ตอนที่14 Part อดีต…ดินต้องรับผิดชอบเช้าวันต่อมาผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวอย่างหนัก ค่อยๆลืมตาขึ้นมองเพดานขาวสะอาด ยกมือขึ้นมานวดคลึงขมับ พยายามปรับโฟกัสสาวตาให้กลับมาปกติพอหันไปด้านข้างทำให้ผมตกใจสุดขีด รีบเด้งตัวขึ้นก้มมองตัวเองที่เหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว“เห้ย!! ฝ้าย” ผมพูดอะไรไม่ออกเลย พูดได้แค่นั่นจริงๆ พอฝ้ายได้ยินเสียงผมเธอรีบเด้งตัวขึ้นนั่งพร้อมเอามือดึงผ้าห่มมาปิดช่วงบนที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ทำหน้าตกใจ ไม่ต้องเดาเลยว่าเกิดอะไรขึ้น คิดดีไม่ได้เลย‘แม่งเอ๊ย!!เกิดอะไรขึ้นวะ’ ผมได้แต่คิด“นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะฝ้าย” ผมถามออกไปเสียงเข้มกว่าปกติ แล้วก้มมองหาเสื้อผ้าที่ตกอยู่ที่พื้นกระจัดกระจาย รีบหยิบขึ้นมาใส่ด้วยความเร็ว แล้วหันหลังให้ฝ้าย“เธอรีบไปจัดการตัวเองเถอะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน” ผมได้ยินเสียงประตูห้องน้ำปิดลง ก็หันไปมองที่เตียงนิ่งอย่างใช้ความคิด ผมจำได้แค่ว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่ดันเจอฝ้ายก่อน เธอเดินเข้ามากอดผมแล้วก็จูบผม ผมจำได้แค่นั้นจริงๆ หลังจากนั่นเกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ จำไม่ได้เลยซักนิด“แม่งเอ๊ย!! กูทำเหี้ยอะไรลงไปวะเนี่ย” ผมใข้มือดึงทึ้งผมตัวเองแรงๆ พร้อมกับนั่งลงที่
ตอนที่15 Part อดีต…เกิดเรื่องIngfah Kawintra talk…หลังจากเมื่อคืนที่แชทคุยกันกับดิน เขาก็เงียบหายไปเลย ปกติเช้ามาวันสอบแบบนี้เขาจะต้องส่งข้อความมาหาฉัน เพื่อเป็นกำลังใจให้แล้ว แต่นี่เงียบหายไปเลยหรือเมื่อคืนอาจจะเมาหนักนะ ตอนนี้เลยยังไม่ตื่นแต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะต้องจดจ่ออยู่กับการสอบในครั้งนี้ฉันสอบเสร็จช้าสุดและออกจากห้องสอบคนสุดท้ายของห้องเลยวันนี้ จริงๆฉันทำเสร็จซักพักแล้วแต่อยากอ่านทบทวนอีกรอบเพื่อความชัวร์ ‘ฉันจะผิดพลาดไม่ได้’“ช้าจังวะแก พวกฉันรอจนรากจะงอก” ออกจากห้องสอบลงมาข้างล่างก็เจอกับยัยเพื่อนสี่สาวนั่งรอกันอยู่ ก่อนที่จะมีเสียงยัยกิ๊ฟบ่นให้ได้ยินดังขึ้น“ใครเขาจะไปออกห้องเป็นคนแรกแบบแกล่ะ ยัยแม่คนเก่ง” พอลลี่หยอกล้อยัยกิ๊ฟกลับไปหนึ่งกรุบ ส่วนฉันได้แต่ยิ้มแล้วส่ายหน้าไปมา“จิ๊ ก็คนมันเก่ง” ยัยกิ๊ฟกอดอกยิ้มภูมิใจพวกเรานั่งคุยหยอกล้อกันได้เพียงครู่เดียวเสียงข้อความแจ้งเตือนของฉันก็ดังขึ้น จึงหยิบมาดูว่าเป็นคนที่รอคอยอยู่หรือเปล่าฉันยิ้มให้กับหน้าจอ ใช่เขาจริงๆด้วย“แหม!!...ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียวนะยะ ได้กำลังใจดีแหละเนอะ” ยัยโบว์วี่ยิ้มแซวๆแต่ฉันไม่ได้สนใจเพียงไห
