Hawak kamay kaming dalawa pagkarating namin sa mansion nila. Sa labas pa lang dinig ko na ang malakas ng tawanan ng mga bata at ni Papá. Mukhang hindi lang ang kambal namin ni Gaston ang nandito ngayon. Pagkapasok namin nakita ko si Papá at senyora na pinapalibutan ng mga apo niya. Nangunguna doon ang anak ni Kuya Gustavo at anak ni Thunder, si Hera at Ameeya na mukhang may pinapahulaan. Sa harap nila ay may dalawang grupo, si Castor at Wyatt at si Pollux naman at Athena.Napangiti ako sa lakas ng tawa ni Papá at senyora. They are playing charades with the kids."Nanay! Tatay!" Bati ni Castor sa amin. Sabay na napalingon si Papá at senyora Ang mga bata ay nagtakbuhan palapit sa amin."Tita Camilla! Tito Pierre!" sabay ang mga batang yumakap sa amin. Hindi ko binitawan si Gaston dahil baka mawalan ito ng balanse. Nakaalalay ako sa kanya hanggang makalapit kami sa mga magulang niya. Nagmano si Gaston sa mga magulang niya. Sumunod din ako kay Papá...tsaka kay senyora. Nakita ko pa ang
"Miss wag mong hawak---""I'm a doctor." sabi ko sa mga taong nakapalibot doon. "Please move farther, we need air."They are surrounded by people, Sandoval's men and Kuya Falcon's team are there alert. The police force also came. Mamá is lying on the ground, weak and groaning in pain. A meter away from her is Cairo Ford, blooded and unconscious. Meron din dalawang tauhan ng mga Sandoval ang duguan sa unahan, nakaupo at merong isang nakahiga. They're just few blocks away from the mansion kaya mabilis namin silang napuntahan. May nakita akong mga naka-uniporme na pang-nurse ang lumapit sa kanila. Ako naman ay diretsong lumapit kay Mamá. "Ma..." My body is trembling, my knees are wobbling as I held Mamá Beth's hands. "Ma, we're here...we're here. Hold on, Ma, hold on."Hindi ko na napigilan ang pag-uunahan ng mga luha ko. Kinuha ko ang panyong nasa bulsa ko at nilagay doon sa tagiliran niya para pigilang ang pagdurugo. Kasama ko ang mga lalaking Sandoval, si Caleb, Hunter, Thunderat
"Dito ka lang huh? Wag mo ako iwan." Parang akong bata na ayaw bumitaw kay Camilla. Iba kasi ang nararamdaman ko. Feeling ko iiwanan niya ako at totohanin niya yung sinasabi niyang annulment. Feeling ko nga dinaig ko pa ang kambal kung makadikit ako sa nanay nila. It's been weeks that I'm like this. Nawawala lang siya sa tabi ko feeling ko iniwan niya na ako. Natatakot kasi ako na baka bigla nalang itong mawala. Natatakot ako na baka lalayo siya kasama ang kambal o di kaya ilalayo siya ng Kuya niya sa akin.I have so many fears, I have so many insecurities lalo na sa kalagayan ko ngayon. I am not the same Gaston anymore. I lost my confidence when it comes to her especially that I know I did so many things that hurt her in the past. Natatakot ako na baka pagbalik ng paningin ko ang annulment na sinasabi niya sa akin ang siyang bubungad sa akin. She's been constantly talking about this lately. Hindi niya man diretsahan sinasabi sa akin malakas na ang kutob ko na may pinaplano na ito.
