Mabilis na naglabas masok sa aking loob si Brandon. Para bang nawala na ang lalaking minahal ko noon at napalitan ito ng isang demonyo.Hinahayaan ko na lang na gawin nito ang gusto nito sa akin. Dahil sa tuwing nagpupumiglas ako ay sinasaktan niya ako."Ahh. . ., Kara, oohh!" ungol nito ng labasan ito.Umalis na ito sa ibabaw ko at agad kong kinuha ang comforter at itinakip sa katawan ko. Namaluktot ako at lumuluha ng tahimik."Good night, babe!" hinalikan nito ang buhok ko.Di nagtagal ay nakatulog ako.Tinignan ko si Kara, mahimbing na itong natutulog. Hinaplos ko ang braso nito at umayos na lang ng higa.Di nagtagal ay nakatulog ako."Ano ang ginagawa mo, Brandon?" tanong ni Grand sa akin."Wala.""Bakit mo sinasaktan si Kara?" tanong ko sa kanya."Ano ba ang dapat kong gawin? Pakitunguhan siya. Tama na iyong ilang taon.""Wala kang kwenta," galit nitong sambit.Hindi ko napaghandaan ang ginawa ni Grand. Sinuntok niya ako at nawalan ng malay."Matulog ka muna, Brandon. Aayusin ko
Nagising ako na masakit ang buo kong katawan. Napangiti ako ng maalala ang pinagsaluhan namin kagabi ni Brandon.Pero alam ko, katawan ko lang ang gusto ni Brandon. Hindi niya ako mahal.Naligo ako, pagkatapos ay nagbihis. Bumaba ako at nagtungo sa kusina."Mabuti at gising ka na."Luminga-linga ako. "Si Brandon?" tanong ko."Hindi ko alam. Nandito siya kagabi?"'Hindi lang kagabi, buong magdamag niya akong inangkin, Grand.'"Nevermind.""Kain ka na. Mukhang pagod ka."'Pagod nga ako, Grand. Pinagod ako ng kakambal mo.'Umupo na ako at nagsimulang kumain."Labas tayo, mag mall tayo.""Sige," pagpayag ko.Nasa kotse na kami ni Grand at tahimik lang kaming dalawa."Marami ka yatang dalang bodyguard ngayon?" tanong ko."Para sa proteksyon iyan. Hindi natin alam kung kailan aatake ang mga kalaban.""May banta pa rin ba sa buhay ko, Grand?" tanong ko."Wala naman. Naayos ko na lahat.""Salamat, Grand!" nakangiti kong sambit kay Grand. Hinawakan ko ang kamay nito. "Dahil kung wala ka, baka
Kinabukasan ay naabutan ko si Sophia sa loob ng mansion. Abala ito sa ginagawa. Kaya hindi niya ako napansin."Hindi ko alam na chef ka na pala ngayon, Sophia?" tanong ko sa kanya.Nakasandal ako sa may hamba ng pintuan."Nakakagulat ka naman, bessy!" napahawak ito sa dibdib nito.Bumukas ang pinto at pumasok si Luther mula sa backdoor."Babe, masarap din itong isahog."Tumaas ang kilay ko. Napangiti naman si Sophia sa akin ng hilaw.Kaya dumako ang tingin ni Luther sa gawin."Ma'am Kara, nandyan ka pala.""Ilang beses ko bang sabihin sa iyo na, Kara na lang. Mas mayaman ka pa nga sa akin, eh!"Napalingon si Sophia kay Luther. Salubong ang kilay nito. Umubo naman si Luther."Hindi ko alam ang sinasabi mo.""I know the truth, Luther. Alam ko din kung ano ang amo mo. Hindi ko alam, kung bakit nanatili sa kamay ng boss mong may sayad sa utak, eh! Mas mayaman ka pa sa amin.""Kara," tawag sa akin ng isang pamilyar na tinig.Nilingon ko ito at nginitian."Grand!""What the f*ck? Really, Ka
