LIKE 👍
"ANG cellphone ni Aling Nita!" Bulalas niya ng makita niya ang cellphone ni Aling Nita sa ibabaw mg kanyang tokador. Hays. Matanda na talaga si Aling Nita. Magiging makakalimutin na ito. Naalala niya Cellphone daw ang tawag dito sabi nila Nancy. Pero lumang model na daw ito dahil napakaraming pindutan nito. Lumabas siya ng kwarto at hinabol niya si Aling Nita. Hindi naman siguro siya mapapagalitan dahil may dahilan naman ang paglabas niya. Napahinto siya ng marinig niya na nag uusap sila Nancy at Isay kasama pa ang ilang kasambahay sa loob ng maids quarter. Bago kasi siya makalabas ng pasilyo patungo sa dirty kitchen ay madadaanan ang maids quarter kung nasaan ang lahat ng kasambahay na babae. Sa likuran naman ang mga lalaki. Magkahiwalay kasi ng kwarto ng mga lalaki at babae. Nakaawang ang pinto kaya rinig niya ang pinag uusapan ng mga ito. "Nakakaawa talaga siya. Imagine, kinulong siya ng fifteen years. Hindi pinag aral at tinrato na parang alila. Argh! Nakakainis talaga!" Ini
‘KAKAUSAPIN daw siya ng papa niya!’ Hindi maalis ang ngiti sa labi ni Hazel habang naglalakad pabalik sa loob ng mansion. Akala niya ay sa dirty kitchen siya kakausapin ng papa niya pero sa sala pala. Kaya naman lalo siyang natuwa. Marami siyang lugar na hindi pwedeng puntahan, at isa na ang sala sa mga 'yon. Kaya naman hindi niya maiwasan na mamangha habang nililibot ang mata sa paligid habang nakatayo sa gilid ng sofa aa harap ng papa niya. "Maupo ka." "T-talaga po?" Parang bata na tanong niya na may tuwa sa boses. Nakakahiya naman na umupo. Pawisan kasi siya dahil mainit sa loob ng pinagkulungan sa kanya. Nang tumango ang papa niya ay nakangiti na dahan-dahan siyang umupo. Malambot naman ang kama niya. Pero mas malambot pala ito. Ano kaya ang sasabihin ng papa niya? Mukhang napaka importante nito dahil kumpleto ang lahat. Ang Tiya Yolly niya, ang Ate Yassie niya at Kuya Yael niya. Tumikhim ang papa niya bago nagsalita. "Hazel, malapit na ang eleksyon. At ngayon darat
Nagtataka si Hazel paglabas niya ng kwarto niya. Nagkakagulo kasi ang lahat at ang bawat isa ay hindi magkandaugaga sa ginagawa. Sanay siya na nauuna na magising sa lahat pero ngayon ay naunang magising ang lahat kesa sa kanya. "Magandang umaga po!" Bati niya sa lahat. Nakasanayan na kasi niya ito simula pagkabata. "Good morning, Hazel! Mukhang masarap ang tulog mo, ah. May panis na laway ka pa!" Biro ni Reynord, tauhan din ito sa bahay katulad nila Nancy. Nang mapahawak siya sa labi ay tumawa ito. "Biro lang, Hazel. Saka kahit naman maglaway ka 'maganda ka pa rin." Dagdag pa nito. "Ewan ko sayo. Puro ka biro." Aniya sa binata. Bumaling siya kay Aling Nita. "Ano po ang meron?" Sa susunod na araw pa ang birthday ng ate Yassie niya kaya nakapagtataka na napaaga ang pag aasikaso ng lahat. Bumaba si Nancy mula sa pag aayos ng kurtina at lumapit sa kanila. Luminga muna ito bago mahina na nagsalita. "Hindi mo alam? Darating daw ang fiance ng ate mo bukas kaya pinapalinis ni Mayor ang
TUMAYO siya at nilabas ang mga bestida sa kabinet niya. Isa-isa niya itong isinukat habang nasa tapat siya ng salamin. Ganito ang ginagawa niya kapag bawal siyang lumabas. Kahit man lang dito ay mabawasan ang pagkabagot niya. Ang gaganda ng mga bestida ng Ate Yassie niya. Kaso lang ay mahahaba sa kanya. Matangkad kasi ito kumpara sa kanya. Siya kasi ay maliit lang at payat pa. Nilugay niya ang tuwid at itim na napakahaba niyang buhok. Lagpas na ito ng kanyang bewang. Kailan kaya siya gugupitan ulit? Saka kailan darating ang doktor na tumitingin sa ngipin niya na may 'bakal' na brace daw kung tawagin sabi nila Nancy. Nagsisimula na kasi itong lumuwag. Kinuha niya ang kulay pulang bestida na parang palda. Naalala niya na sinuot ito ng ate niya pero hindi sa bewang kundi sa dibdib banda. Napasimangot siya ng malaglag ito. Para lang yata ito tao na may malaking hinaharap. Nasukat na niya ang lahat at napagod na siya sa kakaikot sa harap ng salamin pero wala pa rin si Aling Nita.