"Gaston." Marahan kong tinampal ang kamay ni Gaston at nahihiya akong lumayo sa kanya. Ayaw pa sana nitong paawat sa paghalik sa akin pero ako na ang lumayo. Nakakahiya sa mga kaibigan niya at nahuli pa kami. Nakatalikod na ngayon ang mga kaibigan niya pero yung isang naka man-bun ay pasimpleng sumilip. Nang magpang-abot ang mga mata namin friendly itong kumaway na parang close kaming dalawa. He looks familiar. Actually not only him, all of them."Humarap na kayo, tapos na ang bakbakan." si Caleb na mahina pang binatukan yung lalaking kumaway sa akin. "Sabi ko sa inyo diba? Lumalaban yang kuya ko. Hindi yan nakakakita pero magaling yang mangapa." sabay na nagtawanan ang mga ito.Sabay-sabay din silang anim na humarap sa amin. Nanlaki ang mga mata ko pagkakita sa kanila. Lalo na dun sa lalaking nasa bandang hulihan. Siya lang naman ang asawa ng bestfriend ni Gaston na si Ate Zia, si Kuya Ethan.Not only that, all of them look familiar because they are the same set of friends present
Ay nag pangutana (shhh) Wa nay daghang storyaDay ali diri, sabak daddy bi (aye)!Sabak daddy bi (aye)!Sabak daddy bi (aye)!Ito ang tugtog nadatnan ko pagkapasok sa room kung saan nag-rerecover sina Mamá at Papá kasama na rin si Gaston na ngayon ay naghihintay na lang na tanggalin ang benda sa mga mata. Nasa pintuan palang ako dinig ko na ang malakas na tawa ni Papá Gideon at Mamá Beth na nanood sa mga apo nilang sumasayaw. Si Hera at Ameeya ang nasa unahn, bibang biba at ayaw pakabog. Sa gitna si Castor at Wyatt na handa ring makipagsabayan at sa likod ang dalawang mahiyain at tahimik na sina Athena at Pollux na mukhang napipilitan lang. Sa pinakalikod ng mga bata ay ang mga Tito at Tita nilang isip bata si Caleb, Cleopatra at Hunter na game din nakikipagsabayan sa pagsayaw at pagkanta sa kanila. At kung hindi ako nagkakamali si Caleb ang nagturo sa mga ito dahil bago umuwi sina Kuya William nung dumalaw sila kay Gaston nakita kong nagpapaturo si Caleb dito.Si Gaston Pierre 'l
"Tatay, bakit po ikaw naga-iyak?" A soft voice from our baby star, Castor made me look at them. He's with his twin brother, the one whom they called my mini me, si Pollux. They are looking at me confused. I was crying inside our room when the twins came in and it's too late for me to hide 'cos they saw me already. The reason why I was crying is that last night my brightest star left me. Their Nanay, my wife, Camilla, left me for New York to speak with her lawyer regarding the annulment of our marriage.Sino ang hindi maiiyak kapag ganun ang rason diba? Pwede namang magpakasal nalang kami ulit para mapalitan yun. Tapos sana ang usapan, pero ayaw naman niya. She said, she wants us to start in a clean slate and all other people inside our house agreed with her. Pinagkaisahan nila ako.Pumayag lang naman ako dahil sabi niya kailangan lang talagang ayusin ang mga papers namin dahil nga iba na ang pangalan niya ngayon. Madaming conflicts, madaming restraints, madaming hindrance at madami p
Finally, another story has reached an end. So, far ito ang story ko na umabot ng fifty chapters and I would like to thank all of you for not leaving me. Thank you Avangers for making it this far! Thank you for being with me in this heartbreaking journey in finding Gaston and Camilla's forever. Maraming salamat sa votes, comments at sa lahat ng encouragements niyo sa akin. I'm so honored and feel loved. Feeling ko ang galing-galing kong magsulat dahil sa mga positive messages niyo sa akin. Hanggang sa susunod kong story. Thank you so much and I love you all!_____________________________________"Ouch! Ouch! Nanay help! Aray! Aray! Kuya wag po." Gaston is exclaiming exaggeratedly like someone is really beating him. What the heck Gaston Pierre? Anong pinagsasabi ng lokong to? Anong ouch!? Anong aray?Ni hindi nga siya tinamaan. He's screaming like a beaten kid."Tangna! Ang arte mo di ka nga natamaan." pabulyaw na sabi ni Kuya Falcon, umamba pa itong susuntukin si Gaston kaya di ko
Hindi naman masama ang magpatawad diba? Bagkus naging magaan pa ang iyong kalooban. Ang sarap mabuhay ng walang galit sa puso. Something came up. Ate Beth called informing me that the meeting is cancelled. Hindi na natuloy ang pakikipagkita ko kay Atty. Torrecelli kaya napagdesisyunan nalang namin ni Gaston na umuwi. Sumabay kami kay Kuya Falcon at walang ginawa si Gaston buong byahe kundi ang kulitin si Kuya. Noong una banas pa si Kuya sa kanya pero kalaunan, nakikipagtawanan na rin ito. Hanggang sa sila nalang ang nag-uusap. Maraming silang napag-usapan ang surprisingly alam pala ni Kuya ang mga ganap sa buhay ni Gaston nung panahong hindi pa ito nakakakita. "I'm really sorry, Bro." Gaston whispered softly. "Alam ko marami akong pagkukulang sa mag-ina ko, pero babawi ako." ginagap niya ang kamay ko, dinala ito sa kanyan labi at masuyong ginawaran ng halik. Kuya Falcon was just looking at us. His reaction is not the same as before. I can see the gentleness in his eyes this time a