ตอนที่16 Part อดีต…เป็นเพราะอิงเองที่ไม่ดี“พอออ!!...พอทีได้ไหมคะ เลิกเถียงฉันซะที!! ฮึกกก” ฉันระเบิดอารมณ์ขึ้นเสียงดังจนทุกคนเงียบหันมามองฉัน หมดแล้ว อารมณ์ที่กดไว้ส่วนลึกที่พยายามเก็บมันให้ลึกที่สุดไม่แสดงออกมา แต่วันนี้มันขาดสบั้นแล้ว“แม่หยุดเอาความคิดตัวเองที่ว่ามันดี มายัดเยียดให้อิงซักทีได้ไหม แม่รู้ไหมว่าอิงไม่ได้อยากเป็นเลยไออาชีพหมอเนี่ย อิงไม่ชอบเรียนเยอะๆ มันเครียด มันกดดัน อยากมีเวลาได้เที่ยวเล่นเหมือนคนอื่นๆบ้าง แม่เคยรู้บ้างไม๊ ฮึกกก แม่ก็สนใจแต่ความคิดตัวเองไม่เคยรู้ซักนิดว่าลูกรู้สึกยังไงกัน ฮึกกก อิงอยากไปหาเพื่อน แม่ก็บังคับให้อ่านแต่หนังสืออยู่บ้าน อิงใส่กระโปรงสั้นเลยแค่หัวเข่านิดเดียว แม่ก็ยังไล่ให้ไปเปลี่ยนบอกว่ามันสั้นเกิน ต้องใส่เสื้อผ้าที่เรียบร้อยเท่านั้น ฮึกกก ห้ามนู้นนี่นั่นไปซะทุกอย่าง แม่รู้มั้ยว่าอิงเก็บกดมากแค่ไหน แล้วที่อิงมีแฟนมันก็ไม่ใช่เรื่องผิด ถ้ามันจะผิด มันก็ผิดที่แม่นั่นแหละ ไม่ยอมเปิดใจรับฟังอะไรเลย อิงเบื่อๆๆๆ แม่ได้ยินมั้ยคะว่าอิงเบื่อ ฮือๆๆ” ฉันพรั่งพรูความกดดันมากมายทั้งหมดออกไป ร้องไห้ปานจะขาดใจ “อิงงง ทำไมแกพูดกับแม่แบบนี้ ฮึก” แม่พูด
ตอนที่17 Part อดีต…เจ็บปวด“วู้...!! สอบเสร็จแล้วโว้ยยย / เย้ ” หลังจากสอบเสร็จพวกเพื่อนสาวทั้งหลายของฉันต่างร้องดีใจกันลั่น ส่วนฉันเองก็โล่งแล้วล่ะ กับสิ่งที่กดดันและเครียดมานาน เหลือก็แต่รอลุ้นผลแค่นั้นเองหลังจากสอบเสร็จทีแรกพวกเพื่อนๆก็กะจะไปสังสรรค์กัน แต่พอดีกับที่แม่ฉันไม่สบายเลยพากันเปลี่ยนแผนเป็นมาเยี่ยมแม่ฉันแทนที่โรงพยาบาล“พี่คินแม่เป็นไงบ้างคะ” เมื่อมาถึงฉันก็เห็นพี่คินยืนอยู่กับพี่เสือที่หน้าห้อง ไอ.ซี. ยู เลยเดินเข้าไปถาม“พี่อคิน พี่เสือสวัสดีค่ะ” พวกเพื่อนฉันต่างก็ยกมือไหว้พี่คินกับพี่เสือ เพื่อนฉันรู้จักพี่เสือกันทุกคนเนื่องจากพี่เสือมาบ้าน หาพี่คินอยู่บ่อยๆ บางครั้งก็นอนค้างกับพี่คินบ้าง เพื่อนฉันไปหาฉันที่บ้านเลยทำให้ได้รู้จักกันพี่คิน กับ พี่เสือ ต่างพยักหน้าให้ด้วยใบหน้านิ่งๆตามสไตล์พวกเขานั่นแหละ ก่อนพี่คินจะหันมาพูดตอบฉัน “แม่ฟื้นแล้ว แต่ก็ยังหายใจเหนื่อยๆอยู่ ส่วนพ่อก็เข้าไปหาแม่เมื่อกี้นี้เอง ” “น้องอยากเข้าไปเยี่ยมแม่อะพี่คิน”“เข้าไปสิ แต่ไปเปลี่ยนชุดปลอดเชื้อก่อนนะ หมอให้เข้าได้ครั้งละไม่เกินสามคน พี่เข้าไปหาแม่มาแล้ว เหลือแค่น้องแล้วแหละ” ฉันพยักหน้าขอ
