil may malaking bahagi ng puso ko ang kulang, tinangay ni Eliza ng siya ay mawala. Tila hindi na yata ito mabubuo pang muli kung hindi ko makikitang buhay si Eliza.Kinapa ko ang aking smartphone sa bulsa at ini

    Huling Na-update : 2023-04-22
  • Scars From The Past   Chapter Nine- The Estranged Meeting

    Enzo POVMag-aalas tres na ng hapon na mapagpasyahan kong lumabas ng silid matapos makapagpahinga . Nakaligo at nakapagbihis na rin ako ng faded jeans at black fitted shirt. Naabotan ko si Aling Lupe na nagtitimpla ng kape sa kusina at gumagawa ng meryenda. "Oh, Sir Renz! Nakapagpahinga ka ba ng mabuti? Dadalhan pa sana kita ng meryenda, ito o ginawan kita ng kape at sandwich, eh, hindi ko kasi alam ano ang hilig mo Sir!! pasensya na po," mahabang sabi ni Aling Lupe."No, it's okay, Aling Lupe! Medyo busog pa nga ako sa dinami ng kinain ko kanina sa lunch. Ang sarap mo kasi magluto, o ito na naman, may pakain naman uli, talagang tataba ako nito, " pabirong sabi ko sa kanya at sabay dampot ng kape sa kanang kamay at sandwich naman sa kaliwa.The coffee tastes good as it fills my throat, matapang pero suwabe ang lasa at pati na rin ang sandwich na may palamang guava jelly. "Aling Lupe, what kind of coffee is this? ngayon lang ako nakatikim ng ganito, kakaibang kape," tanong ko sa ka

    Huling Na-update : 2023-04-24

Pinakabagong kabanata

  • Scars From The Past   Chapter Sixty-Three- Her Mansion

    HER POV “Wow, fren, hindi ka na talaga mareach.. kahit pa siguro buong araw na libutin ko itong mansiyon mo ay hindi ko matatapos!,” anas pa ni Rica sa akin na hindi mapigilang mamangha sa paglilibot sa bagong tapos na mansiyon na pinaggawa ko. "Sobra ka naman Ric! Hindi naman sobrang laki nito na hindi na tayo magkikita- kita. Sakto lang ito para sa atin nila Inay Linda," komento ko pa na nangingiti na rin sa reaksiyon nito. "Haler sakto lang, sobra- sobra na ito para sa atin. Iyon lang nga bahay ninyo sa probinsiya ay hindi na nga tayo naririnig ni nay Linda sa mga harutan at tsismisan sa maliit mong silid, ito pa kaya!," paliwanag pa nito. "Haist, fren, siyempre level-up na tayo ngayon iba na ang buhay natin ngayon at kasama ka sa pag-asenso ko!," tinapik- tapik ko si Rica sa kanyang balikat na sakto namang paglabas ni Inay Linda sa sasakyan na bagong dating. Pinasundo ko si Inay Linda sa probinsiya sa aking company driver. Wala na akong balita kay Mang Damian at kay Ma

  • Scars From The Past   Chapter Sixty-Two-His Mommy

    "My son.... Enzo... hmmm...," pilit na ibinubuka ni mommy ang bibig niya upang kausapin ako ngunit pinigilan ko siya agad. "Shhhh... okay lang mommy, huwag ka munang magsalita, hindi makakabuti sa iyong kalagayan," sabi ko pa. Ngumiti si mommy sa akin at pinisil rin ang kamay kong hawak niya. Awa ng Diyos matapos ang mahabang oras ng operasyon at ilang oras niyang pananatili sa recovery room ay naggising na rin si mommy. Matagumpay ang naging operasyon kay mommy. Mabuti na lang ay minor reconstruction lang ng heart niya ang ginawa sa kanyang puso. Inayos lang ang mga valves na bumura ng daluyan ng dugo sa kanyang puso na hindi na madadala sa gamutan ng tabletas at kapsula. "Mom, don't worry too much, ayos lang ako, ang intindihin mo ang magpaggaling, okay?," tumatango-tango siya sa akin at biglang tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata. "Mom... naman please tatagan mo ang sarili mo... I love you, mom... please don't cry," sinikap kong hindi mapaiyak at mapiyok sa pagsubo