"Kuya calm down. You need to calm down."How can I calm down? My wife left me. My Star is nowhere to be found. Tuluyan niya na akong iniwan. Tuluyan ng nawala sa akin si Camilla. Napakalaki kong gago. "Camilla! Please Baby wag mo akong iwan." I was crying loud begging for Camilla to come back but she didn't hear me anymore. "Ibalik niyo sa akin ang asawa ko! Ibalik niyo sa akin si Camilla. Kahit hindi niyo na ibalik ang paningin ko basta ibalik niyo lang si Camilla sa akin."Nagwawala na ako sa loob ng ospital. Mula nang magkamalay ako sa pagka aksidente ko walang mintuo na hindi ako nagwawala at umiiyak. "Parang awa niyo na ibalik niyo sa akin si Camilla.Star! Please Baby nagmamakaawa ako, patawarin mo ako, Cam. I'm so sorry wife . I'm so sorry."Pero kahit anong pagmamakaawa ko, kahit anong pag-iyak ko, walang Camilla ang bumalik sa akin. My wife hated me. She loathed me to death kaya kahit di na maibalik ang paningin ko ayos lang sa akin. Wala na din namang silbi ang buhay ko
"Tilapya lang ba talaga ang pakay mo doon, son? Baka ibang tilapya na yan ah?" nakangiting komento ni Papá na may pritong tilapya din naman sa plato niya, pati si Kuya nga meron din. Si Mamá lang ang hindi kumakain ng tilapya dito sa bahay. Hindi ako sumagot sa kanila. Ngumiti lang ako saka nagsimula ng kumain pero ilang subo palang ang nagawa ko ng mabaling ang tingin ko kay Kuya Gustavo dahil biglang itong nagsalita."She's too young for you Gaston, kung wala kang balak seryosohin ang bata wag mong sirain ang kinabukasan niya." Umangat ang isang kilay ko dahil sa sinabi ni Kuya. Talaga lang huh? Coming from him? Kung maka-too young siya, akala mo naman may pagkakaiba kami? Like , as if I don't know about his love interest also? Tsaka anong too young? Isang taon lang ang tanda ko kay Camilla ah. Syempre hindi ko sasabihin na sampu.Hindi pa nga ako nakasagot muli na naman itong nagsalita."She's one of the best scholar of our foundation Gaston. The kid has so many things in stor
" Bawal mag-boyfriend hanggat di nakatapos ng college."Seriously fucker! At bakit di pwede magboyfriend? Maypa-rule-rule ka pang nalalaman huh?"Wala pang boyfriend ang apo ko, Senyorito. Madaming gustong manligaw pero ayaw ng apo ko.""That's good, Lo. Nakakasira ng pag-aaral yang boyfriend-boyfriend na yan."Talagang lang Gaston huh? Panindigan mo yan."Ano nga pala ang gustong kunin na kurso ng apo niyo at saan niya gustong mag-aral, Lo?" kapagkway tanong ko."Nursing, senyorito. Gusto niya daw sana maging doctor pero saka nalang daw kapag kaya niya ng pag-aralin ang sarili niya."Oh doctor. That's nice course huh? May kamahalan pero kung maganda naman ang performance niya sa school okay lang willing akong gumastos para sa kanya. I mean, willing ang foundation na tumulong sa kanya."Mahal mahimong doctor, Senyorito?""Doctor ba kamu ang gusto niya Lo? Wag kang mag-alala kaya ko yun.""S-Senyorito?""Ibig kong sabihin, kaya yun e-finance ng foundation, Lo. Baka siya pa ang kauna-un
Gaston's POV_____________________________"Good morning, Senyorito. Ang aga mo atang napasyal dito sa amin. May kailangan ka?"Inayos ko muna ang pagkakatali sa kaayo kong si Rodrigo bago ako lumapit kay Lolo IG na nagsisibak ng kahoy sa harapan ng bahay niya. Si Lolo IG ay isa sa mga katiwala dito sa hacienda, siya ang tumutulong kay Kuya at Papá sa pamamahala ng niyugan at planta. Mag-isa lang siya dito sa bahay niya dahil wala na siyang asawa kaya palagi ko siyang dinadalaw. Gaya na lang ngayon, sabado at walang pasok sa shool. Maaga akong nangabayo ngayon dahil dito ako magkakape sa kaniya. Paborito ko yung tsokolateng gawa niya galing sa mga bunga ng cacao na pinaparesan namin ng suman na gawa ng kaibigan niyang si Aling Edna. "Magandang umaga, Lolo IG." bati ko. Lumapit ako sa kanya para magmano. Pinunasan niya pa muna ang pawis sa kamay niya bago ito inabot sa akin. "May dala akong karne para ihawin natin mamaya." sabi ko sabay pakita ng ecobag na may lamang karne ng babo