ตอนที่18 Part อดีต…ความจริงที่ได้รู้(เจ็บปวด)ฉันนั่งเหม่อรอยไปประมาณ 10 นาทีได้ก็มีข้อความเข้ามาอีก “ติ้ง ติ้ง ติ้ง”ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันใครกันนะที่ส่งข้อความมาฉันจึงกดเข้าไปดูจึงรู้ว่าเป็นใครเป็นเธอคนนั้นผู้หญิงที่ชื่อฝ้ายทั้งมือทั้งหน้าฉันชา ตัวแข็งค้างไปหมด อยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ แต่ทำได้เพียงแค่เลื่อนมืออันสั่นเทาอ่านข้อความทีละประโยคFAI : รูปภาพ (มี3รูป) 18:10น.FAI : พี่รู้ไหมคะ ว่าคืนที่ดินบอกว่าไปงานวันเกิดเพื่อน เขาไปงานวันเกิดใคร จะบอกให้เอาบุญนะ ดินเขามางานวันเกิดฝ้ายเองและเราก็อยู่ด้วยกันทั้งคืน 18:11น.FAI : แล้วก็ช่วยเลิกยุ่งกับดินด้วย พี่มาทีหลังก็อย่าสะเออะเข้ามาแทรกกลางระหว่างเรา...เราสองคนคบกันมาก่อนตั้งแต่ที่โรงเรียนเก่าแล้ว รู้ไว้ซะด้วย 18.12น.FAI : นี่เห็นว่าโง่นานแล้วหรอกนะ ก็เลยอยากจะบอกให้เอาบุญจะได้หายโง่สักที 18.12น.FAI : แต่ก็อย่างว่าแหละนะของใหม่ใครๆก็เห่อ หึ! 18.13น.FAI : ตอนนี้ก็หายโง่แล้วเนาะ ช่วยเลิกยุ่งกับแฟนคนอื่นสักที มันหน้าด้าน 18:14น.พออ่านจบเท่านั้นแหละราวกับโลกหยุดหมุน สมองดับไม่สั่งการไปชั่วขณะ ร่างกายอ่อนแรง นอนขดตัวร้องไห้ปานจะขาดใจ“
ตอนที่19 Partอดีต…เราเลิกกันเถอะณ สวนสาธารณะผมยืนรออิงฟ้าอยู่ที่จุดเดิม มุมเดิมของเราสายตาจับจ้องมองไปผืนน้ำเบื้องหน้าอย่าใช้ความคิด ราวๆห้านาทีต่อมาผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าใครบางคนเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังเธอคงมาแล้ว ผมหันมาก็เจอกับเธอหน้าตาเธอดูไม่สดใสเหมือนทุกครั้ง ราวกับมีเรื่องเครียดอยู่ในใจ ผมคิดว่าอาจเป็นเรื่องที่บ้านของเธอหรือเปล่าที่เธอบอกผมว่าที่บ้านมีปัญหานิดหน่อย แต่ก็ไม่อยากถามให้เธอคิดมากอะไรเพิ่มอีกเรายืนจ้องหน้ากันอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็จ้องผมอย่างไม่ลดละ ไม่มีแววตาขี้เล่นหรือหลบสายตาอย่างเช่นทุกครั้ง ปกติเราก็อยู่ด้วยกันเงียบๆแบบนี้อยู่แล้วโดยไม่ได้รู้สึกอึดอัดซักนิด แต่ครั้งนี้มันต่างออกไปแล้วความจุกในอกเจ็บแปลบก็เข้ามาเล่นงานกระบอกตาร้อนผ่าว ผมเดินเข้าไปหาเธอและกอดเธอไว้แนบอกแน่น ผมอยากเก็บความอบอุ่นนี้ไว้ให้นานที่สุด เธอยืนนิ่งให้ผมกอดโดยไม่ได้กอดตอบและไม่ได้ขัดขืนอะไรเราทั้งสองผละออกจากกัน ยืนมองหน้ากันอีกครู่ แต่เหมือนเธอจะทนความอึดอัดไม่ไหวจึงเอ่ยขึ้นก่อน“ดินเรียกอิงมามีอะไรหรือเปล่า” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งผมเงียบจ้องหน้าเธอโดยยังไม่ได้ตอบกลับไป ก่อนจะเอ่ยพูด
ตอนที่20 Part ปัจจุบัน…ไม่เจอกันนานเลยIngfah Kawintra talk…7ปีต่อมา ณ Big AS ผับ‘ตื้ด ตื้ด ตื้ด ตื้ด โย่ววว ยาวไปยาวไป๊’ เสียงเพลง EDMจังหวะปลุกใจ ของดีเจสุดหล่อ เสียงดังกระหื่มทั่วทั้งผับ ผู้คนมากหน้าหลายตากำลังส่ายสะโพกโยกย้ายกันอย่างไม่มีใครยอมใครเลยทีเดียวตอนนี้ฉันอยู่ในผับสุดหรูชื่อดังที่สุดในย่านกลางเมืองกรุงเทพมหานคร นั่นก็คือผับพี่ชายฉันที่ร่วมหุ้นทำกับพี่เสือเพื่อนของเขา วันนี้พวกเพื่อนๆของฉันตั้งใจจะพากันมาเลี้ยงฉลองกับการเป็นแพทย์Intern