Brandon POVUmalis na ako mula sa pagkakaupo sa motor ko at alam ko na nakasunod sa akin si Luther. Bumukas ang gate ng mansion at pumasok naman kami.Walang nagtangkang kumalaban sa akin. Dahil ang lahat ng nandito ay mga tauhan ko. Wala ng mga tauhan si Mr. Fuentabella na galing dito.Pumasok ako sa mansion ng walang kahirap-hirap. Nakita ko ang buong pamilya na masayang nag-uusap."Kumusta si Miya, Arnolfo?" tanong ng asawa nito."She is okay, Mayumi. Miya know what to do."Confident na sabi ng padre de pamilya."Paano kung malaman ni Brandon na tayo ang dumukot kay Kara, Arnolfo? Alam mo naman ang kayang gawin ni Brandon.""Hindi naman natin sasaktan si Kara, Mayumi. I all need is her signature. Para mapunta na sa atin ang mga kayaman nito.""Pero natatakot pa rin ako.""Dapat lang kayong matakot!" nakangisi kong sambit.Agad na tumayo si Arnolfo Fuentabella at ang asawa nitong si Mayumi."B-brandon.""Yeah, it's me. May iba pa ba?" tanong ko dito."What are you doing here?" tanon
Brandon POV"Pakawalan mo ang anak ko, Brandon. Wala siyang kasalanan!" sigaw ni Mr. Fuentabella."Wala? Tama ba ang narinig ko? Siya ang dahilan kung bakit nagkaroon ng trauma ngayon si Kara!" sigaw ko."Dapat lang iyon sa kanya, Brandon. Inagaw niya lahat ng sa akin. Kahit ikaw. Inagaw ka niya sa akin.""Shut up!" sigaw ko sabay sampal sa mukha nito.Bumaling ang mukha nito sa lakas ng pagkakasampal ko dito. Hinawakan ko ang mukha nito at lumapit ako dito."Talaga? Miya, kung ano ang mayroon ka ngayon ay galing kay Kara iyan lahat. Ninakaw ng magulang mo. At ako? Kahit kailan ay hindi ako naging iyo."Binitawan ko ang mukha nito at tumayo. Hinarap ko ang mag-asawa."Ngayon, tignan nyo ang gagawin ko sa anak n'yo. Gaya ng ginawa nito kay Kara."Lumabas ang limang tauhan ko. Sila ang magpapahirap kay Miya.Biglang natakot si Miya."Brandon, I am sorry. Nagawa ko lang naman iyon. Dahil mahal kita," umiiyak na sambit nito sa akin."Patawarin mo ako, Brandon.""Ang ginawa mo ay walang ka
Kara POVNag undergo ako ng treatment para maalis ang takot na namamahay sa aking pagkatao. Naalala ko pa kung paano nila ako pahirapan. Alam kong nawala ang takot ko. Pero hindi sila maalis sa isip ko. Hindi ko alam kung paano ako nakasurvive sa bawat hampas ng latigo mula sa katawan ko. Hindi ko na lang sinabi kay Brandon na nawala ang baby namin. Sobrang sakit lang.Gusto kong makalimutan ang lahat. Pero paano kung paulit-ulit. Sumisiksik sa utak ko ang mga pangyayari."Miya, please, parang awa mo na," umiiyak kong pagmamakaawa sa kanya."Permahan mo ang mga papeles na ito. Para pakawalan ka namin."Umiling ako. Kaya hinampas na naman ako nila ng latigo. Madami na akong sugat at pasa na natamo mula sa kanila. Sobrang nanghihina na ako."Permahan mo.""Ayaw ko!" tangi ko dito.Hindi ko alam pero unti-unti na ako nawalan ng pag-asa na makaligtas sa kamay ni Miya. Kaya pumayag na akong permahan ang mga papeles. Nang matapos na ito ay inu utos nito sa mga tauhan ang dapat na gawin sa ak
