PROLOGUE

"Eve, I heard a news that Little Ring is having a comeback," Ellen said. 

Halos mahulog ako kinauupuan ng sinabi niya iyon, totoo? It's been a year since I heard they sang together. Kadalasan kasi hindi na sila makompleto eh. Minsan lang sila makompleto noon at ngayon lang nila naisipang bumalik.

"Really!?" I can help my excitement. Such a good news. Indeed. I waited a years. We waited for years.

When they had their fifth album, they took a break and they told us all about it. Their last concert was 2010. I think and now is such a good news for us 'ringers' their fandoms' name. 

And I can't help but to smile creepy now.

"And there's more..." she said while smirking. "They'll have a mall tour tomorrow!" She said happily well, she had a crush on Eric, the band vocalist. 

"OMG!" I don't know what to say. May maitutulong din pala ang pagiging chismosa niya. 

We hugged each other and scream the top of our lungs. Like we don't care about others we really don't care.

Now I am going to take a bath 'cause we're going to shopping, This is it. I will see you again my Jonathan.

"Mylene! Are you done already?!" I can sense the boredom on her voice. 

"Not yet!" I shouted, she's downstairs waiting for me together with my mom.

"Pag-pasensyahan mo na si Mylene ah, ganyan talaga yan pag si Jonathan ang usapan," I heard Mama tried to calm her down. Naka-bukas kasi ang pinto nang room ko kaya rinig ko ang pinaguusapan nila. I just rolled my eyes and continue what am I doing.

I smiled while looking at my mirror in front of me. Such a beautiful lady here. 

Wala naman na akong kukunin 'cause I already prepared it earlier. It's just a small bag though with my phone, powerbank and some stuff for me inside on it. 

"Mylene Eve!" They both shouted. Argh! They knew how much I hate it when I heard my full name! 

"Okay, I'm going down!" I irritated shouted no— it's more like screaming.

Wala naman akong nagawa kundi ang bumaba, nakita ko silang dalawa na parehas naka-busangot ang mga mukha na animong humintay ng isang oras. Well, mga isang oras lang naman ako sa loob eh. Almost.

Pag-tingin ko sa relo ko hindi naman ako ganoon katagal eh. 6:54pm I started preparing was almost 1 hour ago. It's for him naman. Worth it naman siya.

"Buti na lang mahal kita," ani Ellen. Halos matawa naman ako sa sinabi niya. 

"Sorry, bye Mom," I said and kissed her cheeks and Ellen do the same. She's always like that very close with my parents, but Dad is not always here. So we're both not close to him.

"Ready your money," paalala niya. I laughed because of that, but I just leaved her an okay sign.

"May listahan ka ba?" Tanong ni Ellen habang nag-s-scroll sa cellphone niya. 

"Of course," she knew kasi na every mall na pinupuntahan namin I always listed what I want to buy. Para alam ko kung anong kulang na gamit na kailangan ko.

She nod but didn't say anything. 

Minutes later, we're already in front of the entrance. I didn't hesitate to walked inside and looked around feeling the air through my cheeks. I sneeze when I smelled bad. 

"Careful, Miss." A cold voice whispered on my ear. Then he handed me an handkerchief. I almost became a statue because of that. 

"Yeah, th--" My words cut off when I recognized the owner of it! Such a pathetic of me! 

It's Jonathan.

"Jona..." I tried to call his name but he didn't even turn back, "than..." 

"Girl, Where are you from?" Ellen appeared in front of me with her frowning eyes. 

I shook my head while still staring at his direction. I saw him smirked and turn his back at me!

"Long time no see, Milady." I read in his mouth. I can feel my cheeks turn into red so I need to cover it by putting my phone into my nose, covering it.

"Mylene!" Biglang bumalik sa katinuan ang kaluluwa ko sa lakas ng sigaw ni Ellen. Napatungo na lang ako nang ulo nang ma-agaw namin ang atensyon ng lahat. Pero mukhang hindi ata tumalab kay Ellen dahil parang wala lang ito sa kaniya.

"Career na career mo talaga ang mang-agaw ng atensyon, ano?" Sarkastikong saad ko. 

"Mylene, ano? hindi ka pa rin ba tapos?" Ayan na naman ang rant niyang hindi matapos-tapos. Kailan kaya siya ta-tahimik?

