"อื้อ~ ซี๊ด~ คุณพอร์ชหวานเสียว~ อ๊ะ! แรงอีกค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ! แรงอีก~"เสียงสวรรค์ที่ดังขึ้นเหมือนเป็นการเปิดทางและมันก็ทำให้ผมหยุดความคิดที่กำลังโต้แย้งกันทันที ผมรีบดึงนิ้วออกพร้อมกับรัวลิ้นให้เร็วขึ้นก่อนที่จะจัดการกับกางเกงของตัวเองที่มันกักเก็บมังกรตัวเขื่องเอาไว้ทันที“ซี๊ด~ ” เสียงหวานดังครวญค
“นะครับ” ผมกระซิบเสียงแผ่วจนเธอต้องขยับตัวหนีนิดหน่อย สงสัยคงสยิวว่ะ พอเห็นเธอยิ่งหนีผมเลยยิ่งตามแล้วท่อนล่างก็ยิ่งคลึงใส่ร่องรักเปียกชื้นมากขึ้น น้ำหวานดูจะเสียวมากเพราะตอนนี้เธอเอาขามาเกี่ยวเอวผมไว้แน่น ทำให้ท่อนเอ็นผมพาดอยู่ตรงกลางร่องเธอพอดี“อื้อ~”“นะครับ ทำให้พี่หน่อย” ผมบอกเสร็จก็จับเธอพลิกต
ก๊อก ๆๆ“น้ำหวานลูก!”“ใคร!” ผมเงยหน้าถามน้ำหวานทันทีด้วยความตกใจส่วนน้ำหวานเองก็หน้าตื่นไม่แพ้กัน“แม่เหรอ?” ผมถามอีกครั้งแล้วเอาผ้าห่มมาคลุมตัวน้ำหวานเอาไว้ เสียงเคาะประตูก็ยังไม่หยุดลง ส่วนน้ำหวานก็เหมือนจะตั้งสติให้ดีแล้วก็หยุดฟัง“ไม่ค่ะ ไม่ใช่เสียงแม่” น้ำหวานส่ายหน้าทำเอาผมโล่งไปเลยครับ ไม่ใ
เพี้ยะ!“ยังจะพูดอีก!” น้ำหวานทุบผมอีกเต็มแรงแล้วก็หน้าแดงมากขึ้นกว่าเดิม สงสัยอายหนัก“หึ ๆๆ โอเค ๆ ไม่พูดแล้ว ไปแต่งตัวดีกว่าครับ”“ฉันจะไปเองค่ะ” น้ำหวานตอบผมทันทีแต่เรื่องอะไรผมจะยอม“ไม่ได้ ถ้าจะไปต้องให้พี่ไปด้วยไม่งั้นก็อยู่กันในห้องนี่แหละ เลือกเอา” ผมบอกเสียงแข็งทำให้น้ำหวานทำหน้าอารมณ์เสีย
“เปล่าค่ะฉันปกติดี กลับเข้าไปข้างในดีกว่าเดี๋ยวคนอื่นจะรอ”“ไม่ครับ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่องก่อน เชี่ยแม่งจะสูบบุหรี่อะไรกันนักหนาวะ ไปคุยกันในรถครับ” คุณพอร์ชหันไปมองรอบ ๆ ที่มีควันบุหรี่คละคลุ้งแล้วสถบออกมา เขาเป็นคนไม่สูบบุหรี่แล้วก็ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ด้วยก่อนที่เขาจะจูงมือฉันไปที่ลานจอดรถข้างร้าน
“วันนี้พี่ขอกลับคำพูดได้ไหมหวานไม่ต้องรักพี่ก็ได้แต่พี่จะรักแล้วก็จะไม่มีวันไม่รักหวาน พี่รักหวานนะครับที่รัก”“...เสี่ยว” ฉันน้ำตาคลอแล้วก็พูดออกมาแก้เขินได้แค่นั้นจนคุณพอร์ชหลุดยิ้มออกมา“ไม่ได้แค่เสี่ยวนะที่รัก ทำให้เสียวด้วยก็ได้” โอ้ย! ผู้ชายคนนี้ อีหวานพาออกมาจากความกร้าวใจเมื่อกี้แล้ว ยังดึงเ