After 5 yearsKara POVSa loob ng limang taon na mag-isa akong namuhay sa Nevada ay wala na akong balita sa mga kamag-anak ko mula sa Pilipinas."Good morning, hija." Nilingon ko si Nanay Salome.Si Nanay Salome ang kasama ko dito sa Nevada. Pero kailangan ko ng bumalik sa Pilipinas. Dahil may mga ari-ari-an na naiwan sila Mama at Papa at ako lang ang pwedeng mamahala doon.Kinuha ko ang kape ko at iniinom iyon. Hindi pa rin mawala sa aking ala-ala ang napanaginipan ko kagabi.Isang lalaki na palagi ko daw katabi sa pagtulog sa isang kama. May mukha siya. Sobrang gwapo niya. Hinanap ko siya pero laging bigo ako."Brandon," mahina kong sambit sa kanyang pangalan."Naalala mo na naman si Brandon?" tanong ni Nanay Salome.Kumunot ang noo ko. Palagi akong nahihiwagaan kay Nanay Salome. Para bang kilalang kilala nito si Brandon."Kilala nyo po si Brandon, nanay?" tanong ko dito."Hindi. Palagi mo kasi siyang bukang bibig.""Palagi ko kasi siyang napapanaginipan, nanay. Ewan ko ba. Ang gaan
Kara POVNagising ako na para bang may nakatingin sa akin. Kaya iminulat ko ang aking mga mata.Ngumiti ako, "Brandon."Unti-unti ay inilapit nito ang mukha sa aking mukha. Upang magtagpo ang aming mga labi. Nang magtagpo ang aming mga labi ay hinalikan niya ako ng mapusok. Bawat galaw ng labi nito ay may kasamang pag-iingat. Para bang ayaw niya akong masaktan.Lumayo ito. Hinaplos ang pisngi ko. Kahit na antok na antok ako ay alam kong totoo ito. Hindi isang panaginip.Inilagay ko sa batok nito ang aking dalawang braso upang mapalapit ito sa akin. Naglapat muli ang aming mga labi. Hinalikan niya ako nang mapusok.Pero agad itong lumayo. Aabutin ko sana ito ng magising ako."Anong nangyayari sa iyo?" tanong ni Sophia."Napanaginipan ko na naman si Brandon." Lumingon si Sophia sa may biranda na para bang may tao doon."Ayan ka na naman." Tinignan niya ako. "Kara, please lang. Wag mo nang bangitin ang pangalan na iyan.""Bakit naman, Sophia? Gusto ko lang naman siya makilala.""Wag map
Kara POVIsang linggo na mula nang magsimulang magtrabaho sina Luther at Brandon sa hacienda. Sa tuwing naglalagi ako sa mga prutas na inaani, pagtumingin ako sa kanya at kinikindatan ako nito.Halos mamula ang mukha ko sa ginagawa nito. Nakatira si Luther at Brandon sa mga bahay kubo para sa mga trabahador ko.Nasa opisina ako ngayon at nakatingin sa labas."Lagi mo na lang tinitignan ang mga bagong trabahador.""Gusto ko lang makita kung nagta-trabaho ba talaga sila.""Ang sabihin mo may gusto ka kay Brandon," ani ni Sophia."Masama ba? Masama bang magkagusto sa kanya?""Paano naman ang Brandon na nasa panaginip mo?""Hindi na dumadalaw.""Nga pala. Aalis ako. Isasama ko si Luther.""Hoy! Umuwi kang buo ahh. Tingin ko pa naman sa Luther na iyon. Kung tumingin sa iyo. Parang kakainin ka ng buhay."Namula ito sa sinabi ko."Hey! Tumahimik ka nga dyan. Marinig ka ng tao. Nakakahiya," saway nito sa akin.Umalis na si Sophia. Kaya mag-isa na lang ako dito sa opisina ko. Abala ako sa pagt
Kara POVSobrang sweet ni Brandon at ang anak ni Mang Asyong na si Kathrina. Maganda din si Kathrina. Dumating na pala ang anak ni Manf Asyong galing manila.Nagtuloy-tuloy ako sa opisina ko. Hindi ko na pinansin ang dalawang naglalampungan. Umupo ako sa swevil chair ko at nagsimula nang magtrabaho."Ma'am, kailangan nyo pong pumunta sa taniman. Para tignan po ang mga naani na. Nandito kasi kanina si Mang Asyong. Tapos na daw anihin ang mga mangga.""Sige. Pupunta ako."Agad akong tumayo. Iniligpit ko ang mga nagkalat na mga gamit ko sa table ng opisina ko. Lumabas ako, para pumunta sa kotse ko. Dahil malayo ang taniman ng mangga sa opisina ko.Sumakay ako sa kotse ko. Agad na pinatakbo ko ito. Nang makarating na ako sa manggahan ay bumaba na ako na sana ay hindi na lamang. Gusto kong umatras at bumalik na lang sa opisina. Dahil masakit sa mata ang mga nakikita ko.Pero hindi dapat ako mag-paapekto. Dahil ako ang may-ari ng buong hacienda at mga tauhan ko lamang ang mga ito. Naglakad
