“ขอบคุณนะคะ ฮึก! ขอบคุณพี่ ๆ ทุกคนที่เข้าใจแล้วก็เอ็นดูหวาน แต่หวานคงต้องขอลาพี่ ๆ ทุกคนวันนี้เลย” ฉันยกมือไหว้ขอบคุณพวกพี่เขา มันเป็นความรู้สึกที่ออกมาจากใจจริง ๆ ที่พี่ทุกคนไม่ได้เอาเหตุการณ์เมื่อกี้มาพูดสนุกปากแล้วก็ตัดสินว่าฉันเป็นแบบไหน“ทำไมล่ะหวาน” พี่แจนถามขึ้นด้วยความตกใจ“หวานไม่มีหน้ามาฝึ
“พี่แท็กหวานนะ ได้ไหมจ้ะพ่อแม่ดุรึเปล่า” พี่มินตราหันมาถามฉันเลยส่ายหน้าตอบ แต่อยู่ดี ๆ ก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้น“พ่อแม่ดุรึเปล่าไม่รู้ แต่พี่รู้ว่าผัวดุ!”เสียงที่พูดแทรกเข้ามาทำให้ฉันกับพี่มินตราหันไปมองที่ต้นเสียงแล้วก็เป็นตามที่คิด ไอ้ผู้ชายมักมากที่ฉันอยากจะหลบหลีกที่สุดในตอนนี้ไง มาทำไม? มายืนท
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” ฉันหันไปบอกเขาแล้วก็พยายามบิดข้อมือ“ไม่ นั่งลงเลยน้ำหวาน ยังไงวันนี้เราก็ต้องคุยกัน” อีตานี่บอกฉันเสียงดุดันอีกครั้งแล้วก็ดึงฉันให้นั่งลงข้างเขา ซึ่งอีหวานก็ต้องนั่งไงคะร่างกายฉันเท่ามดตะนอยจะสู้แรงยักษ์ไซคลอปส์แบบเขาได้เหรอ แม่งอีหวานไม่ให้เป็นเทพเจ้ากรีกแล้ว ชั่ว ๆ แบบนี้เป็นไ
“ไม่เอา ยังคุยไม่จบ ถึงคุยจบก็ไม่ให้กลับ”“คุณพอร์ชปล่อยเดี๋ยวนี้! คุณเป็นบ้าอะไรเนี่ย!”“เป็นอะไรน่ะเหรอ พี่ก็เป็นผัวหนูไงคะ”“...” คำตอบที่เขาตอบออกมาทำเอาใจฉันเต้นรัว ช็อคยิ่งกว่าช็อค แต่ยิ่งกว่าช็อคคือโมโหแล้ว หน้ามึนใช่ไหมแบบนี้เรียกหน้ามึนใช่รึเปล่า“ได้ยินรึยังว่าพี่เป็นอะไร”“อี๋! อย่ามาพูดจ
“หวานรู้ไหมว่าพอพี่ออกจากห้องของเรามาพี่แทบบ้าแค่ไหน เอาแต่นั่งกินเหล้าฟูมฟายระบายให้ไอ้คริชฟังว่า...โดนเมียทิ้ง” คุณพอร์ชพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาทำให้ฉันเห็นตาของเขาที่มีน้ำใส ๆ คลออยู่เขาพูดขึ้นมาพร้อมน้ำตาคลอเบ้าฉันก็อึ้งนะคะ แต่ใจหนึ่งมันก็ตะขิดตะขวงใจ วันนี้เขาบอกวาวาต่อหน้าทุกคนด้วยซ้ำว่าเขาไม่