Kara POV"Oohh, Brandon. Oohh!"Mabilis na bumayo si Brando mula sa aking likuran. Humigpit ang kapit ko sa bedsheet."Hmmm. . . Oohh!"Hinugot nito ang pagkalalaki mula sa aking loob at pinaharap ako. Kumapit ako ng mahigpit sa kanya ng buhatin niya ako.Agad kong ipinulupot sa baywang nito ang dalawang binti ko. Para hindi ako mahulog."Shit!" ungol ko ng ipasok nito ng pwersahan ang pagkalalaki nito sa aking loob."Brandon, oohh!"Isinandal niya ako sa may pader at binayo ng mabilis, habang buhat-buhat niya ako. Wala akong ginawa buong pagtatalik namin kundi umungol at kumapit ng mahigpit sa kanya.Dahil sa pagod ay nakatulog ako.Nagising ako dahil sa isang ingay."Be patient. Hintayin mo ako, Miya. Dadating ako. Wag kang gagawa ng kung ano."Nasaktan ako, dahil sa narinig ko. Akala ko okay na talaga kami. Pero hindi pa pala. Si Miya pala talaga ang gusto nito.May naramdaman akong lumapit sa akin. Hinalikan nito ang noo at labi ko. Hindi ako gumalaw. Dahil ang alam nito ay natutu
Brandon POV"Hanapin nyo si Kara!" sigaw ko sa mga tauhan ko.Napaupo ako sa sofa at napasabunot sa aking buhok. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Pag-uwi ko kanina ay wala na si Kara.Sana ay hindi ko na lang siya iniwan."Sir.""Ano? Nahanap nyo ba?" sigaw ko sa mga tauhan ko."Anong kaguluhan ito, Brandon?"Napatingin ako sa taong iyon."Kara," tawag ko dito.Agad ko siyang nilapitan ay sinampal. Bumagsak ito sa sahig."Kara!" agad na inalalayan ito ni Sophia.Tumingin sa akin si Kara na may gulat sa mga mata, may nakita din akong sakit doon."Iyon na ba iyon? Masaya ka na bang nasaktan mo na ako?" tanong nito. "Kung ganun. Magpapahinga na ako."Umalis ito sa harapan ko. Habol ko ang hininga ko, dahil sa galit ko."Hindi mo siya kailangang saktan, Brandon. Kanina pa nasasaktan si Kara, alam mo bang sinundan ka niya."Nagulat ako sa sinabi ni Sophia."I saw pain in her eyes, Brandon. Sobrang nasasaktan na si Kara. Tapos, ganito ang gagawin mo? Sasampalin mo siya? Wala kang puso," sab
Brandon POVDinala ko ang babae sa isa sa mansion ko. Kung nasaan ang karamihan sa mga tauhan ko. Alam ko ang babaeng ito ay hindi importante kay Wang. Kaya okay lang na mawala ito."What are we doing in here?" tanong nito sa akin."What me right?"Ngumiti ito ng natamis, dumikit ito sa akin. Idinikit ang daliri sa dibdib ko at dumaos dos iyon patungo sana sa ibaba. Pero pinigilan ko ang kamay nito.Ngumisi ko. "But, I dont want you. Ayaw ko sa babaeng pinagsawaan na."Itinulak ko ito at agad naman itong sinalo ni Daniel."Kung gano'n, Brandon. . . Amin na ito?" nakangisung tanong ni Daniel."Yes," saad ko sa kanila. "Baka gusto mo, Luther?" tanong ko kay Luther.Pinasadahan nito ang babae. Mula ulo hanggang paa at ipinilig ang ulo."Thanks, but no thanks. Ayaw ko ng tira-tira!" saad nito sabay alis sa harapan namin.Tinignan ko ang babae. May aliw sa mga mata nito na tila natutuwa ito. Para bang gustong-gusto nito ang nangyayari.A maniac woman. What the f*ck!Umiling na lang ako. Da
Sophia POVLumabas ako ng sasakyan namin. Dahil gusto kong makasiguro na ligtas si Kara. Pero laking gulat ko na lang ng makitang natumba si Kara. "Kara!" sigaw ko.Agad kong tinungo ang kilalagyan ni Kara, pero hindi agad ako nakalapit dito. Dahil sa dami ng kalaban. Mag-isa lang ako na lumalaban. Pero hindi ako nagpatalo."Kara!" sigaw kong muli.Dahil binuhat na ito ng mga tauhan ni Miya. Para dalhin sa kung saan. Umatras ako. Dahil sobrang dami nila.Tinignan kong muli si Kara, bago ako tumalikod. Umalis ako at sumakay sa sasakyan namin. Agad kong binuhay ang makina. Pero di pa ako nakakalayo ay pinaputukan ang sinasakyan ko. Mas binilisan ko pa ang pagpapatakbo ko. Hanggang sa maiwala ko sila.Tumigil muna ako sa gilid. Dahil hindi ko matanggap na. Hindi ko nailigtas si Kara. Kung alam ko lang na may mangyayaring ganito. Sana ay nagdala ako ng mga tauhan. Ikinuyom ko ang aking mga kamay."Pangako, Kara. Ililigtas kita. Kahit kapalit ng buhay ko."Muli kong binuhay ang makina ng