“ทำไม” คุณพอร์ชเปลี่ยนเสียงทันที ทำไมต้องดุด้วยหวานกลัว“ก็มันไม่ชิน นะคะ เรียกแบบนี้มาตั้งนานแล้วชินแบบนี้มากกว่า นะคะคุณพอร์ช ให้หวานเรียกแบบเดิมนะ” ฉันบอกเขาไปทันที มันแปลก ๆ ให้เรียกว่าไงนะ พี่พอร์ช อื้อ~ มันจั๊กจี้ ขนลุก ไม่ชิน“เรียกแฟนว่าคุณมันไม่แปลกกว่ารึไง” คุณพอร์ชยังคงไม่ยอมแล้วก็เหมือนจ
“หวาน หวานจ๋า” ผมกระซิบเรียกน้ำหวานเบา ๆ เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว จะตีสามแล้วนะเว้ยเฮ้ย! แล้วผับนี้แม่งดันเป็นผับของเพื่อนไอ้คริชมันเลยเปิดห้อง VIP ให้แบบพิเศษนั่งสังสรรค์ได้ยันเช้าถึงแม้จะผับจะปิดแล้วก็ตาม“อื้อ! คุณพอร์ชจะสะกิดอีกนานไหมคะ ป็นอะไร” น้ำหวานหันมาดุผมเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ แต่ผม
พั่บ!“โอ้ว~ โคตรมันเลยหวาน”“อื้อ~ หวานก็ อ๊ะ! คุณพอร์ชทำหวานแรง ๆ ค่ะ” ฉันร้องขอมากขึ้น ดูเหมือนคุณพอร์ชจะใส่มาสุดแรงทุกครั้งที่ขอแต่เชื่อไหมค่ะว่าเขาสามารถเพิ่มแรงกระแทกให้แรงขึ้นได้ทุกครั้งที่ร้องขอมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งหวานเองก็ไม่รู้ว่าสามีของหวานไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ไหนพั่บ!“อ๊ะ!”พั่บ!“อ๊ะ
“แล้วแต่เลยค่ะ แล้วแต่ที่คุณพอร์ชอยากทำเลย อ๊ะ!” จบคำพูดยั่วยวนของฉันคุณพอร์ชก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามาเต็มแรงทันทีพั่บ!“อ่าส์! แน่นมากเมียจ๋า~” คุณพอร์ชจับเข่าฉันดันแยกออกจากกันแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวเร็วจนเสียงทำรักของเราสองคนดังไปทั้งห้องพั่บ!พั่บ พั่บ พั่บ!“อ๊ะ! คุณพอร์ช~ อ๊ะ! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”
“ซี๊ด~ คุณพอร์ช~” ฉันนอนชันเข่าเอามือบีบหน้าอกตัวเองจนแทบจะแหลกคามืออยู่แล้วคนที่ใช้ปากลิ้นทำรักให้ที่กลางร่างกายก็ไม่คิดจะหยุดแล้วขึ้นมาหาเมียอย่างหวานบ้างเลยแผล็บ~เสียงลิ้นตวัดเลียจากร่องรักขึ้นมาหาติ่งสวาททำฉันสะท้าน เสียวมากเลยหวานจะตายเพราะลิ้นคุณพอร์ชแล้วคุณพอร์ชจะรู้บ้างไหมนะ“ซี๊ด~ คุณพอร์
