Chapter 5-SIMOUN MONTALVO ( Irresistable Body Series)

Simoun

        Kasalukuyan akong nagpupunas ng buhok sa ulo pagkatapos kong maligo pagdating sa bahay. Pagkahatid ko kay Samantha sa apartment nito ay dito na ako dumeretso sa condo unit ko malapit sa apartment niya.

        Hindi pa rin ako makapaniwala na nagawa ko ang mga bagay na iyon kanina para lang maipamukha kay Bea na wala na siyang natitirang ala-ala sa buhay ko. Pati ang pag gamit ko kay Samantha bilang girlfriend ko kunwari ay hindi ko rin akalain na magagawa ko, buti na lang at hindi ito ngreklamo sa ginawa ko sa kanya kanina.

        Malamang na inisip nito ang katayuan naming dalawa, empleyado ko siya..ako naman ang boss niya. Siguro nag dalawang isip siya at hindi na nag reklamo dahil baka tanggalin ko siya sa trabaho, na hindi ko naman gagawin kahit na hindi siya pumayag sa ginawa naming pagpapanggap kanina.

        Kung ibang babae siguro ang kasama ko kanina sa harap ng mga kaibigan ko at ni Bea, baka hindi ko naisipang gawin ang mga bagay na iyon. There is something in her na hindi ko maipaliwanag, with her smile, angelic face...seductive body, hindi ko mapigilan na hindi mapatingin sa kanya. At dahil sa ginawa niya kanina na pagtulong sa akin, naisip ko bigla that she also has a behavior that not all women posses.

        Napatingin ako sa sariling repleksyon ko sa salamin. Parang hindi ako ang taong nagsasabi ng mga bagay na iyon tungkol kay Samantha. I usually not thinking of women I used to bang in my bed. After one night, they will not remain in my mind anymore, even their body. Nagugulat na nga lang ako at minsan ay may lalapit sa akin na isang babae at sasabihin na nagkakilala na raw kami sa ibang function at nagkasama, only then I knew na may nangyari sa amin. Fuck!

        But Samantha is different from them. Simula ng makita ko siya sa inspection, ay natandaan ko na ang maganda niyang mukha. Her scent, and goddess beauty hunt me from that time we met.

        At naisip ko si Edward, he was waisted at the bar. Kung ako ang boyfriend ni Samantha, hindi ko gagawin ang ginawa nito sa bar kanina. I will protect her, baka nga hindi ko na papuntahin pa si Samantha sa kahit saang bar.

        Inihigis ko sa basket ng marumihan ang ginamit kong towel at saka muling timingin sa salamin. I will investigate kung talagang may relasyon si Edward at Samantha.  Bigla kong naalala si Mr. Nuevo. Gustong-gusto nito si Edward para sa nag-iisang anak nito na sa Patty. Ganun din naman si Patty, she likes him to the point na nanghingi na ito ng tulong sa ama para mapalapit kay Edward.

        Kung sakaling totoong may relasyon si Edward at Samantha, masasaktan lamang si Samantha sa huli, knowing Mr. Nuevo...hindi ito papayag na hindi nito makuha ang gusto lalo na para sa nag-iisa nitong anak.        

"Sir, are you sure your not using your private plain going to Japan?" Hindi makapaniwala si Melody ng sabihin kong hindi ako sasakay sa ginamit kong private plain sa pagpunta namin mamaya sa Japan, instead ay sasakay ako sa isa sa mga international airplane na pagmamay- a*i ko at isa sa eroplano ng Montalvo Airlines.

        "Yeah? Bakit may masama ba kung sasakay ako sa isa sa mga eroplano ng Montalvo Airlines?" Balik kong tanong kay Melody, hindi ito agad nakasagot sa halip ay umiling lang ito bilang sagot.

        Inilipat ko si Samantha sa international flights para kapag bumibiyahe ako papuntang ibang bansa ay makikita ko siya. Sinabi ko sa head na sabihin kay Samantha na ang paglipat nito from local to international flights ay bahagi ng promotion nito. Ayokong mag-isip ito ng kung ano  tungkol sa aming dalawa, baka hindi pa ito pumayag sa gusto ko. Isa pa, gusto kong mailayo si Samantha kay Edward hanggang sa mapatunayan kong walang relasyon ang dalawa, in some point I don't want her to feel hurt.

        "I will just inform the cabin crew and the pilots that you will be..."

        "No. No need to tell them." Putol ko sa sasabihin ni Melody.

        "But sir."

        "Hayaan mu silang isipin that I am one of the passengers of that airplane, in that case malalaman ko kung ano ang ginagawa nila during their flights." Kunwari ay dahilan ko. “By the way, can you make some way para ma occupy ko ang space at mag-isa lang ako sa upuan?”

        "Okay sir I will take note of that, do you have any plans to prolong your staying in Japan after the meeting? Para maibook ko po kayo sa hotel and everything." Agad namang tanong ni Melody sa akin, wala naman akong balak na mag stay ng matagal ss bansa na iyon, I just want to see Samantha during my flights. Iyon lang.