ครบหนึ่งปีให้กับฉัน เพราะฉันสอบติดที่มหาลัยชื่อดังด้านการแพทย์โดยเฉพาะ พี่คินจึงสนับสนุนเงินทุกบาททุกสตางค์ในการเรียนครั้งนี้ให้กับฉัน ฉันได้รับโอกาสพิเศษได้ไปทำโครงการวิจัยที่ต่างประเทศ จึงทำให้ฉันไม่ต้องใช้ทุนเรียน เลยได้เป็นแพทย์Intern เพียงแค่หนึ่งปีเท่านั้นหลังจากนี้ฉันก็จะได้เป็นแพทย์เต็มตัวแล้ว วันที่ฉันรอคอย ที่ผ่านมาก็ถือว่าเหนื่อยสาหัสมาก เพราะตอนแรกเลยฉันไม่อยากเป็นหมอ แต่พอได้เรียนได้เข้าชั้นคลินิก ได้ไกล้ชิดกับคนไข้ ได้เห็นคนได้หายป่วย และรอยยิ้มพวกนั้น มันกลายเป็นความสุขของฉันไปซะแล้ว“ยัยอิงยิ้มหน่อยค่าาา มะ เอวมา เอวม่าา
ตอนที่21 Part ปัจจุบัน…คบกับพี่นะ“เจ้าของร้าน งั้นหรอก็มีแค่พี่คินกับพี่เสือนี่ หรือพี่คินจะสารภาพรักใคร? หรือจะเป็นพี่เสือ แต่ก็ไม่น่าจะใช่ รายนั้นไม่เห็นจะมีแฟนหรือคบกับใครหนิ” ที่ผ่านมาฉันไม่เคยเห็นพี่เสือคบใครเลยมีแต่มาตามรับส่งฉันจนคนอื่นๆเข้าใจผิดกันไปหมดทั้งโรงพยาบาล แต่พี่คินนี่ไม่แน่นะรายนั้นเปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่ากางเกงในอีก อย่าให้ได้พูดเลยแล้วเสียงกีต้าไฟก็ดังขึ้นนำก่อนจะตามมาด้วยมือกลอง คีย์บอร์ด แต่ยังไม่เห็นคนที่เล่นกีต้าร์เลยนะ ซักพักแสงไฟก็หรี่ลง ตามมาด้วยเสียงกรี๊ดของพวกสาวๆข้างเวทีแต่ฉันยังไม่เห็นคนร้องกับคนเล่นกีตาร์เสียงขั้นเทพนี้ ‘หรือจะเป็นพี่คินนะเพราะฉันไม่เคยเห็นพี่เสือเล่น’และในระหว่างที่ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น “กรี๊ดๆๆๆ แกๆพี่เสือๆ หล่อกร้าวใจมากแม่” ยัยกิ๊ฟ กับ ยัยพอลล่าก็วิ่งมาเขย่าแขนฉันพากันดี๊ด๊าหนักมาก เพราะพวกนางเดินไปส่องข้างเวทีตั้งแต่ดีเจเริ่มประกาศว่าเจ้าของร้านเมื่อครู่ หลังจากที่ได้ยินแบบนั้นก็ตกใจอยู่เหมือนกันนะ ไม่คิดว่าจะเป็นพี่เสือ“ใครกันนะที่จะได้เป็นผู้หญิงโชคดีคนนั้น” ฉันยืนขึ้นยิ้มมองไปยังบนเวที ถ้าพี่คินมีคน
ตอนพิเศษ4 เดือนผ่านไปแว๊ อุแว๊ อุแว๊!!!! แอ้!!!!!เสียงแฝดน้อยส่งเสียงร้องพร้อมกันในห้องทำงานกว้าง ซึ่งตอนนี้ได้กลายมาเป็นสถานที่เลี้ยงเด็กไปเป็นเรียบร้อยแล้ว“ ใจเย็นๆครับลูก นมหม่ำๆกำลังมาแล้วนะครับ…โอ๋ๆไม่ร้องนะคะคนสวยของพ่อจ๋า ” มือข้างนึงของผมก็อุ้มลูกสาวโยกไปมา ส่วนอีกข้างก็ไกวเปลให้ลูกชายไปด้วยที่ผมต้องพาลูกมาทำงานด้วยเพราะมีเอกสารด่วนที่ต้องเซ็น ส่วนพี่เลี้ยงสองแฝดก็ลาหยุดหนึ่งวันกลับมาตอนเย็น คุณแม่คนสวยอย่างอิงฟ้าก็มีเคสพิเศษเข้ามาพอดี อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นใช่ไหมล่ะครับ แต่ก็นั่นแหละครับมันเป็นไปแล้วและตอนนี้ผมกำลังรอนมแม่ที่ให้ไอ้ทิวไปอุ่นอยู่ อิงฟ้าเธอค่อนข้างเก่งมาๆทีแรกน้ำนมไม่ค่อยเยอะเธอก็สรรหาของอะไรมาบำรุงเยอะแยะเต็มไปหมดผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ซักเท่าไหร่ เวลาเมียใช้ให้ไปซื้ออะไรก็หาอยู่นานทีเดียว“ ไอ้ทิวโว้ยยยย!!! ได้หรือยังวะ ลูกกูจะกินชาตินี้นะเว้ยไม่ใช่ชาติหน้า ” พอผมตะโกนว่าไอ้ทิวไปแบบนี้ลูปผมหยุดร้องไปทันที แล้วพากันมองมาที่ผมตาแป๋ว“ ได้แล้วๆ…ท่านรอง ต่อหน้าเด็กไม่ควรพูดคำหยาบนะครับ ถ้าคุณอิงฟ้ามาได้ยินท่านรองจะโดนบิดหูชาเหมือนวันนั้นนะครับ ”ใช่ครับที่
ตอนที่38 END….เจ้าสองแฝดหลังจากเพื่อนๆกลับไปกันหมดแล้ว ฉันก็มานั่งจับมือดินแล้วก็เอาไดอารี่ที่เขาเขียนไว้ขึ้นมาอ่านไปด้วยเริ่มตั้งแต่เล่มแรก เขาเป็นคนละเอียดใส่ใจเหมือนกันนะเนี่ย มีรูปฉันแปะหน้าสมุดทุกเล่มแถมมีเลขเขียนติดมาด้วยว่าเล่มไหนเป็นเล่มที่เท่าไหร่[ ถึงที่รักของดิน…อิงฟ้า]วันนี้เป็นวันที่เราตัดสินใจบอกเลิกอิงแต่รู้ไหมว่าเราเจ็บปวดมากแค่ไหนยิ่งเห็นตอนอิงร้องไห้ ใจเรามันเหมือนจะขาดตาม ที่เราพูดไปทั้งหมดวันนี้มันไม่จริงเลย อิงมีค่ากับดินมากที่สุดแต่เป็นดินเองที่ไม่ดี ดินอยากบอกให้อิงรู้ว่าอิงมีความหมายและสำคัญกับดินมากนะดินไม่เคยอยากเลิกกับอิงเลยแต่ดินไม่มีทางเลือกดินไม่อยากให้อิงเกลียดดินดินรักอิงนะ…รักมากที่สุด…รักมากกว่าชีวิต….....ดิน....ฉันอ่านไปก็ร้องไห้ไปดินเขียนไว้หมดทุกช่วงเวลาตลอด7ปีที่ผ่านมา แม้กระทั่งตอนที่เขาเรียนมหาลัยแล้วเขาเดินผ่านฉันเขาก็ยังเขียนไว้หมดเขาคงเจ็บปวดมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา ซึ่งฉันเองก็ไม่ต่างกัน กว่าที่ฉันจะผ่านมาได้แต่ละวันมันช่างยากลำบาก ‘และฉันไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะรักฉันได้มากขนาดนี้ทุกเล่มที่เขียนเขามักจะลงท้ายด้วยคำว่า รักมากกว่าชีวิต ทุกหน
ตอนที่37 บันทึกแดนดิน3วันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับภาพเหตุการณ์นั้นย้อนกลับเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ มันทำให้ฉันรู้ว่าฉันได้เสียเขาไปแล้วตลอดกาลจริงๆ ‘แดนดิน จิรายุ’ ผู้ชายคนเดียวที่ฉันรักหมดหัวใจ และไม่รู้ว่าจะสามารถรักใครได้เท่าเขาอีกหรือเปล่า แล้วเขายังฝากตัวแทนของเขาอีกหนึ่งชีวิตไว้กับฉันด้วย“ดิน ฮึก” ฉันตื่นขึ้นมามองไปบนเพดานห้องถึงได้รู้ว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงคนไข้ที่โรงพยาบาล“อิงฟ้าลูก ฟื้นแล้วหรอ” ทันทีที่แม่กับพ่อเห็นฉันขยับตัวก็รีบลุกจากโซฟามาดูฉันทันที“แม่คะ ฮือออ พ่อคะ…ดินอยู่ไหนคะ ฮึก”“ใจเย็นๆนะลูกร่างกายเพิ่งจะฟื้นตัวอย่าขยับเยอะ ไม่ห่วงตัวเองก็เป็นห่วงหลานแม่กับพ่อบ้าง”“พะ พ่อแม่รู้แล้วหรอคะ?” ฉันเบิกตากว้าง เงยหน้ามองพ่อกับแม่“ใช่…พ่อเป็นหมอนะทำไมพ่อจะไม่รู้” พ่อลูบหัวฉันพูดด้วยน้ำเสียงนุ่ม“ลูกท้องกับดินใช่ไหม หลานแม่ไม่ใช่ลูกของเสือใช่ไหมยัยอิง” แม่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนไม่มีดุหรือด่าเลยซักคำ“...” ฉันได้แต่ก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ แต่ทันใดนั้นก็มีคน เคาะประตู แล้วเปิดเข้ามา ฉันเคยเห็นพวกเขาผ่านจอทีวีมาบ้าง แต่ยังไม่เคยเจอตัวจริงก็อกๆ ก็อกๆ คลืดดดดดดเป็นพ่อ แม่ น้องช
