It’s almost 8:30 o’clock in the evening when we finally got home. Nang pumasok kami sa bahay ay naabutan pa namin ang mga ilan sa kasambahay na naghihintay sa amin sa kitchen. Saka lang sila nagpahinga nang makitang nakauwi na kami. Umakyat na lamang ako sa room ko same with Elli, nang makapagpahinga ay saka ako nag-half bath. I did my skin care routines before lying down on my bed. Habang nakahiga ay hindi ko maiwasan mapaisip sa nangyari buong maghapon, I don’t know what to feel about Ellie. He always gives me mixed emotions, may pagkakataon na guguluhin niya ang isip ko sa pamamagitan ng mga makahulugan niyang salita, kung minsan naman ay papagalitin niya ako, tsk! But he’s also making me confused, confuse about my feelings. There’s this weird feeling when he’s always around, napapansin ko iyon. But more than that, I always felt something strange every time his body touches my skin, naninibago ako sa kakaibang init na dulot no’n sa akin.
“Ayokong makipag-usap sa’yo! Umalis ka na nga!” sigaw ko sa kaniya. Ngunit tumawa lang siya, pakiramdam ko ay may ibig sabihin ang tawang iyon. Nagsimula nang mamuo ang luha sa mata ko, natatakot na ako. Mabilis akong bumaba ngunit lalo akong nanginig sa takot nang maramdaman ko ang malapad na kamay niya sa braso ko.“Hey, where are you going? Sasamahan na kita pauwi.” nakangiti lang ito sa akin, natatakot ako sa ngiti niyang iyon. Sinubukan ‘kong pumiglas ngunit masyado siyang malakas para makawala ako. At dahil doon ay nagsimula akong hampasin ang kamay niya na nakahawak sa akin, umaasang makakatulong ito upang lumuwag ang hawak niya sa akin.“Let me go! Ano ba?! Lumayo ka sa akin!” patuloy na sigaw at hampas ko sa kaniya. Dahil doon ay nagkaroon siya ng pagkakataon upang maabot ang isang ko pang kamay. Nagunahan tumulo ang luha ko sa sobrang takot, patuloy ako sa pagsigaw habang pilit na pum
We are here somewhere at Balanga, ipinahatid ako ni Ellie sa driver namin dahil ayaw niyang pumayag na ako lang mag-isa ang aalis na naman. Ilang minuto pa kaming nagpilitan bago ako pumayag, hindi niya ako papa-alisin nang wala akong kasama. Laking tuwa ko naman nang maabutan ko dito si mommy, at nakadagdag pa sa tuwa ko ay hindi kasama si daddy. Ang lahat ng mga girls mula sa mga flower girls, mga abay at bridesmaids ay magkakasama para sukatan. Malaki ang ibinayad nila rito dahil kailangan itong matapos bago ang kasal, two weeks from now. Ang mga bridesmaids ay hindi ko kilala dahil sila ang namili nito, pero ang alam ko ay anak sila ng mga business partners nila daddy. Sayang lang at hindi iyon sina Riva, Denicee at Caly, kaya hindi ko rin sila magawang imbitahin dahil alam ‘kong magtatampo sila. Nagsimula ang pagsusukat sa mga maliliit na bata, tatlo ang nagsusukat sa amin. Nang matapos sukatan ay binigyan nila ako ng brochure para sa mga designs ng wedding gown. Excited
Hindi ko na alam kung ilang mura ang nabanggit ko sa isip ko. Lord, sana puwedeng i-undo lahat ng nangyari lalo na lahat ng nasabi ko, hindi ko kayang lunukin ang kahihiyan na ito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako lumilingon sa likod ko, hindi ko kayang salubungin ang mata niya. Si mommy kasi! Sigurado akong alam niya na nasa likod ko na si Ellie, kaya tanong siya ng tanong at plano niya talaga akong ilaglag! Kaya pala mukha siyang may balak na masama sa ngisi niya!“Did I heard it right?” ulit na tanong ni Ellie, para akong may stiff neck at hindi makalingon. I just want to get out of here. Naririnig ko ang mga paa niyang naglalakad patungo sa pwesto ko kaya naman mas lalo akong nanigas at hindi alam ang gagawin. Should I run? Or should I just face him and pretend that everything he heard was wrong? Help me, please.“Uhmm... Lhaarny, anak, I think I should go na. May meetings pa si mommy tomorrow at kailangan ko na maka
