“OH, hija, hindi ka pa ba matutulog?”
Muntik nang malaglag ang hawak na cellphone ni Sahara nang marinig ang tinig ni Manang V at makitang nakatayo na ito sa kanyang harapan at may kung ano’ng kulay puti sa buong mukha, nakasuot ng mahabang pantulog na may disenyong maliliit na bulaklak. Madilim na ang kabuuan ng penthouse maliban na lamang sa maliliit na ilaw sa mga sulok niyon maging sa lampshade sa kanyang tabi.
“Alas diyes na at ako’y mauuna na sa iyong matulog ha?”
Tumango siya. “S-sige po.”
“Bakit kasi hindi mo pa tawagan o kaya i-text si Armando. May numero ka naman niya, hindi ba? Nang malaman mo kung ano’ng oras siya uuwi.”
“Hihintayin ko na lang siya Manang,” sabi niya. Umayos siya ng upo at muling tiningnan ang cellphone, nagbabakasakali na mayroong mensahe mula kay Mr. Tantoco, na imposible namang mangyari dahil hindi naman nito alam ang numer
SAHARAdid the grocery, prepared the ingredients and cooked that night. She was also the one who picked the china and silverware and made sure that everything’s in order. She’s feeling giddy and she’s not sure whether she’d like it or not. Matagal-tagal na rin mula nang nakaramdam siya nang ganito, kahit pa nga hindi niya alam kung bakit. She’s not the type who makes an effort especially for a man but tonight, she’s being everything she’s not.Ayaw na ayaw niya ang naghihiwa at nagluluto dahil pakiramdam niya ay napakalagkit niya pagkatapos. Hindi rin niya gusto ang namimili sa grocery dahil ayaw niya nang nakikipagsiksikan at naghihintay sa mahabang pila sa cashier. Pero heto siya, namili, naghiwa, nagluto. Para lamang kay Mr. Armando Tantoco.Everything’s set. The food, the table. Herself. She put on her simple black nightdress and made sure that she’s wearing her most expensive perfume. Ano
HINDIinaasahan ni Sahara na maaabutan pa niya si Mr. Tantoco sa condo nang umaga’ng iyon. She didn’t have breakfast on purpose, didn’t go out early on purpose because she didn’t want to see him, on purpose. Gusto niyang umalis na lang nang araw na iyon at makabalik nang hindi nalalaman ni Armando.“May lakad ka?” mapanuri nitong tanong. Hindi ito nakatingin sa kanya, sa halip ay sa mga folders na naroon sa mesa.“Oo…sana.”“Hindi ka muna mag-a-almusal?”“Hindi na siguro.” Inaasahan na ni Sahara ang pag-uusisa nito, ang sunud-sunod nitong tanong pero wala. Nanatili lamang itong tahimik, abala sa pag-aayos ng gamit sa loob ng attaché case.“Use either the Land Rover or the BMW. Do you drive? Do you have a license?”Umiling siya. “Hindi mo man lang ba itatanong kung saan ako pupunta?” Noon pa niya gustong matuto&r
“SAHARA, may gustong kumausap sa’yo.”Sa halip na sumagot ay inubos niya ang whiskey sa kanyang baso. Nilingon niya ang manager nilang si Mr. Art na naupo sa kanyang tabi. Malaking lalaki ito, payat at singkit ang mga mata. Bukod sa pagiging isa sa mga may-ari ng club na kinakantahan niya ngayon ay isa rin itong talent manager. Matagal na niya itong kilala dahil na rin sa pagkanta-kanta niya noon pa, at parati itong bukas sa mga tulad niyang nangangailangan ng biglaang mapagkakakitaan.“Importante raw. Handang magbayad ng malaki, makausap ka lang,” nakangiting sabi ni Mr. Art. Um-order rin ito ng whiskey para sa sarili.“Usap lang talaga?” paninigurado niya. Dahil hindi lang naman iyon ang unang pagkakataon na nangyari ang ganoon, na may handang magbayad ng malaki, makausap lang siya. Papayag siya sa simula pero sa huli, hindi lang pala pag-uusap ang gusto ng mga into’ng mangyari.“Usa
“SAHARA!”Pinilit ni Sahara na idilat nang husto ang mga mata. Pamilyar ang boses niyon, narinig na niya iyon pero hindi niya masigurado kung saan o kailan. Mukhang bagung-bago ang suot na amerikana ng lalaking iyon at makintab ang sapatos nito. Sa unang tingin, aakalain mong isa itong kagalang-galang na lalaki. Lumapit siya sa kinatatayuan nito at nang ilang hakbang na lamang ang layo nito sa kanya ay bigla siyang natigilan. Ayaw maniwala ng kanyang mga mata sa nakikita.“Ang tagal kitang hinanap, Sahara. Kung saan-saan na ‘ko nagpunta, dito lang pala kita makikita,” anito. Bukod sa pagkakagupit ng buhok nito at pagkakaroon ng balbas at bigote ay wala pa ring nagbago rito. “Kumusta ka na? Ang huli kong balita sa’yo, big time ka na eh. De-hatid-sundo ka pa nga ng BMW, hindi ba? Ano’ng nangyari sa’yo? Ano’ng ginagawa mo sa ganitong klaseng lugar? Kumakanta ka na ba uli?&rd