“นี่ไม่ได้แกล้งแช่งตัวเองเพราะอยากไปมีเมียใหม่ใช่ไหมคะ” ฉันแกล้งถามและตีสีหน้าระแวงเหมือนเดิม แต่ในใจรู้สึกดีมากแล้วล่ะ“พี่ดูไม่รักหวานเลยเหรอครับ” พอฉันถามพร้อมจ้องด้วยความระแวงเขาก็ถามกลับเสียงขรึม ใบหน้าหล่อก็ตึงขึ้นมาเชียว“ก็...จะไปรู้เหรอคะ”“หึ! เมียอะไรวะใจร้าย คิดลงได้ยังไงว่าผัวไม่รักผัวอ
“เฮ้อ! พี่แกล้งเยอะไปใช่ไหมเนี่ยเจ้หวานของพี่ถึงได้เศร้าแล้ว โอ๋ ๆ มาให้พี่พอร์ชโอ๋นะคะ”“อย่ามาใกล้หวานเชียวนะคุณพอร์ช!” ฉันถอยหลังหนีเขาทันทีที่เขาเก้าเท้าเข้ามาหา“โอเค ๆ ไม่เล่นแล้วครับ คุยกันนะน้ำหวานพี่ไม่แกล้งหนูแล้ว” เขายิ้มเอ็นดูฉัน ยิ้มเอ็นดูฉันทำไมมีเรื่องอะไรต้องเอ็นดู ลองมายิ้มเอ็นดูแบบ
“มันจะมากเกินไปแล้วนะคุณพอร์ช! หยามหวานมากเกินไปแล้วนะ!” ฉันทนไม่ไหวสุดท้ายก็เลยพุ่งใส่เขา โมโหจนเลือดขึ้นหน้าแล้วค่ะ โมโหจนอยากเอาเลือดหัวเขาออกหมับ!“หยามที่ไหน ที่ทำทุกวันทุกคืนก็ไม่ต่างจากการผลิตลูกนี่ครับ” เขาจับมือฉันที่กำลังจะข่วนหน้าเขาเอาไว้ทั้งสองมือพร้อมกับยิ้มอารมณ์ดีทำให้ฉันแทบกรี๊ด“ไ
“พี่อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ครับ มันคงมีความสุขมากถ้าได้เป็นพ่อคน พี่อยากเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่เป็นสายเลือดของพี่”“...ค่ะ หวานเข้าใจแล้ว”“ครับ...ขอบคุณที่เข้าใจพี่นะ”“แล้วคนที่คุณพอร์ชไปหาเขาว่ายังไงบ้างล่ะคะ”“เขาจะช่วยครับ แต่เขาให้พี่มาบอกหวานก่อนแล้วก็ให้มาถามหวานว่าหวานจะมีลูกให้พี่เองรึเปล่า
“...ค่ะ หวานรู้” หวานรู้และหวานก็ได้แต่ขอให้มันยังทัน ขอให้ความตั้งใจที่จะปล่อยเลิกกินยาคุมป้องกันของฉันมันยังทัน ขอให้มันไม่สายเกินจนทำให้เขาไปเลือกคนอื่นแทนที่ฉัน ขออย่าให้เขาเลือกคนอื่นมาแทนที่ฉันมาแทนที่คำว่าครอบครัวของเรา“...พี่ไม่อยากรอแล้ว” เขานิ่งไปตอนที่ฉันบอกและพยักหน้ารับ เขานิ่งมองหน้าฉ
“ค่ะ” มันเจ็บแต่สุดท้ายจะพูดอะไรได้มากกว่านี้ในเมื่อตอนนี้ใจฉันเจ็บและอีกใจก็โกรธแต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากทะเลาะกับเขาหรือโวยวายเหมือนเมื่อกี้ มันเหมือนกับว่าการพยายามปิดบังซ่อนเร้นของเขาเป็นตัวการที่ทำให้ฉันชาจนไม่อยากจะทำอะไร“พี่...” เขาก็ยังเหมือนเดิม ฉันไม่ได้รอฟังแล้วแต่พอเห็นอาการของเขามันก็ทำใ