Hingal ‘kong sinara ang pinto at saka sumandal dito, ramdam ko pa rin ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Hindi ko kayang magsalita kaya naman mabilis ko na lamang siyang tinalikuran at pumasok sa kwarto. Kitang kita ko sa gestures niya na gusto niya akong pigilan ngunit hindi ko alam kung makapagsasalita ba ako once na nag-usap kami. I felt guilty rin naman, ilang beses ko na siyang hindi pinapansin at tinatakbuhan, pero nangingibabaw pa rin ang sama ng loob ko. Also, bakit nga ba niya ako pinipigilan? Bakit nagpapakita na naman siya ng motibo na gusto niya akong makausap? Tinawanan niya lang ang feelings ko and here I am, feeling guilty because I am avoiding him? Umiling ako, sinusubukang burahin iyon sa isip ko. Pumasok na lamang ako sa banyo upang maligo dahil lalo lamang akong pinagpawisan, ang lagkit na ng pakiramdam ko.It’s already 7:30 o’clock in the evening when I decided to went outside my room, I’m already starving.
Everyone started to become busy since few days ago, the wedding is about to happen the day after tomorrow. Sobrang daming inaasikaso at araw araw kaming umaalis ni Ellie. Dahil rush ang wedding, kailangan madaliin at pagsabay sabayin ang meetings sa isang araw araw. Noong nakaraan lamang ay nagkaroon kami ng rehearsals para sa blocking sa mismong cathedral kung saan kami ikakasal. Cakes and other food tasting, bridal makeup trial run, the venues, invitations, we also got prenuptial shoots with our photographer and videographer. All the rest were taken care by our wedding planner and coordinator, including the floor designs, the rentals, DJs and wedding band, and all other stuffs. Elegante at halatang ginastusan ng malaki ang kasal but hindi ko pa rin maiwasan ang manghinayang dahil hindi katulad ng ibang brides and grooms, hindi kami ang personal na pumili at nagcompile ng mga designs and guest list namin. Sayang lang at hindi namin pwedeng imbitahan ang ilang tao na gusto namin mak
“Who the hell gave this to you?” galit na sabi ni dad ngunit hindi ito sumisigaw, kahit ganoon ay bakas pa rin sa mukha niya ang matinding galit na nararamdaman nito. Si mommy naman halos umiyak dahil sa nakita.“I-i don’t know... the maid just gave it me and the person who gave that to her said that his boss brought me that gift. And that man didn’t left any information about him including his name, and his boss’ name.” mahinang paliwanag ko. Halos mapatalon ako nang bigla siyang sumigaw,“Call all the maids here!” sumabog ang galit nito at lalo lamang nanginig ang katawan ko. Lalo akong natatakot sa sigaw niya, napapikit ng mariin ang mata ko. Naramdaman ko naman ang yakap sa akin ni mommy. Maya maya lamang ay nagtatakbuhang pumila sa harap namin ang lahat ng maids habang nakayuko, alam ‘kong natatakot rin sila.“Who told you to accept anything from a st
