UNO

Napabalikwas ako ng bangon nang tumama ang sinag ng araw sa mukha ko. Naiinis na napaungol ako ng mapagtanto kung anong oras na.

Great! First day of school and I’m late…

Tumayo na ako sa kama at saka tumuloy sa banyo. Wala na rin namang saysay kung magmamadali ako dahil halos isang oras na akong late. My dad and I just move to this town the other day and we already have a super busy schedule. I can’t help but moan when the water touches my skin.

Mas gugustuhin ko pa sanang maglunoy na lamang sa bathtub pero dahil alam kong sasabunin lang ako ng walang banlawang sermon ng Ama ko, mas gugustuhin ko na lang pumasok.

Oo nga pala, ako si Sabrina Crawford. ‘Sab’ na lang for short and ‘S’ for shorter. Piling tao lang din naman ang tumatawag sa aking ‘S’. Walang maisip ang aking ama-amahan na si Gabriel Crawford na pangalan nung panahong sinilang ako kaya isinunod niya na lang daw ang pangalan ko sa aking ina.

Nasa ika-apat na taon na ako sa kolihiyo na kumukuha ng kursong business management, actually at the age of 16 i already finished my studies with the course of fashion Designing, I’m a prodigy, that’s what they call me. Mas gusto kong isiping nabiyayaan ako ng angking talino kaysa ipagkalandakan ang mga kayang kung gawin. That’s not how my father raise me.

My parents? They are in a great place now, watching over us, guiding me for every step of the way. Though they are not here physically i still have my Daddy Gabriel, he is family.

Ok tama na ang drama.

Thermopolis, the city which we just move to and it is not an ordinary city. Even the other cities here in Sapphirean.

Let me just give you a quick explanation.

Sapphirean is a country.

It’s a big country with five cities hidden in the middle of Pacific Ocean and being ruled with four royal families. Mignonnette the West, Grimaldi the North, Amethyst the North-east and the Thermopolis the East. The fifth is the Moscovitz the south, no one dares to go to that part of the country because simply they love their lives. Moscovitz is a land of rouges. The Unwanted. I said four because Amethyst doesn’t rule by royal.

Mignonnette the west is where Vampire Empire lives. Bampira ang pumapangalawa sa dami at aspetong bayan sa Sapphirean kung kaya’t sakop nila ang boung kanluran. Samantalang sa bayan ng Grimaldi naninirahan ang maliliit na bilang o pupulosyon ng iba pang lahi katulad ng mermaids, ferries, witches, at marami pang iba. Thermopolis, ang bayang ito naman ang masasabing hindi papahuli sa modernesasyon ng mundo bagamat modernisado ang boung Sapphirean sila pa rin ang nangunguna sa pupulasyon at iba pang aspeto ng isang bayan. Pinamumunuan sila ng pinakamalakas at pinaka makapangyarihang si Apha Luke, isang taong-lobo.

Maybe you’re laughing on what I’m saying right now, that I hit my head or something but ‘NO every words I say is the truth.

Tago ang Sapphirean sa mga naninirahan sa labas, sa mga tao. Bagama’t may kaalaman ang mga namumuno sa labas ng aming Sapphirean ay hindi naman sila nanggugulo. Nag karoon kasi ng lihim na kasunduan ang mga tao at ang aming lipi ilang siglo na ang nakalilipas, na pananatilihin ang kapayapaan sa bawat lahi. Ang tanging pwede nilang pang himasukan ay ang mga Amethyst, ang mga tao. Yes your right, may mga tao pa ring naninirahan sa Sapphirean. Sila yung mga taong may kaalaman sa aming bansa at pinili na lamang manatili at manirahan kasama ang iba pang lahi na hindi naman tinutulan ng mga Hari. Yun nga lang maliit lamang ang aming bilang.

Bukas pa rin ang kaisa-isang lagusan ng Sapphirean patungong mundo ng mga tao ngunit mahigpit ang pagkakabantay ng mga kawal dito. Dito ako sinilang ngunit matagal rin kaming nanirahan ng aking ama sa mundo ng mga tao. Kinailanagn naming bumalik dito sa Sapphirean dahil may kailanagn kaming gawin.

