ตอนที่22 เจ็บปวดปานจะขาดใจหนึ่งสัปดาห์ต่อมาวันนี้เป็นวันที่ผมได้ย้ายมาอยู่ห้องตรงข้ามกับอิงฟ้า หลังจากให้ลูกน้องไปสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอ ก็พอจะรู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหน ผมสั่งให้ลูกน้องไปซื้อต่อมา ทำยังไงก็ได้ให้ได้ห้องตรงข้ามนั้นมาให้ได้ แต่ก็ต้องแลกกับการที่ต้องจ่ายในราคาที่สูงลิ่วไปเกือบเท่าตัว“อิงฟ้าเธอมาถึงแล้วรึยัง” ผมถามลูกน้องที่ให้อยู่ล็อบบี้ข้างล่างเพื่อคอยบอกว่าอิงฟ้าเธอกลับมาถึงหรือยัง“มาถึงแล้วครับนาย คุณอิงฟ้ากำลังขึ้นลิฟต์ไปครับน่าจะถึงห้องในอีกสามนาที”“หึ! โอเค ขอบใจ” ผมยกมุมปากยิ้มร้าย และแอบส่องตาแมวที่ประตู พอเห็นเธอมาหยุดอยู่หน้าห้องกำลังจะหาคีย์การ์ดในกระเป๋าก็รีบเปิดประตูออกไปทันที“แกร็ก” พอเปิดไปเธอก็หันหลังมามอง ก่อนจะตาเบิกกว้าง หึ!! คงตกใจที่เจอผมออกมาจากห้องตรงข้ามสินะ“โอ๊ะ!! สวัสดีครับ ‘คุณอิงฟ้า’ บังเอิญจังเลยนะครับ เจอกันอีกแล้ว พอดีผมพึ่งย้ายมาอยู่วันนี้เอง ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ” ผมยิ้มให้เธอและตีเนียนเดินเข้าไปไกล้ ยื่นมือไปข้างหน้าหวังจะทักทาย“...” แต่เธอเมินผมและแตะคีย์การ์ดเปิดประตูกำลังจะเข้าห้องด้วยความไวผมจึงใช้มือดันประตูไว้ ก่อนจะแทรกต
ตอนที่23 ใช่ฉันรังเกียจคุณIngfah Kawintra talk…หลังจากแดนดินออกไปแล้วฉันก็ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟากำมือสองข้างจนเล็บจิกเข้าเนื้อแน่น น้ำตาจะไหลอยู่รอมร่อจนต้องเงยหน้าขึ้นไล่หยดน้ำตา “รักงั้นหรอไปบอกควาย ควายมันยังไม่เชื่อเลย แกล้งตีหน้าเศร้าคิดว่าฉันจะเชื่อหรอ หึ! ไม่มีทาง เสแสร้งสิ้นดี”“โว้ยย!! เพล้ง ปึก ตึก” “เสียงอะไร?” สงสัยได้ไม่นานขาสองข้างฉันก็เดินไปเปิดประตูซะแล้ว ฉันเงี่ยหูฟังซักพัก เพราะมันเหมือนจะเป็นเสียงของดินเลยเมื่อกี้ ไม่ปล่อยให้ความสงสัยนาน ฉันรีบสาวเท้าไปหน้าห้องเขาเคาะประตูนั่นทันที ไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะแต่เพราะมันเป็นสัญชาตญาณของหมอน่ะ“ก็อกๆๆ คุณ คุณเป็นอะไรหรือเปล่าฉันเหมือนจะได้ยินเสียงของแตกมาจากห้องคุณอะ” เขาก็ยังเงียบจนฉันเริ่มร้อนใจ“นี่คุณๆเปิดประตูให้ฉันหน่อยสิ คุณคงไม่ได้เป็นอะไรไปแล้วหรอกนะ ฉันกลัวผีนะคุณ” ยังคงเงียบทั้งที่เขาพึ่งเข้าห้องไปเมื่อกี้เองนะ มันต้องมีอะไรผิดปกติแล้วล่ะ“ปังๆๆๆ คุณๆได้ยินฉันไหม” ฉันเริ่มร้อนใจทุบประตูรัวๆ เพราะบนชั้นนี้มีแค่สองห้อง เป็นชั้นบนสุดของคอนโด ฉันเลยไม่ต้องเกรงใจใคร“แกร็ก!!” “...” เขาเปิดประตูออกมาทำให้ฉันตกใจสติแทบ