ตอนที่36 ขอร้อง ได้โปรดกลับมา“เห้ยยย ไอ้ดิน / อ๊ายยย / กรี๊ดดด” เสียงผู้คนอื้ออึงหลากหลายเสียง แต่สำหรับฉันเหมือนโลกแตกสลายหูดับไปชั่วขณะ“ไม่ๆๆ ดินทำแบบนี้ทำไม มาบังอิงไว้ทำไม ฮือๆๆ” ฉันร้องไห้นั่งกอดเขาราวกับจะขาดใจ“ไอ้คินเอารถออกเร็ววว” เสียงพี่เสือวิ่งมาหาฉัน “อิงๆเป็นอะไรรึเปล่า” พี่เสือถามด้วยความร้อนรน“มะ ไม่ค่ะ แต่ดิน ฮืออ! ดินลืมตามามองอิงก่อนนะห้ามหลับเด็ดขาดเลยนะ”แล้วพวกเพื่อนดินก็พากันมาแบกดินขึ้นรถ ฉันก็นั่งไปกับเขาโดยที่เขาหนุนตักฉัน“ไม่ เป็นไร นะ ดะ ดินไม่เจ็บเลย อย่าร้องไห้ เพราะ ดินอีกเลย นะ” ดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงพร่าเบาหวิวเอ่ยปลอบฉันที่เอาแต่กอดเขาร้องไห้“ไม่นะดิน ดินห้ามเป็นอะไรไปเด็ดขาด อิงยังรักดินอยู่นะ รักมาตลอด ดินห้ามตายไม่งั้นอิงจะไม่รักดินแล้ว ฮึก ฮือออ”“ดิน ก็ รักอิงนะ อิงฟ้า ระ รักมากกว่า ชะ ชี…” เสียงเขาขาดห้วงไปในตอนท้ายมือของเขาจากที่จับแก้มฉันอยู่ก็ตกลงข้างลำตัวนิ่งสนิทไป“ไม่ๆๆไม่นะดิน ลืมตามาคุยกับอิงสิ ฮือๆ แล้วอิงจะอยู่ยังไง ลูกของเราเค้าก็ต้องการดินนะ ฮือๆๆ!” ฉันเพิ่งตรวจพบเมื่อวานนี้เอง ว่าฉันท้อง น่าจะได้เดือนกว่าๆแล้ว เพราะตั้งแต่วันนั้น
ตอนที่35 ทำไมทำแบบนี้วันนี้เป็นวันเลี้ยงฉลองก่อนวันหมั้นจะเกิดขึ้นในอีกสองวันของฉัน และพี่เสือ ซึ่งฉันก็ได้เชิญเพื่อนทุกคนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมและมหาลัย วันนี้เป็นงานเลี้ยงแบบปิดรู้กันเฉพาะเพื่อนและคนรู้จักเท่านั้น เรามาจัดกันที่ผับของพี่คินกัน ถึงจะเป็นงานเลี้ยงแบบปิดแต่คนก็ยังเยอะอยู่ดีมีประมาณ 30 กว่าคนทั้งเพื่อนฉันเพื่อนพี่เสือ แล้วฉันก็ยังเชิญกลุ่มของน้องกันต์มาด้วย ซึ่งในนั้นก็มีแดนดิน แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมาหรือเปล่านะ“ยินดีด้วยค๊าาเพื่อนสาว เผลอแปปๆก็จะมีสามีก่อนเพื่อนคนอื่นๆซะแล้ว” พวกเพื่อนฉันต่างมายืนล้อมวงชนแก้วฉัน“ยังๆ สามงสามีอะไร คู่หมั้นก็พอไหม แกก็เวอร์เกิน” ฉันว่าให้ยัยกิ๊ฟ ที่พอเมาแล้วพูดเก่งกว่าใครเพื่อนเลย“เอาน่าอีกไม่กี่เดือนก็เป็นสามีแล้ว” ใช่ค่ะ ที่เพื่อนพูดก็มีส่วนถูก เพราะเราหมั้นกัน แล้วอีกสามเดือนก็จะเกิดงานแต่งขึ้นซึ่งมันไวมาก จนฉันก็แทบจะตั้งรับไม่ทันเพราะพวกผู้ใหญ่เค้าคุยและจัดการกันเองฉันเพิ่งจะมารู้เรื่องก็วันที่แม่โทรมาบอกให้ฉันไปลองชุดงานหมั้นที่บ้านนั่นเอง “เฮ้อ!!” ฉันได้แต่ถอนหายใจ“เป็นไรแก ไม่มีควาทสุขหรอจะได้หมั้นกับพ่อหนุ่มเทพบุตรเชียวนะ” ยัยแ