Brandon POVHindi ko alam ang gagawin ko kanina, nang biglang himatayin si Kara. Pero sabi ng doctor nito ay natural lang daw iyon. Dahil sa pagkakataranta ko ay tinawagan ko si Manang Salome. Siya kasi ang nag-aalaga kay Kara. Simula ng umalis ito sa mansion ko.Nasa kwarto niya ako. Dahil inuuwi namin siya ni Manang Salome."Magpahinga ka muna, hijo. Natural lang talaga na mahimatay si Kara. Hindi na bago iyan.""Alam ko, manang."Sa loob ng limang taon. Hindi naman talaga ako umalis sa tabi ni Kara. Lagi akong nasa tabi nito at nakasubaybay. Kaya lagi kong nakikita ang sitwasyon nito."Iwan na muna kita.""Sige po."Hinawakan ko ang kamay nito. "Kailan ka na naman kaya magigising? Sana sa pag gising mo ay maalala mo na ako."Tumabi ako sa kanya nang higa. I kiss her lips. Idinikit ko ang mga labi naming dalawa."Namimiss na kita. Kaya araw-araw ay liligawan kita, na hindi mo naranasan sa kamay ko noon. Sorry, love. Dahil sa akin ay naghihirap ka nang ganito."Dahil na rin siguro sa
Althea POVPapasok na sana ako sa unit ko ng makita ko ang isang lalaki. Nakayuko ito, nakaupo, at nakasandal sa may pinto ng condo ko."Jeffrey, gising!" pag gising ko dito.Agad itong tumayo. "What are you doing here?" tanong ko sa kanya.Hindi ito pupunta dito, kung wala itong kailangan. Hindi ito pupunta dito. Kung wala itong dinaramdam."Ate," tawag nito sa akin.Gusto kong masuka sa pagtawag nito sa akin. Kinilala niya akong Ate, dahil iyon ang kagustuhan ng magulang ko at ng magulang nito."Ano na naman ang kailangan mo? Alam ba ito ni Tito Rozen?" tanong ko dito.Hindi hinayaan ni Tito Rozen na maging palaboy si Jeffrey. Kaya inampon niya ito. Agad na na grant ang adoption papers nito. Dahil na rin siguro sa magaling naming lawyer."Hindi, ayaw ko ng dumagdag sa problema ni papa. Baka ako pa ang magiging dahilan ng kamatayan nito.""Ano ba ang problema?" tanong ko.Pumasok kami sa loob ng condo ko. Umalis na ako sa bahay namin. Dahil masyadong malaki iyon, para sa akin. Kaya k
3rd POV"Habulin mo ako, Jeff!" Tumatawang sambit ng isang dalagitang babae.Hinahabol naman ito ng isang binatilyong lalaki na nag ngangalang jeff. Tumatawang hinabol naman ng binatilyong lalaki ang dalagitang babae.Habang sa isang puno ay nakasandal ang isa pang binatang lalaki. Pero mas matanda ito sa kanila ng limang taon. Nilingon ng dalagita ang binatang lalaki."Kara, saan ka pupunta?" tanong ng binatilyong Jeff, sa dalagitang Kara.Kaya lumapit din si Jeff sa binatang lalaki."Brandon, halika na.""I am not, Brandon," ani ng binata."Grand, I know, I know. Ang sungit mo talaga.""Dahil ayaw ko sa iyon. Nakakasira ka kay Brandon.""Tumigil ka, Grand. Alam mo, kaya ayaw kang palabasin ni Brandon, dahil sa ugali mo.""Tumahimik ka, Jeff. Hindi ka nakakatuwa!" galit na sambit ni Grand.Hindi mapigilan na umiyak ng dalagita."Ayaw ko na sa iyo, Grand. Hindi kita bati. Sobrang sama mo," sabi nito.Tumakbo ang dalagitang babae. Patungo sa isang bahay kubo. Tambayan pala nilang magka