ANGsabi ni Sahara sa sarili, pipigilan niyang magbigay ng motibo kay Armando at susubukan niyang maghintay na ito ang unang gumawa ng unang hakbang pero ang hindi niya maintindihan ay kung bakit sa tuwing napapalapit siya sa lalaki ay nag-iinit ang pakiramdam niya. Katulad na lamang nang gabing iyon nang maabutan niya ito na nag-iisa’ng nakaupo sa wooden lounge chair sa pool area. Iyon ang unang pagkakataon na nakita niya itong naka-sando at board shorts. At the age of 49, Armando still got that body to die for. Mascular, athletic – which always make her wonder how his body would feel to her touch.“Hi,” bati niya.He just looked at her blankly, didn’t even say a word. Lalo itong natulala nang tanggalin niya ang suot na bathrobe. She wasn’t expecting him to be there so she wore her simple black one-piece bikini but if she only knew that Armando would be there, she would’ve worn something more revealing.
NARAMDAMANni Sahara ang paglapit ni Armando sa likod niya. Tiningnan siya nito at nginitian mula sa malaking salamin sa kanyang harapan. Napahigit siya ng hininga nang mas lumapit pa ito para magkadaiti nang husto ang kanilang mga katawan. Mula sa salamin ay kita niya na titig na titig si Armando habang tinatanggal nito ang suot niyang roba. Coming from the pool, their bodies were still wet and warm. Sahara’s hair was dripping wet, which left droplets of water on the room’s hardwood flooring.She promised herself to give her all to him, tonight. She could be a submissive lover and obey his every command or she could be a slut and give him all the pleasures he’d ever wanted. Tonight, she’ll show him how lucky he was to be Sahara Smith’s lover.Marahang inilapag ni Armando ang bathrobe sa ibabaw ng vanity table nang hindi inaalis ang mata sa kanya. She could feel his warmth behind her. He weaved his one hand onto her l
FROMwhere she’s standing, Sahara could see the magnificent view of the beach front. Napapikit siya nang biglang lumakas ang ihip ng hangin na nagpatangay sa kanyang mahabang buhok. Ala una na ng hapon sila nakarating ni Armando sa pribadong isla na iyon at kinailangan pa nilang sumakay sa bangka nang halos isang oras para lamang marating roon. May higit sa sampu ang maliilit na kubo na nakapalibot sa tabing-dagat at doon sila sa pinakadulo at pinakamalaking kubo kung saan hindi na halos nadadaanan ng mga tao. Sa totoo lang, mangilan-ngilan lamang ang napansin niyang turistang tulad nila sa lugar dahil na rin siguro sa ekslusibo ang nasabing resort.“Do you like it?” nakangiti nitong tanong sabay akbay sa kanyang balikat. Inabutan siya nito ng isang baso ng red wine bago maupo sa duyan na gawa sa rattan."I love it." Tumangu-tango siya at muling sinimsim ang sariwang hangin. With everything that has happened, this is what she nee
“Imissed you so damn much, Sahara.”And she felt it in his kiss. Mula sa kanyang bibig ay gumapang ang mga labi ni Ace sa kanyang pisngi, pababa sa kanyang leeg. Hindi niya dapat pinapayagan na mangyari iyon, na halikan siya nang ganoon ng binata pero hindi rin niya maikakaila ang sarap na nararamdaman niya nang mga oras na iyon. Ace’s kisses were different from Armando’s and from the other men in her life. His lips were full and soft and inviting, as if it was a sin not to submit herself in.“Spend the night with me,” bulong nito sa tainga niya.“Hindi p’wede.” She inhaled sharply as she felt his hot lips trace the rim of her ear. He then flickered his tongue under and around her earlobe, took it between his lips and suck on it.“Please…” he murmured as he traced her ear with his tongue, moistened it and then blew softly on it. “Even just for tonight.&rd