ตอนที่24 เธอไม่ใช่ และไม่เคยเป็นDandin Jirayu talk…ณ บริษัทจิวเวลรี่ ประเทศไทยจำกัดหลังจากผมกลับจากโรงพยาบาลที่ไปก่อกวนอิงฟ้าให้หัวเสียเล่นๆ ผมก็กลับมาทำงานต่อที่บริษัทจิวเวลรี่ บริษัทผมเป็นบริษัทผลิตเพชรแท้น้ำดี มีห้างเพชรทั่วประเทศ และที่ต่างประเทศก็มี ซึ่งพ่อให้ผมขึ้นเป็นรองประธาน ส่วนพี่ผมแดนเหนือเป็นประธานบริษัท น้องคนสุดท้องอย่างไอ้เด่นคุณมันยังเรียนอยู่เพราะอายุแค่21ปี แต่ถึงอย่างนั้นมันก็เป็นถึงกรรมการคณะบริหารเชียวนะ หลังจากเรียนจบผมก็เข้ามาทำงานเลยเพราะไม่ชอบอยู่ว่างๆ เวลาว่างทีไรสมองผมเป็นอันฟุ้งซ่านตลอด เพราะเอาแต่คิดถึงใครบางคน“ท่านรองครับเก้าโมงครึ่งท่านรองมีประชุมร่วมกับบอร์ดบริหารนะครับ ส่วนเที่ยงมีนัดทานข้าวกับลูกค้ารายย่อยที่มาขอติดต่อให้ทางเราผลิตเครื่องเพชรที่ใช้ในการประมูลการกุศลให้ครับ” เลขาหรือไอ้ทิวลูกน้องคนสนิทรายงานธุระวันนี้เสร็จผมก็พยักหน้าเป็นการรับรู้ ก่อนมันจะเตรียมเดินออกไป มันเดินไปได้สองสามก้าวมันก็หันกลับมา“อ้อ! อีกเรื่องครับพอดีเมื่อวานตอนเย็นคุณฝ้ายมาขอพบแต่ท่านรองไม่อยู่เธอเลยบอกว่าวันนี้จะมาใหม่ครับ” ได้ยินแบบนั้นผมก็ปิดเอกสารตรงหน้าเสียงด
ตอนที่25 หวานกันไม่เกรงใจผัวเก่าณ ห้างสรรพสินค้า เอสพลาซ่าหลังจากประชุดเสร็จผมก็ออกมาที่ห้างเพื่อกินข้าวกับคุณมนตรี พ่อของฝ้ายโดยมีฝ้ายติดสอยห้อยตามมาด้วย แถมเกาะแขนไม่ปล่อยสลัดยังไงก็ไม่หลุด เห้อ!!“สวัสดีดีครับคุณมนตรี รอนานไหมครับพอดีรถติดเลยมาช้ากันนิดหน่อยครับ” มาถึงผมก็ยกมือไหว้เขา“ไม่นานหรอก อาก็เพิ่งมาถึงนั่งก่อนๆคนกันเองทั้งนั้นอาบอกให้เรียกอาก็ไม่เรียก เฮ้อเรานี่จริงๆเล๊ย” ท่านบ่นเชิงเล่นๆกับผมอย่างกับสนิทกัน สนิทตอนไหนเถอะ ผมได้แต่แสร้งยิ้มทางการส่งไปผมไม่รู้ว่าฝ้ายไปเล่าอะไรให้พ่อเธอฟังบ้าง แต่ดูเหมือนพ่อเธอจะอยากได้ผมเป็นลูกเขยจนตัวสั่น พูดเหมือนสนิทกันมาเป็นชาติ แต่ก็สั่นแหละ มันคืองานท่องไว้ในขณะนั่งคุยงานจนไกล้เสร็จแล้วสายตาผมก็เลยไปเห็น ชายหญิงคู่หนึ่งกับลังนั่งกินข้าวในโซนVVIP ของร้าน ซึ่งผมนั่งที่โซนVIPธรรมดาแต่สามารถมองเห็นกันได้เพราะมีไม่กี่โต๊ะดูท่าจะสนิทสนมกันมาก มีคุยหยอกล้อกัน ลูบหัวกัน หัวเราะกันอย่างมีความสุขราวกับในร้านนี้มีกันแค่สองคนอย่างงั้นแหละแต่ก็เหมือนเธอก็จะเห็นผมที่กำลังมองอยู่เช่นกัน เธอหุบยิ้มฉับมองมาที่ผมแค่เพียงครู่เดียวก่อนจะหันไปยิ้มให
ตอนที่26 ไม่คิดจะใจอ่อนบ้างหรอฉันเดินมาเข้าห้องน้ำด้วยความหงุดหงิดใจอย่างบอกไม่ถูก “ชิ แล้วบอกไม่มีแฟน ยังตอแหลเก่งเหมือนเดิม”ฉันพูดพร้อมจ้องมองตัวเองในประจก “โอ๊ะโอ...โลกกลมจังเลยนะคะผ่านมาตั้งหลายปีไม่คิดว่าจะยังอยู่นะคะ” “อุ๊ย...