หลังจากด่าเขาในใจเสร็จฉันก็หมดคำที่จะเอ่ย ปล่อยแล้วอยากทำไรก็ทำ ๆ ไปเถอะ ท่าทางจะพูดไม่รู้เรื่อง เอาที่สบายใจเลยพี่ชายแต่อีหวานบอกไว้ตรงนี้ว่าหวานไม่มีทางกลับไปง่าย ๆ แน่ ไม่สิคะต้องบอกว่าอีหวานไม่มีทางกลับไปแน่นอน!“ถึงแล้วครับ” คุณพอร์ชหันมายิ้มให้ฉันทันทีที่จอดรถเสร็จฉันก็เลยเอื้อมมือไปจะเปิดประต
ผมแม่งโคตรโมโหกับสิ่งที่น้ำหวานทำไปเมื่อกี้เลย ผมเข้าใจนะว่ายัยเมียผมเป็นคนบ้า ๆ บอๆ ประหลาดเกินคน แต่ไม่คิดว่าจะบ้าขนาดนี้ หวงรถก็หวงอยู่หรอกนะเพราะนี่รถคันโปรดผมแต่ห่วงเธอมากกว่า แล้วดูเธอตอบกลับผมมาเมื่อกี้อีก ยัยงี่เง่าเอ๊ย!“ฟังที่พี่พูดบ้างรึเปล่า” ผมจับหน้าน้ำหวานให้เงยขึ้นเพื่อที่จะได้คุยกั
-สองเดือนต่อมา-“ฮัลโหลหวาน หิวรึยังรอพี่ก่อนนะครับพี่กำลังรีบกลับ”“ค่ะ” ฉันตอบรับคนปลายสายก่อนที่เราทั้งคู่จะกดวางสาย ตอนนี้ฉันอยู่ที่ห้องทำงานคุณพอร์ชค่ะ มานั่งรอเขาตั้งแต่เลิกงานแล้ว ตอนนี้ก็เกือบจะหกโมงเย็นหิวเป็นบ้าเลย ร่างกายน้ำหวานเรียกร้องหาอาหารหนักมากอ้อ! ลืมบอกไปค่ะ ตั้งแต่วันที่วาวามั
พั่บ!“โอ้ว~ โคตรมันเลยหวาน”“อื้อ~ หวานก็ อ๊ะ! คุณพอร์ชทำหวานแรง ๆ ค่ะ” ฉันร้องขอมากขึ้น ดูเหมือนคุณพอร์ชจะใส่มาสุดแรงทุกครั้งที่ขอแต่เชื่อไหมค่ะว่าเขาสามารถเพิ่มแรงกระแทกให้แรงขึ้นได้ทุกครั้งที่ร้องขอมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งหวานเองก็ไม่รู้ว่าสามีของหวานไปเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ไหนพั่บ!“อ๊ะ!”พั่บ!“อ๊ะ
“แล้วแต่เลยค่ะ แล้วแต่ที่คุณพอร์ชอยากทำเลย อ๊ะ!” จบคำพูดยั่วยวนของฉันคุณพอร์ชก็กระแทกท่อนเอ็นเข้ามาเต็มแรงทันทีพั่บ!“อ่าส์! แน่นมากเมียจ๋า~” คุณพอร์ชจับเข่าฉันดันแยกออกจากกันแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้ามารัวเร็วจนเสียงทำรักของเราสองคนดังไปทั้งห้องพั่บ!พั่บ พั่บ พั่บ!“อ๊ะ! คุณพอร์ช~ อ๊ะ! อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!”