NAG-INATsiya at inilapat ang likod sa sandalan ng upuan. Saglit niyang isinara ang mga mata at tsaka kinapa ang cellphone sa ibabaw ng mesa.Limang missed calls, apat na text messages, isang notification sa messenger - lahat ay galing sa iisang tao. Napangiti siya at napailing matapos maisilid ang telepono sa loob ng bag. Isa-isa na rin niyang inilagay ang mga gamit sa tote bag at inayos ang pagkakasuot ng salamin sa mata.Pagkatapos siguruhing patay na ang lahat ng ilaw sa shop at nakakandado na ang pinto ay lumakad na siya pauwi.Mangilan-ngilan na lang ang tao sa daan nang mga oras na iyon, mga galing sa trabaho na tulad niyang pauwi na sa kani-kanilang bahay. Iyon ang isa sa mga nagustuhan niya sa subdibisyon na ‘yon. Tahimik, simple. Malayung-malayo sa nakasanayan na niyang buhay sa Maynila. Ngayon, hindi na siya naghahangad ng marangyang buhay o ng kasikatan dahil ngayon, nasa kanya na ang pinakamahalagang bagay na sadyang nagi
“SHIT, Sahara, a-ano 'to? Ano'ng kalokohan 'to?”Hindi na namalayan ni Sahara na tumutulo na ang luha niya habang nakatutok kay Max ang hawak niyang baril. Kahit sina Ace at Armando ay napanganga sa pangyayari.“Sahara, baby...Ibaba mo ‘yan, baka pumutok ‘yan,” anito, iiling-iling. Akma itong lalapit sa kanya pero maagap siyang lumayo rito.“Ipuputok ko talaga ‘to, Max. Papatayin talaga kita, hayop ka!”“Come on, Sahara.” Sa halip na matakot ay natawa pa si Max. “Hindi ‘to kasama sa plano natin.”“Wala tayong plano, Max. Ikaw lang ang nag-plano ng lahat ng ‘to kaya huwag mo ‘kong idadamay sa kademonyohan mo!”Doon biglang nag-init ang dugo ni Max. Sinuntok nito ang mesa na agad na nagpadugo sa kamao nito. Pero tila wala itong sakit na naramdaman at nagawa pa nitong isalya ang mesa na nagpagulat sa kanya, dahilan para m
TUMAYOsi Max mula sa pagkakaluhod sa harap ni Sahara. Tinitigan siya nito nang mabuti at saka itinutok ang baril sa ulo ni Ace, at pagkatapos ay kay Armando.“So, Sahara, baby, nakapili ka na ba kung sino dito sa dalawang ito ang uunahin natin?”Mula sa pagkakayuko ay dahan-dahang nagtaas ng tingin si Sahara. Natatabingan ng makapal na hibla ng buhok ang halos buong mukha nito kaya hindi masyadong maaninag ang ekspresyon ng dalaga.“Kung ako ang papipiliin, unahin ko na ‘tong mas bata. Kumukulo ang dugo ko sa tarantado’ng ‘to, eh.” Idiniin ni Max ang dulo ng baril sa sintindo ni Ace. “Ano, baby? Tuluyan ko na ‘to?”“Huwag!” Mula kay Ace ay binalikan niya ng tingin si Max.“Ah, etong si Tanda ba ang gusto mong mauna?” nakangising nitong tanong sabay tutok ng baril kay Armando. “Kung sa bagay, kaunting taon na lang rin naman ang itatagal n
“HUWAGkang gagawa ng kahit na ano’ng pagsisisihan mo.”Halos pabulong iyong sinabi ni Max habang matalim ang pagkakatingin sa kanya. Pilit siya nitong pinaupo sa kama at agad itong tumabi sa kanya. Pormal na pormal ito sa suot na maroon na polo na pinatungan ng itim na blazer, itim na slacks at makintab na itim na balat na sapatos. Kung hindi niya ito kilala ay mapagkakamalan niya itong may mataas na posisyon sa isang malaking kompanya. He looked elegant and respectable, which was quite contradictory to his character.Matapos magpaalam kay Manang V na magliliwaliw kasama ng mga ka-trabaho ay tumuloy na siya sa parking area ta nagpahatid sa The Forum kung saan naroon ang opisina ng kanilang modelling agency.It was already her routine, actually. She goes to The Forum, have a cup of coffee, goes to the adjacent shopping center and spend at least 15 minutes there. She then takes a cap going to
DAHAN-DAHANGbinuksan ni Sahara ang mga mata at inaninag ang madilim na paligid. Wala siyang makita maliban na lamang sa repleksiyon ng buwan na kumikislap sa salamin ng basag na bintana at ang mga bubog ng mga iyon sa sahig. Sinubukan niyang gumalaw pero hindi niya iyon magawa dahil sa mahigpit na pagkakatali ng kanyang kamay sa kanyang likuran. Maging ang paa niya ay nakatali rin at nang tatangkain niyang sumigaw para humingi ng tulong ay tanging ungol lamang ang kanyang nakayanan. Mahigpit ang pagkakabusal sa kanyang bibig at tulad ng pagkakatali sa kanyang kamay at paa, kahit ano’ng pilit niyang tanggalin iyon ay hindi niya kaya. Napapikit siya nang biglang makaramdam ng matinding kirot sa sintido, na lumalala sa tuwing sinusubukan niyang gumalaw.Pilit niyang inisip kung ano ang nangyari at kung bakit siya napunta sa lugar na iyon. Ang huli lang niyang naaalala ay nagpunta siya sa restaurant para makipagkita kay Ace pero sa halip na si Ace ay
“SORRYif I wasn’t able to answer your call last night. Nakatulog agad ako pagdating ko from the shoot.”Pabulong iyon, para hindi marinig ni Armando na noon ay mahimbing nang natutulog sa kanyang tabi. Dahan-dahan siyang umupo sa kama, isinuot ang roba at pumunta sa balkonahe para doon ituloy ang tawag.“It’s late, bakit gising ka pa?” tanong niya sa kausap sabay tingin sa suot na wristwatch. Mag-a-alas tres na ng umaga at ilang oras na lamang ay gigising na si Armando. Kahit Sabado ay nakagawian na nitong gumising ng maaga para asikasuhin ang mga halaman nito sa hardin.“I just got back from the airport. Gusto ko lang marinig ang boses mo bago ako matulog.”Napangiti siya. He never fails to make her heart flutter, especially these past few days while he’s away for business. He made it a point to call her whenever possible and there were times when they video call each other and
“DOyou want me to stay for the night?” tanong ni Ace matapos patayin ang makina ang kotse.Pagkatapos manood ng sine ay niyaya siya nito sa isang exclusive bar na pagmamay-ari ng kaibigan nito. Dalawang araw nang wala si Armando dahil sa pag-aasikaso nito sa bago nitong itinatayong negosyo sa Palawan kaya ngayon na lang uli sila nagkaroon ng pagkakataon na magkita ng dalaga.Things haven’t been good between the two of them lately because of several reasons, one of which is their setup. He hates it every time he wanted to see her but she couldn’t because of his Dad. May mga pagkakataon rin na kahit may chance silang magkita ay ayaw ni Sahara dahil natatakot raw itong baka malaman ng kanyang ama.“Are you sure?” muling tanong ni Ace.Tumango lang si Sahara. Though she wanted very much to spend more time with Ace, she just couldn’t. She had a few drinks and feels like everything around her is moving. A
KITANG-KITAng dalawang mata ni Karen ang pagdating ni Sahara nang gabing iyon, ang pag-uusap ng dalawa, lalo na ang pag-iyak ni Baste sa balikat ng dating kasintahan. It shouldn’t really bother her but it did. Big time. It felt like a part of her was crushed inside while watching the two reunite.“I’ve never seen you cry like that since your Mom died,” she commented, almost in a whisper.It took her a while before she was able to talk to Sebastian about it and now, she almost regrets it. Tinapunan siya ng tingin ni Sebastian matapos humigop ng kape. Nang muli lamang itong tumungo, alam na ni Karen ang ibig no’ng sabihin - na ayaw na nitong pag-usapan pa ang tungkol doon.“I’m sorry, it’s just that...” Dahan-dahan niyang hinawakan ang kamay nito. “Ngayon lang kita nakitang umiyak nang gano’n in front of your Mom’s coffin. All along, I thought you were holding up just fi
ALAMni Sahara na hindi na dapat siya nagpunta pa roon dahil alam naman niya na hindi na siya welcome sa buhay ng mga ito. Pero nang makita niya sa balita ang tungkol doon ay hindi napigilan ang sarili. After all, Baste had been a huge part of her life and nothing is going to change that.Sahara was shocked upon learning the news and she couldn’t help but visit the wake to give respect and extend her condolences to Baste. Nang makarating siya sa chapel ay halos mapuno ng tao ang kabuuan ng lugar kung saan nakalagak ang mga labi ng ina ng dating kasintahan. Sa unang tingin pa lamang ay halata na’ng may mga kaya sa buhay ang mga naroon - sa paraan ng pananamit, pagkilos at pananalita. Most were Mr. Montinola’s colleagues while the others were Karen’s elite friends.Bilang isa sa mga nangungunang kandidato sa pagkasenador, naging bahagi na ng balita ang pangalang Agusto Montinola at lahat ng mga mahahalagang pangyayari sa buha