        "No need, after the meeting we will be back here in Manila. Ilang flights ba ang gagawin ng eroplano na sasakyan natin?" Saglit na kinuha ni Melody sa bag nitong nakasabit sa braso ang cellphone at saka muli akong hinarap.

        "Wait sir, I will check the scheduled flights of that plane in the head office." Tumango lang ako at saka ko nilaro ang mamahaling pen na hawak ko sa table.

        "Okay, just inform us if there are any changes in the flights of those airplanes this week. Okay? I'll hang up." Pagpapaalam ni Melody sa kausap.

        "Sir, according sa office ng Montalvo Airlines ay balikan lang ang  biyahe ng airplane na sasakyan natin. Mag ii-stop over lang sila for about 2 to 4 hours at kailangan nilang hintayin ang mga pasehero pabalik ng Manila na mangggaling sa Kanazawa.

        "Okay good. Sumabay na lang tayo ng pag-uwi sa kanila para hindi na tayo sunduin ni Tony." Si Tony ang piloto na palaging nagpapalipad ng private airplane na ginagamit ko sa mga international flights na pinapuntahan ko.

        "Okay sir, noted."

        Bago nga mag alas dis ng umaga ay nasa airport na kami ni Melody. I used to wear black shakes, three piece suit. Some necessary things needed are all taking care of by Melody.

        Nagpatuloy kaming dalawa sa paglalakad, kasunod ko siya. Huminto lang ako ng ipapacheck na ang mga passport namin. Nakita ko pang kinakabahang tinitingnan ng staff ang passport ko, hindi siguro makapaniwalang isa ako sa mga pasahero ng sarili kong airline.

        "This way sir." Turo sa akin ni Melody. At nakasakay na nga kami sa mismong eroplano kung saan isa si Samantha sa mga cabin crew.

        Sa pinakagitna ako naupo. Si Melody naman ay may sarili ring upuan sa likod ko. I prefer to sit alone dahil doon ako nasanay sa biyahe, at alam ni Melody ang bagay na iyo.

Ilang minuto lang ang lumipas at isa-isang nagkalakad ang mga FA para ayusin ang mga luggage ng mga pasahero. Pang apat na flight attendant si Samantha na naglakad para iassist ang mga pasahero. Hindi pa niya ako napapansin dahil may naunang FA ang nagtanong sa amin.

        Sumunod namang nagsalita ang kapitan ng eroplano at ipinaliwanag naman ng mismong head cabin crew ang mga rules and regulation during the flights.

        Nang sa wakas ay umandar na ang eroplano ay nagsimula na muling lumibot ang mga FA para  tanungin kung may gusto bang orderin na pagkain ang mga pasahero oh needs habang nasa biyahe.

        Nakita ko si Samantha na magiliw na nakangiti sa mga pasahero na kausap nito. As prescribe, maikli ang suot nitong uniporme. Kita ang mga mapuputi ang makinis nitong mga legs. Damn! Ang kausap pa naman nito ay isang lalake na parang manyakis kung makatingin.

        Halos tatlong upuan ang layo ko sa upuan ng lalakeng kausap ni Samantha kaya hindi ko masyadong naririnig ang sinasabi ng lalakeng kausap nito. Pero ng umiling si Samantha dito ay doon napakunot ang noo ko.

        "Sir!" Agad na napataas ang boses ni Samantha ng subukang hawakan ng lalake ang kamay nito ng akma na nitong ibinibigay ang mga order nitong pagkain.

        "Why?”

        "Bullshit." Bago pa mabastos ng lalakeng iyon si Samantha ay mabilis akong tumayo sa kinauupuan ko at tinungo ang lugar kung nasaan ito ng mga oras na iyon.

        "Come."Hinawakan ko ang kamay ni Samantha at hinila ko siya papunta sa upuan na ino-occupy ko kanina. Nagtinginan ang mga pasahero sa aming dalawa. Pati ang mga kasamang FA ni Samantha sa biyahe ay nagulat sa ginawa ko. Nang mapagtanto nito kung sino ako ay halatang nagulat ito ng makita ako sa eroplanong iyon.

        Pinaupo ko siya sa upuan na malapit sa window. Tinanggal ko ang suot kong shades at saka ko binalikan ng tingin ang lalakeng nangbanstos kay Samantha. Nagsukatan kami ng tingin at inismiran niya ako bago muling isinandal ang likod nito sa upuan.

        "Sir..." Binalingan ko si Samantha na hindi pa rin natatanggal ang inis ko sa lalakeng iyon.

        "Next time, don't entertain that kind of passeger okay? Or report him instead." Naiinis ko pa rin sabi sa kanya. Tinanggal ko rin ang ilang bitones ng suot kong suit at parang gusto kong sapakin ang lalakeng iyon kanina.

        "Sir, is there any problem?" Napalapit si Melody sa upuan ko ng hindi oras at nagulat pa ito ng makita si Samantha na katabi ko sa upuan.