“ซี๊ด~ คุณพอร์ช~” ฉันนอนชันเข่าเอามือบีบหน้าอกตัวเองจนแทบจะแหลกคามืออยู่แล้วคนที่ใช้ปากลิ้นทำรักให้ที่กลางร่างกายก็ไม่คิดจะหยุดแล้วขึ้นมาหาเมียอย่างหวานบ้างเลยแผล็บ~เสียงลิ้นตวัดเลียจากร่องรักขึ้นมาหาติ่งสวาททำฉันสะท้าน เสียวมากเลยหวานจะตายเพราะลิ้นคุณพอร์ชแล้วคุณพอร์ชจะรู้บ้างไหมนะ“ซี๊ด~ คุณพอร์
“นี่ไม่ได้แกล้งแช่งตัวเองเพราะอยากไปมีเมียใหม่ใช่ไหมคะ” ฉันแกล้งถามและตีสีหน้าระแวงเหมือนเดิม แต่ในใจรู้สึกดีมากแล้วล่ะ“พี่ดูไม่รักหวานเลยเหรอครับ” พอฉันถามพร้อมจ้องด้วยความระแวงเขาก็ถามกลับเสียงขรึม ใบหน้าหล่อก็ตึงขึ้นมาเชียว“ก็...จะไปรู้เหรอคะ”“หึ! เมียอะไรวะใจร้าย คิดลงได้ยังไงว่าผัวไม่รักผัวอ
“เฮ้อ! พี่แกล้งเยอะไปใช่ไหมเนี่ยเจ้หวานของพี่ถึงได้เศร้าแล้ว โอ๋ ๆ มาให้พี่พอร์ชโอ๋นะคะ”“อย่ามาใกล้หวานเชียวนะคุณพอร์ช!” ฉันถอยหลังหนีเขาทันทีที่เขาเก้าเท้าเข้ามาหา“โอเค ๆ ไม่เล่นแล้วครับ คุยกันนะน้ำหวานพี่ไม่แกล้งหนูแล้ว” เขายิ้มเอ็นดูฉัน ยิ้มเอ็นดูฉันทำไมมีเรื่องอะไรต้องเอ็นดู ลองมายิ้มเอ็นดูแบบ
“มันจะมากเกินไปแล้วนะคุณพอร์ช! หยามหวานมากเกินไปแล้วนะ!” ฉันทนไม่ไหวสุดท้ายก็เลยพุ่งใส่เขา โมโหจนเลือดขึ้นหน้าแล้วค่ะ โมโหจนอยากเอาเลือดหัวเขาออกหมับ!“หยามที่ไหน ที่ทำทุกวันทุกคืนก็ไม่ต่างจากการผลิตลูกนี่ครับ” เขาจับมือฉันที่กำลังจะข่วนหน้าเขาเอาไว้ทั้งสองมือพร้อมกับยิ้มอารมณ์ดีทำให้ฉันแทบกรี๊ด“ไ
“พี่อยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์ครับ มันคงมีความสุขมากถ้าได้เป็นพ่อคน พี่อยากเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ ที่เป็นสายเลือดของพี่”“...ค่ะ หวานเข้าใจแล้ว”“ครับ...ขอบคุณที่เข้าใจพี่นะ”“แล้วคนที่คุณพอร์ชไปหาเขาว่ายังไงบ้างล่ะคะ”“เขาจะช่วยครับ แต่เขาให้พี่มาบอกหวานก่อนแล้วก็ให้มาถามหวานว่าหวานจะมีลูกให้พี่เองรึเปล่า
“...ค่ะ หวานรู้” หวานรู้และหวานก็ได้แต่ขอให้มันยังทัน ขอให้ความตั้งใจที่จะปล่อยเลิกกินยาคุมป้องกันของฉันมันยังทัน ขอให้มันไม่สายเกินจนทำให้เขาไปเลือกคนอื่นแทนที่ฉัน ขออย่าให้เขาเลือกคนอื่นมาแทนที่ฉันมาแทนที่คำว่าครอบครัวของเรา“...พี่ไม่อยากรอแล้ว” เขานิ่งไปตอนที่ฉันบอกและพยักหน้ารับ เขานิ่งมองหน้าฉ
“ค่ะ” มันเจ็บแต่สุดท้ายจะพูดอะไรได้มากกว่านี้ในเมื่อตอนนี้ใจฉันเจ็บและอีกใจก็โกรธแต่ก็ไม่ได้มีอารมณ์อยากทะเลาะกับเขาหรือโวยวายเหมือนเมื่อกี้ มันเหมือนกับว่าการพยายามปิดบังซ่อนเร้นของเขาเป็นตัวการที่ทำให้ฉันชาจนไม่อยากจะทำอะไร“พี่...” เขาก็ยังเหมือนเดิม ฉันไม่ได้รอฟังแล้วแต่พอเห็นอาการของเขามันก็ทำใ