Chapter 213

Pakiramdam mo ang laki ng kulang. "I feel sleepy," he announced.

"I hope I can make you remember instant, m-magiging masaya ka siguro na matutupad na yung gusto natin." Mahinahon kong sabi at kinagat ko ang ibabang labi.

"I don't need to remember it to be happy, masaya na ako." Ngumiti na lang ako sa sinabi niya.

"You know what—"

"Ano?" Tanong ko agad dahilan para mapatingin siya sa akin ng salubong ang kilay.

"Wala." Biglang sabi niya kaya pasimple akong napairap at sumandal sa sofa, naramdaman ko kasi ang ka-antukan kung kaya't wala akong nagawa kundi pumikit.

"Inaantok ka?" He asked.

"Oo, nakakaantok." Matipid kong sagot.

Sa kalagitnaan ng pag-idlip ay naalimpungatan ako dahil narinig ko ang malakas na pag bagsak ng codal sa mesa kaya naman lumunok ako at dahan dahan bumangon. Pero ang talas ng tingin niya kaya alanganin akong tumikhim.

"B-Bakit?"

"Wala." Malamig niyang tugon dahilan para magtaka ako ng sobra, anong problema?

Hinanap ko ang cellphone ko ngunit