Agad na pumunta sila ni Mike sa Police station. Naabutan nila dito si Sofia na umiiyak. Nang makita si Mike, agad na yumakap ito. Gusto man niya itong itulak palayo kay Mike ay hinayaan nalang muna niya. Hindi ito ang panahon para pairalin ang galit niya dito. Ang mahalaga sa ngayon ay malaman nila kung nasaan si Ninang Raven. Alam niya na ito din anh iniisip ni Mike ngayon. “K-kuya Mike! H-hindi ako naniniwala na aalis si mommy ng hindi nagpapaalam sa atin. K-kuya Please, hanapin mo si mommy!” Iyak nang iyak si Sofia, halos maglumpasay ito at mawalan ng malay. Inalalayan nila ito ni Mike na umupo. Kahit galit siya dito ay hindi niya mapigilan na maawa dito. Alam niya sobrang nag aalala na ito sa mommy nito ngayon at natatakot na baka may nangyaring masama dito. “Ibig sabihin ay hindi niyo na nakita Ma’am Raven simula ng umalis siya ng hospital?” Tumango siya. “Opo, Chief. Then after that, wala na akong natanggap na tawag o message mula sa kanya. Kaya nga pumunta na ako kahap
Lihim na napangisi si Sofia. Paniwalang-paniwala ang lahat na sobra siyang nag aalala sa pagkawala ng mommy nila. Ang hindi alam ng mga ito ay siya mismo ang may pakana ng pagkawala nito. Oo, siya ang nagpadukot sa mommy nila. Bakit hindi? Alam niya na kapag nawala ito ay hindi siya matitiis ng Kuya Mike niya, sa ayaw at gusto nito ay wala itong magagawa kundi ang damayan siya. Pero hindi niya inaasahan na hindi parang balewala lang para dito ang nakikita na pagdadalamhati niya. Buti nalang at napaniwala niya si Rose at tinulungan pa siya na makasama ngayon ang kuya niya sa bahay nila. At iyon ang pagkakamali nito. Habang nilalagyan niya ng pampatulog ang tinitimplang kape sa Kuya Mike niya ay hindi mawala-wala ang ngiti sa labi niya. Sisiguraduhin niya na ngayong gabi ay mapapasakanya ito at wala na itong magagawa. Bago pumasok sa kwarto ng ukupado ng kuya niya ay inalis niya muna ang ngiti sa labi niya at pinagmukhang napakalungkot ng kanyang mukha. Nang handa na siya ay saka
Bumaling si Rose sa mga kasambahay. “Pagtulungan niyo na ilabas ang babaeng ‘yan dito. From now on bawal na siyang pumasok dito. Maliwanag ba?” “Yes, ma’am!” Sagot ng mga ito. Pinagtulungan ng mga ito na dalhin si Sofia na walang malay. Tumingin siya sa kamao niya habang nakangiwi. She doesn’t know she has a strong fist. Kung noon pa sana niya ginamit ‘to sa babaeng ‘yon baka matagal na itong natauhan sa kabaliwan. Pumikit siya at ilang beses na bumuga ng hangin. Dama pa rin niya hanggang ngayon ang gigil kay Sofia. Pagkapasok niya sa kwarto ni Mike ay agad na isinara niya ang pinto. Wala na itong pang itaas. Mabuti nalang talaga dumating siya bago pa magawa nito ang balak. Muli na naman nag init ang ulo niya ng maalala ang nadatnan niya kanina. Wala ng ginawa si Sofia kundi pakuluin ang dugo niya. “I swear ‘I will punch you again when I see you ‘bitch!” Baka hindi na siya makapagpigil sa susunod at tuluyan ng mabasag ang mukha nito. My god! All this time she thought Sof
NANG MAGISING si Mike ay sinabi agad ni Rose sa kanya ang lahat. “Damn!” Napasabunot itonsa buhok. Naisahan na naman siya ni Sofia. Paano kung hindi dumating si Rose? “Where’s Frank? Nahuli na ba si Sofia?” Tanong niya ng maalala ang plano nila ngayon. Nang umiling ito ay malakas siyang napamura. “Damn! Ang tanga tanga ko! Dahil sa akin kaya nakawala pa siya!” “Don’t blame yourself, Mike. Ako ang nagpalayas sa kanya kaya wala siya dito ngayon. Hinawakan ni Rose ang kamay niya at pinisil. Napansin niya na namumula ang mga mata nito. Halata na galing ito sa pag iyak. “Frank told me everything, Mike. W-why you didn’t tell me anything? Kung sinabi mo sana sa akin ang lahat ay hindi mo sasarilin ang lahat ng mag isa. Nadamayan sana kita.” Tumulo ang luha ni Rose. Halatang nasasaktan ito para sa kanya at naaawa. This is the reason why he didn’t want her to know any of this. Ayaw niya na makita na umiiyak ito dahil sa kanya. Saka gusto din nila na makasiguro ni Frank kaya nilihim mu