It’s already 2:00 o’clock in the afternoon, ang lahat ay nakaayos na dahil mayroon pa kaming ilang shots na gagawin sa garden dito sa hotel namin. Nandito kami ngayon sa garden upang magshoot, mabuti na lamang at nakisama ang panahon kaya hindi mainit. Tamang tama ang panahon para sa kasal ko. Matapos ang ilang mga shots ko ay bumalik na muna ako sa room ko kasama ang isang make up artist ko. Tanging kami na lamang mga bridesmaids ang nandito sa hotel dahil ang mommy ko ay ka-aalis lamang papunta sa simbahan, kailangan niya raw siguraduhin ang ayos ng mismong church, hahaha. Nang makapasok kami sa room ay naupo ako sa harap ng vanity mirror ko, parang kinakabahan ako.“Ummm... Tin, can I have a water, please?” pakikisuyo ko. Agad namang nagtungo ito para bigyan ako ng tubig, nang i-aabot na niya ang water goblet ay hindi inaasahang dumulas ito sa kamay ko at nalaglag. Sa hindi ko maipaliwan
Napahawak ako sa ulo ko, hindi ko alam kung saan nanggagaling ang kakaibang hilo ko. Pinilit ‘kong tumakbo palayo sa bahay na iyon. Suot ang maduming wedding gown ko, nakayapak akong tumakbo pauwi sa bahay. Gabi na at madilim ngunit hindi ko iyon ininda, patuloy sa pagtulo ang luha sa mata ko. Pagod na pagod na ako, nanghihina ang mga tuhod dahil sa hilo. Kailangan ‘kong magpaliwanag kay Ellie, kina mommy at daddy. Alam ‘kong sa mga oras na ito, galit na galit na si daddy. Patuloy lamang ako sa pagtakbo hanggang sa tuluyan akong makarating sa bahay, pagod akong huminto sa labas. Tagaktak ang pawis ko at hindi na makilala ang wedding gown ko. Nanghihina ang buong katawan ko, alam ‘kong dahil iyon sa gamot na itinurok nila sa akin. Mga hayop! Pinapangako ko, hahanapin ko siya! Hahanapin ko sila! Sisiguraduhin ko na may kalalagyan sila!“Ma’am...” gulat na sabi sa akin ng isa
Kinabukasan ay maaga na naman akong nagising at kaagad bumaba para maghanda ng almusal. Habang naglalakad pababa sa hagdan ay may naamoy akong mabangong amoy galing sa kitchen, smells like corned beef. Kumunot ang noo ko at agad na pumasok sa kitchen, and there I saw him, wearing nothing but a gray jogging pants while cooking. Ano na naman ang nakain niya? Mukhang naramdaman niya ang presensiya ko kaya naman bigla itong napalingon sa direksyon ko. He slightly smiled... what the hell is happening on earth!“Uhhh... good morning,” kalmado niyang bati habang ako ay tahimik pa rin at nakatulala lamang sa kaniya. Natauhan lamang ako nang muli siyang magsalita habang nakangiti pa rin ng bahagya,“I woke up earlier than you, that’s why I decided to cook naman for our breakfast. Just sit there.” magaan ang loob niyang sabi. Sandali nga, nakalimutan niya na ba ang mga nang
Umuwi akong parang lutang at naglalakad sa ulap. Nang makapasok sa bahay ay doon ko lamang naramdaman ang pagkulo ng tiyan ko, then I remembered I still haven’t eaten anything, but I don’t have the appetite. Tuloy tuloy lamang akong pumasok sa kwarto at saka humiga. Doon ko naramdaman ang pagod, physically and emotionally. Wala pa akong isang lingo dito pero pakiramdam ko bibigay na ako, ang hirap hirap. When I saw him kissing another girl, the pain that I felt was unexplainable. Ang gusto ko lang noong mga oras na iyon ay makaalis dahil pakiramdam ko ay mauupos ako kapag nanatili pa ako doon. Nabalewala lang ang lahat ng efforts ko, alam ko namang may possibility na hindi niya magustuhan ang pagpunta ko doon pero ang maabutan siyang may kasamang iba... that’s not what I’m expecting. Bakit nga ba hindi ko naisip? Sa tagal ‘kong nawala malamang na mayroon na siyang iba, pero bakit pa ako nandito? Bakit niya pa ako inuwi kung may girlfriend na siya? Bukod