KINABUKASAN ay nagising siya na nasa kwarto na niya si Aling Nita. Nang makita siya nito na gising na ay sinabihan siya nito na maligo na. "Hazel, gusto kang makausap ng papa mo." Ha? Akala niya ay bawal siyang lumabas ngayon? Wala na ba ang bisita ng papa niya? Humawak ito sa kanyang balikat at tumingin ng seryoso sa kanya. Sanay siya na mas madalas na seryoso ito pero mas mukha itong seryoso ngayon. "Tandaan mo ang sinabi ko sayo at ng Ate Sharie mo. Hindi madali ang buhay may asawa, lalo na kung hindi niyo naman mahal ang isa't isa. Piliin mo kung ano ang gusto ng puso mo. Wag mong paiiralin ang konsensya at awa mo. Tandaan mo, Hazel. Kapag pumayag ka sa gusto nila ay pwede kang magaya sa Ate Sharie mo. Ayaw mo naman na mangyari 'yon di'ba?" Hindi siya nakasagot. Ang totoo ay hindi pa siya nakakapagdesisyon. Naguguluhan pa siya. Nang makita nito ang pag aalangan sa mukha niya ay bumuntong-hininga ito. "Naiintindihan ko kung naguguluhan ka, Hazel. Pero tandaan mo, sa oras
NASA kalagitnaan ng pagkain ang pamilya Samonte ng dumating si Sharie. Namumula ang ilong at mata nito tanda na galing ito sa pag iyak. “Papa!” Hindi inaasahan ng lahat ang pagdating ng babae. Dahil dumating ito ng walang pasabi. “Totoo ba ang narinig ko? Pinagkasundo niyo si Hazel?” Umikot ang mata ni Yassie. Sigurado siya na narito ito para magdrama. Binaba ni Ian ang hawak na baso, iminuwestra nito ang kamay sa bakanteng upuan na naroon. “Maupo ka, Sharie. Mamaya na natin pag usapan ‘yan pagkatapos kumain.” Hindi nakinig si Sharie sa ama. Hindi siya narito para makasabay kumain ang mga ito. Narito siya para malaman ang totoo. “Nangako ka sa akin na hindi mo itutulad sa akin si Hazel, papa. Ang sabi mo sa akin ay hahayaaan mo siyang makaalis sa bahay na ‘to pagtuntong niya sa twenty. K-kaya sinunod ko ang lahat ng gusto mo ng walang pagtutol dahil nangako ka sa akin! May usapan tayo, papa!” Hindi nagsalita si Yolly, maging ang mga anak nito. Sapat na sa mga ito na makitang
DALAWANG araw simula ng huling makita ni Hazel ang ate Sharie niya. Bale apat na araw na pala siyang nakakulong dito. Hinahatiran lang siya ng pagkain kapag oras ng pagkain. Hindi na rin niya nakikita si Aling Nita. Sa tingin niya ay pinagbabawalan ito ng papa niya na puntahan siya. Kilala niya kasi ito. Hindi siya nito matitiis na hindi makita. Bumukas ang pintuan kaya napatayo siya. Ang ate Yassie niya pala ang nagbukas. “Maligo ka at magbihis. Nasa baba si Mr. Enriquez, gusto ka niyang makita. Wag mong paghintayin si papa ng matagal, naiintindihan mo?” Ani nito sabay bato sa kanya ng hawak. Hindi siya makagalaw sa takot habang nakatingin sa binato nitong bestida sa kanya. Masaya siya nakatanggap siya ng magandang bestida pero natatakot siya sa matanda na naghihintay sa kanya. Kung hindi pa niya naalala ang sinabi nito na wag daw paghintayin ang papa nila ay hindi siya kikilos. Pagkatapos maligo ay nagbihis siya agad. Hindi malaki ang binigay ni Yassie na bestida sa kanya. Suma