Brandon POVUmalis na ako mula sa pagkakaupo sa motor ko at alam ko na nakasunod sa akin si Luther. Bumukas ang gate ng mansion at pumasok naman kami.Walang nagtangkang kumalaban sa akin. Dahil ang lahat ng nandito ay mga tauhan ko. Wala ng mga tauhan si Mr. Fuentabella na galing dito.Pumasok ako sa mansion ng walang kahirap-hirap. Nakita ko ang buong pamilya na masayang nag-uusap."Kumusta si Miya, Arnolfo?" tanong ng asawa nito."She is okay, Mayumi. Miya know what to do."Confident na sabi ng padre de pamilya."Paano kung malaman ni Brandon na tayo ang dumukot kay Kara, Arnolfo? Alam mo naman ang kayang gawin ni Brandon.""Hindi naman natin sasaktan si Kara, Mayumi. I all need is her signature. Para mapunta na sa atin ang mga kayaman nito.""Pero natatakot pa rin ako.""Dapat lang kayong matakot!" nakangisi kong sambit.Agad na tumayo si Arnolfo Fuentabella at ang asawa nitong si Mayumi."B-brandon.""Yeah, it's me. May iba pa ba?" tanong ko dito."What are you doing here?" tanon
Althea POVPapasok na sana ako sa unit ko ng makita ko ang isang lalaki. Nakayuko ito, nakaupo, at nakasandal sa may pinto ng condo ko."Jeffrey, gising!" pag gising ko dito.Agad itong tumayo. "What are you doing here?" tanong ko sa kanya.Hindi ito pupunta dito, kung wala itong kailangan. Hindi ito pupunta dito. Kung wala itong dinaramdam."Ate," tawag nito sa akin.Gusto kong masuka sa pagtawag nito sa akin. Kinilala niya akong Ate, dahil iyon ang kagustuhan ng magulang ko at ng magulang nito."Ano na naman ang kailangan mo? Alam ba ito ni Tito Rozen?" tanong ko dito.Hindi hinayaan ni Tito Rozen na maging palaboy si Jeffrey. Kaya inampon niya ito. Agad na na grant ang adoption papers nito. Dahil na rin siguro sa magaling naming lawyer."Hindi, ayaw ko ng dumagdag sa problema ni papa. Baka ako pa ang magiging dahilan ng kamatayan nito.""Ano ba ang problema?" tanong ko.Pumasok kami sa loob ng condo ko. Umalis na ako sa bahay namin. Dahil masyadong malaki iyon, para sa akin. Kaya k
3rd POV"Habulin mo ako, Jeff!" Tumatawang sambit ng isang dalagitang babae.Hinahabol naman ito ng isang binatilyong lalaki na nag ngangalang jeff. Tumatawang hinabol naman ng binatilyong lalaki ang dalagitang babae.Habang sa isang puno ay nakasandal ang isa pang binatang lalaki. Pero mas matanda ito sa kanila ng limang taon. Nilingon ng dalagita ang binatang lalaki."Kara, saan ka pupunta?" tanong ng binatilyong Jeff, sa dalagitang Kara.Kaya lumapit din si Jeff sa binatang lalaki."Brandon, halika na.""I am not, Brandon," ani ng binata."Grand, I know, I know. Ang sungit mo talaga.""Dahil ayaw ko sa iyon. Nakakasira ka kay Brandon.""Tumigil ka, Grand. Alam mo, kaya ayaw kang palabasin ni Brandon, dahil sa ugali mo.""Tumahimik ka, Jeff. Hindi ka nakakatuwa!" galit na sambit ni Grand.Hindi mapigilan na umiyak ng dalagita."Ayaw ko na sa iyo, Grand. Hindi kita bati. Sobrang sama mo," sabi nito.Tumakbo ang dalagitang babae. Patungo sa isang bahay kubo. Tambayan pala nilang magka