  • Scars From The Past   Chapter Sixty-One- His Whereabouts

    "Mom, magpaggaling ka para sa amin ni Eliza... kailangan ka namin please... mom...," usal ko habang nasa labas ng operating room. Kinakailangang maoperahan agad- agad si mommy dahilan sa paghina ng puso nito. Ang dami ng komplikasyon ng sakit niya. Sa pagdaan ng panahon mas lalong lumalala ang kanyang kondisyon. We have the best doctors but then wala pa ring pinagbago ang kalagayan niya. I had to fly back here in the US without Eliza's knowledge. Masakit man na iwan ko siya ng walang paalam at kinakailangan upang hindi na siya madamay pa sa mga kaguluhan ng pamilya ko. Yes, my family... my mom's medical condition and my stepdad's evil doings. Hindi ko na alam kung sino pa ang pagkakatiwalaan ko dahil ang akala ko na kapamilya at may malasakit sa amin ni mommy ay siyang nagtraydor sa amin. Kaya pala hindi gumagaling si mommy dahil mali- mali ang mga gamot na iniinom nito. At ang may pakana ng lahat ay walang iba kung hindi ang demonyo kong amain. Titodad did all these to momm

  • Scars From The Past   Chapter Sixty- Decluttering

    "Wow, friend, bigatin muna talaga, ang ganda ganda muna plus itong opisina mo super ganda, asinsado kana talaga," sabi ng kaibigan niyang si Rica na ipinalit niyang bagong executive assistant pagkatapos niyang palayasin ang malanding si Jen. Buhat ng tagpong nasaksihan kong kababuyan ng aking sekretarya at tinuring na boy bestfriend na si Anton ay hindi na ako nag-opisina pa sa silid na iyon.Agad kong pinabaklas ang opisina at nagpaggawa ako ng bagong silid sa top floor pa rin. Sa lapad ba naman ng espasyo sa executive floor ay makakagawa ako ng maraming silid kung gugustuhin ko.Dalawang silid lang ang pinaggawa ko.Ang aking main office at isang private suite kung saan ako matutulog kung maisipan kong hindi na uuwi pa sa nirentahang apartment. "Hindi naman friend!" nangingiti kong sabi dito. "Sus, napakalow key person mo talaga,Eliza!Obvious na obvious na nga deny ka pa diyan, eh, kurutin ko nga iyang singit mo ngayon, sige ka!" turan sa akin ni Rica. "Oo na nga, huwag mo

  • Scars From The Past   Chapter Fifty-Nine- Her Return

    Pumara ako ng taxi at sumakay papunta sa E-Business Empire company. Ibinalik ko sa dating orihinal na pangalan ang kumpanya.Iyon ang una kong inilakad ng nauna akong humalili bilang OIC ng kumpanyang basta na lang nilisan ni Enzo. And this is the second time around he leave the company without any notice.Tila ba na parang bula na agad ding nawawala. Hindi naman nagtanong ang herodes na Enzo kung ano ang pinanggagawa ko sa kumpanya. In short, hinayaan na nito ako sa mga decision making ng kumpanya. At mas pabor nga sa akin ang ginawa ni Enzo dahil mabilis kung masasakatuparan ang aking mga plano. Ang una ay mapunta sa aking pangalan ang pag-aari ng kumpanya.Although, major stockholder din ang parents ni Enzo sa kumpanya ay mas malaki naman ng aking mga magulang. Si Daddy naman ang nagsimulang nagtatag ng kumpanya dahil siya naman ang bihasang arkitekto at ang mga itinuring niyang kaibigan ay pawang mga investors lamang. They are not really into developing properties u

  • Scars From The Past   Chapter Fifty-Eight- New Self

    "Make me the new version of me," saad ko sa tauhan sa parlor na pinasukan ko sa mall. Katatapos ko lang magshopping ng mga bagong damit dahil ang mga luma kong mga damit ay sabay ko ng dinespatsa sa basurahan. Out with the old me and even the pretender me.Just in with my new me, my new look. Sabay ng aking pagmomove on ay ang pagbabago ng lahat ng aking istilo.Mula sa mga damit papunta sa nakagawian na hitsura ay babaguhin ko na. Mabuti na lang at dininig ng Diyos ang aking hiling na patulugin ako at pahupain ang aking nalulumbay na damdamin. Kaya't may lakas akong makalabas ng apartment at tumungo sa mall at simulan na ang pagbabago sa aking sarili. "Yes mam, pagagandahin kita ng bonggang bongga, just wait and see," tugon pa ng baklang tauhan na sa unang tingin ay mapagkakamalang babae kung hindi lang ito nagsalita at narinig ko ang bekeng boses nito. Sinabi ko naman sa bakla ang gusto kong make-over na kalalabasan.Kinumbinse niya naman ako na kaya niyang gawin ang gusto