Hindi nakapagsalita ang mga ito ng marinig ang sinabi niya. Tama naman siya. Wala siyang magagawa kahit lumuha pa siya ng dugo. Dahil katulad ng ng sinabi ng papa niya ay ito ang masusunod sa bahay na ito. Naisip niya na tumakas nalang. Pero hindi niya magagawa iyon dahil marami ang bodyguards na nakapalibot sa buong bahay nila. Saka saan siya pupunta? Wala naman siya alam sa labas. Siguro nga ito na ang kapalaran niya. Ang mag asawa ng labag sa loob niya at matulad sa ate Sharie niya. “A-aling Nita, totoo ba ang himala?” Naitanong niya habang nakahiga sa kama niya. Narito na siya ngayon sa kwarto niya. “Ang sabi mo kasi sa akin noon ay darating ang araw na magkakaroon ng himala. Na ang mga kagaya ko ay magkakaroon ng tagapagligtas. Nasaan po siya?” Pagkatapos kumutan si Hazel ay tumayo si Aling Nita. Namumula ang mata na tumalikod ito. Hindi niya alam kung paano sasabihin sa kanyang alaga na kwento lamang ang sinabi niya noon. Hindi niya alam na maniniwala ito doon. Wala talaga i
“Aling Fatima, nasaan ho si Frank?” Tanong niya pagkadating niya. Ngayong araw kasi ay may usapan silang magkikita. Pero hanggang ngayon ay hindi pa rin ito tumatawag at nagtetext kaya nagtataka siya, at pumunta na siya dito. “Naku, Hazel, hindi ba niya nasabi sayo? Umalis siya at pumunta ng Germany… ahm, sa Canada yata. Ah basta nagpunta siya ng ibang bansa,” hindi sigurado na sabi nito. Kumunot ang noo niya. “Ibang bansa?” “Oo. Bakit, hindi ba talaga niya nasabi sayo?” Nang umiling siya ay nagtaka din ito, “Hayaan mo at tatawagan ko siya agad para ipaalam na nandito ka. Kanina lang ay halatang excited siya. Ang sabi niya pa nga ay pupuntahan ka niya,” Pupuntahan? Bigla tuloy siyang kinabahan. Kahit si Aling Fatima ay hindi ito makontak. Bakit kaya? Wala sanang nangyaring masama sa nobyo niya. Pagdating sa bahay ay naabutan niya ang ate Sharie at kuya Yael niya. “Ate, kuya!” “Hazel!” Yumakap agad si ate sa kanya, maging ang kuya niya. “Napadalaw kayo,” “Siyempre n
Alam niya kasi na hindi titigil ang papa niya at sila Yassie kung hahayaan niya ang nga ito. Noong isang araw ay may sumubok na sagasaan siya at nalaman niyang si Yassie ang gumawa nito. Sumusobra ang babaeng iyon! Dahil hindi safe kung pupunta siya doon ng mag-isa ay nagsama siya ng mga bodyguards. Hindi naman sila natagalan sa biyahe dahil nasa Maynila lang ang mga ito. “Dapat ipakulong mo na ang babaeng iyon, Hazel. Delikado siya. Paano kung sa sunod ay magtagumpay na siyang saktan ka?” Naaawa na tumingin ito sa kanya. “Kahit ang papa mo ay napakasama ng ugali. Hindi ko talaga akalain na pamilya mo sila!” Pagbubunga pa ng kaibigan niya. Pagdating nila ay agad na bumaba sila ng sasakyan ni Toni kasama ang mga bodyguards na kasama niya. Kumunot ang noo ni Hazel ng makita si Mr. Mendoza, pero ng kumurap siya ay bigla itong nawala. Mukhang namamalikmata lang siya. “Tara na,” kumapit si Toni sa braso niya. Habang sakay sila ng elevator ay kinuha niya ang cellphone at tinawa
[Hazel] Tinikman niya ang niluluto niya. Nang ma-satisfy siya sa lasa ay ngumiti siya. Pagkatapos utusan ang kasambahay na tawagin ang lolo niya ay naghain na siya. “Mukhang napakasaya mo ngayon, apo,” puna ng lolo niya ng makita ang malaking ngiti sa labi niya. “Siyempre po, lolo. Hindi lang po ako masaya dahil legal na kami ni Frank, masaya din po ako kasi pumayag ka nang magpakasal kami,” pagkatapos lagyan ng pagkain ang plato nito ay lumapit siya sa kanyang lolo at parang batang