ตอนที่34 ทรมานจนไม่รู้จะอยู่ยังไงหลังจากปรับความเข้าใจกับอิงฟ้า ผมก็หอบสังขารกับใจที่แตกสลายกลับมาบ้านด้วยใจที่แสนจะเจ็บปวด ผมไม่มีวันได้เธอคืนมาจริงๆแล้วสินะ เธอใจแข็งกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ ผมคิดว่าถ้าผมได้บอกความจริงกับเธอไปแล้ว เธอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ผมคิดผิด เธอยังคงยืนยันจะหมั้นกับผู้ชายคนนั้น ผมก็คงทำได้เพียงแค่ยินดีกับเธอขอให้เธอไม่เจ็บปวดเหมือนตอนคบกับผม และดูจากสายตาทุกครั้งที่ผู้ชายคนนั้นมองอิงฟ้ามันเต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น หวังว่าเขาจะทำให้เธอมีความสุขมากกว่าคนอย่างผมมาถึงบ้านผมก็หมกตัวอยู่แต่บนห้องนอน ในห้องผมจะมีห้องทำงานแยกออกไปอีก มีโซฟากลางห้องและมีทีวีจอยักติดผนังอยู่ซึ่งผมก็นั่งตรงนั้น ตรงโซฟาตัวยาวกลางห้องทำงาน จอภาพยังคงฉายวนซ้ำๆกับคลิปวิดิโอต่างๆที่ผมชอบถ่ายเก็บไว้เวลาผมกับอิงฟ้าใช้เวลาอยู่ด้วยกัน วันๆผมก็มักจะมาหมกตัวอยู่แต่ในห้องนี้ตลอด และเขียนไดอารี่ถึงเธอทุกครั้งที่คิดถึงผมนั่งกระดกเหล้าลงคอไม่รู้เป็นแก้วที่เท่าไหร่แล้ว เหม่อมองวิดิโอตอนที่เราไปเที่ยวทะเลและเล่นน้ำด้วยกันซ้ำๆ มันเล่นวนไปมาตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้ก็เช้าแล้ว ผมก็ยังไม่ลุกไปไหน[ ถึงท
ตอนที่33 ขอโอกาสได้ไหม…ครั้งสุดท้ายมาถึงไทยเป็นเวลาหกโมงเย็นของอีกวันผมก็ตรงมาที่ห้องของอิงฟ้าทันที“ก็อกๆๆ” รอไม่ทานเธอก็มาเปิดโดยที่ในมือยังถือโทรศัพท์เหมือนคุยกับใครอยู่ใบหน้ายิ้มแย้ม แต่พอเห็นเป็นผมรอยยิ้มบนใบหน้าสวยก็หายไปทันที“พี่เสือคะงั้นแค่นี้ก่อนนะคะ” เจ็บกว่านี้คงไม่ไหวแล้วว่ะ ผมมองยืนมองหน้าเธอนิ่งดวงตาคลอเคล้าไปด้วยหยาดน้ำใสที่พร้อมจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ“คุณ มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอยังคงใช้สรรพนามห่างเหิน“อิงครับ ดินขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมครับ ขอร้องล่ะ” ผมพูดเสียงสั่น และสุดท้ายน้ำตาก็ไหลหยดลงมา“เข้ามาก่อนสิคะ” ฉันที่เห็นเขาดูจริงจัง น้ำตาไหลรินก็ใจอ่อนยวบ เขาคงมีเรื่องทุกข์ใจอะไรอยากระบาย“ขอบคุณครับ” ผมเดินตามเข้าไปในห้องเธอ ก่อนจะโผกอดเธอจากข้างหลัง“ดินขอกอดอิงแบบนี้ซักแปปนะ อย่าพึ่งไล่กันนะครับ ฮึกกก”“....” ฉันได้แต่ยืนนิ่งให้เขากอด ทำไมใจฉันเจ็บแบบนี้นะแค่เห็นเขาร้องไห้ใจก็รวดร้าวเจ็บแปลบเขาผละกอดออกจากฉัน และเราก็หันหน้ามาเผชิญกัน“ดินอยากอธิบายเรื่องเมื่อ7ปีก่อน ได้โปรดอิงช่วยรับฟังดินซักครั้งได้ไหมครับ” ผมพูดเสียงสั่นๆ พอเห็นเธอมีท่าทีอ่อนลงแล้วพยักหน้าผมก็