นึกว่าใคร ที่แท้ก็น้องฝ้ายนี่เองพี่ก็คิดว่า ตาย ไปแล้วซะอีกนะ อุตส่าทำบุญกรวดน้ำไปให้ยังจะวนเวียนมาอีก” ฉันว่าจงก็ทำเป็นเอามือปิดปาก มองเหยียดๆยัยเด็กเปรตนี่ “นี่อีพี่อิงฟ้า แกกล้าดียังไงมาว่าฉันฮะ” เด็กนี่ชี้หน้าฉันพร้อมขึ้นเสียงดังจนแสบแก้วหู“ก็กล้าอยู่นี่ไง หูมีปัญหาหรอคะ” ฉันตอบนิ่มๆพร้อมยิ้มการค้าให้นาง“นี่แก!!” นางกำมือแหวเสียงดังไม่หยุด“ฉันจะขอเตือนแกนะ อย่าสะเออะมายุ่งกับผัวฉันอีก ฉันเห็นนะว่าแกส่งสายตามายั่วดินน่ะ เขาไม่กลับไปเอาของเก่าอย่างแกหรอก จำใส่หัวไว้ด้วย” ฉันกำมือแน่นพยายามควบคุมอารมณ์โกรธ“งั้นหรอ ฉันไม่เคยคิดจะยุ่งกับของๆใครอยู่แล้ว ถ้าคนๆนั้นไม่วิ่งแจ้นมาตามตื้อฉัน” ฉันยิ้มใส่นางไปหนึ่งกรุบอย่างคนชนะ“แกหมายความว่าไง นังอิงฟ้า” ฉันยิ้มมุมปากก่อนจะตอบกลับ“ก็หมายความตามที่พูด” พูดจบก็ยิ้มมุมปากแล้วเดินออกมาโดยมีเสียงแหลมสิบแปดหลอดก
ตอนที่27 เล่นเก่ม…ทำไมถึงเลิกกันณ Big AS ผับ เวลา 21:15 น.ผมมาถึงก็กำลังจะมุ่งหน้าเดินไปที่โต๊ะประจำแต่ก็สายดันมองไปเห็นพี่แป้งหอมก่อนเลยเดินเข้าไปทักซักหน่อยดีกว่า“สวัสดีครับคุณนักข่าวสุดสวย” ผมทักตอนที่เธอหันหลังไปคุยกับพี่พอลลี่“อ้าวดิน เป็นไงมาไงเนี่ยไม่เจอกันนานเลย หายหน้าหายตาไปไหนมาฮะเราน่ะ”“ก็ทำงานที่บริษัทแหละพี่ ผมก็เจอพี่บ่อยนะแต่แค่ไม่ได้เข้ามาทักน่ะ”“อ้อ แล้วนี่มาเที่ยวหรอ มากับใครอะ หรือว่าพาสาวมาเที่ยวเนี่ย” พี่แป้งพูดพร้อมสอดส่องสายตาหาคนที่คิดว่ามากับผม“เปล่า ผมโสด โสดแบบสนิทมา7ปีแล้วเนี่ย จเมากับใครได้นะนอกจากไอ้พวกนั้น” ผมพูดพร้อมบู้ยหน้าไปทางโต๊ะที่เพื่อนผมนั่งอยู่ พวกมันก็กำลังมองมาทางผมอยู่เช่นกัน พอพี่แป้งหันไปมอง พวกนั้นก็ชูแก้วขึ้น ประมาณชนแก้วกันทางไกลนั่นแหละ ส่วนพี่แป้งก็ชูขึ้นตอบพร้อมยิ้ม ก่อนจะหันมาพูดกับผมต่อ“มานั่งด้วยกันสิ เราไม่ได้สังสรรค์กันนานละตั้งแต่ตอนนั้น...” แล้วเธอก็เงียบไปพร้อมกับผมที่ตาเศร้าลงอย่างไม่คิดจะปิด“เห้ยๆ โทษๆพี่ไม่ได้ตั้งใจพูดจุดประเด็นนะเว้ย” พี่แป้งพูดพร้อมกับตบที่หลังผมเบาๆ“เอาเป็นว่าพวกเราอะ มานั่งกับกลุ่มพี่ก็ได้นะเ
ตอนที่28 เล่นเกมส์2…สั่งให้จุ๊บแก้มเราเล่นมาเรื่อยๆจนถึงตาพี่แป้งหมุนบ้าง สรุปหมุนมาหยุดที่ผมอย่างกับจงใจอย่างนั้นแหละ แต่ตอนนั้นอิงฟ้าไปเข้าห้องน้ำ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าพวกนี้จะแกล้งอะไรผมกับอิงฟ้าได้อีก พี่แป้งหันมายิ้มกริ่มก่อนจะพูดขึ้น“นายดินน พี่ขอสั่งให้นายจุ๊บแก้มยัยอิงงงหนึ่งที” ผมขมวดคิ้วมุ่นกับคำสั่งก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วพูดออกไป“แต่อิงฟ้าไม่อยู่?” ผมตอบไป แต่พี่แป้งกลับยิ้มพร้อมกับพยักพเยิดหน้าไปด้านหน้า ซึ่งก็คือด้านข้างซ้ายมือผมเลยหันตามไปมองเห็นอิงฟ้ากำลังเดินเซๆมากับพี่โบว์วี่ แต่ไม่ได้เซมากเหมือนกำลังกรึ่มๆ ผมเห็นดังนั้นก็ลุกขึ้นทันที พอถึงตัวเธอผมก็จับต้นคอ โอบเอว พร้อมประจบจูบปากเธอทันที“อื้อออ อายอินนน” เธอดิ้นขลุกขลัก ผมก็ยิ่งกอดแน่นขึ้นจนเธอหยุดดิ้นไปปล่อยให้ผมจูบอยู่อย่างนั้น ผมจูบจนพอใจจึงปล่อยเธอ“ทำบ้าอะไรเนี่ย” เธอผลักผมออก ตามด้วยใช้หลังมือเช็ดปาก ถลึงตาใส่ผม“ก็มันเป็นเกมส์นี่ครับ” ผมยักคิ้วกวนๆให้เธอก่อนนะเดินมานั่งเก้าอี้“โอ้มายกอดดด” เพื่อนเธอต่างเอามือปิดปากทำตาโตกัน คงไม่คิดว่าผมจะกล้า เพราะที่ผ่านมาระหว่างเล่นเกมส์กันผมมักจะปฏิเสธแล้วยกเหล้าขึ้น
ตอนที่29 ( NC🔞 ) ทั้งคืนร้องไห้สักพักก็ปรับอารมณ์เงยหน้ามามองเธอที่น้ำตาไหลเงียบๆ ผมจึงเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้“ไม่ร้องแล้วนะครับคนดีของดิน ดินรักอิงมากนะ รักมากจนไม่คิดว่าจะสามารถรักใครได้อีกแล้ว” พูดจบก็ค่อยๆโน้มใบหน้าไปจูบเธอเบาๆขบเม้มปากบนสลับล่าง ก่อนจะสอดลิ้นเปิดปากบางเข้าไปหาความหวานจากปากเธอ ดูดดึงลิ้นร่างบางจนเธอหลุดเสียงร้องครางออกมาเบาๆ “อืมมมม อ๊า จุ๊บบบบ จ๊วบบ” สองมือหนาก็ลูบไล้ต้นขาเธอไปมาพร้อมกับบีบเบาเพิ่มความเสียวซ่าน ก่อนจะสอดมือเข้าไปใสเสื้อไล้มือขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงอกอวบ บีบเคล้น สกิดยอดอกเบาๆจนแข็งเป็นไตเธอยกมือขึ้นมาคล้องคอผม ยิ่งทำให้ผมแน่ใจว่าเธอยังคงรักผมอยู่แน่นอน ไม่งั้นเธอคงไม่ยอมให้ผมจูบลูบคลำแบบนี้ แต่จะรักเท่าเดิมไหมอันนี้ผมก็ไม่แน่ใจ เราสองคนจูบกันเนิ่นนาน ก่อนเสื้อผ้าจะหลุดตามไปทีละชิ้นๆผมผละจูบออกมองหน้าเธอ “ดินรักอิงมากนะ คืนนี้อยู่กับดินนะ”เมื่อเธอพยักหน้าตกลง ผมก็ประกบจูบอีกครั้ง จูบที่มีแต่ความคิดถึง ความเสน่ห์หาแต่เพียงเธอ ยิ่งคิดถึงตอนที่เธอจะไปเป็นของคนอื่นผมยิ่งทนไม่ได้ ผมต้องทำอะไรซักอย่างให้เธอกลับมารักผมให้ได้ผละจูบออกก็ซุกหน้าลงดูดเม้
ตอนพิเศษ4 เดือนผ่านไปแว๊ อุแว๊ อุแว๊!!!! แอ้!!!!!เสียงแฝดน้อยส่งเสียงร้องพร้อมกันในห้องทำงานกว้าง ซึ่งตอนนี้ได้กลายมาเป็นสถานที่เลี้ยงเด็กไปเป็นเรียบร้อยแล้ว“ ใจเย็นๆครับลูก นมหม่ำๆกำลังมาแล้วนะครับ…โอ๋ๆไม่ร้องนะคะคนสวยของพ่อจ๋า ” มือข้างนึงของผมก็อุ้มลูกสาวโยกไปมา ส่วนอีกข้างก็ไกวเปลให้ลูกชายไปด้วยที่ผมต้องพาลูกมาทำงานด้วยเพราะมีเอกสารด่วนที่ต้องเซ็น ส่วนพี่เลี้ยงสองแฝดก็ลาหยุดหนึ่งวันกลับมาตอนเย็น คุณแม่คนสวยอย่างอิงฟ้าก็มีเคสพิเศษเข้ามาพอดี อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นใช่ไหมล่ะครับ แต่ก็นั่นแหละครับมันเป็นไปแล้วและตอนนี้ผมกำลังรอนมแม่ที่ให้ไอ้ทิวไปอุ่นอยู่ อิงฟ้าเธอค่อนข้างเก่งมาๆทีแรกน้ำนมไม่ค่อยเยอะเธอก็สรรหาของอะไรมาบำรุงเยอะแยะเต็มไปหมดผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนี้ซักเท่าไหร่ เวลาเมียใช้ให้ไปซื้ออะไรก็หาอยู่นานทีเดียว“ ไอ้ทิวโว้ยยยย!!! ได้หรือยังวะ ลูกกูจะกินชาตินี้นะเว้ยไม่ใช่ชาติหน้า ” พอผมตะโกนว่าไอ้ทิวไปแบบนี้ลูปผมหยุดร้องไปทันที แล้วพากันมองมาที่ผมตาแป๋ว“ ได้แล้วๆ…ท่านรอง ต่อหน้าเด็กไม่ควรพูดคำหยาบนะครับ ถ้าคุณอิงฟ้ามาได้ยินท่านรองจะโดนบิดหูชาเหมือนวันนั้นนะครับ ”ใช่ครับที่
ตอนที่38 END….เจ้าสองแฝดหลังจากเพื่อนๆกลับไปกันหมดแล้ว ฉันก็มานั่งจับมือดินแล้วก็เอาไดอารี่ที่เขาเขียนไว้ขึ้นมาอ่านไปด้วยเริ่มตั้งแต่เล่มแรก เขาเป็นคนละเอียดใส่ใจเหมือนกันนะเนี่ย มีรูปฉันแปะหน้าสมุดทุกเล่มแถมมีเลขเขียนติดมาด้วยว่าเล่มไหนเป็นเล่มที่เท่าไหร่[ ถึงที่รักของดิน…อิงฟ้า]วันนี้เป็นวันที่เราตัดสินใจบอกเลิกอิงแต่รู้ไหมว่าเราเจ็บปวดมากแค่ไหนยิ่งเห็นตอนอิงร้องไห้ ใจเรามันเหมือนจะขาดตาม ที่เราพูดไปทั้งหมดวันนี้มันไม่จริงเลย อิงมีค่ากับดินมากที่สุดแต่เป็นดินเองที่ไม่ดี ดินอยากบอกให้อิงรู้ว่าอิงมีความหมายและสำคัญกับดินมากนะดินไม่เคยอยากเลิกกับอิงเลยแต่ดินไม่มีทางเลือกดินไม่อยากให้อิงเกลียดดินดินรักอิงนะ…รักมากที่สุด…รักมากกว่าชีวิต….....ดิน....ฉันอ่านไปก็ร้องไห้ไปดินเขียนไว้หมดทุกช่วงเวลาตลอด7ปีที่ผ่านมา แม้กระทั่งตอนที่เขาเรียนมหาลัยแล้วเขาเดินผ่านฉันเขาก็ยังเขียนไว้หมดเขาคงเจ็บปวดมากในช่วงเวลาที่ผ่านมา ซึ่งฉันเองก็ไม่ต่างกัน กว่าที่ฉันจะผ่านมาได้แต่ละวันมันช่างยากลำบาก ‘และฉันไม่เคยรู้เลยว่าเขาจะรักฉันได้มากขนาดนี้ทุกเล่มที่เขียนเขามักจะลงท้ายด้วยคำว่า รักมากกว่าชีวิต ทุกหน
ตอนที่37 บันทึกแดนดิน3วันต่อมาฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับภาพเหตุการณ์นั้นย้อนกลับเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ มันทำให้ฉันรู้ว่าฉันได้เสียเขาไปแล้วตลอดกาลจริงๆ ‘แดนดิน จิรายุ’ ผู้ชายคนเดียวที่ฉันรักหมดหัวใจ และไม่รู้ว่าจะสามารถรักใครได้เท่าเขาอีกหรือเปล่า แล้วเขายังฝากตัวแทนของเขาอีกหนึ่งชีวิตไว้กับฉันด้วย“ดิน ฮึก” ฉันตื่นขึ้นมามองไปบนเพดานห้องถึงได้รู้ว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงคนไข้ที่โรงพยาบาล“อิงฟ้าลูก ฟื้นแล้วหรอ” ทันทีที่แม่กับพ่อเห็นฉันขยับตัวก็รีบลุกจากโซฟามาดูฉันทันที“แม่คะ ฮือออ พ่อคะ…ดินอยู่ไหนคะ ฮึก”“ใจเย็นๆนะลูกร่างกายเพิ่งจะฟื้นตัวอย่าขยับเยอะ ไม่ห่วงตัวเองก็เป็นห่วงหลานแม่กับพ่อบ้าง”“พะ พ่อแม่รู้แล้วหรอคะ?” ฉันเบิกตากว้าง เงยหน้ามองพ่อกับแม่“ใช่…พ่อเป็นหมอนะทำไมพ่อจะไม่รู้” พ่อลูบหัวฉันพูดด้วยน้ำเสียงนุ่ม“ลูกท้องกับดินใช่ไหม หลานแม่ไม่ใช่ลูกของเสือใช่ไหมยัยอิง” แม่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนไม่มีดุหรือด่าเลยซักคำ“...” ฉันได้แต่ก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ แต่ทันใดนั้นก็มีคน เคาะประตู แล้วเปิดเข้ามา ฉันเคยเห็นพวกเขาผ่านจอทีวีมาบ้าง แต่ยังไม่เคยเจอตัวจริงก็อกๆ ก็อกๆ คลืดดดดดดเป็นพ่อ แม่ น้องช