Sabay na kaming apat na lumabas sa silid. Uuwi na sana kami Gaston pero nag-aya si Ate Ezra at ang asawa niya na sabay na kaming maghapunan. May restaurant daw silang pinareserve dyan lang sa unahan. Tinawagan ko na lang ang mga bata na male-late kami ng uwi ng tatay nila pero mukhang masaya pa ang mga ito. Sabagay andun si Kuya Hawk nila sa bahay may kalaro ang mga ito. "Cam, I'll go to the washroom first pwede mo akong samahan?" sabi ni Ate Ezra pagkarating namin doon. "Sure Ate." pagpayag ko at himala na hindi man lang nagprotesta si Gaston.The place is so nice, one of the coziest place in the area. The interior is well planned , modern design and well coordinated. The ambiance is nice, the lightings are perfect, adding warmth to the place. Based on the article I read recently, this place is owned and managed by the youngest CEO in town, the seventeen year old, Dalton Ambert Dominguez. Yes, the same Dalton na inaanak ni Gaston na anak ni Ate Zia at Kuya Ethan. Oh, how I miss
I was nervous but at the same time excited. Who would have thought that the woman I met in the airport years ago is the same woman that will handle my annulment today. No other than the famous Atty. Ezra Monique Torrecelli.Nangangarap lang kaming dalawa noon na sana balang araw maging doktor ako at siya naman maging abugado. Dreams really do come true and now we are living our dreams. Kailangan lang ng tiyaga, determinasyon at pagsisikap. "Camilla! Oh God. You're so pretty! How are you, Doc?" Atty Ezra welcomed me with a hug. Years passed but still hasn't changed. Kung may nagbago man, yun ay lalo siyang gumanda. She look fiercer, stronger and more empowered. But nevertheless she's still the same person I met before, sweet, caring ang gentle."Ang ganda mo ba Babe, saan ang camera? Dito ba? " tinuro niya ang cctv na nasa uluhan namin. "Artista ka ba? Saan mga kasamahan mo?" Naguguluhan pa ako nung una pero bigla akong natawa ng maalala ko ang pinagsasabi ko noong akala ko nasa soc
Hindi naman masama ang magpatawad diba? Bagkus naging magaan pa ang iyong kalooban. Ang sarap mabuhay ng walang galit sa puso. Something came up. Ate Beth called informing me that the meeting is cancelled. Hindi na natuloy ang pakikipagkita ko kay Atty. Torrecelli kaya napagdesisyunan nalang namin ni Gaston na umuwi. Sumabay kami kay Kuya Falcon at walang ginawa si Gaston buong byahe kundi ang kulitin si Kuya. Noong una banas pa si Kuya sa kanya pero kalaunan, nakikipagtawanan na rin ito. Hanggang sa sila nalang ang nag-uusap. Maraming silang napag-usapan ang surprisingly alam pala ni Kuya ang mga ganap sa buhay ni Gaston nung panahong hindi pa ito nakakakita. "I'm really sorry, Bro." Gaston whispered softly. "Alam ko marami akong pagkukulang sa mag-ina ko, pero babawi ako." ginagap niya ang kamay ko, dinala ito sa kanyan labi at masuyong ginawaran ng halik. Kuya Falcon was just looking at us. His reaction is not the same as before. I can see the gentleness in his eyes this time a
Finally, another story has reached an end. So, far ito ang story ko na umabot ng fifty chapters and I would like to thank all of you for not leaving me. Thank you Avangers for making it this far! Thank you for being with me in this heartbreaking journey in finding Gaston and Camilla's forever. Maraming salamat sa votes, comments at sa lahat ng encouragements niyo sa akin. I'm so honored and feel loved. Feeling ko ang galing-galing kong magsulat dahil sa mga positive messages niyo sa akin. Hanggang sa susunod kong story. Thank you so much and I love you all!_____________________________________"Ouch! Ouch! Nanay help! Aray! Aray! Kuya wag po." Gaston is exclaiming exaggeratedly like someone is really beating him. What the heck Gaston Pierre? Anong pinagsasabi ng lokong to? Anong ouch!? Anong aray?Ni hindi nga siya tinamaan. He's screaming like a beaten kid."Tangna! Ang arte mo di ka nga natamaan." pabulyaw na sabi ni Kuya Falcon, umamba pa itong susuntukin si Gaston kaya di ko
"Tatay, bakit po ikaw naga-iyak?" A soft voice from our baby star, Castor made me look at them. He's with his twin brother, the one whom they called my mini me, si Pollux. They are looking at me confused. I was crying inside our room when the twins came in and it's too late for me to hide 'cos they saw me already. The reason why I was crying is that last night my brightest star left me. Their Nanay, my wife, Camilla, left me for New York to speak with her lawyer regarding the annulment of our marriage.Sino ang hindi maiiyak kapag ganun ang rason diba? Pwede namang magpakasal nalang kami ulit para mapalitan yun. Tapos sana ang usapan, pero ayaw naman niya. She said, she wants us to start in a clean slate and all other people inside our house agreed with her. Pinagkaisahan nila ako.Pumayag lang naman ako dahil sabi niya kailangan lang talagang ayusin ang mga papers namin dahil nga iba na ang pangalan niya ngayon. Madaming conflicts, madaming restraints, madaming hindrance at madami p