ตอนที่32 ข่าวการหมั้นก่อนเลิกงานผมไม่ลืมที่จะกำชับไอ้ทิวให้จัดการขั้นเด็ดขาดกับฝ้าย โดยสืบรวมไปที่ครอบครัวเธอด้วย ฝ้ายทำอิงฟ้าเจ็บปวดเท่าไหร่ ผมจะคืนความเจ็บปวดให้ฝ้ายคืนไปเป็นเท่าตัว ในเมื่อเคยเตือนแล้ว ไม่ฟังเองก็ช่วยไม่ได้ ความเป็นเพื่อนมันจบลงไปตั้งแต่เมื่อ 7 ปีก่อนแล้วและผมก็รู้ความจริงของเรื่องเมื่อ 7 ปีก่อนแล้วด้วยที่ฝ้ายได้สร้างเรื่องขึ้นวันนั้น ตอนที่ผมรู้เรื่องนี้จากปากลูกน้องที่สั่งให้ไปคาดคั้นข่มขู่เพื่อนของฝ้ายอย่างฝนกับมีนามา ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมนี่โกรธจนแทบอยากจะไปฆ่าฝ้ายซะเดี๋ยวนั้นให้ได้เลยพวกเธอยอมสารภาพว่าได้ร่วมมือกับฝ้ายจัดฉาก และวางยานอนหลับผม ไอ้กันต์ ไอ้หนึ่ง พอพวกผมหลับกันไป ฝ้ายก็ให้คนขับรถที่บ้านเธอ แบกผมขึ้นไปนอนบนห้องแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าผมออกจนเหลือแค่บ็อกเซอร์ต้วเดียวติดกายจากนั้นก็ถอดเสื้อตัวเองออกให้เหลือแต่เกาะอก จัดท่าทางถ่ายรูปไว้แบล็กเมลผม ก่อนเธอจะผล็อยหลับตามผมไป เพราะดันไปกินไวน์ผิดแก้ว กินเข้ากับแก้วที่ตั้งใจจะเอาให้ผมดื่มยกสุดท้าย แต่ตัวเองดันเผลอดื่มไปซะเอง ผมก็คิดนะนี่เธอใส่ยานอนหลับให้ผมหลายแก้วขนาดนั้นได้ไงไม่คิดว่าผมจะหลับไ
ตอนที่31 เธอทำแบบนี้ทำไมวะDandin Jirayu talk…ผมตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆของวัน มือก็ควานหาตัวคนที่นอนกอดกันทั้งคืนแต่พบเพียงความว่างเปล่า จนรีบลืมตาเด้งตัวขึ้นพรึบบบบบ!!! “หายไปไหน”ผมมองซ้ายขวาก็ไม่เจอก่อนจะรีบลุกไปดูที่น้องน้ำก็ไม่เจอ … เธอไปแล้ว …“โธ่เว้ย!! ยังไม่ทันจะได้คุยกันให้เข้าใจเลย หนีไปไหนอีกแล้วเนี่ยยย!!”ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวไปเคาะที่ห้องอิงฟ้าเป็นนานสองนาสก็ไม่เปิด “หรือจะไปทำงาน เดี๋ยวตอนเย็นเราได้คุยกันแน่อิงฟ้า”เพราะผมมีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการไม่แพ้เรื่องของอิงฟ้า เลยขอไปจัดการก่อนดีกว่าตู๊ดดด ตู๊ดดด ตู๊ดดด “ฮัลโหล ว่าไงคะดินคิดถึงฝ้ายล่ะสิถึงโทรมาได้” ปลายสายจีบปากจีบคอพูดอย่างมั่นใจ“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ มาพบฉันที่บริษัทด้วยเดี๋ยวนี้” ผมไม่ถามหรอกว่าว่างหรือเปล่าเพราะผมต้องการคุยเดี๋ยวนี้เท่านั้น“แหม!! ดินใจร้อนจังเลยนะคะ รออีกหน่อยได้ไหมคะฝ้ายมีถ่ายงานอีก1เซ็ทเองค่ะ เสร็จแล้วเดี๋ยวฝ้ายไปหาน๊าาา” “ฉันให้เวลาเธอภายในหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ไม่งั้นก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก”“โอเคๆเดี๋ยวฝ้ายจะรีบไปนะคะ” ตุ๊ดดด“หึ!! ฉันเคยเตือนเธอแล้วนะฝ้าย อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน” ผมก