Ilang beses si Rose sinipat ni Rose ang sarili sa salamin suot ang isang Red Dress above her knee. Ngayong araw kasi ay may date sila ni Mike. One week na ang nakakalipas simula ng mangyari ang lahat. Hindi naman pwede na maghintay nalang sila ni Mike at magmukmok hanggang sa mahuli si Sofia para maging masaya. Naglagay siya ng manipis make up sa mukha. Hindi niya maiwasan na mapangiti habang nakatingin siya sa salamin. Kung kumilos kasi siya ay parang hindi sila magkasama ni Mike sa iisang bahay ngayon. Oo, magkasama na sila ni Mike ngayon. Dito na siya umuuwi sa ‘dati nilang bahay’ noong mag asawa pa sila. Nasa baba na ito at hinihintay siya pero hindi siya mapakali sa sobrang excitement ngayon dahil lalabas sila after one week. ‘Relax, Rose. It just a date, okay. Wag ka ngang kabahan!’ Suway ng isip niya. Paano ay sobrang lakas ng tibok ng puso niya. Feeling niya ay may mangyayari na maganda ngayon. ‘Magpo-propose na naman siguro ‘to’ kanina kasing umaga ay palagi nitong
PAGDATING nila sa Italian Restaurant na paborito niya ay pinarada ni Mike ang kotse nito parking lot. Pagkatapos ay bumaba si Mike at umikot para pagbuksan siya ng pinto. “Shall we, my princess?” Nakangiting tinanggap niya ang nakalahad na palad nito. Habang naglalakad sila ay hindi niya maiwasan na mapangiti. Daig pa nila ang teenager ni Mike dahil magkahawak ang kamay nila habang naglalakad sila. Napapatingin sa gawi nila ang halos lahat ng tao sa paligid, alam niya na nakilala sila ng mga ito dahil naririnig nila ang pinag uusapan ng mga ito. “Totoo pala ang bali-balita na hindi talaga sila totoong naghiwalay.” “Nagkabalikan lang daw ang dalawa ayon sa kakilala ko.” “Sila pa rin pala. Totoo pala ang tsismis!” Hindi nila pinansin ni Mike ang naririnig nila. Hindi naman mahalaga ang sasabihin ng iba. Ang mahalaga ay pareho silang masaya ngayon dalawa. Pagdating sa kanilang mesa ay pinaghila pa siya ni Mike ng upuan. Akala niya ay sa dulo ang pwesto nila, pero nasa pinaka
“ANG SWEET NAMAN!” Pareho silang napahinto sa pagsayaw ni Mike ng marinig ang pamilyar na boses ni Sofia. Agad na hinarang ni Mike ang katawan sa kanya para protektahan siya sa baril na nakatutok sa kanila. Inalis ni Sofia ang kanyang sumbrebro at mask na suot. Nanlilisik ang mga mata na tinunok niya ang baril sa dalawa. “Finally nalapitan ko din kayo. Nakuha niyo pang magsaya pagkatapos ng lahat ng ginawa niyo sa akin! Sa tingin niyo talaga papayag ako na maging masaya kayo pagkatapos niyong sirain ang buhay ko?!” “Put the gun down, Sofia.” Kalmado na sabi ni Mike sa kapatid. “Sumuko ka nalang para hindi na bumigat pa ang kaso mo—“ “Hindi ako susuko, Kuya Mike!” Galit na bulyaw ni Sofia. Nagpaputok ito sa itaas kaya naman nagkagulo at nagtakbuhan ang mga taonsa loob ng restaurant. “Hinding-hindi ako susuko! Hindi ko matatanggap na magiging masaya kayo habang nagdurusa ako!” “Kasalanan niyo kung bakit nagkaganito ako. Kasalanan niyo ni Rose ang lahat! Pagbibigyan kita na
Sinamantala ni Mike ang pag aagawan ng dalawa ng baril. Nilapitan niya ang kapatid niya at mommy niya. Aagawin na sana niya ang baril kay sofia ng kusa itong bumitaw. Kaya naiwan ang baril nito na hawak ng mommy niya. Ngunit hindi lang pala isang baril ang dala nito. Dumukot ito sa bag na dala at saka muling naglabas ng isa pang baril. “Mike!” Sigaw ni Rose sa takot. Nakita niya na hindi siya ang target ni Sofia. “Wag, anak!” Mabilis na humarang si Raven kay Mike ng dito iputok ni Sofia ang baril. “N-ninang!” “Mommy!” Sinalo ni Mike ang duguan na katawan ng mommy niya. Iyan nang iyak na tumakbo si Rose para lapitan ang ninang niya. “N-no!” Nabitiwan ni Sofia ang baril. Saka lamang ito natauhan ng makita ang nagkalat sa dugo sa sahig… umagos ito hanggang sa kanyang paa. “Mommy, s-sinabi ko na kasi na hindi ka dapat makialam. B-bakit kasi nakialam ka pa…” napasabunot si Sofia sa ulo. “Ahhh! Kasalann ninyo ito! Kasalanan niyong dalawa ito! Mommy!” Bago pa madampot ulit ni Sof