Brandon POVDahil nga naghiwa-hiwalay na kami ay nagtungo ako sa ikalawang palapag. Itinutok ko ang baril na hawak ko sa unahan. Dahil kung may kalaban ay maunahan ako. Rinig ko pa rin ang usapan ni Rozen at Jeff."Come on, Rozen. Ano naman ang habol mo kay Kara. Hindi ka niya kilala.""He is my sister," malamig nitong sambit.Alam ko na hindi nag-iisa doon si Rozen. Alam ko na kasama nito ang ilang tauhan nito."Sa kanan, Brandon. May mga kalaban," saad ni Cade.Naging alisto ako, dahil papalapit na ako sa lugar na sinasabi ni Cade."Nakahanda na rin ang snipers, Brandon," ani naman ni Heinz.Kaya hindi ako nababahala. Nagulat ako ng bumulagta ang isang kalaban."Bulls eye!" sigaw nito.Umiling na lang ako. "Baka ako na ang tamaan sa susunod, Heinz. Yari ka talaga sa akin." Pagbabanta ni Kainer dito."Don't cha worry, Ma friend. Di ka tatamaan, magaling ka umilag eh!" tumatawang saad ni Heinz."Pag nagkita talaga tayo, tatamaan ka sa akin, Heinz!" "Whatsoever.""Magsitahimik nga kay
Kara POVHindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil, biglang nag-iba ang tao na nakasama ko sa mahabang panahon. Bumukas ang pinto at may pumasok."Kumain ka na. Ayaw ni Jeff na malipasan ka ng gutom. Kung ako lang ang masusunod. Ayaw sana kitang pakainin."Nilingon ko ito at tinignan ng masama. Pero ngumisi lang ang gaga."Ayaw kong kainin 'yan baka may lason iyan."Ngumisi ito. "Di mamatay ka sa gutom. Alam ko naman na hindi ka ililigtas ni Brandon. Brandon is heartless, demonyo!" sigaw nito.Tumayo ako. "Heartless? Demon? Talaga ba? Matapos mong gamitin ang tao. Ganyan ka na sa kanya?"Mas lalong lumawak ang ngisi nito. "Pinagsawaan ko na siya. Ginawa ko na ang lahat. Ginalingan sa kama. Pero wala pa din. Ano ba iyang nakita sa iyo ni Brandon, na wala sa akin!" madiin nitong pag sigaw."Baka ang pagmamahal. Dahil iyan ang hindi mo makukuha kay Brandon ang MAHALIN ka!" sigaw ko sa pagmumukha nito.Galit niya akong nilapitan. Pero bago pa ito makalapit sa akin, hablutin ang buhok ko ay sin
Kara POVAgad akong sumiksik sa kama nang makapasok na ako sa kwarto. Natatakot ako na maaaring gawin sa akin ni Jeff. Hindi ko na kilala ang kababata ko. Ibang-iba na ito."Sasaktan mo ba ako?" tanong ko sa kanya."Hindi, Kara. Hindi kita magagawang saktan. Alam mo iyan.""Bakit mo ako dinala, kung di mo ako sasaktan?" tanong ko sa kanya."Iniligtas lang kita sa kamay ni Brandon. Isa din sa dahilan kong bakit, siya ang pinunterya ko.""Hindi ako sasaktan ni Brandon.""You don't know him, Kara. Mas masahol pa siya sa hayop," sabi nito sa akin.Alam kong sinisiraan nito si Brandon sa akin. Tumawa ito. Tawang may halong lungkot."Noon pa man ay si Brandon na ang nilalapitan mo. Noon pa man ay sa kanya ka na nakadepende. Pati ba naman ngayon siya pa rin? Paano naman ako, Kara!" sigaw nito.Natakot ako sa pagsigaw nito. Dahil bigla itong nag-iba. Iba sa Jeff na kaharap ko kanina."Anong paano ikaw? Hindi kita maintindihan.""Mahal kita, Kara. Noon pa man ay mahal na kita. Hindi ko magawan
Brandon POVBinalikan ko ang kausap ko."Xia, sabihin mong di totoo ito!" sigaw ko.Dahil hindi talaga ako makapaniwala sa nabasa ko sa email ko."Na sana ay hindi nangyari, Brandon.""Paanong naging leader si Jeff sa grupo ng Black Mamba, Xia?" tanong ko sa kanya."Hindi ko alam, Brandon. Isa sa punterya talaga nila ay kunin ang bata sa pangangalaga nina Luther at Sophia. Ikalawa na ang Isla. Dapat ikatlo ka. Pero dahil hindi basta-basta nila makukuha angb bata at ang Isla, kaya ikaw ang inuna nila. And they used the child and that Leslie girl.""Kunin ninyo ang bata dito. Magtutuus kami ng babaeng iyon. Tatapusin ko ngayon gabi ang paghihirap ng mag-ina ko," final kong sabi sa kanila."Okay, ihanda mo na ang bata. Kukunin namin siya, dyan."Nagbihis ako at dali-dali akong lumabas sa kwarto namin ni Kara. Wala na akong pakialam kung may makakita sa akin na lumabas mula sa kwarto ng asawa ko. Ang importante ay mailigtas ko ang bata at madala ito sa safe na lugar.Katulad nang pagdudud