        "It's just a misunderstanding. Kausapin mo ang management ng airport, tell them to band that man in any flights na mayroon ang Montalvo Airlines. Understood?"Mabilis na tumango si Melody at pati si Samantha ay hindi na rin maintindihan ang mga nangyayari .

        "Sir, oras po ng trabaho ko baka po..."

        "Samantha, I'm your boss. So relax, ako bahala sayo. Just stay here, at huwag na huwag kang lalapit ulit sa lalakeng iyon. Maliwanag ba?" Siya naman ang binilingan ko katulad ng ginawa ko kay Melody. Pero hindi katulad  ni Melody, hindi agad sumagot o nag react man lang si Samantha. Nakita ko na lang ang pagkagulat sa mukha nito, lalo na ang mga mata nitong hindi ko maitatangging nakakabighani sa akin.

        "Pero sir..."

        "No buts. I'm just protecting you as a friend." At umayos na ako ng upo muli sa upuan hanggang nagpatuloy ang biyahe namin. Hindi na siya nagtangka pang magsalita at umupo na lang din ng tahimik sa tabi ko. I'm not sure pero alam kong naguguluhan ito sa mga sinabi at ginawa ko kanina, I'm just being true to my self.

        Ayokong nakikitang may bumabastos sa kanya, even just a glimps ayokong may tumitingin sa kanya na mga lalake, iyon ang napatunayan ko kanina ng makita ko siya ng kausap niya ang walang modong lalake iyon.

        Nang makalapag ang eroplanong sinasakyan namin ay nilingon ko muli si Samantha. Bago pa magtayuan ang mga pasahero ay kinausap ko siya. Napansin ko na salitan nitong hinahawakan ang mga mapuputi at maliliit niton daliri.

        "Samantha."

        "Sir." balik nitong tawag sa akin.

        "See you later. Sasabay uli kami ni Melody sa flight nyo pabalik ng Manila." Pagbabalita ko sa kanya. Kahit na hindi ito magsalita ay alam kong naguguluhan ito sa mga nangyayari.

        "Sir, let's go?" Singit ni Melody. Hindi ko na nahintay ang sagot ni Samantha dahil sa presensiya ni Melody pero hindi ko nakalimutang ipagbilin dito na sabihin sa lead cabin crew na kasama ko si Samantha sa upuan kaya hindi nito nagawa ang trabaho as FA. At alam na ni Melody ang iba pang dapat na sabihin sa mga kasama ni Samantha sa biyahe.

        Nasa kalagitnaan kami ng meeting pero lumilipad ang isip ko. Iniisip ko naman si Samantha, mukhang hindi nito nagustuhan ang ginawa kong paglayo dito sa lalakeng nambastos dito kanina sa kalagitnaan ng trabaho nito.

        I can't just stop myself to intrude in that scene. Binabastos na siya kanina pero mas gusto pa rin nitong kausapin ang taong iyon. Fuck! Baka nga kung hindi ko pa nahila si Samantha kanina ay may ginawa pa itong hindi maganda sa dalaga. That jerk!

        Halos natapos ang meeting na hindi ko masyadong naintindihan ang mga pinag-usapan namin. Anyways, bibigyan naman ako ng kopya ng mga napag-usapan sa meeting ni Melody.

        "Sir, may one hour pa po tayo bago ang flight pabalik sa Manila. Sigurado po ba kayo na wala kayong gustong puntahan or mag stay muna po kayo dito sa Japan?" Ulit na tanong ni Melody sa akin. I said no again sa mga sinabi niya. Inutusan ko na lang siyang bumili ng mga pagkain. Habang hinihintay ko si Melody ay biglang tumawag si Ezekiel. Ano naman kaya ang kailangan ng isa na'to?

        “Hello bro?” Bungad agad ni Ezekiel sa akin.

        “Bakit ka napatawag?”

        “Dad is asking you about the event regarding the thanks giving ceremony next week.”

        “Melody is currently working on it. You will just receive your own invitation, pakisabi kay Dad.” Nakuha ko pang asarin ito sa kabilang linya.

        “Asshole! Okay bye. Teka nasan k aba ngayon?” Habol nitong tanong sa akin.

        “I’m here in Japan.”

        “Ohhhh! A little surprise. Anyways, ingat ka bro. I’ll hang up.” Paalam nito sa akin.

        Isa pa sa iniintindi ko ang party na mangyayari next week. It’s a different party not like the other year. Kailangan kong may dalhin na partner sa party na iyon this time to show people that I’m seriously planning of having a family lalo na at malapit nang mag resign si Dad.

        Isa rin ito sa makakapagpadagdag sa good image ko as a leader ay kung may sarili na akong pamilya that symbolizes positive outlook in life. At the age of thirthy two, all our business partners are asking when do I plan to get married. Palagi na lang isyu sa kanila ang bagay na iyon. Puwede namang sigurong hindi masunod ang tinatawag na marrying age ng isang tao hindi ba?    

        Doon bigla namang sumingit sa isipan ko si Samantha. I don’t know, but her presence makes me feel excited and happy at the same time. Napailing ako, remembering her is definitely a good way in managing all my stress in work.