yumakap dito, “Thank you po talaga, lolo,” Kumalat ang halakhak nito sa buong dining area, “Ang totoo apo ay gusto kong bawiin ang mga sinabi ko,” “Lolo!” Lalong lumakas ang tawa nito, “Mawawala ka na kasi sa akin… at hindi pa ako handa,” Lumamlam ang mata niya ng marinig ang sinabi nito. “Matanda na ako ng makita ka. Sayang, kung noon pa sana kita natagpuan ay nagkasama tayo ng mas matagal. Ngayon malapit ka nang ikasal, mayron sa puso ko na pakiramdam na para akong nanakawan,” hinawakan ng lolo
Umiiyak na yumakap si Lolo sa kanyang lolo, “Lolo, maraming salamat po,” akala niya ay hindi sila agad matatanggap ni Frank ngunit mali siya, matatanggap pala agad silang dalawa ng lolo niya. Ang lahat ng worries niya nitong mga nakaraan ay tuluyan ng tinangay ng hangin, Hinawakan ng lolo niya ang kamay niya at puno ng pagmamahal na tumingin ito sa kanya, “Apo, patawarin mo si lolo. Inisip ko na gaganda ang buhay mo kaya ipinagkasundo kita, ganun din dati ang inisip ko ng ipagkasundo ko ang iyong ina. Inisip ko na para iyon sa inyo… hindi ko inisip ang nararamdaman ninyo,” “Nang dumating dito si Frank at sinasabi sa akin na nasa panganib ang buhay mo, saka ko lamang napagtanto ang mga maling nagawa ko… mali ako na ipagkasundo ka at pilitin ka katulad ng ginawa ko sa iyong ina,” tumulo ang luha ni Lolo, puno ito ng pagsisisi, “A-ako ang dahilan kaya nasira ang pamilya namin… kung noong una palang sana ay nakinig na ako sa kanya at kina Arcellie… kung pinakinggan ko lang sana ang mg
Pagdating sa bahay, binuhat siya ni Frank papasok. Mahina niya itong tinampal sa braso. “Frank, kaya kong maglakad,” sabi niya rito, “Shhh. Paano ako makakapasok sa inyo kung wala akong dahilan,” sabi nito. Kahit na mabigat ang dibdib niya dahil sa mga nangyari kanina, hindi niya maiwasan na matawa sa sinabi ng nito. Ginamit pa siyang dahilan para makapasok. Pagdating sa dala, naabutan nila si lolo Henry kasama sila Allan at Mr. Mendoza. Nang makita siya ni Aling Nita ay luhaan itong tumakbo para lumapit sa kanya at hawakan ang kamay niya. “Diyos ko! Mabuti naman at ligtas kang bata ka,” sabi nito na bakas ang labis na pag-aalala sa mukha. Nang mapansin nito na buhat siya ni Frank ay lalo itong nag-alala, “Ranz! Dalhin natin sa ospital si Hazel, mukhang hindi maganda ang lagay niya,” pagkatapos ay bumaling ito sa kanya, “m-may sugat ka ba? M-may masakit ba sayo?” Umiling siya dito, “Wala po, Aling Nita. Nanghihina lang po ako dahil sa kakaiyak,” pagdadahilan niya. Tumikhim
“Sinungaling! Wag mo akong daanin sa mga kasinungalingan mo! Kilala ko si papa, hinding-hindi niya sasabihin iyan! Wala akong halaga sa kanya! Wala kaming halaga ng anak ko sa kanya!” Galit na singhal ni Arcellie. Hinablot niya ang mga papeles para umalis, pero bago iyon, nilingon muna nito si Hazel. “Hindi kayang baguhin ng mga salita mo ang lahat ng galit sa dibdib ko.” Sabi nito bago lumabas ng silid. Pinahid ni Hazel ang luha at tahimik na umiyak. Hindi natagal, nakarinig siya ng malakas na putukan sa labas, kaya takot na takot siyang tumakbo sa sulok ng silid at nanginginig na sumandal doon. Malakas siyang napatili ng biglang bumukas ang pinto. “F-frank…” agad siyang tumakbo at yumakap dito, at parang bata na umiyak siya sa dibdib nito. “Shhh, stop crying, baby. You’re safe now,” alo ng binata sa nobya. Umigting ang kanyang panga ng maramdaman na nanginginig ito. Halatang takot na takot ito. Humigpit ang yakap niya kay Hazel, ligtas na ito ngayon habang nasa bisig ni