ตอนที่36 ขอร้อง ได้โปรดกลับมา“เห้ยยย ไอ้ดิน / อ๊ายยย / กรี๊ดดด” เสียงผู้คนอื้ออึงหลากหลายเสียง แต่สำหรับฉันเหมือนโลกแตกสลายหูดับไปชั่วขณะ“ไม่ๆๆ ดินทำแบบนี้ทำไม มาบังอิงไว้ทำไม ฮือๆๆ” ฉันร้องไห้นั่งกอดเขาราวกับจะขาดใจ“ไอ้คินเอารถออกเร็ววว” เสียงพี่เสือวิ่งมาหาฉัน “อิงๆเป็นอะไรรึเปล่า” พี่เสือถามด้วยความร้อนรน“มะ ไม่ค่ะ แต่ดิน ฮืออ! ดินลืมตามามองอิงก่อนนะห้ามหลับเด็ดขาดเลยนะ”แล้วพวกเพื่อนดินก็พากันมาแบกดินขึ้นรถ ฉันก็นั่งไปกับเขาโดยที่เขาหนุนตักฉัน“ไม่ เป็นไร นะ ดะ ดินไม่เจ็บเลย อย่าร้องไห้ เพราะ ดินอีกเลย นะ” ดินเอ่ยด้วยน้ำเสียงพร่าเบาหวิวเอ่ยปลอบฉันที่เอาแต่กอดเขาร้องไห้“ไม่นะดิน ดินห้ามเป็นอะไรไปเด็ดขาด อิงยังรักดินอยู่นะ รักมาตลอด ดินห้ามตายไม่งั้นอิงจะไม่รักดินแล้ว ฮึก ฮือออ”“ดิน ก็ รักอิงนะ อิงฟ้า ระ รักมากกว่า ชะ ชี…” เสียงเขาขาดห้วงไปในตอนท้ายมือของเขาจากที่จับแก้มฉันอยู่ก็ตกลงข้างลำตัวนิ่งสนิทไป“ไม่ๆๆไม่นะดิน ลืมตามาคุยกับอิงสิ ฮือๆ แล้วอิงจะอยู่ยังไง ลูกของเราเค้าก็ต้องการดินนะ ฮือๆๆ!” ฉันเพิ่งตรวจพบเมื่อวานนี้เอง ว่าฉันท้อง น่าจะได้เดือนกว่าๆแล้ว เพราะตั้งแต่วันนั้น
ตอนที่35 ทำไมทำแบบนี้วันนี้เป็นวันเลี้ยงฉลองก่อนวันหมั้นจะเกิดขึ้นในอีกสองวันของฉัน และพี่เสือ ซึ่งฉันก็ได้เชิญเพื่อนทุกคนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมและมหาลัย วันนี้เป็นงานเลี้ยงแบบปิดรู้กันเฉพาะเพื่อนและคนรู้จักเท่านั้น เรามาจัดกันที่ผับของพี่คินกัน ถึงจะเป็นงานเลี้ยงแบบปิดแต่คนก็ยังเยอะอยู่ดีมีประมาณ 30 กว่าคนทั้งเพื่อนฉันเพื่อนพี่เสือ แล้วฉันก็ยังเชิญกลุ่มของน้องกันต์มาด้วย ซึ่งในนั้นก็มีแดนดิน แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมาหรือเปล่านะ“ยินดีด้วยค๊าาเพื่อนสาว เผลอแปปๆก็จะมีสามีก่อนเพื่อนคนอื่นๆซะแล้ว” พวกเพื่อนฉันต่างมายืนล้อมวงชนแก้วฉัน“ยังๆ สามงสามีอะไร คู่หมั้นก็พอไหม แกก็เวอร์เกิน” ฉันว่าให้ยัยกิ๊ฟ ที่พอเมาแล้วพูดเก่งกว่าใครเพื่อนเลย“เอาน่าอีกไม่กี่เดือนก็เป็นสามีแล้ว” ใช่ค่ะ ที่เพื่อนพูดก็มีส่วนถูก เพราะเราหมั้นกัน แล้วอีกสามเดือนก็จะเกิดงานแต่งขึ้นซึ่งมันไวมาก จนฉันก็แทบจะตั้งรับไม่ทันเพราะพวกผู้ใหญ่เค้าคุยและจัดการกันเองฉันเพิ่งจะมารู้เรื่องก็วันที่แม่โทรมาบอกให้ฉันไปลองชุดงานหมั้นที่บ้านนั่นเอง “เฮ้อ!!” ฉันได้แต่ถอนหายใจ“เป็นไรแก ไม่มีควาทสุขหรอจะได้หมั้นกับพ่อหนุ่มเทพบุตรเชียวนะ” ยัยแ