Na gets nyo na ba?

Kung hindi pa basahin nyo na lang uli yung explanation ko at wala na akong balak ulitin yun tsk

Kung tatanungin nyo ako kung anong lahi ko, well… im a Half-half.

Half-Toa

Half-Dyosa

Wag na kayong umangal. Wait parang may nalilimutan ako…

Sh*t late na nga pala ako!

First day of school and I am late. Great, my father will be happy once he found out. Baka nga magpa-fiesta pa yun sa sobrang tuwa. At bago pa kayo mag-isip ng iba, hindi po siya pabayang ama. Kagabi nakipagpustahan akong hindi ako mala-late sa unang araw ng pasukan, kahit naman kasi matalino ako tinatamaan rin ako ng katamaran. We did a lot of moving things last night; i already mention that we have a full schedule even before we move here in Thermopolis that’s why I lack of sleep not to mention that we have to clean the house because it’s still in a mess.

I sign. Nakatayo ako ngayon sa napakalaking gate ng Thermopolis Moon College o TMC. It has a big gate and walls that you can’t even see what’s inside.

Pinakita ko lang sa guard ang Id at pinapasok na ako. Wala man lang tanong-tanong pano na lang pala kung masamang tao ako. She mentally tsked.

Nang makapasok ng tuluyan ay napasimangot ako. Pinagsisihan ko tuloy na nakipag pustaha ako at nadamay ang aking Baby Bleu.

Kasama kasi sa pagkatalo ay ang hindi ko paggamit ng sasakyan sa loob ng isang buwan. Sinimulan ko ng maglakad at mahaba-haba pa ang aking alakarin. Sino naman kasing nakaisip na kailangang halos limang kilometro ang layo ng gate hanggang unang building ng TCM. Imagine unang building pa lang yan eh may limang magkakahiwalay na gusali ang Thermopolis Collage. Ang sarap batukan nang kung sino man ang nagdesinyo ng paaralang ito. Kabisado ko na naman ang boung campus dahil binigyan ni daddy ang mapa at blueprint.

Yes, literal na blueprint siya ng lahat ng building ng Thermopolis Moon College. Hindi ko na tinanung ang aking Ama dahil magmamayabang nanaman ito sa kanyang ‘connections’. Kailangan ko pang kunin ang sched at uniform. Hindi ko naman malaman sa ama na ambis na ang schedule at uniform ang unang kunin ay mas inuna pa ang mapa at blueprint ng school tsk tsk. Nagtuloy-tuloy na ako sa unang building kung nasaan ang office ng directress ng Thermopolis Collage.

Masasabi kong binuhusan ng napakalaking kapital ang TCM

Bakit?

Eh palasyo na ito eh!

Kung titingnan naman talaga ay mas iisiping palasyo ito kaysa sa paaralan. Ang palasyo I mean- gusaling nasa harap ko ngayon ay kawangis ng Blenheim palace sa England. Sa magkabilang gilid noon ay may matatayod na puno ay duda ko ay maron din sa pinaka likod noon.

Pagpasok bumungad sa akin ang marangyang lobby.

Wow shining smimmiring splendid!

Pag kapasok mo kasi bubungad agad sayo ang eleganting hagdanan na katulad ng sa palasyo, Sa kaliwang bahagi ay may namataan

akong reception desk at may babaeng nakaupo. Abalang abala ito sa pagta-type ng kung ano sa computer nito kaya hindi ako napansin. Inilibut ko ang paningin.

There’s a long long hallway from my left and right, the place was screaming wealthy from floor to ceiling. I walk to the reception desk then cleared my throat when I’m in front of the woman.

Nagitla naman ito at kita ang pagka gulat sa mukha ng makita siya.

“oh im sorry I didn’t notice you” hinging paumanhin nito ng makahuma. I think she’s in her early thirties. Though she has these round glasses it didn’t hide the fact that she is indeed a beauty. She gives me a warm smile. She seems nice though.