Ang sakit ng ulo ni Hazel ng magising siya. Nilibot niya ang mata sa paligid, at nakita na nasa isang hindi pamilyar na silid siya. “Anong ginagawa ko dito?” Ang huli niyang natatandaan ay kasama niya si Aika sa loob ng sasakyan, tapos biglang may humarang na mga sasakyan sa daanan nila at sapilitan silang isinama. ‘Na-kidnapped kami!’ Iyon agad ang pumasok sa isip niya. Lumapit siya sa pintuan, binuksan niya ito pero naka-lock ito mula sa labas. Naisip niya bigla si Aika. Hindi niya mapigilan na mag-alala dito. Kasama niya kasi ito ng madukot sila. Takot na umatras siya at umupo sa gilid ng kama, pumikit siya habang nanginginig sa takot. Bigla niyang naalala si Aika. Nasan kaya ito? Napasuksok siya sa sulok ng biglang bumukas ang pintuan. “Tita Arcellie?” Kung ganon ay ito pala ang nagpadukot sa kanila. “Mabuti naman at gising ka na, hindi na kita kailangan buhusan nitong malamig na tubig,” nilapag nito ang dalang balde na may lamang tubig sa gilid. “Dahil gising ka na, gu
“Ma’am, nasa baba ho si Sir Frank,” imporma kay Freya ni Inday, ang kanilang kasambahay. “Pakisabi na bababa na kami,” “Sige po, ma’am.” Sabi ng kasambahay at umalis na. “Ano kaya ang kailangan ng anak mo? Aba, himala at dumaan siya dito kahit hindi weekend.” sabi ni Freya na ikinatawa ng kanyang asawa na si Alexander. “Sa palagay ko ay may mahalaga siyang sadya dahil hindi niya dinaan sa tawag. Halika ka na at bumaba na tayo.” “Sabagay, tama ka,” Kasalukuyan silang nasa kwarto at naghahanda ng mga gamit dahil nagpasya silang sumama kina Rose sa Switzerland para magbakasyon na rin. Niyakag ni Alexander si Freya pababa. Habang pababa sila ng hagdan ay magkahawak sila ng kamay ng kanyang asawa. Naabutan nila si Frank sa sala na hindi mapakali, nang makalapit ay bume-so ito sa ina at bumati sa kanila. “Dad, I need your help,” sinabi agad nang binata ang pakay niya. “Dinukot si Hazel?!” Gulat na gulat naman si Freya, agad siyang nag-aalala sa dalaga. “Yes, mom. Si Arcel
Kinuha ni Aika ang kanyang cellphone ng tumunog ito. “Ate Aika, may nakakita kay kuya Spencer na dinukot siya!” Umiiyak na bungad sa kanya ng kapatid ni Spencer ng sagutin niya ang tawag. Walang namutawing salita sa labi ni Aika, nahulog ang cellphone sa nanginginig niyang kamay. “H-hindi…!!!” Bumalong ang luha sa mga mata niya, bago pa makapag-isip ng tama, nilapitan niya ang mommy niya. “Sa-saan mo dinala si Spencer?” Napahinto naman si Arcellie ng harangan siya ng anak. “What are you talking about, Aika—“ “Pwede ba, mommy! Wag ka nang magsinungaling! Someone saw Spencer kidnapped, a-alam kong ikaw ang gumawa noon sa kanya!” “Calm down, anak—“ “Paano ako kakalma kung pinadukot mo siya!” Luhaang sigaw ni Aika. Galit naman na sinunggaban ni Arcellie ang anak at dinala sa loob ng opisinq niya. “Wag kang gumawa ng gulo, Aika! Nasa opisina na tayo!” Hinila nang dalaga ang braso sa kanyang ina at luhaang tumingin dito, “Bakit? Dahil nahihiya kang marinig nila kung gaano ka k