ตอนที่34 ทรมานจนไม่รู้จะอยู่ยังไงหลังจากปรับความเข้าใจกับอิงฟ้า ผมก็หอบสังขารกับใจที่แตกสลายกลับมาบ้านด้วยใจที่แสนจะเจ็บปวด ผมไม่มีวันได้เธอคืนมาจริงๆแล้วสินะ เธอใจแข็งกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ ผมคิดว่าถ้าผมได้บอกความจริงกับเธอไปแล้ว เธอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ผมคิดผิด เธอยังคงยืนยันจะหมั้นกับผู้ชายคนนั้น ผมก็คงทำได้เพียงแค่ยินดีกับเธอขอให้เธอไม่เจ็บปวดเหมือนตอนคบกับผม และดูจากสายตาทุกครั้งที่ผู้ชายคนนั้นมองอิงฟ้ามันเต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น หวังว่าเขาจะทำให้เธอมีความสุขมากกว่าคนอย่างผมมาถึงบ้านผมก็หมกตัวอยู่แต่บนห้องนอน ในห้องผมจะมีห้องทำงานแยกออกไปอีก มีโซฟากลางห้องและมีทีวีจอยักติดผนังอยู่ซึ่งผมก็นั่งตรงนั้น ตรงโซฟาตัวยาวกลางห้องทำงาน จอภาพยังคงฉายวนซ้ำๆกับคลิปวิดิโอต่างๆที่ผมชอบถ่ายเก็บไว้เวลาผมกับอิงฟ้าใช้เวลาอยู่ด้วยกัน วันๆผมก็มักจะมาหมกตัวอยู่แต่ในห้องนี้ตลอด และเขียนไดอารี่ถึงเธอทุกครั้งที่คิดถึงผมนั่งกระดกเหล้าลงคอไม่รู้เป็นแก้วที่เท่าไหร่แล้ว เหม่อมองวิดิโอตอนที่เราไปเที่ยวทะเลและเล่นน้ำด้วยกันซ้ำๆ มันเล่นวนไปมาตั้งแต่เมื่อคืนจนตอนนี้ก็เช้าแล้ว ผมก็ยังไม่ลุกไปไหน[ ถึงท
ตอนที่33 ขอโอกาสได้ไหม…ครั้งสุดท้ายมาถึงไทยเป็นเวลาหกโมงเย็นของอีกวันผมก็ตรงมาที่ห้องของอิงฟ้าทันที“ก็อกๆๆ” รอไม่ทานเธอก็มาเปิดโดยที่ในมือยังถือโทรศัพท์เหมือนคุยกับใครอยู่ใบหน้ายิ้มแย้ม แต่พอเห็นเป็นผมรอยยิ้มบนใบหน้าสวยก็หายไปทันที“พี่เสือคะงั้นแค่นี้ก่อนนะคะ” เจ็บกว่านี้คงไม่ไหวแล้วว่ะ ผมมองยืนมองหน้าเธอนิ่งดวงตาคลอเคล้าไปด้วยหยาดน้ำใสที่พร้อมจะไหลออกมาได้ทุกเมื่อ“คุณ มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอยังคงใช้สรรพนามห่างเหิน“อิงครับ ดินขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหมครับ ขอร้องล่ะ” ผมพูดเสียงสั่น และสุดท้ายน้ำตาก็ไหลหยดลงมา“เข้ามาก่อนสิคะ” ฉันที่เห็นเขาดูจริงจัง น้ำตาไหลรินก็ใจอ่อนยวบ เขาคงมีเรื่องทุกข์ใจอะไรอยากระบาย“ขอบคุณครับ” ผมเดินตามเข้าไปในห้องเธอ ก่อนจะโผกอดเธอจากข้างหลัง“ดินขอกอดอิงแบบนี้ซักแปปนะ อย่าพึ่งไล่กันนะครับ ฮึกกก”“....” ฉันได้แต่ยืนนิ่งให้เขากอด ทำไมใจฉันเจ็บแบบนี้นะแค่เห็นเขาร้องไห้ใจก็รวดร้าวเจ็บแปลบเขาผละกอดออกจากฉัน และเราก็หันหน้ามาเผชิญกัน“ดินอยากอธิบายเรื่องเมื่อ7ปีก่อน ได้โปรดอิงช่วยรับฟังดินซักครั้งได้ไหมครับ” ผมพูดเสียงสั่นๆ พอเห็นเธอมีท่าทีอ่อนลงแล้วพยักหน้าผมก็