Brandon POVDahil nga naghiwa-hiwalay na kami ay nagtungo ako sa ikalawang palapag. Itinutok ko ang baril na hawak ko sa unahan. Dahil kung may kalaban ay maunahan ako. Rinig ko pa rin ang usapan ni Rozen at Jeff."Come on, Rozen. Ano naman ang habol mo kay Kara. Hindi ka niya kilala.""He is my sister," malamig nitong sambit.Alam ko na hindi nag-iisa doon si Rozen. Alam ko na kasama nito ang ilang tauhan nito."Sa kanan, Brandon. May mga kalaban," saad ni Cade.Naging alisto ako, dahil papalapit na ako sa lugar na sinasabi ni Cade."Nakahanda na rin ang snipers, Brandon," ani naman ni Heinz.Kaya hindi ako nababahala. Nagulat ako ng bumulagta ang isang kalaban."Bulls eye!" sigaw nito.Umiling na lang ako. "Baka ako na ang tamaan sa susunod, Heinz. Yari ka talaga sa akin." Pagbabanta ni Kainer dito."Don't cha worry, Ma friend. Di ka tatamaan, magaling ka umilag eh!" tumatawang saad ni Heinz."Pag nagkita talaga tayo, tatamaan ka sa akin, Heinz!" "Whatsoever.""Magsitahimik nga kay
Kara POVHindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil, biglang nag-iba ang tao na nakasama ko sa mahabang panahon. Bumukas ang pinto at may pumasok."Kumain ka na. Ayaw ni Jeff na malipasan ka ng gutom. Kung ako lang ang masusunod. Ayaw sana kitang pakainin."Nilingon ko ito at tinignan ng masama. Pero ngumisi lang ang gaga."Ayaw kong kainin 'yan baka may lason iyan."Ngumisi ito. "Di mamatay ka sa gutom. Alam ko naman na hindi ka ililigtas ni Brandon. Brandon is heartless, demonyo!" sigaw nito.Tumayo ako. "Heartless? Demon? Talaga ba? Matapos mong gamitin ang tao. Ganyan ka na sa kanya?"Mas lalong lumawak ang ngisi nito. "Pinagsawaan ko na siya. Ginawa ko na ang lahat. Ginalingan sa kama. Pero wala pa din. Ano ba iyang nakita sa iyo ni Brandon, na wala sa akin!" madiin nitong pag sigaw."Baka ang pagmamahal. Dahil iyan ang hindi mo makukuha kay Brandon ang MAHALIN ka!" sigaw ko sa pagmumukha nito.Galit niya akong nilapitan. Pero bago pa ito makalapit sa akin, hablutin ang buhok ko ay sin
Kara POVAgad akong sumiksik sa kama nang makapasok na ako sa kwarto. Natatakot ako na maaaring gawin sa akin ni Jeff. Hindi ko na kilala ang kababata ko. Ibang-iba na ito."Sasaktan mo ba ako?" tanong ko sa kanya."Hindi, Kara. Hindi kita magagawang saktan. Alam mo iyan.""Bakit mo ako dinala, kung di mo ako sasaktan?" tanong ko sa kanya."Iniligtas lang kita sa kamay ni Brandon. Isa din sa dahilan kong bakit, siya ang pinunterya ko.""Hindi ako sasaktan ni Brandon.""You don't know him, Kara. Mas masahol pa siya sa hayop," sabi nito sa akin.Alam kong sinisiraan nito si Brandon sa akin. Tumawa ito. Tawang may halong lungkot."Noon pa man ay si Brandon na ang nilalapitan mo. Noon pa man ay sa kanya ka na nakadepende. Pati ba naman ngayon siya pa rin? Paano naman ako, Kara!" sigaw nito.Natakot ako sa pagsigaw nito. Dahil bigla itong nag-iba. Iba sa Jeff na kaharap ko kanina."Anong paano ikaw? Hindi kita maintindihan.""Mahal kita, Kara. Noon pa man ay mahal na kita. Hindi ko magawan
Brandon POVBinalikan ko ang kausap ko."Xia, sabihin mong di totoo ito!" sigaw ko.Dahil hindi talaga ako makapaniwala sa nabasa ko sa email ko."Na sana ay hindi nangyari, Brandon.""Paanong naging leader si Jeff sa grupo ng Black Mamba, Xia?" tanong ko sa kanya."Hindi ko alam, Brandon. Isa sa punterya talaga nila ay kunin ang bata sa pangangalaga nina Luther at Sophia. Ikalawa na ang Isla. Dapat ikatlo ka. Pero dahil hindi basta-basta nila makukuha angb bata at ang Isla, kaya ikaw ang inuna nila. And they used the child and that Leslie girl.""Kunin ninyo ang bata dito. Magtutuus kami ng babaeng iyon. Tatapusin ko ngayon gabi ang paghihirap ng mag-ina ko," final kong sabi sa kanila."Okay, ihanda mo na ang bata. Kukunin namin siya, dyan."Nagbihis ako at dali-dali akong lumabas sa kwarto namin ni Kara. Wala na akong pakialam kung may makakita sa akin na lumabas mula sa kwarto ng asawa ko. Ang importante ay mailigtas ko ang bata at madala ito sa safe na lugar.Katulad nang pagdudud
