ฉันเดินเข้ามาในที่ทำงานด้วยความเกร็งเพราะเพื่อนร่วมงานในออฟฟิศมองฉันด้วยแววตาแปลกชอบกล แถมยังซุบซิบกันอีกด้วย อย่าบอกนะว่าพวกเขาเห็นรถที่ฉันขับมาแล้วเข้าใจผิดว่าฉันไปเป็นเมียน้อยเสี่ยที่ไหนเข้า“พี่แจน พี่เบสสวัสดีค่ะ” ฉันรีบปรี่เข้าไปที่โต๊ะทำงานแล้วเอ่ยทักทายรุ่นพี่ที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้กัน เหมือนพี
ติ๊ง!พอเสียงแจ้งเตือนข้อความดังขึ้นฉันก็เห็นว่าเป็นออสตินที่ทักมาด้วยคำที่ฉันรู้ทันทีว่ามากวนประสาทAustin-m : ที่รักMinMin : ทะลึ่ง!Austin-m : เลิกงานกี่โมงMinMin : มีไรAustin : หิวMinMin : ก็กินสิAustin-m : อยากกินพร้อมเธอMinMin : ฉันไม่อยากเจอหน้านาย ทำไมนายไม่เล่าเรื่องคืนนั้นให้ฉันฟัง น
-หลายอาทิตย์ต่อมา-หลังจากที่เราสองคนตกลงคบกันจากวันนั้นก็ผ่านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้ว ออสตินไปมาหาสู่ที่คอนโดฉันเป็นประจำ ประจำจนบางคืนฉันนอนผวากลัวไอ้หื่นแสนกระล่อนคนนั้นจะบุกเข้ามานอนด้วย ไม่เคยคิดเลยว่าเวลาแค่ 2 ปีจะทำให้ออสตินเปลี่ยนไปมากขนาดนี้จากผู้ชายร้าย ๆ เจ้าอารมณ์จะกลายเป็นผู้ชายกะล่อนนิด
“โอเค ๆ เดี๋ยวชวนเพื่อนไปด้วย แต่ห้ามเมาเด็ดขาด!”“รู้แล้วน่า ไปแต่งตัวแป๊บน้า” ฉันยิ้มด้วยความดีใจแล้วก็รีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัวทันที ส่วนออสตินก็เดินเข้ามานอนพักที่เตียง อ้อ ถึงเขาจะเข้านอกออกในห้องฉันแต่เราไม่ได้มีอะไรกันหรอกนะคะ ฉันไม่พร้อม และเขาก็ไม่ได้มีท่าทีจะล่วงเกินอะไรฉัน“ติน”“อื้ม”“ชุดน
“ที่รัก...ขอได้ไหม” ออสตินถามฉันเสียงเบาแต่เสียงของเขาเซ็กซี่มาก นอกจากลีลาการเล้าโลมที่สุดจะบรรยายเมื่อกี้อีมินก็จะตายเพราะน้ำเสียงและแววตาของเขานี่แหละ“ถ้าบอกว่าไม่ล่ะ” ฉันถามเขาเสียงเบาแล้วหลบตา อันที่จริงตอนนี้ก็พร้อมนะคะฉันไม่เคยโดนเขาเล้าโลมแบบนี้สักครั้งเลยทำให้ฉันเคลิ้มไม่ยากเพราะที่ผ่านมาโ
“นายทำรอยเหรอ” ฉันทำเสียงดุใส่ออสติน แต่เขากลับทำหน้างง“เปล่า ไม่ได้ดูดแรงเลยสาบานได้” ออสตินยืนยันแล้วก็พยายามเพ่งมองรอยที่คอ เพราะผับมันมืดทำให้มองไม่ชัด“โอ๊ย~ อีสองผัวเมีย กูแค่พูดเล่นค่ะ ผับมืดขนาดนี้กูจะเอาปัญญาไหนไปมองเห็นคะตอบ! พวกมึงก็ร้อนตัวซะพวกกูรู้ทั้งโต๊ะเลยนะคะว่าทำไรกันมา ฮ่า ๆๆ” พอ
"เฮ้ยพวกมึงเดี๋ยวกูขอพามินกลับก่อนนะ" ผมมองเวลาที่ตอนนี้เที่ยงคืนแล้วก็เลยได้โอกาสลาเพื่อน"ไรวะ รีบกลับเพื่อ ปกติมึงอยู่จนผับเลิกนี่" ไอ้เควินถามด้วยความสงสัย"นั่นสิตินตินขา ทำไมรีบจังเลยคะ" แมนนี่ถามขึ้นอีกคน ไอ้เพื่อนพวกนี้มันจะอยากรู้อะไรนักหนาวะ"ดึกแล้ว" ผมตอบพวกมันเท่านั้น ขี้เกียจพูดเยอะ"
"ซี๊ด~ ที่รักพอก่อนครับ ผัวอยากเสร็จในตัวเมีย"ออสตินบอกฉันแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง ฉันมองการกระทำของเขาด้วยความอยากรู้ พอมองเห็นแผงอกที่มีกล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบหน้าท้องที่มีซิกแพ็คเป็นลอนสวยรับกับแขนที่มีกล้ามพอดีตัวมันยิ่ง อือ~ นี่คนของฉันจริง ๆ เหรอ เขินเป็นบ้า >///ออสตินจับขาฉันให้แยกกว้างขึ้น รู้สึกส
พั่บ!“โอ้ว~ โคตรมันเลยหวาน”“อื้อ~ หวานก็ อ๊ะ! คุณพอร์ชทำหวานแรง ๆ ค่ะ” ฉันร้องขอมากขึ้น ดูเหมือนคุณพอร์ชจะใส่มาสุดแรงทุกครั้งที่ขอแต่เชื่อไหมค่ะว่าเขาสามารถเพิ่มแรงกระแทกให้แรงขึ้นได้ทุกครั้งที่ร้องขอมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งหวานเองก็ไม่รู้ว่าสามีของหวานไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ไหนพั่บ!“อ๊ะ!”พั่บ!“อ๊ะ