"Not yet." maikling sgot ko habang tinitignan ang sarili sa salamin habang naglalagay ng red lipstick, para kung sa kaling ma-halikan ko si Jonathan, ma-stuck ito sa kaniya.

"For fuck sake, Mylene! You're putting that damn thing for almost 25 minutes!" Galit na talagang sigaw niya. Kaya wala naman akong nagawa kundi ang sundin siya. Emphasizing the almost.

"Jonathan!" Halos mapanganga ako sa nakita, siya na talaga ito? 

Nandito kami ngayon sa mall tour nila, syempre kasama ko na naman si Ellen dahil siya lang naman ang nakakatagal sa ugali kong ito. Kahit ako nga napapagod na din eh. 

Naka-simpleng white shirt siya habang naka-maong na pantalon at nakalugay ang mahaba-haba niyang buhok na parang bagong gupit. Halos wala naman nagbago sa kaniya eh medyo tumangkad nga lang ng kunti at halos mas lalong tumigas at naging makisig ang katawan niya. May maliit lang na beards sa baba niya pero hindi naman halata masiyado. 

"Good Evening to all of you, Today is our comeback as a band! ready ringers?!" Eric asked while shouting with happiness. Minsan na din kasi silang nag-ka-problema at umalis ang isa.

"Yes!" Muntikan na akong mabingi sa lakas ng sigaw ng mga taong nasa likod namin, ganoon ba talaga sila ka-excite sa nakikita? Well naiintindihan ko naman sila dahil isa din naman ako sa mga nakisigaw.

Halos hindi ko namalayan na nagsimula na pala ang lahat dahil nakatuon lang kay Jonathan ang tingin ko, hindi siya tumitingin sa mga tao dahil naka-pikit lnag ang kaniyang mga mata na parang dina-dama ang musika. Kung tutuosin palagi naman siyang ganyan eh pero minsan din nag-sasabay siya sa kanta.

Parang ang daming nag-bago sa kaniya hindi sa appearance kundi sa panloob niya, naging mas cold siya dahil hindi niya masyadong pinapansin ang fans niya, hindi katulad noon na halos mag-h***d siya sa harap namin para lang mapasaya lalo ang manonood.

"This song is from Ali Gatie - Welcome back." I'm not familiar with the song but I know I'll love it 'cause it's from them. 

"Welcome back...How long do you plan to stay? It's been a while. I've missed that smile on your face. " Paninimula niya, may nag-bago din pala sa kaniya mas lalong naging malamig ang boses niya at parang walang nanonood. "You're in and out...But you're not easily replaced. Welcome back," Halos mahimatay na ang ibang tao dahil sa galing niyang kumanta, hinanap naman ng mga mata ko si Ellen na naka-upo lang na parang nanonood lang sa sinehan. 

Siniko ko na.

"Aray! Mylene, ano ba?" Natawa naman ako sa reaksyon niya bakit naman kaya?

"Bakit hindi ka maki-sali sa mga iyon?" Sabay turo ko sa mga fans ni Eric, nakita ko namang napa-lingon siya doon ngunit madalian lang. Problema nito?

"That's all, thank you." Nagulat ako sa rinig, 'yun na 'yon? wala nang iba? May narinig ako 'ohhh' at mga reklamo kaya agad naman nitong binawi. "No, I mean someone here is want to sang, Please welcome Mr. Jonathan Adriene Evans," Naka-ngiting saad nito. Muntik ko nang maibuga ang iniinom ko sa gulat. S-siya ka-kanta? Eh dati hindi siya kumakanta eh. Madami na nga ang nag-bago.

"Good evening, everyone." Tama nga ako halos mag-kasing boses na sila ni Eric pero mas maganda paring pakinggan 'yung kaniya. "This song is titled 'sorry' by Justine Bieber. Hope you like it," 

Nagsimula na siyang kumata at naki-sabay na rin ako sa mga taong humihiyaw sa pangalan niya hanggang sa na-agaw ko niyon ang atensyon niya, napatingin siya saakin habang sinasabi ang lyrikong kinakanta niya.

"Yeah, is it too late now to say sorry?...Cause I'm missing more than just your body." Napatigil ako sa pag-hiyaw ng kantahin niya ang lyriko na iyon, "Is it too late now to say sorry? Yeah I know that I let you down... Is it too late to say I'm sorry now?" 

It's not too late, Jonathan.