Nang dumating ang hapon ay masigla akong naghanda ng lulutuin ko para sa dinner naming dalawa. I decided to cook beef kare kare, I will make sure that he will love it. Kung mayroon man akong maipagmamalaki kahit na lumaki ako nang marangya ang buhay, iyon ay paborito ko ang kusina. Mahilig akong magluto. Habang nagluluto ay hindi ko maiwasang kumanta at sumayaw sayaw, ang laki ng kitchen niya at ang sarap gumalaw. But napansin ko din na wala kahit isang maid dito, ang laki ng bahay niya at imposibleng kaya niya i-maintain mag-isa ang kalinisan ng buong bahay. He doesn’t even know how to clean nga, eh. Halos tatlong oras nga yata ang itinagal bago ako matapos sa paglilinis ng bahay niya kanina, mas nakakapagod pa ‘yon sa maghapong paglalakad ko sa tuwing naghahanap ako ng trabaho. Speaking of work, naalala ko na I’m planning to send an email nga pala sa company ni Josh, I almost forgot. Mamaya na lang sigurong gabi. Patuloy lamang ako sa pagluluto hanggang sa dumili
Tulala habang nakatingin sa umiiyak na si Madam K, walang salita ang lumabas mula sa bibig ko. Tila hindi ko pa ito lubusang naiintindihan. Tanging iyak at singhot lamang niya ang naririnig ko. Hindi ko kayang magalit, hindi ko siya kayang sisihin dahil alam ‘kong para iyon sa bunso niyang anak na kailangan ng malaking halaga para sa operasyon nito sa puso. Sa dalawang taon na nandito ako, siya ang nagbihis sa akin, siya ang nagpakain sa akin, kung hindi dahil sa kaniya baka kung saan na ako napunta at baka hanggang ngayon ay nasa kalye pa rin ako natutulog. Mapait akong napangiti, masakit man... pero sakripisyo ko na ito para sa bata kapalit ng tulong na ibinigay nila sa akin. Mahigpit ‘kong hinawakan ang kamay niya kaya naman napataas ang mukha niya at tumingin sa akin, basang basa ang mukha niya. “Kailan po ako aalis?” matamlay na tanong
Hindi ko alam kung paano ko nagawang tapusin ang oras ng pagsasayaw ko, parang biglang tumigas ang katawan ko at nag-lock ang mga muscles ko. Hindi ko alam kung nilalamig ako dahil sa maikling suot o sa lamig ng titig niya. Tila bumalik ang pakiramdam noong mga araw na itinataboy niya ako, nila. Noong panahon na halos lumuhod ako sa kaniya. After 2 miserable years, I’m not expecting to see him anymore. Sa isip ko, tinalikuran ko na ang buhay na mayroon ako dati. Kinalimutan ko na ang sakit na dulot ng nakaraan ko, pero nandito siya. Sa hindi inaasahang pagkakataon, lugar at sitwasyon. Napakalakas ng kabog ng dibdib ko, parang gustong malaglag nito. Ilang minuto na akong tapos sumayaw ngunit tulala pa rin akong nakatayo. Usually, umuupo na ako para ibigay ang best service ko since V.I.P. sila, pero parang first time ang pakiramdam ko. Nangangapa. Sa loob ng dalawang taon, wala akong nasandalan. Noong mga panahong sirang sira ang