  • Scars From The Past   Chapter Fifty-Seven-Promise To Myself

    I can't never turn back time nor I can't never bring back the torn pieces into one.Hindi na maibabalik ang nakaraan at hindi na maaring maitatama ang pagkakamali. What was done was done.Hindi ko na dapat pang pag-aksayahanan ng mga luha at hinagpis ang taong ayaw ng magpakita sa akin at tila kinalimutan na lang ako ng ganun ganun na lamang. Bumangon ako sa higaan dahil hindi ako makatulog.Nagtungo ako sa kusina at kumuha ng isang baso sa cupboard.Nagsalin ako ng malamig na tubig sa baso na nakuha ko sa loob ng ref. Nakaramdam ako ng kaginhawaan sa malamig na tubig na dumaloy sa aking lalamunan na pakiramdam ko kanina na nanunuyo na sa labis kong pag-iyak. "Pinapangako ko Enzo huling gabi na itong pagdadalamhati ko sa iyo, hinding-hindi na ako iiyak sa katulad mong walang kwenta!" malakas kong sabi sa kawalan. Napasalampak ako sa malamig na tiles at doon ibinuhos lahat ng sama ng loob.Isang buwan na rin akong ganito, wala sa sarili at laging pumapalahaw ng iyak. Dati sa b

  • Scars From The Past   Chapter Fifty-Six- Moving On

    "Tutuloy na po ako, maraming maraming salamat po sa lahat ng kabutihan at pag-aalaga n'yo po sa akin," pagpapaalam ko kay Manang Lupe. "Talagang hindi na ba kita mapipigilan, hija? baka kasi bumalik si Enzo dito at hindi ka maabutan, eh sayang naman," pagpipigil niya sa akin. "Hindi na darating iyon Manang Lupe, kung may plano iyong bumalik sana ay noong nakaraan pa," sabi ko pa sa kanya. "Sabagay tama ka naman hija," sagot nito. Isang buwan na ang nakalipas ngunit wala pa ring Enzo na bumalik at nagpakita sa akin.Kung gusto may paraan, kung ayaw maraming dahilan.Bakit hindi niya na lang direktang sabihin sa akin na tapos na ang kahibangan niya sa akin.Hindi itong pinaghihintay niya ako sa wala. Sa bagay, wala namang kaming matatawag na relasyon.We both shared how many nights of passion and union but there was never been total confrontation and affirmation of our true feelings for each other. Walang kami, what we shared was purely lust.Hindi matatawag na pag-ibig ang pin

  • Scars From The Past   Chapter Fifty-Five-Right Here Waiting

    Eliza POV Malapit na talaga akong maloloka sa kaiisip kung nasaan na si Enzo.Hindi ko maggawa itong tawagan dahil hindi ko naman alam ang numero nito. Hindi din alam ni Manang Lupe ang numero ni Enzo.Ang dahilan niya pa ay ang mister niya lang daw ang nakakatawag dahil mayroon itong sariling telepono. Ayon kay Manang Lupe ay hindi daw siya marunong gumamit ng telepono kaya't hindi na siya nag-abala pa bilhan ang sarili ng ganoong gamit. Mas gusto pa daw ni Manang Lupe ang magluto at maglinis ng bahay buong araw kaysa magbabad sa makabagong telepono. Kaya't hindi ko mawari kung paano kokontakin ang lalakeng tumangay ng aking pagkabirhen.Pagkatapos akong pagsawaan ay agad din akong iniwan ng basta basta ng walang pasabi. Inilipat ko ang mini stereo ni Manang Lupe sa aking silid upang hindi naman ako maburo.At least, maaliw ako sa pakikinig ng musika at pati na rin ang pag-awit ng videoke ay sinubukan ko na rin. Araw-araw na rin akong tumatawag kina Ate Diding at Inay Linda

Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status