Kara POVNapilitan kaming kumain sa niluto ni Leslie. Kahit panay reklamo ni Althea. Wala si Brandon ng gabing iyon. May nilakad daw. Alam ko na gumagawa ng paraan si Brandon upang di kami mapahamak.Nasa pool ako ngayon. Nasa swimming pool ang mga binti ko. Ang laming ng tubig na nanggagaling sa pool. Kinuha ko ang wine glass at isang lagok ang wine. Nagsalin muli ako."Alam mo, dapat maligo ka. Hindi iyong nagmumukmok ka," may ngisi sa labi nito.Hinubad nito ang roba at naka one piece ito na kulang yellow. Kumunot ang noo ko. Dahil hindi naman kagandahan ang katawan nito. Mas maganda pa siguro ang katawan ko.Lumangoy ito. Umahon ito at hanggang dibdib nito ang tubig."Swimming tayo, Kara. Ayaw mo bang ipakita iyang katawan mo? Baka may stretch mark na iyan," pang-aasa nito.Tamang-tama naka two piece ako na kulay pula. Hinubad ko ang damit ko. Mas malaki pa ang dibdib ko sa kanya. Kaya nag-iba ang timpla ng mukha nito. Isinunod ko ang shorts ko. Naka two piece na ako sa harapan ni
Kara POVRinig na rinig ko ang sigaw at hiyaw ng babaeng higad mula sa itaas. Iyan na nga ba ang sinasabi ko. Humarang kasi sa daraanan ni Althea. Nakatikim tuloy.Bumaba ako para tignan ang babaeng higad."What happened, Brad?" tanong ko sa panganay ko."Althea happened.""Oh my God. Humarang ka ba sa daraanan ng anak ko?" tanong ko sa kanya."Gusto ko lang makipaglapit sa kanya.""Na sana ay di mo ginawa. Alam mo bang galit na galit siya sa iyo. Nakalimutan ko pa lang sabihin sa iyo na, wag kang haharang sa daraanan niya. Pag galit siya. Dahil talagang matatamaan ka." Tinignan ko ang hitsura ng babae. Umiling ako. "Ang lakas ng suntok ng anak ko ano?" tanong ko sa kanya."Paano mo ba pinalaki ang anak mo. Lumaki na basagulera!" galit na sambit nito. "Ahh, oo nga pala. Di ikaw ang nagpalaki. Kaya lumalaking basagulera.""Hey, watch your mouth.""Bakit, totoo naman ahh. Lumaki kayo na walang ina. Kaya ganyan ang kapatid n'yong babae."Susugurin na sana ng dalawa ang babae ng pigilan k
Kara POVDumating kami sa mansion and to my surprise. Agad na yumakap ang malandi sa asawa ko. Kahit na sinabihan na ako ni Brandon na hindi tunay ang pinapakita nito sa babae."Babe, ang tagal mo naman," malandi nitong sabi sa asawa ko."Nakikipag-usap pa ako kay Kara. Para mapawalang bisa ang kasal namin.""Really? It's that true?" masaya nitong sambit.Pinaikot ko lang ang mga mata ko. Dahil sobrang OA na."Mommy, what that b*tch doing here?" galit na sambit ni Althea."Althea your mouth," saway man ni Brandon sa bata."Eh, ano ang gusto mong gawin ko, dad? Tatahimik lang, habang kayong dalawa ng kerida mo ay maglalampungan sa harapan ni mommy!" sigaw nito.'Wow, parang totoong akting ahh.'"Oh, baby girl. Dapat masanay ka na. Dahil dito na ako titira kasama ng daddy mo.""Excuse me," singit ko. "Isa sa pagpayag ko na makipaghiwalay ako kay Brandon ay ang paglipat ninyo o pag-alis sa mansion na ito. Dahil akin ang mansion na ito.""What, mommy. Maghihiwalay kayo ni daddy? Hindi, hi