Sinuklian ko ang ngiti nito. “I’m here to see Ms. Reynolds”

“Oh you must be Sabrina, she is expecting you” tumingin ito sa relo “One and a half hour ago”

“Sorry my fault” nahihiya akong napakamot sa batok

“It’s alright, my name is Akira” nginitian din niya ako “She just left a minute ago but she told me about you coming, you have to go to registrar to get you schedule it’s in the west wing. Ma’am Claudia is already there, I informed her. Here is your uniform. There will be a nearest comfort room that you can change into your uniform”

Napakurap naman ako sa habang ng paliwanag nito na walang preno sa pagsasalita

“Ah y-yeah thank you” inabot ko ang binigay nitong paper bag na may logo ng school.

Napapakamot akong pumunta sa west wing. Mabilis ko lang ring nakita ang registrar. Pagkapasok ko ay nakahanda na nga ang schedule ko at binigyan din ako ng student rule book. Pagkalabas ng opisina ay namaataan ko din ang comfort room na binanggit ni Miss Akira. Hindi na ako nagulat ng makita kong magarbo rin pati ang banyo nila dito. Mabuti na lamang at naka sando akong gray sa loob ng damit ko. Napabunting-hininga ako ng masout ko na ang uniporme.

Nakakainis lang.

It’s a Navy blue women’s jumpsuit. A one-piece garment that fits to my body. It has a three bronze line on my waist and a zipper from my navel to my breast. It also has a school badge with the orange color. The irritating part is what if I wanted to go to the bathroom so badly? I have to take all of my cloths to finish my business? This will take a lot of effort. Also it hug my body that shows off my curves, a totally no no!

Umupo muna ako sa sink saka kinuha ang student rule book. I skip all the rules and regulation and many more achu-chus, i go straight to the uniform thingy maybe i can do something about… this thing.

After finding it, i sigh when i saw literary nothing to change it. I don’t hate the uniform ok, it’s just that, this uniform fit my body and my curves are showing.

I’m not comfortable about it.

I use to wear baggy shirt to hide my curves. I’m neither fat nor petite either. I regularly exercise that’s why I maintain my body perfectly, but growing up with only dad in my life is a big influence for my style. I’m not comfortable showing my curves and so much skin especially in public. I can wear shorts but totally not in public.

Skipping through that. Funny cause the building here in TMC is in circular position and similar to compass that’s why they named it north, south, east and west. The center of TMC is a wide field. Sa kanluran. Nandoon ang unang kong klase. Ang Karamihan naman sa klase ko ay nasa hilagang gunsali. Ang sa silangang gusali naman ay puro pisikal na pag-aaral. Katabi noon ay ang gusali kung saan matatagpuan ang cafeteria at ang mga iba’t-ibang gusaling pamilihan. Ang Timog naman ay an unang gusaling bubungad sa pag pasok sa TMC, kung nasaan ang opisina ng Directress, opisina ng mga guro at ang locker area ng lahat ng estudyante. So in short if I need something in my locker i need to be like flash so i won’t be late.

It also explains what the meaning of the colors in the uniform is. The color on my waist symbolizes my rank, and I don’t know what rank it is.

RANK

Gold- Royal

Silver- High Rank

Copper -Mid Rank

Bronze- Lower rank

The Badge color symbolizes your year.

BADGE

Black - First year

Blue - Second Year

Red- Third year

Orange- Fourth Year

Hindi ko alam kung para saan to, siguro naman ay ituturo sa akin iyon. Sumusukong itiniklop ko ang rule book. Pumunta muna ako ng locker area para kunin ang bag ko. Sosyal na school. Kumaway pa ako kay Miss Akira bago makalabas. Ang daang papuntang west building ay napapaligiran ng mga puno, iba’t-ibang puno at bulaklak ang madadaanan mo. Giving you the feeling you’re in the forest, but when you got to walk deeper in this forest like school the trees lessen.

Bahagya kong inangat ang kamay para maprotektahan ang mata sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko ng makarating ako sa bukana. Nang makapag-adjust na ang paningin ko ay tiningnan ko ang aking harap. Halos mahulog ang panga ko sa aking nabungaran.

This is paradise.