“แล้วแต่เลยค่ะ แล้วแต่ที่คุณพอร์ชอยากทำเลย อ๊ะ!” จบคำพูดยั่วยวนของฉันคุณพอร์ชก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามาเต็มแรงทันทีพั่บ!“อ่าส์! แน่นมากเมียจ๋า~” คุณพอร์ชจับเข่าฉันดันแยกออกจากกันแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวเร็วจนเสียงทำรักของเราสองคนดังไปทั้งห้องพั่บ!พั่บ พั่บ พั่บ!“อ๊ะ! คุณพอร์ช~ อ๊ะ! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”
“ซี๊ด~ คุณพอร์ช~” ฉันนอนชันเข่าเอามือบีบหน้าอกตัวเองจนแทบจะแหลกคามืออยู่แล้วคนที่ใช้ปากลิ้นทำรักให้ที่กลางร่างกายก็ไม่คิดจะหยุดแล้วขึ้นมาหาเมียอย่างหวานบ้างเลยแผล็บ~เสียงลิ้นตวัดเลียจากร่องรักขึ้นมาหาติ่งสวาททำฉันสะท้าน เสียวมากเลยหวานจะตายเพราะลิ้นคุณพอร์ชแล้วคุณพอร์ชจะรู้บ้างไหมนะ“ซี๊ด~ คุณพอร์
“นี่ไม่ได้แกล้งแช่งตัวเองเพราะอยากไปมีเมียใหม่ใช่ไหมคะ” ฉันแกล้งถามและตีสีหน้าระแวงเหมือนเดิม แต่ในใจรู้สึกดีมากแล้วล่ะ“พี่ดูไม่รักหวานเลยเหรอครับ” พอฉันถามพร้อมจ้องด้วยความระแวงเขาก็ถามกลับเสียงขรึม ใบหน้าหล่อก็ตึงขึ้นมาเชียว“ก็...จะไปรู้เหรอคะ”“หึ! เมียอะไรวะใจร้าย คิดลงได้ยังไงว่าผัวไม่รักผัวอ
“เฮ้อ! พี่แกล้งเยอะไปใช่ไหมเนี่ยเจ้หวานของพี่ถึงได้เศร้าแล้ว โอ๋ ๆ มาให้พี่พอร์ชโอ๋นะคะ”“อย่ามาใกล้หวานเชียวนะคุณพอร์ช!” ฉันถอยหลังหนีเขาทันทีที่เขาเก้าเท้าเข้ามาหา“โอเค ๆ ไม่เล่นแล้วครับ คุยกันนะน้ำหวานพี่ไม่แกล้งหนูแล้ว” เขายิ้มเอ็นดูฉัน ยิ้มเอ็นดูฉันทำไมมีเรื่องอะไรต้องเอ็นดู ลองมายิ้มเอ็นดูแบบ
“มันจะมากเกินไปแล้วนะคุณพอร์ช! หยามหวานมากเกินไปแล้วนะ!” ฉันทนไม่ไหวสุดท้ายก็เลยพุ่งใส่เขา โมโหจนเลือดขึ้นหน้าแล้วค่ะ โมโหจนอยากเอาเลือดหัวเขาออกหมับ!“หยามที่ไหน ที่ทำทุกวันทุกคืนก็ไม่ต่างจากการผลิตลูกนี่ครับ” เขาจับมือฉันที่กำลังจะข่วนหน้าเขาเอาไว้ทั้งสองมือพร้อมกับยิ้มอารมณ์ดีทำให้ฉันแทบกรี๊ด“ไ
“พี่อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ครับ มันคงมีความสุขมากถ้าได้เป็นพ่อคน พี่อยากเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่เป็นสายเลือดของพี่”“...ค่ะ หวานเข้าใจแล้ว”“ครับ...ขอบคุณที่เข้าใจพี่นะ”“แล้วคนที่คุณพอร์ชไปหาเขาว่ายังไงบ้างล่ะคะ”“เขาจะช่วยครับ แต่เขาให้พี่มาบอกหวานก่อนแล้วก็ให้มาถามหวานว่าหวานจะมีลูกให้พี่เองรึเปล่า
“...ค่ะ หวานรู้” หวานรู้และหวานก็ได้แต่ขอให้มันยังทัน ขอให้ความตั้งใจที่จะปล่อยเลิกกินยาคุมป้องกันของฉันมันยังทัน ขอให้มันไม่สายเกินจนทำให้เขาไปเลือกคนอื่นแทนที่ฉัน ขออย่าให้เขาเลือกคนอื่นมาแทนที่ฉันมาแทนที่คำว่าครอบครัวของเรา“...พี่ไม่อยากรอแล้ว” เขานิ่งไปตอนที่ฉันบอกและพยักหน้ารับ เขานิ่งมองหน้าฉ
“ค่ะ” มันเจ็บแต่สุดท้ายจะพูดอะไรได้มากกว่านี้ในเมื่อตอนนี้ใจฉันเจ็บและอีกใจก็โกรธแต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากทะเลาะกับเขาหรือโวยวายเหมือนเมื่อกี้ มันเหมือนกับว่าการพยายามปิดบังซ่อนเร้นของเขาเป็นตัวการที่ทำให้ฉันชาจนไม่อยากจะทำอะไร“พี่...” เขาก็ยังเหมือนเดิม ฉันไม่ได้รอฟังแล้วแต่พอเห็นอาการของเขามันก็ทำใ