Kara POVNapilitan kaming kumain sa niluto ni Leslie. Kahit panay reklamo ni Althea. Wala si Brandon ng gabing iyon. May nilakad daw. Alam ko na gumagawa ng paraan si Brandon upang di kami mapahamak.Nasa pool ako ngayon. Nasa swimming pool ang mga binti ko. Ang laming ng tubig na nanggagaling sa pool. Kinuha ko ang wine glass at isang lagok ang wine. Nagsalin muli ako."Alam mo, dapat maligo ka. Hindi iyong nagmumukmok ka," may ngisi sa labi nito.Hinubad nito ang roba at naka one piece ito na kulang yellow. Kumunot ang noo ko. Dahil hindi naman kagandahan ang katawan nito. Mas maganda pa siguro ang katawan ko.Lumangoy ito. Umahon ito at hanggang dibdib nito ang tubig."Swimming tayo, Kara. Ayaw mo bang ipakita iyang katawan mo? Baka may stretch mark na iyan," pang-aasa nito.Tamang-tama naka two piece ako na kulay pula. Hinubad ko ang damit ko. Mas malaki pa ang dibdib ko sa kanya. Kaya nag-iba ang timpla ng mukha nito. Isinunod ko ang shorts ko. Naka two piece na ako sa harapan ni
Kara POVRinig na rinig ko ang sigaw at hiyaw ng babaeng higad mula sa itaas. Iyan na nga ba ang sinasabi ko. Humarang kasi sa daraanan ni Althea. Nakatikim tuloy.Bumaba ako para tignan ang babaeng higad."What happened, Brad?" tanong ko sa panganay ko."Althea happened.""Oh my God. Humarang ka ba sa daraanan ng anak ko?" tanong ko sa kanya."Gusto ko lang makipaglapit sa kanya.""Na sana ay di mo ginawa. Alam mo bang galit na galit siya sa iyo. Nakalimutan ko pa lang sabihin sa iyo na, wag kang haharang sa daraanan niya. Pag galit siya. Dahil talagang matatamaan ka." Tinignan ko ang hitsura ng babae. Umiling ako. "Ang lakas ng suntok ng anak ko ano?" tanong ko sa kanya."Paano mo ba pinalaki ang anak mo. Lumaki na basagulera!" galit na sambit nito. "Ahh, oo nga pala. Di ikaw ang nagpalaki. Kaya lumalaking basagulera.""Hey, watch your mouth.""Bakit, totoo naman ahh. Lumaki kayo na walang ina. Kaya ganyan ang kapatid n'yong babae."Susugurin na sana ng dalawa ang babae ng pigilan k
Kara POVDumating kami sa mansion and to my surprise. Agad na yumakap ang malandi sa asawa ko. Kahit na sinabihan na ako ni Brandon na hindi tunay ang pinapakita nito sa babae."Babe, ang tagal mo naman," malandi nitong sabi sa asawa ko."Nakikipag-usap pa ako kay Kara. Para mapawalang bisa ang kasal namin.""Really? It's that true?" masaya nitong sambit.Pinaikot ko lang ang mga mata ko. Dahil sobrang OA na."Mommy, what that b*tch doing here?" galit na sambit ni Althea."Althea your mouth," saway man ni Brandon sa bata."Eh, ano ang gusto mong gawin ko, dad? Tatahimik lang, habang kayong dalawa ng kerida mo ay maglalampungan sa harapan ni mommy!" sigaw nito.'Wow, parang totoong akting ahh.'"Oh, baby girl. Dapat masanay ka na. Dahil dito na ako titira kasama ng daddy mo.""Excuse me," singit ko. "Isa sa pagpayag ko na makipaghiwalay ako kay Brandon ay ang paglipat ninyo o pag-alis sa mansion na ito. Dahil akin ang mansion na ito.""What, mommy. Maghihiwalay kayo ni daddy? Hindi, hi