ตอนที่32 ข่าวการหมั้นก่อนเลิกงานผมไม่ลืมที่จะกำชับไอ้ทิวให้จัดการขั้นเด็ดขาดกับฝ้าย โดยสืบรวมไปที่ครอบครัวเธอด้วย ฝ้ายทำอิงฟ้าเจ็บปวดเท่าไหร่ ผมจะคืนความเจ็บปวดให้ฝ้ายคืนไปเป็นเท่าตัว ในเมื่อเคยเตือนแล้ว ไม่ฟังเองก็ช่วยไม่ได้ ความเป็นเพื่อนมันจบลงไปตั้งแต่เมื่อ 7 ปีก่อนแล้วและผมก็รู้ความจริงของเรื่องเมื่อ 7 ปีก่อนแล้วด้วยที่ฝ้ายได้สร้างเรื่องขึ้นวันนั้น ตอนที่ผมรู้เรื่องนี้จากปากลูกน้องที่สั่งให้ไปคาดคั้นข่มขู่เพื่อนของฝ้ายอย่างฝนกับมีนามา ว่าวันนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมนี่โกรธจนแทบอยากจะไปฆ่าฝ้ายซะเดี๋ยวนั้นให้ได้เลยพวกเธอยอมสารภาพว่าได้ร่วมมือกับฝ้ายจัดฉาก และวางยานอนหลับผม ไอ้กันต์ ไอ้หนึ่ง พอพวกผมหลับกันไป ฝ้ายก็ให้คนขับรถที่บ้านเธอ แบกผมขึ้นไปนอนบนห้องแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าผมออกจนเหลือแค่บ็อกเซอร์ต้วเดียวติดกายจากนั้นก็ถอดเสื้อตัวเองออกให้เหลือแต่เกาะอก จัดท่าทางถ่ายรูปไว้แบล็กเมลผม ก่อนเธอจะผล็อยหลับตามผมไป เพราะดันไปกินไวน์ผิดแก้ว กินเข้ากับแก้วที่ตั้งใจจะเอาให้ผมดื่มยกสุดท้าย แต่ตัวเองดันเผลอดื่มไปซะเอง ผมก็คิดนะนี่เธอใส่ยานอนหลับให้ผมหลายแก้วขนาดนั้นได้ไงไม่คิดว่าผมจะหลับไ
ตอนที่31 เธอทำแบบนี้ทำไมวะDandin Jirayu talk…ผมตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆของวัน มือก็ควานหาตัวคนที่นอนกอดกันทั้งคืนแต่พบเพียงความว่างเปล่า จนรีบลืมตาเด้งตัวขึ้นพรึบบบบบ!!! “หายไปไหน”ผมมองซ้ายขวาก็ไม่เจอก่อนจะรีบลุกไปดูที่น้องน้ำก็ไม่เจอ … เธอไปแล้ว …“โธ่เว้ย!! ยังไม่ทันจะได้คุยกันให้เข้าใจเลย หนีไปไหนอีกแล้วเนี่ยยย!!”ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวไปเคาะที่ห้องอิงฟ้าเป็นนานสองนาสก็ไม่เปิด “หรือจะไปทำงาน เดี๋ยวตอนเย็นเราได้คุยกันแน่อิงฟ้า”เพราะผมมีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการไม่แพ้เรื่องของอิงฟ้า เลยขอไปจัดการก่อนดีกว่าตู๊ดดด ตู๊ดดด ตู๊ดดด “ฮัลโหล ว่าไงคะดินคิดถึงฝ้ายล่ะสิถึงโทรมาได้” ปลายสายจีบปากจีบคอพูดอย่างมั่นใจ“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ มาพบฉันที่บริษัทด้วยเดี๋ยวนี้” ผมไม่ถามหรอกว่าว่างหรือเปล่าเพราะผมต้องการคุยเดี๋ยวนี้เท่านั้น“แหม!! ดินใจร้อนจังเลยนะคะ รออีกหน่อยได้ไหมคะฝ้ายมีถ่ายงานอีก1เซ็ทเองค่ะ เสร็จแล้วเดี๋ยวฝ้ายไปหาน๊าาา” “ฉันให้เวลาเธอภายในหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น ไม่งั้นก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก”“โอเคๆเดี๋ยวฝ้ายจะรีบไปนะคะ” ตุ๊ดดด“หึ!! ฉันเคยเตือนเธอแล้วนะฝ้าย อย่าหาว่าฉันใจร้ายก็แล้วกัน” ผมก