2 years later...Nakabibinging tugtugan, iba’t-ibang kulay ng ilaw, mabahong usok mula sa vape at sigarilyo, lasing at nagsasayawan na mga tao, ito ang gabi gabing nasasaksihan niya sa loob ng dalawang taon sa RAS, ang bar kung saan nagtatrabaho si Lhaarny. Isa siyang dancer dito at sa oras na matapos sa pagsayaw, siya ay binabayaran upang i-table, bagamat ganito ang uri ng trabaho niya, hanggang pagsasayaw at pag-entertain lamang siya ng mga customers.“Anastacia! Table number 6 dali! ” malakas na tawag sa akin ng manager namin na si Madam K, agad naman akong napasimangot dahil sa gabi gabing trabaho ko dito, walang customer ang hindi tumable sa akin. Lahat kami ay binigyan ng ibang pangalan upang maprotektahan daw ang personal naming buhay, I just wish. I’m done dancing at the stage so sa table naman ako, kailan ba ako makakaalis sa pesteng trabaho na ‘to?“Pwe
Tagaktak ang pawis, hindi na mag mukhang tao sa itsura. Pinigilan ‘kong umiyak dahil sa sitwasyon ko ngayon. Sa katirikan ng araw, parang palaboy akong palakad lakad dala ang mga maleta ko. Kanina pa ako hindi kumakain at umiinom, halos hindi rin ako nakatulog kagabi dahil sa mga nangyari. Pakiramdam ko ano mang oras ay babagsak ako, hindi ko kaya ang hilo ko. Wala akong mahanap na matutuluyan, at hindi ko rin alam kung nasaan akong parte ng Bataan. Basta ang alam ko, city ito at napakaraming tao. Dala ng gutom, nagdesisyon akong pumasok sa isang convenience store para mamili ng kaunting pagkain. Kailangan ‘kong tipidin ang laman ng lahat ng cards ko, sa palagay ko ay kaya nang bumili ng isang bahay gamit ang laman ng credit card ko. Nagsimula akong manguha ng pagkain, nakikita ko pa lamang ito ay naglalaway na ako. Nang dinala ko na ito sa counter para bayaran ay tumitig sa akin ang cashier, tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa at saka ibinalik ang card ko.&
Napahawak ako sa ulo ko, hindi ko alam kung saan nanggagaling ang kakaibang hilo ko. Pinilit ‘kong tumakbo palayo sa bahay na iyon. Suot ang maduming wedding gown ko, nakayapak akong tumakbo pauwi sa bahay. Gabi na at madilim ngunit hindi ko iyon ininda, patuloy sa pagtulo ang luha sa mata ko. Pagod na pagod na ako, nanghihina ang mga tuhod dahil sa hilo. Kailangan ‘kong magpaliwanag kay Ellie, kina mommy at daddy. Alam ‘kong sa mga oras na ito, galit na galit na si daddy. Patuloy lamang ako sa pagtakbo hanggang sa tuluyan akong makarating sa bahay, pagod akong huminto sa labas. Tagaktak ang pawis ko at hindi na makilala ang wedding gown ko. Nanghihina ang buong katawan ko, alam ‘kong dahil iyon sa gamot na itinurok nila sa akin. Mga hayop! Pinapangako ko, hahanapin ko siya! Hahanapin ko sila! Sisiguraduhin ko na may kalalagyan sila!“Ma’am...” gulat na sabi sa akin ng isa
It’s already 2:00 o’clock in the afternoon, ang lahat ay nakaayos na dahil mayroon pa kaming ilang shots na gagawin sa garden dito sa hotel namin. Nandito kami ngayon sa garden upang magshoot, mabuti na lamang at nakisama ang panahon kaya hindi mainit. Tamang tama ang panahon para sa kasal ko. Matapos ang ilang mga shots ko ay bumalik na muna ako sa room ko kasama ang isang make up artist ko. Tanging kami na lamang mga bridesmaids ang nandito sa hotel dahil ang mommy ko ay ka-aalis lamang papunta sa simbahan, kailangan niya raw siguraduhin ang ayos ng mismong church, hahaha. Nang makapasok kami sa room ay naupo ako sa harap ng vanity mirror ko, parang kinakabahan ako.“Ummm... Tin, can I have a water, please?” pakikisuyo ko. Agad namang nagtungo ito para bigyan ako ng tubig, nang i-aabot na niya ang water goblet ay hindi inaasahang dumulas ito sa kamay ko at nalaglag. Sa hindi ko maipaliwan